Η ελληνική δουλοπαροικία του χρέους μπροστά στη χιονοστιβάδα των αποπληρωμών του 2015

Το δεύτερο Μνημόνιο του 2012, υποτίθεται ότι μεταξύ άλλων έκανε μια κατανομή του χρέους σε βάθος χρόνου, ώστε να μπορεί να αποπληρωθεί. Πως όμως; Μέσα από νέα δάνεια για τα  πρώτα χρόνια ως το 2015-2016 με δεδομένο ότι λαμβάνονται οι δόσεις της δανειακής σύμβασης.
Γι' αυτό η κατανομή των αποπληρωμών του χρέους είναι πολύ βαρύτερη αυτά τα χρόνια σε σχέση με τα επόμενα. Όπως και τα πρωτογενή πλεονάσματα είχαν υπολογιστεί να είναι πολύ μεγάλα.

Οι υποχρεώσεις της Ελλάδας ως και τον Αύγουστο του 2015 είναι της τάξης περίπου των 13 δις Ευρώ. Είναι σαφές ότι τέτοιες δυνατότητες αποπληρωμής η Ελλάδα χωρίς δάνεια δεν της έχει.
Αυτά είναι τα δεδομένα. Μια θηλιά στο λαιμό. Απλά προσπαθούμε να κάνουμε τους μοναδικούς δανειστές που έχουμε διαθέσιμους να καταλάβουν ότι αν οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούν εντείνουν περαιτέρω την ύφεση στην Ελλάδα τότε το βαρέλι δεν θα έχει πάτο και το πρόγραμμά τους θα χρειαστεί και άλλο πρόγραμμα για να συμμαζευτεί κ.ο.κ. σαν τις ρωσικές κούκλες.

Από την άλλη, υπάρχει μια κυβέρνηση, που αναζητάει την αναθέρμανση της οικονομίας μέσα από τις δημόσιες επενδύσεις ... ενός κράτους που δεν έχει χρήματα ίσως ούτε για τα βασικά πια και εν πολλοίς βρίσκεται και σε μια άτυπη εσωτερική στάση ή μεγάλη ως πολύ μεγάλη καθυστέρηση πληρωμών. Όντως οι δημόσιες δαπάνες σε παραγωγικά έργα όσο το δυνατόν, μπορούν να αναθερμάνουν την οικονομία και να ενεργήσουν παράλληλα με τις ιδιωτικές επενδύσεις (που θα έρθουν μόνον όταν σε επίπεδο παγκοσμιοποίησης βρουν συνθήκες βελτίστου κέρδους αλλά και οικονομικής ασφάλειας, δηλαδή θα αργήσουν μάλλον πολύ ακόμα) αλλά για να γίνουν δημόσιες επενδύσεις χρειάζεται να γίνει κατανοητή η ωφέλεια τους προς τα έξω, προς τα εκεί από όπου μπορούν να έρθουν χρήματα για να επενδυθούν έτσι. Πόσο εύκολο είναι αυτό σε μια Ευρώπη νεοφιλελεύθερης νοοτροπίας; Σε μια Ευρώπη που ακόμα μας βλέπει (και ίσως τώρα πιο πολύ κάποιο μέρος της) απλά σαν κηφήνες, που πρέπει να τιμωρηθούν; Μάλλον πολύ δύσκολο...

Και σαν black humor, η Monde παρουσιάζει στο χρονοδιάγραμμα των αποπληρωμών της Ελλάδας στο επόμενο διάστημα ως τον Αύγουστο:

1η Απριλίου: Η ΕΚΤ θα συνεδριάσει για να αποφασίσει αν θα διαθέσει έκτακτη ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες.

Θα μάθουμε την απόφαση και θα νομίζουμε ότι είναι πρωταπριλιάτικο ψέμα;...

Παγκόσμια Ημέρα κατά του Φασισμού και του Ρατσισμού - 21/3/2015

Με την ευκαιρία της αυριανής ημέρας κατά του φασισμού και ρατσισμού, θα ήθελα να παραθέσω κάποια αποφθέγματα του Επίκουρου και του Επίκτητου, αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, ώστε να καταλάβουμε όλοι πως το ν΄ αγαπάς τον τόπο και την πατρίδα σου, σε καμιά περίπτωση δεν συμπορεύεται με το να μισείς το ξένο ή το διαφορετικό:

«Η Αγάπη προς τον άνθρωπο μας προστάζει να βοηθάμε τους ξένους.» [ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ]

«Να αγαπάτε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη φυλή η την θρησκεία στην οποία ανήκουν.» [ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ]

Ας δούμε λοιπόν αυτά τα ψήγματα της αρχαίας σοφίας και ας τα δουν κυρίως εκείνοι που μέσα στην διαστρέβλωση της φιλοπατρίας τους, χρησιμοποιούν και την αρχαιολαγνεία ως μέσον και επιχείρημα ρατσιστικής εκτροπής του πατριωτισμού των Ελλήνων. Αυτά λοιπόν έλεγαν οι αρχαίοι και για τέτοια έγιναν σεβαστοί και αξιομνημόνευτοι στην Παγκόσμια Ιστορία.

Στην Ελλάδα όμως (και αλλού βέβαια) δυστυχώς, δεν υπάρχει μόνον η εθνικής υφής μορφή του ρατσισμού αλλά και η θρησκευτική μορφή του. Γι' αυτήν την τελευταία, για τους Χριστιανούς, είναι λυπηρό να θέλουν κάποιοι να θεωρούνται Χριστιανοί και να μην ακολουθούν το κορυφαίο ηθικό δίδαγμα - προτροπή της διδασκαλίας του Χριστού το "ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ" και το νόημα που έδωσε σε αυτό πέρα από υπερούσιους λαούς, ο Απόστολος των ΕΘΝΩΝ, ο Απόστολος Παύλος.

Ποιος λοιπόν μπορεί να λέει ότι φρονεί πατριωτικά ή ότι φρονεί χριστιανικά όταν παραβιάζει βασικά στοιχεία του πολιτισμού και της θρησκείας, που κόπτεται ότι υπερασπίζεται; Την αξία στον άνθρωπο και την ανθρώπινη αλληλεγγύη;

Η πατρίδα και ο πολιτισμός μας θωρακίζεται όχι με το μίσος και την καταστροφή του ξένου και του διαφορετικού αλλά με τη δημιουργικότητα και την ικανότητα προσαρμογών και αφομοιώσεων των καλών στοιχείων και αποβολής των κακών. Τότε και έτσι μόνον γίνεσαι καλύτερος και έχεις την ικανότητα να επιβιώσεις διαχρονικά σαν μια ανεξάρτητη οντότητα.

Και εν τέλει αυτός ο πλανήτης μπορεί να έχει ζωή αν η δυναμική οδηγήσει στις συνεργασίες και όχι στις αλληλοεξοντώσεις. Ότι ιδεολογία και να διέπει τον καθένα μας, άραγε πόσοι διαφωνούμε ότι το όνειρο το μακρινό, που όλοι θα θέλαμε, είναι δυο στίχοι από το Imagine του Lennon:

Imagine all the people 

Sharing all the world...

Νίκη σωτηρίας παρά την κακή αρχή. Πανιώνιος-Βέροια 4-2

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, λένε, αλλά ευτυχώς δεν ίσχυσε αυτό χθες στο ματς με τη Βέροια όταν ο Πανιώνιος βρέθηκε να χάνει από το 11' και ως το 38', που ισοφάρισε με τον Κολοβό, δεν έδειχνε ικανός να απειλήσει σημαντικά. Η ισοφάριση πριν τη λήξη του ημιχρόνου έφερε τα πάνω-κάτω και έδωσε πνοή στους κυανέρυθρους, που με δυο γκολ του διαμόνιου και χθες Φούντα και ένα του Γιάννου τέλειωσαν τον αγώνα, δείχνοντας στο Β' μέρος μια αποτελεσματικότητα, που αν την έδειχναν σε όλο το πρωτάθλημα, σαφώς η ομάδα τουλάχιστον δεν θα κινδύνευε.

Βέβαια πάλι στα δυο γκολ που δεχθήκαμε δείξαμε τις αμυντικές μας ολιγωρίες αλλά σίγουρα η εικόνα του Β΄μέρους για έναν Πανιώνιο χωρίς τον Ιμπαγάσα, είναι πάνω από ενθαρρυντική.

Έκτος του Φούντα, μνεία αξίζει και ο Μπακασέτας, ο οποίος είχε διαστήματα που φαινόταν να έχει πολύ αργές αντιδράσεις ή να σουτάρει ενώ υπήρχαν σημαντικές εναλλακτικές τροφοδότησης συμπαικτών αλλά στο τέλος της ημέρας έκανε δυο ασσίστ χρυσάφι για τα πιο σημαντικά γκολ, την ισοφάριση και το δεύτερο γκολ, όπου μάλιστα κατάφερε να τοποθετήσει το σώμα του εξαίσια παρά το κοντράρισμα του αντιπάλου και να δώσει την πάσα για το γκολ.

Τώρα παίρνουμε τους βαθμούς και με τη Νίκη που έχει αποχωρήσει και έχουμε τη δυνατότητα να ξεκουραστούμε και με άλλη ψυχολογία να μπούμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος για την αγωνιστική σωτηρία της ομάδας.

Το νεκρό άλογο

Για νεκρό άλογο μιλάνε οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, για νεκρό άλογο μιλάει και ο Λαπαβίτσας. Περίεργη σύμπτωση.

Και το νεκρό άλογο για τους μεν Ευρωπαίους Υπουργούς είναι η κυβέρνηση, που δεν θέλει να κινηθεί με βάση το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που είχε συμφωνηθεί με την προηγούμενη κυβέρνηση, για το δε Λαπαβίτσα το δανειακό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που τρέχει τη μνημονιακή αυτή πενταετία με την Ελλάδα αν και καταχρεωμένη, να συνεχίζει να βρίσκεται εντός της νομισματικής ένωσης.

Το νεκρό άλογο των Ευρωπαίων αφορά κυρίως τη μη παροχή στοιχείων για τις σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις που είχαν σε γενικές γραμμές συμφωνηθεί την 20η Φεβρουαρίου, τουλάχιστον σύμφωνα με την ερμηνεία της δικής τους πλευράς γιατί η ερμηνεία της δικής μας πλευράς φαίνεται να διαφέρει. Και αφορά πιστεύω τις ιδιωτικοποιήσεις. Ιδιωτικοποιήσεις, που συμφωνήθηκαν και δεν προχωρούν. Είναι αλήθεια ότι ιδιωτικοποιήσεις, που γίνονται άκριτα και εν τέλει διασπαθίζοντας διαχρονικά σε βάρος του Δημοσίου, περιουσία του Δημοσίου και φυσικούς πόρους της χώρας, δεν πρέπει να γίνουν. Εφόσον υπάρχουν τέτοιες, συμφωνηθείσες ή σχεδιασθείσες γιατί δεν βγαίνουμε να βροντοφωνάξουμε τα στοιχεία για αυτές και να εγκαλέσουμε δημόσια όσους πιέζουν γι' αυτές;

Το νεκρό άλογο του Λαπαβίτσα είναι το υπάρχον πρόγραμμα και η πολιτική εύρεσης κάποιας χρυσής τομής για να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη και να κινηθεί αναπτυξιακά και με δυνατότητες σταδιακής αποπληρωμής του χρέους της. Είναι προφανές ότι χρυσή τομή και κοινή συνισταμένη δεν βρίσκεται όταν η καθεμιά από δυο διαλεγόμενες πλευρές δεν μετακινείται ρούπι από τις θέσεις της. Και σε αυτή τη φάση, ιδίως η Ευρωπαϊκή πλευρά έχει διαλέξει την τακτική Σόιμπλε, αμετακίνητα, δηλαδή εφαρμογή της ασφυκτικής υφεσιακής εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα, με απόλυτη προτεραιότητα στην αποπληρωμή του χρέους χωρίς καμιά διευκόλυνση χρονική ή ποσοτική. Μέχρι να υλοποιηθούν τα συμφωνηθέντα λένε, δηλαδή μέχρι να ολοκληρωθεί στο έπακρο η υφεσιακή υποτίμηση. Μέχρι λοιπόν να πιάσουμε τον πάτο, που όμως αν έχεις πνιγεί θα σε στείλει στην επιφάνεια πνιγμένο, νεκρό.

Ο κος Λαπαβίτσας λοιπόν αντιπροτείνει κατ' ουσίαν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη αλλά δείτε πως; ΜΕ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΙΣ! Με διαγραφή του χρέους, προστασία της συναλλαγματικής ισοτιμίας και προστασία των τραπεζών. Δηλαδή θα πει στους Ευρωπαίους, "σας κάνω τη ΧΑΡΗ να φύγω, οπότε εσείς διαγράψτε μου το χρέος και προστατεύσατε τις τράπεζές μου και την ισοτιμία της δραχμής μου και εγώ θα σας αφήσω στην ησυχία σας". Τώρα από που και ως που θα πετύχει αυτά ο κος Λαπαβίτσας ... Κάτι μάλλον του έχει πει το άλογο πριν ψοφήσει ...

Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και η επιλογή του καλύτερου δυνατού ανά περίσταση. Ίσως αν αντί για δάνεια ζητάγαμε δυο-τρία επενδυτικά, αναπτυξιακά έργα που να δημιουργούν προστιθέμενη αξία για τη χώρα και θέσεις εργασίας, αν προχωρούσαμε ιδιωτικοποιήσεις που δεν είναι παράλογες και βγάζαμε στοιχεία σαφή για το τι ζημιά επιφέρουν άλλες που αποφασίστηκαν υπό μορφή ξεπουλήματος, ίσως αν επιτέλους παρουσιάζαμε κάποια μέτρα ποσοτικά με σαφείς στόχους, ίσως τότε αρκετοί από τους καλοθελητές και της κείθε και της δώθε πλευράς να το μούγκωναν λιγάκι και το άλογο να άρχιζε να σηκώνεται στα πόδια του. Και αν υπήρξαν πολλές υποσχέσεις και μεγάλα καλάθια, τι είναι καλύτερο τελικά; Η ειλικρινής αντιμετώπιση των πραγμάτων ή να χάσουμε και τα αυγά και τα καλάθια;

Πανιώνιος-Βέροια. Άλλος ένας κρίσιμος αγώνας του Πανιωνίου με δυσκολία για τους οπαδούς να τον ενισχύσουν

Δυστυχώς το ματς με τη Βέροια γίνεται σε μια εργάσιμη μέρα και ώρα οριακή για τον εργαζόμενο κόσμο για να βοηθήσει την ομάδα.

 Είναι λυπηρό ότι στο ματς με τον Πλατανιά δεν είχαμε καθόλου κόσμο λόγω της απόφασης για την τέλεση των αγώνων της αγωνιστικής "κεκλεισμένων των θυρών" και τώρα σε αυτό το ακόμα πιο κρίσιμο ματς, θα υπάρξει μεγάλη δυσκολία έστω και γι' αυτούς τους λίγους που ενισχύουν την ομάδα.

ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΣ ΠΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ 5.15.

Χάθηκε η ευκαιρία. Πανιώνιος-Πλατανιάς 0-0 και λίγο μπάσκετ

Χανοντας σωρεία ευκαιριών, κυρίως στο Α μέρος, χάσαμε σήμερα και την ευκαιρία να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα σωτηρίας. Η μεγάλη πληγή της αναποτελεσματικότητας μας ξανακτύπησε σήμερα απέναντι σε έναν αντίπαλο για τη σωτηρία, που βρισκόταν σε κάθετη πτώση. Του δώσαμε σήμερα την ευκαιρία να τη σταματήσει παρά την κάκιστη και παθητικότατη εμφάνισή του. Κρίμα. Κρίμα επίσης που ομάδες σαν τον Πανιώνιο παίζουν κεκλεισμένων των θυρών τέτοια κρίσιμα ματς αντί να τιμωρούνται αυστηρότατα εκείνοι και μόνον εκείνοι που έχουν κάνει τα επεισόδια προς γνώση και συμμόρφωση όλων. Αν εγώ παρανομήσω και τιμωρηθούν όλοι οι ένοικοι της πολυκατοικίας που μένω, αυτό θα ονομάζεται δικαιοσύνη;

Να γραψω και για το μπασκετ κάτι. Όχι μόνον ενισχυμένοι με ξένο παίκτη δεν παίξαμε αλλά δεν είχαμε και τον Ταπούτο. Εκεί που φθασαμε να διεκδικήσουμε στα ίσα το ματς στο τέλος, εκεί ξεφουσκώσαμε. Ίσως λογικό αφού δεν έχουμε κανένα βάθος πάγκου να στηριχτούμε. Ίσως δεν το πιστεύαμε και πολύ. Πολλά ίσως. Ίσως απλά να παίρναμε και τον Κόροιβο μαζί μας σε περίπτωση νίκης. Σίγουρα η σωτηρία δεν χάθηκε χθες...