Από την Παρασκευή που μας πέρασε, 9-10-2009, το ΒΗΜΑ κυκλοφορεί στα περίπτερα στα πλαίσια της ιστορικής σειράς του "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΑΙΩΝΑΣ", το βιβλίο του Τζορτζ Χόρτον, "Η μάστιγα της Ασίας", που μεταξύ άλλων, αποτελεί μια μαρτυρία για τη Μικρασιατική Καταστροφή του αυτόπτη μάρτυρα Προξένου των ΗΠΑ στη Σμύρνη.
Το βιβλίο αυτό, στην πρώτη κυκλοφορία του στις ΗΠΑ το 1926, συνοδεύτηκε από τη φήμη της αστραπιαίας εξαφάνισης των αντιτύπων το,υ λόγω μαζικής αγοράς τους από το State Department, ώστε να επιτύχει την απόσυρση στην πράξη του βιβλίου και να κάνει αδύνατη την απόκτησή του από το αναγνωστικό κοινό. Επίσης, στην Ελλάδα δεν κυκλοφόρησε τότε για να μην διαταραχτούν οι προσπάθειες Ελληνοτουρκικής προσέγγισης, οι οποίες είχαν ξεκινήσει εκείνη την εποχή.
Ο Χόρτον ένας ρομαντικός φιλελεύθερος άνθρωπος (με την πραγματική έννοια του όρου και όχι με τη σημερινή οικονομοπολιτική του χροιά), με τη δράση του έσωσε ανθρώπους κατά τη Μικρασιατική καταστροφή.
Αξίζει τον κόπο όλοι μας ν' αποκτήσουμε αυτό το βιβλίο και για την ιστορική μνήμη αλλά και σαν τιμή σε έναν άνθρωπο με πραγματική παρρησία έργων και λόγων, που συνέδεσε την ύπαρξή του με τον Ελληνισμό της Ιωνίας.
Αξίζει επίσης και για τη σύγχρονη πραγματικότητα, να ρίξει κάποιος μια ματιά στο κεφάλαιο ΛΣΤ', "Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΗΝΤΑ-ΠΕΝΗΝΤΑ". Και σήμερα κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν για μια λήθη που ισομερίζει τις ιστορικές ευθύνες και δεν χρήζει καμμιάς συγγνώμης και θέτει στο ίδιο επίπεδο ιστορικά θήτες και θύματα. Αυτή ήταν και είναι η πάγια θέση της Κεμαλικής Τουρκίας και όχι μόνο προς τους Έλληνες αλλά και τους Αρμενίους και άλλους. Αυτή τη θέση περιγράφει και ανατρέπει ο Χόρτον και την αναφέρει και σα θέση των όσων συνέδραμαν στη Μικρασιατική Καταστροφή, για να μην έχουν τύψεις συνείδησης, όσο μπορούν κυβερνήσεις και κράτη και τα άτομα που τα αντιπροσώπευαν / αντιπροσωπεύουν να έχουν ψυχή και συνείδηση. Ένα από τα επιχειρήματα ανατροπής αυτής της θεωρίας για το Χόρτον, είναι η μη ύπαρξη αντιποίνων έναντι Τούρκων και Μουσουλμάνων κατοίκων της Ελλάδας, κατά τη περίοδο της καταστροφής της Σμύρνης.
Τη θεωρία του "πενήντα-πενήντα", τη βιώνουμε κατά καιρούς και μάλιστα την είδαμε να εκδηλώνεται και στο εγγύς παρελθόν (βλέπε αποσυρθέν βιβλίο Ιστορίας ΣΤ' Δημοτικού, πολιτική εξωτερικών με ζεϊμπέκικα και τσιφτετέλια κλπ). Ο Ελληνικός λαός πιστεύω ότι βαθύτατα θέλει την ειρηνική συνεύρεση, γειτνίαση και συνεργασία του σήμερα αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να θεωρήσει δίκαιο να γίνει αυτό με παράλληλη απεμπόλιση της ιστορικής μνήμης και εκμηδένιση του παρελθόντος. Αν κάποιος χρωστάει κάτι, έστω μια ιστορική συγγνώμη, πρέπει να το κάνει και από τη μια πλευρά και από την άλλη, στο ποσοστό, που αρμόζει στον καθένα. Το να σβήσουμε την ιστορία ή να προσπαθήσουμε να μεσιάσουμε τις ευθύνες , είναι βιασμός συνειδήσεων, που κανένα δεν ωφελεί και δεν δικαιώνει και όσους αδικοχάθηκαν. Όχι στη μισαλλοδοξία αλλά και όχι στην αμετροεπή λήθη.
Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, φύλλο 37 - Κάποια σχόλια
Αισθάνομαι την ανάγκη να δημοσιοποιήσω τη συμφωνία μου με το σημερινό άρθρο του Μάκη Διόγου στον Πανιώνιο Κόσμο, που κατ' ουσίαν αντανακλά την Πανιώνια κοινή γνώμη για τα τεκταινόμενα στην ομάδα. Πολλά απ' αυτά έχουν γραφτεί και σ' αυτό και σ' άλλα Πανιώνια blogs τελευταία και είναι σημαντικό να εμφανίζονται μέσα στις σελίδες του Πανιώνιου Κόσμου.
Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη να εκφράσω σε αυτή μου την ανάρτηση την ευαρέσκειά μου για το άρθρο Διόγου, διότι ο Μάκης Διόγος σε διάφορες περιπτώσεις βρέθηκε στο στόχαστρο της κριτικής των φίλων της ομάδας, που σχολιάζουν στα blogs και οφείλουμε εκτός των πλην να τονίζουμε και τα συν.
Στα πλην προσωπικά θεωρώ το περί γκρίνιας άρθρου του κου Μ. Λαδόπουλου, για την παρρησία της γνώμης του οποίου, γράφτηκαν και δω και αλλού πολλοί έπαινοι.
Κύριε Λαδόπουλε, όταν τα γράφετε εσείς στα άρθρα σας είναι κριτική, όταν τα γράφουν σε σχόλια τους, σε blogs οι φίλοι της ομάδας είναι γκρίνια;
Είναι άτοπο το να γράψει κάποιος ότι η νίκη με τον Ατρόμητο ήταν οριακή; Διαβάστε λίγες σελίδες πριν το άρθρο σας τον κο Πατσουράκο, που λέει ότι μας βγήκε η ψυχή. Είναι παράλογο να τονιστεί ότι κερδίσαμε μια όχι τόσο σπουδαία ομάδα στο 90' και μετά από ολιγωρία του τερματοφύλακά της; Έτσι έγινε κε Λαδόπουλε και το ότι έχουμε και μεις χάσει πολλάκις έτσι, δεν αναιρεί τη φύση της πρόσφατης νίκης μας.
Γράφετε λες και οι φίλαθλοι του Πανιωνίου ζητάνε να δουν τη Μπαρτσελόνα και γκρινιάζουν αχάριστοι από το θέαμα, που παρακολουθούν ή περιμένουν στημένοι στη γωνία να πυροβολήσουν γεμάτοι χαιρεκακία.
Όχι κε Λαδόπουλε δεν είμαστε χαιρέκακοι και ούτε ζητάμε να δούμε την αρμάδα του Μέσι στη Νέα Σμύρνη και κανένας δεν θα είχε σημαντικές αντιρρήσεις ακόμα και αν παίζαμε αντιποδόσφαιρο για το αποτέλεσμα, γιατί θα 'ξερε ότι αυτό είναι το σύστημά μας και έτσι έχουμε οργανωθεί για να λειτουργούμε. Αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ένας ποδοσφαιρικός αχταρμάς με δεκάδες αβίαστα λάθη, που συνοδεύεται από κακή φυσική κατάσταση και ανάγκη να παίζουν άνθρωποι με προβλήματα, λόγω έλλειψης βάθους πάγκου ή έλλειψη εμπιστοσύνης στον πάγκο μας.
Από το άρθρο σας και από τα περισσότερα του Πανιώνιου Κόσμου κρατάμε την αισιοδοξία, ότι τα προβλήματα των τραυματισμών μειώνονται και σύντομα θα δούμε τουλάχιστον την πρώτη ενδεκάδα στην οποία ο κος Φερέρα είχε στηρίξει τους σχεδιασμούς του, τον Ιούνιο. Τότε όλοι θα μπορούμε να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα και ακόμα και μεις οι "γκρινιάρηδες", κε Λαδόπουλε, ευχόμαστε να είναι θετικά εις το έπακρον.
ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ:
Νοιώθω ότι μάλλον ήταν αυστηρή η κριτική μου απέναντι σ' έναν από τους ανθρώπους με γνήσια Πανιώνια αγάπη, η πέννα του οποίου με παρρησία και ειλικρίνεια στηρίζει το σύλλογο.
Στόχος μου ήταν επιτυχημένα ή αποτυχημένα να βάλω μια διαχωριστική γραμμή σε αυτό που εκφράζει κριτική και σ' αυτό που το άρθρο του κου Λαδόπουλου θεωρεί εσκεμμένη γκρίνια ή εκ φύσεως γκρίνια. Δεν είναι εύκολη όντως αυτή η διάκριση. Μένω απλά στη θεώρηση ότι η σε ευπρεπή πλαίσια και με επιχειρήματα διατύπωση των προβλημάτων είναι κριτική. Επίσης συμφωνώ μαζί του ότι ήταν υπερβολή, η διατύπωση ότι Λόλο και Ρεκόμπα πρέπει να λυπούνται να παίζουν σε αυτή την ομάδα, αλλά θεωρώ ότι ο φίλος που το εξέφρασε μιλώντας γι' αυτή την ομάδα δεν αναφερόταν στον εν γένει Πανιώνιο σαν σύλλογο αλλά στην ομάδα που έχει ως τώρα αγωνιστεί και με τον τρόπο που έχει αγωνιστεί.
Πάμε γι' άλλα, όλοι μαζί, με όπλο την αγάπη μας για το σύλλογο.
Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη να εκφράσω σε αυτή μου την ανάρτηση την ευαρέσκειά μου για το άρθρο Διόγου, διότι ο Μάκης Διόγος σε διάφορες περιπτώσεις βρέθηκε στο στόχαστρο της κριτικής των φίλων της ομάδας, που σχολιάζουν στα blogs και οφείλουμε εκτός των πλην να τονίζουμε και τα συν.
Στα πλην προσωπικά θεωρώ το περί γκρίνιας άρθρου του κου Μ. Λαδόπουλου, για την παρρησία της γνώμης του οποίου, γράφτηκαν και δω και αλλού πολλοί έπαινοι.
Κύριε Λαδόπουλε, όταν τα γράφετε εσείς στα άρθρα σας είναι κριτική, όταν τα γράφουν σε σχόλια τους, σε blogs οι φίλοι της ομάδας είναι γκρίνια;
Είναι άτοπο το να γράψει κάποιος ότι η νίκη με τον Ατρόμητο ήταν οριακή; Διαβάστε λίγες σελίδες πριν το άρθρο σας τον κο Πατσουράκο, που λέει ότι μας βγήκε η ψυχή. Είναι παράλογο να τονιστεί ότι κερδίσαμε μια όχι τόσο σπουδαία ομάδα στο 90' και μετά από ολιγωρία του τερματοφύλακά της; Έτσι έγινε κε Λαδόπουλε και το ότι έχουμε και μεις χάσει πολλάκις έτσι, δεν αναιρεί τη φύση της πρόσφατης νίκης μας.
Γράφετε λες και οι φίλαθλοι του Πανιωνίου ζητάνε να δουν τη Μπαρτσελόνα και γκρινιάζουν αχάριστοι από το θέαμα, που παρακολουθούν ή περιμένουν στημένοι στη γωνία να πυροβολήσουν γεμάτοι χαιρεκακία.
Όχι κε Λαδόπουλε δεν είμαστε χαιρέκακοι και ούτε ζητάμε να δούμε την αρμάδα του Μέσι στη Νέα Σμύρνη και κανένας δεν θα είχε σημαντικές αντιρρήσεις ακόμα και αν παίζαμε αντιποδόσφαιρο για το αποτέλεσμα, γιατί θα 'ξερε ότι αυτό είναι το σύστημά μας και έτσι έχουμε οργανωθεί για να λειτουργούμε. Αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ένας ποδοσφαιρικός αχταρμάς με δεκάδες αβίαστα λάθη, που συνοδεύεται από κακή φυσική κατάσταση και ανάγκη να παίζουν άνθρωποι με προβλήματα, λόγω έλλειψης βάθους πάγκου ή έλλειψη εμπιστοσύνης στον πάγκο μας.
