Πανιώνιος-Λεβαδειακός 3-2

Σε φιλικό αγώνα που έγινε σήμερα στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, ο Πανιώνιος νίκησε με 3-2 την ομάδα του Λεβαδειακού. Λίγο καλύτερα από το πρωτάθλημα που ήρθαμε ισόπαλοι 2-2, με γκραν-γκινιόλ επιστροφή στο τέλος από 0-2. Πάντως και πάλι για λίγο βρεθήκαμε να χάνουμε. Και πάλι για τρίτο αγώνα φέτος δεχθήκαμε γκολ από τον Μπάρκογλου.

Τα γκολ: Μπάλαμπαν 16', Κούκετς 38' και 66'
Σερζίνιο 30', Μπάρκογλου 33'

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: Μπέλιτς, Μανιάτης (55’ Σάμαρης), Γουέλινγκτον (71’ Τζαβέλλας), Γιόνσον (55’ Κοντοές), Όμο (88’ Καμπούρης), Τσοτσαλίτς (55’ Νικολάου), Κουμορτζί (78’ Αναστασόπουλος), Κούκετς (67’ Λουκίνας), Γουνδουλάκης (83’ Κοντοχρήστος), Σκούφαλής (88’ Κούρντι), Μπάλαμπαν (76’ Κολοβός).

ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ: Hajduch, Μουλόπουλος, Κόλτζος, Martorell, Ζησόπουλος, Begona, Serginho, Μαχαίρας, Γάτσος, Γαλανόπουλος, Μπάρκογλου.
Στο Β’ ημίχρονο αγωνίσθηκαν και οι: Στρατηλάτης, Παπαχαραλάμπους, Πουντόπουλος, Napoleoni, Abubakari, Ταραλίδης, Παπαδόπουλος

Αναζητείται Όραμα. Αναζητείται Ελπίς

Είχε δημοσιευθεί κάποια στιγμή το 2009, πριν η κρίση γίνει τόσο έντονη όσο τώρα. Δυστυχώς πολλά απ' αυτά δεν μπορέσαμε να προλάβουμε να τα κάνουμε πριν μπούμε σε περιπέτειες και υποθηκεύσουμε τη χώρα και τους εαυτούς μας. Ίσως όμως ποτέ δεν είναι αργά. Το βασικότερο που μένει απ' αυτό το κείμενο είναι ότι χωρίς όραμα και στόχους, αυτό που θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια θα είναι η μιζέρια. Αν θέσουμε όραμα και στόχους τότε θα πυροδοτήσουμε την προσπάθεια και θα δώσουμε ζωή στην ελπίδα:

Στόχοι για μια νέα Ελληνική Πραγματικότητα

Η χώρα βρίσκεται σε μια φάση της ζωής της, που πρέπει να γιατρέψει τις πληγές, που της δημιούργησε ο ευδαιμονισμός και η έλλειψη αναπτυξιακών στόχων των προηγούμενων δεκαετιών.
Αποδείχθηκε ότι το να ζούμε με δανεικά επ’ άπειρον και μάλιστα το να θέλουμε έτσι να ζούμε και πλουσιοπάροχα και με ανέσεις , είναι παράλογο και ανέφικτο και έχει οδηγήσει σε μια παρακμιακή κατάσταση, που τείνει να διαλύσει τον κοινωνικό μας ιστό.
Πέρα λοιπόν από το γιάτρεμα των πληγών μας, που πρέπει να γίνει αναγκαστικά και με στερήσεις και με θυσίες (όπως έγινε και στο παρελθόν σε αντίστοιχες φάσεις και μετά το 1897 και μετά το 1922 και μετά το 1949), είναι απαραίτητο να βάλουμε οράματα και στόχους, που θ’ αποτελέσουν το κίνητρο για νέα δημιουργία και ανάπτυξη.
Αφού αποδεχθούμε την ανάγκη των θυσιών και προσπαθήσουμε να μπει μια τάξη, θα πρέπει να κοιτάξουμε και μπροστά και να επιλέξουμε τους τομείς, που η χώρα μας θα προσπαθήσει να παράγει και να δημιουργήσει για να ξεφύγουμε κάποια στιγμή από την ανάγκη του δανεισμού και τα χρέη. Μάλιστα είναι σωστό, ότι οι δυο προσπάθειες, του ξεχρεώματος και της ανάπτυξης, πρέπει όσο το δυνατόν να γίνουν παράλληλα. Πρέπει να ξυπνήσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις αυτής της χώρας, που κοίμησε ο ψευδο-ευδαιμονισμός και η καλοπέραση . Ναυτιλία, τουρισμός, λιμάνια, επιστημονική γεωργοκτηνοτροφία, ανάληψη έργων από τεχνικές μας εταιρίες, προσπάθειες στην καινοτομία και τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη, πρέπει να τα επιχειρήσουμε και να τα βάλουμε σαν αναπτυξιακούς στόχους. Έχουμε το δυναμικό σε άτομα με προσόντα και αντί να το χαραμίζουμε στα stage και τους διαγωνισμούς για αντιπαραγωγικές θέσεις του δημοσίου, αντί να το κάνουμε να έχει τη νοοτροπία του να τρυπώσει κάπου για να επιζήσει, οφείλουμε να το εμπνεύσουμε με τη νοοτροπία του επιχειρείν, με την καινοτόμο διάθεση και με την όρεξη για δημιουργία και ανάπτυξη.
Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει τα κίνητρα να είναι ισχυρά και να υπάρχει πρώτα απ’ όλα η διευκόλυνση με λιγότερες και λιγότερο χρονοβόρες διαδικασίες εκ μέρους του κράτους, με ένα πάγιο και ξεκάθαρο φορολογικό σύστημα, με συνθήκες ασφάλειας της εργασίας και του επιχειρείν και με ένα σύστημα υγιούς και όχι διαπλεκόμενου ανταγωνισμού. Και πρέπει να διευκολύνουμε και τους ξένους επενδυτές και επιχειρηματίες, που θέλουν να δημιουργήσουν βάζοντας λεφτά στη χώρα, χωρίς να τους προβάλλουμε προσκόμματα είτε συντεχνιακά είτε κρατισμού. Το κράτος οφείλει να εξασφαλίζει την εύρυθμη και νόμιμη λειτουργία των όσων δρουν οικονομικά στη χώρα, με κοινωνική πρόνοια για τους εργαζόμενους, αλλά αυτό οφείλει να το κάνει μέσα από καθαρά και σταθερά νομικά πλαίσια και όχι κατά περίπτωση και με βάση διαπλοκές με ιδιωτικά συμφέροντα.
Θα μπορέσει η νέα Ελλάδα στην παρούσα φάση να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση; Ο χρόνος θα δείξει αν όλοι εμείς αποδειχθούμε άξιοι των περιστάσεων.

Τα οράματα στην υπό υποθήκευση Ελλάδα είναι πιο δύσκολα και να τα θέσουμε και να τα προσπαθήσουμε, αλλά είναι απαραίτητα για να συγκλίνουμε τις προσπάθειές μας και να ενώσουμε τις δυνάμεις, για να πιαστούμε χέρι-χέρι και να βγούμε από το σκοτεινό τουνελ του παρόντος. Αυτοί που θα σταθούν ταγοί της προσπάθειας οφείλουν να βάλουν τους στόχους και να σηματοδοτήσουν την ελπίδα της ελληνικής κοινωνίας.

Παρουσίαση Προπονητικού Κέντρου ΑΠΗΛΙΟΝ. Τελευταίες φήμες για μεταγραφικούς στόχους.

Την Τρίτη (11/5, 13:00), θα γίνει παρουσίαση του νέου προπονητικού κέντρου του Πανιωνίου, στο Κορωπί. Θα ξεναγηθεί σε αυτό ο νέος προπονητής κος Στάρε. Την παρουσίαση θα κάνει ο κος Κιντής.

Εν τω μεταξύ, φαίνεται ότι η ΠΑΕ και ο νέος προπονητής έχουν βάλει στους στόχους τους την απόκτηση ενός επιτελικού μέσου με δυνατότητες να κάνει παιχνίδι και σήμερα γράφεται (sentragoal) το όνομα του ποδοσφαιριστή της Σατορού (Β' Γαλλίας), Κέβιν Κονστάν, 23 ετών, με 33 συμμετοχές φέτος και 10 γκολ, που μένει ελεύθερος στο τέλος Ιουνίου. Στατιστικά για τον Κονστάν θα βρείτε εδώ.

ΥΓ: Πάντως η Σατορού του Κονστάν (με προπονητή τον Ζαν Πιερ Παπέν) ... δεν φαίνεται να τα πηγαίνει και πολυ καλά στην Ligue 2. Προς το παρόν σώζεται με διαφορά τερμάτων. Ο παίκτης δείχνει και επιρρεπής σε κάρτες.

Τα καταφέραμε ... Το κράτος επιτέλους επανιδρύεται ... αν προλάβουμε τη χρεοκοπία

Να λοιπόν που ο κύριος στόχος της διακυβέρνησης Καραμανλή επιτυγχάνεται έστω και δι' αυτής της οδού. Το Ελληνικό κράτος επανιδρύεται. Μέτρα που χρόνια ήθελαν να πάρουν τα κυβερνώντα κόμματα και δεν τα ελάμβαναν λόγω πολιτικού κόστους, τώρα θα εφαρμοσθούν και μάλιστα υπό την ξένη εποπτεία, που καθιστά σίγουρη την 'αξιόπιστη' εφαρμογή τους.

Βέβαια υπάρχουν κάποιες παρενέργειες, πως μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά και πως γίνεται αγώνα δρόμου μήπως και η επανίδρυση προλάβει ... την οριστική διάλυση και χρεοκοπία.

Αλλά ο στόχος επετεύχθη και μάλιστα με την ίδια τακτική του "ώριμου μήλου" που έπεσε από το δέντρο, την οποία εφάρμοσε ο κος Καραμανλής για να ανέβει στην εξουσία το 2004. Ίσως βέβαια το φρούτο (η οικονομία της χώρας) παραωρίμασε και έφθασε να σαπίσει και να γίνει μάλλον ακατάλληλο προς βρώση.

Επειδή πια τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και όντας στο αμήν πήραμε μια παράταση 3 ετών, θα πρότεινα να εφαρμόσουμε την ποδοσφαιρική νοοτροπία των "φίλων" μας των Γερμανών, ο καθένας στο εργασιακό του μετερίζι (όσο θα το έχουμε αυτό διαθέσιμο ..λόγω μέτρων...), να "παίξουμε" δηλαδή με αυταπάρνηση και μέ όλες τις δυνάμεις μας σ' αυτή παράταση ως το τελευταίο λεπτό, διεκδικώντας τη νίκη, όσο και αν τώρα είμαστε από κάτω. Τ' οφείλουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας. Το οφείλουμε σαν απάντηση και σ' όσους τώρα μας κατακρίνουν συλλήβδην ως λαό και σ' όσους μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση και τώρα θυμήθηκαν ν' αγωνιστούν για τη σωτηρία της Πατρίδας. Και ας ελπίσουμε ότι της προσπάθειας θα ηγηθούν τίμιοι αλλά και ικανοί. Ο κος Παπανδρέου ας αναρωτηθεί αν όντως έχει τετοιο επιτελείο, που να μπορεί να ανταποκριθεί στην κρισιμότητα των περιστάσεων. Θα προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες αν το κάνει αυτό αντικειμενικά και μπορέσει να χρησιμοποιήσει ακομμάτιστα τους αξιότερους. Αναζητούνται Ζολώτες και Αγγελόπουλοι, που δεν θα έχουν μόνο τις γνώσεις αλλά και τα κότσια (γιατί δυστυχώς η πράξη απέδειξε ότι οι γνώσεις δεν αρκούν, όταν δεν το λέει και η ψυχή).

Διαξεύδεται από τον προπονητή της Γκάνας η λίστα των υποψηφίων για το Μουντιάλ (που συμπεριελάμβανε τον Κουμορτζί)

Ο προπονητής της Γκάνας Μίλοβαν Ράγεβατς διέψευσε την λίστα των υποψηφίων για την Εθνική ομάδα της χώρας, που διέρρευσε από συνέντευξή του σε Γερμανικό περιδικό για το ποδόσφαιρο. Απλά για την ιστορία, δείτε τη σχετική λίστα παρακάτω με τα ποσοστά πιθανότητας κλήσης για τον κάθε παίκτη, μεταξύ των οποίων και ο Μπερνάρντ Κουμορτζί (Βέβαια συνήθως όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά, παρά τις διαψεύσεις)...:

List Summary

Goalkeepers:
Stephen Ahorlu (90% chance of making it), Richard Kingson (100%), Daniel Agyei (100%)

Defenders:
John Paintsil (100%), Isaac Vorsah(100%), Lee Addy (90%), Nana Akwasi Asare (0%), Samuel Inkoom (100%), Latif Mohammed (50%), John Mensah (100% fitness permitting), Hans Adu Sarpei (100%), David Addy(50%), Karim Alhassan(50%),

Midfielders:
Michael Essien(100%, fitness permitting), Kwadwo Asamoah(100%), Sulley Muntari (100%), Emmanuel Agyemang-Badu (100%), Kevin-Prince Boateng (100%), Derek Boateng (75%), Anthony Annan (100%), Bernard Kumordzi (50%), Moussa Narry(50%), Haminu Draman(75%), Andre Ayew(100%), Stephen Appiah (100%, fitness permitting)

Forwards:
Asamoah Gyan (100%), Eric Bekoe(50%), Matthew Amoah(100%), Prince Tagoe(100%), Quincy Owusu-Abeyie (50%), Ahmed Barusso (30%)

Coach’s addition to list:
Cofie Bekoe (Petrojet)

Το σύστημα του πολιτικού παιχνιδιού - "Καλύπτουμε όλους τους χώρους"

«Η λογική του λαϊκισμού και των μικροπολιτικών υπολογισμών που κατέστρεψε την κυβέρνηση μας και μας έφερε σήμερα εδώ καθοδηγεί και τώρα τις επιλογές μας. Λυπάμαι αλλά αυτόν τον κατήφορο δεν μπορώ να τον ακολουθήσω».

Δεν θα επικροτήσω την καταψήφιση της νομοθέτησης του μνημονίου από τη Νέα Δημοκρατία. Πιθανότατα είναι ορθή η άποψη ότι καταψηφίζεις κάτι όταν έχεις εναλλακτική λύση να προτείνεις.

Θα ήθελα όμως να ερωτήσω όλους αυτούς, που άφησαν τη χώρα χωρίς εναλλακτικές λύσεις - μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται εκ των πρώτων η κα Μπακογιάννη - όταν ψηφίζουν ΝΑΙ σήμερα, ψηφίζουν ΝΑΙ στο να πάρουμε τα χρήματα ή ΝΑΙ στην ορθότητα των μέτρων που συμπεριλαμβάνει το πακέτο στήριξης; Μας λένε ότι το ΝΑΙ είναι μονόδρομος και ναι πλέον για μια προσωρινή αποφυγή της χρεωκοπίας, η βοήθεια ΔΝΤ/ΕΕ ίσως είναι μονόδρομος (και μετά κάνουμε το σταυρό μας να μας λυπηθεί ο Πανάγαθος και η Παναγιά και να κάνει κάποιο θαύμα για να αποφύγουμε τη χιονοστιβάδα του χρέους). Συμφωνούν όμως ότι τα μέτρα αυτά είναι μονόδρομος; Και μην πιπιλίσουν πάλι την καραμέλα της επιβολής των μέτρων από το ΔΝΤ γιατί ψεύδονται και ο κόσμος το έχει τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι. Η Τρόικα ζήτησε την εξασφάλιση συγκεκριμένων ποσών και τους είπε ότι αν έχουν άλλα μέτρα που να εξασφαλίζουν τα ποσά αυτά, να τα παρουσιάσουν. Αλλά το κράτος, που δημιούργησαν και δεν μπορεί ούτε τα στοιχειώδη, πνιγμένο στη ρεμούλα και τη γραφειοκρατία, μπορούσε μόνο να πνίξει τους μικρομεσαίους, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, σαν τα πιο εύκολα θύματα. Αυτή είναι η αλήθεια.

Για την κα Ντόρα μια καλή ερώτηση είναι επίσης το γιατί έμεινε από το 2004 σε μια κυβέρνηση λαϊκισμού και μικροπολιτικών επιλογών; Μήπως γιατί έπαιζε και κείνη στο ίδιο παιχνίδι καιροσκοπισμού και μικροπολιτικής; Καλό είναι πάντως το ότι παραδέχεται ότι δεν αντέχει άλλο ... άσχετα αν το κάνει για να δημιουργήσει τα νέα παρακλάδια του πολιτικού συστήματος, που θα προσφέρουν τις εναλλακτικές επιλογές του Αύριο.

Για τους αρχηγούς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που αποδείχτηκαν σήμερα λάτρεις της τακτικής του "μαντριού" και του "κομματικού στρατού", είναι απαράδεκτο το ότι δεν άφησαν σε ένα θέμα πατριωτικής και πολιτικής συνείδησης, τους κοινοβουλευτικούς στρατούς τους, να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Αυτή είναι η συμμετοχική δημοκρατία κε Παπανδρέου; Αυτός ειναι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός κε Σαμαρά;
Για τον κο Σαμαρά άκουσα και το σενάριο ότι κάποιος από το χώρο της Δεξιάς όφειλε να μην αφήσει έρμαιο στις ορέξεις της αριστεράς, τη λαϊκή οργή εναντίον της κοινωνικής αδικίας των μέτρων. Το σύστημα προσπαθεί να καλύψει "χώρους" σε κάθε σημείο. Αν ήταν ποδόσφαιρο το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται, θα ζήλευε και ο Μουρίνιο την τακτική τους.

ΥΓ: Για να μην παρεξηγηθώ για αντιφάσεις, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι η πολιτική άποψη του blog, συμφωνεί εν πολλοίς με αυτή της κας Μπακογιάννη. ΝΑΙ επί της αρχής, όχι σε ΦΠΑ στα βασικά προϊόντα και σε περικοπές σε ανθρώπους με χαμηλό εισόδημα.
Δεν πιστεύω ότι το δίχτυ ασφαλείας θα μας σώσει παρά μόνο πρόσκαιρα αλλά και το πρόσκαιρα δίνει ακόμα μια παράταση της ελπίδας ... και ο Θεός είναι Μεγάλος, κανείς δεν ξέρει τις βουλές του.

Επίσης διαφωνώ πλήρως με το ότι οι "αρχηγοί" δεν άφησαν τους βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Δεν αφήνουν το λαό ν' αποφασίσει άμεσα, δεν αφήνουν τώρα ούτε και τους αντιπροσώπους του. Είναι λυπηρό και ανήθικο.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν χρειαζόταν να προβεί σε αυτή την πομπώδη στράτευση της κοινοβουλευτικής του ομάδας για να εξωθήσει την Μπακογιάνη στην έξοδο από τη ΝΔ. Πιθανόν και οι δυο και άλλοι του πολιτικού συστήματος να ήθελαν να δημιουργηθεί αυτός ο ντόρος για να τονισθεί η διαφορετικότητα και παράλληλα με τον αποπροσανατολισμό του κόσμου να απλώσουν τα κλαδιά του συστήματος για να καλύψει τα κενά, που η αναγκαστική φθορά των δικομματικών κυρίαρχων της μεταπολίτευσης, θα δημιουργήσει.

Οι επενδυτές της ανοησίας και των φημών

Επειδή κυκλοφορεί πληθώρα ράδιο-αρβύλας στο διαδίκτυο και η κοινή γνώμη επηρεάζεται κατά το δοκούν του κάθε τυχάρπαστου, αναρτώ αναφορά τέως συμβούλου της κεντρικής τραπέζης της Κίνας, Yu Yongding (τέλος Ιανουαρίου 2010), σχετικά με την πιθανότητα αγοράς μέρους του Ελληνικού χρέους από τους Κινέζους. Κάνω την ανάρτηση γιατί ευρέως κυκλοφορεί στο διαδίκτυο η φήμη ότι η Κίνα ζήτησε να αγοράσει το Ελληνικό χρέος και η Ελληνική Κυβέρνηση αρνήθηκε:

"Even if pricing is attractive, one key problem for Greek government bonds is the lack of credibility, Yu said. We trust U.S. statistics on debt and deficits. The numbers are not pretty but we have a pretty good idea, so we would know what we are buying. In contrast, Greece’s statistics have been sharply criticized by the European Commission."

Είναι φανερή η έλλειψη αξιοπιστίας της Ελλάδας, που συνεχώς τονίζει ως γενεσιουργό αιτία της κρίσης ο κος Παπακωνσταντίνου (ο οποίος δυστυχώς, κατά την άποψη του blog, συνεισέφερε και αυτός στην κρίση αξιοπιστίας της χώρας, διογκώνοντας το έλλειμμα ακόμα και για πράγματα που μπορούσε να συμπεριλάβει σε βάθος χρόνου και όχι άμεσα -νοσοκομεία, αμυντικές δαπάνες- και παγώνοντας τα όποια εισπρακτικά μέτρα στο τελευταίο τετράμηνο του 2009, για μικροκομματικούς λόγους και λόγω επιπόλαιης αντίληψης του προβλήματος).

Όπως προανέφερα, κάνω την ανάρτηση γιατί στις δεδομένες και ιδίως μετά τα χθεσινά, περιστάσεις, είναι τραγική προβοκάτσια εις βάρος της πατρίδας να αυξάνουμε τη δίκαιη λαϊκή οργή με ψέμματα και ανόητες σπερμολογίες. Ας θεωρήσουμε ότι απλά υπάρχει μεγάλη ανοησία, αν και μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάποιοι επενδύουν στην ανοησία αυτή.

Η ώρα των γενναίων πράξεων έφθασε για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;

Σε απάντηση στους δολοφόνους προβοκάτορες, ο ρυθμιστής του πολιτεύματος οφείλει στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, που λέγεται ότι τελικά θα γίνει, να θέσει την κυβέρνηση προ των ευθυνών της. Υπάρχουν τρία σημεία με βάση τα οποία μπορεί να εκτονωθεί η λαϊκή οργή, που είναι σαφές ότι αν μείνει ως έχει, θα οδηγήσει το οικονομικό πρόγραμμα σε αποτυχία. Ο Πρόεδρος οφείλει αν μη τι άλλο να προσπαθήσει σε αυτή την κατεύθυνση ειδάλλως ιστορικά θα έχει ευθύνες για το ότι επακολουθήσει. Τα τρία σημεία είναι τα εξής:

1. Απόσυρση όλων των οικονομικών περικοπών μισθών και συντάξεων, που ετησίως δεν υπερβαίνουν το τρέχον αφορολόγητο των 12000 Ευρώ.
2. Να μείνει ο ΦΠΑ των τροφίμων στο προηγούμενο προ των μέτρων ποσοστό του 10%,  χωρίς μεταφορά ανελαστικών ειδών διαβίωσης προς τον μεγάλο ΦΠΑ του 23%.
3. Να υπάρξει κυβερνητικός ανασχηματισμός με επιλογή εξωκοινοβουλευτικών στελεχών, τεχνοκρατών και ανθρώπων ευρείας κοινωνικής και επιστημονικής αποδοχής, στα οικονομικά υπουργεία, στο υπουργείο εξωτερικών ενώ να απαιτηθεί η επανασύσταση των υπουργείων ναυτιλίας και τουρισμού ή έστω ξεχωριστών υφυπουργείων αποκλειστικά για αυτούς τους τομείς υπό την αιγίδα του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας.

Το σημείο (1) θα εκτονώσει το αίσθημα κοινωνικής αδικίας σε πολύ μεγάλο βαθμό και χωρίς να σπείρει τη διχόνοια που προμηνύουν οι ειδικές επιτροπές για την εξιχνίαση του εγκλήματος της οικονομίας, που εξήγγειλε η κυβέρνηση, μια κομματική κυβέρνηση που δεν έχει τη δυνατότητα να πείσει για τον αντικειμενικό χειρισμό εκ μέρους της βουλευτικής πλειοψηφίας της, τέτοιων θεμάτων (και λόγω του ένοχου κομματικού της παρελθόντος μεταξύ άλλων). Το σημείο αυτό είναι και απόλυτα λογικό να γίνει και δεν βγάζει από το οικονομικό πρόγραμμα μεγάλα ποσά, που κάλλιστα μπορεί το οικονομικό επιτελείο να βρει άλλους τρόπους να τα καλύψει από πιο προνομιούχες τάξεις.

