Όλοι αναγνωρίζουμε το Γερμανικό θαύμα της ανόρθωσης της μεταπολεμικής Γερμανίας και θαυμάζουμε την οργάνωση και την απαρέγκλιτη τήρηση των νόμων στην "ατμομηχανή" της Ευρώπης. Αλλά καλό είναι να θυμόμαστε που και που ότι το Γερμανικό θαύμα κτίστηκε και με βάση βοήθειες και συμμαχίες και με βάση και κάποια "στραβά μάτια" που έκανε η Δημοκρατική Γερμανία σε όσα όφειλε σαν κρατική συνέχεια του ναζιστικού Ράιχ. Αντιγράφω λοιπόν ένα πολύ μικρό απόσπασμα από κεφάλαια του σημερινού τόμου των "¨Εξι στιγμών του 20ου αιώνα", που κυκλοφορούν τα ΝΕΑ, και είναι αφιερωμένος στην Κατοχή και την Αντίσταση. Το κεφάλαιο είναι γραμμένο από τον Χάγκεν Φλάισερ και επιγράφεται "Το κατοχικό δάνειο και η Γερμανική οφειλή προς την Ελλάδα":
"...Ένα μήνα πριν από την οριστική κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ, το άλλοτε οικονομικό επιτελείο της Γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα υπέβαλε μια ογκωδέστατη τελική έκθεση στον πρόεδρο της κρατικής τραπέζης (Reichsbank), με κοινοποίηση προς το Γερμανικό Υπ. Εξ., ..., στην οποία διευκρινιζόταν ότι το "δανειο" αποτελούσε "πολιτικό χρέος απέναντι στην Ελληγνική κυβέρνηση". Για τον προσδιορισμό του ύψους του γερμανικού χρέους προς την Ελλάδα ..., οι συντάκτες κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες και τελικά -βέβαια όχι με την πρόθεση ν' αδικήσουν τη Γερμανία... -το υπολόγισαν στο ποσό των 476 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, με σημερινή αξία περισσότερο από 5.000.000.000 ευρώ -χωρίς τόκους εννοείται..."
...Ίσως η μεταπολεμική Γερμανία διέβλεπε την επικράτηση της "διαφθοράς" στην Ελλάδα και σου λένε τώρα, τι να τους τα δώσουμε τα λεφτά πίσω ... Αυτοί θα τα φάνε και θα ζητάνε και πάλι δανεικά... Αλλά από την άλλη, λέω ρε παιδί μου, κάποιος με τέτοια προϊστορία, που δεν έχει πληρώσει τις παλιές του οφειλές και όποτε του ζητήθηκε να το κάνει, σφύριζε κλέφτικα, ίσως, αν είχε τις αρετές, που θεωρούμε ότι έκτισαν την μεταπολεμική Γερμανία, να ένιωθε κάποιες τύψεις να δανείζει "κερδοσκοπικά" τον παραπαίοντα νυν "σύμμαχό" του, που καταλεηλάτησε ως κατακτητής, "αμέλησε" να αποζημιώσει ως εταίρος, αλλά δεν αμέλησε να "εκμεταλλευτεί" τις υποδομές του (αεροδρόμιο, τηλεπικοινωνίες, ναυπηγεία).
Βέβαια η σύγχρονη Γερμανία πιθανότατα έχει βάλει πια σε μεγάλο μέρος στο χρονοντούλαπο την Ιστορία και το ανησυχητικό είναι ότι όταν η Ιστορία λησμονείται, υπάρχει ο κίνδυνος πολλά κακά του παρελθόντος να επαναληφθούν.
Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010
Δεν έκανε ο Πανιώνιος τη νίκη γοήτρου στο ντέρμπι του Πόλο. ΟΣΦΠ-ΠΓΣΣ 10-9
Τα οκτάλεπτα: 1-1, 4-3, 3-2, 2-3
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (1/4 με π.π., 0/1 πέναλτι): Αφρουδάκης 3, Δελακάς 2, Μυλωνάκης 2, Κολόμβος, Κομάντινα, Ντόσκας
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ (4/9 με π.π., 1/1 πέναλτι): Μίραλης 3, Μπεριστιάνος 2, Μάζης, Μουρίκης, Καπότσης, Κοκκινάκης
Το αποτέλεσμα έκρινε γκολ στο 1' 20'' πριν το τέλος από τον Μυλωνάκη του Ολυμπιακού και η άστοχη προσπάθεια του Πανιωνίου στη συνέχεια με παίκτη παραπάνω.
Έτσι ο Ολυμπιακός, παρά τα προβλήματά του, πήρε τη νίκη γοήτρου και έμεινε για 58 αγώνες αήττητος. Ο Πανιώνιος δεν βρέθηκε στην καλύτερη του μέρα και αναγκάστηκε να ακολουθεί το σκορ.
Λυπηρό το επεισόδιο στο τέλος μεταξύ Μίραλη και Βλοντάκη. Και μπορεί οι διαμαρτυρίες του νεότερου Μίραλη να εκνεύρισαν τον άσσο του Ολυμπιακού, αλλά το να φύγει από τον πάγκο της ομάδας του για να ζητήσει τα "ρέστα" δεν συνάδει ούτε με την ηλικία του, ούτε με την εμπειρία του, ούτε με τις δηλώσεις που έκανε μετά τον αγώνα και παρά το ότι ο Μίραλης αναγνώρισε τις δικές του ευθύνες για το επεισόδιο και ζήτησε να λήξει το ζήτημα και ότι δεν υπάρχει πρόβλημα μεταξύ συναθλητών. Ο Βλοντάκης δήλωσε τα εξής:
«Θεωρώ πως τα νέα παιδιά πρέπει να μάθουν να σέβονται συναθλητές και διαιτητές, το ίδιο το πόλο. Από αυτό έχουν να κερδίσουν...όταν βλέπω παιδιά που τώρα κάνουν τα βήματα παραπάνω να μην σέβονται, εκνευρίζομαι».
Κύριε Βλοντάκη θα μάθεις τους νέους συναθλητές σου με τις ύβρεις και τη μαγκιά και την επίθεση; Έτσι ζητάς να σε σέβονται; Για να μην πω ότι το παρελθόν ευνοϊκών μεταχειρίσεων του Ολυμπιακού από τη διαιτησία δεν δίνουν το δικαίωμα στον κύριο Βλοντάκη να ζητά σεβασμούς για διαιτητές και παλαιότερους αθλητές. Και τι σόι στρατιωτική νοοτροπία είναι αυτή, του "ο παλιός είναι αλλιώς"; Αν έχει δίκιο ο παλιός με γεια του. Αν όχι, το ότι είναι παλιός δεν σημαίνει τίποτα.
Αλλά άσχετα με το τι δήλωσε και πως έπραξε ο Βλοντάκης και τι μη άμωμο παρελθόν υπάρχει στις διαιτησίες του πόλο -που πάντως παραμένει πολύ δύσκολο σπορ για τους διαιτητές- θα πρέπει όλοι να μάθουν να σέβονται αποφάσεις, γιατί αλλιώς δεν θα έχουμε αθλητικό γεγονός αλλά ζούγκλα. Συνεπώς για το Μίραλη, ας συγκρατιόμαστε και ας εκτονώνουμε τις δυνάμεις μας κατά τη διάρκεια του αγώνα.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (1/4 με π.π., 0/1 πέναλτι): Αφρουδάκης 3, Δελακάς 2, Μυλωνάκης 2, Κολόμβος, Κομάντινα, Ντόσκας
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ (4/9 με π.π., 1/1 πέναλτι): Μίραλης 3, Μπεριστιάνος 2, Μάζης, Μουρίκης, Καπότσης, Κοκκινάκης
Το αποτέλεσμα έκρινε γκολ στο 1' 20'' πριν το τέλος από τον Μυλωνάκη του Ολυμπιακού και η άστοχη προσπάθεια του Πανιωνίου στη συνέχεια με παίκτη παραπάνω.
Έτσι ο Ολυμπιακός, παρά τα προβλήματά του, πήρε τη νίκη γοήτρου και έμεινε για 58 αγώνες αήττητος. Ο Πανιώνιος δεν βρέθηκε στην καλύτερη του μέρα και αναγκάστηκε να ακολουθεί το σκορ.
Λυπηρό το επεισόδιο στο τέλος μεταξύ Μίραλη και Βλοντάκη. Και μπορεί οι διαμαρτυρίες του νεότερου Μίραλη να εκνεύρισαν τον άσσο του Ολυμπιακού, αλλά το να φύγει από τον πάγκο της ομάδας του για να ζητήσει τα "ρέστα" δεν συνάδει ούτε με την ηλικία του, ούτε με την εμπειρία του, ούτε με τις δηλώσεις που έκανε μετά τον αγώνα και παρά το ότι ο Μίραλης αναγνώρισε τις δικές του ευθύνες για το επεισόδιο και ζήτησε να λήξει το ζήτημα και ότι δεν υπάρχει πρόβλημα μεταξύ συναθλητών. Ο Βλοντάκης δήλωσε τα εξής:
«Θεωρώ πως τα νέα παιδιά πρέπει να μάθουν να σέβονται συναθλητές και διαιτητές, το ίδιο το πόλο. Από αυτό έχουν να κερδίσουν...όταν βλέπω παιδιά που τώρα κάνουν τα βήματα παραπάνω να μην σέβονται, εκνευρίζομαι».
Κύριε Βλοντάκη θα μάθεις τους νέους συναθλητές σου με τις ύβρεις και τη μαγκιά και την επίθεση; Έτσι ζητάς να σε σέβονται; Για να μην πω ότι το παρελθόν ευνοϊκών μεταχειρίσεων του Ολυμπιακού από τη διαιτησία δεν δίνουν το δικαίωμα στον κύριο Βλοντάκη να ζητά σεβασμούς για διαιτητές και παλαιότερους αθλητές. Και τι σόι στρατιωτική νοοτροπία είναι αυτή, του "ο παλιός είναι αλλιώς"; Αν έχει δίκιο ο παλιός με γεια του. Αν όχι, το ότι είναι παλιός δεν σημαίνει τίποτα.
