Γεγονότα όπως η χθεσινή κατάσχεση του πούλμαν του Πανιωνίου επιβαρύνουν ακόμα περαιτέρω το ήδη βαρύ κλίμα που υπάρχει μετά την ήττα-συντριβή με τα χέρια κάτω από τον Ατρόμητο. Όχι πια ότι κάτι τέτοια δεν τα περιμένουμε. Αλλά φαίνεται πως η κάποια αίσθηση ανάτασης και ελπίδας που δημιουργήθηκε από την ανάληψη των πρωτοβουλιών για τη διάσωση της ομάδας, αρχίζει σιγά σιγά να αποσβένεται. Μαθεύτηκε και υψηλό άνοιγμα που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Δεν τελειώνει και ο έλεγχος και ούτε διοίκηση προκύπτει νέα.
Ακόμα και η αρχική σπιρτάδα με την αλλαγή προπονητή δείχνει να βαίνει μειούμενη και μάλιστα να συνοδεύεται από γεγονότα όπως αυτό στην αλλαγή Γιάννου στο Περιστέρι ή τις δηλώσεις Κουλοχέρη ότι δεν παίζει λόγω προπονητή - που πάντως ήταν σε μετριοπαθές επίπεδο παραπόνου και με τάση κατά την γνώμη μου να μη δημιουργήσει ουσιαστικό πρόβλημα (άλλο αν τελικά βγήκε με κύριο τίτλο που δείχνει αντιπαλότητα με τον Αναστόπουλο από όσους ψάχνουν κάτι τέτοια και τα έχουν βούτυρο στο δημοσιογραφικό τους ψωμί - κάνουν τον απαιτούμενο ντόρο άλλωστε). Αλλά είναι σίγουρα μια ένδειξη χαλαρής συσπείρωσης.
Με όλα αυτά, η παρουσία του κόσμου στο κρισιμότατο ματς με τον Λεβαδειακό, σε επίπεδα αντίστοιχα με αυτά του αγώνα με τα Γιάννινα, θεωρώ πως θα είναι η μόνη παρηγοριά και το μόνο εφόδιο να βοηθήσει την ομάδα να εξασφαλίσει τουλάχιστον την αγωνιστική της σωτηρία. Ας ελπίσουμε πως ο κόσμος και πάλι θα ανταποκριθεί. Όσο υπάρχει κόσμος δίπλα στην ομάδα, η ομάδα θα ζει και θα έχει την ελπίδα να αναγεννηθεί κάποια στιγμή.
Ακόμα και η αρχική σπιρτάδα με την αλλαγή προπονητή δείχνει να βαίνει μειούμενη και μάλιστα να συνοδεύεται από γεγονότα όπως αυτό στην αλλαγή Γιάννου στο Περιστέρι ή τις δηλώσεις Κουλοχέρη ότι δεν παίζει λόγω προπονητή - που πάντως ήταν σε μετριοπαθές επίπεδο παραπόνου και με τάση κατά την γνώμη μου να μη δημιουργήσει ουσιαστικό πρόβλημα (άλλο αν τελικά βγήκε με κύριο τίτλο που δείχνει αντιπαλότητα με τον Αναστόπουλο από όσους ψάχνουν κάτι τέτοια και τα έχουν βούτυρο στο δημοσιογραφικό τους ψωμί - κάνουν τον απαιτούμενο ντόρο άλλωστε). Αλλά είναι σίγουρα μια ένδειξη χαλαρής συσπείρωσης.
Με όλα αυτά, η παρουσία του κόσμου στο κρισιμότατο ματς με τον Λεβαδειακό, σε επίπεδα αντίστοιχα με αυτά του αγώνα με τα Γιάννινα, θεωρώ πως θα είναι η μόνη παρηγοριά και το μόνο εφόδιο να βοηθήσει την ομάδα να εξασφαλίσει τουλάχιστον την αγωνιστική της σωτηρία. Ας ελπίσουμε πως ο κόσμος και πάλι θα ανταποκριθεί. Όσο υπάρχει κόσμος δίπλα στην ομάδα, η ομάδα θα ζει και θα έχει την ελπίδα να αναγεννηθεί κάποια στιγμή.