Κρατάω μικρό καλάθι για το Αγρίνιο

Διαβάζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να είναι έτοιμος για το Αγρίνιο ο Κότνικ, κρατάω πολύ μικρό καλάθι για το συγκεκριμένο αγώνα. Δεν θα είναι ούτε ο Σαραμαντάς και για το Μασούρα γίνεται αγώνας δρόμου. Δυστυχώς και φέτος που δεν είναι σε καλή κατάσταση ο Σλοβένος, απέχει μίλια απόδοσης και εμπειρίας από τον ασταθή και άπειρο Μανοΐλοβιτς. Βέβαια ο Σέρβος έχει τα προσόντα και είναι ικανός για το καλύτερο (φευ και για το χειρότερο). Το μόνο παρήγορο είναι η επιστροφή Κόρμπου. Το άλλο που με φοβίζει είναι η αργή μας άμυνα, που έχει φοβερά προβλήματα απέναντι σε γρήγορους επιθετικούς. Να δούμε.

Θα μου πείτε τώρα, πολύς πεσιμισμός. Ίσως. Θεωρώ ότι δεν είναι εκτός πραγματικότητας αυτά τα σχόλια. Μακάρι να έρθουν αλλιώς τα πράγματα. Χρειάζεται συγκέντρωση και περιορισμός των λαθών και ... έστω μια διαιτησία με λιγότερα λάθη εις βάρος μας.

ΥΓ: Κάποιοι βλέποντας το Παρί - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ χθες θα πουν:  

"Να ο διαιτητής με το VAR έδωσε παρόμοιο πέναλτι στο τέλος του αγώνα σε βάρος της Παρί όπως αυτό εναντίον του Πανιωνίου στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Τι διαμαρτυρόσασταν;".  

Η ειδοποιός διαφορά είναι στη λέξη "παρόμοιο". Η μπάλα κτυπάει στο χέρι του γυρισμένου με την πλάτη αμυντικού της Παρί και αυτό φαίνεται στο VAR. Για τη φάση με το Μανθάτη, αυτό που δείχνουν οι τηλεοπτικές επαναλήψεις της φάσης, είναι ότι σίγουρα κτυπάει η μπάλα στο σώμα του παίκτη και μπορεί μετά να βρίσκει το χέρι, πράγμα το οποίο όμως πουθενά δεν φάνηκε. Επίσης η θέση του χεριού του Μανθάτη είναι σε μάζεμα προς το σώμα του ενώ του παίκτη της Παρί, κρεμασμένο ελεύθερο. Αυτά για τους διάφορους ¨φρουρούς του Βορρά¨ στον αθλητικό Τύπο, που ίσως σπεύσουν σήμερα να δευτερολογήσουν στα πλαίσια της αποστολής τους να αναδείξουν πόσο πεντακάθαροι είναι σε όλα οι νυν χαλίφηδες του Ελληνικού ποδοσφαιρικού γίγνεσθαι. Κακώς βέβαια ασχολούμαι με το ζήτημα πια. Δεν έχει νόημα.

ΥΓ2: 23.000 το πρόστιμο με τον Ατρόμητο! Αν είναι να πληρώνουμε τόσο ακριβά την υποστήριξη των οπαδών μας, δεν ξέρω αν πρέπει να πηγαίνουν τελικά στα γήπεδα.
Επίσης δεν έχουν νόημα οι πυρσοί αφού επιφέρουν τέτοια πρόστιμα στην ομάδα.
Το περίεργο χθες ήταν ότι εξεδικάσθη η υπόθεση του Πανιωνίου αλλά όχι του Ατρομήτου. Να δούμε τι ισοδικία θα υπάρξει άραγε;
Για το ματς στο Περιστέρι πάντως το συναίσθημα είναι αυτό της λαϊκής έκφρασης που καταλήγει στο "...και δαρμένος"...

