Ανδριόλας, Μπεθέρα, Μανιάτης, Κοντοές, Γουέλινγκτον, Γιόνσον, Σιόβας, Τζαβέλλας, Τσοτσαλίτς, Νικολάου, Κουμορτζί, Κούκετς, Γουνδουλάκης, Αναστασόπουλος, Σκούφαλης, Σάμαρης, Μπουβάλ, Μπάλαμπαν, Ριέρα.
Ουδεμία έκπληξη, καθώς πια οι εναλλακτικές λύσεις που έχουμε δεν είναι και πολλές.
Ακούγεται ότι ο Κοντοές προορίζεται για να πιάσει το Σισέ λόγω ταχύτητας. Δύσκολη και επικίνδυνηγ αποστολή, όσο και αν συνάδει με το γνωστό σύνθημα των οπαδών της ομάδας, που ακούγεται φέτος αρκετά, ακόμα και από τον Αγιασμό της φετινής περιόδου. Όσο να 'ναι το να βάλεις ένα όχι κλασσικό κεντρικό μπακ να πιάσει τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος με τις διεθνείς εμπειρίες του Σισέ είναι πραγματικά ριψοκίνδυνο, αλλά αυτοί είμαστε και έτσι θα πάμε για να προσπαθήσουμε το καλύτερο. Χρειάζεται πίστη στις δυνάμεις μας και συνεχής εγρήγορση. Αν μπορέσουμε ν' αποφύγουμε τα λάθη πίσω, τότε θα έχουμε ακέραιες πιθανότητες να διεκδικήσουμε θετικό αποτέλεσμα.
Βλέποντας και το σημερινό 0-4 του Ηρακλή επί του Αστέρα στην Τρίπολη, συνεχίζω να θεωρώ ότι δεν χρειάζεται εφησυχασμός. Και το αυριανό ματς χρειάζεται και μυαλό πάνω απ' όλα. Ναι στο πάθος, όχι στο φανατισμό και στα νεύρα, που μπορεί να επιφέρουν κάρτες και τραυματισμούς. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να κρατήσουμε το δυναμικό της ομάδας αλώβητο και για τα επόμενα ματς, που θα είναι κρίσιμα.
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010
Πανιώνιος-Πανελλήνιος 85-87
Το παιχνίδι ήταν ντέρμπι σε όλα τα δεκάλεπτα. Στο 26' ο Πανιώνιος είχε πάρει "κεφάλι" με 60-49, αλλά ήρθε η καθίζηση. Στο τέταρτο δεκάλεπτο η αφλογιστία του Πανιωνίου έδωσε την ευκαιρία στο Πανελλήνιο να ξεφύγει με 10 πόντους και να διατηρήσει αυτή τη διαφορά ως το 38', οπότε ο Πανιώνιος άρχισε σιγά-σιγά να τη ροκανίζει.
Η φάση που έκρινε τον αγώνα οφείλεται τελικά ... στους διαιτητές. Στα 35'' ο Έρτσεκ κόβεται από τον Μπλάκνεϊ, οι διαιτητές δεν βλέπουν φάουλ, ο Έρτσεκ διαμαρτύρεται και χρεώνεται με τεχνική ποινή. Επακολουθεί καταιγισμός προς τον πάγκο του Πανελληνίου (δυστυχώς εκτός της ήττας θα πληρώσουμε και από πάνω ... και όπως είμαστε τα πρόστιμα πληγώνουν περισσότερο από την απώλεια βαθμών).
Και πάλι ο Πανιώνιος ίσως μπορούσε να πάει σε παράταση αφού στα 2.4'' ο Καλαμπόκης επιχείρησε ένα τρικ, χάνοντας τη δεύτερη βολή επίτηδες, για να πάρει μεν το ριμπάουντ αλλά ν' αστοχήσει στο τελικό σουτ.
Τα δεκάλεπτα: 20-17, 41-42, 61-62, 85-87
Πανιώνιος (Μάρκοβιτς): Ράις 17(1), Μπράιαντ 11, Ζορόσκι 1, Παπανικολάου 8(2), Παραγυιός, Χαριτόπουλος 2, Καλαμπόκης 15(3), Γιαννόπουλος, Έρτσεγκ 22(2), Αθηναίου, Έλντερ 9(3).
Πανελλήνιος (Ζούρος): Ξανθόπουλος 2, Παπαμακάριος 7, Καλαϊτζής 6(2), Όουενς 2, Σμιθ 26(2), Πέτρουλας, Γεωργαλής, Μπλάκνεϊ 21(2), Όστοϊτς 15, Κολώκας, Βουγιούκας 8.
Στατιστικά (Galanis Sports Data) υπήρξε η ίδια ισορροπία που δείχνει και το σκορ.
Όπως έχουμε πει πολλές φορές, φέτος δεν έχουμε τις προσδοκίες τις μεγάλες. Ήταν ένα οριακό ματς, που θα μπορούσαμε να κερδίσουμε. Δεν το πήραμε, αλλά το φετινό στοίχημα δεν χάνεται εξ αιτίας τέτοιων ηττών. Πιθανόν να χάνεται γιατί δε φαίνεται να μπορούμε να κτίσουμε μια νέα ομάδα στηριγμένη στη φετινή, ή γιατί δεν φαίνεται να μπορούμε να βρούμε πόρους για να στηρίξουν μια νέα προσπάθεια, αλλά αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα, που δεν είναι η ώρα να γίνει ακόμα. Ας κλείσει πρώτα ... το φετινό ταμείο ... να δούμε που βρισκόμαστε.
Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010
Οι Διόσκουροι
Συνέντευξη Τζαβέλα και Μανιάτη έχει αναρτηθεί σήμερα στo Sentragoal. Αν και συνήθως θεωρώ αυτές τις συνεντεύξεις απλά στα πλαίσια του ποδοσφαιρικού σταρ σύστεμ, η συγκεκριμένη έχει διάφορα ενδιαφέροντα σημεία και βγάζει και αποχρώσεις των απόψεων των δυο ποδοσφαιριστών, που δείχνει πέραν της φυσιολογικής διαφοράς ανθρώπινων χαρακτήρων και κάπως διαφορετικές προσεγγίσεις, που υπήρχαν και υπάρχουν στα κυανέρυθρα αποδυτήρια.
1. Η αναφορά τους στον τέως προπονητή Φερέρα γίνεται από την πλευρά Τζαβέλα με μια πομπώδη διαπίστωση, πως πρόκειται για τον καλύτερο προπονητή της ως τώρα καριέρας του, ενώ η απάντηση Μανιάτη δείχνει άτομο που δεν θέλει να πει πολλά για το θέμα, κάτι σαν να λέμε "ας μην το κουβεντιάσουμε καλύτερα". Η διαπίστωση ότι ο Φερέρα ανέλυε πολύ καλά τον αντίπαλο δεν επαληθεύεται ιδιαίτερα στην πράξη από τον ανελαστικό τρόπο που ο Φερέρα παρέτασσε την ομάδα και από την ακραία διστακτικότητά του να αλλάζει το σύστημα ανάλογα με τη ροή του αγώνα ή να κάνει έστω αλλαγές, που να βοηθούσαν την ομάδα. Κατ' ουσίαν στην ερώτηση αν ο Φερέρα ήταν απόμακρος, απάντησε μόνο ο Μανιάτης και αυτός όχι καθαρά, ακολουθώντας μάλλον τη γνώμη Τσακίρη, ότι τον προπονητή τον έχουμε για τις τεχνικές του γνώσεις και όχι για ψυχολόγο.
2. Έβαλε μάλλον μόνος του το θέμα Ρεκόμπα ο Τζαβέλας, θεωρώντας ότι ήρθε με λάθος τρόπο στην ομάδα και τελικά δημιουργώντας μεγάλες και αβάσιμες προσδοκίες, εν τέλει έβλαψε. Άποψή μου είναι ότι ο Τζαβέλας περίεργα κατά καιρούς ενοχλείτο από το γεγονός ότι ο Ρεκόμπα, λόγω ονόματος και μόνο, αποτελούσε τη βεντέτα της ομάδας. Ίσως είναι και θέμα νεανικής ανωριμότητας, ίσως και ζήτημα μιας κατά κάποιο τρόπο δίκαιης ενόχλησης, ενός ανθρώπου που βλέπει να προσφέρει πιο πολλά απ' αυτόν ή αυτούς, που συγκεντρώνουν πάνω τους περισσότερο τα φώτα της δημοσιότητας.
Όντως ο Ρεκόμπα δεν ωφέλησε την ομάδα και πιθανότατα ήρθε άκαιρα και δε χρησιμοποιήθηκε σωστά και ωφέλιμα. Το ότι ανέβασε τις προσδοκίες, δεν είναι μόνο δικό του το φταίξιμο αλλά όσων τον έφεραν σαν "κράχτη" πιο πολύ και τελικά χωρίς την απαιτούμενη υποδομή επεχείρησαν τη λεγόμενη υπέρβαση, που απέτυχε οικτρά.
Νομίζω πως ο Μανιάτης και εδώ θίγει το ζήτημα με σοφία, λέγοντας πως τα πράγματα ήρθαν έτσι, που ο Ρεκόμπα δεν βοήθησε αλλά δεν βοηθήθηκε κιόλας από την ομάδα.
