Πιστεύω ότι αδικούν εαυτούς οι Συμπανιώνιοι, που συνεχίζουν να επιδίδονται σε πόλεμο δηλώσεων. Παλιά θα τον λέγαμε χαρτοπόλεμο. Τώρα γίνεται ηλεκτρονικά σε sites και facebook. Ένα ακόμα δείγμα με ανταπάντηση του κου Τσακίρη επί της ανακοίνωσης των Πανθήρων. Για όποιον θέλει τις λεπτομέρειες, εδώ είναι ο σύνδεσμος από άλλο Πανιώνιο block, αυτό του Μίλτου.
Μισές αλήθειες από όλες τις πλευρές είναι καλύτερο να μην λέγονται. Πχ είναι γνωστό ότι το κακό των χρεών δεν ξεκίνησε από Βεντούρη και Τσολακάκη αλλά προϋπήρχε τουλάχιστον από τη διοίκηση Κιντή αλλά είχε ρίζες και στη γνωστή "Υπέρβαση". Τι να λέμε τώρα, για Χίκα, Μπαρόνι, Μαγκντί και δεν συμμαζεύεται. Ναι, μπορεί κάποιοι να το γιγάντωσαν. Αλλά το να τους δείχνουμε αποκλειστικά, μοιάζει μισή αλήθεια.
Αυτοί επίσης με τις φουλ ανακοινώσεις και τα πρόστιμα δεν είναι άλλοι τώρα από τότε που θα πέθαινε γι' αυτούς ο κύριος Κωνσταντίνος. Απλά τότε ήταν άλλο το περιβάλλον, ένα περιβάλλον ανάτασης, ελπίδας και παχιών αγελάδων, ένα περιβάλλον ανοδικής πορείας που ένωνε μέσα στην ευδαιμονία που δημιουργούσε. Τώρα το περιβάλλον της παρακμής και των προβλημάτων δημιουργεί διχόνοια και συνεχή ενδοσκόπηση.
Αυτοί για τους οποίους πέθαινε ο κύριος Τσακίρης και τώρα όχι πια, δεν φυτρώνουν για να παρασιτούν αλλά συνυπάρχουν με τις διοικήσεις. Και ας μην τους οικτίρουμε μόνον για τα όποια δεινά δημιουργούν γιατί κάποιοι απ' αυτούς, μαζί και με άλλο Πανιώνιο Κόσμο, σταμάτησαν για παράδειγμα κάποιες πολύ κακές καταστάσεις, όπως την πώληση της ΠΑΕ στον νυν τρόφιμο του Κορυδαλλού, ποδοσφαιρικό μεγαλοπαράγοντα. Και δεν μπορούν όσοι διοίκησαν τον Πανιώνιο να μιλάνε για οπαδούς με νοοτροπία Γαύρου γιατί είναι απλά σαν να λένε ότι οι ίδιοι απέτυχαν οικτρά να περάσουν στους οργανωμένους οπαδούς αυτού του Ιστορικού συλλόγου, διαχρονικά, το διαφορετικό υψηλό φρόνημα, που επιβάλλει η ιστορία του και που θα έπρεπε να μεταλαμπαδευτεί από γενιά σε γενιά και να κάνει ένα τέτοιο σύλλογο να αποτελεί σε όλες τις βαθμίδες του, λίκνο πολιτισμού με φορέα τον αθλητισμό. Τέλος, ασχέτως της μη αρμόζουσας σε πολλές περιπτώσεις στάσης τους, που φθείρει με συνεχή πρόστιμα το σύλλογο, αυτοί είναι δίπλα του σε κάθε μέρος που παίζει, σε κρύα και σε βροχές. Και για τη συμπεριφορά τους, δυστυχώς δεν φαίνεται ποτέ να μόχθησε σοβαρά ο σύλλογος για να την περάσει σε άλλο επίπεδο. Και ας δούμε και ποια ψυχολογία μπορεί να έχει ο οπαδός μιας ομάδας σαν τη δική μας σήμερα, έρμαιο του κάθε Σπάθα, που βλέπει να φεύγουν παίκτες σαν υπέρβαροι και μπουζουκόβιοι, που πέρυσι έπαιζαν παρασάγγας ανώτερα από τωρινούς με βίον άμεμπτον, ή παίκτες που φεύγουν χωρίς δικαιολογία ενώ στη θέση τους πάσχει σοβαρά η ομάδα, που δεν ξέρει γιατί κάποιοι παίζουν περιστασιακά γιατί πιθανόν είναι ήδη πουλημένοι.
Κύριε Τσακίρη, ο σύλλογος είναι ο κόσμος του. Έχετε δίκιο. Αλλά δεν καταλάβατε ποτέ ότι ο Πανιώνιος δεν είναι οι Πάνθηρες ή οι Ίωνες. Είναι κάτι πολύ ευρύτερο, που συνδέεται με την Ιστορία και το ότι διαφορετικό μεταφέρει μέσα στο χρόνο τούτος ο σύλλογος και αυτός ο κόσμος θα σταθεί στην ομάδα και προσπαθεί να σταθεί. Λίγοι τώρα ή περισσότεροι πιο παλιά. Όσο υπάρχει αυτός ο απλός φίλαθλος, που στη ψυχή του μιλάει ο Πανιώνιος, ακόμα και στις μεγαλύτερες δυσκολίες, ο σύλλογος θα επιβιώνει. Ας μην απωθούμε λοιπόν με άσκοπες κοκορομαχίες τον απλό τούτο κόσμο από τον Πανιώνιο. Οι ενδοσκοπήσεις δεν πρόκειται να σταματήσουν όσο ενδοσκοπούμε. Και ανακοινώσεις που ο ένας δείχνει τον άλλο, συνεχίζουν την Ενδοσκόπηση. Άλλωστε και μόνος σας το είπατε¨:
"ο μόνος τρόπος να έχουμε ελπίδα είναι να σταματήσει το δακτυλοδείξιμο και να είμαστε ενωμένοι για τον πανιώνιο!"
ΥΓ: Το γράφω συνέχεια και το ξαναγράφω. Η κριτική για τη σύνθεση απόψεων, η κριτική για να υπάρχει διαφάνεια και να νιώθουμε όλοι μας μέλη και συμμέτοχοι του συλλόγου, η κριτική για να βρεθούν τρόποι να βοηθήσει και ο απλός κόσμος κάπως πιο πολύ, δεν είναι λαϊκό δικαστήριο, ούτε απαίτηση για τα ρέστα απ' όσους με προσωπικό ρίσκο αναλαμβάνουν την νυν επικίνδυνη αποστολή. Αυτοί που κρίνουν αφ' ενός, θα πρέπει να αναλογίζονται τις δυσκολίες και να το κάνουν εποικοδομητικά και όχι για να βγάζουν απωθημένα και αυτοί που κρίνονται θα πρέπει αντί να απεχθάνονται την κριτική να την αποζητούν για να γίνουν καλύτεροι μέσα από τη σύνθεση απόψεων και το διάλογο. Δυστυχώς όλα αυτά χρειάζονται εκείνο το επίπεδο, που μέσα στον χρόνο πιστεύουμε όλοι μας ότι μεταφέρει ο Πανιώνιος σαν σύλλογος. ΑΣ ΤΟ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ.
Μισές αλήθειες από όλες τις πλευρές είναι καλύτερο να μην λέγονται. Πχ είναι γνωστό ότι το κακό των χρεών δεν ξεκίνησε από Βεντούρη και Τσολακάκη αλλά προϋπήρχε τουλάχιστον από τη διοίκηση Κιντή αλλά είχε ρίζες και στη γνωστή "Υπέρβαση". Τι να λέμε τώρα, για Χίκα, Μπαρόνι, Μαγκντί και δεν συμμαζεύεται. Ναι, μπορεί κάποιοι να το γιγάντωσαν. Αλλά το να τους δείχνουμε αποκλειστικά, μοιάζει μισή αλήθεια.
Αυτοί επίσης με τις φουλ ανακοινώσεις και τα πρόστιμα δεν είναι άλλοι τώρα από τότε που θα πέθαινε γι' αυτούς ο κύριος Κωνσταντίνος. Απλά τότε ήταν άλλο το περιβάλλον, ένα περιβάλλον ανάτασης, ελπίδας και παχιών αγελάδων, ένα περιβάλλον ανοδικής πορείας που ένωνε μέσα στην ευδαιμονία που δημιουργούσε. Τώρα το περιβάλλον της παρακμής και των προβλημάτων δημιουργεί διχόνοια και συνεχή ενδοσκόπηση.
Αυτοί για τους οποίους πέθαινε ο κύριος Τσακίρης και τώρα όχι πια, δεν φυτρώνουν για να παρασιτούν αλλά συνυπάρχουν με τις διοικήσεις. Και ας μην τους οικτίρουμε μόνον για τα όποια δεινά δημιουργούν γιατί κάποιοι απ' αυτούς, μαζί και με άλλο Πανιώνιο Κόσμο, σταμάτησαν για παράδειγμα κάποιες πολύ κακές καταστάσεις, όπως την πώληση της ΠΑΕ στον νυν τρόφιμο του Κορυδαλλού, ποδοσφαιρικό μεγαλοπαράγοντα. Και δεν μπορούν όσοι διοίκησαν τον Πανιώνιο να μιλάνε για οπαδούς με νοοτροπία Γαύρου γιατί είναι απλά σαν να λένε ότι οι ίδιοι απέτυχαν οικτρά να περάσουν στους οργανωμένους οπαδούς αυτού του Ιστορικού συλλόγου, διαχρονικά, το διαφορετικό υψηλό φρόνημα, που επιβάλλει η ιστορία του και που θα έπρεπε να μεταλαμπαδευτεί από γενιά σε γενιά και να κάνει ένα τέτοιο σύλλογο να αποτελεί σε όλες τις βαθμίδες του, λίκνο πολιτισμού με φορέα τον αθλητισμό. Τέλος, ασχέτως της μη αρμόζουσας σε πολλές περιπτώσεις στάσης τους, που φθείρει με συνεχή πρόστιμα το σύλλογο, αυτοί είναι δίπλα του σε κάθε μέρος που παίζει, σε κρύα και σε βροχές. Και για τη συμπεριφορά τους, δυστυχώς δεν φαίνεται ποτέ να μόχθησε σοβαρά ο σύλλογος για να την περάσει σε άλλο επίπεδο. Και ας δούμε και ποια ψυχολογία μπορεί να έχει ο οπαδός μιας ομάδας σαν τη δική μας σήμερα, έρμαιο του κάθε Σπάθα, που βλέπει να φεύγουν παίκτες σαν υπέρβαροι και μπουζουκόβιοι, που πέρυσι έπαιζαν παρασάγγας ανώτερα από τωρινούς με βίον άμεμπτον, ή παίκτες που φεύγουν χωρίς δικαιολογία ενώ στη θέση τους πάσχει σοβαρά η ομάδα, που δεν ξέρει γιατί κάποιοι παίζουν περιστασιακά γιατί πιθανόν είναι ήδη πουλημένοι.
Κύριε Τσακίρη, ο σύλλογος είναι ο κόσμος του. Έχετε δίκιο. Αλλά δεν καταλάβατε ποτέ ότι ο Πανιώνιος δεν είναι οι Πάνθηρες ή οι Ίωνες. Είναι κάτι πολύ ευρύτερο, που συνδέεται με την Ιστορία και το ότι διαφορετικό μεταφέρει μέσα στο χρόνο τούτος ο σύλλογος και αυτός ο κόσμος θα σταθεί στην ομάδα και προσπαθεί να σταθεί. Λίγοι τώρα ή περισσότεροι πιο παλιά. Όσο υπάρχει αυτός ο απλός φίλαθλος, που στη ψυχή του μιλάει ο Πανιώνιος, ακόμα και στις μεγαλύτερες δυσκολίες, ο σύλλογος θα επιβιώνει. Ας μην απωθούμε λοιπόν με άσκοπες κοκορομαχίες τον απλό τούτο κόσμο από τον Πανιώνιο. Οι ενδοσκοπήσεις δεν πρόκειται να σταματήσουν όσο ενδοσκοπούμε. Και ανακοινώσεις που ο ένας δείχνει τον άλλο, συνεχίζουν την Ενδοσκόπηση. Άλλωστε και μόνος σας το είπατε¨:
"ο μόνος τρόπος να έχουμε ελπίδα είναι να σταματήσει το δακτυλοδείξιμο και να είμαστε ενωμένοι για τον πανιώνιο!"
ΥΓ: Το γράφω συνέχεια και το ξαναγράφω. Η κριτική για τη σύνθεση απόψεων, η κριτική για να υπάρχει διαφάνεια και να νιώθουμε όλοι μας μέλη και συμμέτοχοι του συλλόγου, η κριτική για να βρεθούν τρόποι να βοηθήσει και ο απλός κόσμος κάπως πιο πολύ, δεν είναι λαϊκό δικαστήριο, ούτε απαίτηση για τα ρέστα απ' όσους με προσωπικό ρίσκο αναλαμβάνουν την νυν επικίνδυνη αποστολή. Αυτοί που κρίνουν αφ' ενός, θα πρέπει να αναλογίζονται τις δυσκολίες και να το κάνουν εποικοδομητικά και όχι για να βγάζουν απωθημένα και αυτοί που κρίνονται θα πρέπει αντί να απεχθάνονται την κριτική να την αποζητούν για να γίνουν καλύτεροι μέσα από τη σύνθεση απόψεων και το διάλογο. Δυστυχώς όλα αυτά χρειάζονται εκείνο το επίπεδο, που μέσα στον χρόνο πιστεύουμε όλοι μας ότι μεταφέρει ο Πανιώνιος σαν σύλλογος. ΑΣ ΤΟ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ.