'Αν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά. Αν αυξήσουμε τους φόρους στη μεσαία τάξη, θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους. Θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης'.
Γιώργος Παπανδρέου, ΔΕΘ Σεπτέμβριος 2009
Αν αναγνωρίσουμε τις αγνές προθέσεις και την πολιτική συνέπεια του νυν Πρωθυπουργού, είναι φανερό ότι μετά από ένα χρόνο είμαστε στο κύκλο της κατάρρευσης.
[Τις παραπάνω φράσεις του Πρωθυπουργού μας θύμισε σήμερα από το ίδιο βήμα της ΔΕΘ, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς, δυστυχώς χωρίς ν' αναδείξει παράλληλα στο μέγεθός τους τις ευθύνες και της δικής του παράταξης, προτιμώντας να τις κρύψει πίσω από τα σαφή ΠΑΣΟΚΙΚΑ ατοπήματα]
Όλο και περισσότερο γίνεται φανερό ότι η σωτηρία της Ελλάδας δεν είναι μέσα από το δρόμο του Μνημονίου, του οποίου οι κραυγαλέες αστοχίες ήδη γίνονται φανερότατες και δεν είναι μέσα στον κύκλο της μεταπολιτευτικής πολιτικής, από την οποία τα κόμματα φαίνεται ν' αδυνατούν να αποκολληθούν. Η ελπίδα βρίσκεται στην προσπάθεια εθνικής συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων για να βάλουν σαφείς, βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους αναπτυξιακούς στόχους και στην ανάδειξη νέων δυνάμεων της χώρας μη αλλοτριωμένων από της φαυλότητες του μεταπολιτευτικού κομματισμού. Το ερώτημα είναι πως ο απλός κόσμος μπορεί να συντείνει ώστε να προωθηθούν τέτοιες λύσεις. Ίσως πρώτιστο είναι να υπάρξει ένας ενιαίος τρόπος έκφρασης που να καθρεφτίσει τα παραπάνω στ' αποτελέσματα των επερχόμενων περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Δύσκολο γιατί μιλάμε για τάσεις γενικές πάνω από τα κόμματα και τους φορείς τους, που χρόνια έχουν αποκτήσει την τεχνογνωσία να χειραγωγούν τους πολίτες.
Λές "Όλο και περισσότερο γίνεται φανερό ότι η σωτηρία της Ελλάδας δεν είναι μέσα από το δρόμο του Μνημονίου, του οποίου οι κραυγαλέες αστοχίες ήδη γίνονται φανερότατες και δεν είναι μέσα στον κύκλο της μεταπολιτευτικής πολιτικής, από την οποία τα κόμματα φαίνεται ν' αδυνατούν να αποκολληθούν"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως όμως ακριβώς η αποτυχία (αν τη δεχτούμε) της πολιτικής του μνημονίου είναι ακριβώς στο ότι η διαχείριση του γίνεται και οι ντόπιοι διαχειριστές του ζούνε ακριβώς "μέσα στον κύκλο της μεταπολιτευτικής πολιτικής" από την οποία σωστά λες "αδυνατούν να αποκολληθούν";
Cdu, κατ' αρχάς ευχαριστώ για το σχόλιο γιατί μέσα στα Πανιώνια θέματα, δυστυχώς χάνονται οι μη Πανιώνιες αναρτήσεις μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς δεν είναι εκεί το μείζον πρόβλημα, αν και υπάρχει και αυτό το κομμάτι του προβλήματος, δηλαδή η ποιότητα των διαχειριστών της συνταγής της Τρόικα.
Όπως και οι ίδιοι οι συντελεστές της Τρόικας έχουν αποδεχθεί με πρόσφατες δηλώσεις τους, η συνταγή δεν ήταν ενδεδειγμένη για την κρατικοδίαιτη Ελλάδα, που η οικονομία εκινείτο από τις δημόσιες επενδύσεις ως επί το πλείστον. Δεν ήταν η ενδεδειγμένη για μια χώρα μικρομεσαίων ελεύθερων επαγγελματιών με αστικοκεντρικές οικονομικές δραστηριότητες. Δυστυχώς η συνταγή έχει επιφέρει ύφεση τέτοια, που τείνει να σβήσει τελείως την ήδη παραπαίουσα μηχανή της Ελληνικής οικονομίας.
Δεν περιμέναμε από το ΔΝΤ την ΕΚΤ και την ΕΕ να βοηθήσουν στο αναπτυξιακό κομμάτι το οποίο καλούμαστε να στήσουμε μόνοι και εκεί έγκειται η ευθύνη των διαχειριστών. Αλλά η συνταγή έχει τραβήξει τόσο το χαλί κάτω από τα πόδια, που φανέρωσε από κάτω τον γκρεμό... που υπήρχε και υπάρχει.
Μετά το 2013 προβλέπεται ότι λόγω Γερμανίας η Ελλάδα μάλλον θα μείνει μόνο με την υποστήριξη ΔΝΤ, που δεν θα επαρκεί για μια χώρα που στις καλύτερες συνθήκες, αυτές που προβλέπει το Μνημόνιο, θα έχει χρέος 150 % του ΑΕΠ και στην χειρότερη δεν θέλω να προβλέψω, αλλά φαντάσου τι θα γίνει αν όπως φαίνεται τώρα συρρικνωθεί το ΑΕΠ.
Χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου ως το 2013 για να μην ορθολογιστεί και να μη συρρικνωθεί τελείως το ΑΕΠ. Παράλληλα δεν είναι δυνατόν να ζητάμε ξένες επενδύσεις με φορολογία 40%, όταν η γύρω χώρες μας έχουν 10%!!! Εδώ είναι τα σημεία που λες και που οι διαχειρστές πρέπει να είναι Ζολώτες και όχι αυτοί που είναι σήμερα...
Υποστήριζα και υποστηρίζω ότι μια γερή δόση μεταρυθμίσεων ήταν απαραίτητη για την Ελλάδα. Οι ολιγωρίες και η αναποφασιστηκότητα των ελληνικών κυβερνήσεων, ίσως και έλλειψη τόλμης, μας ανάγκασε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία μέσω Μνημονίου. Κατα βάση, αδυνατούσαμε να πάρουμε μέτρα μόνοι μας. Προφανώς αυτό επηρέασε και την ιεράρχηση μέτρων και πεταρυθμίσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πληροφορίες που έχω και η εικόνα της τωρινής ελληνικής κυβέρνησης, με αποκορύφωμα το διάστημα από τον Αύγουστο και μετά, δείχνει ότι η ίδια αδυναμία, κατα βάση (ίσως και ανικανότητα ίσως και αδιαφορία) συνεχίζεται και σήμερα.
Βέβαια, κάποιος άλλος πρόσφερε μια διαφορετική εξήγηση- και έχω αρχίσει να συμφωνώ - ότι το μνημόνιο δεν ήταν παρά μια ακόμη κίνηση της ντόπιας "νομενκλατόύρας" για να εξασφαλίσουν τα χρήματα για να συνεχίσουν το ίδιο τρόπο ζωής, στην υγεία των κουτόφραγκων, όπως και πρίν, θυσιάζοντας όμως δημ. υπαλλήλους και συνατξιούχους. Τελικά το ΔΝΤ μπορεί να είναι το θύμα γαιτί δεν πρόκειται να πάρει πίσω τα λεφτά του, σύμφωνα με αυτή την εκδοχή.
Αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο θα επέρχετο η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους άμεσα και ουκ λάβεις παρά του μη έχοντος... για όλους αυτούς που είχαν τεράστιες ποσότητες ελληνικών ομολόγων στα χαρτοφυλάκιά τους. Συνεπώς το Μνημόνιο δίνει μια τελευταία ελπίδα σε όλους αυτούς να πάρουν κάτι πίσω και ίσως πάρουν κάτι καλύτερο από το τίποτα. Η Ελλάδα δεν μπορεί όμως να ωφεληθεί απ' αυτή τη συνταγή, παρά μόνον αν αποκτήσει θετικότατους ρυθμούς ανάπτυξης. Πως όμως όταν η συνταγή του Μνημονίου πάγωσε σε ένα μεγάλο υφεσιακό κύκλο την κατα βάση στηριζόμενη στις δημόσιες δαπάνες ελληνική οικονομία; Η ελπίδα είναι να έρθουν επενδύσεις λόγω του ότι θα φθηνίνει το εργατικό κόστος αλλά πόσο να φθηνίνει όταν γύρω μας υπάρχουν χώρες με ευτελιστικούς μισθούς πείνας και το κυριώτερο πολύ μικρότερη φορολόγηση των επενδυτών;
ΑπάντησηΔιαγραφή