Καλό το τρίποντο και οι βαθμοί και το αήττητο για τρίτη αγωνιστική, αλλά η εμφάνιση δεν είναι για πανηγυρισμούς απέναντι στην πιο αδύναμη ομάδα του πρωταθλήματος, που έμεινε πίσω στο σκορ από το 30' με ένα τυχερό γκολ του Σπιριντόνοβιτς από κόντρα σε αμυντικό των Κρητικών και που μάλιστα έμεινε με 10 στο 73' με την αποβολή του Κοροβέση.
Παραλίγο μοιραίος ο Σπιριντόνοβιτς στο 89', που έχασε το άχαστο μετά από ασιστ του Ντουρμισάι, στη σχεδόν μοναδική καλή στιγμή του τελευταίου σε όλο τον αγώνα. Και θα γινόταν πιο μοιραίος αφού αμέσως μετά ο Κότνικ σώζει μεγάλη ευκαιρία του Δημούτσου.
Νομίζω ότι στο τέλος του ματς, ο έτσι και αλλιώς πολύ μέτριος επόπτης στη θύρα 2, αφήνει καραμπινάτο οφσάιντ του Πλατανιά που μπορεί να άλλαζε το αποτέλεσμα. Το αναφέρω γιατι κατάλαβε τις γκάφες του και ενώ στο τέλος οι άλλοι δυο διαιτητές πήγαν στο κέντρο και χαιρετήθηκαν με τις δυο ομάδες, αυτός πήγε τρέχοντας μόνος του προς τα αποδυτήρια... Δεν το βλέπεις αυτό συχνά. Αυτογνωσία!
Δεν είναι για να πούμε για διακριθέντες αλλά για διασωθέντες. Κότνικ που έσωσε στο τέλος το τρίποντο, Γκιοατά για το γκολ και γιατί δεν έκανε τη συνήθη γκέλα, Σπιριντόνοβιτς ως το 80', Σιώπης, που προσπάθησε και στον άγνωστο για αυτόν δημιουργικό ρόλο ενώ Κόρμπος και Βλάχος το πάλεψαν. Χειρότερος όλων ο Χατζησαφί.
ΥΓ. Είπα να μην ξαναγράψω για μπάσκετ αλλά το αίμα νερό δεν γίνεται... Αναμενόμενη η ήττα με το πολύ καλό Λαύριο... Πολύ κακή δεύτερη περίοδο. Στο τέλος μειώσαμε λίγο τη διαφορά. 83-73 τελικό. Όπως διάβασα η νικήτρια ομάδα έπαιξε ομαδικό μπάσκετ και εμείς με ατομικές προσπάθειες. Λέγαμε ως τώρα ότι τα ριμπάουντς είναι η Αχίλλειος πτέρνα μας. Σήμερα τα πήραμε και δεν κάναμε πολύ περισσότερα λάθη από το Λαύριο, αλλά τα σπαταλήσαμε τα ριμπάουντς σε άστοχες επιθέσεις και δεν βγάλαμε καλή περιφερειακή άμυνα, επιτρέποντας πολλά εύστοχα τρίποντα στους γηπεδούχους. Επίσης με 50% στις βολές και δέκα χαμένες, δεν πας πουθενά. Όλοι μας οι ξένοι δυστυχώς δεν κάνουν τη διαφορά. Με το Σακελλαρίου και το Σαρικόπουλο μόνο, δεν γίνεται. Και ο Βαγγέλης παραπήρε τρίποντες προσπάθειες. Αλλά αυτό οφείλεται στην αδυναμία της ομάδες να κάνει συντονισμένες οργανωμένες επιθέσεις. Για να μην είμαι άδικος με τους ξένους, Χέντερσον και Κράβιτς το πάλεψαν και ίσως ο πρώτος να δικαιούται περισσότερο χρόνο συμμετοχής.
