Δυο χρόνια είναι μακριά μας. Για μας, ζει πάντα στην ψυχή μας.
Δεν έζησε για να περάσει τη στενοχώρια της κατάρρευσης της ομάδας, που αγαπούσε.
Ακόμα έχω και θα έχω για πάντα τη φωτογραφία της κηδείας του, σκεπασμένο με την κυανέρυθρη σημαία.
Είχα γράψει και το πιστεύω ότι ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΙΚΗΣ ήταν Η ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΙΩΝΙΑΣ ΙΔΕΑΣ.
Μας κοιτάει από ψηλά και η ψυχή του είναι στο γήπεδο πλάι στα νέα παιδιά,που προσπαθούν να ξανασηκώσουν την ομάδα του, την ψυχή του, εκεί που της αξίζει.
Για μας, όσο ζούμε, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ.
ΜΗΤΣΑΡΑ ΨΥΧΑΡΑ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΙΩΝΑΡΑ
