Τα δεκάλεπτα: 20-16, 39-29, 53-51, 71-69
Πανιώνιος (Μάρκοβιτς): Ράις 18 (1τρίπ., 5ασ.), Μπράιαντ 9 (1τρίπ., 7ρ.), Ζορόσκι (4ασ., 2λ.), Έρτσεγκ 17 (3τρίπ., 6ρ., 2ασ., 3λ.), Χαριτόπουλος 4, Καλαμπόκης 10 (0/4τρίπ.), Γιάνκοβιτς 4, Γιαννόπουλος 3 (1), Παραγιός 4, Έλντερ 2
Τρίκαλα (Γιαπλές): Γκιζόγιαννης 3 (1), Μπιγκς 12 (1τρίπ., 9ρ., 3λ.), Σύμτσακ, Νοέας, Κατσαρές 5 (1), Τσαϊρέλης, Αποστολίδης 6 (0/3τρίπ.), Πάουελ 2 (5λ.), Τζικάνοβιτς 8 (5ρ.), Ζούπαν 19 (1τρίπ., 9ρ., 2ασ., 2λ.), Σακελλαρίου 6 (2), Ντίκελ 8 (3ρ., 7ασ., 3κλ., 3λ.)
Όποιες διαφορές πήραμε στο πρώτο μέρος τις κάλυψαν τα Τρίκαλα, ιδίως με το διαμόνιο Ζούπαν. Το ματς έφθασε να κρυθεί στα 2 τελευταία λεπτά με εύστοχους τους Καλαμπόκη και Γιάνκοβιτς και λάθη από τα Τρίκαλα.
Από πλευράς στατιστικών (από SPORT24) υπάρχει βελτίωση στα λάθη (11 έναντι 19 των Τρικάλων, 1 μόνο ο Ράις) αλλά χάθηκε η μάχη των αιθέρων με 11 λιγότερα ριμπάουντς και δεν θα πρέπει να είμαστε περήφανοι για τις τρίποντες επιλογές μας με 7/25 τρίποντα και 0 στα 10 σε σύνολο από τους Ζορόφσκι και Καλαμπόκη. Μάλλον βιασύνη και νευρικότητα αναδεικνύει ένα τέτοιο στατιστικό.
Σε ματς με τέτοια εξέλιξη, απλά λέμε "Τέλος καλό όλα καλά".
Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010
Ευρωλίγκα Πόλο. Πανιώνιος-Γιουγκ 6-8
Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε απόψε και έτσι μειωθήκανε αρκετά πλέον οι όποιες ελπίδες πρόκρισης στους 8 της Ευρωλίγκα, μετά τη σημερινή ήττα από τη Γιουγκ Ντουμπρόβνικ με 6-8.
Τα οκτάλεπτα: 0-2, 1-2, 2-3, 3-1
Γκολ Πανιωνίου: Κοκκινάκης 2, Παπαδόγκωνας 2, Μιράλης, Κουκής.
Τα οκτάλεπτα: 0-2, 1-2, 2-3, 3-1
Γκολ Πανιωνίου: Κοκκινάκης 2, Παπαδόγκωνας 2, Μιράλης, Κουκής.
Για 61' λεπτά ο Ρεκόμπα στο 5-2 της Ντανούμπιο στο Copa Bimbo
Ο τέως ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου Αλβάρο Ρεκόμπα αγωνίστηκε για 61' λεπτά στον πρώτο αγώνα του στην Ουρουγουάη με τη νυν ομάδα του Ντανούμπιο, που νίκησε με 5-2 τη Νασιονάλ του Ασουνσιόν της Παραγουάης και προκρίθηκε στα τελικά του Copa Bimbo. O Ρεκόμπα δεν έβαλε κάποιο γκολ. Στη φωτογραφία ο Κινέζος μαρκάρεται από παίκτη της Νασιονάλ. Σημειώστε τη σύμπτωση της κυανέρυθρης πρώτης αντιπάλου του Ρεκόμπα στην επανεμφάνισή του στην Ουρουγουάη...
Θα μπουν λίγο στην "πρίζα" εν όψει "Καλλικράτη";
Με τον ανακοινωθέντα "Καλλικράτη" προ των πυλών (όσο μακρά στο χρόνο και αν φαίνονται αυτές λόγω διαφορετικών προτεραιοτήτων που θέτει η οικονομική κρίση, έλλειψης χρημάτων, αοριστιών στις εξαγγελίες κλπ), μήπως θα ήταν καλό κάποιοι δήμαρχοι να μάθουν να συνεργάζονται από τώρα. Για παράδειγμα, εδώ και αρκετά χρόνια οι Δήμοι Νέας Σμύρνης και Δάφνης προβληματίζονται ιδιαίτερα με το "κολοσσιαίο" πρόβλημα της μονοδρόμησης δρόμων, που είτε μοιράζονται είτε είναι κοντά στα όρια τους.
Για παράδειγμα στους δρόμους που μοιράζονται δεν παίρνουν καμιά απόφαση ρίχνοντας ο ένας το μπαλάκι στον άλλο. Οι δρόμοι αυτή είναι συνήθως μικρού πλάτους με διπλοπαρκαρίσματα (γιατί ούτε γι' αυτά λαμβάνεται απόφαση) και η συνέπεια είναι οδηγοί ερχόμενοι σε αντίθετη κατεύθυνση να πλακώνονται για το ποιος θα περάσει και ποιος θα κάνει όπισθεν.
Για δρόμους παράλληλους των ορίων τους, μονοδρομεί ο ένας χωρίς ενημέρωση του άλλου (παλαιότερο συμβάν σε δρόμους πλησίον της Αιγαίου) και μεταφέρεται όλη η κυκλοφορία σε δρόμους του άλλου Δήμου, που με τη σειρά του μονοδρομεί και εκείνος και μπλοκάρεται τελείως η κίνηση.
Ας προσπαθήσουν λοιπόν από τώρα να συνεργαστούν κάπως, γιατί ποιος ξέρει στο μέλλον μπορεί να ανήκουν στον ίδιο Δήμο (άντε μήπως και λυθούν κάτι τέτοιες αστειότητες επιτέλους).
Για παράδειγμα στους δρόμους που μοιράζονται δεν παίρνουν καμιά απόφαση ρίχνοντας ο ένας το μπαλάκι στον άλλο. Οι δρόμοι αυτή είναι συνήθως μικρού πλάτους με διπλοπαρκαρίσματα (γιατί ούτε γι' αυτά λαμβάνεται απόφαση) και η συνέπεια είναι οδηγοί ερχόμενοι σε αντίθετη κατεύθυνση να πλακώνονται για το ποιος θα περάσει και ποιος θα κάνει όπισθεν.
Για δρόμους παράλληλους των ορίων τους, μονοδρομεί ο ένας χωρίς ενημέρωση του άλλου (παλαιότερο συμβάν σε δρόμους πλησίον της Αιγαίου) και μεταφέρεται όλη η κυκλοφορία σε δρόμους του άλλου Δήμου, που με τη σειρά του μονοδρομεί και εκείνος και μπλοκάρεται τελείως η κίνηση.
