Επιστροφή στη Σμύρνη

Σύμφωνα με δημοσίευμα στη Sentragoal, στα πλαίσια του εορτασμού των 120 χρόνων από την ίδρυσή του, ο Πανιώνιος ... θα επιστρέψει ... στη Σμύρνη για να αγωνιστεί με την τοπική Αλτάι στο γήπεδο που έπαιζε ως την καταστροφή.

Η κακιά μέρα ...

«Θέλουμε να αποδείξουμε στο παιχνίδι αυτό ότι η άσχημη εμφάνιση προήλθε από την κακιά ημέρα που βρέθηκε η ομάδα και δεν είναι η πραγματική της αξία. Ξέρουμε ότι ο κόσμος μας είναι στενοχωρημένος, αλλά θέλουμε να έρθει στο γήπεδο να βοηθήσει τις προσπάθειές μας κι εμείς, από την πλευρά μας, θα δώσουμε το 100% των δυνατοτήτων μας κατακτώντας τη σημαντική αυτή νίκη».

Τάδε έφη Νέναντ Μάρκοβιτς για την ντροπή του αγώνα με την ΑΕΚ και για τον επερχόμενο αγώνα με τον Κολοσσό Ρόδου.

Και είναι σίγουρο, πως ο κόσμος, που πονάει την ομάδα, θα έρθει να την βοηθήσει, αλλά, Νέναντ να μας επιτρέψεις ν' αμφιβάλλουμε για την κακιά μέρα και για πολλά άλλα, που δεν μπορούμε να τα εξωτερικεύσουμε. Για το μόνο που δεν αμφιβάλλουμε είναι για την αγάπη του κόσμου για την ομάδα, ίσως μετά το ματς με την ΑΕΚ να μην μπορούμε ν' αμφιβάλλουμε και για την αγάπη κάποιων από τους παίκτες για τη φανέλα τους, όπως ο Καλαμπόκης. Για πολλά άλλα θα υπάρχουν ερωτηματικά. Ας ελπίσουμε βέβαια να μην είναι πάγια η εικόνα του Πανιωνίου, αυτή που έδειξε με την ΑΕΚ γιατί τότε μεν τα ερωτηματικά θ' απαντηθούν αλλά με τέτοιο τρόπο που ίσως μας βάζει σε περιπέτειες.

Μια στο καρφί και μια στο πέταλο ... Ήταν στραβό το κλήμα αλλά το τρώει και ο γάϊδαρος.

Νέα σημερινή δήλωση του κου Ρεν μεταξύ άλλων αναφέρει(nooz.gr):

"... το κύριο δίδαγμα από αυτή την κρίση είναι ότι απαιτείται επειγόντως βαθύτερη και διευρυμένη επιτήρηση των οικονομικών πολιτικών, συμπεριλαμβανομένου του έγκαιρου εντοπισμού και της έγκαιρης αντιμετώπισης των ανισορροπιών, με στόχο να διασφαλιστεί καλύτερα η μακροοικονομική σταθερότητα στην ευρωζώνη".

Ο κος Ρεν μας λέει ότι θα γίνουν καλύτεροι στην πρόληψη τέτοιων προβλημάτων, όπως αυτό της Ελλάδος (...και όχι μόνο...) όταν δεν μπορούν (..ή δεν θέλουν...) στην παρούσα φάση να αντιδράσουν γρήγορα και αποφασιστικά στον ήδη εκδηλωθέν και υπάρχον πρόβλημα και έχουν απολέσει σε γενικές γραμμές τη δυνατότητα συντονισμένων, αποφασιστικών και έγκαιρων κινήσεων, που αν μη τι άλλο θα αποφόρτιζαν την κατάσταση. Θα μπορέσουν την πρόληψη όταν αδυνατούν στην θεραπεία της νόσου; Ναι στην ιατρική κάποιες φορές γίνεται ... Στην πολιτική της Ευρωπαϊκής συνάθροισης συμφερόντων;

Μια "χαλαρής διασύνδεσης λέσχη" που σκέφτεται και ξανασκέφτεται την όποια κίνησή της και που φάσκει και αντιφάσκει.

