Παρακολουθώ με τεράστιο ενδιαφέρον τις προσπάθειες του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, να παρουσιάσει το μεταρρυθμιστικό έργο, που γίνεται εδώ και ένα χρόνο (αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ακριβείς, μάλλον από την αρχή του 2010 γιατί στο προηγούμενο τετράμηνο, στο 2009, η κυβέρνηση έμοιαζε πιο πολύ να αναρωτιέται τι και πως θα το κάνει...) και να το παρουσιάσει έτσι ώστε να προσελκύσει επενδύσεις, το φρέσκο χρήμα που είναι απαραίτητο για να ξανακινήσει την σε ύφεση ευρισκόμενη οικονομία της χώρας.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα της κυβέρνησης είναι η μείωση του δημοσίου ελλείμματος κατά 32% με φετινό στόχο το 40%, που φαίνεται να είναι εφικτός. Η μείωση του δημοσίου ελλείμματος είναι σαφώς σημαντικός παράγοντας και ας μη ξεχνάμε ότι η κρίση ξεκίνησε σαν δημοσιονομική. Δεν ξέρω όμως αν αποτελεί πρακτικά από μόνη της, μια σημαντικά ελκυστική παράμετρο για την προσέλκυση νέων επενδυτών. Είναι σαφώς σπουδαίας σημασίας για πχ την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη κομισιόν, που ενδιαφέρονται, τα κράτη μέλη να βρίσκονται τακτοποιημένα διοικητικά και διαχειριστικά, ώστε να μη πηγαίνουν στράφι επιχορηγήσεις και διαρθρωτικά προγράμματα. Ίσως είναι σημαντική και για τους δανειστές της χώρας, αλλά μου μοιάζει λιγότερο άξια λόγου για τους επιχειρηματίες και επενδυτές που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα και τους θέλουμε και εμείς για να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και ν' αποσβέσουν το πρόβλημα της ανεργίας, που δημιουργεί η συνταγή της Τρόικας.
Αντιθέτως, άλλη εξαγγελία που κάνει ο κος Παπανδρέου, σχετικά με τη μείωση της φορολογίας στα μη διανεμόμενα κέρδη των επιχειρήσεων από 24% σε 20%, θεωρώ ότι μπορεί να προσελκύσει επενδυτές και ίσως πρέπει η εξαγγελία να ενισχυθεί και να γίνει πιο γενναία. Μα θα πει κάποιος, αν δεν πάρει η κυβέρνηση τα λεφτά από τους φόρους στις κερδοφόρες επιχειρήσεις τότε δεν θα μπορεί να επιτύχει τους στόχους του Μνημονίου και θ' αναγκασθεί να ζητήσει χρήματα από τις λιγότερο ισχυρές εργατικές τάξεις, πράγμα άδικο.
Δυστυχώς η συνταγή της Τρόικας οδηγεί σε φαύλο κύκλο γιατί αν δεν έρθουν οι νέοι επενδυτές, η κυβέρνηση ούτε από τις εργατικές τάξεις θα μπορεί να πάρει αυξημένους φόρους, απλούστατα διότι θα έχει αυξηθεί η ανεργία και η ανέχεια. Αντιθέτως θα χρειασθεί να πληρώσει μεγαλύτερα ποσά για να στηρίξει προνοιακά τους περισσότερους αυτούς ανέργους... Συνεπώς η μόνη λύση είναι η περιστασιακή παράκαμψη του Μνημονίου, έτσι ώστε να τεθούν γενναία κίνητρα προσέλκυσης επενδύσεων χωρίς να τεθούν παράλληλα επιπρόσθετα αντισταθμιστικά μέτρα φορολόγησης των εργατικών τάξεων, με στόχο ν' αντισταθμίσουν τις απώλειες εσόδων, που θα εκτρέψουν τα αποτελέσματα επίτευξης των στόχων του Μνημονίου.. Εκτός και αν θέλουμε απλά να ευημερούν περιστασιακά κάποιοι αριθμοί και να μην υπάρχει πρακτική ωφέλεια για τους ανθρώπους και τη χώρα. Γι' αυτό θα πρέπει να είναι πιο συγκρατημένοι όσοι βγαίνουν από τα ρούχα τους όταν ακούν ότι χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου σε ρεαλιστικότερες βάσεις, πόσω μάλλον όταν βγαίνουν τα ίδια τα μέλη της Τρόικας και επισημαίνουν ότι η συνταγή τους, εφαρμοζόμενη στην Ελλάδα, παράγει ύφεση.
Σημαντικότατη είναι και η δήλωση του πρωθυπουργού για σταθερό φορολογικό περιβάλλον δεκαετίας. Σε αυτό το σημείο, νομίζω ότι θα θωράκιζε τη θέση του πρωθυπουργού, μια σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπου θα δεσμεύονταν εγγράφως όλοι ότι θα σεβαστούν σε ορίζοντα δεκαετίας το φορολογικό νομοσχέδιο. Μια τέτοια κοινή στάση θα ήταν ένα πραγματικά ισχυρό όπλο στη φαρέτρα της Ελλάδας στον πόλεμο που πρέπει να διεξάγει απ' εδώ και μπρος, ώστε να μπουν νέα κεφάλαια στη χώρα. Το να εγγυάται το φορολογικό νομοσχέδιο από μόνος του ο πρωθυπουργός για μια δεκαετία, δεν λέει και πολλά σε μια δημοκρατική χώρα με δυνατότητα εναλλαγών στην εξουσία σε μικρότερες της δεκαετίας περιόδους.
Η συναίνεση σε εθνικές κοινές πολιτικές δεν μπορεί να έρθει μόνο από μια πλευρά, αυτή της αντιπολίτευσης, που θα κληθεί να συμφωνεί άκριτα με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Μια κυβέρνηση, που κάνει διαδικτυακές δημόσιες διαβουλεύσεις των σχεδίων νόμου, δεν μπορεί να διαβουλευθεί σημαντικά σημεία τους με τους υπόλοιπους πολιτικούς χώρους με αλληλοσεβασμό και διάθεση συναίνεσης και να τους καλέσει αυτά τα κοινά σημεία να τ' ανάγουν επίσημα σε εθνική πολιτική;
Ναι, υπάρχουν πολιτικοί χώροι, πλήρως αντίθετοι με το πολιτικό σύστημα,που κατ' ουσίαν στοχεύουν στην ανατροπή του και το θεωρούν υπαίτιο της κρίσης. Ακόμα και μ' αυτούς τους χώρους ίσως βρίσκονταν κοινές συνιστώσες. Αλλά ακόμα και αν αυτοί θέλουν να τραβήξουν το δρόμο τους, οι υπόλοιποι θα μπορούσαν να βρουν τα κοινά σημεία και να θεσπίσουν έναν τρόπο ΕΠΙΣΗΜΗΣ αλληλοδέσμευσης σεβασμού αυτών των σημείων. Σε αυτό τον τομέα, σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως ρυθμιστικός παράγοντας. Το σύνταγμα δεν του δίνει πολλές εξουσίες αλλά εδώ αναφερόμαστε σε πολιτικές διαμεσολαβήσεις περισσότερο παρά σε εξουσίες επιβολής ή απόρριψης πραγμάτων.
Η επίσημη θέσπιση εθνικών πολιτικών ευρέος χρονικού ορίζοντα, θα προσφέρει στη χώρα άλλες δυνατότητες προσέγγισης επενδύσεων, που θα δώσουν την απαραίτητη αναπτυξιακή ώθηση και θ' ανατρέψουν τα προβλήματα της ύφεσης και ανεργίας που δημιουργεί η από μόνη της δράση της πολιτικής συνταγής του Μνημονίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου