Η Νέα Δημοκρατία, κλονιζόμενη από τα εσωκομματικά της προβλήματα (για την απαρχή των οποίων κάποιος πρέπει ν' ανατρέξει ...στο 1978... και ν' αναρωτηθεί για τ' αποτελέσματα της κομματικής συστέγασης για τόσα χρόνια, λαϊκιστών δεξιών, εθνικιστών, νεοφιλελεύθερων, κοινωνικοφιλελεύθερων, παλαιοφιλελεύθερων κεντρώων κοκ), προχώρησε στην διαγραφή του Μνημονιόφρονα ευρωβουλευτού Σκυλακάκη, ο οποίος αμφισβήτησε την Αντιμνημονιακή πολιτική του κόμματός του και την ύπαρξη άλλων δρόμων πέραν του Μνημονίου. Αντιγράφω από τον Τύπο:
... Ο κ. Σκυλακάκης τόνισε, ακόμη, πως η χώρα είναι στο χείλος του γκρεμού και «κρεμόμαστε από το μνημόνιο». «Θα είναι αυτοπυροβολισμός αν ανακοπεί η προσπάθεια του μνημονίου», είπε χαρακτηριστικά ο ευρωβουλευτής.
«Το κλειδί δεν είναι η αντιπολίτευση. Είναι να πούμε στον κόσμο με ρεαλισμό τι πραγματικά σημαίνει. [...] Και το ερώτημα είναι πώς θα πορευτούμε σε αυτόν το δρόμο με δικαιοσύνη. Δεν είναι όλοι οι συνταξιούχοι το ίδιο, ούτε όλοι οι μισθωτοί», πρόσθεσε.
Δεν θα διαφωνήσω με τον κύριο Σκυλακάκη, ότι το Μνημόνιο έχει διάφορες δυνατότητες εφαρμογής και εξαρτάται από τους διαχειριστές του αν θα εφαρμοστεί με περισσότερο ή λιγότερο κοινωνικά άδικο τρόπο. Εξοικονόμηση χρημάτων για τη μείωση του ελλείμματος ζητάει η Τρόικα μέσω του Μνημονίου και τρόπους προτείνει αλλά στην τελική απόφαση για το πως θα γίνουν οι περικοπές και πως θα βρεθούν χρήματα που χρειάζονται, έχουμε λόγο και μεις, έστω και αν χρειάζεται η έγκριση της Τρόικα για το εφικτόν των προτάσεων μας.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι το Μνημόνιο έχει συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια και κατά συνέπεια η επιλογή των μέτρων εξαρτάται και από την ύπαρξη των μηχανισμών, των μέσων και των μεθόδων για την υποστήριξη αυτών των μέτρων ή έστω η δυνατότητα να μπορούν να θεσπιστούν και χρησιμοποιηθούν νέοι αναγκαίοι μηχανισμοί σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Σε μια χώρα-μπάχαλο από πλευράς κρατικής οργάνωσης, η εύρεση των κοινωνικά δίκαιων μέτρων με βάση υπαρκτούς μηχανισμούς υποστήριξής τους, φαίνεται να αποτελεί μια ουτοπία, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε σε μέτρα, που ως επί το πλείστον στοχεύουν στον εύκολο στόχο των συνταξιούχων και μισθωτών.
Εγώ δεν θα κάνω τη διάκριση Σκυλακάκη μεταξύ μισθωτών, υψηλόμισθων και χαμηλόμισθων. Και δεν θα την κάνω γιατί βρισκόμαστε σε μια χώρα που βασιλεύει η φοροδιαφεύγουσα Παραοικονομία και που οι υποτιθέμενοι στόχοι του κυρίου Σκυλακάκη στην τάξη των υψηλόμισθων και μεγαλοσυνταξιούχων, αποτελούν εν τέλει την κατηγορία που συνεισφέρει τη μερίδα του λέοντος στη πίτα των κρατικών φόρων ... και μάλλον δεν αποτελεί την πλειοψηφία των κυρίων με τα κότερα στις μαρίνες και με τις off-shore εταιρίες.