ΥΓ3: Εκτός ομάδας ο Σπιριντόνοβιτς. Το πρόβλημα στον Πανιώνιο είναι ότι θέλουμε να μπορέσουμε να πουλάμε παίκτες σαν τον Κότνικ ή τον Σπιριντόνοβιτς, που όμως τέτοιας κλάσης παίκτες, οι ομάδες θέλουν να αποκτούν σαν ελεύθερους και να μην μπαίνουν στα έξοδα να πληρώσουν τις ομάδες τους. Αρχίζουν λοιπόν και οι παίκτες να προσπαθούν να μείνουν ελεύθεροι μια ώρα αρχίτερα και εν γένει δημιουργούνται προβλήματα, που τα έχουμε βιώσει και στο παρελθόν. Και βέβαια υπάρχουν και συγκεκριμένες ομάδες με εξειδίκευση σε μεταγραφές ελευθέρων. Εν γένει τα έσοδα από την  πώληση παικτών, δυστυχώς δεν είναι εύκολα.

ΥΓ4: Άκη αν χρειάζεσαι βοήθεια, να έρθω εγώ στην αποστολή στο Αγρίνιο... Από την άλλη κάτι μου λέει ... Άσε θα δούμε.

Νέα παιχνίδια με τη διαιτησία στους αγώνες του Πανιωνίου;

Ο Παναιτωλικός ήδη ξεκίνησε να διαμαρτύρεται για τον ορισμό της βοηθού Δέτση, με την οποία έχει προηγούμενα από το ματς με την ΑΕΚ στο Αγρίνιο (gazzetta.gr).
Έχουμε λοιπόν μια βοηθό, που ξεκινάει να παίξει τον αγώνα με πρόβλημα του ότι και αν δώσει, θα έρθει σε συσχέτιση με την προηγούμενη διαιτησία και τις διαμαρτυρίες σε βάρος της.
Πως μπορεί να παίξει έτσι ένας διαιτητής αντικειμενικά όταν μάλιστα ήδη ξεκίνησε η συζήτηση σχετικά με το να βρεθεί αυτή τη φορά σε καλή φόρμα ... με ότι υπονοείται πίσω από την καλή τη φόρμα της βοηθού;
Προβλέπω ξανά ωραίες ιστορίες με το ίδιο θύμα όπως και στο Περιστέρι.

Οι προτάσεις Κοτζιά στο Φόρουμ των Δελφών περί συνδιαχείρισης με την Τουρκία

https://www.in.gr/2019/03/04/politics/kotzias-prepei-na-dothei-prooptiki-symmetoxis-tis-tourkias-stin-oikonomiki-anaptyksi-tis-mesogeiou/

Μεταξύ άλλων:

«Αν νομίζεις όπως κάνουν μερικοί στην Ελλάδα ότι η Τουρκία με χιλιάδες μίλια δεν έχει ΑΟΖ, δεν έχει τίποτα και όλη η ΑΟΖ είναι ξέρω ‘γω το Καστελόριζο έχει το 100%, έχει όλη την περιοχή, δεν είναι έτσι. Τα πράγματα θέλουν προσοχή, φιλική πολιτική, διεθνές δίκαιο και να τον βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι, για να κατευνάζεις».

Πριν τον κρίνουμε αυστηρά, ας σκεφθούμε γιατί τόσα χρόνια δεν μπορεί να γίνει η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της περιοχής. Και πόσο εύκολο είναι να μην υπάρξει τεράστια και θερμή ένταση από την εκμετάλλευσή τους.
Νομίζω ότι λύση χωρίς επιχειρηματικές συνεργίες θα είναι μια λύση εκκρεμής και επιρρεπής σε ατέλειωτες και επικίνδυνες διεκδικήσεις. Και εν τέλει πιθανόν και πάλι στη μη εκμετάλλευση αυτού του ορυκτού πλούτου.
Το κακό είναι ότι η Τουρκία δεν είναι ο οιοσδήποτε γείτονας. Δεν αναγνωρίζει κανένα θαλάσσιο διεθνές δίκαιο. Θεωρεί τα πάντα γκρίζα στα θαλάσσια και νησιωτικά σύνορα. Με έναν τέτοιο γείτονα, το να τον βάλεις στο παιχνίδι, χρειάζεται προσοχή μήπως από κατευναστικό, αποβεί εν τέλει άνοιγμα ορέξεων και βάση περαιτέρω και ζωτικοτέρων διεκδικήσεών του. Είναι πολύ λεπτό το παιχνίδι αυτό δυστυχώς. Αλλά και το να μην το παίξεις, ίσως δεν δίνει λύσεις και πιθανόν δεν γίνεται.