3. Οι ποδοσφαιριστές θεωρούν ότι βασικό πρόβλημα της ομάδας τα τελευταία δυο χρόνια είναι ότι ο πήχυς έμπαινε ψηλά. Η τοποθέτηση αυτή δεν δικαιολογείται από το γεγονός ότι ειδικά φέτος κανένας επίσημος φορέας του Πανιωνίου δεν έβαλε σαφή στόχο, πόσο δε μάλλον ψηλό στόχο. Ας ανατρέξουν σε όλες τις συνεντεύξεις του Προέδρου για παράδειγμα. Κατ' ουσίαν φέτος ο στόχος είναι στο στυλ "θα δούμε πως θα μας βγει", που λίγο πολύ θεωρούν επιθυμητό στόχο οι δυο ποδοσφαιριστές, αναφέροντας ότι θα πρέπει να βλέπουμε παιχνίδι με παιχνίδι. Ναι ρε παιδιά, να το βλέπουμε έτσι και ειδικά κανένας φέτος δεν μίλαγε για πλέι οφ και Ευρώπη αναγκαστικά, αλλά το να φθάσουμε να μιλάμε για σωτηρία με οριακές νίκες, μάλλον μακριά πέφτει από στόχους με πήχεις ψηλά κλπ.
4. Ένα άλλο ζήτημα που αναφέρουν σαν βασικό πρόβλημα οι ποδοσφαιριστές είναι οι αλλαγές προπονητών, που δεν τους επιτρέπουν να εντρυφήσουν στα απαιτούμενα να γίνονται στο γήπεδο και στην αφομοίωση των συστημάτων.
Και σ' αυτό το θέμα, θεωρώ ότι φέτος δεν έχει βάση η αιτίαση των ποδοσφαιριστών. Η διοίκηση κράτησε όσο έπαιρνε τον προπονητή, που τελικά την "έκανε" μόνος του, εγκαταλείποντας το πλοίο. Η καταβαράθρωση της ομάδας έγινε πολύ πριν φύγει ο τέως προπονητής (από τα μέσα Δεκεμβρίου) και σ' αυτό δεν έχει να κάνει ο νέος προπονητής, για τον οποίο αναφέρουν, ότι το περισσότερο που πρέπει να συνεισφέρει είναι στον τομέα της ψυχολογίας.
Σίγουρα δεν είναι καλό ν' αλλάζουμε προπονητές, αλλά σίγουρα δεν είναι ζήτημα φέτος η αλλαγή προπονητή. Εκτός και αν οι Τζαβέλας και Μανιάτης αναφέρονται στην αλλαγή προπονητή στο τέλος της περυσινής χρονιάς ή το Νοέμβριο / Δεκέμβριο πέρυσι, γεγονός που θεωρώ ιδίως για τον Τζαβέλα απίθανο, με βάση τις απόψεις που σε αυτή και άλλες συνεντεύξεις έχει αναφέρει.
5. Η αναφορά των παικτών στα "Λαϊκά Δικαστήρια" και στα επακόλουθά τους στην ψυχολογία ατόμων και ομάδας, είναι καλό να διαβαστούν προσεκτικά απ' όλους όσους θεωρούν ότι με τέτοιες παρεμβάσεις προσφέρουν έργο.
1. Η αναφορά τους στον τέως προπονητή Φερέρα γίνεται από την πλευρά Τζαβέλα με μια πομπώδη διαπίστωση, πως πρόκειται για τον καλύτερο προπονητή της ως τώρα καριέρας του, ενώ η απάντηση Μανιάτη δείχνει άτομο που δεν θέλει να πει πολλά για το θέμα, κάτι σαν να λέμε "ας μην το κουβεντιάσουμε καλύτερα". Η διαπίστωση ότι ο Φερέρα ανέλυε πολύ καλά τον αντίπαλο δεν επαληθεύεται ιδιαίτερα στην πράξη από τον ανελαστικό τρόπο που ο Φερέρα παρέτασσε την ομάδα και από την ακραία διστακτικότητά του να αλλάζει το σύστημα ανάλογα με τη ροή του αγώνα ή να κάνει έστω αλλαγές, που να βοηθούσαν την ομάδα. Κατ' ουσίαν στην ερώτηση αν ο Φερέρα ήταν απόμακρος, απάντησε μόνο ο Μανιάτης και αυτός όχι καθαρά, ακολουθώντας μάλλον τη γνώμη Τσακίρη, ότι τον προπονητή τον έχουμε για τις τεχνικές του γνώσεις και όχι για ψυχολόγο.
2. Έβαλε μάλλον μόνος του το θέμα Ρεκόμπα ο Τζαβέλας, θεωρώντας ότι ήρθε με λάθος τρόπο στην ομάδα και τελικά δημιουργώντας μεγάλες και αβάσιμες προσδοκίες, εν τέλει έβλαψε. Άποψή μου είναι ότι ο Τζαβέλας περίεργα κατά καιρούς ενοχλείτο από το γεγονός ότι ο Ρεκόμπα, λόγω ονόματος και μόνο, αποτελούσε τη βεντέτα της ομάδας. Ίσως είναι και θέμα νεανικής ανωριμότητας, ίσως και ζήτημα μιας κατά κάποιο τρόπο δίκαιης ενόχλησης, ενός ανθρώπου που βλέπει να προσφέρει πιο πολλά απ' αυτόν ή αυτούς, που συγκεντρώνουν πάνω τους περισσότερο τα φώτα της δημοσιότητας.
Όντως ο Ρεκόμπα δεν ωφέλησε την ομάδα και πιθανότατα ήρθε άκαιρα και δε χρησιμοποιήθηκε σωστά και ωφέλιμα. Το ότι ανέβασε τις προσδοκίες, δεν είναι μόνο δικό του το φταίξιμο αλλά όσων τον έφεραν σαν "κράχτη" πιο πολύ και τελικά χωρίς την απαιτούμενη υποδομή επεχείρησαν τη λεγόμενη υπέρβαση, που απέτυχε οικτρά.
Νομίζω πως ο Μανιάτης και εδώ θίγει το ζήτημα με σοφία, λέγοντας πως τα πράγματα ήρθαν έτσι, που ο Ρεκόμπα δεν βοήθησε αλλά δεν βοηθήθηκε κιόλας από την ομάδα.
3. Οι ποδοσφαιριστές θεωρούν ότι βασικό πρόβλημα της ομάδας τα τελευταία δυο χρόνια είναι ότι ο πήχυς έμπαινε ψηλά. Η τοποθέτηση αυτή δεν δικαιολογείται από το γεγονός ότι ειδικά φέτος κανένας επίσημος φορέας του Πανιωνίου δεν έβαλε σαφή στόχο, πόσο δε μάλλον ψηλό στόχο. Ας ανατρέξουν σε όλες τις συνεντεύξεις του Προέδρου για παράδειγμα. Κατ' ουσίαν φέτος ο στόχος είναι στο στυλ "θα δούμε πως θα μας βγει", που λίγο πολύ θεωρούν επιθυμητό στόχο οι δυο ποδοσφαιριστές, αναφέροντας ότι θα πρέπει να βλέπουμε παιχνίδι με παιχνίδι. Ναι ρε παιδιά, να το βλέπουμε έτσι και ειδικά κανένας φέτος δεν μίλαγε για πλέι οφ και Ευρώπη αναγκαστικά, αλλά το να φθάσουμε να μιλάμε για σωτηρία με οριακές νίκες, μάλλον μακριά πέφτει από στόχους με πήχεις ψηλά κλπ.
4. Ένα άλλο ζήτημα που αναφέρουν σαν βασικό πρόβλημα οι ποδοσφαιριστές είναι οι αλλαγές προπονητών, που δεν τους επιτρέπουν να εντρυφήσουν στα απαιτούμενα να γίνονται στο γήπεδο και στην αφομοίωση των συστημάτων.
Και σ' αυτό το θέμα, θεωρώ ότι φέτος δεν έχει βάση η αιτίαση των ποδοσφαιριστών. Η διοίκηση κράτησε όσο έπαιρνε τον προπονητή, που τελικά την "έκανε" μόνος του, εγκαταλείποντας το πλοίο. Η καταβαράθρωση της ομάδας έγινε πολύ πριν φύγει ο τέως προπονητής (από τα μέσα Δεκεμβρίου) και σ' αυτό δεν έχει να κάνει ο νέος προπονητής, για τον οποίο αναφέρουν, ότι το περισσότερο που πρέπει να συνεισφέρει είναι στον τομέα της ψυχολογίας.
Σίγουρα δεν είναι καλό ν' αλλάζουμε προπονητές, αλλά σίγουρα δεν είναι ζήτημα φέτος η αλλαγή προπονητή. Εκτός και αν οι Τζαβέλας και Μανιάτης αναφέρονται στην αλλαγή προπονητή στο τέλος της περυσινής χρονιάς ή το Νοέμβριο / Δεκέμβριο πέρυσι, γεγονός που θεωρώ ιδίως για τον Τζαβέλα απίθανο, με βάση τις απόψεις που σε αυτή και άλλες συνεντεύξεις έχει αναφέρει.
5. Η αναφορά των παικτών στα "Λαϊκά Δικαστήρια" και στα επακόλουθά τους στην ψυχολογία ατόμων και ομάδας, είναι καλό να διαβαστούν προσεκτικά απ' όλους όσους θεωρούν ότι με τέτοιες παρεμβάσεις προσφέρουν έργο.