Από το άρθρο σας και από τα περισσότερα του Πανιώνιου Κόσμου κρατάμε την αισιοδοξία, ότι τα προβλήματα των τραυματισμών μειώνονται και σύντομα θα δούμε τουλάχιστον την πρώτη ενδεκάδα στην οποία ο κος Φερέρα είχε στηρίξει τους σχεδιασμούς του, τον Ιούνιο. Τότε όλοι θα μπορούμε να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα και ακόμα και μεις οι "γκρινιάρηδες", κε Λαδόπουλε, ευχόμαστε να είναι θετικά εις το έπακρον.
ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ:
Νοιώθω ότι μάλλον ήταν αυστηρή η κριτική μου απέναντι σ' έναν από τους ανθρώπους με γνήσια Πανιώνια αγάπη, η πέννα του οποίου με παρρησία και ειλικρίνεια στηρίζει το σύλλογο.
Στόχος μου ήταν επιτυχημένα ή αποτυχημένα να βάλω μια διαχωριστική γραμμή σε αυτό που εκφράζει κριτική και σ' αυτό που το άρθρο του κου Λαδόπουλου θεωρεί εσκεμμένη γκρίνια ή εκ φύσεως γκρίνια. Δεν είναι εύκολη όντως αυτή η διάκριση. Μένω απλά στη θεώρηση ότι η σε ευπρεπή πλαίσια και με επιχειρήματα διατύπωση των προβλημάτων είναι κριτική. Επίσης συμφωνώ μαζί του ότι ήταν υπερβολή, η διατύπωση ότι Λόλο και Ρεκόμπα πρέπει να λυπούνται να παίζουν σε αυτή την ομάδα, αλλά θεωρώ ότι ο φίλος που το εξέφρασε μιλώντας γι' αυτή την ομάδα δεν αναφερόταν στον εν γένει Πανιώνιο σαν σύλλογο αλλά στην ομάδα που έχει ως τώρα αγωνιστεί και με τον τρόπο που έχει αγωνιστεί.
Πάμε γι' άλλα, όλοι μαζί, με όπλο την αγάπη μας για το σύλλογο.
Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009
ΝΕΑ "ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"
Μια που στον ένα από τους πυλώνες του δικομματισμού, αυτόν που πλήγηκε από την πρόσφατη εκλογική ήττα, αναρωτιούνται σε τι "γήπεδο" να διεξάγουν την εκλογή του νέου αρχηγού, κλειστό μπάσκετ (=συνέδριο στελεχών / μελών) ή ολυμπιακό στάδιο (=γενική πανελλήνια ψηφοφορία οπαδών), με τέτοιους όρους θα πρότεινα και τη μέθοδο που κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιήσει για αναγέννηση με νέες συνθήκες, οι προβληματικές ποδοσφαιρικές ομάδες (μεταξύ των οποίων και αυτή που υποστηρίζω). Μετονομάστηκαν σε "Νέος Πανιώνιος", "Νέα Καβάλα" κλπ, στην προσπάθεια ν' απεγκλωβιστούν από κακές σελίδες του παρελθόντος τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η προσπάθεια με τη μετονομασία, αποδείχθηκε άκαρπη ατραπός, αν όχι και κακή μάλιστα.
Ίσως όμως για τη Νέα Δημοκρατία, η αναβάπτισή της να είναι μονόδρομος. Η αναβάπτιση, που χρειάζεται δεν είναι βέβαια τόσο η ονομαστική αλλά η ιδεολογική, στα πλαίσια βέβαια του πολιτικού φάσματος, που τοποθετείται αυτό το κόμμα.
Η Νέα Δημοκρατία, αν ψάξει απλά "ηγέτη" ή "αντι-Παπανδρέου" θα υποπέσει στο ίδιο σφάλμα, στο οποίο υπέπεσε με τις αρχηγικές επιλογές Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κώστα Καραμανλή. Η μόνη περίπτωση αναβάθμισης αυτού του κόμματος στη λαϊκή συνείδηση, μετά το άγος των πολλαπλών σκανδάλων και της μη επαρκούς διαχειριστικής ικανότητας, που επέδειξε κατά την πρόσφατη διακυβέρνηση της χώρας, είναι το να μετατραπεί σε πραγματικό κόμμα αρχών. Και για να το κάνει αυτό, αποτινάσσοντας από πάνω της τον τρόπο λειτουργίας της, δεκαετιών τώρα, θα πρέπει πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσει τι υποστηρίζει ιδεολογικά;
Είναι ένα δεξιό κόμμα με ριζοσπαστικό κρατικό παρεμβατισμό, όπου αυτός χρειάζεται και με υποστήριξη του κράτους πρόνοιας; Είναι ένα φιλελεύθερο ή νεοφιλελεύθερο κόμμα με πλήρη εμπιστοσύνη στους μηχανισμούς της ελεύθερης αγοράς και προσπάθεια για λιγότερο κράτος ακόμα και σε τομείς υπηρεσιών προς τον πολίτη; Υποστηρίζει την εθνική ταυτότητα του κράτους, ή μέσα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πραγματικότητας και της παγκοσμιοποίησης θα προσπαθήσει να συνδυάσει αυτή την εθνική ταυτότητα με τη δημιουργία ενός κράτους δικαίου για όλους τους υπηκόους αυτού του κράτους, ανεξαρτήτως εθνότητας και θρησκεύματος; Αν η ΝΔ μείνει στις πομφόλυγες Καραμανλή του νεώτερου ως κόμμα του νεφελώδους "μεσαίου χώρου", τότε η αοριστία του σκοπού της ύπαρξης της θα την οδηγήσει σε περαιτέρω κατάρρευση (τα κόμματα χαρακτηρίζονται απ' αυτά που πραγματικά πιστεύουν και όχι από το ιδεολογικό φάσμα του κόσμου από τον οποίο ζητούν να αλιεύσουν ψήφους).
Πάνω απ' όλα η Νέα Δημοκρατία οφείλει να πάψει να είναι το κόμμα-κτήμα επιγόνων και βαρόνων και να στηρίξει τη δύναμη του σε καταστατικά, διαδικασίες, αρχές και στελέχη με γνώσεις.
Αν δεν μπορεί και σε αυτή τη φάση της ιστορίας της ν' αναδείξει τις αρχές πάνω από πρόσωπα, ίσως η Νέα Δημοκρατία να συνεχίσει να υπάρχει μεν και πιθανόν κάποια στιγμή να επανέλθει και στην εξουσία, αλλά αυτό θα γίνει μόνο και μόνο γιατί σε κάποιους συμφέρει να μην "κουτσαθεί" ο δικομματισμός. Σίγουρα πάντως θα έχει χάσει για μια ακόμα φορά την ιστορική ευκαιρία να δημιουργήσει μια σύγχρονη δημοκρατική κυψέλη στο χώρο του πολιτικού της φάσματος και να πορευθεί σαν σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα και όχι σαν κόμμα φεουδαρχών και "τζακιών". Και οι ευκαιρίες δεν θα δίνονται για πάντα...
ΥΓ1: Δεν ξέρω τι προσωπικά προβλήματα αντιμετωπίζει ο κος Καραμανλής (πιθανόν σοβαρά) και πόσο τον επηρεάζουν αλλά θεωρώ ότι και στη δεδομένη περίσταση όπως και στη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ φάνηκε αρχικά να κάνει υπερβάσεις, εμφανίζεται τώρα κατώτερος του αναμενομένου.
Διαβάζω για απόφασή του για μιας ημέρας συνέδριο, λες και φοβάται το διάλογο και την εκτεταμένη συζήτηση ίσως και την κριτική της ήττας, ίσως ακόμα και τις αντεγκλήσεις μεταξύ των διαδόχων και των στρατών τους.
Επίσης ορίζει επιτροπή συνεδρίου και τοποθετεί μεταξύ άλλων και δυο φερόμενους να διεκδικήσουν την αρχηγία ενώ αποκλείει τους άλλους.
Τέλος αναφέρεται ότι ασχέτως της διαρκείας που τελικά θα χρειαστεί το συνέδριο, αυτός θ' αποχωρήσει της διαδικασίας την πρώτη ημέρα του, 7-11-2009.
Υποτίθεται ότι ως αρχηγός, μέχρι την ανάδειξη του νέου αρχηγού, οφείλει, πέραν του Προέδρου του Συνεδρίου, να εγγυηθεί και αυτός την ομαλή λειτουργία του.
Δεν θυμάμαι απόλυτα τις διαδικασίες που είχαν ακολουθηθεί επί Ράλλη το 1981, αλλά ακόμα και σ' εκείνη την πρώιμη μεταπολιτευτική εποχή και στην πρωτόγνωρη τότε για τη ΝΔ ήττα, νομίζω ότι όλοι είχαν να πουν καλά λόγια για τη διαδικασία αλλαγής ηγεσίας.
Τώρα για μια ακόμα φορά η ΝΔ δείχνει ακυβέρνητο καράβι, σε πλήρη αδυναμία έκφρασης του οποιουδήποτε πολιτικού λόγου στις τρέχουσες εξελίξεις και με προσπάθεια των δελφίνων να τρέξουν τις εξελίξεις και όχι του νυν αρχηγού του κόμματος, που για μια ακόμα φορά σφάλλει φοβούμενος τις διαδικασίες αντί να στηριχτεί στις διαδικασίες.
Το συνέδριο ενός μεγάλου κόμματος πρέπει να εξαντλήσει σε μια τέτοια περίσταση την αναζήτηση των αιτίων της συντριβής του, να μελετήσει τα ιδεολογικά του ελλείμματα στις τρέχουσες συνθήκες και μετά να εκλέξει αρχηγό, ασχέτως της διαρκείας, που θα πάρει αυτό. Και στο διάστημα αυτό οφείλει να παίξει παράλληλα σωστά και ενεργά, το ρόλο, στον οποίο το έταξε ο λαός με την ψήφο του, δηλαδή αυτόν της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν ο νυν αρχηγός δεν θέλει να κατηγορηθεί ότι παρεμβαίνει στο συνέδριο και στην εκλογή του διαδόχου του, τότε οφείλει η Επιτροπή Συνεδρίου να τα κάνει αυτά.
ΥΓ2: Ας με συγχωρέσουν οι φίλοι του blog για την εκτεταμένη αυτή ΝεοΔημοκρατολογία σε αυτή μου την ανάρτηση.
Πιστεύω όμως ότι έξω από τα όρια τα κομματικά της ΝΔ, το συγκεκριμένο θέμα αφορά μάλλον όλους μας, γιατί δεν είναι μόνο ο δικομματισμός, που ταλανίζει αυτή τη χώρα, αλλά κυρίως η φύση του δικομματισμού. Εδώ δεν μιλάμε για τους Χριστιανοδημοκράτες της Γερμανίας ή τους Τόρις της Βρετανίας, ούτε για το Γερμανικό SDP και τους Εργατικούς. Εδώ μιλάμε για κόμματα του Ελληνικού δικομματισμού, που πάνε από πατέρες σε γιους, από θείους σε ανηψιούς, που απεμπολούν ιδεολογίες προς άγραν ψήφων, που τα στελέχη τους και αυτά είναι κληρονομικώ δικαιώματι πολιτικοί, που υπάρχουν φέουδα και βαρόνοι. Σκεφθείτε πχ αν άτομα σαν τη Θάτσερ και τη Μέρκελ, χωρίς πατρογονική πολιτική παράδοση, θα είχαν τύχη να ηγηθούν ποτέ της ΝΔ στην Ελλάδα; Συνεπώς θεωρώ ότι η επίκληση για κόμματα αρχών σε όλους τους πολιτικούς χώρους είναι θεμέλιο δημοκρατίας και διαφάνειας.
Ίσως όμως για τη Νέα Δημοκρατία, η αναβάπτισή της να είναι μονόδρομος. Η αναβάπτιση, που χρειάζεται δεν είναι βέβαια τόσο η ονομαστική αλλά η ιδεολογική, στα πλαίσια βέβαια του πολιτικού φάσματος, που τοποθετείται αυτό το κόμμα.
Η Νέα Δημοκρατία, αν ψάξει απλά "ηγέτη" ή "αντι-Παπανδρέου" θα υποπέσει στο ίδιο σφάλμα, στο οποίο υπέπεσε με τις αρχηγικές επιλογές Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κώστα Καραμανλή. Η μόνη περίπτωση αναβάθμισης αυτού του κόμματος στη λαϊκή συνείδηση, μετά το άγος των πολλαπλών σκανδάλων και της μη επαρκούς διαχειριστικής ικανότητας, που επέδειξε κατά την πρόσφατη διακυβέρνηση της χώρας, είναι το να μετατραπεί σε πραγματικό κόμμα αρχών. Και για να το κάνει αυτό, αποτινάσσοντας από πάνω της τον τρόπο λειτουργίας της, δεκαετιών τώρα, θα πρέπει πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσει τι υποστηρίζει ιδεολογικά;
Είναι ένα δεξιό κόμμα με ριζοσπαστικό κρατικό παρεμβατισμό, όπου αυτός χρειάζεται και με υποστήριξη του κράτους πρόνοιας; Είναι ένα φιλελεύθερο ή νεοφιλελεύθερο κόμμα με πλήρη εμπιστοσύνη στους μηχανισμούς της ελεύθερης αγοράς και προσπάθεια για λιγότερο κράτος ακόμα και σε τομείς υπηρεσιών προς τον πολίτη; Υποστηρίζει την εθνική ταυτότητα του κράτους, ή μέσα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πραγματικότητας και της παγκοσμιοποίησης θα προσπαθήσει να συνδυάσει αυτή την εθνική ταυτότητα με τη δημιουργία ενός κράτους δικαίου για όλους τους υπηκόους αυτού του κράτους, ανεξαρτήτως εθνότητας και θρησκεύματος; Αν η ΝΔ μείνει στις πομφόλυγες Καραμανλή του νεώτερου ως κόμμα του νεφελώδους "μεσαίου χώρου", τότε η αοριστία του σκοπού της ύπαρξης της θα την οδηγήσει σε περαιτέρω κατάρρευση (τα κόμματα χαρακτηρίζονται απ' αυτά που πραγματικά πιστεύουν και όχι από το ιδεολογικό φάσμα του κόσμου από τον οποίο ζητούν να αλιεύσουν ψήφους).
Πάνω απ' όλα η Νέα Δημοκρατία οφείλει να πάψει να είναι το κόμμα-κτήμα επιγόνων και βαρόνων και να στηρίξει τη δύναμη του σε καταστατικά, διαδικασίες, αρχές και στελέχη με γνώσεις.
Αν δεν μπορεί και σε αυτή τη φάση της ιστορίας της ν' αναδείξει τις αρχές πάνω από πρόσωπα, ίσως η Νέα Δημοκρατία να συνεχίσει να υπάρχει μεν και πιθανόν κάποια στιγμή να επανέλθει και στην εξουσία, αλλά αυτό θα γίνει μόνο και μόνο γιατί σε κάποιους συμφέρει να μην "κουτσαθεί" ο δικομματισμός. Σίγουρα πάντως θα έχει χάσει για μια ακόμα φορά την ιστορική ευκαιρία να δημιουργήσει μια σύγχρονη δημοκρατική κυψέλη στο χώρο του πολιτικού της φάσματος και να πορευθεί σαν σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα και όχι σαν κόμμα φεουδαρχών και "τζακιών". Και οι ευκαιρίες δεν θα δίνονται για πάντα...
ΥΓ1: Δεν ξέρω τι προσωπικά προβλήματα αντιμετωπίζει ο κος Καραμανλής (πιθανόν σοβαρά) και πόσο τον επηρεάζουν αλλά θεωρώ ότι και στη δεδομένη περίσταση όπως και στη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ φάνηκε αρχικά να κάνει υπερβάσεις, εμφανίζεται τώρα κατώτερος του αναμενομένου.
Διαβάζω για απόφασή του για μιας ημέρας συνέδριο, λες και φοβάται το διάλογο και την εκτεταμένη συζήτηση ίσως και την κριτική της ήττας, ίσως ακόμα και τις αντεγκλήσεις μεταξύ των διαδόχων και των στρατών τους.
Επίσης ορίζει επιτροπή συνεδρίου και τοποθετεί μεταξύ άλλων και δυο φερόμενους να διεκδικήσουν την αρχηγία ενώ αποκλείει τους άλλους.
Τέλος αναφέρεται ότι ασχέτως της διαρκείας που τελικά θα χρειαστεί το συνέδριο, αυτός θ' αποχωρήσει της διαδικασίας την πρώτη ημέρα του, 7-11-2009.
Υποτίθεται ότι ως αρχηγός, μέχρι την ανάδειξη του νέου αρχηγού, οφείλει, πέραν του Προέδρου του Συνεδρίου, να εγγυηθεί και αυτός την ομαλή λειτουργία του.
Δεν θυμάμαι απόλυτα τις διαδικασίες που είχαν ακολουθηθεί επί Ράλλη το 1981, αλλά ακόμα και σ' εκείνη την πρώιμη μεταπολιτευτική εποχή και στην πρωτόγνωρη τότε για τη ΝΔ ήττα, νομίζω ότι όλοι είχαν να πουν καλά λόγια για τη διαδικασία αλλαγής ηγεσίας.
Τώρα για μια ακόμα φορά η ΝΔ δείχνει ακυβέρνητο καράβι, σε πλήρη αδυναμία έκφρασης του οποιουδήποτε πολιτικού λόγου στις τρέχουσες εξελίξεις και με προσπάθεια των δελφίνων να τρέξουν τις εξελίξεις και όχι του νυν αρχηγού του κόμματος, που για μια ακόμα φορά σφάλλει φοβούμενος τις διαδικασίες αντί να στηριχτεί στις διαδικασίες.
Το συνέδριο ενός μεγάλου κόμματος πρέπει να εξαντλήσει σε μια τέτοια περίσταση την αναζήτηση των αιτίων της συντριβής του, να μελετήσει τα ιδεολογικά του ελλείμματα στις τρέχουσες συνθήκες και μετά να εκλέξει αρχηγό, ασχέτως της διαρκείας, που θα πάρει αυτό. Και στο διάστημα αυτό οφείλει να παίξει παράλληλα σωστά και ενεργά, το ρόλο, στον οποίο το έταξε ο λαός με την ψήφο του, δηλαδή αυτόν της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν ο νυν αρχηγός δεν θέλει να κατηγορηθεί ότι παρεμβαίνει στο συνέδριο και στην εκλογή του διαδόχου του, τότε οφείλει η Επιτροπή Συνεδρίου να τα κάνει αυτά.
ΥΓ2: Ας με συγχωρέσουν οι φίλοι του blog για την εκτεταμένη αυτή ΝεοΔημοκρατολογία σε αυτή μου την ανάρτηση.
Πιστεύω όμως ότι έξω από τα όρια τα κομματικά της ΝΔ, το συγκεκριμένο θέμα αφορά μάλλον όλους μας, γιατί δεν είναι μόνο ο δικομματισμός, που ταλανίζει αυτή τη χώρα, αλλά κυρίως η φύση του δικομματισμού. Εδώ δεν μιλάμε για τους Χριστιανοδημοκράτες της Γερμανίας ή τους Τόρις της Βρετανίας, ούτε για το Γερμανικό SDP και τους Εργατικούς. Εδώ μιλάμε για κόμματα του Ελληνικού δικομματισμού, που πάνε από πατέρες σε γιους, από θείους σε ανηψιούς, που απεμπολούν ιδεολογίες προς άγραν ψήφων, που τα στελέχη τους και αυτά είναι κληρονομικώ δικαιώματι πολιτικοί, που υπάρχουν φέουδα και βαρόνοι. Σκεφθείτε πχ αν άτομα σαν τη Θάτσερ και τη Μέρκελ, χωρίς πατρογονική πολιτική παράδοση, θα είχαν τύχη να ηγηθούν ποτέ της ΝΔ στην Ελλάδα; Συνεπώς θεωρώ ότι η επίκληση για κόμματα αρχών σε όλους τους πολιτικούς χώρους είναι θεμέλιο δημοκρατίας και διαφάνειας.
Μικρό πολιτικό Κουίζ
Υπάρχει ένα πολιτικό κόμμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που μετά την αποχώρηση του ιδρυτή του, κερδίζει σε εγχώριες κοινοβουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις μόνον όταν συμπέσουν οι εκλογές με θητεία Προέδρου των ΗΠΑ, που το επώνυμο του είναι Μπους. Ποιο είναι το κόμμα;
ΥΓ: Δεν θέλω να πειράξω κάποιον. Απλή επισήμανση της σύμπτωσης κάνω, που μου φαίνεται κάπως εντυπωσιακή.
ΥΓ: Δεν θέλω να πειράξω κάποιον. Απλή επισήμανση της σύμπτωσης κάνω, που μου φαίνεται κάπως εντυπωσιακή.
Δυο συμβάντα της επικαιρότητας, που χρειάζονται προσοχή
Σε συνέχεια προηγούμενης σχετικής ανάρτησής μου, αναρωτιέμαι αν οι νέοι σεισμοί στον Ειρηνικό (Βανουάτου) αποτελούν εκδήλωση του περιβόητου "φαινομένου Ντόμινο", σύμφωνα με τη γνωστή θεωρία για τις συνέπειες των πολύ ισχυρών σεισμικών δονήσεων. Πιθανότατα η χρονική υστέρηση αυτών των σεισμών από τους αρχικούς στις νήσους Σαμόα, να μην δικαιολογεί μια τέτοια θεώρηση και να πρόκειται για ανεξάρτητα γεγονότα. Θα περίμενα κάποιοι δημοσιογράφοι ασχολούμενοι με τέτοια ζητήματα, να έθεταν το ερώτημα στους Έλληνες ειδικούς επιστήμονες.
Ένα άλλο συμβάν της επικαιρότητας, που ήθελα να σχολιάσω, είναι η εντόπιση από το τέλος Αυγούστου, από Ιάπωνες επιστήμονες, μετάλλαξης του ιού H1N1, σε γυναίκα ασθενή, που επέδειξε ισχυρή ανθεκτικότητα στο Tamiflu. Η είδηση βέβαια συνοδεύεται από αδυναμία των επιστημόνων να επιβεβαιώσουν τη μετάλλαξη. Επίσης αναφέρεται ότι ο ιός δεν παρουσιάστηκε να δημιουργεί χειρότερα συμπτώματα και επιπτώσεις και εν τέλει αντιμετωπίστηκε με χορήγηση του άλλου φαρμάκου, Relenza.
Τέλος σημειώνεται ότι ο ιός εμφανίζει αντοχή στα αντιϊικά σε άτομα, που έχουν λάβει προληπτικά αντιβιοτικά. Το τελευταίο ηχεί κάπως περίεργο και χρειάζεται επεξήγηση από ειδικούς, αλλά μοιάζει σαν τα αντιβιοτικά ν' αναστέλλουν τις φυσικές αντιδράσεις του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος στην έκθεση στον ιό.
Πάντως είναι σημαντικότατο να μην "σπαταλήσουμε" με άστατο τρόπο τα φαρμακευτικά μας όπλα έναντι του ιού είτε σε ατομικό επίπεδο είτε σε κρατικό. Πλην όμως, χρειάζεται να βρεθεί η χρυσή τομή και να μην αφήνουμε ευπαθείς ανθρώπους χωρίς φαρμακευτική προστασία επί μακρόν, καθυστερώντας την επιβεβαίωση της διάγνωσης γραφειοκρατικά, γιατί αυτά τα αντιϊικά φάρμακα δρουν αποδοτικά τις πρώτες 48 ώρες από την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων.
Ένα άλλο συμβάν της επικαιρότητας, που ήθελα να σχολιάσω, είναι η εντόπιση από το τέλος Αυγούστου, από Ιάπωνες επιστήμονες, μετάλλαξης του ιού H1N1, σε γυναίκα ασθενή, που επέδειξε ισχυρή ανθεκτικότητα στο Tamiflu. Η είδηση βέβαια συνοδεύεται από αδυναμία των επιστημόνων να επιβεβαιώσουν τη μετάλλαξη. Επίσης αναφέρεται ότι ο ιός δεν παρουσιάστηκε να δημιουργεί χειρότερα συμπτώματα και επιπτώσεις και εν τέλει αντιμετωπίστηκε με χορήγηση του άλλου φαρμάκου, Relenza.
Τέλος σημειώνεται ότι ο ιός εμφανίζει αντοχή στα αντιϊικά σε άτομα, που έχουν λάβει προληπτικά αντιβιοτικά. Το τελευταίο ηχεί κάπως περίεργο και χρειάζεται επεξήγηση από ειδικούς, αλλά μοιάζει σαν τα αντιβιοτικά ν' αναστέλλουν τις φυσικές αντιδράσεις του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος στην έκθεση στον ιό.
Πάντως είναι σημαντικότατο να μην "σπαταλήσουμε" με άστατο τρόπο τα φαρμακευτικά μας όπλα έναντι του ιού είτε σε ατομικό επίπεδο είτε σε κρατικό. Πλην όμως, χρειάζεται να βρεθεί η χρυσή τομή και να μην αφήνουμε ευπαθείς ανθρώπους χωρίς φαρμακευτική προστασία επί μακρόν, καθυστερώντας την επιβεβαίωση της διάγνωσης γραφειοκρατικά, γιατί αυτά τα αντιϊικά φάρμακα δρουν αποδοτικά τις πρώτες 48 ώρες από την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων.
Κλείνει το 4άρι
Με την απόκτηση Τσιτικισβίλι ή το δανεισμό Έρτσεκ από Ολυμπιακό φαίνεται να κλείνει το θέμα με το 4άρι στο ρόστερ της ομάδας μπάσκετ του Πανιωνίου. Η δεύτερη περίπτωση φαίνεται δύσκολη και αν και πιθανόν φαντάζει σαν καλύτερης ποιότητας λύση για φέτος, λόγω όμως δανεισμού, ίσως θα έπρεπε ν' αποφεχθεί. Είναι καλύτερα όσο το δυνατό λιγότερους δανεικούς να έχουμε στη νέα ομάδα, όσο και αν παίκτες της ποιότητας Έρτσεκ είναι δελεαστικές περιπτώσεις.
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009
Συνέντευξη Τύπου ΚΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
Το ΔΣ της ΚΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ έδωσε συνέντευξη τύπου καλώντας τον κυανέρυθρο κόσμο σε συμπαράσταση στη φετινή δύσκολη προσπάθεια της ομάδας.
Στο πάνελ βρέθηκαν ο δήμαρχος Νέας Σμύρνης, Γιώργος Κουτελάκης, ο Δημήτρης Θεοδωρίδης, ο Φάνης Γαλλής, ο Μπάμπης Αβραντίνης και ο Δημήτρης Δημητρίου, που αποκάλυψαν, μεταξύ άλλων, πως θα ξεκινήσουν σε λιγότερο από έναν χρόνο οι εργασίες για το νέο κλειστό των «κυανέρυθρων».
Ο Γιώργος Κουτελάκης κατέθεσε πως "αυτό που έχει συμβεί στον Πανιώνιο θα μπορούσε να είναι παράδειγμα. Άλλες ομάδες οικονομικά μεγαλύτερες θα κατέρρεαν. Διδάσκει πως είναι ομάδα η οποία έχει βάθος στην ιστορίας της και είναι δεμένη. Είμαστε προσγειωμένοι. Στόχος μας είναι να είμαστε μέσα στην οκτάδα στο τέλος της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος".
Στη συνέχεια αναφερόμενος στο θέμα του γηέδου ισχυρίστηκε ότι "γυρίζουμε στη φυσική μας έδρα και σκοπός μας είναι να ζεστάνουμε τον κόσμο. Θέλουμε να πετύχουμε το στοίχημα με το μισό μπάτζετ από την περσινή σεζόν να καταφέρουμε τους στόχους μας και την επιστροφή του Ηλία Λιανού την επόμενη χρονιά. Στοχεύουμε τον επόμενο Σεπτέμβρη να ξεκινήσουν τα έργα για την κατασκευή του νέου κλειστού στην Αρτάκης για το οποίο έχει γίνει η προμελέτη. Θα είναι ένα σύγχρονο γήπεδο με 3.500 θέσεις".
Ο Φάνης Γαλλής δήλωσε ότι "ξεκινήσαμε με τον Γεράσιμο Βεντούρη στο Ερασιτέχνη. Μας έτυχε το απρόοπτο με τον Ηλία Λιανό και ασχολούμαστε με την ΚΑΕ. Είμαστε μία διοίκηση συλλογική. Έχουμε υποχρέωση να δημιουργήσουμε μία ανταγωνιστική ομάδα που θα είναι οικονομικά ισοσκελισμένη. Στόχος είναι να έχει νέα παιδιά όπως παλιά και παράλληλα να παρουσιάζει όμορφο θέαμα χωρίς να ξεφεύγει από το μπάτζετ που διαθέτει".
Αναφέρθηκε επίσης ότι το ρόστερ του Πανιωνίου θα ολοκληρωθεί εντός της εβδομάδας και πως το μπάτζετ είναι περίπου στο ένα τρίτο του αντίστοιχου περυσινού.
Υπήρξε και σχετικά απολογητική αναφορά στο θέμα της τιμής των εισιτηρίων διαρκείας όπου έγινε η αποδοχή ότι η τιμή τους είναι σχετικά ακριβή με στόχο την έμμεση συνεισφορά των αγοραστών στη φετινή προσπάθεια οικονομικής ενίσχυσης του συλλόγου.
Τέλος αναφέρθηκε ότι το τουρνουά Ανδρέας Βαρίκας θα διεξαχθεί την επόμενη εβδομάδα με συμμετοχή ΑΕΚ, Ηλυσιακού και άλλης μια ομάδας που αναζητείται, αφού το Μαρούσι που συνήθως συμμετέχει, δεν μπορεί λόγω υποχρεώσεων στην Ευρωλίγκα.
Στο πάνελ βρέθηκαν ο δήμαρχος Νέας Σμύρνης, Γιώργος Κουτελάκης, ο Δημήτρης Θεοδωρίδης, ο Φάνης Γαλλής, ο Μπάμπης Αβραντίνης και ο Δημήτρης Δημητρίου, που αποκάλυψαν, μεταξύ άλλων, πως θα ξεκινήσουν σε λιγότερο από έναν χρόνο οι εργασίες για το νέο κλειστό των «κυανέρυθρων».
Ο Γιώργος Κουτελάκης κατέθεσε πως "αυτό που έχει συμβεί στον Πανιώνιο θα μπορούσε να είναι παράδειγμα. Άλλες ομάδες οικονομικά μεγαλύτερες θα κατέρρεαν. Διδάσκει πως είναι ομάδα η οποία έχει βάθος στην ιστορίας της και είναι δεμένη. Είμαστε προσγειωμένοι. Στόχος μας είναι να είμαστε μέσα στην οκτάδα στο τέλος της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος".
Στη συνέχεια αναφερόμενος στο θέμα του γηέδου ισχυρίστηκε ότι "γυρίζουμε στη φυσική μας έδρα και σκοπός μας είναι να ζεστάνουμε τον κόσμο. Θέλουμε να πετύχουμε το στοίχημα με το μισό μπάτζετ από την περσινή σεζόν να καταφέρουμε τους στόχους μας και την επιστροφή του Ηλία Λιανού την επόμενη χρονιά. Στοχεύουμε τον επόμενο Σεπτέμβρη να ξεκινήσουν τα έργα για την κατασκευή του νέου κλειστού στην Αρτάκης για το οποίο έχει γίνει η προμελέτη. Θα είναι ένα σύγχρονο γήπεδο με 3.500 θέσεις".
Ο Φάνης Γαλλής δήλωσε ότι "ξεκινήσαμε με τον Γεράσιμο Βεντούρη στο Ερασιτέχνη. Μας έτυχε το απρόοπτο με τον Ηλία Λιανό και ασχολούμαστε με την ΚΑΕ. Είμαστε μία διοίκηση συλλογική. Έχουμε υποχρέωση να δημιουργήσουμε μία ανταγωνιστική ομάδα που θα είναι οικονομικά ισοσκελισμένη. Στόχος είναι να έχει νέα παιδιά όπως παλιά και παράλληλα να παρουσιάζει όμορφο θέαμα χωρίς να ξεφεύγει από το μπάτζετ που διαθέτει".
Αναφέρθηκε επίσης ότι το ρόστερ του Πανιωνίου θα ολοκληρωθεί εντός της εβδομάδας και πως το μπάτζετ είναι περίπου στο ένα τρίτο του αντίστοιχου περυσινού.
Υπήρξε και σχετικά απολογητική αναφορά στο θέμα της τιμής των εισιτηρίων διαρκείας όπου έγινε η αποδοχή ότι η τιμή τους είναι σχετικά ακριβή με στόχο την έμμεση συνεισφορά των αγοραστών στη φετινή προσπάθεια οικονομικής ενίσχυσης του συλλόγου.
Τέλος αναφέρθηκε ότι το τουρνουά Ανδρέας Βαρίκας θα διεξαχθεί την επόμενη εβδομάδα με συμμετοχή ΑΕΚ, Ηλυσιακού και άλλης μια ομάδας που αναζητείται, αφού το Μαρούσι που συνήθως συμμετέχει, δεν μπορεί λόγω υποχρεώσεων στην Ευρωλίγκα.
Υπουργεία και ονοματολογία
Είναι γνωστή η ροπή του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου προς πομπώδεις λέξεις και κλισέ. Είναι μάλλον εκ διαμέτρου αντίθετη αυτή η ροπή με τον τρόπο με τον οποίο ομιλεί την Ελληνική ο πρωθυπουργός. Επίσης είναι μάλλον κληρονομηθείσα ιδιότητα από τον μακαρίτη, τον πατέρα του, Ανδρέα Παπανδρέου, που υπήρξε και δεινός γλωσσοπλάστης και εισήγαγε νέους όρους και εκφράσεις στη γλώσσα της πολιτικής.
Για παράδειγμα πριν από το 1981 (όπως μάλλον και τώρα συνηθίζεται) μίλαγαν για ανασχηματισμό μιας κυβέρνησης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εισήγαγε τον όρο "αναδόμηση".
Επίσης ως τις μέρες του ανέφεραν ότι ο αρχηγός διέγραφε ένα κομματικό στέλεχος. Ο Ανδρέας απέπεμπε στελέχη του με την έκφραση "Έθεσε εαυτόν εκτός κινήματος".
Σήμερα βιώσαμε τις συνενώσεις υπουργείων (μάλλον καλό στις περισσότερες των περιπτώσεων) αλλά και τις μεταβαπτίσεις τους με λίαν μακρά και εν πολλοίς μάλλον μη αναγκαία νέα ονόματα.
Για παράδειγμα το να βάλουμε στον 21ο αιώνα τον επιπρόσθετο όρο "ηλεκτρονικής διακυβέρνησης" στο Υπουργείο Εσωτερικών, μάλλον εφέ είναι αφού αυτονόητη απαίτηση σε όλα τα υπουργεία θα έπρεπε να αποτελεί η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και πόσο μάλλον στο Εσωτερικών, που στις πλείστες των περιπτώσεων είναι η πύλη επικοινωνίας του πολίτη με την κυβέρνηση. Το ίδιο θεωρώ ότι έγινε και με τον όρο "αποκέντρωση", που προστέθηκε για δημιουργία εντυπώσεων περισσότερο, ή τέλος πάντων για να τονίσει την πολιτική αποκέντρωσης που θέλει μεταξύ άλλων να τρέξει το υπουργείο.
Τα ονόματα των υπουργείων δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να έχουν να κάνουν με τις πολιτικές που θα δρομολογηθούν αλλά με το γενικότερο αντικείμενο που εξυπηρετούν. Τα άλλα είναι για "άρτο και θεάματα".
Επίσης θεωρώ ότι και "η δια βίου μάθησης" είναι και αυτή τομέας της παιδείας. Εδώ και δεκαετίες είναι προφανές στον πολιτισμένο κόσμο ότι η παιδεία δεν αφορά μόνο τη νιότη και συνεχίζεται εσαεί ("γηράσκω αεί διδασκόμενος"). Συνεπώς και εδώ η προσθήκη εφετζίδικη είναι και υπερκαλύπτεται από τον γενικότερο όρο της παιδείας.
Εν αντιθέσει με τα παραπάνω θεωρώ επιτυχή την αλλαγή του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως σε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, που δίνει και τη σύμφωνη με τις προεκλογικές υποσχέσεις του κ. Παπανδρέου κατεύθυνση της υπηρεσίας προς τον πολίτη, εν αντιθέσει με τον παλιό όρο "Δημοσίας Τάξεως", που ήταν προσανατολισμένος προς το απρόσωπο κράτος και χωρούσε ερμηνείες ως προς τους σκοπούς της επιβολής αυτής της τάξης.
Για παράδειγμα πριν από το 1981 (όπως μάλλον και τώρα συνηθίζεται) μίλαγαν για ανασχηματισμό μιας κυβέρνησης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εισήγαγε τον όρο "αναδόμηση".
Επίσης ως τις μέρες του ανέφεραν ότι ο αρχηγός διέγραφε ένα κομματικό στέλεχος. Ο Ανδρέας απέπεμπε στελέχη του με την έκφραση "Έθεσε εαυτόν εκτός κινήματος".
Σήμερα βιώσαμε τις συνενώσεις υπουργείων (μάλλον καλό στις περισσότερες των περιπτώσεων) αλλά και τις μεταβαπτίσεις τους με λίαν μακρά και εν πολλοίς μάλλον μη αναγκαία νέα ονόματα.
Για παράδειγμα το να βάλουμε στον 21ο αιώνα τον επιπρόσθετο όρο "ηλεκτρονικής διακυβέρνησης" στο Υπουργείο Εσωτερικών, μάλλον εφέ είναι αφού αυτονόητη απαίτηση σε όλα τα υπουργεία θα έπρεπε να αποτελεί η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και πόσο μάλλον στο Εσωτερικών, που στις πλείστες των περιπτώσεων είναι η πύλη επικοινωνίας του πολίτη με την κυβέρνηση. Το ίδιο θεωρώ ότι έγινε και με τον όρο "αποκέντρωση", που προστέθηκε για δημιουργία εντυπώσεων περισσότερο, ή τέλος πάντων για να τονίσει την πολιτική αποκέντρωσης που θέλει μεταξύ άλλων να τρέξει το υπουργείο.
Τα ονόματα των υπουργείων δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να έχουν να κάνουν με τις πολιτικές που θα δρομολογηθούν αλλά με το γενικότερο αντικείμενο που εξυπηρετούν. Τα άλλα είναι για "άρτο και θεάματα".
Επίσης θεωρώ ότι και "η δια βίου μάθησης" είναι και αυτή τομέας της παιδείας. Εδώ και δεκαετίες είναι προφανές στον πολιτισμένο κόσμο ότι η παιδεία δεν αφορά μόνο τη νιότη και συνεχίζεται εσαεί ("γηράσκω αεί διδασκόμενος"). Συνεπώς και εδώ η προσθήκη εφετζίδικη είναι και υπερκαλύπτεται από τον γενικότερο όρο της παιδείας.
Εν αντιθέσει με τα παραπάνω θεωρώ επιτυχή την αλλαγή του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως σε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, που δίνει και τη σύμφωνη με τις προεκλογικές υποσχέσεις του κ. Παπανδρέου κατεύθυνση της υπηρεσίας προς τον πολίτη, εν αντιθέσει με τον παλιό όρο "Δημοσίας Τάξεως", που ήταν προσανατολισμένος προς το απρόσωπο κράτος και χωρούσε ερμηνείες ως προς τους σκοπούς της επιβολής αυτής της τάξης.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ETERNAL
"Πρόταση προς Eternal"
Διαβάζοντας το εξώφυλλο του περιοδικού σας είδα κάποιες φωτογραφίες από τα ματς του 1971 με την αθλέτικο Μαδρίτης.
Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσατε να έρθετε σε επαφή με την Αθλέτικο Μαδρίτης αλλα και την ισπανική τηλεόραση και να ζητήσετε αντίγραφα από τα βίντεο εκείνων των αγώνων. Η Αθλέτικο Μαδρίτης αλλά και η ισπανική τηλεόραση θεωρώ ότι ήταν πολύ πιο οργανωμένες από μας με αποτέλεσμα να έχουνκρατήσει μεχρι σήμερα κάποιο αντίγραφο. Ας μην είναι ο ήχος ελληνικός. Θεωρώ ότι θα ήταν μια πολύ σημαντική προσθήκη στην βιντεοθήκη του κάθε Πανιώνιου να έχει αντίγραφο από αυτά τα παιγνίδια.Το ίδιο επίσης θα μπορούσε να γίνει και με τα παιγνίδια με την Τβεντε του 1979. Θεωρώ ότι εκτός από υλικό ένδυσης οι μπουτίκ πρέπει να προσφέρουν και οπτικό υλικό από τέτοια παιγνίδια.
Ανεξάρτητα Πανιώνια Μπλόγκς
Διαβάζοντας το εξώφυλλο του περιοδικού σας είδα κάποιες φωτογραφίες από τα ματς του 1971 με την αθλέτικο Μαδρίτης.
Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσατε να έρθετε σε επαφή με την Αθλέτικο Μαδρίτης αλλα και την ισπανική τηλεόραση και να ζητήσετε αντίγραφα από τα βίντεο εκείνων των αγώνων. Η Αθλέτικο Μαδρίτης αλλά και η ισπανική τηλεόραση θεωρώ ότι ήταν πολύ πιο οργανωμένες από μας με αποτέλεσμα να έχουνκρατήσει μεχρι σήμερα κάποιο αντίγραφο. Ας μην είναι ο ήχος ελληνικός. Θεωρώ ότι θα ήταν μια πολύ σημαντική προσθήκη στην βιντεοθήκη του κάθε Πανιώνιου να έχει αντίγραφο από αυτά τα παιγνίδια.Το ίδιο επίσης θα μπορούσε να γίνει και με τα παιγνίδια με την Τβεντε του 1979. Θεωρώ ότι εκτός από υλικό ένδυσης οι μπουτίκ πρέπει να προσφέρουν και οπτικό υλικό από τέτοια παιγνίδια.
Ανεξάρτητα Πανιώνια Μπλόγκς
Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009
Φερέρα για ματς με Ατρόμητο - Τραυματισμός Μπάλαμπαν
Τις δηλώσεις του κου Φερέρα για τον αγώνα Πανιωνίου-Ατρόμητου μπορείτε να δείτε στο http://www.gazzetta.gr/content/view/49447/2/.
Θα σταθώ στο σημείο των δηλώσεων του ότι φέτος μπορούμε και γυρίζουμε αγώνες, πράγμα που δεν κάναμε πέρυσι. Κατ' αρχάς γυρίζεις έναν αγώνα όταν χάνεις και στον τέλος καταφέρνεις να κερδίσεις. Εμείς δεν ήρθαμε από πίσω αλλά ο Ατρόμητος πήγε να γυρίσει το ματς και εμείς στο παρά πέντε τελικά το πήραμε.
Δεν είδα να γυρνάμε ματς ούτε στη Λιβαδειά ούτε με τον Αστέρα, όταν και στις δυο περιπτώσεις είχαμε το χρόνο να το κάνουμε.
Κατά τ' άλλα, ο κος Φερέρα φαίνεται ν' αποδέχεται τη σημερινή κακή εμφάνιση, αλλά δεν φαίνεται να τον απασχολεί ιδιαίτερα. Επίσης δεν φαίνεται να εξηγεί την αλλαγή, έστω και αναγκαστική, του σέντερ φορ με αμυντικό χαφ, που δείχνει απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατήσει το 1-0. Πάντως για να πούμε του στραβού το δίκιο έκανε τουλάχιστον άμεσα μετά το γκολ του Ατρομήτου, την αλλαγή του Σκούφαλη με το Γουνδουλάκη, που όντως ήταν μια κίνηση στην κατεύθυνση του να κτυπήσει το παιχνίδι.
Κλείνω με την είδηση αγωνίας για τον τραυματισμό Μπάλαμπαν στο αριστερό πόδι (βγήκε κουτσαίνοντας), που ανησυχεί το επιτελείο του Πανιωνίου. Η αλήθεια είναι ότι ο Μπόσκο ως τώρα είναι απογοητευτικός, αλλά δεν παύει να είναι ο μόνος έμπειρος σέντερ φορ (καλά...με ερωτηματικό...), που διαθέτουμε και καλό είναι να μην τον χάσουμε και αυτόν.
Θα σταθώ στο σημείο των δηλώσεων του ότι φέτος μπορούμε και γυρίζουμε αγώνες, πράγμα που δεν κάναμε πέρυσι. Κατ' αρχάς γυρίζεις έναν αγώνα όταν χάνεις και στον τέλος καταφέρνεις να κερδίσεις. Εμείς δεν ήρθαμε από πίσω αλλά ο Ατρόμητος πήγε να γυρίσει το ματς και εμείς στο παρά πέντε τελικά το πήραμε.
Δεν είδα να γυρνάμε ματς ούτε στη Λιβαδειά ούτε με τον Αστέρα, όταν και στις δυο περιπτώσεις είχαμε το χρόνο να το κάνουμε.
Κατά τ' άλλα, ο κος Φερέρα φαίνεται ν' αποδέχεται τη σημερινή κακή εμφάνιση, αλλά δεν φαίνεται να τον απασχολεί ιδιαίτερα. Επίσης δεν φαίνεται να εξηγεί την αλλαγή, έστω και αναγκαστική, του σέντερ φορ με αμυντικό χαφ, που δείχνει απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατήσει το 1-0. Πάντως για να πούμε του στραβού το δίκιο έκανε τουλάχιστον άμεσα μετά το γκολ του Ατρομήτου, την αλλαγή του Σκούφαλη με το Γουνδουλάκη, που όντως ήταν μια κίνηση στην κατεύθυνση του να κτυπήσει το παιχνίδι.
Κλείνω με την είδηση αγωνίας για τον τραυματισμό Μπάλαμπαν στο αριστερό πόδι (βγήκε κουτσαίνοντας), που ανησυχεί το επιτελείο του Πανιωνίου. Η αλήθεια είναι ότι ο Μπόσκο ως τώρα είναι απογοητευτικός, αλλά δεν παύει να είναι ο μόνος έμπειρος σέντερ φορ (καλά...με ερωτηματικό...), που διαθέτουμε και καλό είναι να μην τον χάσουμε και αυτόν.
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009
Χάρης Γιαννόπουλος δανεικός στον Πανιώνιο (μπάσκετ)
Δανεικός για ένα χρόνο παραχωρήθηκε στους κυανέρυθρους ο Χάρης Γιαννόπουλος, ο οποίος σήμερα το πρωί πέρασε από τα γραφεία της ομάδας της Νέας Σμύρνης και υπέγραψε το νέο συμβόλαιό του. Ο Ολυμπιακός παραχώρησε τον αρχηγό και πρωταθλητή Ευρώπης με τους Νέους στον Πανιώνιο, ώστε να πάρει παιχνίδια και χρόνο συμμετοχής στην Α1.
Ίσως είναι πάντως ένας δανεισμός με μέλλον, αν σκεφθούμε τα μπάτζετ του Ολυμπιακού και τη δυσκολία Ελλήνων παικτών να μείνουν σε μια τέτοια ομάδα. Ο Γιαννόπουλος έχει δείξει καλά στοιχεία και έστω και δανεικός, θα βοηθήσει την ομάδα και πιθανόν να δέσει για πάνω από ένα χρόνο μαζί της, αν οι συνθήκες το ευνοήσουν.
Ίσως είναι πάντως ένας δανεισμός με μέλλον, αν σκεφθούμε τα μπάτζετ του Ολυμπιακού και τη δυσκολία Ελλήνων παικτών να μείνουν σε μια τέτοια ομάδα. Ο Γιαννόπουλος έχει δείξει καλά στοιχεία και έστω και δανεικός, θα βοηθήσει την ομάδα και πιθανόν να δέσει για πάνω από ένα χρόνο μαζί της, αν οι συνθήκες το ευνοήσουν.
Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται...
Όταν κάποιος έχει εμπλακεί σε θέματα, που έχουν πλήξει την παράταξή του, έστω και αν νομότυπα δεν κατηγορείται, θα έπρεπε αν μη τι άλλο να είναι προσεκτικός στην κριτική του. Και ιδίως όταν η κριτική αυτή έρχεται να σκεπάσει τα δομικά, στελεχιακά και διαρθρωτικά προβλήματα, που είχε αυτή η παράταξη στη διαχείριση της εξουσίας, και για τα οποία τιμωρήθηκε βαριά από τον ελληνικό λαό. Τέτοιες κρίσεις δείχνουν περίτρανα ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν μπορεί ν' αντιληφθεί τους λόγους της παραταξιακής ήττας. Γνωρίζοντας εκ του ασφαλούς το αποτέλεσμα, όπως όλοι μας λίγο πολύ,έστω και όχι στο τελικό του εύρος, θέλησε ν' αποχωρήσει για να επανακάμψει τιμητής των πάντων.
"Σας το 'λεγα εγώ λοιπόν".
Και τι μας έλεγε / λέει ο εν λόγω κύριος;
Μας λέει ότι θα έπρεπε το απερχόμενο κυβερνητικό κόμμα, με ευρύτατη εις βάρος του λαϊκή αντίθεση, όπως έδειξε το χθεσινό αποτέλεσμα, να μείνει στην εξουσία γι' άλλους 6 μήνες, στην αποκορύφωση των δριμύτατων αποτελεσμάτων παγκόσμιας και δημοσιονομικής εγχώριας οικονομικής κρίσης, για να "τιμήσει" την εκ του χρόνου αποσβεσθείσα και εκ των γεγονότων ανατραπείσα λαϊκή εντολή του 2007, των 151 βουλευτών. Ποσώς δεν τον ενδιαφέρει ότι η πρόσφατη ετυμηγορία του λαού αποδεικνύει ότι θα ήταν καταχρηστική η όποια περαιτέρω άσκηση εξουσίας και καταφανώς εις βάρος της άποψης της πλειοψηφίας.
Μας λέει ακόμα ότι θα έπρεπε να μείνει η παράταξη του άλλους 6 μήνες στην εξουσία, μήπως καιροσκοπικά μπορέσει να βρει μια καλύτερη συγκυρία για να κρατήσει τις "καρέκλες" ή εν τέλει να χάσει πιο τιμητικά. Το ότι η παράταξη του όμως ήταν έρμαιο δεκάδων κτυπημάτων πανταχόθεν, που δεν την άφηναν να κυβερνήσει, το ότι είχε απολέσει εν μέσω σκανδάλων μεγάλο μέρος των στελεχών της, αυτό δεν το περιλαμβάνει στην θεώρηση κατηγόρου που εκφράζει.
Το ότι υπήρχε δεδηλωμένη η πρόκληση του αντιπάλου κόμματος για "ανένδοτο" ως τις Προεδρικές εκλογές του Μαρτίου, που θα δυσκόλευε περαιτέρω την όποια άσκηση διακυβέρνησης δεν μας το λέει.
Και εν τέλει ας βγει να πει φανερά και με θάρρος αν η παραμονή της παράταξής του στην εξουσία υπ' αυτές τις συνθήκες, θα ευνοούσε τη χώρα ή όχι. Αν πιστεύει πως ναι και ο Πρωθυπουργός του δεν το πίστευε, όπως έδειξαν οι εξελίξεις, τότε τι θα πρότεινε; Να μείνουν στη εξουσία ως τον Μάρτιο, με άλλο πρωθυπουργό;
Αν νομίζει ότι παρέσυραν τον Πρωθυπουργό του διάφορα άλλα στελέχη, τότε είναι σαν να μας λέει ότι θα έπρεπε να συνεχίσει να διακυβερνάται η χώρα από έναν πρωθυπουργό, που παρασύρεται σε τεράστια λάθη ακόμα και για τη διαχείριση της παράταξής του.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν θα έπρεπε να προσέχει την κριτική του.
Είναι λυπηρό το θέαμα τέτοιας πολιτικής έκφρασης και δυστυχώς δείχνει το επίπεδο των στελεχών των κομμάτων εξουσίας. Στους χαλεπούς καιρούς φαίνονται οι χαρακτήρες. Και όταν άλλοι παραιτούνται και αποχωρούν, αναλαμβάνοντας ευθύνες, άλλοι ζητούν να επανακάμψουν φορτώνοντας ευθύνες, δρώντας ανθενωτικά και αγνοώντας τις προσωπικές τους συμμετοχές στις διαχειρίσεις, που τιμώρησε ο Ελληνικός λαός.
Και για το εύρος της ήττας, που πολύ κόπτεται το παραταξιακό αυτό στέλεχος, θα πρέπει να αποδείξει ότι θα ήταν μικρότερη τον Μάρτιο απ' ότι τώρα, για να τον πάρει κανείς στα σοβαρά. Αν έχει "εξομοιωτή εκλογών" να μας το πει, να το λανσάρουμε και για εξαγώγιμο προϊόν.
"Σας το 'λεγα εγώ λοιπόν".
Και τι μας έλεγε / λέει ο εν λόγω κύριος;
Μας λέει ότι θα έπρεπε το απερχόμενο κυβερνητικό κόμμα, με ευρύτατη εις βάρος του λαϊκή αντίθεση, όπως έδειξε το χθεσινό αποτέλεσμα, να μείνει στην εξουσία γι' άλλους 6 μήνες, στην αποκορύφωση των δριμύτατων αποτελεσμάτων παγκόσμιας και δημοσιονομικής εγχώριας οικονομικής κρίσης, για να "τιμήσει" την εκ του χρόνου αποσβεσθείσα και εκ των γεγονότων ανατραπείσα λαϊκή εντολή του 2007, των 151 βουλευτών. Ποσώς δεν τον ενδιαφέρει ότι η πρόσφατη ετυμηγορία του λαού αποδεικνύει ότι θα ήταν καταχρηστική η όποια περαιτέρω άσκηση εξουσίας και καταφανώς εις βάρος της άποψης της πλειοψηφίας.
Μας λέει ακόμα ότι θα έπρεπε να μείνει η παράταξη του άλλους 6 μήνες στην εξουσία, μήπως καιροσκοπικά μπορέσει να βρει μια καλύτερη συγκυρία για να κρατήσει τις "καρέκλες" ή εν τέλει να χάσει πιο τιμητικά. Το ότι η παράταξη του όμως ήταν έρμαιο δεκάδων κτυπημάτων πανταχόθεν, που δεν την άφηναν να κυβερνήσει, το ότι είχε απολέσει εν μέσω σκανδάλων μεγάλο μέρος των στελεχών της, αυτό δεν το περιλαμβάνει στην θεώρηση κατηγόρου που εκφράζει.
Το ότι υπήρχε δεδηλωμένη η πρόκληση του αντιπάλου κόμματος για "ανένδοτο" ως τις Προεδρικές εκλογές του Μαρτίου, που θα δυσκόλευε περαιτέρω την όποια άσκηση διακυβέρνησης δεν μας το λέει.
Και εν τέλει ας βγει να πει φανερά και με θάρρος αν η παραμονή της παράταξής του στην εξουσία υπ' αυτές τις συνθήκες, θα ευνοούσε τη χώρα ή όχι. Αν πιστεύει πως ναι και ο Πρωθυπουργός του δεν το πίστευε, όπως έδειξαν οι εξελίξεις, τότε τι θα πρότεινε; Να μείνουν στη εξουσία ως τον Μάρτιο, με άλλο πρωθυπουργό;
Αν νομίζει ότι παρέσυραν τον Πρωθυπουργό του διάφορα άλλα στελέχη, τότε είναι σαν να μας λέει ότι θα έπρεπε να συνεχίσει να διακυβερνάται η χώρα από έναν πρωθυπουργό, που παρασύρεται σε τεράστια λάθη ακόμα και για τη διαχείριση της παράταξής του.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν θα έπρεπε να προσέχει την κριτική του.
Είναι λυπηρό το θέαμα τέτοιας πολιτικής έκφρασης και δυστυχώς δείχνει το επίπεδο των στελεχών των κομμάτων εξουσίας. Στους χαλεπούς καιρούς φαίνονται οι χαρακτήρες. Και όταν άλλοι παραιτούνται και αποχωρούν, αναλαμβάνοντας ευθύνες, άλλοι ζητούν να επανακάμψουν φορτώνοντας ευθύνες, δρώντας ανθενωτικά και αγνοώντας τις προσωπικές τους συμμετοχές στις διαχειρίσεις, που τιμώρησε ο Ελληνικός λαός.
Και για το εύρος της ήττας, που πολύ κόπτεται το παραταξιακό αυτό στέλεχος, θα πρέπει να αποδείξει ότι θα ήταν μικρότερη τον Μάρτιο απ' ότι τώρα, για να τον πάρει κανείς στα σοβαρά. Αν έχει "εξομοιωτή εκλογών" να μας το πει, να το λανσάρουμε και για εξαγώγιμο προϊόν.
Στο ΤΣΑΚ...Πανιώνιος-Ατρόμητος:2-1 και μέγας Κούμο και ... γκολτζής Όμο
Στόχος επετεύχθη έστω και σε μορφή θρίλλερ.Με γκολ του Σκούφαλη, ύστερα από προσπάθεια και ασσίστ του Κουμορτζί στο Α' ημίχρονο ο Πανιώνιος προηγήθηκε στο σκορ (20'). Ισοφάρισε με πέναλτι του Περόνε ο Ατρόμητος, το οποίο κέρδισε ο Κάμπας (74'). Η εκτέλεση του πέναλτι ήταν αντικανονική και έπρεπε να επαναληφθεί.
Στο 88' μετά από σπουδαία ενέργεια, ο Κουμορτζί είχε δοκάρι και μετά από μια επικίνδυνη φάση του Περόνε για τον Ατρόμητο, ο Όμο εν τέλει έκανε το πολυπόθητο 2-1 για τον Πανιώνιο, με κεφαλιά (90').
Η άποψη μου είναι ότι η ομάδα ήταν φιλότιμη αλλά και πάλι η εμφάνιση της ήταν μέτρια και με κτυπητές αδυναμίες σε συγκεκριμένες θέσεις (τερματοφύλακας που δεν έβγαινε και ήταν ασταθής και με μικρό έλεγχο της άμυνάς του, πρόβλημα στο ψηλό παιχνίδι των σέντερ μπακ, ανύπαρκτος σέντερ φορ, αβίαστα λάθη στο κέντρο). Επίσης πολλοί φαίνονταν λες και αγκομαχούσαν με πρώτο τον Μανιάτη. Η παραγωγή παιχνιδιού, εκτός του πραγματικά μεγάλου ποδοσφαιριστή Κουμορτζί, δεν έβγαινε από τα χαφ ή από τα άκρα όπου ο Σκούφαλης ιδίως από κάποιο σημείο και μετά ήταν προβληματικός.
Από ψυχολογικής και πρακτικής πλευράς, η νίκη αυτή ήταν βάλσαμο και μακάρι να αποτελέσει έναυσμα ανοδικής πορείας και να βγάλει το άγχος από κάποιους παίκτες. Πλην όμως είναι σαφές ότι η ομάδα είναι προβληματική σε πολλά σημεία και το χειρότερο θα είναι να κρυφτούν τα θέματα που υπάρχουν μέσα στο συννεφάκι της χαράς απ' αυτή την επιτυχία. Είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει η σχετική ωραιοποίηση, αλλά ας σκεφτούμε πόσο κοντά βρεθήκαμε σε νέα αποτυχία και ας αναλογιστούμε ότι η απόδοση μας δεν ήταν ιδιαίτερα υπέρτερη από του αντιπάλου, που να κάνει ένα τρίτο μάτι να θεωρήσει ότι η νίκη μας αντανακλά τη φυσιολογική ροή του αγώνα.
Φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή πάρα πολλές ομάδες βράζουν στο ίδιο καζάνι στη Super League, με οριακές διαφορές μεταξύ τους. Συνεπώς τα θετικά αποτελέσματα έρχονται δύσκολα και κρίνονται στις λεπτομέρειες. Αν η ομάδα είχε ελαφρώς ενισχυθεί τον Αύγουστο/Σεπτέμβριο σε καίρια σημεία με κτυπητά κενά, όπως είχε ζητηθεί από μεγάλη μερίδα οπαδών, φαίνεται τώρα σαφές ότι θα ήταν σε στόχους Ευρώπης και θα είχε ξεχωρίσει, σε αυτό το πρωτάθλημα όπου αναζητείται μονόφθαλμος να κυριαρχήσει τον τυφλών.
Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009
Πάμε...
Σκέφτηκα να τιτλοφορήσω αυτή την ανάρτησή μου με το κλισέ επιφώνημα, που έκλεινε το διαφημιστικό του νικητού / θριαμβευτού των βουλευτικού εκλογών, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
ΠΑΜΕ...
Και σαφώς ΠΡΕΠΕΙ να πάμε πιο κάτω, για να δούμε τι θα κάνουμε σαν χώρα επί τέλους, μετά από μια ακόμα εκλογή, που υπόσχεται ριζικές αλλαγές.
Τώρα πως τα ίδια σχεδόν πρόσωπα, που μετείχαν σε προηγούμενες περιόδους της διαμόρφωσης αυτής της εξέλιξης της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, που βλέπουμε και ζούμε σήμερα, θα καταφέρουν αυτές τις ριζικές αλλαγές, είναι το επί του πρακτέου ζητούμενο.
Δεν πιστεύουμε βέβαια πως επί τέλους κάποιος κυβερνητικός παράγοντας και της νέας κυβέρνησης, θα μπορέσει να εξηγήσει σε μας τους φορολογούμενους, πως η Ελλάδα με χρέος 12 δισ δολάρια το 1981 και με εισροές από ΕΟΚ/ΕΕ της τάξεως των 250 δις δολαρίων, έχει χρέη χονδρικά της τάξεως των 400 δισ δολαρίων Και δεν είναι μόνο τα χρέη. Είναι η απαξίωση του παραγωγικού ιστού, που υπέστη η χώρα, με πλήρως κατεστραμμένη τη μεταποιητική της βιομηχανία και βιοτεχνία, με φυγή όλων των ξένων επενδυτών και κλείσιμο εταιριών και βιομηχανιών, όπου αυτοί οι επενδυτές είχαν επενδύσει, με φθίνουσα γεωργία και κτηνοτροφία και χωρίς την αρμόζουσα τεχνική υποδομή, με φθίνουσα ακόμα και τη ναυτιλία και με το μεγάλο επίτευγμα των μεταπολιτευτικών διακυβερνήσεων να θεωρούμε σαν βαριά βιομηχανία της χώρας τον τουρισμό και μάλιστα ένα τουρισμό ηττημένο από όλους σχεδόν τους μεσογειακούς ανταγωνιστές του και ανίκανο να μετεξελιχθεί σε περαιτέρω παρακλάδια όπως ο συνεδριακός τουρισμός κλπ.
Είμαστε λοιπόν "τα γκαρσόνια της Ευρώπης" και όχι δα και τίποτα πρωτοκλασάτα Τελευταία μάλιστα η τύχη μας εξαρτάται από την εξ Ανατολών ροή συναλλάγματος κατά το μέγιστο.
Όταν σιγήσουν οι παιάνες των πανηγυρισμών των θριαμβευτών των εκλογών, θα ξαναντικρύσουμε κατά πρόσωπο τα προβλήματα, που για να λυθούν, πέραν των όποιων καλών προαιρέσεων των κυβερνώντων, χρειάζεται και από τον ίδιο το λαό αλλαγή νοοτροπίας. Για να υπάρχουν πελατειακές σχέσεις των κομμάτων του δικομματισμού, απαιτούνται δυο μέρη της συναλλαγής. Και όταν το όνειρο του μέσου Έλληνα είναι να βολέψει τα παιδιά του στο δημόσιο (ίσως δικαίως γιατί οι δουλειές στον ιδιωτικό τομέα είναι όχι μόνο ανασφαλέστατες και με συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, αλλά και είδος υπό εξαφάνιση)τότε το πρόβλημα θα παραμένει. Η χώρα με το 1 εκατομμύριο και βάλε δημόσιους υπαλλήλους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, πως μπορεί να γίνει παραγωγική και ν' αναπτυχθεί;
Η χώρα, που σε ορισμένες της περιοχές, το ποσοστό των λαμβανόντων αναπηρικές συντάξεις έχει μπει στο βιβλίο Γκίνες, τι μπορεί να περιμένει;
Πέραν αυτών είναι σαφές ότι οι προτεινόμενες λύσεις για αυτή καθ' εαυτή την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης είναι ασαφείς. Ο νικητής των εκλογών έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα συγκαλέσει διεθνή επιτροπή "σοφών" για να καθοδηγήσει την οικονομική του πολιτική. Οι σοφοί έχουν αξιόλογες πειραματικές προτάσεις, αλλά θα πειραματισθούν πάνω μας για τ' αποτελέσματα Η Ελλάδα λοιπόν θα είναι ο ασθενής ο πάσχων από οξεία κακοήθεια, που θα δεχθεί τη νέα πειραματική ελπιδοφόρα θεραπεία, για την οποία κανείς δεν γνωρίζει τις παρενέργειες Η αναφορά μου σε αυτή την πτυχή του θέματος γίνεται, γιατί είμαι σίγουρος ότι όσοι σήμερα θορυβωδώς πανηγυρίζουν, αύριο θα περιμένουν πραγματοποίηση υποσχέσεων, που δυστυχώς δεν θα μπορούν άμεσα να εφαρμοστούν. Και αυτοί θα είναι οι άνθρωποι με τη μικρότερη υπομονή, όπως έχει δείξει η ιστορία.
Ένα λάθος του κου Παπανδρέου ήταν η υπόσχεση πραγμάτων, που δεν τα χρειαζόταν για να κερδίσει. Μακάρι αυτό να μην έχει παρενέργειες Το βασικό επιχείρημα του, αυτό της αναθέρμανσης και της ανάπτυξης, είναι αόριστο μεν αλλά αποδεκτό ακόμα και μέσα στην αοριστία του, σαν μια εναλλακτική προσπάθεια ανατροπής της κατεύθυνσης της χώρας, όπου για δεκαετίες η μόνη πολιτική, που εφαρμόστηκε, ήταν αυτή της λιτότητας. Το ζητούμενο πάντως δεν είναι η ψευδοανάπτυξη των συνεχών δανεισμών για καταναλωτισμό και ψευδοευδαιμονία των ολίγων. Το ζητούμενο είναι η χώρα ν' αποκτήσει ένα νέο όραμα και συγκεκριμένους οικονομικούς στόχους ανάπτυξης. Αν αυτοί είναι μέσω της "πράσινης" οικονομίας τότε ακόμα καλύτερα, ώστε να προστατεύσουμε και το άμοιρο καταστρεφόμενο περιβάλλον αυτής της χώρας.
Η Νέα Δημοκρατία πληρώνει σήμερα βαριά το βασικό λάθος που είχε κάνει πριν χρόνια εκλέγοντας σαν Αρχηγό της τον Κώστα Καραμανλή, έναν επικοινωνιακό νέο πολιτικό με το ηχηρό ονοματεπώνυμο του ιδρυτή της, αλλά με καμμία κυβερνητική πείρα. Πως μπορεί κάποιος, που δεν έχει υπάρξει ούτε υφυπουργός, ούτε υπουργός ποτέ, να κληθεί να συντονίσει μια κυβέρνηση; Με ποιες εικόνες και ποια εμπειρία; Με τις παιδικές εικόνες που είχε από το θείο του; Ο κος Καραμανλής έδειξε ικανότητες και συντονιστική δραστηριότητα μόνο στις προεκλογικές περιόδους, γιατί μόνο σε αυτές είχε την εμπειρία να το πράξει.
Η Νέα Δημοκρατία επίσης εδώ και χρόνια είχε την τάση να αποβάλλει την έννοια του "κράτους πρόνοιας" από την ιδεολογία της. Αυτό έγινε εξ αιτίας των νεοφιλελεύθερων επιδράσεων, που κατά καιρούς είτε κυριάρχησαν στο χώρο αυτό είτε τον επηρέασαν έτσι ώστε να χάσει τον όποιο ριζοσπαστισμό του είχε κληροδοτήσει ο ιδρυτής του και άλλοι αξιόλογοι άνθρωποι του παρελθόντος αυτής της παράταξης, όπως ο Γεώργιος Ράλλης. Χάρισε στην κεντροαριστερά λοιπόν τη δυνατότητα να είναι η μόνη πολιτική δύναμη με κοινωνικό περιεχόμενο. Αν η κεντροδεξιά έχει μέλλον στην Ελλάδα μετά από τη σημερινή συντριβή της, αυτή βρίσκεται στην πολυκομματική κατεύθυνση, που κάποιοι από το 1981 καλούσαν τη Νέα Δημοκρατία να πάρει. Δεν είναι δυνατόν η λαϊκή δεξιά (η μη φασιστική), η ριζοσπαστική δεξιά του παρεμβατισμού και του κράτους πρόνοιας και η νεοφιλελεύθερη και κεντρώα παράταξη να συνυπάρχουν σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Αυτή η ανωμαλία διήρκεσε εδώ και τριανταπέντε χρόνια και ξεκίνησε σε μια εποχή που τα κόμματα ήταν πλήρως αρχηγικά και οι ιδεολογίες και οι πολιτικές ενώνονταν κάτω από τη σκέπη του μεγάλου αρχηγού. Στο 21ο αιώνα δεν γίνεται πια να υπάρχουν τέτοια εξαμβλώματα και επιτέλους πρέπει να κινηθούν τα πράγματα σε πολιτικές μετεκλογικών συνεργασιών στα σημεία προγραμματικών συμφωνιών.
Τελειώνω αναφέροντας ότι είναι σίγουρο πως τα ΜΜΕ θα προσπαθήσουν να μεταφέρουν τις επόμενες μέρες και βδομάδες την επικαιρότητα από τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και της χώρας, στα κομματικά παιχνίδια που θα λάβουν χώρα στην συντετριμμένη Νέα Δημοκρατία (και για κάποιες λίγες μέρες στους διθυράμβους του ΠΑΣΟΚ). Καθήκον όλων μας είναι να τους αγνοήσουμε και ο καθένας από μέρους του να πιέζει για την ανάδειξη των πραγματικών προβλημάτων.
Και για τους νικητές, που υποσχέθηκαν πολλά, ας γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμμιά δικαιολογία ανάκλησης των προγραμματικών τους δηλώσεων, διότι ξέρουμε ότι από την Τράπεζα της Ελλάδας είχαν πλήρη και σαφή ενημέρωση για τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα και κατά συνέπεια το "δεν ξέραμε την πραγματική εικόνα" είναι αισχρό ψεύδος. Και υπενθυμίζω ότι δεν είναι η τελευταία φορά που ψηφίζει ο Λαός σήμερα...Και όποιος πιστεύει ότι ο Λαός δεν έχει μνήμη ας κοιτάξει κατά Νέα Δημοκρατία πλευρά. Και τις νίκες δεν τις δίνουν τα λεφούσια με τις πλαστικές σημαίες και οι γλύφτες των πολιτικών και κομματικών γραφείων, αλλά αυτό το μεταφερόμενο 10-12%, που επιτέλους θέλει να δει την Ελλάδα σαν οργανωμένη χώρα με στόχους και προοπτικές.
ΠΑΜΕ λοιπόν.
ΠΑΜΕ...
Και σαφώς ΠΡΕΠΕΙ να πάμε πιο κάτω, για να δούμε τι θα κάνουμε σαν χώρα επί τέλους, μετά από μια ακόμα εκλογή, που υπόσχεται ριζικές αλλαγές.
Τώρα πως τα ίδια σχεδόν πρόσωπα, που μετείχαν σε προηγούμενες περιόδους της διαμόρφωσης αυτής της εξέλιξης της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, που βλέπουμε και ζούμε σήμερα, θα καταφέρουν αυτές τις ριζικές αλλαγές, είναι το επί του πρακτέου ζητούμενο.
Δεν πιστεύουμε βέβαια πως επί τέλους κάποιος κυβερνητικός παράγοντας και της νέας κυβέρνησης, θα μπορέσει να εξηγήσει σε μας τους φορολογούμενους, πως η Ελλάδα με χρέος 12 δισ δολάρια το 1981 και με εισροές από ΕΟΚ/ΕΕ της τάξεως των 250 δις δολαρίων, έχει χρέη χονδρικά της τάξεως των 400 δισ δολαρίων Και δεν είναι μόνο τα χρέη. Είναι η απαξίωση του παραγωγικού ιστού, που υπέστη η χώρα, με πλήρως κατεστραμμένη τη μεταποιητική της βιομηχανία και βιοτεχνία, με φυγή όλων των ξένων επενδυτών και κλείσιμο εταιριών και βιομηχανιών, όπου αυτοί οι επενδυτές είχαν επενδύσει, με φθίνουσα γεωργία και κτηνοτροφία και χωρίς την αρμόζουσα τεχνική υποδομή, με φθίνουσα ακόμα και τη ναυτιλία και με το μεγάλο επίτευγμα των μεταπολιτευτικών διακυβερνήσεων να θεωρούμε σαν βαριά βιομηχανία της χώρας τον τουρισμό και μάλιστα ένα τουρισμό ηττημένο από όλους σχεδόν τους μεσογειακούς ανταγωνιστές του και ανίκανο να μετεξελιχθεί σε περαιτέρω παρακλάδια όπως ο συνεδριακός τουρισμός κλπ.
Είμαστε λοιπόν "τα γκαρσόνια της Ευρώπης" και όχι δα και τίποτα πρωτοκλασάτα Τελευταία μάλιστα η τύχη μας εξαρτάται από την εξ Ανατολών ροή συναλλάγματος κατά το μέγιστο.
Όταν σιγήσουν οι παιάνες των πανηγυρισμών των θριαμβευτών των εκλογών, θα ξαναντικρύσουμε κατά πρόσωπο τα προβλήματα, που για να λυθούν, πέραν των όποιων καλών προαιρέσεων των κυβερνώντων, χρειάζεται και από τον ίδιο το λαό αλλαγή νοοτροπίας. Για να υπάρχουν πελατειακές σχέσεις των κομμάτων του δικομματισμού, απαιτούνται δυο μέρη της συναλλαγής. Και όταν το όνειρο του μέσου Έλληνα είναι να βολέψει τα παιδιά του στο δημόσιο (ίσως δικαίως γιατί οι δουλειές στον ιδιωτικό τομέα είναι όχι μόνο ανασφαλέστατες και με συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, αλλά και είδος υπό εξαφάνιση)τότε το πρόβλημα θα παραμένει. Η χώρα με το 1 εκατομμύριο και βάλε δημόσιους υπαλλήλους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, πως μπορεί να γίνει παραγωγική και ν' αναπτυχθεί;
Η χώρα, που σε ορισμένες της περιοχές, το ποσοστό των λαμβανόντων αναπηρικές συντάξεις έχει μπει στο βιβλίο Γκίνες, τι μπορεί να περιμένει;
Πέραν αυτών είναι σαφές ότι οι προτεινόμενες λύσεις για αυτή καθ' εαυτή την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης είναι ασαφείς. Ο νικητής των εκλογών έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα συγκαλέσει διεθνή επιτροπή "σοφών" για να καθοδηγήσει την οικονομική του πολιτική. Οι σοφοί έχουν αξιόλογες πειραματικές προτάσεις, αλλά θα πειραματισθούν πάνω μας για τ' αποτελέσματα Η Ελλάδα λοιπόν θα είναι ο ασθενής ο πάσχων από οξεία κακοήθεια, που θα δεχθεί τη νέα πειραματική ελπιδοφόρα θεραπεία, για την οποία κανείς δεν γνωρίζει τις παρενέργειες Η αναφορά μου σε αυτή την πτυχή του θέματος γίνεται, γιατί είμαι σίγουρος ότι όσοι σήμερα θορυβωδώς πανηγυρίζουν, αύριο θα περιμένουν πραγματοποίηση υποσχέσεων, που δυστυχώς δεν θα μπορούν άμεσα να εφαρμοστούν. Και αυτοί θα είναι οι άνθρωποι με τη μικρότερη υπομονή, όπως έχει δείξει η ιστορία.
Ένα λάθος του κου Παπανδρέου ήταν η υπόσχεση πραγμάτων, που δεν τα χρειαζόταν για να κερδίσει. Μακάρι αυτό να μην έχει παρενέργειες Το βασικό επιχείρημα του, αυτό της αναθέρμανσης και της ανάπτυξης, είναι αόριστο μεν αλλά αποδεκτό ακόμα και μέσα στην αοριστία του, σαν μια εναλλακτική προσπάθεια ανατροπής της κατεύθυνσης της χώρας, όπου για δεκαετίες η μόνη πολιτική, που εφαρμόστηκε, ήταν αυτή της λιτότητας. Το ζητούμενο πάντως δεν είναι η ψευδοανάπτυξη των συνεχών δανεισμών για καταναλωτισμό και ψευδοευδαιμονία των ολίγων. Το ζητούμενο είναι η χώρα ν' αποκτήσει ένα νέο όραμα και συγκεκριμένους οικονομικούς στόχους ανάπτυξης. Αν αυτοί είναι μέσω της "πράσινης" οικονομίας τότε ακόμα καλύτερα, ώστε να προστατεύσουμε και το άμοιρο καταστρεφόμενο περιβάλλον αυτής της χώρας.
Η Νέα Δημοκρατία πληρώνει σήμερα βαριά το βασικό λάθος που είχε κάνει πριν χρόνια εκλέγοντας σαν Αρχηγό της τον Κώστα Καραμανλή, έναν επικοινωνιακό νέο πολιτικό με το ηχηρό ονοματεπώνυμο του ιδρυτή της, αλλά με καμμία κυβερνητική πείρα. Πως μπορεί κάποιος, που δεν έχει υπάρξει ούτε υφυπουργός, ούτε υπουργός ποτέ, να κληθεί να συντονίσει μια κυβέρνηση; Με ποιες εικόνες και ποια εμπειρία; Με τις παιδικές εικόνες που είχε από το θείο του; Ο κος Καραμανλής έδειξε ικανότητες και συντονιστική δραστηριότητα μόνο στις προεκλογικές περιόδους, γιατί μόνο σε αυτές είχε την εμπειρία να το πράξει.
Η Νέα Δημοκρατία επίσης εδώ και χρόνια είχε την τάση να αποβάλλει την έννοια του "κράτους πρόνοιας" από την ιδεολογία της. Αυτό έγινε εξ αιτίας των νεοφιλελεύθερων επιδράσεων, που κατά καιρούς είτε κυριάρχησαν στο χώρο αυτό είτε τον επηρέασαν έτσι ώστε να χάσει τον όποιο ριζοσπαστισμό του είχε κληροδοτήσει ο ιδρυτής του και άλλοι αξιόλογοι άνθρωποι του παρελθόντος αυτής της παράταξης, όπως ο Γεώργιος Ράλλης. Χάρισε στην κεντροαριστερά λοιπόν τη δυνατότητα να είναι η μόνη πολιτική δύναμη με κοινωνικό περιεχόμενο. Αν η κεντροδεξιά έχει μέλλον στην Ελλάδα μετά από τη σημερινή συντριβή της, αυτή βρίσκεται στην πολυκομματική κατεύθυνση, που κάποιοι από το 1981 καλούσαν τη Νέα Δημοκρατία να πάρει. Δεν είναι δυνατόν η λαϊκή δεξιά (η μη φασιστική), η ριζοσπαστική δεξιά του παρεμβατισμού και του κράτους πρόνοιας και η νεοφιλελεύθερη και κεντρώα παράταξη να συνυπάρχουν σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Αυτή η ανωμαλία διήρκεσε εδώ και τριανταπέντε χρόνια και ξεκίνησε σε μια εποχή που τα κόμματα ήταν πλήρως αρχηγικά και οι ιδεολογίες και οι πολιτικές ενώνονταν κάτω από τη σκέπη του μεγάλου αρχηγού. Στο 21ο αιώνα δεν γίνεται πια να υπάρχουν τέτοια εξαμβλώματα και επιτέλους πρέπει να κινηθούν τα πράγματα σε πολιτικές μετεκλογικών συνεργασιών στα σημεία προγραμματικών συμφωνιών.
Τελειώνω αναφέροντας ότι είναι σίγουρο πως τα ΜΜΕ θα προσπαθήσουν να μεταφέρουν τις επόμενες μέρες και βδομάδες την επικαιρότητα από τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και της χώρας, στα κομματικά παιχνίδια που θα λάβουν χώρα στην συντετριμμένη Νέα Δημοκρατία (και για κάποιες λίγες μέρες στους διθυράμβους του ΠΑΣΟΚ). Καθήκον όλων μας είναι να τους αγνοήσουμε και ο καθένας από μέρους του να πιέζει για την ανάδειξη των πραγματικών προβλημάτων.
Και για τους νικητές, που υποσχέθηκαν πολλά, ας γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμμιά δικαιολογία ανάκλησης των προγραμματικών τους δηλώσεων, διότι ξέρουμε ότι από την Τράπεζα της Ελλάδας είχαν πλήρη και σαφή ενημέρωση για τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα και κατά συνέπεια το "δεν ξέραμε την πραγματική εικόνα" είναι αισχρό ψεύδος. Και υπενθυμίζω ότι δεν είναι η τελευταία φορά που ψηφίζει ο Λαός σήμερα...Και όποιος πιστεύει ότι ο Λαός δεν έχει μνήμη ας κοιτάξει κατά Νέα Δημοκρατία πλευρά. Και τις νίκες δεν τις δίνουν τα λεφούσια με τις πλαστικές σημαίες και οι γλύφτες των πολιτικών και κομματικών γραφείων, αλλά αυτό το μεταφερόμενο 10-12%, που επιτέλους θέλει να δει την Ελλάδα σαν οργανωμένη χώρα με στόχους και προοπτικές.
ΠΑΜΕ λοιπόν.
Πρώτη Μπάσκετ Πανιωνίου - Καλαμπόκης: "Μαζί με αυτούς που μ' αγαπούν και τους αγαπώ"
Πρώτη χθες του μπασκετικού Πανιωνίου στο Αρτάκης και αρχή μιας δύσκολης χρονιάς, για την οποία ευχόμαστε στην κυριολεξία ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ.
Μαζί με την ομάδα και ο Γιάννης Καλαμπόκης πλέον. Δηλώνει:
«Χαίρομαι που είμαστε σε ένα γήπεδο που έχει γεμίσει τον κόσμο με πολύ μεγάλες συγκινήσεις, πολλές ευχάριστες στιγμές και μία δυσάρεστη (σ.σ.: υπόθεση Μπόμπαν Γιάνκοβιτς) κι ελπίζω ότι η βοήθεια του κόσμου μαζί με την προσπάθεια που θα κάνουμε εμείς να μας οδηγήσει σε μία αξιοπρεπή πορεία ανάλογη του ονόματος του Πανιώνιου».
Πρόσθεσε σχετικά με την απόφασή του να συνεχίσει την καριέρα του στη Νέα Σμύρνη, απορρίπτοντας τόσες προτάσεις που είχε στα χέρια του «Ήταν μία απόφαση καρδιάς. Ήθελα να είμαι στην ομάδα που με ήθελε και το πιο σημαντικό για εμένα είναι ότι βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπώ». Και κατέληξε: «Έχει πολύ δρόμο η ομάδα για να αποδώσει βάσει των δυνατοτήτων της. Ο στόχος ίσως δεν είναι ο ίδιος με τα προηγούμενα δύο χρόνια, παρ' όλα αυτά δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνει τεράστια προσπάθεια να γίνει η καλύτερη δυνατή πορεία. Αυτό που προέχει είναι να γίνουμε ομάδα. Το ζήτημα είναι να είμαστε και να μείνουμε ενωμένοι».
Παρών στη Νέα Σμύρνη ήταν και ο Ηλίας Λιανός, ο οποίος τόνισε «Παραμένω Πανιώνιος, όπως πάντα, διότι αλλιώς θα παρέδιδα τις μετοχές, και θα είμαι κοντά στην ομάδα. Δεν χρειάζεται να μιλάμε για το μέλλον. Υπάρχει μία ικανή ομάδα ανθρώπων που αγαπά τον Πανιώνιο κι εγώ θα προσπαθήσω να τους βοηθήσω όσο περισσότερο μπορώ».
Μαζί με την ομάδα και ο Γιάννης Καλαμπόκης πλέον. Δηλώνει:
«Χαίρομαι που είμαστε σε ένα γήπεδο που έχει γεμίσει τον κόσμο με πολύ μεγάλες συγκινήσεις, πολλές ευχάριστες στιγμές και μία δυσάρεστη (σ.σ.: υπόθεση Μπόμπαν Γιάνκοβιτς) κι ελπίζω ότι η βοήθεια του κόσμου μαζί με την προσπάθεια που θα κάνουμε εμείς να μας οδηγήσει σε μία αξιοπρεπή πορεία ανάλογη του ονόματος του Πανιώνιου».
Πρόσθεσε σχετικά με την απόφασή του να συνεχίσει την καριέρα του στη Νέα Σμύρνη, απορρίπτοντας τόσες προτάσεις που είχε στα χέρια του «Ήταν μία απόφαση καρδιάς. Ήθελα να είμαι στην ομάδα που με ήθελε και το πιο σημαντικό για εμένα είναι ότι βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπώ». Και κατέληξε: «Έχει πολύ δρόμο η ομάδα για να αποδώσει βάσει των δυνατοτήτων της. Ο στόχος ίσως δεν είναι ο ίδιος με τα προηγούμενα δύο χρόνια, παρ' όλα αυτά δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνει τεράστια προσπάθεια να γίνει η καλύτερη δυνατή πορεία. Αυτό που προέχει είναι να γίνουμε ομάδα. Το ζήτημα είναι να είμαστε και να μείνουμε ενωμένοι».
Παρών στη Νέα Σμύρνη ήταν και ο Ηλίας Λιανός, ο οποίος τόνισε «Παραμένω Πανιώνιος, όπως πάντα, διότι αλλιώς θα παρέδιδα τις μετοχές, και θα είμαι κοντά στην ομάδα. Δεν χρειάζεται να μιλάμε για το μέλλον. Υπάρχει μία ικανή ομάδα ανθρώπων που αγαπά τον Πανιώνιο κι εγώ θα προσπαθήσω να τους βοηθήσω όσο περισσότερο μπορώ».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)