Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Ο διαιτητής ... Αντέχουμε άλλο "κάρβουνο";;;...


Διαβάζω ότι ο διαιτητής στον Κυριακάτικο αγώνα πανιωνίου-Πανθρακικού θα είναι ... ο Σπάθας.
Πρόσφατες μνήμες από τον αγώνα με τον Ολυμπιακό μας φέρνουν ρίγη τρόμου. Έτσι και αλλιώς βέβαια το "Σπάθας" φέρνει στο νου ... αποκεφαλισμούς.


Βέβαια την Κυριακή δεν παίζει ο Ολυμπιακός. Ας ελπίζουμε ότι γενικά το ματς δεν έχει τίποτα να κάνει ... με τον Ολυμπιακό.
Όσο για τον κύριο Σπάθα, ας επιφυλαχθούμε να τον κρίνουμε μετά τον αγώνα. Ας μην προτρέξουμε. Αν βέβαια ζήσουμε μια ανάλογη διαιτησία με αυτή με τον Ολυμπιακό και λόγω της ιδιαίτερης σημασίας του αγώνα, δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα είμαστε στο τέλος του... Ελπίζω να έχουμε επιβιώσει. 

Ο Ύπατος της Σμύρνης

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο ακόμα της κας Μαραγκοζάκη, "ο Ύπατος της Σμύρνης" και θεωρώ εν γένει αντικειμενικές της κριτικές του ΒΗΜΑΤΟΣ. Απλά έχοντας κάποια επαφή με το αντικείμενο ήθελα να σχολιάσω την προσπάθεια που δείχνει η κριτική ότι κάνει το βιβλίο στο να αποδοθεί μια άλλη πτυχή της προσωπικότητας του Στεργιάδη, του Αρμοστή της Σμύρνης:

"Αντί για το υποχείριο των Τούρκων, τον ολιγόπιστο Ελληνα και τον ανερυθρίαστο προδότη, θα έχουμε έναν ευέλικτο και ιδιαίτερα διορατικό ηγέτη που θα επιζητήσει όχι μια ελληνική και ελληνοπρεπή αλλά μια πολυκεντρική και μικρασιατική Σμύρνη (με Ελληνες, Τούρκους, Αρμένηδες, Εβραίους και Ευρωπαίους) ερχόμενος σε ανοιχτή σύγκρουση με την Εκκλησία και τους πολιτικούς, οι οποίοι θα παίξουν το χαρτί της πατριδολατρίας."

Πολύ πιθανόν ο Στεργιάδης να είχε δει ότι σε βάθος χρόνου δεν θα μπορούσε να σταθεί η Ελληνική διοίκηση αν δεν διατηρούσε τον κοσμοπολιτισμό της Σμύρνης και αν έτσι δεν κράταγε με το μέρος των Ελλήνων την κοινή γνώμη των Συμμάχων και την υποστήριξη των Λεβαντίνων και κατά συνέπεια και των κυβερνήσεων που είχαν υπηκόους, που ζούσαν και δρούσαν εμπορικά στην περιοχή. Φυσικό είναι μια τέτοια τακτική να συναντήσει την αντίδραση των εθνικοφρόνων κύκλων, που έβλεπαν την Αρμοστεία της Ιωνίας όχι σαν μια διοίκηση προσωρινή (δεν είχε γίνει οριστική προσάρτηση της Ιωνίας), που τελούσε υπό την αίρεση των Μεγάλων Δυνάμεων (ας μην ξεχνάμε ότι ο Στεργιάδης ήταν παράλληλα και αντιπρόσωπος των Μεγάλων Δυνάμεων, τις οποίες και ιδίως την Αγγλία, δεν έπαυε κατά καιρούς να συμβουλεύεται για τις ενέργειές του) αλλά σαν απελευθερωτή που τους ενέτασσε στην μητέρα Πατρίδα.

Αντιγράφω από το λήμμα της Wikipedia για τον Στεργιάδη, ο οποίος είχε αδρανοποιήσει και ακυρώσει με τις ενέργειές του το εγχείρημα της οργάνωσης της "Μικρασιατικής Άμυνας", εγχείρημα που και ο Βενιζέλος στήριζε:

"Πρότεινε (ο Στεργιάδης), τον Ιούλιο του 1922, τη δημιουργία αυτόνομου Μικρασιατικού κράτους υπό την ψιλή επικυριαρχία του Σουλτάνου. Με κέντρο τη Σμύρνη θα είχε δική της διόικηση και αστυνομία σχηματισμένα από ντόπια στοιχεία. Ο χαρακτήρας του κράτους θα ήταν αποκλειστικά μικρασιατικός-πολυφυλετικός. Το εγχώριο μουσουλμανικό μικρασιατικό στοιχείο θα είχε ισότιμη συμμετοχή στο μέλλον στη διοίκησή του. Το μειονέκτημα της πρότασης Στεργιάδη ήταν η στρατιωτική κάλυψή του από 50.000 άνδρες του Ελληνικού στρατού αλλά και Έλληνες στρατολογημένους από την περιοχή. Διέφερε από την πρόταση των Αμυνιτών στο ό,τι θα συνιστούσε δημιούργημα των μεγάλων Δυνάμεων κι όχι μιας πολιτικής φατρίας".

Η προσωπικότητα του Αρμοστή ήταν όντως αμφιλεγόμενη. Κάλλιστα μπορεί να έβλεπε πολιτικά το εφικτό περισσότερο από το επιθυμητό. Μπορεί ίσως όμως να υπηρετούσε Συμμάχους περισσότερο από την Ελλάδα.
Προσωπικά θεωρώ ότι το κρίσιμο σημείο του ιστορικού του χαρακτηρισμού βρίσκεται στην ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ του από τη Σμύρνη, μια μέρα προ της εισόδου των Τούρκων, με τη βοήθεια των Βρεταννών, που τον επιβίβασαν στη ναυαρχίδα τους. Εκεί που άλλοι πρωταγωνιστές του Μικρασιατικού δράματος έμειναν και πέθαναν μαρτυρικά, αυτός έφυγε με την προστασία εκείνων, που κάλλιστα κάποιοι στη συνέχεια δικαιώνονταν να τον χαρακτηρίζουν υπηρέτη τους. Είναι γνωστό δε ότι ποτέ δεν επέστρεψε στην Ελλάδα, στην Ελλάδα των προσφύγων. Πως άλλωστε να αντικρύσει όσους έχασαν συγγενείς και φίλους τότε που εκείνος τους εγκατέλειπε στο έλεος των ορδών των Τσετών;  Δεν γύρισε στην Ελλάδα ούτε και όταν έπαυσε κάθε δίωξη για τις τυχόν πολιτικές του ευθύνες.
Θα ήταν ίσως όχι κακεντρεχείς οι σκέψεις αν θα έπαυε αυτή η δίωξη στην περίπτωση, που δεν ανήκε στον πολιτικό χώρο, που επεκράτησε αμέσως μετά την Καταστροφή. Και ποια συναισθήματα μπορεί να δημιουργούνται από το γεγονός ότι ένας από τους ανθρώπους που έστησε στο απόσπασμα του έξι στο Γουδί για τις ευθύνες τους για την Καταστροφή, ήταν αυτός που συντηρούσε στη Νότιο Γαλλία το Στεργιάδη, που αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα στα τελευταία χρόνια της ζωής του; Ο Νικόλαος Πλαστήρας.

Δυστυχώς οι πτυχές του Μικρασιατικού Δράματος, 90 χρόνια μετά την καταστροφή, παραμένουν σκοτεινές, όπως και πολλές πτυχές της Ελληνικής Ιστορίας. Και βέβαια χωρίς να ξέρουμε καθαρά την ιστορία μας, δεν μπορούμε να μαθαίνουμε από αυτήν...  

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ! Προσκλητήριο στον Πανιώνιο Αγώνα



Την Κυριακή ένας προορισμός και ένας σκοπός υπάρχει για όλη την Πανιώνια Οικογένεια. 
Το στάδιο της Νέας Σμύρνης και η ενίσχυση τεχνικής ηγεσίας και ποδοσφαιριστών. 

Ο Πανιώνιος υποδέχεται τον Πανθρακικό και μας θέλει όλους δίπλα του, στην προσπάθεια για την κατάκτηση των τριών βαθμών. Ενώνουμε τις φωνές μας από το πρώτο λεπτό και μέχρι το σφύριγμα της λήξης, προκειμένου να βγει ο Ιστορικός νικητής και από αυτή την αναμέτρηση.

Στο πλαίσιο αυτό, η διοίκηση, αποφάσισε να ισχύσει γενική είσοδος στις θύρες 2 και 3 με τιμή εισιτηρίου 5 ευρώ και στις θύρες 4 και 7 με τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ.

                              Ολοι δίπλα στην ομάδα, όλοι δίπλα στον ΠΑΝΙΩΝΙΟ.

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Αξιοπρεπής έξοδος που επιβάλλει το σεβασμό από όλους και όχι φυγομαχία

Επειδή πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, όποιος θέλει να βοηθήσει πραγματικά τον Πανιώνιο τούτη τη δύσκολη ώρα, καταλαβαίνει ότι δεν πρέπει να φυγομαχήσει, ότι ακόμα και αν  η θεώρησή του είναι ότι πρέπει να φύγει, ας το κάνει τουλάχιστον αυτό με τον ορθότερο, επαγγελματικότερο και καλύτερο τρόπο.

Μπροστά υπάρχει το ματς ζωής και θανάτου με τον Πανθρακικό. Ο χρόνος δεν επαρκεί ούτε καν για να βρεθεί νέος προπονητής, όχι για να αναλάβει και να προετοιμάσει την ομάδα για ένα τόσο κρίσιμο αγώνα.

Το λιγότερο που έχει να κάνει ο κύριος Ελευθερόπουλος, για να σεβαστεί και τη δουλειά που έκανε και να δείξει και ότι παρ' ότι νέος προπονητής, έχει υψηλό επίπεδο επαγγελματικής συνείδησης, είναι να πάει έστω και υπηρεσιακά την ομάδα ως και τον αγώνα με τον Πανθρακικό, γιατί κανένας συνάδελφός του δεν μπορεί σε χρόνο dt, να αναλάβει την ευθύνη να παίξει μια κατηγορία με μια ομάδα, που δεν γνωρίζει στοιχειωδώς.

Ακόμα και ο Λεμονής, που τόσα άκουσε στον Πανιώνιο, όταν του ζητήθηκε πέρυσι, κάθησε στον πάγκο για ένα ματς με τη Δράμα, για να διευκολύνει την ομάδα και τη διάδοχο κατάσταση.

Οι παίκτες και ο κόσμος έδειξε ότι δεν θεωρεί κύρια υπεύθυνο τον Ελευθερόπουλο και σε γενικές γραμμές η θεώρηση είναι ότι ασχέτως της απειρίας του, βρέθηκε στο Β Γύρο να προσπαθεί με μια ομάδα αποδυναμωμένη σημαντικά. Ο Ελευθερόπουλος πιστεύω ότι οφείλει ασχέτως της τελικής του απόφασης να σταθμίσει τις κινήσεις του με βάση την κρισιμότητα της περίστασης της ομάδας, που ως τώρα δούλευε. Αντ' αυτού διαβάζουμε ότι κάλεσε να χαιρετήσει παίκτες και συνεργάτες στο Απήλιο και εμμένει στην παραίτηση. Δικαίωμά του αλλά ας διαβάσει και τα παραπάνω πριν αποφασίσει να ανοίξει την πόρτα εξόδου. Πιθανόν να μπορεί να φύγει με τρόπο που θα επιβάλλει το σεβασμό του ακόμα και από τους αυστηρότερους επικριτές του.

ΥΓ: Ας ελπίσουμε όλοι πως ο Ελευθερόπουλος, που θεωρείται γνώστης της ψυχολογίας, λαμβάνοντας την απόφαση παραίτησης, έχει όντως κατά νου αυτό που δήλωσε, ότι δηλαδή έτσι υποβάλλει την ομάδα σε ένα ψυχολογικό σοκ μέσω του οποίου ΙΣΩΣ συνέλθει και αλλάξει ρότα.
Η εναλλακτική υπόθεση που μπορεί να κάνει κανείς είναι ότι θεωρεί απλά την υπόθεση χαμένη ότι και να κάνει.

Το πρώτο σενάριο με παρηγορεί και ευελπιστώ να μην ισχύει το δεύτερο...

Για το πρώτο όμως σενάριο, όπως έγραψα και παραπάνω, η άποψή μου είναι ότι είναι λάθος και ρίσκο και μειώνει τις πιθανότητες της ομάδας πάνω στην πιο κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος, βάζοντας την σε αναταραχή από την οποία λιγότερες ελπίδες έχουμε να χαλυβδώσει το πείσμα και τις συνειδήσεις των απλήρωτων παικτών και περισσότερους φόβους μας δημιουργεί ότι θα ρίξει το όποιο ηθικό υπήρχε και θα ελαττώσει και την όποια οργανωτική ετοιμότητα είναι άμεσα αναγκαία.

ΥΓ2: [Από onsports.gr]. Εκ των έσω λύση στον Πανιώνιο... (ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ):

"Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν πως οι άνθρωποι του Πανιωνίου εξέτασαν το ενδεχόμενο της επιστροφής του Άκη Μάνζιου στην ομάδα, ο οποίος έμεινε πρόσφατα ελεύθερος με τη φυγή του από την Κέρκυρα, όμως, υπάρχουν αρκετές δυσκολίες και η συγκεκριμένη περίπτωση δεν φαίνεται να προχωρά για τους «κυανέρυθρους». Όλα δείχνουν πως το κενό θα καλυφθεί εκ των έσω, με τον μέχρι πρότινος βοηθό του Ελευθερόπουλου να γίνεται πρώτος προπονητής. Μάλιστα, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά ως τώρα, στο πλευρό του Κωνσταντίνου Παναγόπουλου αναμένεται να είναι ο Αντώνης Μανίκας. Στον Πανιώνιο θα πάρουν άμεσα τις οριστικές τους αποφάσεις καθώς δεν έχουν χρονικά περιθώρια. Ακολουθεί κρίσιμο παιχνίδι την Κυριακή (24/02) με τον Πανθρακικό στη Νέα Σμύρνη, ματς που θα κρίνει πολλά για την παραμονή της ομάδας στην κατηγορία."

ΥΓ3: [Από sentragoal.gr]:
"...Και τώρα τι; Στην «πλατεία» δεν είναι διατεθειμένοι για συνταρακτικές αλλαγές. Γι' αυτό και τουλάχιστον για το παιχνίδι της Κυριακής με τον Πανθρακικό το χρίσμα θα δοθεί στον άμεσο συνεργάτη του και βοηθό του Κώστα Παναγόπουλο. Ενα παιδί που από την αρχή της περιόδου έχει κερδίσει τις συμπάθειες όλων και κυρίως των ποδοσφαιριστών, ένα παιδί που δείχνει μεγάλη διάθεση για να μάθει και το οποίο στα πρώτα του βήματα θα έχει τη στήριξη των Αντώνη Μανίκα και Νίκου Παναγιωτάρα.

Ολα τα παραπάνω αναμένεται να επισημοποιηθούν στο σημερινό ΔΣ και είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει κάποια άλλη διαφοροποίηση.

Αλλωστε, το πρωτεύον είναι μια αλλαγή στην ψυχολογία, από έναν άνθρωπο που ξέρει καλά την ομάδα από το καλοκαίρι, που συμμετείχε ενεργά στην όλη προσπάθεια.

Η παρουσία του Παναγόπουλου στον πάγκο την Κυριακή δεν σημαίνει αυτόματα και την παραμονή του ως το τέλος της περιόδου. Αλλωστε, εκ του αποτελέσματος κρίνονται όλοι. Ηδη στη Νέα Σμύρνη έχουν ακουστεί τα ονόματα των Κατσαβάκη, Μάντζιου και Κωστένογλου ως οι «έμπειρες λύσεις» στην περίπτωση που το «πείραμα Παναγόπουλου» δεν προχωρήσει.

Τα τηλέφωνα έχουν πάρει... φωτιά, πολλοί προτείνονται, αλλά η απόφαση είναι ειλημμένη. Τουλάχιστον μέχρι την Κυριακή, όπου το «Κυριακή κοντή γιορτή» ισχύει περισσότερο από ποτέ..."

Πως είναι δυνατόν μόνος ο Παναγόπουλος να φέρει το αποτέλεσμα της ψυχολογικής αλλαγής, που δεν ερχόταν με τον Παναγόπουλο μαζί με τον αγαπητό στους παίκτες, Ελέ; Εμένα μου φαίνεται να υπάρχει κάποια "τρυπα" στη λογική αυτού του επιχειρήματος. Σαφώς δεν υπάρχουν περιθώρια για κάτι άλλο ως την Κυριακή  γιατί κανείς από τους "έτερους Καπαδόκες" που ακούγονται για τον κυανέρυθρο πάγκο δεν γνωρίζει επαρκώς την ομάδα για ένα τόσο κρίσιμο αγώνα, ούτε ακόμα και αυτός ο Μάντζιος που ήταν ο κάτοικος του πάγκου ως πέρυσι. Ούτε και όλοι αυτοί είναι οι μάγοι της ψυχολογίας και του κοουτσαρίσματος για να αντισταθμίσουν με αυτά την έλλειψη της γνώσης της ομάδας.
Ίσως η μόνη ψυχολογική ανάταση που μπορεί να υπάρξει είναι αν όντως αγαπάνε οι παίκτες τόσο πολύ τον τέως και τον νυν προπονητή τους (και βέβαια και τη φανέλα που φοράνε) και παίξουν το 100% που μπορούν για χάρη όλων αυτών. Ίσως και για τους εαυτούς τους πάνω απ' όλα.

Κολοσσός-Πανιώνιος 65-70 ... μια νίκη βάλσαμο στο άσχημο Πανιώνιο Σαββατοκύριακο

Παρά την εμφανή έλλειψη του Κις στην οργάνωση του παιχνιδιού του Πανιωνίου, η ομάδα στάθηκε όρθια στη Ρόδο και έφυγε νικήτρια με 65-70. Στην τελευταία φάση του αγώνα, αν και είχε ήδη προβάδισμα νίκης ο Πανιώνιος, τελικά βοηθήθηκε περαιτέρω από την έλλειψη ψυχραιμίας από τον Καλαμπόκη (αλήθεια γιατί τόσα νεύραμε τον Πανιώνιο;), που αποβλήθηκε με ντισκαλιφιέ και εξαφάνισε και τις τελευταίες ελπίδες του Κολοσσού. Για μια ακόμα φορά καλός ο Μίλμπουρν. Συνέβαλλε ο Μπόγρης με πόντους σε σημαντικά σημεία του αγώνα. Ο Παππάς μου φαίνεται ότι μερικές φορές είναι καλύτερα να μην επιλέγεται για τις τελευταίες φάσεις γιατί είναι ευκολοανάγνωστο το τι θα επιχειρήσει να κάνει αλλά και γιατί πολλές φορές εκβιάζει τις προσπάθειες και οδηγείται σε καίρια λάθη.

Τα δεκάλεπτα: 18-17, 32-37, 52-51, 65-70

ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΡΟΔΟΥ (Φραγκιάς): Γεωργαλλής 3 (1), Κουμπούρας 2, Χάτεν 17, Καλαϊτζής 7 (1), Καλαμπόκης 10, Ντέντι 8, Νατζφέι, Λάνγκφορντ 13, Ντουμπέ 2, Οσμπί 3

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ (Σαφιρόπουλος): Μπόγρης 9, Πέιν 2, Αθηναίου, Μίλμπουρν 18 (2), Αθανασούλας, Μπατής 6 (2), Γιάνκοβιτς 11 (3), Καββαδάς 4, Παππάς 14 (1), Αγραβάνης 2, Μπούκερ 4