Απο την εμφάνιση του Σαββάτου με τον Αστέρα ήταν φανερό πως ο Πανιώνιος στην παρούσα φάση θα ήταν δύσκολο να κοντράρει τον ΠΑΟΚ, πόσω μάλλον που χθες ακόμα και ατού της ομάδας, όπως ο Κότνικ, ήταν σε κακή μέρα.
Ο Γκιοατά, συμμέτοχος στο 1ο και 2ο γκολ εις βάρος του Πανιωνίου, ήταν ακόμα χειρότερος απ' ότι χειρότερο έχουμε δει από μέρους του φέτος.
Όσο περνούν οι αγώνες, τόσο πιο ανεπαρκής φαίνεται ο Σαντάνα. Σίγουρα δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό του Σιώπη. Πολλές στιγμές χθες φαινόταν πιο "κουρασμένος" από την υπόλοιπη όντως κουρασμένη φέτος ομάδα του Πανιωνίου.
Στο πρώτο μέρος μπροστά, απομονωμένος ο Γεσιλ, που εκτός από τα γνωστά μυϊκά του προβλήματα, δεν έχει και κάποιον να του βγάλει μια μπαλιά της προκοπής.
Το 1ο αστείο γκολ, που δεχθήκαμε, μάλλον εκτός των άλλων δημιούργησε και οξύ ψυχολογικό έλλειμμα, αφού ο πρώτιστος στόχος σε ένα τέτοιο ματς κυπέλλου είναι να μην δεχθείς γκολ εντός έδρας.
Κάτι πήγε να βελτιωθεί στο β μέρος αλλά και τότε γρήγορα δεχθήκαμε το 3ο γκολ και φθάσαμε ψυχολογικά στον πάτο. Πάλι καλά που μπορέσαμε έτσι να βάλουμε το γκολ της τιμής με τον Κόρμπο.
Εκτός των άλλων, δεν είχαμε και τύχη αφού ευκαρίες κάναμε και μάλιστα σημαντικές και δοκάρι είχαμε αλλά δεν μας βγήκαν.
Σπιριντόνοβιτς και Μασούρες και οι ακραίοι μπακ προσπάθησαν.
Δυστυχώς στην πιο σημαντική μας στιγμή φέτος, βρεθήκαμε στη χειρότερη φόρμα μας, με ελλείψεις, που μας πόνεσαν (ο Σιώπης έλειπε πολύ χθες) και απέναντι σε μια φορμαρισμένη, μονταρισμένη, με πολλές λύσεις, ομάδα και συν της άλλης χωρίς την κούραση της προηγούμενης αγωνιστικής.
Ο Γκιοατά, συμμέτοχος στο 1ο και 2ο γκολ εις βάρος του Πανιωνίου, ήταν ακόμα χειρότερος απ' ότι χειρότερο έχουμε δει από μέρους του φέτος.
Όσο περνούν οι αγώνες, τόσο πιο ανεπαρκής φαίνεται ο Σαντάνα. Σίγουρα δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό του Σιώπη. Πολλές στιγμές χθες φαινόταν πιο "κουρασμένος" από την υπόλοιπη όντως κουρασμένη φέτος ομάδα του Πανιωνίου.
Στο πρώτο μέρος μπροστά, απομονωμένος ο Γεσιλ, που εκτός από τα γνωστά μυϊκά του προβλήματα, δεν έχει και κάποιον να του βγάλει μια μπαλιά της προκοπής.
Το 1ο αστείο γκολ, που δεχθήκαμε, μάλλον εκτός των άλλων δημιούργησε και οξύ ψυχολογικό έλλειμμα, αφού ο πρώτιστος στόχος σε ένα τέτοιο ματς κυπέλλου είναι να μην δεχθείς γκολ εντός έδρας.
Κάτι πήγε να βελτιωθεί στο β μέρος αλλά και τότε γρήγορα δεχθήκαμε το 3ο γκολ και φθάσαμε ψυχολογικά στον πάτο. Πάλι καλά που μπορέσαμε έτσι να βάλουμε το γκολ της τιμής με τον Κόρμπο.
Εκτός των άλλων, δεν είχαμε και τύχη αφού ευκαρίες κάναμε και μάλιστα σημαντικές και δοκάρι είχαμε αλλά δεν μας βγήκαν.
Σπιριντόνοβιτς και Μασούρες και οι ακραίοι μπακ προσπάθησαν.
Δυστυχώς στην πιο σημαντική μας στιγμή φέτος, βρεθήκαμε στη χειρότερη φόρμα μας, με ελλείψεις, που μας πόνεσαν (ο Σιώπης έλειπε πολύ χθες) και απέναντι σε μια φορμαρισμένη, μονταρισμένη, με πολλές λύσεις, ομάδα και συν της άλλης χωρίς την κούραση της προηγούμενης αγωνιστικής.