Ας προσπαθήσουν λοιπόν από τώρα να συνεργαστούν κάπως, γιατί ποιος ξέρει στο μέλλον μπορεί να ανήκουν στον ίδιο Δήμο (άντε μήπως και λυθούν κάτι τέτοιες αστειότητες επιτέλους).
Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010
Μικρή δόση από "Μεταναστευτικό" και πάλι
Αισθάνομαι ότι όσα έγραψα πριν μερικές μέρες σχετικά με το Μεταναστευτικό χωρούν πολύ αντίλογο και κατά συνέπεια θεωρώ ότι κάποιες περαιτέρω σκέψεις μου και διευκρινήσεις δεν θα έβλαπταν.
Στήριξα τα όσα έγραψα στην πρόταση διαχωρισμού της ιθαγένειας από την υπηκοότητα και στην με κάποιο τρόπο εκχώρηση της υπηκοότητας σε τέκνα μεταναστών, μια εκχώρηση που τους δίνει την πλειονότητα των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του Έλληνα πολίτη.
"Μα, με τέτοιες προτάσεις θα έχουμε Έλληνες πολίτες δυο ταχυτήτων, τους υπηκόους και τους ιθαγενείς" θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει. Ναι, αλλά ο υπήκοος θα έχει όλη την ευχέρεια να επεκτείνει το καθεστώς της σχέσης του με την Ελληνική πολιτεία, με την πολιτογράφησή του κατά την ενηλικίωσή του. Και ακόμα και αν δεν το κάνει και πάλι θα υπάρχουν νομοθετημένα δικαιώματα και υποχρεώσεις, που σαφώς δεν αντιτείνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματά του και παράλληλα τα δικαιώματά του υπηκόου βρίσκονται σε αναλογία με τις υποχρεώσεις του σε σύγκριση με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του ιθαγενούς Έλληνα Πολίτη. Και το κυριότερο κανείς δεν τον θεωρεί παράνομο στη χώρα που έχει μεγαλώσει και έχει πάει σχολείο και που ασχέτως εθνικότητας τη θεωρεί πατρίδα του, γιατί εδώ ζει χρόνια, έχει τους φίλους και την οικογένειά του.
Ένα άλλο ερώτημα είναι ο χρόνος, οι όροι και ο τρόπος εκχώρησης της ελληνικής υπηκοότητας σε αλλοδαπούς μετανάστες. Μια πρόταση θα ήταν να εκχωρείται με τη γέννησή τους και με βάση τη χρονική διάρκεια νόμιμης διαμονής των γονέων τους στη χώρα μας, κατόπιν αιτήσεως των γονέων, ή αυτόματα με την περάτωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσής των σε Ελληνικό σχολείο ή αν έχουν εγκαταλείψει το σχολείο για να εργασθούν στα 12 χρόνια τους για παράδειγμα κατόπιν αιτήσεως των γονέων τους. Σίγουρα πολλές εναλλακτικές προτάσεις μπορεί να γίνουν σε σχέση με αυτό το σημείο.
Να θυμίσω ότι και οι σημερινές διατάξεις κτήσης της ιθαγένειας, την εκχωρούν άμεσα σε πρόσωπο άγνωστης ιθαγένειας ή που δεν έχει κατά τη γέννηση του άλλη ιθαγένεια ("Την Ελληνική Ιθαγένεια αποκτά από τη γέννηση του και όποιος γεννιέται σε ελληνικό έδαφος, εφόσον δεν αποκτά με τη γέννηση του αλλοδαπή ιθαγένεια ή είναι άγνωστης ιθαγένειας").
Πιθανότατα να χρειάζονται να θεσμοθετηθούν και όροι έκπτωσης του ατόμου από την Ελληνική υπηκοότητα. Αν πχ του έχει εκχωρηθεί από τη γέννηση του κατόπιν αιτήσεως των γονιών του, που έχουν παρατεταμένη νόμιμη διαμονή και εργασία στη χώρα, ίσως να χρειάζεται ν' ανανεώνεται στα 12 ή / και στα 18 χρόνια του ατόμου με βάση περαιτέρω δεδομένα της κατάστασής του.
Κάποιοι θα πουν, "είναι λογικό να δίνουμε την ελληνική υπηκοότητα ή ιθαγένεια σε αλλοδαπούς χωρίς καμιά πολιτιστική επαφή με το ελληνικό έθνος και την ελληνική κουλτούρα";"Μα θα κάνουμε Έλληνες, Πακιστανούς και Αφγανούς μουσουλμάνους, που δεν έχουν καμιά σχέση με το Ελληνικό κοινωνικό γίγνεσθαι";
Είναι προφανές με βάση τον χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ότι όσο και αν το έθνος των Νεοελλήνων είναι αλληλένδετο με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, δεν είναι λογικό να βάζεις θρησκευτικά κριτήρια στην εκχώρηση της υπηκοότητας ή της ιθαγένειας, χωρίς να παραβιάζεις ανθρώπινα δικαιώματα.
Επίσης η εθνική επιλογή μεταναστών που θεωρούμε κατάλληλους για να πάρουν την υπηκοότητα ούτε μας τιμά ούτε είναι ασφαλές κριτήριο. Αν δηλαδή ο Πακιστανός ή ο Αφγανός είναι απόγονος των Κάλας, που έλεγαν ότι προέρχονται από τους αξιωματικούς και στρατιώτες του Μεγάλου Αλέξανδρου, τότε θα μας αρέσει; Και γιατί για παράδειγμα να θεωρήσουμε αξιωματικά ότι ο Πολωνός ή ο Αλβανός είναι σε κάθε περίπτωση πιο προσαρμόσιμος στην Ελληνική κοινωνία από τον Πακιστανό; Υπάρχει και η λογική ότι ο Πακιστανός είναι πλέον πλήρως αποκομμένος από την πρώτη του πατρίδα και έχει μεγαλύτερη διάθεση να προσαρμοστεί στην Ελληνική κοινωνία και να ταυτιστεί μαζί της απ' ότι κάποιοι κάτοικοι γειτονικών Βαλκανικών χωρών, που το βλέπουν και΄ελαφρώς "δίπορτο".