"Έφυγε" ο τέως Υπουργός Οικονομικών Δ. Κουλουριάνος

Ο Υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ και διακριθείς οικονομολόγος Δημήτριος Κουλουριάνος απεβίωσε πλήρης ημερών. Αναδημοσιεύω από το tovima.gr παλιά του συνέντευξη γιατί θεωρώ πως είναι διδακτική και για το τι έγινε και για το τι πρέπει να γίνει και κυρίως για μια νοοτροπία αλλοτριωμένη που οδήγησε σε αδιέξοδα που ζούμε:

«Μετά την πτώση της χούντας, το 1974, υπήρχε διάχυτη ευφορία, νοµίζαµε ότι όλα τα προβλήµατα θα λυθούν αυτοµάτως. Η προσέγγισή µου ήταν ότι το ξεχαρβάλωµα της ελληνικής οικονοµίας απαιτούσε µια περίοδονοικοκυρέµατος. Χρειαζόµασταν δύο τετραετίες για να αλλάξουµε τις δοµές µε µεταρρυθµίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές». Γρήγορα αντιλήφθηκε ότι το πράγµα πήγαινε αλλού. «Βρε παιδιά, δεν γίνεται “στις 18 Σοσιαλισµό”, δεν περνάς τόσο εύκολα από ένα σύστηµα δυτικό, καπιταλιστικό, σε κάτι άλλο»έλεγε στον στενό κύκλο των συνεργατών του Ανδρέα Παπανδρέου όταν επέµεναν στο σύνθηµα «στις 18 Σοσιαλισµό» τις παραµονές του εκλογικού θριάµβου του ΠαΣΟΚ (18 Οκτωβρίου του 1981).

Μετά τη νίκη ο Παπανδρέου ζήτησε από τον Κουλουριάνο να εγκαταλείψει την Παγκόσµια Τράπεζα και να αναλάβει διοικητής της ΕΤΒΑ. Επιπλέον, του έδωσε θέση στο Κυβερνητικό Συµβούλιο Οικονοµικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΠ). Τον επόµενο χρόνο, στις 4 Ιουλίου του 1982, ο Πρωθυπουργός τού έκανε το τραπέζι στο Καστρί. Του ανακοίνωσε ότι την επόµενη ηµέρα θα γίνει ανασχηµατισµός και ότι αναλαµβάνει υπουργός Οικονοµικών…

«Οταν ήµουν υπουργός Οικονοµικών, είδα ότι το χρέος άρχισε να παίρνει διαστάσεις πολλαπλασιαστικές» θυµάται ο Κουλουριάνος. Το 1981 το δηµόσιο χρέος έφθανε το 30% του ΑΕΠ – το 1989 ανήλθε σε 72% και σήµερα πλησιάζει το 170%. Το «προπατορικό αµάρτηµα» της υπερχρέωσης συνέβη τη δεκαετία του 1980. Το αίτηµα της αποκατάστασης όσων ζούσαν αποκλεισµένοι και κυνηγηµένοι από το κράτος της Δεξιάς, επί δεκαετίες ολόκληρες, ήταν δίκαιο και κυρίαρχο. Οδήγησε όµως σε νοοτροπίες και πρακτικές που σήµερα θεωρούνται από πολλούς η αρχή των δεινών που υφίσταται τώρα η Ελλάδα. «Ανησυχούσαµε ποιον έφαγε το βράδυ ο Ανδρέας για να δω την άλλη µέρα τι “επιταγή” θα µου έρθει» λέει χαριτολογώντας. Με τη λέξη «επιταγή» εννοεί τη βροχή των αιτηµάτων για παροχές. Παράγοντες του κόµµατος και της κυβέρνησης αποσπούσαν τη συγκατάθεση του Πρωθυπουργού και έµπαιναν µε θράσος στο γραφείο του.