Αλλά άσχετα με το τι δήλωσε και πως έπραξε ο Βλοντάκης και τι μη άμωμο παρελθόν υπάρχει στις διαιτησίες του πόλο -που πάντως παραμένει πολύ δύσκολο σπορ για τους διαιτητές- θα πρέπει όλοι να μάθουν να σέβονται αποφάσεις, γιατί αλλιώς δεν θα έχουμε αθλητικό γεγονός αλλά ζούγκλα. Συνεπώς για το Μίραλη, ας συγκρατιόμαστε και ας εκτονώνουμε τις δυνάμεις μας κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Ένας εμβληματικός άνθρωπος του Πανιωνίου, της Νέας Σμύρνης και του αθλητισμού, ο Δημήτρης Καράφλας, έφυγε από τη ζωή
Τον γνώρισα την εποχή που ήμουν μαθητής στην Ευαγγελική, την εποχή που ήταν εκείνος καθηγητής Γυμναστικής στη Λ.Α.Ν.Σ. Ναι, σε εκείνους τους αλησμόνητους και επεισοδιακούς αγώνες μπάσκετ μεταξύ των δυο σχολείων. Τον συνάντησα και προσωπικά σαν προπονητή των ρίψεων του Πανιωνίου, τη μικρή περίοδο που ασχολήθηκα σαν νέος με το στίβο. Μαζί με Μισαηλίδη, Δεπάστα, Παπαγεωργίου, Μαγγίνα, αποτελούσαν τότε το προπονητικό τιμ του στίβου των κυανερύθρων. Σήμερα η Νέα Σμύρνη και ο Πανιώνιος τον έχασε, έχασε έναν από τους ανθρώπους του αθλητισμού, που πρόσφερε σαν δάσκαλος και προπονητής πολλά.
Η ανακοίνωση του Πανιωνίου για την αποδημία του Δημήτρη Καράφλα έχει ως εξής:
"Σε ηλικία 74 ετών έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Καράφλας. Ο εκλιπών υπήρξε πρωταθλητής της Δισκοβολίας και επί σειρά ετών προπονητής στις ρίψεις του Πανιωνίου ΓΣΣ. Ανέδειξε Βαλκανιονίκες και Πανελληνιονίκες όπως ο Στέλιος Αγγλούπας στη δισκοβολία και η Διαμάντω Κοκοσέλη στη Σφαιροβολία. Υπήρξε κριτής του Στίβου και διετέλεσε Διευθυντής Φυσικής Αγωγής στο Υπουργείο Παιδείας.
Η οικογένεια του Πανιωνίου και ειδικότερα του Στίβου έχασε έναν άνθρωπο που προσέφερε πολλά στον Σύλλογο.
Η εξόδιος ακολουθία θα διαβαστεί το Σάββατο 27/11 και ώρα 11 π.μ. στο ναό της Αγ. Φωτεινής."
Η ανακοίνωση του Πανιωνίου για την αποδημία του Δημήτρη Καράφλα έχει ως εξής:
"Σε ηλικία 74 ετών έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Καράφλας. Ο εκλιπών υπήρξε πρωταθλητής της Δισκοβολίας και επί σειρά ετών προπονητής στις ρίψεις του Πανιωνίου ΓΣΣ. Ανέδειξε Βαλκανιονίκες και Πανελληνιονίκες όπως ο Στέλιος Αγγλούπας στη δισκοβολία και η Διαμάντω Κοκοσέλη στη Σφαιροβολία. Υπήρξε κριτής του Στίβου και διετέλεσε Διευθυντής Φυσικής Αγωγής στο Υπουργείο Παιδείας.
Η οικογένεια του Πανιωνίου και ειδικότερα του Στίβου έχασε έναν άνθρωπο που προσέφερε πολλά στον Σύλλογο.
Η εξόδιος ακολουθία θα διαβαστεί το Σάββατο 27/11 και ώρα 11 π.μ. στο ναό της Αγ. Φωτεινής."
Αναποτελεσματικότητα. Λόγοι και θεραπείες
Στα 15,7 σουτ βάζουμε 1 γκολ και στα 7,4 σουτ των αντιπάλων δεχόμαστε 1 γκολ. Μια εικόνα που δικαιολογεί την άσχημη βαθμολογική θέση του Πανιωνίου.Την εικόνα αυτή ανατρέψαμε πλήρως στη Λάρισα (1 γκολ στα 4 σουτ μας, 0 γκολ παθητικό στα 13 σουτ του αντιπάλου). Αυτό πιθανόν, πέραν του μεγάλου πάθους να οφείλεται και στο ότι ήμασταν προσηλωμένοι στο στόχο του θετικού αποτελέσματος και υπήρχαν αλληλοκαλύψεις στην άμυνα. Βέβαια έτσι εξηγείται μόνον το μηδέν παθητικό και ας προσθέσουμε και το γεγονός ότι παίξαμε με την αμέσως πιο αναποτελεσματική επιθετικά ομάδα από μας. Στην επίθεση είχαμε λιγοστές προσπάθειες και ευτυχήσαμε να βάλουμε ένα δύσκολο γκολ αλλά και με δόση τύχης. Απλά δηλαδή είχαμε εκεί τον παράγοντα τύχη μαζί μας, που στις περισσότερες περιπτώσεις φέτος δεν μας χαμογέλαγε.
Πιστεύω ότι με το πάθος, τις αλληλοκαλύψεις, το κράτημα των γραμμών κοντά και μια υπέρβαση απ' όλους, μπορούμε να κρατήσουμε την αμυντική αυτή βελτίωση και στη συνέχεια, έστω και αν τα εντός έδρας ματς είναι άλλης φύσης από το εκτός. Το πρόβλημα μας δεν είναι τόσο τα λάθη γιατί αυτά είναι στο μέσο όρο περίπου της κατηγορίας και εν πάση περιπτώσει και άλλοι κάνουν λάθη σε παρόμοιο επίπεδο (οι αντίπαλοί μας ως τώρα έχουν κάνει περισσότερα λάθη στους μεταξύ μας αγώνες απ' όσα έχουμε κάνει εμείς) αλλά τα καλύπτουν με καλύτερη επιθετική αποτελεσματικότητα. Εκεί μπροστά στην επίθεση δεν φαίνεται να έχουμε το φάρμακο με το παρόν ρόστερ και ίσως δεν είναι μόνον στους επιθετικούς το πρόβλημα αλλά στην έλλειψη δημιουργικότητας των χαφ, αφού σε αντίθεση με πέρυσι είμαστε στους τελευταίους σε ασσίστ και τα στημένα μας δεν δίνουν ευκαιρίες και πάλι σε αντίθεση με πέρυσι.
Ο οποιοσδήποτε προπονητής δύσκολα μπορεί να αλλάξει αυτά τα πράγματα πλέον. Η μόνη διέξοδος φαίνεται να είναι οι παραγωγικές προσθήκες το Γενάρη, αλλά αυτό προϋποθέτει μια διοικητική σταθερότητα και την εξεύρεση οικονομικών πόρων για δυο ουσιαστικές μεταγραφές.
Δύσκολα προβλήματα για καλούς λύτες. Υπάρχουν;
Πιστεύω ότι με το πάθος, τις αλληλοκαλύψεις, το κράτημα των γραμμών κοντά και μια υπέρβαση απ' όλους, μπορούμε να κρατήσουμε την αμυντική αυτή βελτίωση και στη συνέχεια, έστω και αν τα εντός έδρας ματς είναι άλλης φύσης από το εκτός. Το πρόβλημα μας δεν είναι τόσο τα λάθη γιατί αυτά είναι στο μέσο όρο περίπου της κατηγορίας και εν πάση περιπτώσει και άλλοι κάνουν λάθη σε παρόμοιο επίπεδο (οι αντίπαλοί μας ως τώρα έχουν κάνει περισσότερα λάθη στους μεταξύ μας αγώνες απ' όσα έχουμε κάνει εμείς) αλλά τα καλύπτουν με καλύτερη επιθετική αποτελεσματικότητα. Εκεί μπροστά στην επίθεση δεν φαίνεται να έχουμε το φάρμακο με το παρόν ρόστερ και ίσως δεν είναι μόνον στους επιθετικούς το πρόβλημα αλλά στην έλλειψη δημιουργικότητας των χαφ, αφού σε αντίθεση με πέρυσι είμαστε στους τελευταίους σε ασσίστ και τα στημένα μας δεν δίνουν ευκαιρίες και πάλι σε αντίθεση με πέρυσι.
Ο οποιοσδήποτε προπονητής δύσκολα μπορεί να αλλάξει αυτά τα πράγματα πλέον. Η μόνη διέξοδος φαίνεται να είναι οι παραγωγικές προσθήκες το Γενάρη, αλλά αυτό προϋποθέτει μια διοικητική σταθερότητα και την εξεύρεση οικονομικών πόρων για δυο ουσιαστικές μεταγραφές.
Δύσκολα προβλήματα για καλούς λύτες. Υπάρχουν;
Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010
Ο χαρακτηρισμός τους μάρανε... Αλλά μην τους λέτε αποστάτες γιατί το έκαναν επειδή δεν ήξεραν τι σήμαινε
Επειδή στην Ελλάδα έχουμε βαρεθεί ν' ακούμε σοφιστείες και νεολογισμούς πολιτικών του καφενείου, που ξαφνικά εμφανίζονται σαν "φρέσκο αίμα" στον εξαθλιωμένο πολιτικό στίβο της παραπαίουσας χώρας μας και επειδή υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα για τη χώρα από το πως τα "δεκανίκια" θα δικαιολογήσουν ότι δεν είναι δεκανίκια αλλά αληθινά πόδια, αντιγράφω τον ορισμό του όρου "αποστασία" από την wikipedia, σαν απάντηση στις καινοφανείς ερμηνείες, που ακούστηκαν σήμερα (ότι αποστασία πράττεται μόνον όταν ρίχνει ο πολιτικός κυβέρνηση):
"Η αποστασία (προερχόμενη από τις λέξεις από και στάσις, δηλαδή κατά λέξη, απομάκρυνση) είναι όρος που περιγράφει την αποκήρυξη εκ μέρους ενός ατόμου της θρησκείας του, ειδικά όταν θεωρείται ότι υποκινείται από ποταπά κίνητρα. Από τεχνικής άποψης, κατά τη χρήση του όρου στην Κοινωνιολογία χωρίς την υποτιμητική απόχρωση του όρου, ο όρος αναφέρεται στην αποκήρυξη και την άσκηση κριτικής ή εναντίωσης προς την θρησκεία στην οποία ανήκε προηγουμένως το άτομο.