Συναντώντας "Γερμανούς" στο μακρύ δρόμο της Ελληνικής περιπέτειας
Επειδή κάθε λαός έχει προτερήματα και μειονεκτήματα ως είναι φυσικό,
επειδή οι Γερμανοί είναι Γερμανοί, οι Έλληνες Έλληνες κλπ κλπ,
επειδή σε κάθε λαό υπάρχουν και νοήμονες και λιγότερο νοήμονες,
επειδή οι Γερμανοί έβγαλαν και μισέλληνες και μεγάλους φιλέλληνες,
επειδή στη Γερμανία υπήρξαν και υπάρχουν μεγαλύτεροι αρχαιολάτρες,
αλλά και οι εκδότες του Focus με την Αφροδίτη απεικονισμένη σύμφωνα με το διεστραμμένο μυαλό τους,
επειδή πια δυστυχώς οι συνειδήσεις των ανθρώπων καθοδηγούνται και σχηματίζονται από συμφέροντα,
επειδή πρέπει να βλέπουμε πέρα απ' ότι φαίνεται και απ' ότι θέλουν κάποιοι να καταλάβουμε,
επειδή καμιά πρόκληση δεν γίνεται χωρίς απώτερους σκοπούς,
δεν έχουν σημασία οι γενικεύσεις και οι φανατισμοί,
αλλά η ψύχραιμη θεώρηση των πραγμάτων,
μέσα από ενέργειες που αποκρούουν υβριστές
και παράλληλα δεν χάνουν τη θεώρηση και την αντιμετώπιση των προβλημάτων,
που οφείλονται στα δικά μας ατοπήματα και ελαττώματα.
Γιατί ζητούμενο είναι να δούμε τα δικά μας λάθη,
να τα κατανοήσουμε και να τα διορθώσουμε.
Και τα λάθη μας δυστυχώς είναι μεγάλης γκάμας,
από το ότι δεν διεκδικήσαμε όταν έπρεπε να διεκδικήσουμε
τις αποζημιώσεις για την καταστροφή της χώρας μας,
από την αντανάκλαση των εαυτών μας στις ηγεσίες μας,
ως την συγχρώτισή μας και την ανοχή μας χωρίς αντίδραση με όσους έκαναν για 35 χρόνια "φαγοπότια",
σε βάρος της πατρίδας τους και του μέλλοντος των επόμενων γενεών.
Όταν είσαι πεσμένος στο καναβάτσο, δεν έχεις χάσει ακόμα τον αγώνα,
αν έχεις τη δύναμη να ξανασηκωθείς.
Την έχουμε; Και αν την έχουμε στη βάση, την έχουν και όσοι ηγούνται;
Και αν ναι, μπορούμε να συντονιστούμε για να ξεπεράσουμε τα προβλήματα;
Και τα προβλήματα δεν είναι ο πρώτος αυτός σκόπελος, που λέγεται έλλειμμα,
αλλά όσα τoν ακολουθούν, το χρέος, η ανυπαρξία εξαγωγών, παραγωγικότητας
και ανταγωνιστικότητας.
Ο δρόμος είναι μακρύς και στο δρόμο θα συναντήσουμε πολλούς "Γερμανούς".
Έχουμε τη δύναμη να προσπαθήσουμε;
επειδή οι Γερμανοί είναι Γερμανοί, οι Έλληνες Έλληνες κλπ κλπ,
επειδή σε κάθε λαό υπάρχουν και νοήμονες και λιγότερο νοήμονες,
επειδή οι Γερμανοί έβγαλαν και μισέλληνες και μεγάλους φιλέλληνες,
επειδή στη Γερμανία υπήρξαν και υπάρχουν μεγαλύτεροι αρχαιολάτρες,
αλλά και οι εκδότες του Focus με την Αφροδίτη απεικονισμένη σύμφωνα με το διεστραμμένο μυαλό τους,
επειδή πια δυστυχώς οι συνειδήσεις των ανθρώπων καθοδηγούνται και σχηματίζονται από συμφέροντα,
επειδή πρέπει να βλέπουμε πέρα απ' ότι φαίνεται και απ' ότι θέλουν κάποιοι να καταλάβουμε,
επειδή καμιά πρόκληση δεν γίνεται χωρίς απώτερους σκοπούς,
δεν έχουν σημασία οι γενικεύσεις και οι φανατισμοί,
αλλά η ψύχραιμη θεώρηση των πραγμάτων,
μέσα από ενέργειες που αποκρούουν υβριστές
και παράλληλα δεν χάνουν τη θεώρηση και την αντιμετώπιση των προβλημάτων,
που οφείλονται στα δικά μας ατοπήματα και ελαττώματα.
Γιατί ζητούμενο είναι να δούμε τα δικά μας λάθη,
να τα κατανοήσουμε και να τα διορθώσουμε.
Και τα λάθη μας δυστυχώς είναι μεγάλης γκάμας,
από το ότι δεν διεκδικήσαμε όταν έπρεπε να διεκδικήσουμε
τις αποζημιώσεις για την καταστροφή της χώρας μας,
από την αντανάκλαση των εαυτών μας στις ηγεσίες μας,
ως την συγχρώτισή μας και την ανοχή μας χωρίς αντίδραση με όσους έκαναν για 35 χρόνια "φαγοπότια",
σε βάρος της πατρίδας τους και του μέλλοντος των επόμενων γενεών.
Όταν είσαι πεσμένος στο καναβάτσο, δεν έχεις χάσει ακόμα τον αγώνα,
αν έχεις τη δύναμη να ξανασηκωθείς.
Την έχουμε; Και αν την έχουμε στη βάση, την έχουν και όσοι ηγούνται;
Και αν ναι, μπορούμε να συντονιστούμε για να ξεπεράσουμε τα προβλήματα;
Και τα προβλήματα δεν είναι ο πρώτος αυτός σκόπελος, που λέγεται έλλειμμα,
αλλά όσα τoν ακολουθούν, το χρέος, η ανυπαρξία εξαγωγών, παραγωγικότητας
και ανταγωνιστικότητας.
Ο δρόμος είναι μακρύς και στο δρόμο θα συναντήσουμε πολλούς "Γερμανούς".
Έχουμε τη δύναμη να προσπαθήσουμε;
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010
Όχι μεγάλα λόγια - Να η ευκαιρία να χαρούμε το παιχνίδι και να δείξουμε τις όποιες δυνατότητές μας
Για το επόμενο παιχνίδι του ιστορικού Πανιώνιου με τον Παναθηναϊκό, δεν χρειαζόμαστε τα μεγάλα λόγια. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να πάμε στον αγώνα χωρίς άγχος και με ηρεμία να παίξουμε το παιχνίδι μας. Και τον αγώνα αυτό θα τον δώσουμε ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ και για την ιστορία του. Δεν μας αρμόζει κανενός είδος ρεβανσισμός, ούτε για τον Α΄Γύρο και τα φαλτσοσφυρίγματα και τις φαλτσο-τηλεμεταδόσεις, ούτε και για την προϊστορία με Σπανέες και άλλα.
Και δεν θα παίξουμε για κανένα άλλο παρά για μας και τη φανέλα μας όπως σε κάθε αγώνα.
Η προσπάθεια μας στο γήπεδο θα είναι για τη νίκη με σεβασμό πρώτα απ' όλα στον ίδιο τον εαυτό μας.
Όπως έχουν έρθει τα πράγματα, μας δίνεται το δικαίωμα και η ευκαιρία να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο για να χαρούμε τον αγώνα και να παίξουμε χωρίς τόσο πολύ το μαχαίρι στο λαιμό, όπως το είχαμε τον τελευταίο καιρό. Κανενός είδους φανατισμός δεν θα πρέπει να μας χαλάσει αυτό το κλίμα, που στο κάτω-κάτω αξίζει τον κόπο να το εκμεταλλευτούμε και ν' αποδείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε.
ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ.
Και δεν θα παίξουμε για κανένα άλλο παρά για μας και τη φανέλα μας όπως σε κάθε αγώνα.
Η προσπάθεια μας στο γήπεδο θα είναι για τη νίκη με σεβασμό πρώτα απ' όλα στον ίδιο τον εαυτό μας.
Όπως έχουν έρθει τα πράγματα, μας δίνεται το δικαίωμα και η ευκαιρία να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο για να χαρούμε τον αγώνα και να παίξουμε χωρίς τόσο πολύ το μαχαίρι στο λαιμό, όπως το είχαμε τον τελευταίο καιρό. Κανενός είδους φανατισμός δεν θα πρέπει να μας χαλάσει αυτό το κλίμα, που στο κάτω-κάτω αξίζει τον κόπο να το εκμεταλλευτούμε και ν' αποδείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε.
ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ.
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Λίγα πράγματα και πάλι ο Ρεκόμπα...
Και πάλι ο Ρεκόμπα δεν έδειξε τίποτα το ιδιαίτερο και μάλιστα η ομάδα του, Ντανούμπιο, γνώρισε βαριά ήττα από τη Ρίβερ Πλέιτ, βέβαια εκτός έδρας, αλλά παίζοντας έναντι 10 της αντιπάλου ομάδας από το 60'. Ο Ρεκόμπα αντικαταστάθηκε γύρω στο 70' όταν έχαναν 2-0 αλλά και μετά την αντικατάστασή του δεν μπόρεσαν να βελτιωθούν και δέχθηκαν και τρίτο γκολ (τελικό σκορ 3-0). Ο Αλβάρο δεν μπορούσε να ξεφύγει από τα μαρκαρίσματα των αντιπάλων και ιδίως στο δεύτερο μέρος εκμηδενίστηκε. Ένα καλό απ' ευθείας κόρνερ στο τέλος του ημιχρόνου και μια προσπάθεια ασσίστ ήταν ότι το καλύτερο μπόρεσε.
