Τόνωση ηθικού και κατάθεση ψυχής, η νίκη επί του ΠΑΟΚ στο κύπελλο

Σίγουρα ο ΠΑΟΚ είχε πολλούς αναπληρωματικούς και το μυαλό του στον αγώνα με τον Ολυμπιακό. Αλλά μια νίκη επί του ΠΑΟΚ είναι πάντα σημαντική για μας και σε συνδυασμό με τις περιπέτειες, που πέρασε τελευταία η ομάδα.
Και βέβαια εμείς, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΠΡΕΠΗ ΛΟΥΤΣΕΣΚΟΥ, τιμάμε την αξία του αντιπάλου και η αξία του αυτή δίνει μέγεθος στη νίκη.
Πέρα όμως από τον αντίπαλο, η αγωνιστικότητα για να γυρίσει το ματς, δείχνει ότι η ομάδα έχει ψυχικά αποθέματα και αυτά αυξήθηκαν χθες μέσα στους πανηγυρισμούς του τέλους του αγώνα κάτω από τη συνεχή βροχή.
Χρειαζόμαστε πολλά ακόμα για να φθάσουμε στο επίπεδο προηγούμενων ετών. Πρέπει να προσπαθούμε να μην κλεινόμαστε σε ταμπούρια και να κρατάμε μπάλα πιο πολύ. Μακάρι να βοηθήσουν και οι νέες προσθήκες.
Κάποιοι μέσα στις φετινές δυσκολίες, δείχνουν να προχωράνε μπροστά και να βελτιώνονται, όπως ο Ντουρμισάι και ο Σταυρόπουλος.

Δεν δίνει κανένα σοβαρό προβάδισμα πρόκρισης η νίκη αυτή αλλά κρατάει μια ελπίδα ζωντανή, ελπίδα που πέρυσι με τον ίδιο αντίπαλο, χάθηκε από το πρώτο ματς. Χωρίς να είμαστε αιθεροβάμονες, μπορούμε να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις για το καλύτερο στη ρεβάνς.
Σαφώς έχουμε ένα δύσκολο πρωτάθλημα που προέχει αλλά μέσα από δουλειά και με την ίδια κατάθεση ψυχής, ας προχωρήσουμε.

Σκάντζα Οικονόμου-Φραγκιά

Φύγε συ, έλα συ. Ξανά Φραγκιάς στη θέση Οικονόμου στο μπάσκετ. Ο Νίκος ο Οικονόμου και λόγω ατομικού προφίλ χαμηλών τόνων (ως υποτονικών θα έλεγα στον πάγκο) και λόγω περιορισμένης προπονητικής εμπειρίας, δεν μπόρεσε να τα καταφέρει. Μάλιστα φαίνεται η κατάσταση να έχει πάρει τον κατήφορο και από αγώνα σε αγώνα, να υπάρχει μεγαλύτερη πτώση απόδοσης. Επίσης έκανε και κάποιες επιλογές, που δεν βγήκαν, πχ η τελευταία με τον ΕλΑμίν.
Φαίνεται βέβαια αστείο αυτό που γίνεται με τους προπονητές να αλλάζουν σαν κάλτσες και με σκάντζα ο ένας τον άλλο. Αλλά με αυτή την ΚΑΕ, δεν μπορούμε μάλλον να περιμένουμε ιδιαίτερη σταθερότητα. Ο Φραγκιάς είναι σίγουρα πιο έμπειρος και λένε ότι θέλει να φέρει και το Σαρικόπουλο, που μπορεί να βοηθήσει. Να δούμε. Δύσκολα και το χειρότερο, με τον κόσμο του Πανιωνίου, να είναι βέβαια πάντα θερμός με τον Πανιώνιο αλλά όχι τόσο με την ΚΑΕ.

Πανιώνιο Σαββατοκύριακο συντριβών

Με συντριβές σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, πέρασε για τον Πανιώνιο  αυτό το Σαββατοκύριακο (όλα Σάββατο έγιναν...).