Δείτε μετά την, υποτίθεται, πανηγυρική ανακοίνωση στήριξης της Ελλάδος χθες, τι αφήνουν πηγές της ΕΕ να διαρρέει "από την πίσω πόρτα" ανεπισήμως:

"Δεν θα περίμενα τίποτε (συγκεκριμένο ως προς την οικονομική βοήθεια) στο Ecofin της επόμενης εβδομάδας", δήλωσε η πηγή που ζήτησε να μην κατονομασθεί διότι δεν είναι εξουσιοδοτημένη να κάνει δηλώσεις για τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

"Οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν να διατηρήσουν όσο το δυνατόν υψηλότερα την πίεση επί της Ελλάδας, όπως και επί της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, ώστε να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν τώρα", δήλωσε η πηγή.

Η απροθυμία να προτείνουν πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας γρήγορα βασίζεται στο γεγονός ότι οι (Ευρωπαίοι) ηγέτες αισθάνονται ότι "εξαπατήθηκαν" από την Ελλάδα επί χρόνια με ανακριβή στατιστικά στοιχεία και αθέτηση υποσχέσεων, πρόσθεσε η πηγή".

Μια στο καρφί λοιπόν και μια στο πέταλο. Δεν έχουν άδικο ότι, όχι τα τελευταία χρόνια, αλλά από την είσοδο της Ελλάδος στην πάλαι ποτέ ΕΟΚ, η πολιτική μας δεν ήταν να σοβαρευτούμε και να εκμεταλλευτούμε πόρους για να φτιάξουμε την οικονομία μας σε γερά θεμέλια, αλλά αντίθετα ξοδέψαμε πακέτα επί πακέτων επιχορηγήσεων σε χρηματοδότηση "ημετέρων" και σε αντιπαραγωγικά έργα βιτρίνας, σε εικονικά εκπαιδευτικά προγράμματα και στην καλύτερη περίπτωση σε έργα, που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν για την ανάπτυξη της χώρας σε συνδυασμό με άλλες πολιτικές όμως (που στις περισσότερες περιπτώσεις αυτά τα έργα "μαράζωσαν", ή δεν τα εκμεταλλευτήκαμε όπως χρειαζόταν). Και πέρα απ' αυτό, αναγκαστικά "χάσαμε" και τους παραδοσιακούς πόρους της οικονομίας, που αποτελούμενοι κυρίως από προϊόντα ή υπηρεσίες χαμηλού κόστους παραγωγής δεν μπορούν να σταθούν μέσα στη "βαριά" οικονομία της ΟΝΕ και στην ύπαρξη του "σκληρού" Ευρώ.
Και περαιτέρω ποτέ σχεδόν δεν στηριχθήκαμε αξιόλογα στα χίλια δυο προβλήματα γειτνίασης, που σχεδόν μόνο η Ελλάδα μέσα στην ΕΕ αντιμετωπίζει και που την ανάγκαζαν και την αναγκάζουν να αιμορραγεί διαρκώς για αγορές πανάκριβων στρατιωτικών εξοπλισμών. Και ποτέ δεν στηριχθήκαμε σε αυτό το ζήτημα γιατί οι πιο ισχυροί εταίροι μας και ανταγωνιστικοί έμποροι όπλων, μας έβλεπαν σα ένα μικρό αλλά αξιόλογο πελάτη, που θα έκαναν οτιδήποτε για να τον απομυζούν και να στηρίζουν τις σχετικές βιομηχανίες τους.
Πρόσφατα άνοιξαν αρχεία του Φόρεϊν Όφις, που αποκαλύπτουν συνομιλίες Καραμανλή - Θάτσερ το 1979. Ο μακαρίτης Καραμανλής είχε στόχο στην επίσκεψή του εκείνη να ζητήσει τη Βρετανική στήριξη για την είσοδο της Ελλάδος στην ΕΟΚ και για το Κυπριακό. Η σιδηρά κυρία σχεδόν ευθέως έβαζε θέμα αντισταθμιστικής αγοράς στρατιωτικών εξοπλισμών από την και τότε σε κρίση ευρισκόμενη μικρή Ελλάδα (αν ενθυμούμαι καλά, εμαίνετο πετρελαϊκή κρίση) για να προσφέρει σε αντάλλαγμα την όποια υποστήριξή της στα συγκεκριμένα ελληνικά θέματα.

