Στη χώρα που πέφτουμε από τα σύννεφα και δρούμε μετά εορτής

Αιφνιδιαστήκαμε λέει τώρα ο Πρωθυπουργός από το μέγεθος του προσφυγικού προβλήματος. Μα που βρισκόταν τόσο καιρό άραγε; Έπρεπε να φθάσει κόσμος και αστυνομία να αλληλοδέρνονται στα νησιά για να το κατανοήσει; Ήταν στα πλαίσια των δηλώσεων του προκατόχου του για την κρίση και τα μνημόνια, που έλεγα θα βαράει τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές και άλλα τέτοια ευτράπελα.
Να μου πεις πιο ευτράπελοι, είμαστε εμείς τελικά.

Τώρα με το θέμα της δημόσιας υγείας και τον κοροναϊό, ενώ ήξεραν από την Παρασκευή το πρόβλημα στην Ιταλία, δεν πήραν κανένα περαιτέρω μέτρο ελέγχου στις εισόδους της χώρας και πέραν των λίγων τωρινών κρουσμάτων, πιστεύω ότι πιθανόν υπάρχουν περισσότερα μη διαγνωσμένα και κατ' ουσίαν αφήσαμε ανεμπόδιστη την είσοδο της νόσου στη χώρα σε σημείο που θα δυσκολέψει τον έλεγχό της.
Σίγουρα δεν είναι για πανικό και πιθανόν σε άλλα απαιτούμενα, υπάρχει καλύτερη προετοιμασία, αλλά δημιουργεί κάποια εντύπωση ότι εφησυχάσαμε μέχρι να υπάρξει κρούσμα, όσο και αν δεν ήταν πανάκεια ο έλεγχος και κάποια πιθανή καραντίνα για κάποιες μέρες όσων έρχονταν από τη Λομβαρδία (και μάλιστα δεν πάρθηκαν μέτρα ως το κρούσμα παρόλο που και η ίδια η Ιταλία πήρε άμεσα σημαντικά μέτρα).

Σε αυτή τη χώρα φαίνεται συνέχεια να πέφτουμε τελικά από τα σύννεφα και να πιανόμαστε εξαπίνης...

ΥΓ: Διαβάζω ότι την πάτησαν στην Ιταλία επειδή άλλαξαν την οδηγία για το ποιος πρέπει να υποβάλλεται στο τεστ για κορωνοϊό. Η αρχική οδηγία συμπεριελάμβανε άτομα τα οποία παρουσιάζουν απροσδόκητη κλινική πορεία ή επιδείνωση παρά την κλινική θεραπεία. Ο ασθενής 0 ήταν μαραθωνοδρόμος και ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, που παρουσίασε εικόνα πνευμονίας και με βάση αυτή την οδηγία έπρεπε να υποβληθεί στο τεστ. Αλλά η οδηγία είχε αλλάξει και προέβλεπε εξέταση μόνον ατόμων με κάποια συσχέτιση με την Κίνα. Έτσι ο ασθενής 0 έμεινε χωρίς διάγνωση να διασπείρει τον ιό για 36 ώρες.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΟΚΟΛΟΣ

Δυο άνθρωποι συνδέονται και με τις δυο ανόδους του Πανιωνίου από τη Β στην Α Εθνική, τη δεκαετία του 1990. Ο ένας ήταν ο μακαρίτης ο Κυράστας ως προπονητής της ομάδας. Ο άλλος ήταν ο αρχηγός του Κυπέλλου του 1998, Λεωνίδας Βόκολος.
Μάλλον στον τελευταίο θα δοθεί και μια τρίτη ευκαιρία του χρόνου να επαναλάβει το παρελθόν του.
Εκτός και αν φέτος, γίνει το θαύμα των θαυμάτων.
ΥΓ: Μάλλον θα επανέλθει σε κάποια παιχνίδια των play-outs και ο Μαξίμοβιτς. Από τις βασικές μας πληγές φέτος, ο τραυματισμός του. Λήγει και το συμβόλαιό του, οπότε μάλλον δεν θα τον ξαναβλέπαμε αν δεν έπαιζε. Να δούμε.

Ήττα στο Αγρίνιο στον "τελικό" - Το ναυάγιο συνεχίζεται

Προσωπικά ελάχιστες ελπίδες είχα ότι ο Πανιώνιος θα έπαιρνε θετικό αποτέλεσμα στο Αγρίνιο. Οι ισχυρότατες ενδείξεις ήταν σε αυτή την κατεύθυνση. Η ομάδα είναι σε κατιούσα φορά από το τέλος Νοεμβρίου. Ο προπονητής "την έκανε" πριν το λεγόμενο "τελικό" σαν λαγός και διασπείροντας τη φήμη, που είναι υποψία πάρα πολλών, ότι παίκτες και τιμ είναι απλήρωτοι καιρό τώρα. Την ομάδα αναλαμβάνει ο Κοροπούλης, φιλότιμος εργάτης του συλλόγου, αλλά πως να το κάνουμε με τι εμπειρία από επίπεδο Super League (βέβαια και ο Παπαβασιλείου σιγά την εμπειρία που είχε). Ίσως σε άλλες εποχές είχαμε τις μνήμες να φεύγει ο Κυράστας και να αναλαμβάνει ο Εμβολιάδης και να παίρνουμε κύπελλο. Αλλά υπήρχε τότε και ηθικό και διοίκηση που μπορούσε κάπως να ανταπεξέλθει οικονομικά και οι παίκτες ήταν οι παίκτες που πήραν το κύπελλο.