Στο ποδόσφαιρο, ως το 65' αντέχαμε. Μάλιστα αν ο Καμαρά δεν ήταν χασογκόλης, ίσως είχαμε βγάλει και ένα γκολ στις αρχές του αγώνα. Μετά το 65' ήρθε η καθίζηση και τα 4 γκολ. Κούραση λένε παίκτες και προπονητής. Αμφίβολο. Μάλλον απογοήτευση μετά το πρώτο γκολ που μάλλον έσβησε τις ελπίδες του μόνου πλάνου, που είχαμε, να κρατήσουμε το 0. Μπορεί να έπαιξε και ρόλο η έξοδος του αρχηγού, που κακά τα ψέματα, είναι και κάτι σαν προπονητής εντός γηπέδου.  Πιθανότατα μετά το γκολ, βγήκε στην επιφάνεια η ψυχολογία πως αυτό δεν είναι από τα ματς, που έχουμε σαν στόχο να πάρουμε κάτι και βγήκε η χαλαρότητα και το να κρατηθούν δυνάμεις.
Εν πάση περιπτώσει, ακόμα και έτσι, το 4-0 είναι βαρύ. Ίσως έχει δίκιο ο Μάντζιος ότι ίσως είναι αναντίστοιχο της εικόνας της ομάδας και της προσπάθειας. Πιθανόν έχει δίκιο για την προσπάθεια ως το 65'.
Η συνέχεια εμπεριέχει τις προσθήκες δυο παικτών, Άρτσε και Μαξίμοβιτς και ίσως του Μανιάτη. Δεν ξέρω πόσο μπορούν να βοηθήσουν παίκτες που παίρνεις την τελευταία στιγμή. Πέρυσι δεν βοήθησαν όσοι ήρθαν το Γενάρη. Ας ελπίσουμε φέτος σε κάτι αλλιώτικο.

Στο μπάσκετ, συντριβή από τον Άρη. Το ότι χάσαμε με ντισκαλιφιέ το Μπέρι στην τρίτη περίοδο, μάλιστα σε μια περίοδο, που κάτι πηγαίναμε να κάνουμε, μπορεί να συνετέλεσε, αλλά η βασική αιτία είναι ότι η ομάδα εμφανίζεται σε κάθε αγώνα όλο και χειρότερη και ο Οικονόμου δεν την βοηθάει καθόλου από τον πάγκο. Στοιχειώδη πράγματα όπως οι βολές και οι προσπάθειες στην άμυνα και στα ριμπάουντ, γίνονται όλο και χειρότερα. Η κατάσταση δεν εμπνέει καμιά ελπίδα. Ίσως και αν φύγει ο Οικονόμου, από τον οποίο πια δεν περιμένω καμιά βελτίωση, να μην μπορεί πια να αναστραφεί η κατάσταση.

ΥΓ 1: Ο Μανιάτης είναι αρνητικός να βοηθήσει για το Β' γύρο τον Πανιώνιο. Λυπάμαι που φθάσαμε να τον παρακαλούμε λίγο-πολύ να έρθει στην ομάδα. Καταλαβαίνω ότι είναι επαγγελματίας και βάζει τα λεφτά πάνω από την όποια σχέση του με την ομάδα. Εξάλλου είναι και στα τελειώματα πια της καριέρας του. Δεν μπορώ να προβλέψω αν θα βοηθούσε. Σίγουρα έμπειρος είναι αλλά και με αρκετή αγωνιστική αποχή. Πάντως μιλάμε για μια προσωρινή βοήθεια χωρίς μέλλον για την ομάδα. Δυστυχώς αυτό το μέλλον, που μπορεί να βοηθήσει και στο παρόν, μας λείπει πολύ πια.

ΥΓ 2: Από ότι φαίνεται και ο Τέιλορ καπούτ στο μπάσκετ για να βρεθεί πιο ποιοτικός ψηλός. Και ο Ντόρσι πιο ποιοτικός είναι αλλά δεν μπορεί να βοηθήσει στην κατάσταση που βρίσκεται.
Και ο Τέιλορ έβαζε και κανένα πόντο και έπαιρνε και κανένα ριμπάουντ. Κάτι άλλοι δεν βάζουν ούτε τις βολές. Τώρα τι να πιάσουμε εκεί και τι να αφήσουμε.

Πολλά κούφια λόγια, συνεχείς κυβιστήσεις και σοφιστείες. Η σημερινή Ελλάδα.

Δυστυχώς είμαστε η χώρα των συνεχών κυβιστήσεων και της υποκρισίας.