Αυτή η συμπεριφορά υπήρχε όσο η χώρα μας είχε δυνατότητες με όποιο κουτσό στραβό τρόπο να αγοράζει και ν' αποτελεί μια έστω μικρή και περιφερειακή αγορά προϊόντων των εταίρων μας.

Η Ελλάδα τώρα καλείται να πληρώσει ακριβά 30 χρόνια, που ένα ποσοστό του πληθυσμού της διήγε σε ευδαιμονισμό δανεικού πλούτου και δυστυχώς καλείται πρώτο και καλύτερο το άλλο ποσοστό του πληθυσμού της, ναι αυτό χωρίς τα τζίπ και τις πισίνες και τα γιώτ, να πληρώσει τα σπασμένα προκλητικών αετονύχηδων και αμετροεπών πολιτικών και όπως δείχνουν τα μέτρα σε πολλές περιπτώσεις να τα πληρώσει άδικα κατ' αναλογία των δυνατοτήτων του. Επίσης η δυστυχία είναι ότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, οι θυσίες γίνονται χωρίς την ελπίδα βελτιώσεων, που θα γίνουν ορατές σε λογικό χρόνο και στον κόσμο και όχι μόνον στους δανειστές και στηρίζοντες τα μέτρα και χωρίς μακροπρόθεσμους στόχους πέραν της περικοπής δαπανών και της άγριας φορολόγησης. Πως να γίνει κε Αλμούνια και κε Ρεν ανταγωνιστική μια οικονομία που δεν παράγει πια τίποτα και που καμμιά επένδυση δεν μπορεί να γίνει υπό τις παρούσες συνθήκες; Είναι σαφές ότι οι προτάσεις ευελπιστούν να κάνουν ελκυστική την Ελλάδα σαν χώρα με πολύ χαμηλά μεροκάματα και μικρές παροχές στους εργαζόμενους. Λίγο αργότερα, το πιθανότερο θα είναι ότι τα πράγματα ελπίζετε να είναι ακόμα καλύτερα για τους όποιους επενδυτές ενδιαφέρονται για φτηνό εργατικό δυναμικό (και πιθανότατα με αρκετή εξειδίκευση και τυπικά προσόντα που πολλοί έχουν στη γενιά των 700 (???) Ευρώ) μέσα από στρατιές ανέργων, που θα δημιουργηθούν.

Σήμερα η Ελλάδα της απατηλής χλιδής 30 χρόνων καλείται να πληρώσει τον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο συμμετείχε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάποιοι σαφώς οδήγησαν τον Ελληνικό λαό σε δρόμους, που στην αργκό θα τους χαρακτηρίζαμε με το γνωστό "ότι φάμε, ότι πιούμε...". Αυτοί οι κάποιοι, εν ζωή και μη, θα λάβουν την τιμωρία τους από τον ιστορικό του μέλλοντος, που θα αποτιμήσει τις βαρύτατες ευθύνες τους. Εμείς οι υπόλοιποι καλούμαστε να προσπαθήσουμε και να πάψουμε να υποθηκεύουμε, όχι το μέλλον των παιδιών μας, που μάλλον ήδη το έχουμε βλάψει ανεπανόρθωτα, αλλά των εγγονών και δισέγγονων μας. Και βέβαια πρέπει να αναλογιστούμε και ότι κάποιοι μας έλεγαν λίγους μήνες πριν ότι για όλα έφταιγε η παγκόσμια κρίση ενώ η εναλλακτική λύση εξουσίας κραύγαζε ότι λεφτά υπάρχουν. Μπορεί όσοι κυβερνούν να κυβερνούν με ψέμματα και μεις να θέλουμε να ακούμε ψέμματα και να κρύβουμε όλοι μαζί τα προβλήματα κάτω από το χαλί;

Σήμερα η ΕΕ, ναι αυτή που αδυνατεί για το πιο ελάχιστο αλλά και για το πιο μέγιστο να λάβει σε πραγματικό χρόνο αποφάσεις και να προχωρήσει σε δράσεις, καλείται να σταθμίσει τη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση ετών και ετών. Ναι τώρα πλήττεται ο αδύναμος κρίκος του μικρού γραναζιού που λέγεται Ελλάδα. Αύριο; Μπορεί με αντιδράσεις που επιμερίζουν προβλήματα κατά τόπους και που απαξιώνουν την όποια κοινοτική αλληλεγγύη να υπάρχει πραγματική κοινότητα; Μπορεί οι αντιδράσεις μιας κοινότητας να γίνονται με τρόπο βήματος χελώνας και να έπονται των εξελίξεων ή να γίνονται έρμαιο των ορέξεων των αγορών και των συμφερόντων όσων εποφθαλμιούν την κοινότητα ή την ενότητα της;

Μέτρα, Πακέτα και Συμφωνίες Στήριξης. Ίσως ευδοκιμήσουν οι αριθμοί...Οι άνθρωποι όμως;

Τελικά ήρθαν οι επί μακρόν αιτούμενες συμφωνίες στήριξης της ΕΕ προς την Ελλάδα με παράλληλες δηλώσεις στήριξης της οικονομίας της από τους ισχυρούς εταίρους Γαλλία και Γερμανία. Μάλιστα δηλώσεις έγιναν και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που χαιρέτησε τις εξελίξεις και δήλωσε πρόθυμο να προσφέρει την τεχνογνωσία του και την υποστήριξή του, που κατά δήλωση της εκπροσώπου του, είναι αναγκαίες.

Ο καθένας μπορεί να κατανοήσει ότι μιλάμε για υποστήριξη υπό το κράτος βαριάς επιτήρησης και υψηλού κόστους στο βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού και πιθανότατα με την ελπίδα να ευδοκιμήσουν κάποιοι αριθμοί και μόνο, που ενδιαφέρουν κυρίως τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και τους δανειστές της χώρας, αλλά πολύ δύσκολα θα οδηγήσουν στην πραγματική πρόοδο της χωράς, που κάποια στιγμή θα επιφέρει αντιστάθμισμα των απωλειών στην ελληνική κοινωνία (τουλάχιστον όχι εν ζωή των περισσοτέρων από μας). Ό στόχος είναι η σαφής μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας και μάλιστα με μέτρα που θα μπορέσουν σχετικά σύντομα να το πετύχουν. Η χώρα όμως πάσχει και από υψηλό χρέος και από τραγικά ανισοβαρείς εισαγωγές προς εξαγωγές και από την καταστροφή του παραγωγικού της ιστού και από πάρα πολύ χαμηλή ανταγωνιστικότητα. Προφανώς η συμφωνία θα διευκολύνει ώστε το χρέος να μην διογκωθεί περαιτέρω και τα spreads ήδη έχουν ξεκινήσει να πέφτουν. Αλλά από την αποφυγή της διόγκωσης και από πιθανούς διακανονισμούς στην πληρωμή του χρέους ως την απαλλαγή απ' αυτό τον βραχνά, η απόσταση είναι τεράστια και μειώνει σοβαρά τις ελπίδες πραγματικής ανάκαμψης. Τέτοια μέτρα όπως αυτά που ήδη έχουν αποφασισθεί, ελλοχεύουν την τραγική αύξηση της ανεργίας (βλέπε παράδειγμα πρόσφατο της Ιρλανδίας, που μάλιστα χρησιμοποιείται ως πρότυπο για το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα) ενώ μέτρα όπως η αύξηση της τιμής ανελαστικών προϊόντων (πχ βενζίνη) για είσπραξη μεγαλύτερων φόρων, εμπεριέχουν το ρίσκο σε συνδυασμό με το πάγωμα ή καλύτερα τη μείωση μισθών / συντάξεων, να οδηγήσουν σε πάγωμα της αγοράς και της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας. Να σημειωθεί ότι η "στήριξη" θα συνοδευτεί από συστάσεις για τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων, που θα εξειδικευτούν στις 16/2 στη Σύνοδο του Eco/Fin.

Ας μην γελιόμαστε. Δεν χωρούν πανηγυρισμοί. Η χώρα είναι κατ' ουσίαν υπό διεθνή κηδεμονία, που υπαγορεύει τα μέτρα. Αυτό συμφωνεί με την δήλωσης προθυμίας του ΔΝΤ να κληθεί να προσφέρει την ΑΝΑΓΚΑΙΑ γνώση του στο χειρισμό τέτοιων θεμάτων.

