Μπατσάνα Αραμπουλί

Ο Πανιώνιος πρόσθεσε χθες στο ρόστερ του ένα επιθετικό, το Γεωργιανό Μπατσάνα Αραμπουλί. Σε καλή ηλικία 25 ετών είναι. Είχε διεθνείς εμπειρίες με τις Εθνικές της χώρας του και από το 2017 εμπειρία στο πρωτάθλημα Ουγγαρίας. Σίγουρα δεν είναι κανένα όνομα και το βιογραφικό του δεν είναι εγγύηση. Δεν ξέρω τι άλλες εναλλακτικές είχαμε με βάση και την οικονομική αδυναμία της ΠΑΕ.
Θεωρώ ότι είναι καλό που υπήρξε η προσθήκη σχετικά σύντομα ώστε να δουλέψει ο προπονητής την ομάδα γιατί σημαντικό ρόλο θα παίξει και η συνοχή που θα αποκτήσει αυτή η ομάδα. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό σπορ. Παίζει ρόλο το ατομικό ταλέντο αλλά στη φάση που είμαστε το βασικότερο είναι να κτιστεί ομάδα με συνεργασίες, αλληλοκαλύψεις, που να βρίσκονται οι παίκτες στο γήπεδο. Βέβαια σημαντικό είναι και να μπορεί κάποιος να βάζει τη μπάλα στο πλεκτό. Να δούμε.
Η αλήθεια είναι πως δύσκολα κάποιος έρχεται σε μια ομάδα με περιορισμούς στην κατάσταση που βρίσκεται ο Πανιώνιος. Το μεγαλύτερο όπλο της ομάδας θα είναι η διάθεση παικτών να δουλέψουν και να αρπάξουν ευκαιρίες, δηλαδή το γνωστό "σκαλοπάτι", που υπήρξε και στο παρελθόν ο Πανιώνιος στην καριέρα πολλών ποδοσφαιριστών. 

Οικονομική διαχείριση. Χρέος, Πλεονάσματα, αφορολόγητο κλπ

Ακούμε και διαβάζουμε και τώρα και στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο, για την προσπάθεια που θα γίνει να μειωθούν τα αναγκαστικά πλεονάσματα που μας έχουν επιβληθεί για να πληρώνουμε το χρέος προς τους "θεσμούς".
Παράλληλα γίνεται μεγάλη συζήτηση για οικονομικά μέτρα όπως η μη μείωση του αφορολογήτου, η μείωση των φορολογικών συντελεστών και άλλα που σχετίζονται και πάλι με τα όσα αναγκαστικά επιβαρυνόμαστε για την αποπληρωμή του χρέους και που συγκρούονται με τα όσα χρειάζονται για την αναπτυξιακή πολιτική της χώρας.

Είναι δυσχερέστατο ως αδύνατο να πάρεις την έγκριση από καμιά εικοσαριά κοινοβούλια για τέτοιες αναγκαίες χαλαρώσεις. Και ιδίως πολύ δύσκολο απέναντι στους "μικρούς" της Ευρωζώνης και δη αυτούς που έχουν κατά κεφαλή εισόδημα μικρότερο από το δικό μας.

Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί η διαπραγμάτευση για περαιτέρω διευκολύνσεις δεν θα μπορούσε να γίνει σε διμερές επίπεδο, έναντι των "μεγάλων", πχ Γερμανίας και Γαλλίας και όχι έναντι όλης της Ευρωζώνης. Και να αφορά το μερίδιο του χρέους, που αφορά αυτούς. Και να υπάρξει ένας διακανονισμός αποκλειστικά προς αυτούς κάπως όπως ήταν η λεγόμενη ρήτρα ανάπτυξης, που αναφερόταν πιο παλιά. Κάποιος τρόπος προσαρμογής των πλεονασμάτων με βάση το ποσοστό ανάπτυξης.

Όπως βέβαια διαβάζω, οι θεσμοί θα αναθεωρούν κατά διαστήματα την ανάλυση βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους. Πχ διαβάζω πως κάτι τέτοιο θα γίνει το Σεπτέμβριο. Και είναι αναγκαίο κάτι τέτοιο γιατί ήδη το κόστος δανεισμού του Δημοσίου έχει πέσει και αυτό οδηγεί σε μικρότερες ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι πουθενά συμφωνημένο ότι αυτές οι αναθεωρήσεις μπορούν να επιφέρουν μια δίκαιη μείωση των πλεονασμάτων και συνεπώς αυτό πρέπει να διεκδικηθεί ώστε να μπορεί να γίνει με βάση την αναθεώρηση των αναλύσεων του χρέους. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να το αποδέχονται οι υπεύθυνοι των θεσμών και θα πρέπει να γίνει η προσπάθεια για σχετική συμφωνία.

ΥΓ1: Ακούω επίσης και διαβάζω και το άλλο. Ότι αν αυξήσεις το ΑΕΠ, δηλαδή ανάπτυξη πάνω από 2%, το αναγκαίο πλεόνασμα θα είναι ούτως ή άλλως μικρότερο. Απλός πολίτης είμαι και οι λεπτομέρειες μπορεί να μου διαφεύγουν. Αυτό θα ίσχυε αν το απαιτούμενο ποσοστό στο πρωτογενές πλεόνασμα αφορούσε συγκεκριμένο ΑΕΠ, πχ αυτό του 2018, οπότε με αύξηση του ΑΕΠ αυτού, το απαιτούμενο πλεόνασμα σε ποσοστό του νέου ΑΕΠ, θα ήταν μικρότερο. Αν είναι έτσι, τότε τι μείωση ζητάμε; Είναι όμως έτσι; Ή πχ υπάρχει συμφωνία σε συσχέτιση και με το ποσοστό ανάπτυξης, δηλαδή 3,5% πλεόνασμα αν έχω 2% ανάπτυξη και άλλο αν έχω 3% ή 4%; Αν δεν έχω Ανάπτυξη;

ΥΓ2: Και το αφορολόγητο αμείωτο και οι φορολογικοί συντελεστές μειωμένοι, σημαίνει πως θα πείσουμε τους "θεσμούς" πως θα μειώσουμε τη φοροδιαφυγή και θα πληρώνουν όσοι διαφεύγουν για να μείνουν τα φορολογικά έσοδα στο ίδιο επίπεδο. Σήμερα διαβάζω για την κατάργηση του ΣΔΟΕ. Συμβαδίζει άραγε με τους παραπάνω στόχους;

Μια απλή ανθρωποκτονία...

Απολογία Ρουπακιά:

"Π: Την πρώτη φορά που τον χτυπήσατε;
Κ: Στο πόδι.
Π: Όταν σκοπός κάποιου δεν είναι να σκοτώσει, επιλέγει μέρη που δεν είναι ζωτικά και τον αποδυναμώνει. Η συνέχεια γιατί χρειαζόταν;
Κ: Δεν έχω απασχολήσει ποτέ εγώ. Ούτε γήπεδο ούτε πουθενά. Το μόνο που θέλεις εκείνη την ώρα είναι να φύγεις από το χέρια του.
Π: Τα χέρια ενός ανθρώπου που σύμφωνα με τον ιατροδικαστή δεν σας έχει καταφέρει πλήγμα.
Κ: Ούτε να τον τραυματίσω ήθελα.
Π: Βρέθηκαν χτυπήματα στο θώρακα και την καρδιά
Κ: Όταν σε βαράει ο άλλος κι είσαι σκυμμένος, πάνω στην ταραχή και την τρέλα δεν καταλαβαίνεις. Την ώρα που τρως ξύλο...
Π: Ναι που ξύλο βέβαια δεν προκύπτει
Κ: Έχει γίνει μια απλή ανθρωποκτονία και... το έκαναν
Π: Δεν μπορείτε ΠΟΤΕ να λέτε απλή ανθρωποκτονία."

Ο ευτελισμός της αξίας της ανθρώπινης ζωής σε όλο της το μεγαλείο. Μετά από αυτό, τι να πει κανείς;

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ

Είναι απαράδεκτο ο συμμετάσχων στην περιβόητη διάσκεψη για το Μάτι και επί κεφαλής της Αστυνομίας στην καταστροφή αυτή, της Αστυνομίας, που έστελνε τον κόσμο από τη Μαραθώνος προς την περιοχή της φωτιάς, να τοποθετείται τώρα Γενικός Γραμματέας Δημοσίας Τάξης.
Είναι ντροπή στη μνήμη των νεκρών και κοντά στο κλείσιμο του χρόνου από την τραγωδία.
Δεν υπήρχαν άραγε άλλα στελέχη; Θα πρέπει ο κόσμος να ζητήσει την αποπομπή του; Δεν έκανε για Αρχηγός και κάνει για Γενικός Γραμματέας;
Θα έλεγα ότι όπως ο κόσμος τιμώρησε τους πολιτικά υπεύθυνους, απομακρύνοντας τους από τις θέσεις τους, θα έπρεπε να υπάρχει η στοιχειώδης αιδώς ώστε όσους είχαν εμπλακεί τότε, να μην τους ξαναδούμε σε θέσεις ευθύνης.