Το σημείο (2) θα δώσει στους κυβερνώντες την καλή μαρτυρία της κοινωνικής μέριμνας και της μη ισοπεδωτικά σκληρής πολιτικής. Δεν δικαιολογείται ν' αυξάνει τον ΦΠΑ των βασικών ειδών ή να τα μεταφέρει στον υψηλό ΦΠΑ όταν άλλες χώρες σε κρίση τον κρατούν στο 0%. Δεν δικαιολογείται να αυξάνει αυτόν τον ΦΠΑ όταν δεν μπορούσε να μαζέψει από τα λαμόγια τον παλιό ΦΠΑ του 19% και άφησε ένα τετράμηνο χωρίς μέτρα, που κορύφωσε την κρίση.
Το σημείο (3) μετά τους σημερινούς νεκρούς, είναι άκρως απαραίτητο. Δεν είναι ότι τεχνοκράτες και εξωκοινοβουλευτικοί θα πάρουν άμεσα διαφορετικά μέτρα, αλλά σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι με γνώσεις, που δεν θα κάνουν τις επιπολαιότητες που έκαναν οι τωρινοί  εδώ και μήνες και έχουν εμπειρίες, που μπορούν να βοηθήσουν και στο τέλος-τέλος πιθανότατα με την κοινωνική και επιστημονική αποδοχή τους να ανεβάσουν την αξιοπιστία της κυβέρνησης και την εμπιστοσύνη του λαού σε αυτή. Όλοι βλέπουν ότι υπάρχει τεράστια δυσαρέσκεια προς το πολιτικό κατεστημένο, που μας έφερε εδώ που μας έφερε, συνεπώς κάτι πρέπει να γίνει σε αυτό τον τομέα. Κυβέρνηση που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη με συνεχείς παλινωδίες και καθυστερήσεις χρειάζεται ενίσχυση και διακοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική.

Κε Πρόεδρε είναι γνωστές οι περιορισμένες εξουσίες που έχετε αλλά είναι και ξεκάθαρο ότι ο ρόλος σας δεν είναι διακοσμητικός, όπως κάποιοι της παράταξης που ανήκατε τον ήθελαν. Μπορείτε με τις δηλώσεις και τις πρωτοβουλίες σας να κουνήσετε συνειδήσεις. Και αυτό περιμένουμε να πράξετε.
Δεν είμαι ειδήμονας και ίσως αυτά που πρότεινα παραπάνω να μην μπορούν να εφαρμοσθούν ή να μην μπορούν πλήρως να εφαρμοσθούν.  Ανάλογα μέτρα μπορούν να βρεθούν και αν είναι να πάτε σε συμβούλιο αρχηγών για να πιείτε μόνο τον καφέ σας και να κάνει μετά Μουσολινικές δηλώσεις ο κος Καρατζαφέρης τότε καλύτερα μην το κάνετε γιατί ο κόσμος θα το εκλάβει ως μια νέα παρωδία, ως μια νέα κοροϊδία. Είναι η ώρα των πράξεων και δη των γενναίων. Πολλοί θα πουν ότι ήδη ξένα κοινοβούλια ψήφισαν ή ψηφίζουν τη βοήθεια με βάση αυτά τα μέτρα. Δεν καλούμε να μειωθούν προβλέψεις και πλάνα, καλούμε στο να ορθολογιστούν υπέρ των αδυνάτων της κοινωνίας μας. Εκτός και αν αυτό το κράτος είναι το κράτος των κυρίων που έβγαλαν τις καταθέσεις του στην Κύπρο και στην Ελβετία και διασπάθισαν για χρόνια τις ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις όχι για ανάπτυξη της χώρας αλλά για προσωπικό πλουτισμό. Και τώρα ζητάνε απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις και μειώσεις μισθών και συντάξεων. Γιατί κάποιοι απ' αυτούς έθεσαν τα θέματα στους επιτρόπους του ΔΝΤ, απούσας της ΓΣΕΕ, που αρνιόταν τον διάλογο και εν τέλει βρέθηκε προ τετελεσμένων (Συνδικαλιστές. Δυστυχώς αποτέλεσαν έναν από τους πόλους της κατάντιας μας. Ανάξιοι των περιστάσεων και στο παρελθόν και τώρα). Και έτσι έγειρε η βάρκα από τη μια μεριά. Αν η Ελλάδα είναι η Ελλάδα αυτών των κυρίων, ειλικρινά λυπάμαι. Μας αξίζει ότι πάθουμε.

Λίγα λόγια πένθους και λύπης

Πίστη μου ακλόνητη ήταν και είναι πως η καταστροφή δεν φέρνει την αναγέννηση σε καμμιά περίπτωση. Δεν μπορεί να το κάνει με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω τις ζωές που χάθηκαν σήμερα.
Από χθες τόνισα ότι δεν έπρεπε να κάνουμε τη χάρη όσων ήθελαν έκτροπα και επεισόδια ίσως ακόμα και νεκρούς και ήταν πολύ αυτοί και πιθανότατα ετερόκλιτοι. Δυστυχώς τα συμβάντα επιβεβαίωσαν τις άσχημες προβλέψεις. Ο χουλιγκανισμός γίνεται εύκολος υπηρέτης όσων θέλουν την εκτροπή.

Σήμερα δεν μπορούμε να πούμε τίποτα άλλο παρά να σκύψουμε τα κεφάλια και να πενθήσουμε τους άδικοχαμένους νεκρούς, τα αδέλφια μας, που χάθηκαν σε αυτή την κοινωνική λαίλαπα, που τώρα φαίνεται ν' αρχίζει και όντας μπροστά μας χρειάζεται να την αντιμετωπίσουμε σαν σκεφτόμενοι άνθρωποι και όχι σαν υπάνθρωποι. Έτσι μόνο πιθανόν να καταφέρουμε να βγουμε από το τούνελ, έχοντας διασώσει την αξιοπρέπεια μας και ένα μίνιμουμ ανθρώπινων αξιών, που χωρίς αυτές, η ζωή μας δεν θα έχει ιδιαίτερη αξία.

3Α. Απολύσεις, Αποζημιώσεις ,Απεργία

Σε συνεντευξή του στο ΣΚΑΙ σήμερα το βράδυ ο κος Λοβέρδος ανέφερε κάποια στιγμή ότι το θέμα της μείωσης των αποζημιώσεων ήταν απαίτηση ... κοινωνικών εταίρων που τέθηκε στους κομισάριους της Τρόικα.

Έχοντας προ ημερών διαβάσει τις δηλώσεις του Προέδρου του ΣΕΒ κου Δασκαλόπουλου, που αναφερόταν στη συνάντηση του με τους εκπροσώπους της Τρόικα, θυμάμαι ότι ανέφερε πως είναι αντίθετος με μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα αλλά πρόσθεσε ότι χρειάζονται αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, που θα απελευθερώσουν την επιχειρηματική δράση από την ασφυξία που προκαλεί το κράτος ... Δεν ήταν σαφές τότε ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές που ζητιούνταν, αναφέρονταν στην αύξηση των απολύσεων και τη μείωση των αποζημιώσεων. Άλλου είδους τόνωση της επιχειρηματικότητας είχαμε στο μυαλό μας ότι ζητούσε ο κος Δασκαλόπουλος.

Για να μην αδικούμε κανένα, μένει ο κος Δασκαλόπουλος να διευκρινίσει σαφώς στον Ελληνικό Λαό αν και αυτός συγκαταλέγεται στους κοινωνικούς εταίρους, που υπονόησε ο Υπουργός. Και όποιος άλλος κοινωνικός εταίρος έχει το θάρρος της γνώμης του ας εκφράσει δημόσια τη συμβολή του στην υιοθέτηση των σχετικών προτάσεων από τους δανειστές της χώρας. Είναι καλό να γνωρίζουμε ο ένας τις διαθέσεις του άλλου. Εκτός και αν θέλουν να διαψεύσουν τον κο Υπουργό...

Για την αυριανή απεργία της ΓΣΕΕ είναι σαφείς και γνωστές στους περισσότερους, οι δυσκολίες του ν' απεργήσουν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Υπάρχει και συνειδησιακό ζήτημα, όταν υπάρχει έντονα το συναίσθημα πως τα μέτρα είναι μονόδρομος και χωρίς αυτά επέρχεται η καταστροφή της πατρίδας μας. Ο Έλληνας εργαζόμενος έχει και πατριωτισμό και κοινωνική συνείδηση και δεν θέλει να βλάψει τη χώρα του (αλλά και τον εαυτό του και τους συμπατριώτες του) έστω και σε βάρος των βραχυπρόθεσμων συμφερόντων του. Πλην όμως αυτοί που μεταφέρουν τις αυξήσεις σε ανελαστικά προϊόντα διατροφής και διαβίωσης και αυτοί που παρουσιάζουν στην Τρόικα σαν αναγκαίες τις "διαρθρωτικές" απολύσεις και μειώσεις των αποζημιώσεων, πιθανότατα έχουν έλλειμμα κοινωνικής συνείδησης και στηρίζουν τη δική τους επιβίωση στην εξαθλίωση των μαζών.

Και πέρα από την αντίδραση σε όσους πιθανότατα στήριξαν τη ρεμούλα χρόνων και τώρα γίνονται τιμητές των άλλων, υπάρχουν και τα όρια της αντοχής και αυτά κάπως πρέπει να εκφραστούν. Και αυτοί, που θα ζητούν ανά τρίμηνο μέτρα ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν κοινωνοί αυτής της έκφρασης του κόσμου, όσο και αν άλλες "φωνές" δημοσιολόγων θεωρούν καταστροφική τη δημοσιοποίηση της λαϊκής έκφρασης, μήπως και θορυβηθούν οι δανειστές για τη δυνατότητα εφαρμογής των μέτρων. Οι δανειστές θα ζητούν ολοένα και άλλα μέτρα για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα χρήματά τους αλλά και η στάμνα που θα πηγαίνει πολλές φορές στο πηγάδι, κάποτε θα σπάσει και αυτό πρέπει να το ξέρουν πριν τελικά την σπάσουν. Δυστυχώς κάθε τι σε αυτή τη ζωή έχει τα όριά του. Συνεπώς, το μη μιλάτε, μη βογκάτε για να μας δανείζουν, ότι και να γίνει, κάποια στιγμή και αυτό έχει ένα όριο, πέραν του οποίου, το βογκητό θ' ακουστεί. Ίσως να μην είναι αύριο, να 'ναι το Σεπτέμβριο ή πιο μετά, αλλά μπορεί εν τέλει να μην φωνάξει αυτός που ήταν στα όρια της φτώχιας και οι περικοπές τον εξαθλιώνουν ή αυτός που θα χάσει τη δουλέιά του, πέφτοντας σε ανεργία μακροχρόνια σε καιρό ύφεσης και πιθανότατα και με μειωμένη αποζημίωση, που δεν θα του φτάνει για να ζήσει την οικογένειά του;

Η συμμετοχή στην Απεργία, κάποιοι λένε ότι είναι θέμα υπακοής στην απόφαση της πλειοψηφίας που την αποφασίζει. Εγώ θα έλεγα ότι πρώτιστα αποτελεί θέμα ατομικής συνείδησης του καθενός μας, που πάνω απ' όλα πρέπει να "συσκεφθεί" με τον εαυτό του και να κρίνει το τι πρέπει να κάνει με βάση κριτήρια όλων των επιπέδων, πατριωτικά, κοινωνικά, εργασιακά, οικογενειακά και ατομικά. Ας σκεφθούμε λοιπόν και ας πράξουμε κατά συνείδηση σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή της ζωής μας. Ας κάνουμε αυτό, που θεωρούμε σωστό και που θ' αποφασίσουμε οι ίδιοι σαν σκεπτόμενοι άνθρωποι και όχι αυτό που μας υπαγορεύεται, είτε από τους δημοσιολόγους, που εργάζονται στο να καταπνίξουν τις όποιες αντιδράσεις είτε απ' αυτούς, που νομίζουν ότι βρήκαν την ευκαιρία να ξεκινήσουν την επανάστασή τους και να σαρώσουν τα πάντα.

Και όπως σε κάθε εκδήλωση, είναι σαφές ότι και στην Απεργία υπάρχουν διαφορετικές αποχρώσεις των λόγων συμμετοχής σε αυτή, όσων συμμετέχουν. Υπάρχει βέβαια μια κοινή συνισταμένη. Η αυριανή κοινή συνισταμένη είναι ότι υπάρχουν όρια στην κοινή συμμετοχή στην προσπάθεια και τα όρια αυτά τα υπερβαίνουν ήδη τα συγκεκριμένα μέτρα, που δεν είναι και τελικά. Υπάρχει κοινωνική αδικία μη ανεκτού βαθμού στα μέτρα και κινδυνεύει η εφαρμογή τους και η επιτυχία τους από το γεγονός ότι κυβέρνηση και Τρόικα δεν έλαβαν υπ' όψη τους πολλές παραμέτρους του Ελληνικού ζητήματος στις τελικές αποφάσεις τους. Υπάρχει έλλειψη αξιοπίστίας των μέτρων, όχι μόνο μεταξύ των αγορών αλλά και στον ίδιο τον Ελληνικό λαό, όταν έρχεται η Ευρωζώνη να δανείσει με τέτοιο επιτόκιο, που σύντομα θα προκαλέσει το φαινόμενο της χιονοστιβάδας στην αύξηση του χρέους της χώρας και θα την οδηγήσει στην τελική καταστροφή. Υπάρχει έλλειψη αξιοπιστίας της συγκεκριμένης κυβέρνησης (ΔΥΣΤΥΧΩΣ) που ενώ βγήκε με τεράστια πλειοψηφία, καθυστέρησε και ενήργησε σε πολλά σημεία ερασιτεχνικά και επιπόλαια, μετατρέποντας, με τη βοήθεια των, γι' άλλους λόγους, κωλυσιεργούντων εταίρων μας, τη δημοσιονομική χρήση σε κρίση δανεισμού της χώρας (σε πρώτη φάση, γιατί σε δεύτερη ίσως φθάσουμε και στην κρίση χρέους)

Έίναι σημαντικό ότι και να γίνει, να γίνει συντεταγμένα και με ψηλά την αξιοπρέπεια των εργαζομένων γιατί είναι σαφές ότι ετερόκλιτα συμφέροντα, θα έβλεπαν με ευχαρίστηση επεισόδια και βία στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Ας μην τους γίνει η χάρη.

Ένα σχόλιο για τη συνέντευξη Στάρε

Σε άλλη σελίδα του blog έχω αναρτήσει τη σημερινή συνέντευξη τύπου του κου Στάρε επι τη ευκαιρία της παρουσίασης του στα ΜΜΕ.

Θα σταθώ σε ένα σημείο:

"Κάθε φορά να εστιάζουμε την τακτική μας στον αγώνα. Γενική η φιλοσοφία έχει να κάνει με την ροή του αγώνα και το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε".


Είναι η απάντηση του κου Στάρε σε ερώτηση για την αγωνιστική του φιλοσοφία. Με την απάντησή του αυτή, αν μη τι άλλο δείχνει να κινείται ο άνθρωπος στα πλαίσια της κοινής λογικής και του μέτρου. Ούτε για πάγια συστήματα μίλησε, ούτε για άλλα μεγαλεπίβολα. Πιστεύω ότι αυτό λογίζεται στα θετικά στοιχεία που έβγαλε ο νέος προπονητής του Πανιωνίου σε αυτή την πρώτη συνέντευξή του. Και πάλι ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ; Μάθαμε φίλους και "φίλους" και ξέρουμε πως μόνη ελπίδα είναι η δική μας ψυχραιμία και η σύνεση.

Επειδή στο τέλος μπορεί να εμφανιστούν και σαν σωτήρες στους οποίους χρωστάμε ευγνωμοσύνη, ας σημειώσουμε όλοι μας ότι η Ελλάδα δανείζεται από την Ευρωζώνη με επιτόκιο 5%, αρκετά μεγαλύτερο από αυτό του ΔΝΤ, ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΠΙΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ (όχι του Γερμανικού λαού στο σύνολό του) ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΥΣΗ και ας θυμηθούμε την παρακάτω στιχομυθία Σουλτς (ηγέτη σοσιαλδημοκρατών στην Ευρωβουλή) - Μπαρόζο, που έλαβε χώρα στις; 20 Απριλίου:

"«Απαράδεκτο μηχανισμό» χαρακτήρισε ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών στην Ευρωβουλή Μάρτεν Σούλτς το σύστημα δανεισμού προς την Ελλάδα με επιτόκιο 5%.

Σε παρέμβασή του στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά την ώρα των ερωτήσεων, υπογράμμισε ότι βάσει της ρήτρας «μη διάσωσης» (Bail out), ένα κράτος δεν υποχρεούται να αναλάβει τα χρέη ενός άλλου κράτους, αλλά και δεν έχει δικαίωμα να «αποκομίζει κέρδη λόγω του χρέους ενός άλλου κράτους.

Ο κ. Σούλτς αναφέρθηκε επίσης στη Γερμανία και στα κέρδη που θα αποκομίσει συμμετέχοντας στο δανεισμό με 5%, ενώ η ίδια δανείζεται με 3%.

Απευθυνόμενος στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο τον ρώτησε εάν «είναι πρόθυμος να δεχθεί αυτόν τον απόλυτα απαράδεκτο μηχανισμό, ή να θέσει το θέμα σε συζήτηση με Μέρκελ και Σαρκοζί».

Απαντώντας ο κ. Μπαρόζο δήλωσε ότι συζήτησε επί πολλές εβδομάδες το θέμα αυτό με τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων.

«Δυστυχώς η μόνη εφικτή λύση ήταν αυτή που υιοθετήθηκε», σημείωσε και πρόσθεσε ότι ο ίδιος το βρήκε αξιοπρόσεκτο πόσο δύσκολο ήταν να βρεθεί μία λύση αλληλεγγύης και βοήθειας για την Ελλάδα, ενώ είναι πολύ πιό εύκολο για την Λετονία, την Ουγγαρία την Ρουμανία".

Ίσως κάποια στιγμή περάσουμε τις σημερινές περιπέτειες και τότε οφείλουμε να έχουμε κρατήσει ιστορικές μνήμες από το σήμερα και για να μην επαναλάβουμε τα τραγικά μας λάθη αλλά και για να γνωρίζουμε εχθρούς και φίλους. Στους φίλους αρμόζει σαφώς η ευγνωμοσύνη μας.

Σας παραπέμπω επίσης σε μια πολύ καλή ανάλυση, γραμμένη στα Αγγλικά και περιέχουσα ενδιαφέρουσες προτάσεις για την Ελληνική κρίση, του καθηγητή Πολύβιου Πετρόπουλου.

Δυο σημεία που μου κίνησαν το ενδιαφέρον:

1. Αν η Ελλάδα δανείζεται από την Ευρωζώνη με επιτόκιο 5% τότε θα επικρατήσει ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας που θα κάνει την αύξηση του χρέους της χώρας ως προς το ΑΕΠ, μη ανατάξιμη. Για να μπορέσει η Ελλάδα ν' αντιμετωπίσει το χρέος της, θα πρέπει να δανείζεται με επιτόκιο μικρότερο του ρυθμου αύξησης του ΑΕΠ και είναι βέβαια σίγουρο ότι ρυθμοί αύξησης του Ελληνικού ΑΕΠ μεγαλύτεροι του 5% στα επόμενα χρόνια της ύφεσης, είναι αδύνατοι για την Ελλάδα.

2. Η Ελλάδα στην πρόσφατη κρίση, παρά τα όσα της καταμαρτυρούνται, έχει κάνει 2 δώρα στην Ευρωζώνη. Συνέδραμε στην υποτίμηση του Ευρώ κάνοντας φθηνότερες τις εξαγωγές ης Ευρωζώνης και έκανε τους Ευρωπαίους ηγέτες ν' αντιληφθούν ότι η νομισματική ένωση χωρίς την ύπαρξη ενιαίου δημοσίου οικονομικού ταμείου και κοινοτικής αλληλεγγύης είναι αδύνατη.

Στην πρώτη φωτογραφία της ανάρτησης διακρίνεται η επαίτης Αφροδίτη του νέου ατοπήματος του Focus (το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, έλεγαν αυτοί οι Αρχαίοι μας πρόγονοι, που οι πλέον καλλιεργημένοι Γερμανοί του παρελθόντος και του παρόντος λάτρευαν, αλλά μάλλον χωρίς να διαβάζουν Focus). Η Αφροδίτη είναι πολύ ομόρφη έστω και επαίτης και βγάζει τη λεπτότητα και το ανθρώπινο μέτρο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, όσο και αν ασέλγησαν πάνω της βάρβαροι του παρελθόντος .. και του παρόντος.

Στη δεύτερη φωτογραφία σε πρώτο πλάνο διακρίνεται η κα Μέρκελ σε καουμπόικη φιγούρα με δάκτυλο - πιστόλι, που μάλλον δεν έχει σχέση με το πιστόλι του κου Παπανδρέου - ναι εκείνο που εκπυρσοκροτεί. Δυστυχώς η Ευρωπαϊκή πολιτική καθοδηγείται από ένα μείγμα τιμωρών των Γουέστερν της Άγριας Δύσης σε συνδυασμό με το Πρωσσικό ταμπεραμέντο, που η Ευρώπη το γνώρισε με πολύ  άσχημο τρόπο κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Έτσι δεν έχει ιδιαίτερο μέλλον. Αλλά πριν δούμε τα της Ευρώπης, εμείς οφείλουμε να καθαρίσουμε τον οίκο μας. ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΣΗ, ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ. Μόνο έτσι έχουμε ελπίδα. Σε αντίθετη περίπτωση ίσως ικανοποιηθούν πρόσκαιρα, απλά κάποια συναισθήματα του όχλου αλλά όχι οι ανάγκες του λαού.

Η πιθανή υπομονή του λαού δεν σβήνει βέβαια τις ευθύνες όσων έφεραν την χώρα στην τωρινή κατάσταση. Ας είναι βέβαιοι πως οι ιστορικές τους ευθύνες δεν θα παραγραφούν, όσο και αν ρίχνουν στάχτη στα μάτια μας, φορτώνοντάς τις ο ένας στον άλλο.

Γιατί ρε παιδιά; Δεν είναι αυτό αγάπη για την ομάδα

Το ματς του μπάσκετ με τον ΠΑΟ δεν έχει λήξει ακόμα. Διεξάγεται πια χωρίς "φιλάθλους" και λίγη σημασία έχει βέβαια το αποτέλεσμά του. Ίσως η ζημιά που έγινε να αποδειχτεί καίρια. Η ομάδα του μπάσκετ έχει χίλια δυο προβλήματα. Δεν υπάρχει πια και η συμπαράσταση του Δήμου της Νέας Σμύρνης κατ' ουσίαν και λόγω του ότι ο τέως Δήμαρχος Κουτελάκης, που ενδιαφερόταν ιδιαίτερα απεχώρησε αλλά και εξ αιτίας της οικονομικής συγκυρίας. Αν φέτος υπήρχε πρόβλημα με χορηγίες, πόσω μάλλον του χρόνου που θα φορολογούνται. Ελάχιστα τα διαρκείας. Και σ' όλα αυτά βάζουμε και πιθανές αυστηρές τιμωρίες, πετώντας καρότα και δεν ξέρω γω τι άλλο σ' ένα ματς, που λίγη σημασία είχε πια για τη φετινή ομάδα. Δεν είναι αγάπη αυτό. Ίσως είναι αυτοκαταστροφικό πάθος, ίσως ενστικτώδεις αντιδράσεις οργής. Αλλά σίγουρα δεν βγαίνουν αυτά ούτε από την καρδιά και σίγουρα ούτε από το μυαλό. Γιατί ρε παιδιά; Είναι κρίμα να χαντακώσουμε μόνοι μας την όποια δυνατότητα έχει αυτή η ομάδα, σύμβολο όλου του Πανιωνίου, η ομάδα του μπάσκετ, να ξανασταθεί κάπως στα πόδια της.

