Όχι μόνο κατηγορίες. Προσπαθούμε να λέμε ότι γίνεται σωστά. Το προβλημα δεν είναι η κατεύθυνση αλλά η ποσότητα και η ποιότητα.

Από αυτό το ταπεινό blog, έχω κατά καιρούς ασκήσει οξεία κριτική σε ενέργειες και συμπεριφορές του Προέδρου του Πανιωνίου, κυρίου Κιντή. Αλλά δεν πρέπει αξιωματικά ν' απορρίπτουμε τις απόψεις του κυρίως λόγω των συμπεριφορών και του προφίλ που βγάζει προε τον κόσμο του Πανιωνίου.
Παράλληλα εδώ και καιρό ακούμε και διαβάζουμε τα περί αφελληνισμού της ομάδας του Πανιωνίου και Αφρικανοποίησης.  Όλα αυτά δεν είναι άδικα, όταν κανείς βλέπει ένα ρόστερ 32 παικτών με 13 μόνο Έλληνες (να χρησιμοποιήσω τον όρο γηγενής, που αρέσει στον κο Κιντή και φαίνεται να υιοθετεί και η ΟΥΕΦΑ για όσους απλά προέρχονται από τις ακαδημίες της ομάδας, 17-21, ασχέτως καταγωγής).  Ίσως όμως είναι η πρώτη ματιά στο θέμα και χρειάζεται εμβάθυνση για ν' ανακαλύψουμε και τα καλά σημεία, που υπάρχουν.
Φαίνεται να επαληθεύεται το ρηθέν από τον κύριο Κιντή σε πρόσφατη συνέντευξή του, περί επίδρασης των απόψεών του πέραν του Πανιωνίου. Να λοιπόν που η ειδησεογραφία σήμερα δείχνει ότι και άλλοι κινούνται έστω και σε μικρότερη κλίμακα, στα πρότυπα Κιντή. Δύο 18χρονοι διεθνείς νεαροί Νιγηριανοί θα δοκιμασθούν από τον ΠΑΟ.
Είναι λοιπόν λανθασμένοι αυτοί οι σχεδιασμοί Κιντή εκ βάθρων; Και γιατί τότε και άλλοι πάνε να κινηθούν παρόμοια;

Θα ήμουνα ανακόλουθος αν απέρριπτα το σκάουτιγκ σε Αφρική και τις προσπάθειες εξεύρεσης ταλέντων και εκτός Ελλάδας σε νεαρές και εξελίξιμες ηλικίες, αφού σε προ Κιντή χρονολογία, απ' αυτό το blog είχα καλέσει την ΠΑΕ για τέτοιες ενέργειες (Τετάρτη 3-3-2010, "Το Λάθος και το Μάθημα").

¨Εγραφα τότε:

"Και πέρα από τις ακαδημίες, θεωρώ ότι χρειάζεται πιθανότατα κάποια συνεργασία με ομάδες σε ένα-δυο περιοχές,απ' όπου βγαίνουν τα ταλέντα του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου, σε Αφρική και Νότιο Αμερική, ώστε να μπορούν να προωθούν προς εμάς ταλέντα σε μικρή ηλικία, 15-16 ετών, ώστε με κατάλληλη εκγύμναση και χειρισμό να αποτελούν τους μέλλοντες παίκτες της πρώτης ομάδας. Δείτε πχ τον 17 ετών Μπέλεκ του Πανθρακικού από το Καμερούν. Για τέτοιες περιπτώσεις μιλάω."

Συνεπώς σωστά ο κύριος Κιντής κινείται προς την κατεύθυνση εξεύρεσης εξελίξιμων ποδοσφαιριστών στο εξωτερικό και μάλιστα σε αγορές φθηνές όπως η Αφρική. Μόνο που οι αγορές αυτές είναι συνάμα χαοτικές και χρειάζονται προσοχή και οργάνωση. Και στις αγορές αυτές υπήρχαν και υπάρχουν οι ισχυροί σύλλογοι των παλιών αποικιοκρατικών κρατών, με ακαδημίες και ισχυρότατο σκάουτιγκ, άρα είναι δεδομένο ότι θα βρίσκεις δύσκολα κάτι σχετικά καλό απ' όσα αφήνουν στο διάβα τους οι ισχυροί του χώρου και οι έχοντες ισχυρές βάσεις στις χώρες-στόχους.

Δεν έχει λοιπόν πρόβλημα η κατεύθυνση στην οποία κινείται ο Πανιώνιος αλλά το εύρος τέτοιων κινήσεων και η ποιότητά τους.