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω απ' ευθείας μεγάλο μέρος του αγώνα. Δυστυχώς παρά τη ποδοσφαιρική του μεγαλοφυΐα, δεν είναι δυνατόν να σταθεί πια σε επίπεδο τέτοιο, που να αποτελέσει σημαντική ενίσχυση για μια ομάδα κάποιων αξιώσεων. Προερχόταν βέβαια από τραυματισμό την προηγούμενη βδομάδα, αλλά γνωρίζουμε πια καλά ότι η συνήθης κατάσταση Ρεκόμπα είναι ... να έχει διάφορες "ενοχλήσεις".
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω απ' ευθείας μεγάλο μέρος του αγώνα. Δυστυχώς παρά τη ποδοσφαιρική του μεγαλοφυΐα, δεν είναι δυνατόν να σταθεί πια σε επίπεδο τέτοιο, που να αποτελέσει σημαντική ενίσχυση για μια ομάδα κάποιων αξιώσεων. Προερχόταν βέβαια από τραυματισμό την προηγούμενη βδομάδα, αλλά γνωρίζουμε πια καλά ότι η συνήθης κατάσταση Ρεκόμπα είναι ... να έχει διάφορες "ενοχλήσεις".
H Απεργία
Πιστεύω ότι η αυριανή απεργία δεν υποδηλώνει την άρνηση των Ελλήνων εργαζομένων να ληφθούν μέτρα, με τα οποία να ανακάμψει αρχικά το δημόσιο από τα ελλείμματά του και στη συνέχεια η οικονομία. Αυτό θα ήθελαν πολλοί, κυρίως καλοθελητές στο εξωτερικό, να είναι το μήνυμα που θα επικρατήσει για να τους δοθούν ευκαιρίες μεγαλύτερες κατασυκοφάντησης του συνόλου των Ελλήνων, όπως γίνεται το τελευταίο καιρό (και όχι του Ελληνικού πολιτικού συστήματος, που δεν θα είχαν άδικο να ψέγουν).
Πάρα πολλοί εργαζόμενοι είναι διατεθειμένοι για θυσίες εφόσον αυτές είναι για το καλό της χώρας τους και για το καλύτερο μέλλον των παιδιών τους.
Το διακύβευμα της αυριανής απεργίας αφορά το γεγονός ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν δημιουργήθηκε από το ύψος των μισθών και των συντάξεων των εργαζομένων, που αποτελούν και το 80 με 85% της φορολογητέας βάσης. Για να είμαστε ρεαλιστές, το ασφαλιστικό ήταν και είναι ένα σημαντικό πρόβλημα. Και οι πρόωρες συντάξεις και οι εθελούσιες έξοδοι αποτέλεσαν συντελεστές της κρίσης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Πιθανότατα πρόβλημα είναι και ο μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων ίσως και η διάρθρωση της στελέχωσης του δημοσίου από υπαλλήλους, που κάθε άλλο παρά αποδοτική και παραγωγική είναι.
Αλλά αυτοί καθ' εαυτοί οι μισθοί και οι συντάξεις στο γενικό τους πλαίσιο αποτελούν απαράδεκτο στόχο των μέτρων, που υπαγορεύουν όσοι παραπληροφορούν τους λαούς τους και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, περί τεμπέληδων και καλοπληρωμένων Ελλήνων, έχοντας κατά νου άλλες επιδιώξεις και άλλους στόχους.
Είναι οι μισθοί και οι συντάξεις ενός κόσμου που έχει λιγότερη από τα 3/4 της αγοραστικής δύναμης της Ιρλανδίας, που της υπαγόρευσαν παρόμοια μέτρα με μόνο αποτέλεσμα ως τώρα, την αύξηση της ανεργίας και της μετανάστευσης.
Είναι οι μισθοί και οι συντάξεις όσων δεν φοροδιαφεύγουν και όλα αυτά τα χρόνια κράτησαν αυτό το πλοίο για να μη βουλιάξει ενώ άλλοι έτρωγαν με χρυσά κουτάλια και έφτιαχναν off-shore εταιρίες.
Όταν μάλιστα οι περισσότερες κατηγορίες εργαζομένων δέχτηκαν το πάγωμα και κάποιοι δέχτηκαν και μειώσεις λογικής μορφής, έρχονται αυτοί που "βουλιάζουν" την Ευρώπη με τις μονεταριστικές τους στραγγαλιστικές πολιτικές ετών, να ζητούν ολοένα και άλλα μέτρα κτυπήματος του μέσου Έλληνα πολίτη, πχ να καταργηθούν μέρη της μισθοδοσίας του κόσμου (14ος μισθός), να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις για να δημιουργηθούν εύκαμπτες μορφές εργασίας και ευκολίες απολύσεων και μάλιστα σε ένα περιβάλλον συνεχούς επιβολής και νέων έμμεσων φόρων, της πιο άδικης μορφής χαρατσιού, που κτυπάει και τους φτωχούς στο ίδιο βαθμό λες και είναι πλούσιοι.
Η απεργία αναγκαστικά είναι ετερόκλιτη γιατί συγχρωτίζει δημόσιους και ιδιωτικούς μαζί και κακά τα ψέματα, οι δημόσιοι χάνουν σε αυτή τη φάση πιο πολύ προνόμια ενώ ο ιδιωτικός τομέας, που έτσι και αλλιώς ήταν στην πλειονότητα του υπό μεσαιωνικές συνθήκες, γίνεται πλέον κόλαση.
Παρ' όλα αυτά η απεργία αποτελεί τη μόνη διέξοδο αντίδρασης, έστω και αν ο διπλανός σου χάνει ίσως μόνο κάποια κέρδη και συ αυξάνεις σημαντικά τις ζημιές σου.
Το ξέρω ότι δεν είναι ούτε στο δημόσιο παντού το παραπάνω σωστό και πιθανόν αδικεί κάποιους.
Η προσπάθεια όλων μας θα πρέπει να είναι να μη φέρουμε τη χώρα πιο μέσα στη γωνία, που την έχουν κλείσει η ιθαγενής παταγώδης πολιτική ανικανότης ετών, η ευρωπαϊκή έλλειψη στοιχειώδους κοινοτικής αλληλεγγύης και η θηριώδης κερδοσκοπική δραστηριότητα. Το κράτος είμαστε εμείς και μέσα σε αυτή την κρίση γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει εύκολη προσωπική ευδοκίμηση όταν το κράτος απαξιώνεται.
Η απεργία λοιπόν δεν γίνεται για να κρατήσουμε την παγιωμένη χρόνια κατάσταση, που οδήγησε στην κρίση και που συνηθέστατα ως σήμερα αποτελούσε τον στόχο των απεργιών κατά τους συνδικαλιστές (να κρατήσουμε τα "κεκτημένα").
Ο στόχος είναι να δείξουμε ότι το γαϊδούρι δεν αντέχει να σηκώνει τα βάρη για να βόσκουν τ' άλογα πιο παχύ τριφύλλι στα λιβάδια.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι οι εργαζόμενοι. Και πρέπει να το φωνάξουμε αυτό δυνατά όχι για να το ακούσουν οι ντόπιοι ιθύνοντες (είναι άραγε ιθύνοντες;) αλλά η εις την Εσπερίαν ιθύνοντες, που όσο αφορά το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, μάλλον βλέπουν τα δέντρα και όχι το δάσος.
Πάρα πολλοί εργαζόμενοι είναι διατεθειμένοι για θυσίες εφόσον αυτές είναι για το καλό της χώρας τους και για το καλύτερο μέλλον των παιδιών τους.
Το διακύβευμα της αυριανής απεργίας αφορά το γεγονός ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν δημιουργήθηκε από το ύψος των μισθών και των συντάξεων των εργαζομένων, που αποτελούν και το 80 με 85% της φορολογητέας βάσης. Για να είμαστε ρεαλιστές, το ασφαλιστικό ήταν και είναι ένα σημαντικό πρόβλημα. Και οι πρόωρες συντάξεις και οι εθελούσιες έξοδοι αποτέλεσαν συντελεστές της κρίσης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Πιθανότατα πρόβλημα είναι και ο μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων ίσως και η διάρθρωση της στελέχωσης του δημοσίου από υπαλλήλους, που κάθε άλλο παρά αποδοτική και παραγωγική είναι.
Αλλά αυτοί καθ' εαυτοί οι μισθοί και οι συντάξεις στο γενικό τους πλαίσιο αποτελούν απαράδεκτο στόχο των μέτρων, που υπαγορεύουν όσοι παραπληροφορούν τους λαούς τους και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, περί τεμπέληδων και καλοπληρωμένων Ελλήνων, έχοντας κατά νου άλλες επιδιώξεις και άλλους στόχους.
Είναι οι μισθοί και οι συντάξεις ενός κόσμου που έχει λιγότερη από τα 3/4 της αγοραστικής δύναμης της Ιρλανδίας, που της υπαγόρευσαν παρόμοια μέτρα με μόνο αποτέλεσμα ως τώρα, την αύξηση της ανεργίας και της μετανάστευσης.
Είναι οι μισθοί και οι συντάξεις όσων δεν φοροδιαφεύγουν και όλα αυτά τα χρόνια κράτησαν αυτό το πλοίο για να μη βουλιάξει ενώ άλλοι έτρωγαν με χρυσά κουτάλια και έφτιαχναν off-shore εταιρίες.