Ερωτήσεις αφελούς

Αν τα Πανθρακικός-Γιάννενα και Πανθρακικός-Πανιώνιος τα χαρακτήρισε το σύστημα UEFA / Λιμάχερ ως ελαφρώς ύποπτα παιχνίδια, το Λάτσιο-Ίντερ άραγε πως θα χαρακτηρισθεί; Εκτός και αν κάποιοι έχουν άλλα μέτρα και άλλα σταθμά σε κάθε περίπτωση ή το σύστημα Λιμάχερ λειτουργεί με "φίλτρα".  Εκτός και αν στην περίπτωση της Ίντερ λαμβάνεται υπ' όψη η διαφορά επιπέδου των αντιπάλων και η αδιαφορία του ηττηθέντος, που ήταν γνωστή εκ των προτέρων σε όλο τον κόσμο. Καλά για τον κο Πλεύρη δεν λέω τίποτα γιατί ο άνθρωπος ενδιαφέρεται για την κάθαρση στην Ελλάδα και μόνο. Έλληνας βουλευτής είναι, για την Ελλάδα θα ενδιαφέρεται. Απλά στηρίχτηκε στα δεδομένα της διεθνούς ομοσπονδίας και εδώ είναι το ζήτημα . Μήπως θα έπρεπε να εξετάσει τις παραμέτρους, που τα στηρίζουν, πριν τα δημοσιοποιήσει; Ερωτήσεις αφελούς...

Το νέο κυανέρυθρο γήπεδο

Δεν γεννάται θέμα για τα πλεονεκτήματα που θα δώσει στον Πανιώνιο η απόκτηση ενός νέου γηπέδου, όπως αυτό που έχει προδιαγραφεί και προωθείται από τους υπεύθυνους και την τρισδιάστατη παράστασή του βλέπετε στη φωτογραφία. Με τις νεότερες μάλιστα προδιαγραφές, φαίνεται να γίνονται σημαντικά και αποδεκτά και τα πλεονεκτήματα, που θα φέρει για την πόλη της Νέας Σμύρνης και για τους κατοίκους της περιοχής. Ακόμα και στο μεγάλο ζήτημα της στάθμευσης, οι εγκαταστάσεις του γηπέδου θα βελτιώσουν την κατάσταση με το πάρκινγκ που θα προσφέρουν προς χρήση, σε μια περιοχή που δεν έχει αυτή τη στιγμή.

Πλην όμως το έργο έρχεται να τεθεί προς υλοποίηση σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, με τεράστια ύφεση. Κάποιος θα πει, ναι καλύτερα έτσι, γιατί θα δημιουργήσει οικονομική δραστηριότητα και θέσεις εργασίας. Ναι αλλά χρειάζονται και πόροι για να γίνει, που ίσως έχουν μελετηθεί το πως θα εξευρεθούν με βάση περιόδους προ της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε  και αν είναι έτσι τότε πιθανότατα κάτι που δείχνει σχετικά μεγαλόπνοο, να ζητάμε να υλοποιηθεί μέσα σε ένα περιβάλλον που δεν θα το σηκώσει. Μπορεί να έχουν όμως όλα προβλεφθεί και οι δυνατότητες να υπάρχουν ακόμα και μέσα στις χαλεπές μέρες που περνάμε. Δεν δηλώνω βαθύς γνώστης της μελέτης του Νέου Γηπέδου. Μπορεί όλα τα ρίσκα να έχουν μελετηθεί. Μακάρι.

Το χρονοδιάγραμμα φαίνεται να τοποθετεί την έναρξη των εργασίων σε περίπου 2 χρόνια από σήμερα και η κατασκευή να χρειάζεται 18 με 24 μήνες. Δεν είμαι σίγουρος αν έχει βρεθεί το που θα παίζει η ομάδα γι' αυτά τα 2 χρόνια που θα χρειαστούν για την κατασκευή. Είναι σημαντικό να εξασφαλισθεί μια έδρα προσβάσιμη στους φίλους της ομάδας ώστε η υποστήριξη της να συνεχίσει να υπάρχει απρόσκοπτη και να μην έχουμε περιπέτειες. Πάντα υπάρχει ο φόβος λόγω του προηγούμενου της ΑΕΚ, αλλά στην περίπτωσή μας φαίνεται να υπάρχει σωστή προετοιμασία και σχεδιασμός. Και αν μη τι άλλο έχουμε και το πλήρως εξοπλισμένο Απήλιο για τις προπονήσεις.

Για ενημέρωσή σας παραθέτω διάφορα στοιχεία για το νέο γήπεδο:

Πλεονεκτήματα:

• Φιλικό προς το περιβάλλον, εμπορική ανάπτυξη.
•  Χαμηλότερη κατασκευή από όλα τα κτίρια της περιοχής.
• Χρήση μόνο του μισού επιτρεπόμενου συντελεστή δόμησης και με καμία οικοδομική παρέκκλιση.
• Υποδομές για εμπορική ανάπτυξη με προσανατολισμό την παιδεία και τις υπηρεσίες για παιδιά και συμβατή με την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Νέας Σμύρνης.
• Νέες θέσεις εργασίας κατά την κατασκευή και κατά την καθημερινή λειτουργία.
• Σχεδιασμός φιλικός προς το περιβάλλον: χαμηλό ενεργειακό αποτύπωμα, λιγότερο τσιμέντο, πρόβλεψη πράσινων χώρων, διπλασιασμός του πεζοδρόμου περιμετρικά του γηπέδου.
• Υπόγειο πάρκινγκ 850 θέσεων με προνομιακή χρήση από τους γονείς των αθλητών, φιλάθλους αλλά και καθημερινά από τους δημότες.
• Αίθουσες πολλαπλών χρήσεων και πολιτιστικών εκδηλώσεων.
• Υποδομές για άθληση όλων των πολιτών - εκγύμναση στην πόλη.
• Πανευρωπαϊκό αρχιτεκτονικό σημείο αναφοράς της πόλης στη θέση ενός απαρχαιωμένου, αντιαισθητικού και επικίνδυνου οικοδομήματος.

Τι περιλαμβάνει:

• Σύγχρονο, λειτουργικό αθλητικό κέντρο, σύμφωνα με τις προδιαγραφές των FIFA, FIBA, FIVB, FINA.
• Γήπεδο ποδοσφαίρου 12.000 θέσεων προδιαγραφών UEFA Τσάμπιονς Λιγκ
• Ανοιχτός στίβος (ιδίου μήκους με το σημερινό).
• 3 κλειστά γήπεδα μπάσκετ και βόλεϊ (προπονητήρια υψηλών προδιαγραφών για αγώνες ερασιτεχνικών τμημάτων)
• 1 κλειστό γυμναστήριο ενόργανης (προδιαγραφών εθνικού προπονητηρίου)
• Κλειστές πισίνες και κολυμβητικές δεξαμενές εκμάθησης (διπλασιασμός υδάτινου όγκου)
• Αίθουσες κλειστού στίβου, τζούντο, σκάκι κ.ά.
• Κλειστοί χώροι επιφάνειας 4.000 τ.μ. για την ανάπτυξη των υπαρχόντων τμημάτων και δημιουργία νέων.

Τα μέτρα - Ειρωνία να καλούνται μερίδες Ελλήνων στην εξαθλίωση ... στο Ευρωπαϊκό Έτος κατά της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Και αυτό το πετύχαμε στη χωρά που ευδοκιμεί η φαιδρά πορτοκαλέα.

Ανακοινώθηκαν σήμερα τα μέτρα τα εγκριθέντα από τη λεγόμενη Τρόικα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ).

Κάποια απ' αυτά δεν μπορούν ν' αξιολογηθούν πλήρως αν δεν συγκεκριμενοποιηθούν σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια.

Για παράδειγμα, πως κάποιος να εκτιμήσει την βαρύτητα του μέτρου της μείωσης των αποζημιώσεων των απολύσεων αν δεν γνωρίζει την ποσοστιαία έκταση αυτής της μείωσης; Ανάλογη του μεγέθους της μείωσης θα είναι και η επίπτωση του μέτρου στην αύξηση της ανεργίας.

Άλλα μέτρα δείχνουν την έκταση της παράκαμψης του Συντάγματος που επιφέρει η ανάγκη της αντιμετώπισης της κρίσης. Πως να θεωρήσουμε ότι έκτακτες εισφορές πολύ κερδοφόρων επιχειρήσεων, για τις οποίες υπάρχει δεδικασμένο αντισυνταγματικότητας του Συμβουλίου της Επικρατείας, τώρα θα μπορέσουν να θεωρηθούν νόμιμες και εφαρμόσιμες;

Θεωρώ ΟΝΕΙΔΟΣ για την κυβέρνηση το γεγονός της εκ νέου αυξήσεως των μικρών ΦΠΑ και ιδίως αυτού βασικών ειδών όπως τα τρόφιμα (πήγε 11% και είναι πλέον ο δεύτερος της Ευρώπης μετά από Σουηδία και Φινλανδία). Να επισημάνω ότι στην Ιρλανδία που είνα σε κρίση, ο αντίστοιχος ΦΠΑ παραμένει 0%!!! Είναι ντροπή να κτυπάμε τα ανελαστικά είδη άμεσης ανάγκης για τη βασική διαβίωση του κόσμου τη στιγμή μάλιστα που καταβαραθρώνουμε τους μισθούς. Αύξηση τιμών βασικών ειδών με μείωση μισθών τι μπορεί να φέρει εκτός των απευκτέων κοινωνικών αναταραχών; Εγώ θ' αντιπρότεινα μείωση των βουλευτών σε 200 και πλήρη περικοπή για τρία χρόνια των κρατικών επιχορηγήσεων των κομμάτων.
Λυπάμαι αλλά τέτοια μέτρα απαιτεί η στοιχειώδης κοινωνική δικαιοσύνη.

Και κάτι ακόμα. Αν γίνεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ας σταματήσει τις διαφημίσεις για το Ευρωπαϊκό Έτος κατά της φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού γιατί αρχίζουν να φαντάζουν ειρωνικές πια για μεγάλα στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας. Να θυμόμαστε τώρα ότι ο Υπουργός Απασχόλησης κος Λοβέρδος καλούσε τον Ιανουάριο κοινωνικούς φορείς και επιχειρηματίες για σχεδιασμό της αύξησης της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων ... και καταλήγουμε στο τέλος Απριλίου - αρχές Μαΐου να έχουμε τα κατ' ανάγκην μέτρα που θα δημιουργήσουν στρατιές ανέργων; Ας μην έχουμε τουλάχιστον το μαύρο χιούμορ της διαφήμισης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μας θυμίζει την κατάντια μας...
Και οι διαφημίσεις για το Ταμείο Αλληλεγγύης για το Δημόσιο Χρέος ευελπίστω ότι δεν προβάλλονται κατόπιν αδράς πληρωμής των καναλιών. Είναι μάλλον πλεονασμός ειρωνικός να ζητάμε από τον κόσμο να πληρώσει από το υστέρημά του μετά από την φοροκαταιγίδα και τις περικοπές. Γι' αυτούς που μπορούν ουσιαστικά να βοηθήσουν, δεν νομίζω ότι χρειάζεται διαφήμιση τηλεοπτική. Τους γνωρίζει ο κος Πρόεδρος της Βουλής και μπορεί και προσωπικά έναν έκαστον να τον καλέσει να βοηθήσει, όπως κάνανε εκείνοι οι παλιοί ευεργέτες του Έθνους.

Το κολύμπι

Εδώ και μέρες, βδομάδες, μέσα στην κρίση και το αλισβερίσι των διαπραγματεύσεων με ΕΕ και ΔΝΤ, γυρνάει στο μυαλό μου η γνωστή ρήση του παλιού Καραμανλή σχετικά με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ:

"Θα τους ρίξω στη θάλασσα και θα μάθουν να κολυμπούν".

Το έλεγε εν είδει παραβολής, θέλοντας να τονίσει αφ' ενός τη δυσκολία της αναπτυσσόμενης τότε Ελλάδας να ακολουθήσει τα βήματα των ήδη ανεπτυγμένων και πλουσίων εταίρων της, αφ' ετέρου το πόσο εξαρτάται η επιτυχία του εγχειρήματος στην αυτενέργεια και την προσπάθεια των ίδιων των Ελλήνων.

Η σύμπτωση ήταν να διαβάσω σήμερα μια σχετική με το θέμα και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάρτηση του κου Γεωργίου Στάικου στο Real Politics:

"Δυστυχώς, τόσο η ερώτηση όσο και η απάντηση, ήσαν λανθασμένες. Ο Καραμανλής δεν μας έριξε το 1981 στη θάλασσα, όπως νόμιζε, αλλά στην πισίνα! Αυτή είναι η αλήθεια, μας πήρε από τη θάλασσα, όπου κολυμπούσαμε με επιτυχία, όπως δείχνει η ηρωική πορεία 1950 -1980, και μας έριξε στην «προστατευτική» πισίνα της ΕΟΚ, όπου ξεχάσαμε να κολυμπάμε, όπως δείχνει η σημερινή χρεοκοπία."

Ενδιαφέρουσα οπτική γωνία του θέματος αλλά κατά τη γνώμη μου λάθος η επιλογή της επίκρισης της ένταξης στην ΕΟΚ και λάθος και λόγω του ότι δεν λαμβάνει υπ' όψη και τις συνθήκες εκείνης της εποχής και λάθος και γιατί την κρίνει με βάση το πρίσμα μετέπειτα αλλά και σημερινών εξελίξεων.

Πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν ήταν ο προστατευτισμός της ΕΟΚ/ΕΕ όπως αναπτύσσει η ανάρτησή του κου Στάικου αλλά ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποίησαν τα “πακέτα” οι κυβερνήσεις μετά το 1980 και ιδίως οι πρώτες που μάλιστα ανέπτυξαν και ένα είδος νοοτροπίας στον κόσμο και τον γαλούχησαν στον άκοπο ευδαιμονισμό. Ο original Καραμανλής εν μέσω οξύτατων Ελληνοτουρκικών προβλημάτων ήθελε να μπούμε στην ΕΟΚ κυρίως για τα πολιτικά πλεονεκτήματα που μας έδινε. Δεν είχε στο μυαλό του βέβαια τότε άλλους πολιτικούς που ανέλαβαν τις τύχες της χώρας και μίλαγαν και για ανεκτά δωράκια των κρατικών λειτουργών, σε ένα δημόσιο που έβριθε από την διαπλοκή και τη διαφθορά. Και δεν υπήρχε τότε ούτε Μάαστριχτ ούτε ΟΝΕ, που διαμόρφωσαν ένα άλλο διαφορετικό περιβάλλον στη "θάλασσα" του μακαρίτη Κ. Καραμανλή. Το ότι καταρρεύσανε οι οικονομικοί μας τομείς εν μέσω ποσοστώσεων των εξαγωγων μας και του σκληρού Ευρώ, απλά δείχνει την αποτυχία των πολιτικών μας να προσαρμόσουν στοιχειωδώς την Ελλάδα στις Ευρωπαϊκές απαιτήσεις, των συμφωνιών που υπέγραφαν, χωρίς μάλιστα ποτέ να τις φέρουν σε δημοψήφισμα στο λαό και επί πλέον επί μια και πλέον γενεά αλλοτρίωναν τη συνείδηση του Ελληνικού λαού ασκώντας πολιτικές χαϊδέματος αυτιών και βάσει των επιταγών του πολιτικού κόστους.

Συνεπώς, ναι μας έριξε ο Καραμανλής στην πισίνα αλλά εκεί δεν έχει το αλάτι της θάλασσας για να σε ανεβάζει στην επιφάνεια, είναι πιο δύσκολα για ένα που δεν ξέρει να κολυμπά … και οι ναυαγοσώστες μας έριχναν συνεχώς σανίδες για να κρατιόμαστε και έτσι κολύμπι ποτέ δεν μάθαμε…