Ο κος Κιντής έχει σαν στόχο, η ομάδα να έχει ρόστερ με το ελάχιστο των 8 "γηγενών" (και ίσως κανενός Έλληνα γιατί μιλάμε για 8 παιδιά από τις ακαδημίες απλώς είτε του Πανιωνίου είτε άλλης Ελληνικής ομάδας). Ίσως βλέπει ότι τόσους μόνο μπορεί να βρει από την εγχώρια αγορά με αγωνιστικές ικανότητες και οικονομικές απαιτήσεις που να ταιριάζουν στο προφίλ του συλλόγου και στις ανάγκες του. Αλλά δεδομένων των πολύ καλών εγκαταστάσεων του συλλόγου (Απήλιο) και της προσπάθειας για ενίσχυση των μικρών ομάδων του, γιατί να μην αντισταθμίσουμε τα λειτουργικά αυτά έξοδα υποδομών (υλικών και ανθρώπινων) με την παραγωγή δικών μας ταλέντων; Κάποτε είχαμε με πολύ ελάχιστες υποδομές, καλά αποτελέσματα σε αυτό τον τομέα και είχαμε μάλιστα δημιουργήσει και παράδοση στην ανακάλυψη και παραγωγή ταλέντων. Γιατί τώρα δεν μπορούμε και μπορούσαμε παλιά; Ίσως υπήρχαν πιο πολλά αυθεντικά ταλέντα στις εποχές της αλάνας, ίσως και το ταλέντο από μόνο του κάπως επαρκούσε τότε, χωρίς πολλά-πολλά τεχνικά φτιασίδια, ίσως όμως και οι άνθρωποι που έβρισκαν και δούλευαν τα τότε ταλέντα είχαν άλλο "μάτι" και άλλο "μυαλό" από τους σημερινούς.
Είναι σίγουρα κρίμα πάντως να μη ρίχνουμε ισότιμο βάρος στις ακαδημίες, στις μικρές ομάδες και στην υποστήριξή τους σε σχέση με το όποιο, Αφρικανικό, Αλβανικό, Ασιατικό σκάουτιγκ. Δεν θεωρώ ότι φέτος δεν δόθηκε βάρος στις μικρές ομάδες, μια που φαίνεται να προστέθηκαν αρκετοί νέοι παίκτες σε αυτό το επίπεδο. Απλά θα πρέπει να μη συρρικνώσουμε  αυτή την προσπάθεια, επειδή υπάρχει πιθανώς η προσδοκία για μια πιο εύκολη και οικονομική άγραν ταλέντων με τα σκάουτιγκς ανά τις Ηπείρους.  Θα πρέπει να καθορίσουμε κάποια νούμερα ώστε να κρατήσουμε την ταυτότητα της ομάδας. Ας διδαχθούμε από το τι συνέβη στο μπάσκετ, που ο αφελληνισμός του, έφερε κάθετη πτώση του ενδιαφέροντος του κόσμου για ένα άθλημα με τεράστιες συλλογικές και εθνικές επιτυχίες. Η προσπάθεια των μικρών ομάδων θα πρέπει να πλαισιωθεί με ανθρώπους με γνώσεις και παιδαγωγικές ικανότητες. Ο νυν προπονητής Στόρε είχε μεγάλη εμπειρία στη Σουηδία στον τομέα αυτό και πιθανόν να μπορεί να συνεισφέρει σε μια νέα καλύτερη οργάνωση και ίσως και στελέχωση.

Από την άλλη τίθεται το ζήτημα της ποιότητας πέραν της ποσότητας, δηλαδή γιατί να φέρεις στην Ελλάδα μια μετριότητα απ' έξω, που παρόμοια μπορεί να βρεθεί εδώ. Η απάντηση Κιντή είναι γιατί στοιχίζει φθηνότερα. Έχω ξαναγράψει ότι σε αυτό το σημείο θα μπορούσαν να μπουν και κριτήρια σχετικά με τον κοινωνικό ρόλο, που έχει ένας αθλητικός σύλλογος, έστω μια Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρία, ένα ρόλο που δεν πρέπει να τον συρρικνώνουν τελείως τα οικονομικά κριτήρια. Σε αυτό το σημείο και ο ΠΣΑΠ πρέπει να κάνει παρεμβάσεις και να ζητήσει κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες, αλλά και η ΕΠΟ σαν εθνικός φορέας του αθληματος του ποδοσφαίρου. Σίγουρα το πεδίο δεν θα πρέπει να μείνει ξέφραγο αμπέλι σε Κίντειες διαθέσεις και ούτε να αρκεστούμε στα ελάχιστα όρια, που ίσως θεσπίσει η ΟΥΕΦΑ. Εκτός και αν πιστεύουμε στον ποδοσφαιρικό νεοφιλελευθερισμό...