Η αδυναμία της προηγούμενης κυβέρνησης, από το Σεπτέμβριο του 2008 κυρίως, να κυβερνήσει ουσιαστικά και όχι υπό το φόβο του πολιτικού κόστους και με γνώμονα τις δημοσκοπήσεις αλλά και η αμφιθυμία ως προς τη λήψη εμπρόθεσμων αναγκαίων μέτρων έγκαιρα από τη νέα κυβέρνηση, υπό το κράτος δημαγωγικών προεκλογικών υποσχέσεων (που δεν χρειαζόταν για να νικήσει και που μάλλον καθαρά γνώριζε ότι δεν μπορεί να τηρήσει), έκαναν σαφώς τα πράγματα χειρότερα, σε μια χώρα, που από τότε που μπήκε στην ΕΟΚ (νυν ΕΕ), αλλοτρίωσε τη φυσιογνωμία της και απώλεσε τις όποιες αρετές δημιουργικότητας και παραγωγικής ικανότητας διέθετε.

Ο μακαρίτης Καραμανλής έλεγε ότι σας βάζω στα βαθιά της ΕΟΚ και τώρα πρέπει να κολυμπήσετε. Αλλά δυστυχώς ο χρόνος έδειξε ότι βέβαια γλυτώσαμε προσωρινά τον πνιγμό χωρίς όμως να έχουμε μάθει κολύμπι, απλά κρατώντας το σωσίβιο, που μας πετάξανε οι εταίροι μας.

Κατά συνέπεια, ναι δεν θα το κλείσουμε το "μαγαζί" (ακόμα), μάλλον το σώσαμε. Πόσοι από μας, όμως και πόσο θα βγουν "ζωντανοί" από το τούνελ της κρίσης και τι πληγές θα έχουμε, είναι άγνωστο. Όπως άγνωστο είναι πότε και πόσο θα ισχύσει αυτό που λένε για χώρες όπως είναι τώρα η Ελλάδα, "όταν δεν μπορείς να εξάγεις προϊόντα, εξάγεις ανθρώπους". Ναι είναι πιθανός ένας νέος κύκλος μετανάστευσης Ελλήνων στο εξωτερικό για δουλειά και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Και τώρα δεν θα είναι απλοί ανειδίκευτοι εργάτες όπως τη δεκαετία του 50 αλλά το επιστημονικό προλεταριάτο των 700 Ευρώ.

Έμειναν στο μηδέν και τώρα η συνέχεια στη Νέα Σμύρνη

Η καταιγίδα περίμενε την ώρα του αγώνα για να κτυπήσει την πόλη της Καβάλας αλλά αυτή τη φορά ο αγώνας τέλειωσε στο 0-0 και θα έχει συνέχεια το σήριαλ στη Νέα Σμύρνη. Ο αγώνας διεξήχθη κατ' ουσίαν με είσοδο ελεύθερη, με αποτέλεσμα παρά τα καιρικά φαινόμενα, να υπάρξει παρουσία περίπου 4000 θεατών.
Τώρα ας μαζέψουμε τις δυνάμεις μας για τον άλλο ΤΕΛΙΚΟ της Κυριακής με τον Ηρακλή του Μπουμπένκο.

ΥΓ: Πρεμιέρα Τσότσαλιτς στο 89' σαν αλλαγή σκοπιμότητας. Καλορίζικος!

Στην Αναμονή...

Η διακοπή του σημερινού αγώνα του κυπέλλου με την Καβάλα ήταν μια μάλλον απευκταία εξέλιξη για τον Πανιώνιο, αφού τώρα μειώνει δραματικά τις δυνατότητες ξεκούρασης και προετοιμασίας της ομάδας για τον κρίσιμο αγώνα της Κυριακής με τον Ηρακλή. Μάλιστα το να παίζεις σε τέτοιο τερέν (για δεύτερη φορά σε 4 μέρες) αποτελεί σημαντική φθορά για τους ποδοσφαιριστές. Στους τελευταίους αγώνες, ο καιρός επέβαλλε να ενισχυθεί η ποδοσφαιρική μας ομάδα με τους πολίστες μας...

Πιστεύω ότι θα ήταν δίκαιο και οι δυο ομάδες να ζητήσουν να μην διεξαχθεί αύριο η συνέχεια των 21' (διακοπή στο 69') αλλά την επόμενη Τετάρτη. Ίσως δεν είναι σύμφωνο με τους κανονισμούς και μπορεί και να σημαίνει ειδικά για τον Πανιώνιο περαιτέρω έξοδα μετακινήσεων κλπ αλλά θεωρώ ότι και η περαιτέρω επιβάρυνση των δυο ομάδων αύριο αποτελεί αλλοίωση των συνθηκών διεξαγωγής των επόμενων αγώνων τους στη Super League. Θα έλεγε κάποιος ότι αυτή δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη περίπτωση αναβολών με τέτοιες επιπτώσεις. Και επίσης φαντάζει μάλλον δύσκολο να κάνουν τέτοιες συνεννοήσεις δυο διαφορετικοί διοργανωτές, ΕΠΟ και Super League. Πιθανόν οι δυο ομάδες θα μπορούσαν να επιδιώξουν με τη Super League την αναβολή για τη Δευτέρα των αγώνων τους στο πρωτάθλημα...Αλλά στη Super League προέχουν τα τηλεοπτικά δικαιώματα, οπότε "βράσε ρύζι"!

Για την ιστορία:

Καβάλα (Άαντ Ντε Μος): Ιτάνζ, Γκβοζντένοβιτς, Σιόντης (52' Παβίσεβιτς), Ντουγκλάο, Μουρ, Ντιέ, Ντικρόκ, Ονουάτσι, Μεντί, Ορούμα (46' Σόσιν), Σουλτανίδης (25' Ρινκόν).

Πανιώνιος (Γιώργος Παράσχος): Ανδριόλας, Μανιάτης (63' Νικολάου), Γιόνσον, Λάτκα, Όμο, Σκούφαλης, Ριέρα, Κουμορτζί. Γουνδουλάκης (46' Μπουβάλ), Σιόβας, Κοντοές.

Διαιτητής: Μιχάλης Ντάρκος (Ξάνθης)

Στο πρώτο μέρος είχε 2-3 ευκαιρίες η Καβάλα με κορυφαία δοκάρι του Μεντί στο 42' στην οποία απάντησε ο Πανιώνιος με καλό σουτ του Γιόνσον στο 45' να διώχνει εντυπωσιακά ο Ιτάνζ.

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Πανιώνιος έχασε την ευκαιρία να προηγηθεί στο 50', όταν σουτ του Σκούφαλη τράνταξε το δοκάρι της Καβάλας (και κατά το σπίκερ της ΕΡΑΣΠΟΡ, ο Μανόλης τράβαγε ...τα μαλλιά του!!!).

Στην Αναμονή λοιπόν...

Σκέψεις για το παρόν και το ... μέλλον

Είδατε που μόλις ανακοινώθηκαν τα μέτρα και τα spread πήραν την κατηφόρα και η ΕΕ απέκτησε αποφασιστικότητα να βοηθήσει το πιο αδύνατο γουρουνάκι από τα τέσσερα, την Ελλάδα (εκ του PIGS, λέξης που σχηματίζουν τα αρχικά των "αδύναμων κρίκων του Νότου κυρίως της ΕΕ). Το Reuters μεταδίδει ότι υπάρχει κατ' αρχήν συμφωνία των εταίρων της Ευρωζώνης για βοήθεια στην Ελλάδα και οι Γερμανικοί Financial Times δημοσιεύουν για απ' ευθείας βοήθεια του Βερολίνου και για βοήθεια σε επίπεδο ΕΕ.

Οι δανειστές προφανώς νοιώθουν σχετική ικανοποίηση και κάποια μεγαλύτερη άνεση για να κινηθούν. Τώρα μένει να δούμε ... αν θ' αντέξουν οι δανειζόμενοι!

Θ' αναφέρω απλά τις δηλώσεις Αλμούνια και Ρεν για να δείξω την ανηφόρα που υπάρχει και προοιωνίζει ανεργία και ανασφάλεια:

ΑΛΜΟΥΝΙΑ: «η Ελλάδα πρέπει να περάσει ένα φιλόδοξο πακέτο δομικών μεταρρυθμίσεων και στο ασφαλιστικό σύστημα αλλά και να κάνει πιο ευέλικτη την αγορά εργασίας της»

Η ευελιξία στην αγορά εργασίας συνήθως είναι ένας κομψός τρόπος αναφοράς σε μερική απασχόληση, χαμηλές ασφαλιστικές καλύψεις και εύκολες απολύσεις.