Χθες στο γήπεδο είχαμε 4 άντε 5 παίκτες, που αξίζουν να παίζουν σε αυτή την κατηγορία και προφανώς δεν είχαμε συγκροτημένη ομάδα. Ο Κοροπούλης προσπάθησε με αυτό το υλικό, που διέθετε, να παίξει ταμπούρι και οριακά δεν τα κατάφερε. Αλλά μετά το γκολ που δεχθήκαμε, δεν μπορούσαμε τίποτα παραπάνω. Δεν γινόταν να αντιδράσουμε με αυτή την ομάδα.
Ας σκεφθούμε ότι παίξαμε φέτος 4 φορές με τον Παναιτωλικό και χάσαμε την τέταρτη και μάλλον πιο κρίσιμη, όπου τον αντιμετωπίσαμε με την πιο αποδυναμωμένη ομάδα όχι από άτομα τόσο αλλά από ψυχολογία.

Τέλος πάντων. Φέτος τίποτα δεν πήγε σωστά. Κάναμε προετοιμασία με τον προπονητή - στρατιώτη, που όποια ομάδα ως τώρα έχει ο ίδιος προετοιμάσει, έχει υποβιβαστεί. Δεν μας έκανε ούτε αυτός, γιατί ζήτησε κάτι σωστό, ένα παίκτη στο κέντρο, που έβλεπε το χάος και αντ' αυτού που ζήταγε, φέραμε έναν παίκτη, που δεν ήθελε να παίξει στην ομάδα, ήρθε και πήγε άμεσα για ... εγχείριση... και όσο έπαιξε, έδειξε το τι αισθανόταν έκδηλα μέσα στο γήπεδο και με το τι πρόσφερε. Φέραμε για τεχνικό έναν άνθρωπο χωρίς εμπειρία της κατηγορίας, που τυχοδιωκτικά έφυγε από εκεί, που έφυγε και τυχοδιωκτικά μας εγκατέλειψε και εμάς. Έναν προπονητή, που ούτε το στοιχειώδες στην άμυνα, που προσπάθησε χθες ο Κοροπούλης, δεν το μπόρεσε σχεδόν μια ολόκληρη σεζόν.
Δυο ξένους χαφ με εμπειρία, που είχαμε παρακαταθήκη από πέρυσι, τους χάσαμε και τους δυο, μάλλον ανεπιστρεπτί (Να δούμε). Ο μόνος έμπειρος σέντερ μπακ, έμεινε εκτός ομάδας σχεδόν ενάμισι γύρο. Ο βασικός τερματοφύλακας, πότε έπαιζε και πότε όχι για αιτίες ιατρικές (και μη ιατρικές μάλλον).
Ενίσχυση το Γενάρη, δεν έγινε γιατί η ρύθμιση δεν ήταν δυνατή και η ομάδα δεν πήρε ενημερότητα. Την ίδια στιγμή, οι ανταγωνιστές, πχ Παναιτωλικός, ενισχύθηκαν σημαντικά.
Οι νέοι, που ήρθαν στην ομάδα, με αυτό το κλίμα, που βρήκαν, δεν μπόρεσαν να φανούν ή να βελτιωθούν και πολλοί παίκτες από την περυσινή ομάδα, έκαναν σαφή βήματα πίσω.

Το μόνο, που ελπίζουμε είναι να μην μεγαλώσουν τα χρέη προς παίκτες και προπονητές και να μπορέσουμε να μείνουμε στη ρύθμιση για τα χρέη στο Δημόσιο. Αν τα εξωαγωνιστικά τουλάχιστον γίνει κατορθωτό να κρατηθούν σε έναν έλεγχο, ίσως ο Πανιώνιος έχει κάποιο μέλλον.
Η διοίκηση της ΠΑΕ, θα έλεγα πως οφείλει στην Ιστορία της ομάδας, να ζητήσει την αρωγή και συνεργασία όποιων από τον Πανιώνιο Κόσμο έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν και να δημιουργηθεί μια νέα διοίκηση για να μπορέσει να κρατήσει τον Πανιώνιο σε μια κατάσταση επιβίωσης. Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να γίνει. Αγωνιστικά υπάρχουν βέβαια και τα play-outs αλλά ο τελευταίος Πανιώνιος θα παίξει σε αυτά με τη χαμηλότερη βαθμολογία και με το δυσμενέστερο πρόγραμμα. Ελάχιστη πιθανότητα. Ίσως υπάρχει και το θέμα της Ξάνθης αλλά σε αυτή τη χώρα, που όλα δουλεύουν όχι με βάση το γράμμα του νόμου αλλά το τι βολεύει και πως, δεν κρατάω ούτε καν μικρό καλάθι.