Δεν παίξαμε καλά αλλά αν χάναμε και πάλι στη Λαμία, θα χάναμε κοροϊδίστικα από ένα γκολ που πρόσφερε στους γηπεδούς μια (η μοναδική) ατυχέστατη αντίδραση του Κότνικ στο σουτ του Μπεχεράνο. Έτσι το καταραμένο για τον Πανιώνιο τα περασμένα χρόνια γήπεδο, τούτη τη φορά δεν δικαιολόγησε τον τίτλο του.
Ευτυχώς, τούτη τη φορά το VAR, μας έσωσε από το 2-0, μια γκολάρα του Σασί, που όμως προήλθε από χέρι του Δημούτσου. Χωρίς το VAR ο καλός γενικά διαιτητής Τσαγκαράκης, θα το έχανε.
Και μετά ήρθε ο Αραμπουλί, που με τη δική του γκολάρα, ισοφάρισε και αποτίναξε ένα ακόμα βαθμό από το -6 και παράλληλα κράτησε τη Λαμία σχετικά κοντά μας και μας έδωσε ακόμα κάποιες ελπίδες ανάτασης.
Η εικόνα μας ήταν παθητική, ιδίως στο μισό Β μέρος, με μεγάλη κατοχή της Λαμίας. Ο Άρτσε θα έπρεπε να έχει βγει νωρίτερα γιατί εξαφανίστηκε όσο έπαιζε στο Β μέρος. Ανύπαρκτος. Προσπάθησαν πολύ Ρέντζας και Τσιλούλης και ο Ευαγγέλου με τον Κόρμπο, ενώ θετικός ήταν όσο έπαιξε ο Μανιάτης. Δυστυχώς ο Σταυρόπουλος κατά διαστήματα ήταν και πάλι κίνδυνος - θάνατος. Κρίμα για τον Αραμπουλί, που δεν έχουμε κάπως καλύτερο κέντρο να του βγάλει δυο μπαλιές της προκοπής.
Και πάλι απλά κρατιόμαστε ζωντανοί. Ο αγώνας μπροστά μας είναι Γολγοθάς. Χρειάζεται πολύ δουλειά και υπομονή.
ΥΓ : 15 μέρες εκτός ο Αραμπουλί με θλάση στους κοιλιακούς...
Τώρα που φάνηκε να στρώνει και να βοηθάει την ομάδα. Και δυστυχώς σε μια θέση που ο αναπληρωματικός, ο Δούμτσιος, δεν φαίνεται προς το παρόν να είναι σε τέτοιο επίπεδο για να βοηθήσει ανάλογα. Μακάρι να μπορέσει.
Εκεί που πας να χαμογελάσεις...
