Εθνικό σύστημα υγείας με πληρωμή των επιπρόσθετων υπηρεσιών και επιλογών των ασθενών

Πριν από κάποιες βδομάδες σε άρθρο του ο καθηγητής κος Μουτσόπουλος αναφέρθηκε στην ανάγκη θεσμοθετημένης και διαφανούς πληρωμής των "επιπρόσθετων" ιατρικών υπηρεσιών και παροχών, που σήμερα προσφέρονται στο ΕΣΥ κάτω από την αδιαφάνεια της δοσοληψίας και της συναλλαγής με το φακελλάκι. Με λίγα λόγια, αναφέρθηκε στην επιλογή γιατρού και καλύτερου επιπέδου νοσηλείας με νόμιμη και καθ' όλα φορολογητέα πληρωμή από τον ασθενή και με μεθόδους σαφώς διευθετειμένες από το σύστημα υγείας, ούτως ώστε να επιτευχθεί και η πάταξη των παρανομιών και αυθαιρεσιών του κυκλώματος της δημόσιας υγείας και η φορολόγηση της "μαύρης" ιατρικής παραοικονομίας και η χρηματοδότηση της βασικής ασφάλισης που πρέπει να παρέχεται σε όλους ασχέτως χρηματικής δυνατότητάς των.
Θεωρώ ότι ο πανεπιστημιακός δάσκαλος αναφέρθηκε σε μια προσπάθεια που δεν θα βάζει σαν στόχο την εξίσωση προς τα κάτω μέσα από ένα στρεβλό πρίσμα ισονομίας και δικαιοσύνης, με γνώμονα το οποίο, λίγο-πολύ κινήθηκε το ΕΣΥ από της δημιουργίας του ως σήμερα.
Στόχος είναι η διαχείριση του ΕΣΥ, που θα εξασφαλίζει τη δυνατότητα και να εξυπηρετεί και τον πλέον αδύναμο της κοινωνίας αλλά και παράλληλα και να κρατάει μια ορθολογισμένη οικονομική διαχείριση, που να μπορεί να εξασφαλίζει τη σε βάθος χρόνου τη λειτουργική του ικανότητα, χωρίς την τραγική συνεισφορά του στο δημοσιονομικό έλλειμμα, που δυστυχώς, κακά τα ψέμματα, βλέπουμε να συνοδεύεται και από κολοσσιαίες δυσλειτουργίες και από μη ικανοποιητικές υπηρεσίες προς τον πολίτη.
Νομίζω ότι πριν τη δημιουργία του ΕΣΥ τη δεκαετία του 80, υπήρχε ένα τέτοιο μεικτό σύστημα υγείας,  με επιλογές προσωπικου ιατρού, κλπ, που όμως και αυτό είχε πολλά κρούσματα με φακελλάκια και δοσοληψίες. 
Η πρόταση του κου Μουτσόπουλου, πιστεύω πως κινείται στη λογική κατεύθυνση αλλά μάλλον χρειάζονται περαιτέρω δικλείδες ασφαλείας ώστε να αποφευχθούν τα ανεπιθύμητα περιστατικά του παρελθόντος και του παρόντος. Το σίγουρο είναι πάντως ότι όπως είναι σήμερα το ΕΣΥ δεν έχει μέλλον και σίγουρα η μέθοδος για να το κάνουμε να επιζήσει δεν είναι οι περικοπές οι βασισμένες αποκλειστικά και μόνο σε οικονομοτεχνικά κριτήρια αλλά και η εύρεση τρόπων που θα το κάνουν να παρέχει κάπως ικανοποιητικές υπηρεσίες στους πολίτες - που οι περισσότεροι το έχουν χρυσοπληρώσει στις εισφορές τους στους κλάδους υγείας των ταμείων τους και που όταν το χρειάζονται ανακαλύπτουν συνήθως μια ανυπόφορη κόλαση.

To ευχαριστώ στο Φάνη

Χθες δόθηκε το ματς των παλαιμάχων στο Αρτάκης προς τιμήν του δικού μας μπασκετικού μύθου, του Φάνη Χριστοδούλου, ενός από τους ακρογωνιαίους λίθους της ελληνικής καλαθοσφαιρικής ανέλιξης που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 80. Στο Φάνη των 220 διεθνών συμμετοχών με την Εθνική μας, στο Φάνη του μεγάλου Πανιώνιου του 80 και 90, που άξιζε πιο πολλά από τον μοναδικό του τίτλο του κυπέλλου του 91, στο Φάνη, τον τότε μπέμπη μας και παντοτινό κυανέρυθρο ήρωά μας, το από τη ψυχή μας ευχαριστώ είναι σίγουρα λίγο, αλλά αποτελεί έστω μικρό δείγμα της μεγάλης μας αγάπης.

Για όσους φίλους δεν μπόρεσαν να παραστούν και που σίγουρα ήθελαν να 'ναι εκεί, το superbasket.gr προσφέρει το σχετικό συγκινητικό φωτορεπορταζ.

Όταν η "Γειτονιά" έχει ΨΥΧΗ

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε παλιό συμφοιτήτη μου blogger, που συνεχίζω να εκτιμώ παρά τα βαριά σχόλια, που είχε γράψει στον πρώτο γύρο.

Η ελλειπής "ομαδούλα της γειτονιάς" Πανιώνιος στρίμωξε άγρια σήμερα στο ΟΑΚΑ τη "μεγάλη" ΑΕΚ, που μόνο όταν ο Πανιώνιος έμεινε με 10 παίκτες και μετά από στημένο κατάφερε να ισοφαρίσει σε 1-1 ενώ στο δεύτερο μέρος το σκορ θα μπορούσε να ανέβει υπέρ των φιλοξενουμένων, που δεν μετουσίωσαν ευκαιρίες σε γκολ, ελλείψει κλασσικών φορ.

Καλή τύχη στη "μεγάλη" ΑΕΚ στα play-off, αν και φαίνεται δύσκολη η καλοτυχία της (από την άλλη αν έβλεπε κάποιος τον Ολυμπιακό με την Ξάνθη, μπορεί και να είχε άλλη γνώμη).

Συγχαρητήρια στον προπονητή της "γειτονιάς" που έφτιαξε μια ομάδα με ΨΥΧΗ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

ΑΕΚ (Ντούσαν Μπάγεβιτς): Αραμπατζής, Καράμπελας, Γιάχιτς, Μανωλάς, Μαϊστόροβιτς, Καφές, Γκέντσογλου (70΄ Γκερέιρο), Λεονάρντο (63΄ Νέμεθ), Σκόκο, Τζιμπούρ, Μπλάνκο (78΄ Χέρσι)

Πανιώνιος (Γιώργος Παράσχος): Μπέλιτς, Μανιάτης, Γιόνσον, Λάτκα (87΄ Γουέλινγκτον), Ομο, Ριέρα, Κουμορτζί, Κούκετς (77΄ Νικολάου), Γουνδουλάκης (71΄ Σκούφαλης), Σιόβας, Τσότσαλιτς

Διαιτητής: Κύρκος (Ηπείρου)
Κίτρινες: Γιάχιτς, Μανωλάς - Λάτκα, Ριέρα, Γουνδουλάκης, Μανιάτης
Κόκκινη: Ριέρα (87', 2η κίτρινη)

Δηλώσεις Γιώργου Παράσχου: "Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στους παίκτες μου. Από το πρώτο λεπτό ήμασταν καλύτεροι. Καταφέραμε και προηγηθήκαμε. Το πρόβλημα που είχαμε από την αρχή είναι στην τελική προσπάθεια. Βγαίνουμε οργανωμένα μπροστά, αλλά δεν είχαμε την τελική φάση. Θα μπορούσε το σκορ να είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις αν κάναμε γκολ τις ευκαιρίες. Δεν το καταφέραμε και δεχθήκαμε ένα γκολ στο 93'. Κρατάμε την εμφάνιση που κάναμε σήμερα, απέναντι σε μία πάρα πολύ καλή ομάδα που με λίγες προσθήκες μπορεί να κάνει πάρα πολλά πράγματα".

ΥΓ: Μπορεί να υπήρχε πέναλτι που δεν έδωσε ο Κύρκος αλλά μετά από τόσα χειρουργεία δικαιούμαστε και ένα παυσίπονο. Εξάλλου ουκ ολίγα ατοπήματα εις βάρος μας διέπραξε ο Κύρκος (πχ δεύτερη κίτρινη σε Γιάχιτς για θέατρο κλπ).

Πανιώνιος-Πανελλήνιος 77-79. Όνειρο απατηλό τα play-off

Με τη συνήθη πλέον καταβαράθρωση στην τρίτη περίοδο, όπου ο Πανιώνιος έχασε τη διαφορά των 10 πόντων του Α' ημιχρόνου και δέχθηκε επί μέρους σκορ 10-27, τελικώς ο ΠΑΟΚ επιβλήθηκε, έστω και με κάποια διαιτητική βοήθεια με 77-79, βάζοντας μάλλον τέρμα στα όποια όνειρα για play-offs των κυανερύθρων.

Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς εφόσον η ομάδα παίζει σχεδόν ένα χρόνο τώρα χωρίς κλασσικό έμπειρο πλέι-μέικερ και σήμερα δεν είχε και την βοήθεια του Καλαμπόκη, αλλά και τον Μπράιαντ να παίζει λιγότερο από ένα ημίχρονο. Από την άλλη, ο ΠΑΟΚ με εξαίρετες επιλογές ξένων, ευτύχησε να δει Γκρέγκορι και Μονρό να φθάνουν σε σύνολο 43 πόντων και να παίρνουν κατ' ουσίαν το παιχνίδι. Δυστυχώς οι Αμερικανοί που βρήκε η ομάδα φέτος ήταν πολύ μέτριοι και μάλλον με τα ίδια χρήματα ή λίγο περισσότερα, αποφεύγοντας σφάλματα Τσικιτισβίλι, Ευθύμοφ, Μπορόβνιακ, κάτι καλύτερο θα μπορούσε να επιλεγεί.
Για έλλειψη Έλντερ στον Πανιώνιο δεν αναφέρομαι γιατί ο Αμερικανός έκανε πιο πολύ οικονομικό κακό στην ομάδα φέτος παρά προσέφερε κάποιο αγωνιστικό κέρδος.
Οι νέοι έδειξαν ότι δεν μπορούν ν' ανταπεξέλθουν την πίεση και τις ανάγκες ενός κρίσιμου αγώνα. Ο Αθηναίου, που πιο πολύ ξεχώρισε, μετά από καλές ενέργειες υπέπιπτε αμέσως σε υπερβάσεις που στοίχιζαν. Αγωνιστικός αλλά χωρίς σκοράρισμα ο Παραγυιός.

Για τον προπονητή, δεν είμαι σίγουρος ότι είναι ανεπαρκής ή ότι οι παίκτες δεν μπορούν ν' ακολουθήσουν τις οδηγίες του.

Για τους διαιτητές, τα πιθανά παράπονα είναι στα εξής:

-1- Δεν σφυρίζουν το φάουλ του Αθηνάίου σε επίθεση του ΠΑΟΚ και δίνουν παράταση στην επίθεσή του 8''.

-2- Δεν σφυρίζουν φάουλ για τρεις βολές υπέρ Ζορόφσκι, θεωρώντας ότι δεν έκανε επίθεση για σουτ, ενω το φάουλ του γίνεται αφού έχει σηκώσει τα χέρια του για να σουτάρει.

-3- Σφυρίζουν παράβαση την είσοδο Ζορόφσκι στη ρακέτα μετά το αποτυχημένο σουτ της δεύτερης βολής του, ενώ ήδη είχνα μπει οι άλλοι παίκτες για διεκδίκηση του ριμπάουντ.

Θεωρώ όπως είπε και ο Μάρκοβιτς, ότι η εικόνα μας στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν τόσο τραγική, που δεν μας άξιζε εν τέλει η νίκη, παρ' όλα τα παραπάνω.

Τα δεκάλεπτα: 26-17, 47-37, 57-64, 77-79

Πανιώνιος (Μάρκοβιτς): Ράις 13, Μπράιαντ 7(1), Ζορόσκι 13(2), Παπανικολάου 5(1), Χαριτόπουλος,
Γιαννόπουλος 3(1), Γιάνκοβιτς 2, Έρτσεγκ 23(1), Αθηναίου 9(2), Παραγυιός 2.

ΠΑΟΚ (Μαρκόπουλος): Μονρό 23(2), Καυκής 3, Γκρέγκορι 20, Ταπούτος 3(1), Καλές, Χέλιγουελ, Δεμερτζής 2, Καλαϊτζίδης, Παπαδόπουλος 10, Ντρόμπνιακ, Γκετσέφσκι 18.

Στατιστικά από GALANIS SPORTS DATA.

ΥΓ: Όλοι χαιρόμαστε την υποστήριξη που έχει η ομάδα από τους Πάνθηρες και τους όποιους άλλους οργανωμένους οπαδούς και θέλουμε να τους καμαρώνουμε με τα τραγούδια τους και τα συνθήματά τους. Αλλά δεν καταλαβαίνω τι λογική έχει το καπνογόνο μέσα στο κλειστό γήπεδο του μπάσκετ, καθώς και το να σηκωθούν από τη μια γωνιά του γηπέδου να πάνε στην άλλη για να δείρουν 10 ΠΑΟΚτζήδες, που κάποια στιγμή πήραν το θάρρος και φώναξαν ένα-δυο συνθήματα (και στη διαδρομή αρπάχτηκαν και με κάποιους λίγους μη οργανωμένους Πανιώνιους που είχαν την αποκοτιά να τους πουν ότι κάτι τέτοια τα πληρώνει ακριβά η ΚΑΕ που δεν έχει μια). Σαν οργανωμένοι, που θέλουν να συνοδεύουν παντού την ομάδα τους, θα έπρεπε να καλλιεργούν την οπαδική συμπεριφορά, που θα επιτρέψει κάποια στιγμή στο Ελλαδοκαφριστάν, την ειρηνική συνεύρεση αντιπάλων οπαδών, που θα επιδοκιμάζουν και θα υποστηρίζουν τις ομάδες τους με θέρμη, χωρίς να βλέπουν εχθρούς απέναντι αλλά αντιπάλους. Το ξέρω ότι τα ίδια και ΠΟΛΥ χειρότερα γίνονται στη Θεσσαλονίκη. Και τι σημαίνει αυτό; Συμφέρει το ότι γίνεται το σύλλογο; Το λέω γιατί αυτοί που εμπλέκονται σε τέτοια επεισόδια, δεν είναι μόνο τίποτα έφηβοι και άπειρα παιδιά αλλά και άλλοι που υποτίθεται ότι στην ηλικία τους μπορούν να σκεφτούν και λίγο πιο πέρα από το στείρο φανατισμό. Για να μη πω αν όλα αυτά αρμόζουν στην ιστορία και το ήθος και ύφος ενός συλλόγου σαν τον Πανιώνιο, γιατί ίσως αρχίσουν πολύ να γελάνε μαζί μου για την αφέλειά μου.
Και από πρακτικής άποψης, όλοι αυτοί με τη μεγάλη Πανιωνοσύνη, θα πληρώσουν τα πρόστιμα που προκαλούν, στο τέλος της γραφής; Προφανώς όχι.