Είναι ο πολιτικός χώρος, που ανήκουν οι τοπικοί άρχοντες, το βασικό κριτήριο για την επιλογή τους και το βασικό πρόβλημα για την κακή εικόνα πόλεων όπως η Αθήνα;

Διόδωρος Κυψελιώτης, BΗΜΑ της Κυριακής, 12-9-2010:

"Για την Αθήνα που την ξέρω, ένα τέταρτο αιώνα, 24 χρόνια για την ακρίβεια, δεξιών δημάρχων (Έβερτ, Τρίτσης, Αβραμόπουλος, Μπακογιάννη, Κακλαμάνης) έχουν εξαθλιώσει την πόλη - και οι κάτοικοί έχουν ξεχάσει τι θα πει πια πόλη, όπως οι συνδικαλιστές του ΟΣΕ έχουν ξεχάσει τι είναι τρένο".

Θα μου πει κάποιος, "ε και τι μας το αναφέρεις τώρα αυτό, μια μικροπολιτική στήλη είναι...".
Ίσως γιατί θα ήθελα να βλέπω τη μικροπολιτική δημοσιογραφία όχι υπό το πρίσμα της "ελαφράς" πολιτικής σχολίασης μεταξύ σοβαρού και αστείου αλλά κάτι σαν "εκλαϊκευμένη" πολιτική ανάλυση, αντίστοιχη της εκλαϊκευμένης επιστήμης  στον τομέα της επιστήμης.
Και σίγουρα κανείς δεν αμφισβητεί την αναγνωσιμότητα των μικροπολιτικών στηλών και την επίδρασή τους στον κόσμο.

Για το συγκεκριμένο απόσπασμα θα ήθελα αρχικά να διορθώσω μια ακραία ανακρίβεια. Πως είναι δυνατόν ο φανατικά αντιδεξιός συντάκτης της στήλης (μάλλον ολόκληρης σελίδας της εφημερίδας αλλά ουκ εν τω πολλώ το ευ) να δωρίζει στη μισητή του Δεξιά τον μνημειακό Υπουργό Χωροταξίας του ΠΑΣΟΚ, Αντώνη Τρίτση, απλά και μόνο επέιδή εξελέγη δήμαρχος έχοντας την υποστήριξή της;

Το κύριο ερώτημα όμως είναι αν όντως οι πληγές της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης έγκεινται πράγματι στον πολιτικό χώρο στον οποίο κινούνται αυτοί που αναλαμβάνουν τοπικοί άρχοντες ή σε άλλους λόγους, πχ στα πρόσωπα πέραν πολιτικών χώρων, στην δυνατότητα πλαισίωσης πιθανώς αξίων δημάρχων από άξια στελέχη, στο διαβρωμένο και γραφειοκρατικό κεντρικό σύστημα διοίκησης, στην έλλειψη πόρων κλπ.
Στο επιχείρημα για 24 χρόνια δεξιάς Αθήνας, κάποιος εύκολα μπορεί να αντιπαραθέσει το αντεπιχείρημα των προηγούμενων 13 χρόνων κεντροαριστεράς Αθήνας και το τι έγινε ή καλύτερα δεν έγινε τότε. Επίσης σε άλλες πόλεις μπορεί να ισχυριστούν ακριβώς το αντίθετο εύκολα, καλή ώρα η Νέα Σμύρνη. Πρόσφατο δε παράδειγμα του κατά πόσο φταίνε οι πολιτικοί χώροι ή άλλα αίτια είναι ο Δήμος του Πειραιά, που παρά τις καλές προθέσεις του απερχομένου του Δημάρχου, Φασούλα,  δεν φαίνεται να έκανε εμφανή βήματα μπροστά, μόνο και μόνο από την εναλλαγή πολιτικής τοποθέτησης του Δημάρχου του.
Η τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση αποτελεί μάλλον ένα χώρο με τα ίδια πάθη και ελαττώματα όπως και αυτός της κεντρικής διοίκησης, ίσως και πιο αυξημένα. Εύκολες λύσεις που στηρίζονται απλά στην εκλογική τοποθέτηση των τοπικών αρχόντων δεν είναι στα πλαίσια της λογικής. Ο Καλλικράτης θα δώσει μεγαλύτερες εξουσίες και μεγαλύτερες ευθύνες, σοβιετοποιώντας, μάλλον καθ' υπερβολή, τη μικρή Ελλάδα. Σαφώς η εκλογή τοπικών αρχόντων δεν θα πρέπει να στηριχτεί σε γενική προτίμηση πολιτικού χώρου αλλά κυρίως σε ειδικά και τοπικά κριτήρια και εμπεριστατωμένη θεώρηση των προσώπων αυτών καθ' εαυτών.

Από την άλλη σε μια χώρα που υποφέρει από οικονομική κρίση, που πληρώνουν οι αδύναμοι κρίκοι της κοινωνίας πολύ περισσότερο απ' ότι τους αναλογεί, θα πρέπει όλοι να είναι προσεκτικοί και στο τι θα στοιχίσουν και στο τι θ' αποφέρουν αυτές οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, για να μην καταστούν στην ουσία απλό θέαμα σε μια κοινωνία με ουσιαστικά και βασικά προβλήματα, στα οποία οι τοπικοί άρχοντες δεν είναι αυτοί που μπορούν να δώσουν λύσεις. Μην ανάγουμε τις εκλογές αυτές σε μείζον ζήτημα για λόγους αποπροσανατολισμού γιατί είναι σαφές ότι τα ζόρια είναι αλλού.