Μετά τη νίκη και της Κύμης στα Τρίκαλα, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Εγώ πάντως θα προσπαθήσω να είμαι δίπλα στην ομάδα σε όλα τα εντός ματς της γιατί θέλω να σεβαστώ την προσπάθεια κάποιων, που θεωρώ άξια του ήθους και της ιστορίας του συλλόγου.
Παραλίγο μοιραίος ο Σπιριντόνοβιτς στο 89', που έχασε το άχαστο μετά από ασιστ του Ντουρμισάι, στη σχεδόν μοναδική καλή στιγμή του τελευταίου σε όλο τον αγώνα. Και θα γινόταν πιο μοιραίος αφού αμέσως μετά ο Κότνικ σώζει μεγάλη ευκαιρία του Δημούτσου.
Νομίζω ότι στο τέλος του ματς, ο έτσι και αλλιώς πολύ μέτριος επόπτης στη θύρα 2, αφήνει καραμπινάτο οφσάιντ του Πλατανιά που μπορεί να άλλαζε το αποτέλεσμα. Το αναφέρω γιατι κατάλαβε τις γκάφες του και ενώ στο τέλος οι άλλοι δυο διαιτητές πήγαν στο κέντρο και χαιρετήθηκαν με τις δυο ομάδες, αυτός πήγε τρέχοντας μόνος του προς τα αποδυτήρια... Δεν το βλέπεις αυτό συχνά. Αυτογνωσία!
Δεν είναι για να πούμε για διακριθέντες αλλά για διασωθέντες. Κότνικ που έσωσε στο τέλος το τρίποντο, Γκιοατά για το γκολ και γιατί δεν έκανε τη συνήθη γκέλα, Σπιριντόνοβιτς ως το 80', Σιώπης, που προσπάθησε και στον άγνωστο για αυτόν δημιουργικό ρόλο ενώ Κόρμπος και Βλάχος το πάλεψαν. Χειρότερος όλων ο Χατζησαφί.
ΥΓ. Είπα να μην ξαναγράψω για μπάσκετ αλλά το αίμα νερό δεν γίνεται... Αναμενόμενη η ήττα με το πολύ καλό Λαύριο... Πολύ κακή δεύτερη περίοδο. Στο τέλος μειώσαμε λίγο τη διαφορά. 83-73 τελικό. Όπως διάβασα η νικήτρια ομάδα έπαιξε ομαδικό μπάσκετ και εμείς με ατομικές προσπάθειες. Λέγαμε ως τώρα ότι τα ριμπάουντς είναι η Αχίλλειος πτέρνα μας. Σήμερα τα πήραμε και δεν κάναμε πολύ περισσότερα λάθη από το Λαύριο, αλλά τα σπαταλήσαμε τα ριμπάουντς σε άστοχες επιθέσεις και δεν βγάλαμε καλή περιφερειακή άμυνα, επιτρέποντας πολλά εύστοχα τρίποντα στους γηπεδούχους. Επίσης με 50% στις βολές και δέκα χαμένες, δεν πας πουθενά. Όλοι μας οι ξένοι δυστυχώς δεν κάνουν τη διαφορά. Με το Σακελλαρίου και το Σαρικόπουλο μόνο, δεν γίνεται. Και ο Βαγγέλης παραπήρε τρίποντες προσπάθειες. Αλλά αυτό οφείλεται στην αδυναμία της ομάδες να κάνει συντονισμένες οργανωμένες επιθέσεις. Για να μην είμαι άδικος με τους ξένους, Χέντερσον και Κράβιτς το πάλεψαν και ίσως ο πρώτος να δικαιούται περισσότερο χρόνο συμμετοχής.
Μετά τη νίκη και της Κύμης στα Τρίκαλα, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Εγώ πάντως θα προσπαθήσω να είμαι δίπλα στην ομάδα σε όλα τα εντός ματς της γιατί θέλω να σεβαστώ την προσπάθεια κάποιων, που θεωρώ άξια του ήθους και της ιστορίας του συλλόγου.