Ένα άλλο σημείο, που θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε, είναι το πόσο δύσκολα έπαιρναν την Ελληνική ιθαγένεια ομογενείς μας που μετανάστευσαν στην Ελλάδα από την Κωνσταντινούπολη τις δεκαετίες 60 και 70 κυρίως. Το Ελληνικό Κράτος αρνιόταν την εκχώρηση της ιθαγένειας για πάρα πολλά χρόνια (πιθανότατα θέλοντας να τους ωθήσει με κάποιο τρόπο να μην εγκαταλείψουν τελείως τις πατρογονικές τους εστίες ώστε να μην αποκοπεί οριστικά ο Ελληνισμός από αυτές τις ρίζες του). Με παρόμοιο τρόπο περίπου αντιμετωπίστηκαν αργότερα και αρκετοί Βορειοηπειρώτες Έλληνες. Δεν λέω ότι επειδή τότε ίσχυσαν τέτοιες περιπλοκές, πρέπει και σήμερα να δημιουργήσουμε ένα αδιάβατο τείχος σχετικά με την πολιτογράφηση των μεταναστών. Αλλά όταν για εθνικούς λόγους βάζαμε μύρια προσκόμματα σε ομογενείς, θα πρέπει και στη σημερινή περίπτωση να σκεφθούμε ικανές δικλείδες ασφαλείας, που ναι μεν δεν θα διαιωνίζουν τη σημερινή αδικία της δημιουργίας ανθρώπων χωρίς πατρίδα αλλά δεν θα κάνει και τη χώρα ξέφραγο αμπέλι και δεν θα αλλοτριώσει το στάτους κβο της πληθυσμιακής της σύνθεσης. Και θα πρέπει να σκεφθούμε και τη συσχέτιση των όποιων αλλαγών στην εκχώρηση της υπηκοότητας η / και ιθαγένειας με τη συνθήκη του Σέγκεν. Πολλοί μετανάστες (έστω και δεύτερης γενιάς) πιθανότατα να κόπτονται ν' αποκτήσουν την ιθαγένεια για να την χρησιμοποιήσουν ως όχημα για τη νόμιμη μεταπήδησή τους σε άλλες πιο πλούσιες χώρες της ΕΕ. Ίσως σε μια τέτοια περίπτωση να χρειάζεται η θέσπιση κάποιων όρων για έλεγχο του υπηκόου όπου εκχωρήθηκε η υπηκοότητα / ιθαγένεια ως προς τη χρήση της εκχωρηθήσας υπηκοότητας ή ιθαγένειας.
Ως προς το αιτούμενο δημοψήφισμα, σήμερα άκουσα απαξιωτική απόρριψη από την κυβέρνηση. Το δημοψήφισμα δεν θα έχει καμιά σημασία αν είναι σε στυλ ΝΑΙ/ΟΧΙ αλλά πρέπει να τεθούν προς ψήφιση περισσότερες των δυο προτάσεων, που με περιφραστικό τρόπο να δίνουν τις εκφάνσεις της επίλυσης του ζητήματος.
Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις δεν διεξήγαν δημοψηφίσματα θεωρώντας ότι ο Λαός είναι ανώριμος και επιρρεπής σε δημαγωγίες και εθνικιστικές κορώνες. Πως μπορούν όμως κυβερνήσεις να θεωρούν το λαό ανώριμο όταν πρόκειται για δημοψηφίσματα και ώριμο όταν τους ψηφίζει στις εκλογές για να τον κυβερνήσουν;
Δεν θεωρώ απαραίτητο το δημοψήφισμα αλλά τη διακομματική επιτροπή που θα θεσπισθεί για να βρει τα κοινά σημεία και να προτείνει νομοσχέδιο με την ευρύτερη δυνατή σύμπνοια των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, αλλά δεν μου αρέσει μια εκ προοιμίου απόρριψη της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, που κρύβει φοβίες ότι ο "ανώριμος" Ελληνικός Λαός θ' αποφασίσει λάθος παρασυρόμενος από τους φωνασκούντες. Αν περάσουμε σε αυτού του είδους τις σκέψεις και τους χειρισμούς και μάλιστα απ' αυτούς που μίλαγαν για "συμμετοχική δημοκρατία" τότε μάλλον θέτουμε σε αμφιβολία αυτή καθ' εαυτή τη δημοκρατία (συμμετοχική ή μη...).
Στήριξα τα όσα έγραψα στην πρόταση διαχωρισμού της ιθαγένειας από την υπηκοότητα και στην με κάποιο τρόπο εκχώρηση της υπηκοότητας σε τέκνα μεταναστών, μια εκχώρηση που τους δίνει την πλειονότητα των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του Έλληνα πολίτη.
"Μα, με τέτοιες προτάσεις θα έχουμε Έλληνες πολίτες δυο ταχυτήτων, τους υπηκόους και τους ιθαγενείς" θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει. Ναι, αλλά ο υπήκοος θα έχει όλη την ευχέρεια να επεκτείνει το καθεστώς της σχέσης του με την Ελληνική πολιτεία, με την πολιτογράφησή του κατά την ενηλικίωσή του. Και ακόμα και αν δεν το κάνει και πάλι θα υπάρχουν νομοθετημένα δικαιώματα και υποχρεώσεις, που σαφώς δεν αντιτείνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματά του και παράλληλα τα δικαιώματά του υπηκόου βρίσκονται σε αναλογία με τις υποχρεώσεις του σε σύγκριση με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του ιθαγενούς Έλληνα Πολίτη. Και το κυριότερο κανείς δεν τον θεωρεί παράνομο στη χώρα που έχει μεγαλώσει και έχει πάει σχολείο και που ασχέτως εθνικότητας τη θεωρεί πατρίδα του, γιατί εδώ ζει χρόνια, έχει τους φίλους και την οικογένειά του.
Ένα άλλο ερώτημα είναι ο χρόνος, οι όροι και ο τρόπος εκχώρησης της ελληνικής υπηκοότητας σε αλλοδαπούς μετανάστες. Μια πρόταση θα ήταν να εκχωρείται με τη γέννησή τους και με βάση τη χρονική διάρκεια νόμιμης διαμονής των γονέων τους στη χώρα μας, κατόπιν αιτήσεως των γονέων, ή αυτόματα με την περάτωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσής των σε Ελληνικό σχολείο ή αν έχουν εγκαταλείψει το σχολείο για να εργασθούν στα 12 χρόνια τους για παράδειγμα κατόπιν αιτήσεως των γονέων τους. Σίγουρα πολλές εναλλακτικές προτάσεις μπορεί να γίνουν σε σχέση με αυτό το σημείο.
Να θυμίσω ότι και οι σημερινές διατάξεις κτήσης της ιθαγένειας, την εκχωρούν άμεσα σε πρόσωπο άγνωστης ιθαγένειας ή που δεν έχει κατά τη γέννηση του άλλη ιθαγένεια ("Την Ελληνική Ιθαγένεια αποκτά από τη γέννηση του και όποιος γεννιέται σε ελληνικό έδαφος, εφόσον δεν αποκτά με τη γέννηση του αλλοδαπή ιθαγένεια ή είναι άγνωστης ιθαγένειας").
Πιθανότατα να χρειάζονται να θεσμοθετηθούν και όροι έκπτωσης του ατόμου από την Ελληνική υπηκοότητα. Αν πχ του έχει εκχωρηθεί από τη γέννηση του κατόπιν αιτήσεως των γονιών του, που έχουν παρατεταμένη νόμιμη διαμονή και εργασία στη χώρα, ίσως να χρειάζεται ν' ανανεώνεται στα 12 ή / και στα 18 χρόνια του ατόμου με βάση περαιτέρω δεδομένα της κατάστασής του.
Κάποιοι θα πουν, "είναι λογικό να δίνουμε την ελληνική υπηκοότητα ή ιθαγένεια σε αλλοδαπούς χωρίς καμιά πολιτιστική επαφή με το ελληνικό έθνος και την ελληνική κουλτούρα";"Μα θα κάνουμε Έλληνες, Πακιστανούς και Αφγανούς μουσουλμάνους, που δεν έχουν καμιά σχέση με το Ελληνικό κοινωνικό γίγνεσθαι";
Είναι προφανές με βάση τον χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ότι όσο και αν το έθνος των Νεοελλήνων είναι αλληλένδετο με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, δεν είναι λογικό να βάζεις θρησκευτικά κριτήρια στην εκχώρηση της υπηκοότητας ή της ιθαγένειας, χωρίς να παραβιάζεις ανθρώπινα δικαιώματα.
Επίσης η εθνική επιλογή μεταναστών που θεωρούμε κατάλληλους για να πάρουν την υπηκοότητα ούτε μας τιμά ούτε είναι ασφαλές κριτήριο. Αν δηλαδή ο Πακιστανός ή ο Αφγανός είναι απόγονος των Κάλας, που έλεγαν ότι προέρχονται από τους αξιωματικούς και στρατιώτες του Μεγάλου Αλέξανδρου, τότε θα μας αρέσει; Και γιατί για παράδειγμα να θεωρήσουμε αξιωματικά ότι ο Πολωνός ή ο Αλβανός είναι σε κάθε περίπτωση πιο προσαρμόσιμος στην Ελληνική κοινωνία από τον Πακιστανό; Υπάρχει και η λογική ότι ο Πακιστανός είναι πλέον πλήρως αποκομμένος από την πρώτη του πατρίδα και έχει μεγαλύτερη διάθεση να προσαρμοστεί στην Ελληνική κοινωνία και να ταυτιστεί μαζί της απ' ότι κάποιοι κάτοικοι γειτονικών Βαλκανικών χωρών, που το βλέπουν και΄ελαφρώς "δίπορτο".
Ένα άλλο σημείο, που θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε, είναι το πόσο δύσκολα έπαιρναν την Ελληνική ιθαγένεια ομογενείς μας που μετανάστευσαν στην Ελλάδα από την Κωνσταντινούπολη τις δεκαετίες 60 και 70 κυρίως. Το Ελληνικό Κράτος αρνιόταν την εκχώρηση της ιθαγένειας για πάρα πολλά χρόνια (πιθανότατα θέλοντας να τους ωθήσει με κάποιο τρόπο να μην εγκαταλείψουν τελείως τις πατρογονικές τους εστίες ώστε να μην αποκοπεί οριστικά ο Ελληνισμός από αυτές τις ρίζες του). Με παρόμοιο τρόπο περίπου αντιμετωπίστηκαν αργότερα και αρκετοί Βορειοηπειρώτες Έλληνες. Δεν λέω ότι επειδή τότε ίσχυσαν τέτοιες περιπλοκές, πρέπει και σήμερα να δημιουργήσουμε ένα αδιάβατο τείχος σχετικά με την πολιτογράφηση των μεταναστών. Αλλά όταν για εθνικούς λόγους βάζαμε μύρια προσκόμματα σε ομογενείς, θα πρέπει και στη σημερινή περίπτωση να σκεφθούμε ικανές δικλείδες ασφαλείας, που ναι μεν δεν θα διαιωνίζουν τη σημερινή αδικία της δημιουργίας ανθρώπων χωρίς πατρίδα αλλά δεν θα κάνει και τη χώρα ξέφραγο αμπέλι και δεν θα αλλοτριώσει το στάτους κβο της πληθυσμιακής της σύνθεσης. Και θα πρέπει να σκεφθούμε και τη συσχέτιση των όποιων αλλαγών στην εκχώρηση της υπηκοότητας η / και ιθαγένειας με τη συνθήκη του Σέγκεν. Πολλοί μετανάστες (έστω και δεύτερης γενιάς) πιθανότατα να κόπτονται ν' αποκτήσουν την ιθαγένεια για να την χρησιμοποιήσουν ως όχημα για τη νόμιμη μεταπήδησή τους σε άλλες πιο πλούσιες χώρες της ΕΕ. Ίσως σε μια τέτοια περίπτωση να χρειάζεται η θέσπιση κάποιων όρων για έλεγχο του υπηκόου όπου εκχωρήθηκε η υπηκοότητα / ιθαγένεια ως προς τη χρήση της εκχωρηθήσας υπηκοότητας ή ιθαγένειας.
Ως προς το αιτούμενο δημοψήφισμα, σήμερα άκουσα απαξιωτική απόρριψη από την κυβέρνηση. Το δημοψήφισμα δεν θα έχει καμιά σημασία αν είναι σε στυλ ΝΑΙ/ΟΧΙ αλλά πρέπει να τεθούν προς ψήφιση περισσότερες των δυο προτάσεων, που με περιφραστικό τρόπο να δίνουν τις εκφάνσεις της επίλυσης του ζητήματος.
Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις δεν διεξήγαν δημοψηφίσματα θεωρώντας ότι ο Λαός είναι ανώριμος και επιρρεπής σε δημαγωγίες και εθνικιστικές κορώνες. Πως μπορούν όμως κυβερνήσεις να θεωρούν το λαό ανώριμο όταν πρόκειται για δημοψηφίσματα και ώριμο όταν τους ψηφίζει στις εκλογές για να τον κυβερνήσουν;
Δεν θεωρώ απαραίτητο το δημοψήφισμα αλλά τη διακομματική επιτροπή που θα θεσπισθεί για να βρει τα κοινά σημεία και να προτείνει νομοσχέδιο με την ευρύτερη δυνατή σύμπνοια των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, αλλά δεν μου αρέσει μια εκ προοιμίου απόρριψη της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, που κρύβει φοβίες ότι ο "ανώριμος" Ελληνικός Λαός θ' αποφασίσει λάθος παρασυρόμενος από τους φωνασκούντες. Αν περάσουμε σε αυτού του είδους τις σκέψεις και τους χειρισμούς και μάλιστα απ' αυτούς που μίλαγαν για "συμμετοχική δημοκρατία" τότε μάλλον θέτουμε σε αμφιβολία αυτή καθ' εαυτή τη δημοκρατία (συμμετοχική ή μη...).
Σιδηρόπουλος και πάλι...
Μετά το Πανιώνιος-Καβάλα, ο κος Σιδηρόπουλος επανέρχεται στη Νεα Σμύρνη ως διαιτητής του αγώνα Πανιώνιος-Λεβαδειακός.
Ευελπιστούμε να δει αυτή τη φορά και αυτός και οι επόπτες του σωστά τις φάσεις και όχι όπως στο οφσάιντ δεύτερο γκολ της Καβάλας προ εβδομάδων.
Επίσης ελπίζουμε να μην επιτρέψει κατς των αμυντικών της αντιπάλου ομάδας χωρίς κάρτες, που φαίνεται να είναι πάγια διαιτητική τακτική των αγώνων της τρέχουσας περιόδου στη Νεα Σμύρνη και ένας εύσχημος τρόπος να σταματάνε το παιχνίδι κάποιων παικτών του Πανιωνίου με υψηλή τεχνική κατάρτιση. ΙΔΩΜΕΝ.
Ευελπιστούμε να δει αυτή τη φορά και αυτός και οι επόπτες του σωστά τις φάσεις και όχι όπως στο οφσάιντ δεύτερο γκολ της Καβάλας προ εβδομάδων.
Επίσης ελπίζουμε να μην επιτρέψει κατς των αμυντικών της αντιπάλου ομάδας χωρίς κάρτες, που φαίνεται να είναι πάγια διαιτητική τακτική των αγώνων της τρέχουσας περιόδου στη Νεα Σμύρνη και ένας εύσχημος τρόπος να σταματάνε το παιχνίδι κάποιων παικτών του Πανιωνίου με υψηλή τεχνική κατάρτιση. ΙΔΩΜΕΝ.
Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010
Τα στοιχεία του σεισμού της Αϊτής
Μπροστά στην ανείπωτη καταστροφή των κατοίκων, δεν έχει βέβαια ιδιαίτερη σημασία η παράθεση των σεισμολογικών δεδομένων και λεπτομερειών του σεισμού της Αϊτής. Σαν κάτοικοι μιας ιδιαίτερα σεισμογενούς χώρας, εμείς οι Έλληνες σε πολλές περιπτώσεις διαχρονικά έχουμε βιώσει την οργή του Εγκέλαδου και συνεχίζουμε να ζούμε με το ρίσκο των αιφνίδιων ξεσπασμάτων του και υπάρχει από μέρους μας μια σχετική κατανόηση της κατάστασης.
Παραθέτω απλά τα στοιχεία για καλύτερη κατανόηση των παραμέτρων που οδήγησαν στο εύρος της καταστροφής (στη φωτογραφία χάρτης με βαθμονομήσεις διαφόρων στοιχείων όπως η μέγιστη επιτάχυνση και ταχύτητα κλπ).
Ο σεισμός λοιπόν εντάσεως 7.3 (άλλοι δίνουν 7) βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ ήταν τεκτονικός σεισμός και οφείλετο στην κίνηση σε αντίθετες κατευθύνσεις των δυο τεκτονικών πλακών που κινούνται κάτω από τη νήσο, της πλάκας της Καραϊβικής και αυτής της Βόρειας Αμερικής.
Αν και η Καραϊβική είναι σεισμογενής περιοχή, η ένταση του σεισμού είναι μη αναμενόμενη και πιθανότατα δημιουργεί ανάγκη περαιτέρω επιστημονικών μελετών.
Το βάθος του σεισμού ήταν επιφανειακό (~10 χλμ) και σε συνάρτηση με τη μικρή απόσταση του επίκεντρου (~16 χλμ) από την πρωτεύουσα Πορτ-ο-Πρενς ευθύνονται για την τεράστια ζημιά που δημιούργησε ο σεισμός. Η διάρκεια που ο σεισμός έγινε έντονα αισθητός αναφέρεται να είναι της τάξης του 1 λεπτού όταν συνήθεις σεισμοί διαρκούν κάποια δευτερόλεπτα.
Ο Ερυθρός Σταυρός θεωρεί ότι το 1/3 του πληθυσμού της Αϊτής (~3.000.000) έχει υποστεί διάφορης κλίμακας επιπτώσεις από το σεισμό, ενώ φαίνεται ότι μόνο ένα νοσοκομείο της χώρας έχει μείνει σε λειτουργία προς το παρόν.
Ας ελπίσουμε ότι η επέμβαση της Διεθνούς Κοινότητας (...και η Θεία Πρόνοια συνάμα) θα βοηθήσει τους υποφέροντες σεισμοπαθείς και ότι με τη βοήθεια του Θεού, τα σωστικά συνεργεία που έχουν σπεύσει, θα απεγκλωβίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους συνανθρώπους μας.
Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010
Παιχνίδια δημοσκοπήσεων, λαϊκισμών αλλά και εθελοτυφλίας και υπεραπλουστεύσεων στο θέμα της χορήγησης ιθαγένειας σε μετανάστες.
Μετά τις χθεσινές δηλώσεις Σαμαρά, τις σχετικές με τη μη στήριξη του νομοθετήματος της κυβέρνησης για τη χορήγηση ιθαγένειας σε μετανάστες, έχω την εντύπωση ότι το θέμα πλέον κινείται στο πως διαμορφώνονται οι δημοσκοπήσεις. Η πάγια άρνηση του ΛΑΟΣ για νομιμοποίηση όσων ονομάζει λάθρομετανάστες, αν και η συζήτηση αφορά δεύτερης και τρίτης γενιάς αλλοδαπούς μετανάστες, που έχουν φοιτήσει σε Ελληνικά σχολεία, φαίνεται να σπρώχνει δυστυχώς τον κο Σαμαρά σε διαμόρφωση πολιτικής άποψης επί του θέματος, που ωθείται εν πολλοίς από το σκεπτικό της αποφυγής απωλειών της δεξιάς του πτέρυγας προς το ΛΑΟΣ ή την επάνοδο των υπαρχουσών του απωλειών. Και μια τέτοια τακτική θεωρώ ότι θα τον βλάψει σε βάθος χρόνου, πόσο δε μάλλον που καθόλου δεν την έχει ανάγκη, δεδομένης της ύπαρξης καθαρών εναλλακτικών δρόμων, όπως θα προσπαθήσω να δείξω παρακάτω. Βέβαια η χθεσινή δήλωση θέλω να πιστεύω, ότι ήταν μια δήλωση μη συμφωνίας με τις βουλές της κυβέρνησης επί του θέματος, αλλά όχι μια στείρα άρνηση να το κοιτάξουμε κατάματα και να βρούμε αναλυτικές προσεγγίσεις του προβλήματος.
Το ζήτημα σίγουρα δεν είναι απλό και πιθανότατα και το ότι φέρει η κυβέρνηση προς ψήφιση δεν είναι δυνατόν να ζητήσει από τα κόμματα να το ψηφίσουν άκριτα. Θα ήταν πλέον σώφρον πιστεύω, για να μη γίνει το ζήτημα βορά λαϊκιστικών δημαγωγιών, να διαμορφωνόταν μια κοινοβουλευτική διακομματική επιτροπή, που να επεξεργαζόταν τον νόμο και να κατέληγε σε κοινής αποδοχής σημεία, που πιθανότατα θα έλυναν τις σημερινές αδικίες και παράλληλα δεν θα έδινε έναυσμα σε άνευ ουσίας εθνικιστικές κορώνες. Ήδη και από τις δυο πλευρές που αντιδικούν για το θέμα ζητείται δημοψήφισμα, που δεν θα έλεγα ότι είναι άτοπο, αλλά εξαρτάται η ορθότητα του στο πως θα τίθεται το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Αν τίθεται σαν μαύρο ή άσπρο, ναι ή όχι, είναι σίγουρο ότι οδηγεί σε μη ωφέλιμες απλουστεύσεις και δεν θα λύσει προβλήματα.
Προβλήματα λύνονται όταν υπάρχουν αναλύσεις και βρίσκονται οι κοινές συνισταμένες.
Για παράδειγμα θ' αναφέρω ένα σχετικό σημείο.
Σε άλλες χώρες υπάρχει διαχωρισμός του όρου "ιθαγένεια" από τον όρο "υπηκοότητα" (ΗΠΑ, Βρετανία κλπ). Ο πρώτος προσεγγίζει περισσότερο την εθνική προέλευση του ατόμου. Θα μπορούσε λοιπόν και στη Ελλάδα να εισαχθεί μια διαφοροποίηση των δυο όρων και να δίνεται η υπηκοότητα σε ανηλίκους, που έχουν γεννηθεί στη χώρα μας και είναι δεύτερης ή τρίτης γενιάς μετανάστες. Οι Έλληνες αυτοί υπήκοοι θα έχουν το δικαίωμα χορήγησης διαβατηρίου, ταυτότητας κλπ και οι Άρρενες εφόσον δεχθούν να στρατευθούν θα λαμβάνουν και την ιθαγένεια χωρίς ανάγκη περαιτέρω πολιτογράφησης. Οι γυναίκες θα ακολουθούν με την ενηλικίωσή τους την ισχύουσα μέθοδο πολιτογράφησης για ν' αποκτήσουν την ιθαγένεια, ειδάλλως θα παραμένουν όπως και οι μη στρατευθέντες άντρες μόνον με την υπηκοότητα. Η ιθαγένεια θα σημαίνει πλήρη πολιτικά δικαιώματα των ατόμων που την κατέχουν ενώ η υπηκοότητα μερικά μόνο σε τοπικό αυτοδιοικητικό επίπεδο. Επίσης η μη ιθαγένεια θα αποκλείει πιθανόν τους υπηκόους από κάποιες καίριες διοικητικές κρατικές θέσεις. Όποιος λοιπόν θέλει όντως την Ελληνική ιθαγένεια και τα δικαιώματα που του δίνει θα πρέπει να πληροί και τις προϋποθέσεις πολιτογράφησής του με την ενηλικίωση του. Και προφανώς κάποιος που όντως θέλει να είναι Έλληνας θα προχωρεί στην πολιτογράφησή του, ειδάλλως θα παραμένει μόνιμος κάτοικος της χώρας και υπήκοος της με αντίστοιχα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Καλό είναι να σημειώσουμε ότι οι υπάρχουσες διατάξεις είναι σαφείς στα περί κτήσεως της ιθαγένειας από αλλοδαπούς ενήλικες και το ζητούμενο κυρίως είναι κάποιες απλουστεύσεις της γραφειοκρατικής διαδικασίας ως προς τους ενήλικες αιτούντες την ιθαγένεια ή και κάποια σμίκρυνση των χρονικών ορίων, που απαιτούνται.
Θεωρώ ότι με την εισαγωγή με ξεχωριστή σημασία του όρου υπηκοότητα στην Ελληνική νομοθεσία σε σχέση με την ιθαγένεια, θα υπάρξει εναρμόνιση της με το ότι συμβαίνει σε άλλα πολυπολιτισμικά κράτη, που έχουν εμπειρίες ετών στο μεταναστευτικό ζήτημα.
Όπως προανέφερα το θέμα είναι πολυσχιδές και πολυπαραμετρικό και χρειάζεται προσοχή και ανάλυση σε ένα κράτος των Βαλκανίων, που είναι εκ γενέσεώς του εθνοκεντρικό. Δεν ισχυρίζομαι προφανώς ότι με τα όσα παρουσίασα παραπάνω μπορεί να λυθεί ένα τέτοιο ζήτημα αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορεί να λυθεί χωρίς διακομματική συναίνεση και αποφυγή μισαλλοδοξιών και φανατισμού όπως και υπεραπλουστεύσεων και τάσεων να εθελοτυφλούμε στις ιδιαιτερότητες που έχει η Ελληνική Κρατική οντότητα.
Το ζήτημα σίγουρα δεν είναι απλό και πιθανότατα και το ότι φέρει η κυβέρνηση προς ψήφιση δεν είναι δυνατόν να ζητήσει από τα κόμματα να το ψηφίσουν άκριτα. Θα ήταν πλέον σώφρον πιστεύω, για να μη γίνει το ζήτημα βορά λαϊκιστικών δημαγωγιών, να διαμορφωνόταν μια κοινοβουλευτική διακομματική επιτροπή, που να επεξεργαζόταν τον νόμο και να κατέληγε σε κοινής αποδοχής σημεία, που πιθανότατα θα έλυναν τις σημερινές αδικίες και παράλληλα δεν θα έδινε έναυσμα σε άνευ ουσίας εθνικιστικές κορώνες. Ήδη και από τις δυο πλευρές που αντιδικούν για το θέμα ζητείται δημοψήφισμα, που δεν θα έλεγα ότι είναι άτοπο, αλλά εξαρτάται η ορθότητα του στο πως θα τίθεται το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Αν τίθεται σαν μαύρο ή άσπρο, ναι ή όχι, είναι σίγουρο ότι οδηγεί σε μη ωφέλιμες απλουστεύσεις και δεν θα λύσει προβλήματα.
Προβλήματα λύνονται όταν υπάρχουν αναλύσεις και βρίσκονται οι κοινές συνισταμένες.
Για παράδειγμα θ' αναφέρω ένα σχετικό σημείο.
Σε άλλες χώρες υπάρχει διαχωρισμός του όρου "ιθαγένεια" από τον όρο "υπηκοότητα" (ΗΠΑ, Βρετανία κλπ). Ο πρώτος προσεγγίζει περισσότερο την εθνική προέλευση του ατόμου. Θα μπορούσε λοιπόν και στη Ελλάδα να εισαχθεί μια διαφοροποίηση των δυο όρων και να δίνεται η υπηκοότητα σε ανηλίκους, που έχουν γεννηθεί στη χώρα μας και είναι δεύτερης ή τρίτης γενιάς μετανάστες. Οι Έλληνες αυτοί υπήκοοι θα έχουν το δικαίωμα χορήγησης διαβατηρίου, ταυτότητας κλπ και οι Άρρενες εφόσον δεχθούν να στρατευθούν θα λαμβάνουν και την ιθαγένεια χωρίς ανάγκη περαιτέρω πολιτογράφησης. Οι γυναίκες θα ακολουθούν με την ενηλικίωσή τους την ισχύουσα μέθοδο πολιτογράφησης για ν' αποκτήσουν την ιθαγένεια, ειδάλλως θα παραμένουν όπως και οι μη στρατευθέντες άντρες μόνον με την υπηκοότητα. Η ιθαγένεια θα σημαίνει πλήρη πολιτικά δικαιώματα των ατόμων που την κατέχουν ενώ η υπηκοότητα μερικά μόνο σε τοπικό αυτοδιοικητικό επίπεδο. Επίσης η μη ιθαγένεια θα αποκλείει πιθανόν τους υπηκόους από κάποιες καίριες διοικητικές κρατικές θέσεις. Όποιος λοιπόν θέλει όντως την Ελληνική ιθαγένεια και τα δικαιώματα που του δίνει θα πρέπει να πληροί και τις προϋποθέσεις πολιτογράφησής του με την ενηλικίωση του. Και προφανώς κάποιος που όντως θέλει να είναι Έλληνας θα προχωρεί στην πολιτογράφησή του, ειδάλλως θα παραμένει μόνιμος κάτοικος της χώρας και υπήκοος της με αντίστοιχα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Καλό είναι να σημειώσουμε ότι οι υπάρχουσες διατάξεις είναι σαφείς στα περί κτήσεως της ιθαγένειας από αλλοδαπούς ενήλικες και το ζητούμενο κυρίως είναι κάποιες απλουστεύσεις της γραφειοκρατικής διαδικασίας ως προς τους ενήλικες αιτούντες την ιθαγένεια ή και κάποια σμίκρυνση των χρονικών ορίων, που απαιτούνται.
Θεωρώ ότι με την εισαγωγή με ξεχωριστή σημασία του όρου υπηκοότητα στην Ελληνική νομοθεσία σε σχέση με την ιθαγένεια, θα υπάρξει εναρμόνιση της με το ότι συμβαίνει σε άλλα πολυπολιτισμικά κράτη, που έχουν εμπειρίες ετών στο μεταναστευτικό ζήτημα.
Όπως προανέφερα το θέμα είναι πολυσχιδές και πολυπαραμετρικό και χρειάζεται προσοχή και ανάλυση σε ένα κράτος των Βαλκανίων, που είναι εκ γενέσεώς του εθνοκεντρικό. Δεν ισχυρίζομαι προφανώς ότι με τα όσα παρουσίασα παραπάνω μπορεί να λυθεί ένα τέτοιο ζήτημα αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορεί να λυθεί χωρίς διακομματική συναίνεση και αποφυγή μισαλλοδοξιών και φανατισμού όπως και υπεραπλουστεύσεων και τάσεων να εθελοτυφλούμε στις ιδιαιτερότητες που έχει η Ελληνική Κρατική οντότητα.
Βάζει ένα ΜΠΟΥΒΑΛ-Ο στη μηχανή του
Απ' ότι όλα δείχνουν (δείτε SPORT24) ο Πανιώνιος θα ενισχυθεί και επιθετικά με τον δυναμικό Γάλλο φορ του Πανθρακικού Μπέντι Μπουβάλ.
Θεωρούμε ότι για μια ακόμα φορά φέτος, η ΠΑΕ παίρνει απόφαση προς τη σωστή κατεύθυνση και αν μη τι άλλο θα έχει πάρει όλα τα δυνατά μέτρα για να διεκδικήσει η ομάδα ότι μπορεί να διεκδικήσει φέτος.
Δυό λόγια ακόμα για Μπουβάλ. Ο παίκτης προερχόταν από την Νανσί και από 16 ετών πήγε στη Μπόλτον αλλά σύμφωνα με την Wikipedia ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει στην Α΄ ομάδα λόγω ενός ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΝΤΟΣ τραυματισμού στο γόνατο (μήπως να το δουν κάπως έκει στην ΠΑΕ μη ξαναέχουμε Σμόγιε αν και ο Μπουβάλ δεν είχε τέτοια συμπτώματα στις μετέπειτα ομάδες του). Πριν τον Πανθρακικό έπαιξε στη Δανέζικη Ράντερς για 2 σεζόν (2007-2009) με 15 γκολ σε 57 παιχνίδια ενώ και φέτος έχει 3 γκολ με την ομάδα της Κομοτηνής σε 17 αγώνες.
Στο ίδιο άρθρο του SPORT24 γίνεται επίσης αναφορά στην άφιξη αύριο του Τσότσαλιτς στην Αθήνα και πιθανότατα μάλλον έχει κλείσει το όποιο πρόβλημα υπήρξε στη μεταπήδησή του στον Πανιώνιο. Να ευχηθούμε όλοι να είναι καλορίζικοι και να σταδιοδρομήσουν στην ομάδα βοηθώντας την να φτάσει σε επιτυχίες.
Κατά τ' άλλα λίγο στραβά μας πάει η προετοιμασία για Λεβαδειακό αφού Εστογιανόφ και Ριέρα δεν προπονήθηκαν λόγω ίωσης.
Σκωτσέζικα ντουζ
Διαβάζουμε φήμες σήμερα στον τύπο για ενδιαφέρον του Πανιωνίου για τον φορ του Πανθρακικού Μπουβάλ, αλλά δυστυχώς συνοδεύονται παράλληλα από νέα για προβλήματα στη μεταγραφή Τσότσαλιτς.
Ωραίο σκωτσέζικο ντουζ είναι αυτό. Από τη μια συνειδητοποιούμε σωστά το πρόβλημα και πάμε για φορ, από την άλλη αδυνατούμε να δώσουμε τα 75000 του Τσότσαλιτς σε μια δόση, φθάνοντας στο σημείο να χάσουμε μια μεταγραφή που θεωρείται ευκαιρία... Ίσως τώρα με το πρόστιμο σε Εστογιανοφ... Άλλη ανεπιβεβαίωτη είδηση αυτή. Πόσο διασταυρωμένο είναι αυτό με τις 200.000 Ευρώ! Μόνο στην exedra το είδα. Δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση για το ύψος των προστίμων. Βέβαια το παράπτωμα δεν ήταν και μικρό και στοίχισε στην ομάδα αλλά σε αντίστοιχα του Τζιμπούρ στο παρελθόν, που συνοδεύονταν και από απουσίες από τις προπονήσεις άντε να είχαμε φθάσει τα 30.000 Ευρώ. Πόσα παίρνει ο Εστογιανόφ για να του ρίξουμε 200.000 Ευρώ πρόστιμο; Και αν του ρίξουμε πρόστιμο εφάμιλλο των ετησίων αποδοχών του τότε τι κίνητρο θα έχει για να παίξει; Εκτός και αν υπάρχουν και άλλα κρυφά δεδομένα, που δεν ξέρουμε.
ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Τελικά το πρόστιμο είναι 12.000 Ευρώ. Δείτε το σχετικό link στο goalday . Κάποιοι μάλλον δεν ξέρουν αριθμητική ... ή είχαν στο νου τους δημοσιονομικά ελλείμματα!
Και μια που μιλάμε για σχεδιασμό βασισμένο στα ταλέντα ... 8 γκολ φάγανε από τον Εργοτέλη οι νέοι!
Ωραίο σκωτσέζικο ντουζ είναι αυτό. Από τη μια συνειδητοποιούμε σωστά το πρόβλημα και πάμε για φορ, από την άλλη αδυνατούμε να δώσουμε τα 75000 του Τσότσαλιτς σε μια δόση, φθάνοντας στο σημείο να χάσουμε μια μεταγραφή που θεωρείται ευκαιρία... Ίσως τώρα με το πρόστιμο σε Εστογιανοφ... Άλλη ανεπιβεβαίωτη είδηση αυτή. Πόσο διασταυρωμένο είναι αυτό με τις 200.000 Ευρώ! Μόνο στην exedra το είδα. Δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση για το ύψος των προστίμων. Βέβαια το παράπτωμα δεν ήταν και μικρό και στοίχισε στην ομάδα αλλά σε αντίστοιχα του Τζιμπούρ στο παρελθόν, που συνοδεύονταν και από απουσίες από τις προπονήσεις άντε να είχαμε φθάσει τα 30.000 Ευρώ. Πόσα παίρνει ο Εστογιανόφ για να του ρίξουμε 200.000 Ευρώ πρόστιμο; Και αν του ρίξουμε πρόστιμο εφάμιλλο των ετησίων αποδοχών του τότε τι κίνητρο θα έχει για να παίξει; Εκτός και αν υπάρχουν και άλλα κρυφά δεδομένα, που δεν ξέρουμε.
ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Τελικά το πρόστιμο είναι 12.000 Ευρώ. Δείτε το σχετικό link στο goalday . Κάποιοι μάλλον δεν ξέρουν αριθμητική ... ή είχαν στο νου τους δημοσιονομικά ελλείμματα!
Και μια που μιλάμε για σχεδιασμό βασισμένο στα ταλέντα ... 8 γκολ φάγανε από τον Εργοτέλη οι νέοι!
Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010
Εξελίξεις του Κυπριακού ξανά
Προ ημερών είχα κάνει μια ανάρτηση σχετική με την πιθανή ύπαρξη σχεδίου προς δημοψήφισμα βασισμένο σε ότι στη σύγχρονη έκφανσή της σημαίνει η δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία.
Πως έρχονται τα πράγματα και η θέση των Τουρκοκυπρίων φαίνεται να σκληραίνει και όχι μόνο αυτό αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι στις εκλογές του Απριλίου στα κατεχόμενα αναμένεται ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ θα ηττηθεί από τον πιο άτεγκτο υποστηρικτή της διχοτόμησης, Ντερβις Έρογλου (από Nooz. "...ο Ντερβίς Έρογλου δηλώνει ότι θα προσέλθει με τις δικές του θέσεις και ότι από το μέχρι τώρα υλικό των διαπραγματεύσεων θα κρατήσει ό,τι ο ίδιος θα θεωρήσει ως κατάλληλο. Επίσης, τονίζει ότι οι «κόκκινες γραμμές» του είναι η διατήρηση των εγγυήσεων της Τουρκίας , η «παρθενογένεση» και η παραμονή όλων των «πολιτογραφημένων» μέχρι τη λύση Τούρκων εκ Τουρκίας").
Η όλη αλληλουχία αυτών των γεγονότων χωράει ίσως δυο ερμηνείες.
Η πρώτη ερμηνεία είναι ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη συγκυρία της εύρεσης στην εξουσία των κατεχομένων της πλέον διαλλακτικής μερίδας και να βρούμε τα κοινά σημεία, που θα φέρουν σύντομα ένα σχέδιο, που θα τεθεί σε δημοψήφισμα προ της επικράτησης των αδιάλλακτων. Έτσι δεν θα επαναληφθεί και στην Κύπρο, το ιστορικό λάθος της Ελλάδας στο θέμα των Σκοπίων, που όταν ίσως μπορούσε να το λύσει με τους πιο διαλλακτικούς Σκοπιανούς του Γκριγκόροφ, δεν το έκανε και έχει τώρα απέναντί της, το ανελαστικό VMRO με το οποίο δεν βρίσκεται τρόπος συνεννόησης.
Η δεύτερη ερμηνεία είναι ότι υπό την απειλή της επικράτησης των αδιάλλακτων οπαδών της διχοτόμησης, το Τουρκικό / Τουρκοκυπριακό μπλόκ πιέζει τις τρέχουσες συνομιλίες ώστε υπό το άγχος της ανάγκης εξεύρεσης λύσης να διαμορφωθούν πιο ευνοϊκές γι' αυτούς θέσεις και η όποια κατ' ευφημισμό δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία να είναι κατ' ουσίαν de facto διχοτομική λύση.
Για μια ακόμα φορά η κατάσταση δείχνει να δυσκολεύει ως προς την εύρεση μιας βιώσιμης λύσης για την Κυπριακή Δημοκρατία, που θα τερματίσει την εκ του Αττίλα διχοτόμηση του νησιού. Αν προ ημερών μιλάγαμε για ανάγκη ιδιαίτερης προσοχής, τώρα δείχνουν τα πράγματα να έχουν ακόμα πιο δύσκολη τροπή, που ίσως για μια ακόμα φορά είναι έρμαιο των τετελεσμένων γεγονότων του 1974 και των εκβιασμών της Τουρκικής κατά βάση διπλωματίας, που δεν καταλαβαίνει από υποστηρίξεις για είσοδο στην ΕΕ και τέτοιες ιστορίες, όπως εις μάτην πιστευαμε.
Πως έρχονται τα πράγματα και η θέση των Τουρκοκυπρίων φαίνεται να σκληραίνει και όχι μόνο αυτό αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι στις εκλογές του Απριλίου στα κατεχόμενα αναμένεται ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ θα ηττηθεί από τον πιο άτεγκτο υποστηρικτή της διχοτόμησης, Ντερβις Έρογλου (από Nooz. "...ο Ντερβίς Έρογλου δηλώνει ότι θα προσέλθει με τις δικές του θέσεις και ότι από το μέχρι τώρα υλικό των διαπραγματεύσεων θα κρατήσει ό,τι ο ίδιος θα θεωρήσει ως κατάλληλο. Επίσης, τονίζει ότι οι «κόκκινες γραμμές» του είναι η διατήρηση των εγγυήσεων της Τουρκίας , η «παρθενογένεση» και η παραμονή όλων των «πολιτογραφημένων» μέχρι τη λύση Τούρκων εκ Τουρκίας").
Η όλη αλληλουχία αυτών των γεγονότων χωράει ίσως δυο ερμηνείες.
Η πρώτη ερμηνεία είναι ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη συγκυρία της εύρεσης στην εξουσία των κατεχομένων της πλέον διαλλακτικής μερίδας και να βρούμε τα κοινά σημεία, που θα φέρουν σύντομα ένα σχέδιο, που θα τεθεί σε δημοψήφισμα προ της επικράτησης των αδιάλλακτων. Έτσι δεν θα επαναληφθεί και στην Κύπρο, το ιστορικό λάθος της Ελλάδας στο θέμα των Σκοπίων, που όταν ίσως μπορούσε να το λύσει με τους πιο διαλλακτικούς Σκοπιανούς του Γκριγκόροφ, δεν το έκανε και έχει τώρα απέναντί της, το ανελαστικό VMRO με το οποίο δεν βρίσκεται τρόπος συνεννόησης.
Η δεύτερη ερμηνεία είναι ότι υπό την απειλή της επικράτησης των αδιάλλακτων οπαδών της διχοτόμησης, το Τουρκικό / Τουρκοκυπριακό μπλόκ πιέζει τις τρέχουσες συνομιλίες ώστε υπό το άγχος της ανάγκης εξεύρεσης λύσης να διαμορφωθούν πιο ευνοϊκές γι' αυτούς θέσεις και η όποια κατ' ευφημισμό δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία να είναι κατ' ουσίαν de facto διχοτομική λύση.
Για μια ακόμα φορά η κατάσταση δείχνει να δυσκολεύει ως προς την εύρεση μιας βιώσιμης λύσης για την Κυπριακή Δημοκρατία, που θα τερματίσει την εκ του Αττίλα διχοτόμηση του νησιού. Αν προ ημερών μιλάγαμε για ανάγκη ιδιαίτερης προσοχής, τώρα δείχνουν τα πράγματα να έχουν ακόμα πιο δύσκολη τροπή, που ίσως για μια ακόμα φορά είναι έρμαιο των τετελεσμένων γεγονότων του 1974 και των εκβιασμών της Τουρκικής κατά βάση διπλωματίας, που δεν καταλαβαίνει από υποστηρίξεις για είσοδο στην ΕΕ και τέτοιες ιστορίες, όπως εις μάτην πιστευαμε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)