Επανέρχομαι στο Μακεδονικό για να δείξω μια πρώτη υποκρισία. Την εθνική γραμμή του 2008, σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, κανένας λαός δεν την ενέκρινε και ποτέ δεν του ζητήθηκε άμεσα. Είναι αλήθεια ότι ενεκρίθη στο συμβούλιο αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και βέβαια αυτό τυπικά της δίνει την εγκυρότητα της εθνικής γραμμής. Πολύ αμφιβάλλω όμως αν ενεκρίνετο από τη λαϊκή ψήφο σε περίπτωση Δημοψηφίσματος, που από πολλούς ζητήθηκε για τη συμφωνία των Πρεσπών. Αυτή λοιπόν η εθνική γραμμή, αν στο Βουκουρέστι τότε αντί του Γκρουέφσκι απέναντί μας ήταν ο Ζάεφ, θα έφθανε σε συμφωνία πιθανόν αντίστοιχη των Πρεσπών. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν η εθνότητα / ιθαγένεια και η γλώσσα, δεν παραχωρούνταν και τότε, μια που τίποτα σε εκείνη την εθνική γραμμή δεν αναφερόταν σε λεπτομέρειες πέραν της γενικόλογης απόσβεσης των σημείων αλυτρωτισμού των γειτόνων. Σήμερα εκείνοι που ελέω λαού, διαμόρφωσαν την τότε εθνική γραμμή, εγκαλούν την νυν κυβέρνηση που εν πολλοίς ακολούθησε τον δρόμο που της έστρωσαν (ο γεωγραφικός προσδιορισμός του ονόματος ήταν και είναι σαφές ότι δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν προσδιορισμός σε γλώσσα και ιθαγένεια και κατά συνέπεια η απόφαση για μια τέτοια γραμμή διαπραγμάτευσης ήταν εκ βάθρων λάθος και αποτέλεσμα και τότε όπως και σήμερα πιέσεων από διεθνή συμφέροντα).

Πάμε παρακάτω.
Γνωστό πολιτικό εγκαλούν ότι έφτιαξε την καριέρα του με βάση την άτεγκτη πατριδοκαπηλική στάση του για το Μακεδονικό ζήτημα. Ο συγκεκριμένος πολιτικός ήταν βουλευτής, υψηλόβαθμο στέλεχος και υπουργός για πάνω από 15 χρόνια ωσότου έρθει στην επιφάνεια το Μακεδονικό θέμα στις αρχές της δεκαετίας του 90.  Υποθέτω ότι τόσα χρόνια, καριέρα είχε ήδη και δεν περίμενε αυτό το γεγονός για να την κάνει. Κάποια αρκετά χρόνια μάλιστα λόγω της θέσης του και του γεγονότος ότι αυτή τον έβγαλε από το "μαντρί" (όπως θα έλεγε ο μακαρίτης μέντοράς του), ο πολιτικός αυτός βρέθηκε στο περιθώριο. Να δούμε τώρα ποιοι τον εγκαλούν; Αυτοί που έφτιαξαν την πολιτική τους καριέρα πάνω στο "αντιΜνημόνιο" και κυβέρνησαν και κυβερνούν ακολουθώντας πιστά το Μνημόνιο, την τρίτη έκφανση του οποίου δέχτηκαν και ψήφισαν για να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο της κρίσης. Αυτοί, που θεωρούν ως μέγιστο εύσημό τους τα συγχαρητήρια των δανειστών για το πόσο πιστά και με ακρίβεια εκτέλεσαν τις επιταγές του Μνημονίου.

Και ας δούμε και ένα πιο πρόσφατο.
Η κυβέρνηση συνυπογράφει με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές την ανακοίνωση της ΕΕ εναντίον του Μαδούρο και οι ευρωβουλευτές της κυβερνητικής παράταξης ψηφίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο το αντίθετο.
Γιατί; Διότι θέλουμε και την πίτα ακέραιη και το σκύλο χορτάτο. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, που έλεγαν παλιά. Και αριστεροσύνη μπολιβαριανή και ευρωφροσύνη.

Αν ψάξει κανείς θα βρει πολλά παρόμοια ένθεν και εκείθεν.
Ότι ακροβασία θέλεις, θα την δεις εδώ σε αυτή τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Είναι και αυτό ένα παρακμιακό στοιχείο, που μας έχει οδηγήσει στο σημερινό τέλμα. Μισές αλήθειες, μισά ψέματα για να δικαιολογήσουν πλαστές ταυτότητες και σοφιστείες αντί επιχειρήματα. Πολλά λόγια και συνήθως κούφια και λίγες πράξεις.