...
Η διαφορά μεταξύ της αποστασίας και της αίρεσης είναι ότι η αίρεση αφορά την απόρριψη ή την παραφθορά συγκεκριμένων δογμάτων από τον αιρετικό και όχι την πλήρη εγκατάλειψη της θρησκείας του όπως συμβαίνει με τον αποστάτη.
Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης όσον αφορά την αποκήρυξη των απόψεων κάποιου και σε άλλου τομείς εκτός της θρησκείας, και πιο συγκεκριμένα στην πολιτική".
Αυτά τα ολίγα και ας ασχοληθούμε με πιο σημαντικά θέματα από τα πολιτικάντικα τερτίπια και "κουνήματα".
"Η αποστασία (προερχόμενη από τις λέξεις από και στάσις, δηλαδή κατά λέξη, απομάκρυνση) είναι όρος που περιγράφει την αποκήρυξη εκ μέρους ενός ατόμου της θρησκείας του, ειδικά όταν θεωρείται ότι υποκινείται από ποταπά κίνητρα. Από τεχνικής άποψης, κατά τη χρήση του όρου στην Κοινωνιολογία χωρίς την υποτιμητική απόχρωση του όρου, ο όρος αναφέρεται στην αποκήρυξη και την άσκηση κριτικής ή εναντίωσης προς την θρησκεία στην οποία ανήκε προηγουμένως το άτομο.
...
Η διαφορά μεταξύ της αποστασίας και της αίρεσης είναι ότι η αίρεση αφορά την απόρριψη ή την παραφθορά συγκεκριμένων δογμάτων από τον αιρετικό και όχι την πλήρη εγκατάλειψη της θρησκείας του όπως συμβαίνει με τον αποστάτη.
Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης όσον αφορά την αποκήρυξη των απόψεων κάποιου και σε άλλου τομείς εκτός της θρησκείας, και πιο συγκεκριμένα στην πολιτική".
Αυτά τα ολίγα και ας ασχοληθούμε με πιο σημαντικά θέματα από τα πολιτικάντικα τερτίπια και "κουνήματα".
Αποπροσανατολισμός με σκοπιμότητες; Σωστές διαπιστώσεις αλλά χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις, που αναζητούνται...
Μου δόθηκε χθες η δυνατότητα να διαβάσω το άρθρο της κυρίας Λούκα Κατσέλη στο ΒΗΜΑ της Κυριακής και διαπίστωσα ιδίοις όμμασι ότι ο τίτλος της πρώτης σελίδας ("Γιατί λέω όχι στο ΔΝΤ") και ο τίτλος του άρθρου στην εσωτερική σελίδα της εφημερίδας (Το φάρμακο της Τρόϊκας ... σκοτώνει) και μεταξύ τους διαφέρουν στο νόημα αλλά υπάρχει και απόκλιση και των δυο από το περιεχόμενο του άρθρου.
Το άρθρο προσπαθεί να παρουσιάσει με αριθμούς και επιχειρήματα ότι η αύξηση του εργατικού κόστους στην Ελλάδα δεν οφείλεται στις υψηλόμισθες υπηρεσίες των Ελλήνων εργαζομένων, αλλά στο υψηλό φορολογικό βάρος και στις υψηλότατες εισφορές και των εργαζομένων αλλά ιδίως των εργοδοτών.
Επίσης το άρθρο προσπαθεί να πείσει ότι οι ευρύτερες συναινέσεις, που επιτυγχάνονται με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, είναι στην πραγματικότητα, κοινωνικό αγαθό, που πρέπει να διαφυλαχτεί, γιατί εξασφαλίζει την εργασιακή και κοινωνική ειρήνη, απαραίτητη βάση για την επιτυχία του όποιου διαρθρωτικού προγράμματος.
Ο τίτλος της πρώτης σελίδας της εφημερίδας, κατά τη γνώμη μου προδιαθέτει σε πλήρη αντιμνημονιακή στάση της υπουργού, ενώ ο εσωτερικός τίτλος, που είναι πιο κοντά στο περιεχόμενο του άρθρου, δια της υπερβολής (...το φάρμακο σκοτώνει...), επίσης δημιουργεί την αίσθηση της μετωπικής σύγκρουσης της υπουργού με την Τρόικα. Στο άρθρο αναφέρεται "αργός θάνατος" αλλά αναφέρεται για τις συλλογικές συμβάσεις στην περίπτωση, που οι επιχειρησιακές συμβάσεις χρησιμοποιηθούν άκριτα και ανεξέλεγκτα.
Δεν ξέρω κατά πόσο οι τίτλοι ήσαν επιλογές της ίδιας της αρθρογράφου υπουργού ή του αρχισυντάκτη της εφημερίδας ή της διεύθυνσής της. Απ' όσα γράφτηκαν, εκ των υστέρων υπήρξαν αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από την πλευρά Κατσέλη. Το ερώτημα είναι, αν εκτός του συνήθους σκοπού της προσέλκυσης αναγνωστών μέσω πομπωδών τίτλων, στη δεδομένη περίσταση υπήρξαν και άλλες σκοπιμότητες, που οδήγησαν στον αποπροσανατολισμό. Η επιπόλαιη διαμόρφωση της κοινής γνώμης οδηγήθηκε σε συμπεράσματα ευτελισμού απόψεων και προσώπου της αρθρογράφου, σαν ατόμου ανακόλουθου, που μετέχει σε μια κυβέρνηση, με την πολιτική της οποίας διαφωνεί και αντί να διατυπώνει θεσμικά τις διαφωνίες της, τις δημοσιοποιεί με μόνο σκοπό την προσωπική της ωφέλεια, με βάση την παρουσίαση φιλολαϊκών θέσεων και την κάθαρσή της από το άγος σκληρών κοινωνικών μέτρων.
Πλην όμως πέρα από τις επιπόλαιες εντυπώσεις, υπάρχει η ουσία των όσων περιέχει το άρθρο και τα επιχειρήματα. Και αυτά εν τέλει με τον τρόπο που παρουσιάστηκε το άρθρο, δεν απασχόλησαν την κοινή γνώμη, αλλά μείναμε στις εντυπώσεις και στο θόρυβο που δημιούργησε η ανυπάκουη υπουργός. Και για την "ταμπακέρα" λέξη...
Η χώρα σίγουρα δεν μπορεί να περάσει σε ανάπτυξη και να έρθουν νέες επενδύσεις όσο πληρώνουμε ένα διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος πρόνοιας με εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών, που πάνε στο βρόντο και δεν προσφέρονται καν σε στοιχειωδώς αξιοπρεπή βάση, οι υπηρεσίες, για τις οποίες πληρώνονται τόσα χρήματα. Δεν είναι λύση να καταργήσουμε το κράτος πρόνοιας βέβαια. Δεν είναι λύση να συρρικνώσουμε τους μισθούς του κόσμου για να συρρικνωθεί και το ποσοστό, που πάει στις εισφορές. Δεν είναι λύση να αφήσουμε άνεργο τον κόσμο για να μειώσουμε το εργατικό κόστος. Αντίθετα η λύση είναι σε μέτρα μείωσης των εισφορών και εκλογίκευσης του κράτους πρόνοιας. Και μια εκλογίκευση του κράτους πρόνοιας είναι πιθανή για παράδειγμα στον κλάδο υγείας με το να μειωθούν (ή και να μηδενιστούν) οι εισφορές και να υπαχθούν κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων στο ΕΣΥ και το ΕΣΥ να παύσει να είναι δωρεάν -εκτός των απόρων και όσων έχουν χαμηλό μη φορολογητέο εισόδημα- ωσότου εξυγιανθεί και γίνει βιώσιμο, όπως ήταν η δημόσια υγεία πριν από το 1981, με στόχο να κρατήσουν οι οικονομικά ισχυρότεροι ζωντανό το σύστημα προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα μέτρα, που δεν είμαι ειδικός να σκεφτώ, αλλά οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι, που πληρώνονται για να χειριστούν αυτά τα θέματα, τι κάνουν;
Δεν φταίει το γαϊδούρι (εργαζόμενοι και εργοδότες) αν το σαμάρι (εισφορές και φόροι) είναι παραφορτωμένο και το υποζύγιο δεν μπορεί να κινηθεί πια... Και κάποια στιγμή πρέπει να προτείνονται μέτρα από την Ελληνική πλευρά, που γνωρίζει τις ειδικές παραμέτρους των προβλημάτων μας, αν δεν μας αρέσουν τα μέτρα που μας επιβάλλουν οι επίτροποί μας, που δεν γνωρίζουν τέτοιες λεπτομέρειες, ειδάλλως οι διαμαρτυρίες μας θα παραμένουν ανούσιες και ανώφελες.
Το άρθρο προσπαθεί να παρουσιάσει με αριθμούς και επιχειρήματα ότι η αύξηση του εργατικού κόστους στην Ελλάδα δεν οφείλεται στις υψηλόμισθες υπηρεσίες των Ελλήνων εργαζομένων, αλλά στο υψηλό φορολογικό βάρος και στις υψηλότατες εισφορές και των εργαζομένων αλλά ιδίως των εργοδοτών.
Επίσης το άρθρο προσπαθεί να πείσει ότι οι ευρύτερες συναινέσεις, που επιτυγχάνονται με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, είναι στην πραγματικότητα, κοινωνικό αγαθό, που πρέπει να διαφυλαχτεί, γιατί εξασφαλίζει την εργασιακή και κοινωνική ειρήνη, απαραίτητη βάση για την επιτυχία του όποιου διαρθρωτικού προγράμματος.
Ο τίτλος της πρώτης σελίδας της εφημερίδας, κατά τη γνώμη μου προδιαθέτει σε πλήρη αντιμνημονιακή στάση της υπουργού, ενώ ο εσωτερικός τίτλος, που είναι πιο κοντά στο περιεχόμενο του άρθρου, δια της υπερβολής (...το φάρμακο σκοτώνει...), επίσης δημιουργεί την αίσθηση της μετωπικής σύγκρουσης της υπουργού με την Τρόικα. Στο άρθρο αναφέρεται "αργός θάνατος" αλλά αναφέρεται για τις συλλογικές συμβάσεις στην περίπτωση, που οι επιχειρησιακές συμβάσεις χρησιμοποιηθούν άκριτα και ανεξέλεγκτα.
Δεν ξέρω κατά πόσο οι τίτλοι ήσαν επιλογές της ίδιας της αρθρογράφου υπουργού ή του αρχισυντάκτη της εφημερίδας ή της διεύθυνσής της. Απ' όσα γράφτηκαν, εκ των υστέρων υπήρξαν αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από την πλευρά Κατσέλη. Το ερώτημα είναι, αν εκτός του συνήθους σκοπού της προσέλκυσης αναγνωστών μέσω πομπωδών τίτλων, στη δεδομένη περίσταση υπήρξαν και άλλες σκοπιμότητες, που οδήγησαν στον αποπροσανατολισμό. Η επιπόλαιη διαμόρφωση της κοινής γνώμης οδηγήθηκε σε συμπεράσματα ευτελισμού απόψεων και προσώπου της αρθρογράφου, σαν ατόμου ανακόλουθου, που μετέχει σε μια κυβέρνηση, με την πολιτική της οποίας διαφωνεί και αντί να διατυπώνει θεσμικά τις διαφωνίες της, τις δημοσιοποιεί με μόνο σκοπό την προσωπική της ωφέλεια, με βάση την παρουσίαση φιλολαϊκών θέσεων και την κάθαρσή της από το άγος σκληρών κοινωνικών μέτρων.
Πλην όμως πέρα από τις επιπόλαιες εντυπώσεις, υπάρχει η ουσία των όσων περιέχει το άρθρο και τα επιχειρήματα. Και αυτά εν τέλει με τον τρόπο που παρουσιάστηκε το άρθρο, δεν απασχόλησαν την κοινή γνώμη, αλλά μείναμε στις εντυπώσεις και στο θόρυβο που δημιούργησε η ανυπάκουη υπουργός. Και για την "ταμπακέρα" λέξη...
Η χώρα σίγουρα δεν μπορεί να περάσει σε ανάπτυξη και να έρθουν νέες επενδύσεις όσο πληρώνουμε ένα διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος πρόνοιας με εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών, που πάνε στο βρόντο και δεν προσφέρονται καν σε στοιχειωδώς αξιοπρεπή βάση, οι υπηρεσίες, για τις οποίες πληρώνονται τόσα χρήματα. Δεν είναι λύση να καταργήσουμε το κράτος πρόνοιας βέβαια. Δεν είναι λύση να συρρικνώσουμε τους μισθούς του κόσμου για να συρρικνωθεί και το ποσοστό, που πάει στις εισφορές. Δεν είναι λύση να αφήσουμε άνεργο τον κόσμο για να μειώσουμε το εργατικό κόστος. Αντίθετα η λύση είναι σε μέτρα μείωσης των εισφορών και εκλογίκευσης του κράτους πρόνοιας. Και μια εκλογίκευση του κράτους πρόνοιας είναι πιθανή για παράδειγμα στον κλάδο υγείας με το να μειωθούν (ή και να μηδενιστούν) οι εισφορές και να υπαχθούν κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων στο ΕΣΥ και το ΕΣΥ να παύσει να είναι δωρεάν -εκτός των απόρων και όσων έχουν χαμηλό μη φορολογητέο εισόδημα- ωσότου εξυγιανθεί και γίνει βιώσιμο, όπως ήταν η δημόσια υγεία πριν από το 1981, με στόχο να κρατήσουν οι οικονομικά ισχυρότεροι ζωντανό το σύστημα προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα μέτρα, που δεν είμαι ειδικός να σκεφτώ, αλλά οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι, που πληρώνονται για να χειριστούν αυτά τα θέματα, τι κάνουν;
Δεν φταίει το γαϊδούρι (εργαζόμενοι και εργοδότες) αν το σαμάρι (εισφορές και φόροι) είναι παραφορτωμένο και το υποζύγιο δεν μπορεί να κινηθεί πια... Και κάποια στιγμή πρέπει να προτείνονται μέτρα από την Ελληνική πλευρά, που γνωρίζει τις ειδικές παραμέτρους των προβλημάτων μας, αν δεν μας αρέσουν τα μέτρα που μας επιβάλλουν οι επίτροποί μας, που δεν γνωρίζουν τέτοιες λεπτομέρειες, ειδάλλως οι διαμαρτυρίες μας θα παραμένουν ανούσιες και ανώφελες.
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
Κιντο-παίκτες και Νιόμπλιας "αρχιπροπονήταρος"
Από sport-fm:
"Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Λάζαρος Καμπανόπουλος έχει ενημερώσει τους: Κοιλιάρα, Πούπο, Φουνκουάγιο, Ρίσγκαρντ, Βαζ Τε και Παρτούς πως ο σύλλογος δεν θέλει να συνεχίσει τη συνεργασία του μαζί τους.
Για να συμβεί αυτό, όμως θα ακολουθήσει μια σειρά από επαφές με τους παίκτες και τους εκπροσώπους τους, με σκοπό από την ΠΑΕ να πετύχουν την αποδέσμευσή τους, αλλά με το μικρότερο δυνατό κόστος."
Άποψή μου ότι για κάποιους όπως ο Βαζ Τε, ασχέτως του ότι σίγουρα δεν μπορούν να προσφέρουν στο επίπεδο, που προσδοκούσαν αυτοί που τους αγόρασαν, θα πρέπει να ληφθεί η απόφαση "αποδέσμευσής" τους, παίρνοντας σοβαρά υπ' όψην τη συσχέτιση του οικονομικού κόστους της αποζημίωσης του παίκτη σε συνάρτηση με το ότι τέλος πάντων μπορεί να προσφέρει αν μείνει. Αν είναι να πληρωθεί χρυσός για να φύγει και δεν γλιτώνουμε σημαντικό ποσό από το να μείνει και ότι προσφέρει, πρόσφερε, τότε ο Πανιώνιος θα είναι διπλά χαμένος. Για άλλους όπως ο Πούπο με το πενταετές συμβόλαιο τι να πω; Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε... Πάντως κάποια στιγμή στην exedrasports, είχε γράψει, νομίζω ο κύριος Πάλλης, ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές της καλοκαιρινής σοδειάς είχαν συμβόλαια με εξαμηνιαία δοκιμαστική περίοδο. Αν αληθεύει αυτό, ίσως υπάρχουν και εύκολες περιπτώσεις μεταξύ των παραπάνω.
Έκπληξη για μένα αποτελεί το γεγονός ότι ο Οκπάκο, που δοκιμάστηκε το καλοκαίρι περισσότερο απ' όλους και τον πήραμε τη τελευταία στιγμή και μετά την αναγνώριση της συνθήκης, που έδινε δικαιώματα κοινοτικών και στους Αφρικανούς, δεν συμπεριλαμβάνεται στους παραπάνω. Ή δεν στοιχίζει πολλά η παραμονή είτε κάτι έχουν δει ότι μπορεί να κάνει ή λόγω ηλικίας δημιουργεί προσδοκίες, τι να πω; Οι υπεύθυνοι όμως το καλοκαίρι, τελευταία επιλογή τον είχαν.
Για το Ρίσγκαρντ, τα έχω ξαναπεί...Τουλάχιστον οι άλλοι ήταν ελεύθεροι παίκτες. Για το Ρίσγκαρντ όλο και κάτι πρέπει να έχει δοθεί σαν αντάλλαγμα στην πρώην ομάδα του στη Γερμανία. Ακόμα μια χοντρή αστοχία της διοίκησης Κιντή.
Από in.gr:
"Ο Νίκος Νιόπλιας έχει δεχθεί πρόταση, σύμφωνα με ραδιοφωνικό σταθμό, από τον Πανιώνιο να αναλάβει την τεχνική ηγεσία των «κυανέρυθρων». Ο πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού το σκέφτεται, ωστόσο έχει ενδοιασμούς.
Ποιοί είναι αυτοί; Το γεγονός ότι είναι ουσιαστικά μέση της περιόδου της Σούπερ Λίγκ και ότι θεωρεί χαμηλού επιπέδου το ρόστερ του Πανιωνίου."
Καλά μπορεί όντως να μην έχουμε υψηλού επιπέδου ρόστερ αλλά ποιος είναι ο κύριος Νιόμπλιας τέλος πάντων και τι έργο έδειξε, που έχει απαιτήσεις; Πήρε ένα πρωτάθλημα, που μπορεί να είναι εν πολλοίς έργο άλλου και φέτος η ομάδα του έπαιζε δράμα ποδόσφαιρο και άλλη εμπειρία σε συλλογικό επίπεδο δεν έχει. Και τι να τον κάνουμε κάποιον σαν το κύριο Νιόμπλια που δειλιάζει στις προκλήσεις. Σχεδόν την ίδια ομάδα, πέρυσι την έσωσε ο Παράσχος και φέτος έχει πάρει δυο μεγάλες νίκες με το Μάντζιο στον πάγκο, κύριε Νιόμπλια...
Αν δεν είναι ράδιο αρβύλα οι επαφές Πανιωνίου-Νιόμπλια νομίζω ότι μυαλό δεν βάζουμε...Δεν μας έφθανε η εμπειρία με το Σουηδό νταμπλούχο Στόρε, πάμε να βρούμε το ελληνικό πανομοιότυπό του; Τέτοιο προπονητή χρειαζόμαστε, αν χρειαζόμαστε τελικά, αφού φαίνεται ότι στη διαχείριση που χρειάζεται η ομάδα τα καταφέρνει πολύ καλά και ο Μάντζιος; Αν θέλουμε προπονητή για τα δύσκολα εν τέλει και δεν μείνουμε στη λύση Μάντζιου, τότε προσωπικά έχω εκφραστεί υπέρ της λύσης Μπουμπένκο, που πέρσι στον Ηρακλή έκανε παρόμοια με δουλειά με ότι χρειαζόμαστε εμείς φέτος.
"Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Λάζαρος Καμπανόπουλος έχει ενημερώσει τους: Κοιλιάρα, Πούπο, Φουνκουάγιο, Ρίσγκαρντ, Βαζ Τε και Παρτούς πως ο σύλλογος δεν θέλει να συνεχίσει τη συνεργασία του μαζί τους.
Για να συμβεί αυτό, όμως θα ακολουθήσει μια σειρά από επαφές με τους παίκτες και τους εκπροσώπους τους, με σκοπό από την ΠΑΕ να πετύχουν την αποδέσμευσή τους, αλλά με το μικρότερο δυνατό κόστος."
Άποψή μου ότι για κάποιους όπως ο Βαζ Τε, ασχέτως του ότι σίγουρα δεν μπορούν να προσφέρουν στο επίπεδο, που προσδοκούσαν αυτοί που τους αγόρασαν, θα πρέπει να ληφθεί η απόφαση "αποδέσμευσής" τους, παίρνοντας σοβαρά υπ' όψην τη συσχέτιση του οικονομικού κόστους της αποζημίωσης του παίκτη σε συνάρτηση με το ότι τέλος πάντων μπορεί να προσφέρει αν μείνει. Αν είναι να πληρωθεί χρυσός για να φύγει και δεν γλιτώνουμε σημαντικό ποσό από το να μείνει και ότι προσφέρει, πρόσφερε, τότε ο Πανιώνιος θα είναι διπλά χαμένος. Για άλλους όπως ο Πούπο με το πενταετές συμβόλαιο τι να πω; Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε... Πάντως κάποια στιγμή στην exedrasports, είχε γράψει, νομίζω ο κύριος Πάλλης, ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές της καλοκαιρινής σοδειάς είχαν συμβόλαια με εξαμηνιαία δοκιμαστική περίοδο. Αν αληθεύει αυτό, ίσως υπάρχουν και εύκολες περιπτώσεις μεταξύ των παραπάνω.
Έκπληξη για μένα αποτελεί το γεγονός ότι ο Οκπάκο, που δοκιμάστηκε το καλοκαίρι περισσότερο απ' όλους και τον πήραμε τη τελευταία στιγμή και μετά την αναγνώριση της συνθήκης, που έδινε δικαιώματα κοινοτικών και στους Αφρικανούς, δεν συμπεριλαμβάνεται στους παραπάνω. Ή δεν στοιχίζει πολλά η παραμονή είτε κάτι έχουν δει ότι μπορεί να κάνει ή λόγω ηλικίας δημιουργεί προσδοκίες, τι να πω; Οι υπεύθυνοι όμως το καλοκαίρι, τελευταία επιλογή τον είχαν.
Για το Ρίσγκαρντ, τα έχω ξαναπεί...Τουλάχιστον οι άλλοι ήταν ελεύθεροι παίκτες. Για το Ρίσγκαρντ όλο και κάτι πρέπει να έχει δοθεί σαν αντάλλαγμα στην πρώην ομάδα του στη Γερμανία. Ακόμα μια χοντρή αστοχία της διοίκησης Κιντή.
Από in.gr:
"Ο Νίκος Νιόπλιας έχει δεχθεί πρόταση, σύμφωνα με ραδιοφωνικό σταθμό, από τον Πανιώνιο να αναλάβει την τεχνική ηγεσία των «κυανέρυθρων». Ο πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού το σκέφτεται, ωστόσο έχει ενδοιασμούς.
Ποιοί είναι αυτοί; Το γεγονός ότι είναι ουσιαστικά μέση της περιόδου της Σούπερ Λίγκ και ότι θεωρεί χαμηλού επιπέδου το ρόστερ του Πανιωνίου."
Καλά μπορεί όντως να μην έχουμε υψηλού επιπέδου ρόστερ αλλά ποιος είναι ο κύριος Νιόμπλιας τέλος πάντων και τι έργο έδειξε, που έχει απαιτήσεις; Πήρε ένα πρωτάθλημα, που μπορεί να είναι εν πολλοίς έργο άλλου και φέτος η ομάδα του έπαιζε δράμα ποδόσφαιρο και άλλη εμπειρία σε συλλογικό επίπεδο δεν έχει. Και τι να τον κάνουμε κάποιον σαν το κύριο Νιόμπλια που δειλιάζει στις προκλήσεις. Σχεδόν την ίδια ομάδα, πέρυσι την έσωσε ο Παράσχος και φέτος έχει πάρει δυο μεγάλες νίκες με το Μάντζιο στον πάγκο, κύριε Νιόμπλια...
Αν δεν είναι ράδιο αρβύλα οι επαφές Πανιωνίου-Νιόμπλια νομίζω ότι μυαλό δεν βάζουμε...Δεν μας έφθανε η εμπειρία με το Σουηδό νταμπλούχο Στόρε, πάμε να βρούμε το ελληνικό πανομοιότυπό του; Τέτοιο προπονητή χρειαζόμαστε, αν χρειαζόμαστε τελικά, αφού φαίνεται ότι στη διαχείριση που χρειάζεται η ομάδα τα καταφέρνει πολύ καλά και ο Μάντζιος; Αν θέλουμε προπονητή για τα δύσκολα εν τέλει και δεν μείνουμε στη λύση Μάντζιου, τότε προσωπικά έχω εκφραστεί υπέρ της λύσης Μπουμπένκο, που πέρσι στον Ηρακλή έκανε παρόμοια με δουλειά με ότι χρειαζόμαστε εμείς φέτος.
Πετρέλαια και επιλογές για την απόδραση από την κρίση
Εδώ που φθάσαμε, οι επιλογές της εξαθλίωσης των προγραμμάτων της Τρόικας, πιθανότατα έχουν ως μόνη διέξοδο διαφυγής τις Μαρκεζίνιες προτάσεις συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου του Αιγαίου. Διαβάζω από το Πρώτο Θέμα σχετικό άρθρο με αναφορές στις προτάσεις Μαρκεζίνη και με αναφορές σε περσινό άρθρο του ειδικού Γάλλου Ντιντιέ Ορτολάντ από το οποίο αναδημοσιεύω και το σχετικό χάρτη, που παρουσιάζει μια πιθανή πρότασης σχετικά με τη συνεκμετάλλευση των υδάτων του Αιγαίου κατά τα πρότυπα του Περσικού κόλπου.
Στο Βόρειο Αιγαίο υπάρχει εδώ και χρόνια βεβαιωμένο μεγάλο κοίτασμα ανατολικά της Θάσου, στη βραχονησίδα Μπάμπουρας, που αν το εκμεταλλευτούμε, θα φέρνει δις ευρώ ετησίως στη χώρα.
Όλες οι ενδείξεις τείνουν στο ότι θα υπάρξει μια λύση ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο με βάση οικονομικά και επιχειρηματικά κριτήρια. Το ζήτημα είναι πιθανότατα, παρά την πίεση των περιστάσεων, να μπορέσει η Ελλάδα να απεμπολήσει τα λιγότερα κυριαρχικά δικαιώματα και να αντλήσει τα μεγαλύτερα οικονομικά κέρδη. Δεν είναι το καλύτερο να βλέπουμε ότι δίκαια που διεκδικήθηκαν σθεναρά επί δεκαετίες, θα μπουν πιθανόν υπό διαπραγμάτευση αλλά από την άλλη, ποιο το μέλλον όταν έχεις απεμπολήσει την οικονομική διαχείριση της χώρας, όταν εξαθλιώνεις την κοινωνία χωρίς ακτίδα φωτός και ελπίδας και όταν έχεις φθάσει από την άφρονα πολιτική ετών, στο όριο της προτεκτορατοποίησης;
Ο αντίλογος είναι οι φωνές για πράσινη ανάπτυξη. Ναι, είναι η λύση για το μέλλον και πρώτιστα η λύση για το περιβάλλον αλλά ίσως όχι για το άμεσο μέλλον της Ελλάδας και σίγουρο όχι η διέξοδος από την κρίση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πράσινες επενδύσεις είναι κρατικά επιδοτούμενες και στοιχίζουν χρήματα, που δεν υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι να μην εγκαταλειφθούν και να προωθούνται όσο το δυνατόν περισσότερο. Και να υπάρχει εκείνη η οικονομική βάση, που θα τις στηρίξει.
Αναζητείται λοιπόν ελπίς στον ... Μπάμπουρα και στις "επενδύσεις" με τούρκικο φέσι; Μπορεί να χρειάζεται για να μην βουλιάξεις να πιαστείς και από χέρια, που δεν θέλεις. Μπορεί να χρειάζεται για να μην πέσεις στα εμπόδια που ορθώνονται εμπρός σου, να δείξεις ευκαμψία και ελαστικότητα στις κινήσεις σου, περισσότερη απ' όση έδειχνες. Τίποτα δεν θα ήταν επίφοβο αν υπήρχε εμπιστοσύνη ότι υπάρχουν στις αρμόδιες θέσεις, υπεύθυνοι άνθρωποι με μελετημένους χειρισμούς των πραγμάτων. Αλλά όλα όσα ζούμε, δεν μας δίνουν τέτοιο αίσθημα ασφάλειας, ώστε να θεωρήσουμε χωρίς φόβο, πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Στο τέλος θα πουν ότι φταίει ο "μαγειρας" αποκλειστικά, αυτοί που δίνουν τις συνταγές της δοκιμασμένης αποτυχίας
Το να ζητούν οι της Τρόικας συμμάζεμα των δαπανών υγείας που είναι τεράστιες και αναποτελεσματικές (με αποτέλεσμα η πλειονότητα των Ελλήνων να στρέφεται παρά την ανέχεια σε ιδιωτικές ιατρικές υπηρεσίες) ή νοικοκύρεμα της φορολογικής διοίκησης, που αποτυγχάνει οικτρά να μαζέψει τα έσοδα του κράτους και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί βάση για την πολυπόθητη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την απονομή φορολογικής δικαιοσύνης (τη στιγμή που τα βάρη πέφτουν συνεχώς στους ώμους των μισθωτών και των συνταξιούχων), σαφώς δεν είναι αιτία για να τους κατηγορήσει κανείς. Ούτε και για όσα αναφέρουν για την ανάγκη περιστολής των δημοσίων δαπανών σε μη αναγκαίες δημόσιες και δημοτικές επιχειρήσεις, που "στήθηκαν" από τα κομματικά μικρομάγαζα της μεταπολίτευσης προς άγραν ψήφων.Τα παραπάνω είναι μέσα σε όσα θα έπρεπε εδώ και χρόνια να έχουμε κάνει αν δεν ήμασταν "διεφθαρμένοι". Το θέμα είναι πως οι γενικές αυτές κατευθύνσεις θα εφαρμοσθούν και αν εφαρμοσθούν τελικά με τρόπο που οι περικοπές θα είναι στα μη αναγκαία και όχι στα αναγκαία και μαζί με τα ξερά κάψουν και τα χλωρά. Το ίδιο ισχύει και για τις επιχειρησιακές συμβάσεις που προκρίνουν οι τροϊκανοί υπεράνω των συλλογικών συμβάσεων, προφανώς με τη λογική ν' αλαφρύνουν το εργατικό κόστος επιχειρήσεων, συνεχίζοντας να μην καταλαβαίνουν ότι το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας στην περίπτωση της Ελλάδας δεν οφείλεται στο μεγαλύτερο κομμάτι του στο εργατικό κόστος αλλά στα χίλια δυο βαρίδια που κρέμαγε το γραφειοκρατικό κράτος στον ιδιωτικό τομέα και στην επιχειρηματικότητα. Αν οι μεθόδευση των επιχειρησιακών συμβάσεων γίνει ανεξέλεγκτη και όχι κατευθυνόμενη στη διάσωση θέσεων εργασίας επιχειρήσεων με σοβαρά προβλήματα, τότε το βασικό τους αποτέλεσμα θα είναι ένας Αρμαγεδών ανεργίας.
