Διάβαζα σήμερα μια ρήση του Μαχάτμα Γκάντι:
"Η Δύναμη δεν πηγάζει από τη φυσική ισχύ αλλά από την αδάμαστη θέληση".
Ωραία ακούγεται και διαβάζεται αλλά σίγουρα δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Πόσες φορές στη ζωή μας έχουμε πει το "Θέλω αλλά δεν μπορώ"; Το ότι δεν μπορούσαμε άραγε ήταν γιατί δεν το θέλαμε τόσο όσο θα μας έδινε τις δυνάμεις να μπορούμε; Μπορεί αλλά μπορεί και να μην μας ήταν εφικτό.
Θα έλεγα ότι η αλήθεια της ρήσης είναι στο ότι μεταξύ όσων μπορούν την επίτευξη ενός στόχου, αυτός που θα τα καταφέρει καλύτερα ή περισσότερο, είναι αυτός που το θέλει πιο πολύ. Ίσως ακόμα και αν είναι αυτός που έχει λιγότερες δυνάμεις για να επικρατήσει και αν βάζαμε στοίχημα με βάση το φαίνεσθαι και μόνον, δεν θα στοιχήματίζαμε τα λεφτά μας σε εκείνο.
Στον αθλητισμό, πιο παλιά που τα λεφτά δεν ήταν τόσο κυρίαρχα και οι διαφορές δυνατών και αδυνάτων δεν ήταν χαοτικές, βλέπαμε όχι συχνά αλλά σε αρκετές περιπτώσεις, Δαυίδ με γιγάντια θέληση να νικούν γίγαντες Γολιάθ. Η σύγχρονη Παγκοσμιοποίηση, στον αθλητισμό και αλλού, έχει περιορίσει ... τη δύναμη της θέλησης.