Ποια προσπάθεια του Μνημονίου θ' ανακόψουν οι φωνές που ζητούν επαναδιαπραγμάτευση, όταν η ίδια η Τρόικα βγαίνει και αμφισβητεί τη συνταγή της, ως προκαλούσα σημαντική ύφεση και αφόρητο πληθωρισμό; Γιατί δημιουργούν εντέχνως κάποιες "Σκυλακάκιες" οιμωγές, σύγχυση μεταξύ της αναμφισβήτητης ανάγκης στήριξης της Ελληνικής οικονομίας και του Μνημονίου-λάστιχου, που ο Πληθωρισμός, τα λουκέτα και η ανεργία γύρω μας εκ των πραγμάτων ανατρέπει;
Θα ήταν ιδιαιτέρως δελεαστικό να δούμε τον κύριο Σκυλακάκη να βγαίνει να εξηγήσει με "ρεαλισμό" στον άνεργο και στον απολυμένο τι ακριβώς σημαίνει το Μνημόνιο και ποιων τα χρήματα και τους τρόπους ζωής επιχειρεί να σώσει, βάζοντας άλλους να πληρώσουν τα σπασμένα τους.
Το κλειδί προφανώς δεν είναι η αντιπολίτευση, ούτε η αντιπολίτευση μέσα στην αντιπολίτευση για να δημιουργήσει νέους εναλλακτικούς Μνημονιόφρονες φορείς νομής της εξουσίας. Το κλειδί είναι όντως ο ρεαλισμός και ο ρεαλισμός απαιτεί δυναμική στάθμιση των γεγονότων κύριε Σκυλακάκη. Ευελπιστούμε στο τέλος του 2013 να εξηγήσετε στον Ελληνικό Λαό πως θα πληρωθεί το τότε χρέος και με ποιές θυσίες ποίων.
Κλείνοντας αναφέρομαι σε σχετικές με το θέμα του Μνημονίου, διαδικτυακές ψηφοφορίες αρκετών portals, που με "αγαθά" κίνητρα και επικοινωνιολογικές συνδρομές (ναι, ακόμα έχουν χρήματα να πληρώνουν επικοινωνιολόγους για να τους φτιάχνουν είδωλα και εικονικές πραγματικότητες, εν μέσω κρίσης), ρωτούν τους αναγνώστες αν δέχονται να θυσιαστεί η τρέχουσα γενιά και ο τρόπος ζωής της για να ανορθωθεί η χώρα. Κτυπούν λοιπόν της ευαίσθητες χορδές του πατριωτισμού των Ελλήνων. Και δεν έχουν άδικο ότι πρέπει να θυσιαστεί ο ευδαιμονισμός προηγούμενων χρόνων. Μόνο που απλοποιούν εντέχνως τα πράγματα. Δεν μιλάμε για απλή περικοπή του ευδαιμονισμού στους ανέργους με μικρά παιδιά και στις νοικοκυρές που δεν θα βρίσκουν σε εφικτές τιμές ούτε βασικά είδη διαβίωσης ... Δεν μιλάμε για απώλειες μιας μόνο γενιάς, όταν αναγκαστικά θα περικοπούν επενδύσεις όπως αυτές της παιδείας, που αφορούν τη νέα γενιά. Δεν μιλάμε για απώλειες μόνο μιας γενιάς όταν ήδη γίνεται λόγος για ανάγκη επέκτασης του κλίματος έστω των μέτρων του Μνημονίου ως το 2020, που θα περικόψουν τις όποιες δυνατότητες ύπαρξης κράτους πρόνοιας και την καταρράκωση του ήδη κακού υπάρχοντος.
Αναγνωρίζω ότι η όλη προσπάθεια θα κριθεί εν τέλει από τη δυνατότητα να έρθουν νέα κεφάλαια στη χώρα γιατί μόνο έτσι οι συνέπειες κάποιων από τα παραπάνω μπορούν ν' αντισταθμιστούν. Πως θα έρθουν τέτοια κεφάλαια όμως; Όταν βγαίνουν υπουργοί και μιλάνε για το κυνήγι των πολυεθνικών για υπερτιμολογήσεις δημοσίως, για εντυπωσιασμό και λαϊκισμό, αντί να διαχειριστούν τέτοια θέματα με την τέχνη της πολιτικής και όχι με τις κραυγές παλαιών κομματαρχών ή όταν φορολογούμε τα επιχειρηματικά κέρδη και υπερκέρδη πολλαπλάσια από τις άλλες χώρες, που διεκδικούν επενδύσεις, όπως και μεις;
Για τα παραπάνω δε μας μίλησε ο κύριος Σκυλακάκης, είτε λόγω μεγάλης κομματικής εσωστρέφειας των διαλογισμών του, είτε γιατί πιθανόν να μπορεί να δώσει απαντήσεις μέσω άλλων κομματικών φορέων στο μέλλον και κρατάει τις απόψεις του για καιρούς, που θα είναι πιο προσοδοφόρος πολιτικά η έκφρασή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου