Τα Πανιώνια "ΓΙΑΤΙ" από τον κυανέρυθρο μικρόκοσμο στην πραγματική ζωή με τις απρόσμενες πίκρες της.

Κατά καιρούς ανατρέχω στο πανιώνιο ψυχογράφημα, τα ΓΙΑΤΙ του Griniari... Τις τελευταίες μέρες ένοιωσα πολύ κοντά σε δυο τέτοια γιατί:

"Γιατί άσχετα με όλα τα άλλα, για εμάς η ομάδα, ο πρόεδρος και ο προπονητής θα είναι πάντα οι καλύτεροι".

Δυστυχώς κάποιοι δεν μπόρεσαν ποτέ να επαληθεύσουν αυτό το ΓΙΑΤΙ. Ήταν άνθρωποι όπως ο Μοβσεσιάν, ξένα σώματα για το σύλλογο, που ποτέ δεν τον αγάπησαν. Με τις κουβέντες, που γίνονται τελευταία, ειλικρινά πολύ θα ήθελα κάποιος που ήρθε σαν ξένος στο σύλλογο, ο νυν Πρόεδρος Κιντής, να μην διαψεύσει αυτό το γιατί και να μη μας κάνει να τον θεωρούμε ξένο σώμα. Δεν θέλει μεγάλη προσπάθεια γι' αυτό. Αρκεί έστω να επικρατήσει ο επαγγελματισμός και λιγότερη ΑΕΚτζίδικη ειλικρίνεια. Δεν θέλουμε να γίνει Πανιώνιος, αλλά να αγαπήσει κάπως αυτόν το σύλλογο, που του προσφέρει την ευκαιρία, που δεν του πρόσφερε η μεγάλη του αγάπη. Κανένας δεν θα θέλει να τον διώξει αν μπορέσει να δείξει πόσο βάζει τη δουλειά του σε αυτό το σύλλογο, σε αυτή την ποδοσφαιρική εταιρία, πάνω από το παρελθόν του ακόμα και πάνω από τις εμμονές του για τους σχεδιασμούς και την εφαρμογή των απόψεών του, και δείξει την απαιτούμενη ελαστικότητα και προσαρμοστικότητα όταν βλέπει ότι χρειάζονται προσαρμογές για το καλό του συλλόγου.
Είχε την ευκαιρία με τις πρόσφατες συνεντεύξεις του να βγάλει στην επιφάνεια μια τέτοια εικόνα και να έρθει πιο κοντά ψυχικά με τον κόσμο της ομάδας. Δυστυχώς την έχασε, συνεχίζοντας να προβάλλει ένα πρόσωπο ανθρώπου, που απλά θέλει να εφαρμόσει τις απόψεις του με το όποιο κόστος. Αν πιθανόν δώσει κάποια σημασία σε σχόλια που γράφονται και σ' αυτό αλλά και στ' άλλα Πανιώνια blogs, ας ξανασκεφθεί και ας επανεκτιμήσει καταστάσεις και συμπεριφορές...

Και πάω στο δεύτερο ΓΙΑΤΙ, που τούτη την ώρα έχει μεγαλύτερη σημασία και μας μεταφέρει απο τον κυανέρυθρο μικρόκοσμο στην πραγματική ζωή με το χρόνο να περνάει και να φέρνει άλλοτε σταλαγματιές χαράς και άλλοτε απρόσμενες πίκρες:

"Γιατί όπου κι αν βρεις Πανιώνιο γίνεται αμέσως φίλος σου".

Σε πολλές φάσεις της ζωής μου έχει επαληθευτεί το παραπάνω ΓΙΑΤΙ. Σε άλλο Πανιώνιο blog, απ' αυτά που ήταν η μήτρα όλων εμάς που ήρθαμε αργότερα να ενισχύσουμε την Πανιώνια φωνή στο διαδίκτυο, διαβάζω για ξαφνική ανθρώπινη απώλεια Δεν έτυχε ποτέ να έχω προσωπική επικοινωνία με τους φίλους της παρέας του blog και δεν ξέρω λεπτομέρειες του τραγικού συμβάντος, αλλά πραγματικά αισθάνομαι μέσα στην ψυχή μου την ανάγκη να συμμετάσχω στην ανθρώπινη λύπη... Ίσως το ΓΙΑΤΙ του Griniari, ίσως απλά η ανθρώπινη ανάγκη να σταθείς στο συνάνθρωπο που πονάει.

ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ, φίλη ΑΚΡΑΙΦΝΗ, μέσα από την καρδιά κάποιου που σε γνωρίζει μόνο από το διαδίκτυο, αλλά τούτη την ώρα θέλει πραγματικά να μοιρασθεί ένα κομμάτι του πόνου σου.