Είναι όμως όχι προς τιμήν τους ότι δεν αναφέρονται στο πόσο ακριβή για το δημόσιο και σε βάρος των εσόδων του κράτους μπορεί να αποβεί η ανεργία, που θα δημιουργήσουν τα άμεσα και μαζικά μέτρα που προτείνουν εμμέσως με τις υποδείξεις τους. Και πόσο μπορεί να οξύνει την ύφεση. Γιατί αν δεν έχουν σταθμίσει εκτός των συν και τα πλην τότε δεν μπορούν να απειλούν ότι θα έρθουν να ζητήσουν τα ρέστα. Γιατί όταν οι συνταγές είναι λάθος, δεν φταίει μόνον ο μάγειρας αλλά και αυτός που έγραψε τον οδηγό μαγειρικής.
Ποιος άραγε ζητάει τα ρέστα από το ΔΝΤ και τους συν αυτώ για τις μύριες όσες αποτυχίες τους παγκοσμίως εδώ και χρόνια, στις απανταχού επεμβάσεις τους; Καλά από τους Ευρωπαίους της Τρόικας, τι να ζητήσει κανείς; Αυτοί έχουν έτοιμη τη δικαιολογία, ότι βασίζονται στην "τεχνογνωσία" του ΔΝΤ.
Όπως ανέφεραν, σε συνέντευξη Τύπου, οι εκπρόσωποι της τρόικας, όσον αφορά στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, αναμένεται ότι η κατάσταση θα αρχίσει να αναστρέφεται εντός του 2011. Οι πληθωριστικές πιέσεις, από τιμές και μισθολογικό κόστος, αρχίζουν να μετριάζονται θέτοντας τις βάσεις για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.
Η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπουμε ιδιαίτερα τις τιμές να πέφτουν ...5.2% ο πληθωρισμός Οκτωβρίου σε ετήσια βάση (μικρή πτώση από το 5.9% του Σεπτεμβρίου) έναντι 1.9% του μέσου πληθωρισμού σε Οκτωβρίου σε ετήσια βάση της Ευρωζώνης. Όσο για τους μισθούς, ποιος άραγε είναι ο "πάτος" για να γίνουμε ανταγωνιστικοί, κύριοι της Τρόικας;...Φαντάζομαι πολύ πιο κάτω από τη Ρουμανία φερ' ειπείν, που και αυτή βολοδέρνει στο ΔΝΤ. Τρια πακέτα μέτρων με περικοπές μισθών είχαν κάνει στην Ιρλανδία πριν μπουν στον μηχανισμό στήριξης...Σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο ανταγωνιστικοί μισθοί στη Μαλαισία ή σε άλλες αναπτυσσόμενες χώρες της Ασίας, τους οποίους πρέπει να προσεγγίσουμε, για να γίνουμε ανταγωνιστικοί, με βάση τη συνταγή της Τρόικας...
[ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ... ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΕΙΝΑΙ. ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ "ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ" ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ... ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Ο ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΚΑΠΟΥ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ ... ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΡΕΝΕΒΗΣΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ].
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010
Ξανά όρθιοι μετά τη νίκη. Και τώρα; Ξεκαθαρίστε τα διοικητικά σύντομα για το καλό του συλλόγου.
Αν βρεθούν δυο Πανιώνιοι από αυτούς που λέμε "μεγάλης οικονομικής επιφάνειας" (άραγε πόσοι είναι; δυο τους ξέρουμε...) και ζητήσουν ένα μη πλειοψηφικό ποσοστό μετοχών, ώστε σε αυτή τη φάση να δράσουν επικουρικά και να διευκολύνουν / συνδράμουν τον κύριο Τσακίρη, γιατί αυτό μπορούν, αυτό κάνουν και υπάρξουν και οι "επενδυτές" που ας πούμε έρχονται και ζητάνε συνολικά το πλειοψηφικό πακέτο, τότε σύμφωνα με την ανακοίνωση πρόσκλησης ενδιαφέροντος, η επιλογή ανήκει στον κύριο Τσακίρη. Στην ανακοίνωση αναφέρεται:
"Εντός των πρώτων ημερών του Δεκεμβρίου θα λάβω τις αποφάσεις μου για το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που θα αποκτήσουν τις μετοχές".
Δεν αναφέρεται ρητά θέμα πλειοδοσίας, αλλά ο κύριος Τσακίρης έχει κρατήσει για τον εαυτό του το δικαίωμα της απόφασης και των κριτηρίων στα οποία θα βασίζεται. Στην μετέπειτα συνέντευξή του, έχει αναφέρει ότι είναι δεκτικός στο θέμα της πολυμετοχικότητας:
«Γιατί όχι; Δηλαδή αν έρθει κάποιος και μου δώσει το 5% για ένα αξιοπρεπές ποσό γιατί να μη του το δώσω;. Όποιος θέλει να βοηθήσει, εδώ είμαστε».
Επίσης στη συνέντευξή του ανέτρεψε την άποψη της ανάγκης άμεσης απεμπλοκής του από την ΠΑΕ Πανιώνιος:
"...τρέχουμε την ομάδα θεωρώντας ότι θα είμαστε τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι. Μετά βλέπουμε…"
Αν ο κύριος Τσακίρης δεν έχει πάλι κάποια μετάπτωση, προσωπικά θεωρώ ως μόνη εφικτή λύση την πολυμετοχικότητα, έστω και με μικρά ποσοστά όσων άλλων δεχτούν να αποδείξουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για την ομάδα. Αναφέρομαι κυρίως στο θέμα Λιανού, γιατί γι' αυτόν υπάρχει μια σιγουριά αγάπης προς το σύλλογο και είναι πρόσφατες οι επικλήσεις των φιλάθλων να εμπλακεί στην ΠΑΕ. Ο Ηλίας Λιανός ναι, μπορεί να εμπλακεί στην ΠΑΕ, αλλά είναι σαφώς δυσχερές να έχει να αντιμετωπίσει στην ΚΑΕ ένα έλλειμμα περίπου ενός εκατ. ευρώ, να προσπαθεί να έχει την ομάδα μπάσκετ στο αξιοπρεπέστατο επίπεδο, που όλοι χαρήκαμε το Σάββατο και να του ζητάμε να κρατήσει σαν μεγαλοϊδιοκτήτης και την πολύπαθη ΠΑΕ των οικονομικών και αγωνιστικών προβλημάτων.
Η λύση είναι αυτή των συνεργασιών, που είχε λίγο-πολύ ξεκινήσει μετά την παραίτηση Κιντή. Και μακάρι και ο κύριος Καλογρίτσας να κάνει και αυτός πράξη το ενδιαφέρον του για την ομάδα.
Αλλά θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναστεριώσουν τέτοιες συνεργασίες και πολυμετοχικότητες, αν δεν υπάρξουν κάποιες συμφωνίες ότι το πλειοψηφικό πακέτο, μετά τη φετινή μάχη σωτηρίας της ομάδας δεν θα περάσει ανεξέλεγκτα σε "επενδυτές" με βάση μόνον οικονομικά κριτήρια. Πιθανότατα μια πολυμετοχικότητα με μελλοντικές βάσεις να είναι επικερδής ή αν μη τι άλλο, όχι οικονομικά επιζήμια, για όλους τους λεγόμενους Πανιώνιους μεγάλης οικονομικής επιφάνειας, συμπεριλαμβανομένου και του κυρίου Τσακίρη, σαφώς επωφελής για την ομάδα και μέσα από την ισχύ της ένωσης, να επιτευχθούν και άλλοι στόχοι στο μέλλον, που τώρα φαντάζουν αδύνατοι, ίσως ακόμα και αυτός του νέου γηπέδου, που ο κύριος Τσακίρης αλλά και η κοινή λογική, θεωρούσαν σαν βάση για τη μελλοντική αυθυπαρξία του Πανιωνίου, πέρα από τα οικονομικά τσονταρίσματα πλουσίων προέδρων. Είναι ίσως εξωπραγματικό αλλά και ίσως και ύβρις, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, να μιλάμε αυτές τις εποχές για το νέο γήπεδο, αλλά οι εποχές αλλάζουν και για να κάνεις τέτοια μεγάλα πράγματα, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και να έχεις δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον και κλίμα, που μόνο μέσα από την καταξίωση της ομάδας και την ύπαρξη ισχυρών παραγόντων μπορεί να υπάρξει.
ΥΓ: Ο Μάντζιος κερδίζει πόντους και με το ρεαλισμό, που τον διακατέχει στις δηλώσεις του. Όντας ένας άνθρωπος, που πέρασε ΟΛΑ σχεδόν τα μαύρα χρόνια της ομάδας τη δεκαετία του 90, προσπαθεί να παρουσιάζει την κατάσταση όπως ακριβώς έχει. Διαβάζω στο sportnet:
«..πρέπει να ζήσουμε την κατάσταση όπως είναι τώρα, να μην σταματάμε στο παρελθόν. Εχω πει ότι αν δείτε τα παιδιά που παίζουν είναι ο κορμός ο περσινός, δηλαδή μια πολύ καλή ομάδα, σίγουρα χρειάζεται ενίσχυση και να χει περισσότερο βάθος. Η διοίκηση να βοηθήσει ώστε να ξεκολλήσει η ομάδα από εκεί που βρίσκεται τώρα».
...
«Ο Πανιώνιος μπορεί να βρει τον δρόμο του αλλά θέλει υπομονή. Στηριζόμαστε στους νέους, το κακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι έχουμε πολλά νέα παιδιά και σε αυτή την κατάσταση που βρισκόμαστε χρειάζεται και η εμπειρία».
Αυτό είναι μια σημαντική επισήμανση σε όσους είναι ή θέλουν ή πρέπει να εμπλακούν στα διοικητικά της ΠΑΕ Πανιώνιος, ότι ο σύλλογος χρειάζεται άμεσες βοήθειες και η συσπείρωση κόσμου και παικτών θα δώσει κάποιους καρπούς ανάλογους με τους χθεσινούς αλλά χρειάζεται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ και η αρωγή των διοικούντων με πρώτιστη προτεραιότητα τη σταθερότητα και αμέσως μετά τη συσπείρωση και σε διοικητικό επίπεδο πλέον.
"Εντός των πρώτων ημερών του Δεκεμβρίου θα λάβω τις αποφάσεις μου για το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που θα αποκτήσουν τις μετοχές".
Δεν αναφέρεται ρητά θέμα πλειοδοσίας, αλλά ο κύριος Τσακίρης έχει κρατήσει για τον εαυτό του το δικαίωμα της απόφασης και των κριτηρίων στα οποία θα βασίζεται. Στην μετέπειτα συνέντευξή του, έχει αναφέρει ότι είναι δεκτικός στο θέμα της πολυμετοχικότητας:
«Γιατί όχι; Δηλαδή αν έρθει κάποιος και μου δώσει το 5% για ένα αξιοπρεπές ποσό γιατί να μη του το δώσω;. Όποιος θέλει να βοηθήσει, εδώ είμαστε».
Επίσης στη συνέντευξή του ανέτρεψε την άποψη της ανάγκης άμεσης απεμπλοκής του από την ΠΑΕ Πανιώνιος:
"...τρέχουμε την ομάδα θεωρώντας ότι θα είμαστε τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι. Μετά βλέπουμε…"
Αν ο κύριος Τσακίρης δεν έχει πάλι κάποια μετάπτωση, προσωπικά θεωρώ ως μόνη εφικτή λύση την πολυμετοχικότητα, έστω και με μικρά ποσοστά όσων άλλων δεχτούν να αποδείξουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για την ομάδα. Αναφέρομαι κυρίως στο θέμα Λιανού, γιατί γι' αυτόν υπάρχει μια σιγουριά αγάπης προς το σύλλογο και είναι πρόσφατες οι επικλήσεις των φιλάθλων να εμπλακεί στην ΠΑΕ. Ο Ηλίας Λιανός ναι, μπορεί να εμπλακεί στην ΠΑΕ, αλλά είναι σαφώς δυσχερές να έχει να αντιμετωπίσει στην ΚΑΕ ένα έλλειμμα περίπου ενός εκατ. ευρώ, να προσπαθεί να έχει την ομάδα μπάσκετ στο αξιοπρεπέστατο επίπεδο, που όλοι χαρήκαμε το Σάββατο και να του ζητάμε να κρατήσει σαν μεγαλοϊδιοκτήτης και την πολύπαθη ΠΑΕ των οικονομικών και αγωνιστικών προβλημάτων.
Η λύση είναι αυτή των συνεργασιών, που είχε λίγο-πολύ ξεκινήσει μετά την παραίτηση Κιντή. Και μακάρι και ο κύριος Καλογρίτσας να κάνει και αυτός πράξη το ενδιαφέρον του για την ομάδα.
Αλλά θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναστεριώσουν τέτοιες συνεργασίες και πολυμετοχικότητες, αν δεν υπάρξουν κάποιες συμφωνίες ότι το πλειοψηφικό πακέτο, μετά τη φετινή μάχη σωτηρίας της ομάδας δεν θα περάσει ανεξέλεγκτα σε "επενδυτές" με βάση μόνον οικονομικά κριτήρια. Πιθανότατα μια πολυμετοχικότητα με μελλοντικές βάσεις να είναι επικερδής ή αν μη τι άλλο, όχι οικονομικά επιζήμια, για όλους τους λεγόμενους Πανιώνιους μεγάλης οικονομικής επιφάνειας, συμπεριλαμβανομένου και του κυρίου Τσακίρη, σαφώς επωφελής για την ομάδα και μέσα από την ισχύ της ένωσης, να επιτευχθούν και άλλοι στόχοι στο μέλλον, που τώρα φαντάζουν αδύνατοι, ίσως ακόμα και αυτός του νέου γηπέδου, που ο κύριος Τσακίρης αλλά και η κοινή λογική, θεωρούσαν σαν βάση για τη μελλοντική αυθυπαρξία του Πανιωνίου, πέρα από τα οικονομικά τσονταρίσματα πλουσίων προέδρων. Είναι ίσως εξωπραγματικό αλλά και ίσως και ύβρις, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, να μιλάμε αυτές τις εποχές για το νέο γήπεδο, αλλά οι εποχές αλλάζουν και για να κάνεις τέτοια μεγάλα πράγματα, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και να έχεις δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον και κλίμα, που μόνο μέσα από την καταξίωση της ομάδας και την ύπαρξη ισχυρών παραγόντων μπορεί να υπάρξει.
ΥΓ: Ο Μάντζιος κερδίζει πόντους και με το ρεαλισμό, που τον διακατέχει στις δηλώσεις του. Όντας ένας άνθρωπος, που πέρασε ΟΛΑ σχεδόν τα μαύρα χρόνια της ομάδας τη δεκαετία του 90, προσπαθεί να παρουσιάζει την κατάσταση όπως ακριβώς έχει. Διαβάζω στο sportnet:
«..πρέπει να ζήσουμε την κατάσταση όπως είναι τώρα, να μην σταματάμε στο παρελθόν. Εχω πει ότι αν δείτε τα παιδιά που παίζουν είναι ο κορμός ο περσινός, δηλαδή μια πολύ καλή ομάδα, σίγουρα χρειάζεται ενίσχυση και να χει περισσότερο βάθος. Η διοίκηση να βοηθήσει ώστε να ξεκολλήσει η ομάδα από εκεί που βρίσκεται τώρα».
...
«Ο Πανιώνιος μπορεί να βρει τον δρόμο του αλλά θέλει υπομονή. Στηριζόμαστε στους νέους, το κακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι έχουμε πολλά νέα παιδιά και σε αυτή την κατάσταση που βρισκόμαστε χρειάζεται και η εμπειρία».
Αυτό είναι μια σημαντική επισήμανση σε όσους είναι ή θέλουν ή πρέπει να εμπλακούν στα διοικητικά της ΠΑΕ Πανιώνιος, ότι ο σύλλογος χρειάζεται άμεσες βοήθειες και η συσπείρωση κόσμου και παικτών θα δώσει κάποιους καρπούς ανάλογους με τους χθεσινούς αλλά χρειάζεται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ και η αρωγή των διοικούντων με πρώτιστη προτεραιότητα τη σταθερότητα και αμέσως μετά τη συσπείρωση και σε διοικητικό επίπεδο πλέον.
Ηρωισμοί που χάνονται στην αφάνεια σε μια εποχή που έχει ανάγκη τους αληθινούς ήρωες
Χρόνια τώρα αναρωτιόμουν τι είχε γίνει το παιδί εκείνο, που σκαρφαλωμένο στην πύλη του Πολυτεχνείου, ανέμιζε την Ελληνική σημαία, την ώρα που εμπαινε το τανκς. Η πύλη γκρεμίστηκε και αυτός φάνηκε να χάνεται δίπλα στις ερπύστριες του άρματος.
Βλέπετε δεν είχα διαβάσει άρθρα, όπως αυτό του κου Λαμπρόπουλου το 98 στο ΒΗΜΑ, για τον "αντιήρωα".
Έτυχε τελικά να μάθω γι' αυτόν, 17 χρόνια μετά τον ηρωικό του θάνατο, στην πυρκαγιά του νησιού του στην Ικαρία, από άρθρο στην ίδια εφημερίδα, της κυρίας Φακίνου, αυτή την Κυριακή.
Πρόκειται για το Γιώργο Κηρύκου. Αυτός ήταν ο Ικαριώτης νέος πάνω στην κολώνα της πύλης του Πολυτεχνείου, εκείνη τη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου. Ήταν ο ίδιος που 20 χρόνια μετά, επιβεβαίωσε στο ακέραιο, τον αλτρουϊσμό και την αυταπάρνηση του, επιχειρώντας με τους φίλους να σώσουν παγιδευμένους γέροντες στη μεγάλη φωτιά του νησιού του, το 93. Μόνο που ο άνεμος είχε διαφορετική γνώμη, γύρισε καταπάνω τους και τους έκαψε όλους.
Ο Γιώργος Κηρύκου, πέρα από τα δυο περιστατικά της ζωής του, που ξεχύλισαν από το μεγαλείο του ηρωισμού, κόσμησε τη ζωή του και με το ότι δεν "πούλησε" την παρουσία του στο Πολυτεχνείο, όπως σε πολλές περιπτώσεις συνέβη απ' άλλους. Και αναφερόμαστε σε μια παρουσία, ύψιστο σύμβολο της εξέγερσης εκείνης... Πιστεύω ότι το μεγαλείο τέτοιων πράξεων θα έπρεπε να προβάλλεται εντονότερα. Δεν γνωρίζω αν και πόσο, ο Κηρύκου και οι πράξεις του παρουσιάζονται στα σχολεία στα νέα παιδιά. Ναι, η Ακαδημία τίμησε τον Κηρύκου και τους συντρόφους του για την αυτοθυσία τους στην Ικαρία. Αλλά τα βραβεία δίνονται και ξεχνιούνται όταν δεν προβάλλονται οι στάσεις ζωής μέσα σε μια κοινωνία, που αρέσκεται σε άλλα πρότυπα και γι' αυτό οδηγήθηκε στη σημερινή της παρακμή. Πιστεύω ότι σε μια εποχή που κάνει "ήρωες" μοντέλα και αστέρες των ριάλιτι, οι πραγματικοί ήρωες με στάση αντιήρωα, όπως αναφέρει ο κύριος Λαμπρόπουλος για τον Κηρύκου, λείπουν από την κοινωνία μας. Ειλικρινά λυπάμαι που και εγώ ως σήμερα δεν γνώριζα και δεν φρόντισα να μάθω τις λεπτομέρειες αυτής της ιστορίας ή και αν της είχα ακούσει στο παρελθόν, της είχα λησμονήσει. Κλείνω με την κατακλείδα του παλιού άρθρου του κύριου Λαμπρόπουλου:
"«Οχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό».
Το ανέμισμα της σημαίας, το μάγκωμα της ερπύστριας δίπλα από το κορμί του, τα βογκητά από τον ξυλοδαρμό, τα λόγια της δικής τους γενιάς στο ικαριώτικο καφενείο, η γλυκιά μελωδία της μπαλάντας του, το πύρινο αγκάλιασμα, το τέλος, η παντοτινή σιωπή".
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010
Λάρισα-Πανιώνιος 0-1 (41', Σάμαρης). Κυανέρυθρη Επαναφορά στην Ελπίδα και μια δόση για τα χρωστούμενα του 92 στους εορτάζοντες του Κάμπου
Λάρισα-Πανιώνιος 0-1 (41', Σάμαρης).
Καταφέραμε σήμερα να κάνουμε ότι μας έκαναν στο γήπεδο μας πολλαπλές φορές ως τώρα φέτος (Βόλος, Εργοτέλης, Ατρόμητος). Πήραμε μια μεγάλη νίκη, ανάσα για τη συνέχεια. Σίγουρα δεν παίξαμε τη "μπάλα", αλλά και αυτό το ματς είναι ακόμα μια απόδειξη ότι στο φετινό πρωτάθλημα της χαμηλής ποιότητας, κάποιος με ψυχή, διάθεση και κουράγιο μπορεί να τα καταφέρει. Ήταν ξανά όπως και με την ΑΕΚ, η νίκη του ξεγραμμένου, που έπαιξε όλα για όλα. Σίγουρα δεν τέλειωσαν τα προβλήματά μας εδώ. Αλλά ίσως μπορούμε τώρα, αν βρούμε την εσωτερική μας γαλήνη, να διεκδικήσουμε τις πιθανότητες που έχουμε στο 100%.
ΥΓ-1: Αν και έλεγα κατά τη διάρκεια του ματς, ότι ο Χίκα θα έπρεπε να μπει νωρίτερα, λόγω της ικανότητάς του στην κόντρα-επίθεση, με αυτό που έχασε και δεν καθάρισε το ματς, εγώ αν ήμουν υπεύθυνος θα του έριχνα πρόστιμο...Τέτοια δεν πρέπει να χάνονται, αν θέλουμε να πάμε κάπως καλύτερα.
ΥΓ-2: Δηλώσεις Μάντζιου:
«Μετά από μία πολύ δύσκολη εβδομάδα για την ομάδα μας, που ήταν πολύ έντονη και πολύ δύσκολη για τον Πανιώνιο και την ιστορία του, προσπαθήσαμε να μαζέψουμε ότι μπορούσαμε από την ομάδα, και κυρίως θέλαμε να αφήσουμε όλα αυτά τα προβλήματα στην άκρη και να έρθουμε να πάρουμε ένα αποτέλεσμα στη Λάρισα, απέναντι σε μία ομάδα, πάρα, πάρα πολύ καλή, με ποιοτικό ρόστερ. Θεωρώ ότι καταθέσαμε ψυχή, πήραμε τρεις πολύτιμους βαθμούς, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε γιατί έχουμε πολύ μεγάλο δρόμο μπροστά μας, με πολλά δύσκολα παιχνίδια και πρέπει να βγει ο Πανιώνιος από το τέλμα που έχει περιέλθει. Με τέτοιες εμφανίσεις δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, εγώ πίστευα και πιστεύω στους παίκτες και θεωρώ ότι αδικούμαστε από τη βαθμολογική μας θέση. Η αστάθειά μας είναι ανεξήγητο φαινόμενο. Δεν ήμασταν κακοί στα περισσότερα παιχνίδια, με τον Ατρόμητο ήμασταν κακοί και χάσαμε δίκαια, αλλά μας έλειπε το αποτέλεσμα. Έχουμε τον κορμό από πέρυσι και πέρυσι παίζαμε καλό ποδόσφαιρο, άρα θεωρώ ότι το πρόβλημα ήταν κυρίως ψυχολογικό και ελπίζω από σήμερα να γίνει μία νέα αρχή για να έχουμε πιο σταθερή πορεία μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου. Διαβάσαμε καλά τον αντίπαλό μας, περιμέναμε την πίεση και τον τρόπο της πίεσης, και καταφέραμε έστω και με την τύχη να πάρουμε το θετικό αποτέλεσμα, αν και πιστεύω ότι και εμείς είχαμε την τύχη με το μέρος μας και μπορούσαμε να «καθαρίσουμε» το παιχνίδι γρηγορότερα» .
ΥΓ-3: Αφιερωμένο στην ομάδα του Κάμπου, σαν "επιστροφή" για το 92.
Για ιστορικούς λόγους να σημειώσουμε ότι ο πρώτος αγώνας της Λάρισας στο Αλκαζάρ πριν 46 χρόνια ήταν, όπως και ο τελευταίος, με αντίπαλο τον Πανιώνιο. Τότε η ΑΕΛ είχε νικήσει με 2-1.
Καταφέραμε σήμερα να κάνουμε ότι μας έκαναν στο γήπεδο μας πολλαπλές φορές ως τώρα φέτος (Βόλος, Εργοτέλης, Ατρόμητος). Πήραμε μια μεγάλη νίκη, ανάσα για τη συνέχεια. Σίγουρα δεν παίξαμε τη "μπάλα", αλλά και αυτό το ματς είναι ακόμα μια απόδειξη ότι στο φετινό πρωτάθλημα της χαμηλής ποιότητας, κάποιος με ψυχή, διάθεση και κουράγιο μπορεί να τα καταφέρει. Ήταν ξανά όπως και με την ΑΕΚ, η νίκη του ξεγραμμένου, που έπαιξε όλα για όλα. Σίγουρα δεν τέλειωσαν τα προβλήματά μας εδώ. Αλλά ίσως μπορούμε τώρα, αν βρούμε την εσωτερική μας γαλήνη, να διεκδικήσουμε τις πιθανότητες που έχουμε στο 100%.ΥΓ-1: Αν και έλεγα κατά τη διάρκεια του ματς, ότι ο Χίκα θα έπρεπε να μπει νωρίτερα, λόγω της ικανότητάς του στην κόντρα-επίθεση, με αυτό που έχασε και δεν καθάρισε το ματς, εγώ αν ήμουν υπεύθυνος θα του έριχνα πρόστιμο...Τέτοια δεν πρέπει να χάνονται, αν θέλουμε να πάμε κάπως καλύτερα.
ΥΓ-2: Δηλώσεις Μάντζιου:
«Μετά από μία πολύ δύσκολη εβδομάδα για την ομάδα μας, που ήταν πολύ έντονη και πολύ δύσκολη για τον Πανιώνιο και την ιστορία του, προσπαθήσαμε να μαζέψουμε ότι μπορούσαμε από την ομάδα, και κυρίως θέλαμε να αφήσουμε όλα αυτά τα προβλήματα στην άκρη και να έρθουμε να πάρουμε ένα αποτέλεσμα στη Λάρισα, απέναντι σε μία ομάδα, πάρα, πάρα πολύ καλή, με ποιοτικό ρόστερ. Θεωρώ ότι καταθέσαμε ψυχή, πήραμε τρεις πολύτιμους βαθμούς, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε γιατί έχουμε πολύ μεγάλο δρόμο μπροστά μας, με πολλά δύσκολα παιχνίδια και πρέπει να βγει ο Πανιώνιος από το τέλμα που έχει περιέλθει. Με τέτοιες εμφανίσεις δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, εγώ πίστευα και πιστεύω στους παίκτες και θεωρώ ότι αδικούμαστε από τη βαθμολογική μας θέση. Η αστάθειά μας είναι ανεξήγητο φαινόμενο. Δεν ήμασταν κακοί στα περισσότερα παιχνίδια, με τον Ατρόμητο ήμασταν κακοί και χάσαμε δίκαια, αλλά μας έλειπε το αποτέλεσμα. Έχουμε τον κορμό από πέρυσι και πέρυσι παίζαμε καλό ποδόσφαιρο, άρα θεωρώ ότι το πρόβλημα ήταν κυρίως ψυχολογικό και ελπίζω από σήμερα να γίνει μία νέα αρχή για να έχουμε πιο σταθερή πορεία μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου. Διαβάσαμε καλά τον αντίπαλό μας, περιμέναμε την πίεση και τον τρόπο της πίεσης, και καταφέραμε έστω και με την τύχη να πάρουμε το θετικό αποτέλεσμα, αν και πιστεύω ότι και εμείς είχαμε την τύχη με το μέρος μας και μπορούσαμε να «καθαρίσουμε» το παιχνίδι γρηγορότερα» .
ΥΓ-3: Αφιερωμένο στην ομάδα του Κάμπου, σαν "επιστροφή" για το 92.
Για ιστορικούς λόγους να σημειώσουμε ότι ο πρώτος αγώνας της Λάρισας στο Αλκαζάρ πριν 46 χρόνια ήταν, όπως και ο τελευταίος, με αντίπαλο τον Πανιώνιο. Τότε η ΑΕΛ είχε νικήσει με 2-1.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)