Όταν μάλιστα οι περισσότερες κατηγορίες εργαζομένων δέχτηκαν το πάγωμα και κάποιοι δέχτηκαν και μειώσεις λογικής μορφής, έρχονται αυτοί που "βουλιάζουν" την Ευρώπη με τις μονεταριστικές τους στραγγαλιστικές πολιτικές ετών, να ζητούν ολοένα και άλλα μέτρα κτυπήματος του μέσου Έλληνα πολίτη, πχ να καταργηθούν μέρη της μισθοδοσίας του κόσμου (14ος μισθός), να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις για να δημιουργηθούν εύκαμπτες μορφές εργασίας και ευκολίες απολύσεων και μάλιστα σε ένα περιβάλλον συνεχούς επιβολής και νέων έμμεσων φόρων, της πιο άδικης μορφής χαρατσιού, που κτυπάει και τους φτωχούς στο ίδιο βαθμό λες και είναι πλούσιοι.
Η απεργία αναγκαστικά είναι ετερόκλιτη γιατί συγχρωτίζει δημόσιους και ιδιωτικούς μαζί και κακά τα ψέματα, οι δημόσιοι χάνουν σε αυτή τη φάση πιο πολύ προνόμια ενώ ο ιδιωτικός τομέας, που έτσι και αλλιώς ήταν στην πλειονότητα του υπό μεσαιωνικές συνθήκες, γίνεται πλέον κόλαση.
Παρ' όλα αυτά η απεργία αποτελεί τη μόνη διέξοδο αντίδρασης, έστω και αν ο διπλανός σου χάνει ίσως μόνο κάποια κέρδη και συ αυξάνεις σημαντικά τις ζημιές σου.
Το ξέρω ότι δεν είναι ούτε στο δημόσιο παντού το παραπάνω σωστό και πιθανόν αδικεί κάποιους.
Η προσπάθεια όλων μας θα πρέπει να είναι να μη φέρουμε τη χώρα πιο μέσα στη γωνία, που την έχουν κλείσει η ιθαγενής παταγώδης πολιτική ανικανότης ετών, η ευρωπαϊκή έλλειψη στοιχειώδους κοινοτικής αλληλεγγύης και η θηριώδης κερδοσκοπική δραστηριότητα. Το κράτος είμαστε εμείς και μέσα σε αυτή την κρίση γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει εύκολη προσωπική ευδοκίμηση όταν το κράτος απαξιώνεται.
Η απεργία λοιπόν δεν γίνεται για να κρατήσουμε την παγιωμένη χρόνια κατάσταση, που οδήγησε στην κρίση και που συνηθέστατα ως σήμερα αποτελούσε τον στόχο των απεργιών κατά τους συνδικαλιστές (να κρατήσουμε τα "κεκτημένα").
Ο στόχος είναι να δείξουμε ότι το γαϊδούρι δεν αντέχει να σηκώνει τα βάρη για να βόσκουν τ' άλογα πιο παχύ τριφύλλι στα λιβάδια.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι οι εργαζόμενοι. Και πρέπει να το φωνάξουμε αυτό δυνατά όχι για να το ακούσουν οι ντόπιοι ιθύνοντες (είναι άραγε ιθύνοντες;) αλλά η εις την Εσπερίαν ιθύνοντες, που όσο αφορά το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, μάλλον βλέπουν τα δέντρα και όχι το δάσος.
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010
Τα ίδια και τα ίδια
Μια ακόμα δημοσίευση σήμερα για τα σχέδια Τσακίρη με Κιντή στη sentragoal. Πάλι για σχεδιασμούς με πιτσιρικάδες, πάλι κουβέντες για ν' απλώνουμε τα χέρια μας ως εκεί που μας παίρνει, πάλι για "τρελά λεφτά" που δεν μπορεί να βάζει στο σύλλογο εφόσον δεν υπάρχουν μεγάλα έσοδα από διαρκείας και χορηγίες Από την άλλη όμως λέει το άρθρο για σχεδιασμό ώστε να αποφευχθούν οι περιπέτειες των τελευταίων δυο ετών. Αλλά με νέες μειώσεις του προϋπολογισμού της ομάδας. Και τα ρίχνει το άρθρο και στο Φερέρα, που ναι μεν "γοήτευσε' με την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία τον κο Τσακίρη αλλά δεν έκανε τίποτα απ' όσα σχεδίαζαν και δεν προώθησε τους νέους στην ομάδα.Και αρχίζει ν' αναφέρει το άρθρο για αγαπημένους εργοφυσιολόγους του κου Κιντή στην ΑΕΚ του Φερέρ και άλλα τέτοια που κινούνται μάλλον στο χώρο της ποδοσφαιρικής παραφιλολογίας (έχουμε πήξει στους εργοφυσιολόγους και στους μαθητευόμενους μάγους στον Πανιώνιο εδώ και δυο χρόνια).
Είναι ιδιαίτερα κουραστικό πια να βλέπουμε συνεχώς διάφορες εκφάνσεις και ν' ακούμε διάφορες παραλλαγές της ίδιας βασικής ιδέας, της "ομάδας σούπερ μάρκετ ταλέντων". Είναι σαφής ο στόχος του Προέδρου μεν αλλά θα πρέπει να βρει τρόπο να τον συνδυάσει με τη δόμηση μιας ομάδας που δεν θα μπαίνει σε περιπέτειες στην προσπάθεια της ν' αναδεικνύει ταλέντα προς πώληση. Όλα όσα γράφονται σε αυτή τη δημοσίευση της sentragoal βρίθουν αντιφάσεων του στυλ όχι περιπέτειες αλλά μικρότερο μπάτζετ και πιτσιρικάδες. Και ας μη μας πει κανείς ότι ο κος Κιντής είναι και κανένας μάγος του ποδοσφαιρικού μάνατζμεντ, που βγάζει λαγούς από καπέλα γιατί και μακροπρόθεσμα δεν βλέπουμε κανένα έργο που άντεξε να άφησε στην ΑΕΚ και ούτε και η εμπειρία του είναι μακροχρόνια για να μπορούμε να την κρίνουμε και σίγουρα το ζήτημα δεν είναι μονοδιάστατο πρόβλημα, που οι όποιες καλές συμβουλές ενός προσώπου μπορούν να το αντιμετωπίσουν από μόνες τους.
Η τακτική του ρόστερ πιτσιρικάδων δοκιμάσθηκε φέτος με αποτυχία. Είναι σίγουρα σοφία να μπορεί κάποιος να μαθαίνει από τα λάθη του. Και εν πάση περιπτώσει, αν θέλουμε εκκολαπτήριο ταλέντων προς πώληση ας ξαναδοκιμάσουμε το παλιότερο πείραμα με τον Πανιώνιο Καλλιθέας που έβγαλε μερικούς παίκτες, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ομάδα του κανονικού Πανιωνίου. Σταδιακά και με υπομονή γίνονται αυτά τα πράγματα και όχι από τη μια μέρα στην άλλη. Και θέλεις και σκάουτιγκ καλό για να το κάνεις αυτό και όχι ν' ανακαλύπτεις τον Όμο στα 24 και τον Καστελιόνε στα 29 του. Τώρα αν κάποιος σαν τον κο Κιντή θα βελτιώσει την ικανότητα του Πανιωνίου να βρίσκει και ν' αναδεικνύει ταλέντα, να μου επιτρέψετε ν' αμφιβάλλω.
Και ένα τελευταίο σημείο, που κατά καιρούς έχει θιγεί από πολλούς φίλους των Πανιώνιων blogs. Κατά καιρούς ο Πρόεδρος αρέσκεται να θεοποιεί στελέχη της ομάδας του και να τ' ανάγει σε βασικούς άξονες της, είτε αυτά λέγονται Λίνεν, είτε Χούτος, Ρεκόμπα, Μαλντέρα, είτε Φερέρα είτε Κιντής. Σίγουρα δεν έχουμε το πλήθος των έμπειρων ανθρώπων και τις διαδικασίες για να κινηθεί η ΠΑΕ σωστά. Αλλά και η θεοποίηση κάποιων ατόμων και η μετέπειτα κατακρήμνυσή τους έχει δοκιμαστεί και αποτύχει οικτρά. Και η πράξη έδειξε ότι η βελτίωση δεν είναι θέμα ενός ατόμου, στο οποίο παραδίδουμε ψυχή τε και σώματι την ομάδα, με πλήρη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του.
Νομίζω ότι απλά μας χρειάζεται υπομονή, μικρά βήματα αλλαγών, συντηρητικές οικονομικές κινήσεις, που δεν θα μας αφήνουν τραγικά πίσω από τον ανταγωνισμό και καλύτεροι διακανονισμοί στις συνεργασίες μας με τους παράγοντες της ομάδας σε όλα τα επίπεδα. Όλα αυτά δεν απαιτούν τα τρελά λεφτά και κανένας οπαδός του Πανιωνίου δεν ζήτησε τίτλους και Ευρώπες ντε και καλά. Λίγη μπάλα της προκοπής θέλουμε να βλέπουμε και μια ομάδα που δε θα μας τρώει χρόνια ζωής με το να βρίσκεται κάθε χρόνο σε κίνδυνο.
Είναι ιδιαίτερα κουραστικό πια να βλέπουμε συνεχώς διάφορες εκφάνσεις και ν' ακούμε διάφορες παραλλαγές της ίδιας βασικής ιδέας, της "ομάδας σούπερ μάρκετ ταλέντων". Είναι σαφής ο στόχος του Προέδρου μεν αλλά θα πρέπει να βρει τρόπο να τον συνδυάσει με τη δόμηση μιας ομάδας που δεν θα μπαίνει σε περιπέτειες στην προσπάθεια της ν' αναδεικνύει ταλέντα προς πώληση. Όλα όσα γράφονται σε αυτή τη δημοσίευση της sentragoal βρίθουν αντιφάσεων του στυλ όχι περιπέτειες αλλά μικρότερο μπάτζετ και πιτσιρικάδες. Και ας μη μας πει κανείς ότι ο κος Κιντής είναι και κανένας μάγος του ποδοσφαιρικού μάνατζμεντ, που βγάζει λαγούς από καπέλα γιατί και μακροπρόθεσμα δεν βλέπουμε κανένα έργο που άντεξε να άφησε στην ΑΕΚ και ούτε και η εμπειρία του είναι μακροχρόνια για να μπορούμε να την κρίνουμε και σίγουρα το ζήτημα δεν είναι μονοδιάστατο πρόβλημα, που οι όποιες καλές συμβουλές ενός προσώπου μπορούν να το αντιμετωπίσουν από μόνες τους.
Η τακτική του ρόστερ πιτσιρικάδων δοκιμάσθηκε φέτος με αποτυχία. Είναι σίγουρα σοφία να μπορεί κάποιος να μαθαίνει από τα λάθη του. Και εν πάση περιπτώσει, αν θέλουμε εκκολαπτήριο ταλέντων προς πώληση ας ξαναδοκιμάσουμε το παλιότερο πείραμα με τον Πανιώνιο Καλλιθέας που έβγαλε μερικούς παίκτες, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ομάδα του κανονικού Πανιωνίου. Σταδιακά και με υπομονή γίνονται αυτά τα πράγματα και όχι από τη μια μέρα στην άλλη. Και θέλεις και σκάουτιγκ καλό για να το κάνεις αυτό και όχι ν' ανακαλύπτεις τον Όμο στα 24 και τον Καστελιόνε στα 29 του. Τώρα αν κάποιος σαν τον κο Κιντή θα βελτιώσει την ικανότητα του Πανιωνίου να βρίσκει και ν' αναδεικνύει ταλέντα, να μου επιτρέψετε ν' αμφιβάλλω.
Και ένα τελευταίο σημείο, που κατά καιρούς έχει θιγεί από πολλούς φίλους των Πανιώνιων blogs. Κατά καιρούς ο Πρόεδρος αρέσκεται να θεοποιεί στελέχη της ομάδας του και να τ' ανάγει σε βασικούς άξονες της, είτε αυτά λέγονται Λίνεν, είτε Χούτος, Ρεκόμπα, Μαλντέρα, είτε Φερέρα είτε Κιντής. Σίγουρα δεν έχουμε το πλήθος των έμπειρων ανθρώπων και τις διαδικασίες για να κινηθεί η ΠΑΕ σωστά. Αλλά και η θεοποίηση κάποιων ατόμων και η μετέπειτα κατακρήμνυσή τους έχει δοκιμαστεί και αποτύχει οικτρά. Και η πράξη έδειξε ότι η βελτίωση δεν είναι θέμα ενός ατόμου, στο οποίο παραδίδουμε ψυχή τε και σώματι την ομάδα, με πλήρη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του.
Νομίζω ότι απλά μας χρειάζεται υπομονή, μικρά βήματα αλλαγών, συντηρητικές οικονομικές κινήσεις, που δεν θα μας αφήνουν τραγικά πίσω από τον ανταγωνισμό και καλύτεροι διακανονισμοί στις συνεργασίες μας με τους παράγοντες της ομάδας σε όλα τα επίπεδα. Όλα αυτά δεν απαιτούν τα τρελά λεφτά και κανένας οπαδός του Πανιωνίου δεν ζήτησε τίτλους και Ευρώπες ντε και καλά. Λίγη μπάλα της προκοπής θέλουμε να βλέπουμε και μια ομάδα που δε θα μας τρώει χρόνια ζωής με το να βρίσκεται κάθε χρόνο σε κίνδυνο.
Να ζητήσω δικαιώματα για τη χρήση του όρου;
Χρησιμοποίησα τον όρο για πρώτη φορά σε ανάρτησή μου στις 8-10-2009, επιγραφόμενη με τον τίτλο, Νέα "Νέα Δημοκρατία" (κατά το Νέος Πανιώνιος και Νέα Καβάλα). Στο πρόσφατο συνέδριο τους, το Σαββατοκύριακο, τον χρησιμοποίησαν κατά κόρον, μέχρι που μ' έβαλαν σε πιθανές σκέψεις ότι κάποιος από τη Ρηγίλλης διαβάζει τούτο εδώ το blog. Και δώσε για Νέα Νέα Δημοκρατία και να 'σου ξανά Νέα Νέα Δημοκρατία.
Να ζητήσω δικαιώματα για τη χρήση του όρου ή να μη ζητήσω; Ελπίζω ν' ακολουθήσουν τουλάχιστον και άλλα απ' όσα έγραφα στην ανάρτηση τότε και χαλάλι τους.
Να ζητήσω δικαιώματα για τη χρήση του όρου ή να μη ζητήσω; Ελπίζω ν' ακολουθήσουν τουλάχιστον και άλλα απ' όσα έγραφα στην ανάρτηση τότε και χαλάλι τους.
Μάθαμε πια να μην ξεχνάμε κύριοι...
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε την πρόταση για την εξεταστική επιτροπή για τα παραποιημένα στατιστικά στοιχεία και ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος κος Παπoυτσής δήλωσε ότι σκοπεύει να καλέσει τον κο Αλμούνια να καταθέσει.
Θα είναι πράγματι διαφωτιστικό να μας πει ο κος Αλμούνια πως λέει ότι δήλωνε προς την Ελληνική κυβέρνηση στις 2 Ιουλίου για διψήφιο έλλειμμα επί του ΑΕΠ και πως στις 29 Σεπτεμβρίου μιλούσε για μέτρα μείωσης του στο 3,7% του ΑΕΠ, μέσα στο 2009. Επίσης θα είναι διαφωτιστικό να μας αναφέρει τι εννοούσε όταν δήλωνε τότε ότι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί γνωρίζουν επακριβώς την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας. Ακόμα ενδιαφέρον είναι να σημειώσουμε ότι ο κος Αλμούνια περίμενε επίσημη ενημέρωση από τη νέα ελληνική κυβέρνηση και στη δήλωση του δεν φαίνεται να τον απασχολούσαν καθόλου οι αναφορές του τέλους Σεπτεμβρίου που έκανε η προ των εκλογών κυβέρνηση στη Eurostat.
Παραθέτω πιο κάτω τη δήλωση Αλμούνια στις 29-9-2009:
"«Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες και τα κόμματα στην Ελλάδα γνωρίζουν πλήρως την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας», δήλωσε πριν από λίγες μέρες, ο Ισπανός Επίτροπος, κ. Χοακίν Αλμούνια, τονίζοντας στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του Οκτωβρίου, ότι καλά είναι τα «θα», αλλά μικρό το...καλάθι.
Ο κ. Αλμούνια υπενθύμισε ότι, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει μέχρι τις 24 Οκτωβρίου να ενημερώσει την Κομισιόν για την πορεία του ελλείμματος.
«Στο τέλος Οκτωβρίου θα πρέπει να λάβουμε γνώση των μέτρων, που υιοθέτησε η Ελλάδα, ώστε να αξιολογήσουμε αν οι δράσεις, που υιοθετήθηκαν για τη διόρθωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών και, κυρίως, για τη μείωση του ελλείμματος ως το τέλος του 2009 στο 3,7% του ΑΕΠ, είναι αποτελεσματικές»,συμπλήρωσε.
Παράλληλα, υποστήριξε ότι,η Επιτροπή θα αξιολογήσει τα ελληνικά μέτρα το Νοέμβριο, λαμβάνοντας υπόψη τις επικαιροποιημένες εκτιμήσεις της για την ελληνική, αλλά και την ευρωπαϊκή οικονομία."
Θα είναι πράγματι διαφωτιστικό να μας πει ο κος Αλμούνια πως λέει ότι δήλωνε προς την Ελληνική κυβέρνηση στις 2 Ιουλίου για διψήφιο έλλειμμα επί του ΑΕΠ και πως στις 29 Σεπτεμβρίου μιλούσε για μέτρα μείωσης του στο 3,7% του ΑΕΠ, μέσα στο 2009. Επίσης θα είναι διαφωτιστικό να μας αναφέρει τι εννοούσε όταν δήλωνε τότε ότι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί γνωρίζουν επακριβώς την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας. Ακόμα ενδιαφέρον είναι να σημειώσουμε ότι ο κος Αλμούνια περίμενε επίσημη ενημέρωση από τη νέα ελληνική κυβέρνηση και στη δήλωση του δεν φαίνεται να τον απασχολούσαν καθόλου οι αναφορές του τέλους Σεπτεμβρίου που έκανε η προ των εκλογών κυβέρνηση στη Eurostat.
Παραθέτω πιο κάτω τη δήλωση Αλμούνια στις 29-9-2009:
"«Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες και τα κόμματα στην Ελλάδα γνωρίζουν πλήρως την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας», δήλωσε πριν από λίγες μέρες, ο Ισπανός Επίτροπος, κ. Χοακίν Αλμούνια, τονίζοντας στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του Οκτωβρίου, ότι καλά είναι τα «θα», αλλά μικρό το...καλάθι.
Ο κ. Αλμούνια υπενθύμισε ότι, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει μέχρι τις 24 Οκτωβρίου να ενημερώσει την Κομισιόν για την πορεία του ελλείμματος.
«Στο τέλος Οκτωβρίου θα πρέπει να λάβουμε γνώση των μέτρων, που υιοθέτησε η Ελλάδα, ώστε να αξιολογήσουμε αν οι δράσεις, που υιοθετήθηκαν για τη διόρθωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών και, κυρίως, για τη μείωση του ελλείμματος ως το τέλος του 2009 στο 3,7% του ΑΕΠ, είναι αποτελεσματικές»,συμπλήρωσε.
Παράλληλα, υποστήριξε ότι,η Επιτροπή θα αξιολογήσει τα ελληνικά μέτρα το Νοέμβριο, λαμβάνοντας υπόψη τις επικαιροποιημένες εκτιμήσεις της για την ελληνική, αλλά και την ευρωπαϊκή οικονομία."
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
Προτεταμένο
Μην παρεξηγείτε το νόημα στο εξώφυλλο του περιοδικού των απογόνων του Αδόλφου (ναι αυτών που θέλουν να πάρουμε τα επιπρόσθετα μέτρα για ν' αγοράσουμε τα γνωστά υποβρύχια που γέρνουν). Δεν υπάρχει θέμα εθνικής προσβολής. Απλά δείχνουν την αντίδραση των Ελλήνων στις προσβολές που δέχονται προσφάτως.
Μόνο που η απόγονοι αυτών που έφτιαξαν μεγαλουργήματα σαν την Αφροδίτη της Μήλου (χωρίς χέρια ...και προτεταμένους δείκτες... μια που τα κατέστρεψαν στο διάβα του χρόνου διάφοροι βάρβαροι) πρέπει κάποια στιγμή να θυμηθούν, έστω όχι το αρχαίο κλέος των πολύ μακρινών εκείνων προγόνων τους, αλλά αν μη τι άλλο τη διάθεση για δημιουργία των παππούδων και για τους πιο μεγάλους των πατεράδων τους. Εκείνοι οι όχι τόσο απόμακροι στο χρόνο άνθρωποι της βιοπάλης και της προσπάθειας για το καλύτερο αύριο, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και με μικρή μόρφωση αλλά με μεγάλη διάθεση να φτιάξουν κάτι για το μέλλον των παιδιών τους, ας γίνουν παράδειγμα.
Σίγουρα μπροστά μας οι περισσότεροι αντιμετωπίζουμε την αδικία του να πληρώσουμε ακριβά μια κρίση που δεν θεωρούμε ότι προκαλέσαμε οι ίδιοι προσωπικά αλλά οι ηγέτες μας και ένα ποσοστό από μας, που για χρόνια ευδοκίμησε ασύστολα και προκλητικά. Οι ευθύνη μας είναι ότι εμείς εκλέγαμε και ανεχόμασταν τους ηγέτες και εμείς συμβιώνοντας παράλληλα με όσους ενέμοντο τη δανεισμένη χλιδή, γίναμε συνένοχοί τους.
Σίγουρα η κρίση που ζούμε σήμερα δεν είναι μόνο κρίση της Ελλάδας αλλά ενός Ευρωπαϊκού συστήματος, που έχασε τον άνθρωπο και κυνήγησε τους αριθμούς και που προσπάθησε να ενώσει οντότητες εθνικές και κρατικές, που δεν είχαν και δεν έχουν την απαιτούμενη διάθεση για αλληλεγγύη και συναίνεση και που φαντάζει εύκολο θύμα όσων το επιβουλεύονταν και το επιβουλεύονται.
Η Ελλάδα είναι το τραγικό ακρότατο αυτού του Ευρωπαϊκού φαινομένου, που μέσα σε αυτό το Ευρωπαϊκό σύμπλεγμα έχασε τον χαρακτήρα της, εκμαυλίστηκε η συνείδησή της και οδηγήθηκε στην εκτροπή του χαρτοπαίκτη, που δανείζεται για να παίζει, θεωρώντας ότι κάποια στιγμή θα γίνει κάποιο θαύμα και θα κερδίσει τόσα πολλά που θα καλύψει τα χρέη του. Και τη χαρτοπαιξία τη θεωρεί επάγγελμα και όχι ελάττωμα. Ίσως μάλιστα φθάσαμε και σε χειρότερο σημείο από την παρομοίωση που έκανα γιατί πια δεν ελπίζαμε σε κάποιο μεταφυσικό θαύμα που θα σώσει την κατάσταση αλλά στο να φάμε τις ίδιες τις σάρκες μας για να βγάλουμε τα δανεισμένα ... και για ν' ακριβολογούμε τις σάρκες όσων από μας ...δανείστηκαν τα λιγότερα... κυρίως.
Το έχω ξαναπεί και το επαναλαμβάνω. Ίσως αμετροεπείς μονεταριστές κομισσάριοι πιστεύουν ότι το άνεργο δυναμικό που θα "δημιουργηθεί" στην Ελλάδα μετά την εφαρμογή των προτεινομένων μέτρων, παράλληλα με τις "εύκαμπτες" εργασιακές σχέσεις, που θα ισχύουν πια, χωρίς βαριά ασφαλιστικά και χωρίς συμβάσεις εργασίας, θα φέρουν στη χώρα μας επενδυτές πρόθυμους να επενδύσουν πλέον σε ένα τέτοιο "ελκυστικό" περιβάλλον... Το ερώτημα είναι γιατί να το πιστεύουν τη στιγμή, που στην Ασία τέτοια περιβάλλοντα είναι ιδιαιτέρως πιο ελκυστικά. Μπορεί να θεωρούν ότι εδώ μπορεί να βρεθεί εργατικό δυναμικό υψηλών προσόντων, με πολλά τυπικά προσόντα και θα προσελκύσει άλλου είδους επενδύσεις λόγω μιας τέτοιας ανταγωνιστικότητας, που θα δημιουργηθεί...Αλλά δεν θα φοβούνται οι επενδυτές αυτοί να έρθουν στη χώρα των Ελλήνων απατεώνων (κατά το Focus), που θα τους φάνε τα λεφτά τους; Όταν ένας λαός λοιδορείται κατ' εξακολούθηση και μ' αυτή την ένταση, μπορεί στη συνέχεια να συνεργαστεί και πόσο καλά με όσους τον λοιδορούν;
Εκτός και αν τον φθάσουν στην πλήρη εξαθλίωση.
Να σημειώσουμε εδώ ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας δεν ήταν / είναι βέβαια στα ακριβά της μεροκάματα (ο Έλληνας έχει αγοραστική δύναμη 95 και ο Ιρλανδός 135) αλλά στον κρατικό γραφειοκρατικό κυκεώνα, στη πλήρη φορολογική αστάθεια και στην ασφαλιστική λερναία ύδρα. Η Ελλάδα παρ' ότι δεν αντιμετώπισε περιόδους ακυβερνησίας δεν κατάφερε να λύσει στα 36 χρόνια μεταπολίτευσης κανένα από τα μείζονα προβλήματα της κρατικής της μηχανής. Και αυτό αποδεικνύει περίτρανα την πολύ χαμηλού επιπέδου ικανότητα των Ελλήνων πολιτικών.
Και έρχονται τώρα οι Γότθοι να σηκώσουν το δείκτη της Αφροδίτης της Μήλου . Ο δείκτης ίσως κάλλιστα αξίζει να σηκωθεί προς το πολιτικό μας σύστημα, που μας έφτασε σ' αυτό το σημείο. Οι υπόλοιποι μένει ν' αποδείξουμε πρώτα απ' όλους στους εαυτούς μας ότι δεν αξίζουμε τέτοιας αχρείας συμπεριφοράς και μάλιστα απ' όσους ιστορικά οφείλουν να είναι πιο ευπρεπείς για τα όσα έκαναν σε βάρος της ανθρωπότητας στο παρελθόν και που μάλλον ούτε τα χρήματα ούτε τα πλούτη τους θα ξεπλύνουν ποτέ. Και για ν' αποδείξουμε στους εαυτούς μας πράγματα πρέπει ν' απαρνηθούμε τους κακούς εαυτούς μας και όσους και ότι έβγαλαν στην επιφάνεια αυτούς τους κακούς εαυτούς μας τα τελευταία 35 χρόνια.
Μην εφησυχάσουμε
Ακούγοντας χθες στην 'Αθλητική Κυριακή' την απάντηση του αρχηγού Μανιάτη στην ερώτηση "νομίζεις ότι σωθήκατε τώρα;" (η απάντηση ήταν "νομίζω πως ναι") θεωρώ ότι ο εφησυχασμός δεν θα πρέπει να κυριαρχήσει στις επόμενες μέρες και βδομάδες.
Και χθες διαπιστώσαμε, ότι είναι κοντά ο θρίαμβος και ο όλεθρος. Το 0-2 του 18' έγινε2-2 στο 44'. Στο 81' θα μπορούσαμε να είχαμε βρεθεί από κάτω και βγήκαμε νικητές στο 85'.
Αυτοί που σήμερα φαντάζουν ημιθανείς, δεν είναι νεκροί αλλά και οι νεκροί (Πανθρακικός) μάλλον σαν βαμπίρ εμφανίζονται τελευταία και ίσως μπορεί να θεωρηθούν ότι τον τελευταίο μήνα παίζουν καλύτερα από πολλούς 'ζωντανούς' και έχουν από τα καλύτερα αποτελέσματα.
Συνεπώς χρειάζεται εγρήγορση πλήρης και κανένας εφησυχασμός.
ΥΓ1: Ο Πανθρακικός του Δερμιτζάκη δίνει την απάντηση σε όσους θεωρούν "λίγους" κάποιους υποτιμημένους Έλληνες τεχνικούς και στηρίζονται σε Καρτιέ ή παρόμοιους (τι να λέμε ονόματα τώρα...). Ας το έχουμε υπ' όψη μας αυτό στο ερώτημα του αν είναι άξιος για τον πάγκο του Πανιωνίου της επόμενης χρονιάς ο Παράσχος.
ΥΓ2: Είχα εκφρασθεί μάλλον επιτιμητικά εναντίον του όταν συζητιόταν η μεταγραφή του στον Πανιώνιο. Έφερα βαρέως κάποιες χειρονομίες που είχε κάνει εναντίον των οπαδών του Πανιωνίου στο περυσινό αγώνα του Πανθρακικού στη Νέα Σμύρνη. Ίσως τον θεωρούσα και υπερτιμημένο και λιγάκι ποδοσφαιριστή του modelling, πιο πολύ για αυτόγραφα για τις κοπελίτσες στη 'Σούπερ Κατερίνα'.
Από την Τετάρτη και χθες έχω αλλάξει γνώμη. Την Τετάρτη η αυταπάρνησή του ήταν μνημειώδης και παρ' ότι τραυματισμένος μπήκε και έπαιξε στο βαρύ αγωνιστικό χώρο των Ζωσιμάδων χθες και σκόραρε.
Σίτο Ριέρα. Ναι, μπορεί να μπει, αν συνεχίσει έτσι, στο κυανέρυθρο πάνθεον, που τις πιο διακεκριμένες θέσεις έχουν όσοι αγάπησαν τη φανέλα που φόρεσαν, πιο πάνω και από τους μεγάλους μπαλαδόρους που έπαιξαν σ' αυτή την ομάδα.
Και χθες διαπιστώσαμε, ότι είναι κοντά ο θρίαμβος και ο όλεθρος. Το 0-2 του 18' έγινε2-2 στο 44'. Στο 81' θα μπορούσαμε να είχαμε βρεθεί από κάτω και βγήκαμε νικητές στο 85'.
Αυτοί που σήμερα φαντάζουν ημιθανείς, δεν είναι νεκροί αλλά και οι νεκροί (Πανθρακικός) μάλλον σαν βαμπίρ εμφανίζονται τελευταία και ίσως μπορεί να θεωρηθούν ότι τον τελευταίο μήνα παίζουν καλύτερα από πολλούς 'ζωντανούς' και έχουν από τα καλύτερα αποτελέσματα.
Συνεπώς χρειάζεται εγρήγορση πλήρης και κανένας εφησυχασμός.
ΥΓ1: Ο Πανθρακικός του Δερμιτζάκη δίνει την απάντηση σε όσους θεωρούν "λίγους" κάποιους υποτιμημένους Έλληνες τεχνικούς και στηρίζονται σε Καρτιέ ή παρόμοιους (τι να λέμε ονόματα τώρα...). Ας το έχουμε υπ' όψη μας αυτό στο ερώτημα του αν είναι άξιος για τον πάγκο του Πανιωνίου της επόμενης χρονιάς ο Παράσχος.
ΥΓ2: Είχα εκφρασθεί μάλλον επιτιμητικά εναντίον του όταν συζητιόταν η μεταγραφή του στον Πανιώνιο. Έφερα βαρέως κάποιες χειρονομίες που είχε κάνει εναντίον των οπαδών του Πανιωνίου στο περυσινό αγώνα του Πανθρακικού στη Νέα Σμύρνη. Ίσως τον θεωρούσα και υπερτιμημένο και λιγάκι ποδοσφαιριστή του modelling, πιο πολύ για αυτόγραφα για τις κοπελίτσες στη 'Σούπερ Κατερίνα'.
Από την Τετάρτη και χθες έχω αλλάξει γνώμη. Την Τετάρτη η αυταπάρνησή του ήταν μνημειώδης και παρ' ότι τραυματισμένος μπήκε και έπαιξε στο βαρύ αγωνιστικό χώρο των Ζωσιμάδων χθες και σκόραρε.
Σίτο Ριέρα. Ναι, μπορεί να μπει, αν συνεχίσει έτσι, στο κυανέρυθρο πάνθεον, που τις πιο διακεκριμένες θέσεις έχουν όσοι αγάπησαν τη φανέλα που φόρεσαν, πιο πάνω και από τους μεγάλους μπαλαδόρους που έπαιξαν σ' αυτή την ομάδα.
Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΑΣ Γιάννινα: Ελευθερόπουλος, Ντάσιος(Κασναφέρης 58'), Κανακούδης, Κούσας, Κώτσιος(Τζάνης 68'), Ανδράλας, Ρόβας, Μενδρινός, Σίσιτς, Σαϊτιώτης(Ντιμπαλά 78'), Μπακαγιόκο.
Πανιώνιος: Ανδριόλας, Μανιάτης, Γιόνσον, Όμο(Κοντόες 81'), Σκούφαλης(Μπουβάλ 69'), Ριέρα, Κουμορτζί, Κούκετς(Γουνδουλάκης 56'), Σιόβας, Τσότσαλιτς, Τζαβέλλας.
Κίτρινες: Ανδράλας (6' ΠΑΣ Γιάννινα), Μανιάτης (43' Πανιώνιος), Ρόβας (47' ΠΑΣ Γιάννινα), Κασναφέρης (60' ΠΑΣ Γιάννινα), Κώτσιος (73' ΠΑΣ Γιάννινα), Όμο (Πανιώνιος 74'), Κανακούδης (84' ΠΑΣ Γιάννινα), Μπουβάλ(84' Πανιώνιος), Ανδριόλας (88' Πανιώνιος).
Κόκκινες: -
Σκορερς: Τσότσαλιτς 7', Ριέρα 18', Μενδρινός 30', Σαϊτιώτης 44', ΜΑΝΙΑΤΗΣ 85'.
Με οξεία Πανιωνίτιδα στο A' μέρος, αν και βρεθήκαμε να προηγούμαστε 0-2, ισοφαριστήκαμε σε 2-2 στο τέλος του ημιχρόνου. Ο Ανδριόλας υπέπεσε σε σφάλμα που έφερε το πέναλτι της ισοφάρισης του ΠΑΣ αλλά δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο ... γιατί αφ' ενός ο αντίπαλος τερματοφύλακας Ελευθερόπουλος ενέχεται και στα δυό δικά μας γκολ με δικά του σφάλματα και ο Ανδριόλας είχε άλλες αρκετά καλές αποκρούσεις και στο Α' και στο Β' μέρος... Σκούφαλης και Κούμο είχαν την ευκαιρία ν' αυξήσουν το σκορ και να τελειώσουν τον αγώνα αλλά και τα Γιάννενα έχασαν μεγάλη ευκαιρία με Μπακαγιόκο.
Στο Β' μέρος, αν μη τι άλλο δεν δώσαμε την ευκαιρία να καρποφορήσει η όποια πίεση του ΠΑΣ, που κατά βάση είχε μια ευκαιρία σημαντική στο 81' με τον Τζάνη.
Ο Πανιώνιος στην κατάλληλη στιγμή κτύπησε με τον αρχηγό Μανιάτη μετά από από σέντρα φάουλ του συνήθους υπόπτου Τζαβέλα (και το πρώτο γκολ προήλθε από δικό του κόρνερ).
Τζαβέλας και Μανιάτης αποτέλεσαν τους βασικούς άξονες της νίκης. Καλορίζικος ο Τσότσαλιτς, που με το πρώτο γκολ έκανε σεφτέ στο σκοράρισμα με τα κυανέρυθρα στο πρώτο ματς, που εμφανίστηκε ως βασικός.
Η ομάδα των αμυντικών του Πανιωνίου (6 στην αρχική ενδεκαδα) στάθηκε όρθια και πήρε τη νίκη βάλσαμο.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μια ανάσα!!!!!!!!!!!
Δείτε τη συνέντευξη Παράσχου (sentragoal).
ΥΓ: Επειδή σαν Πανιώνιοι έχουμε ζήσει αρκετές πίκρες τόσα χρόνια, χαιρόμαστε για μας μεν αλλά όχι για τα προβλήματα των άλλων. Σήμερα είναι και η επέτειος της απελευθέρωσης της πόλης των Ιωαννίνων και η δική μας χαρά καταλαβαίνουμε ότι είναι πίκρα για τους Γιαννιώτες. Εγώ θα ευχηθώ η ομάδα του ΠΑΣ να σωθεί σε βάρος κάποιων από τους άλλους που κινδυνεύουν. Ο ΠΑΣ ήταν ο αντίπαλος που νικήσαμε και υποβιβάσαμε στο δεύτερο μπαράζ της δεκαετίας του 80 και από τότε έκανε πολλά χρόνια να ορθοποδήσει. Δεν επιχαίρουμε λόγω της πτώσης των άλλων σε καμιά περίπτωση. Ακούτε κε Σπανέ;;;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)