«Και µου έλεγαν» θυµάται «“Εσύ τι το παίζεις; Πρωθυπουργός; Αφού συµφωνεί ο Πρωθυπουργός…”. Κι εγώ απαντούσα: “Ο Πρωθυπουργός µπορεί να συµφωνεί αλλά σας είπε να πάτε στον ∆ηµήτρη. Και ο ∆ηµήτρης είναι Καραγεώργη Σερβίας 10”.

Εκεί ήταν αυτός που έπρεπε να πληρώσει, το υπουργείο Οικονοµικών».

Η απάντηση του Κουλουριάνου στη βροχή των αιτηµάτων ήταν τις περισσότερες φορές αρνητική. «Χαρακτηριζόµουν πλέον ως συντηρητικός της παλιάς σχολής που ήθελε διόρθωση του συστήµατος και όχι ανατροπή!»…

«Ο Ανδρέας δεν έλεγε ποτέ “όχι”» συνεχίζει ο Κουλουριάνος. «Οταν τουµίλαγες στενά για οικονοµικά, αρρώσταινε. Με ρωτάνε µερικές φορές: “Μα δεν ήξερε ο Ανδρέας οικονοµικά;”. Παραήξερε οικονοµικά και γι’ αυτό ακριβώς δεν ήθελε να συζητάει οικονοµικά. Γιατί ήξερε ότι εκεί ισχύει η λογική της οικονοµικής ανάλυσης». Ο υπουργός που πήγαινε στο γραφείο του µε το λεωφορείο και έλεγε «όχι» στις παροχές (κάνοντας έξω φρενών τους συναδέλφους του) δεν άντεξε για πολύ σε αυτή τη θέση. Εµεινε όµως αρκετά για να σχηµατίσει εικόνα. «∆ηµιουργήθηκε µια νοοτροπία, ένας τρόπος σκέψηςπου είχε αποσυνδέσει την αµοιβή από την προσπάθεια. Η αµοιβή είχε γίνει ένα είδος ανθρώπινου δικαιώµατος» λέει σήµερα. «Ακόµη και σε υπηρεσίες όπως η ΕΡΤ, για παράδειγµα, όπου υπήρχε πλεονάζον προσωπικό, ερχόταν ο υπεύθυνος και µου ζητούσε να προσλάβω 1.200. Του έλεγα ότι δεν γίνεται. Μου απαντούσε “τώρα θα βάλουµε δικούς µας”, ανεξαρτήτως αν χρειάζονταν ή όχι». Τα λεφτά όµως δεν υπήρχαν για αθρόες προσλήψεις και η µόνη λύση ήταν ο δανεισµός. «Εκεί τους είπα ότι αυτό παίρνει πλέον τη µορφή της χιονόµπαλας, κάθε βόλτα και µεγαλώνει»…

Ο Κουλουριάνος παραιτήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1983.

Προτού γίνει υπουργός ο Κουλουριάνος µετρούσε ήδη 13 χρόνια στην Παγκόσµια Τράπεζα και είχε συµµετάσχει σε αποστολές σε 20 χώρες. «Γι’ αυτό καταλαβαίνω και πώς λειτουργεί σήµερα η τρόικα» µας λέει, «την έχω κάνει αυτή τη δουλειά». Τον ρωτάµε αν θα αντέξει η Ελλάδα µια έξοδο από το ευρώ. «Η έξοδος από το ευρώ θα είναι αυτοκτονία» απαντάει κοφτά . «Η Ελλάδα βρίσκεται σε τέλµα.

Το ένα πόδι είναι χρέος-έλλειµµα, το άλλο πόδι είναι ύφεση-ανεργία. Οτανσηκώνεις το ένα πόδι να ανασάνεις, βουλιάζει το άλλο. Και το αντίστροφο.Μέχρι να βρεθεί µια σχετικά στέρεη βάση να ανεβείς λίγο πιο πάνω.

Βλέπω ότι αυτή τη δεκαετία η χώρα µας θα µείνει σε αυτό το τέλµα. Είναι µια µεταβατική περίοδος, βρισκόµαστε στο Καθαρτήριο. Οπως έγραψε ο ∆άντης, πρέπει να περάσεις από το Καθαρτήριο για να δεις τον Παράδεισο. Εχουµε σταµατήσει ως κοινωνία, ως οικονοµία, να παράγουµε. Φτάσαµε να πωλούνται σκόρδα Κίνας στην Κορώνη. ∆εν µπορούµε να στηριχθούµε µόνο στις υπηρεσίες και στις ελπίδες ότι θα έρθουν ξένες επενδύσεις. Η νοοτροπία δεν αλλάζει από τη µια µέρα στην άλλη, δεν αλλάζει µε νόµους και µε ρητορεία.

Η παλιά εποχή τέλειωσε».

Άτρόμητος-Πανιώνιος 3-0

Την περιμέναμε την ήττα στο Περιστέρι που ήταν σίγουρα και απόρροια της κούρασης της παράτασης της Τούμπας και των πολλών ελλείψεων στη σύνθεση λόγω τραυματισμών και τιμωριών.
Το κακό είναι ότι η έκταση ήταν μεγάλη και ότι δεχτήκαμε απαράδεκτα γκολ.
Διαιτητικά υπήρξαν λάθη. Και ο Ντουρμισάι λάθος σφυρίχτηκε οφσάιντ και πιθανότατα και στο πέναλτι, που έφερε το πρώτο γκολ, προυπήρχε καθαρά επιθετικό φάουλ του Κουλούρη στο Μαξίμοβιτς. Στο δεύτερο γκολ, το αυτογκόλ του Μπανανά, νομίζω ότι οι ευθύνες βαραίνουν περισσότερο το Σταυρόπουλο που έχασε τον Ενσικουλού παρά τον κατά λάθος σκόρερ. Ο Μπανανά βέβαια κατάφερε να μπει στα highlights μια που σκόραρε αυτό το αυτογκόλ και ουσιαστικά στο τέλος του αγώνα απέκρουσε για λογαριασμό του Ατρόμητου σε κενή εστία, χάνοντας μια ευκαιρία για τον Πανιώνιο, να φύγει έστω με το γκολ της τιμής.
Στο τρίτο γκολ, όλη η άμυνα ήταν σε τρικυμία μυαλού και σώματος. Όλοι χαμένοι.
Θεωρώ ότι οι αχίλλειες πτέρνες της ομάδας ήταν ο Σταυρόπουλος, που ήταν πίσω σε ταχύτητα από τους επιθετικούς του Ατρόμητου και ο Μανοΐλοβιτς, που δεν είναι τερματοφύλακας Α εθνικής. Απορώ αν δεν γύρναγε ο Κότνικ, που θα ήμασταν τώρα.

Δεν πρέπει να σταθούμε σε αυτόν τον αγώνα και ας ελπίσουμε να μην μας πάρει κάτω ψυχολογικά. Δεν μπορείς να κρίνεις μια σύνθεση ανάγκης αλλά ατομικά καθένας πρέπει να δει τα λάθη του και για κάποιους δεν ήταν λίγα. Ας δούμε τώρα τα επόμενα και ας ελπίσουμε σε λιγότερα προβλήματα και λιγότερα ατομικά λάθη (και πιο λίγα έστω και ανθρώπινα διαιτητικά λάθη σε βάρος μας).