ΡΕΝ: «Η αλληλεγγύη είναι αμφίδρομη, μιλάμε για στήριξη με την ευρύτερη έννοια».

Προφανώς δεν μιλάμε για τη βοήθεια στην Αϊτή ούτε για ευεργεσίες και δωρεές. Είναι σαφές αυτό. Και η αμφίδρομη αλληλεγγύη αφορά στον κίνδυνο που βλέπει η ΕΕ, το πιο αδύναμο γουρουνάκι να πάρει στην κατηφόρα του αμπάριζα και τα πιο δυνατά και κυρίως το σπανιόλικο.

Το βασικότερο ερώτημα είναι ότι πέρα από τις περικοπές, που έχουν κάποιο πάνω όριο σε κάθε περίπτωση, αναζητείται η ανταγωνιστικότητα. Για να μιλάμε για ανταγωνιστικότητα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι παραγωγικοί τομείς όπου να βλέπουμε περιθώρια ανάπτυξης. Στα παραδοσιακά προϊόντα της, η Ελλάδα όσο είναι μέσα στην Ευρωζώνη, έχει αμυδρά περιθώρια να ανακάμψει γιατί πρόκειται για προϊόντα με πολύ χαμηλό κόστος παραγωγής, που και από μόνο του το σκληρό ευρώ τα κάνει όχι εύκολα εμπορεύσιμα και εξαγώγιμα. Υπάρχει ο τουρισμός που και αυτός φυλλορροεί και ακόμα και τα έξοδα προβολής στο εξωτερικό είμαστε αναγκασμένοι να κόψουμε. Το κυβερνούν κόμμα μίλαγε κυρίως προεκλογικά για τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη. Δεν γνωρίζω αν με το βουνό της οικονομικής δυσπραγίας που υπάρχει, τέτοια σχέδια έχουν μπει στις καλένδες. Είναι σαφές όμως ότι χωρίς ένα σχέδιο με καθαρούς στόχους για ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα, σε βάθος χρόνου δεν κάνουμε τίποτα. Και μπορεί άμεσα να μην είναι η ώρα να ληφθούν τέτοιες αποφάσεις και μέτρα αλλά σίγουρα είναι η ώρα να μελετηθούν σοβαρά και σε βάθος, ώστε να μην χαθούμε τελικά μέσα στον αδιέξοδο λάκκο των περικοπών και της λιτότητας.
Και οι προτάσεις Αλμούνια για ανταγωνιστικότητα, που ανέφερα πιο πάνω, μπορεί να μειώσουν την ανεργία, μπορεί να διευκολύνουν κάποιους να επενδύσουν και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας αλλά αν δεν υπάρχουν στόχοι σαφείς για την ανάπτυξη της χώρας, μόνο στην υποβάθμιση της ζωής των εργαζομένων θα καταλήξουν και στα υπερκέρδη κάποιων επενδυτών, που θα εκμεταλλευτούν τη συγκυρία του εργασιακού καθεστώτος, που θα δημιουργήσουν τέτοιες προτάσεις.

Αφιερωμένο

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε αυτούς που αύριο θα προσπαθήσουν να βγουν από τα αδιέξοδα (πιθανότατα μέσα από βροχές και λάσπες, λόγω και καιρού) και σ' όσους από μας πιστεύουν και ελπίζουν ότι μετά τις θύελλες και τις αντάρες πάντα βγαίνει το ουράνιο τόξο και έρχεται η γαλήνη (το τελευταίο αφιερωμένο σ' όλους που έχουμε μπροστά μας την ανηφόρα της οικονομικής κρίσης).

When you walk through a storm
Hold your chin up high
And don't be afraid of the dark.
At the end of a storm
Is a golden sky
And the sweet, silver song of a lark.

Walk on, through the wind,
Walk on, through the rain,
Though your dreams be tossed and blown.
Walk on, walk on with hope in your heart,
And you'll never walk alone,
You'll never walk alone.

Αν και από άλλη ιστορική ομάδα παρμένο, χαρείτε το και μουσικά.

Για το ΔΙΚΟ ΜΑΣ Πανιώνιο

Σε διάφορες περιπτώσεις στον περίπου ένα χρόνο ζωής του, το blog έχει έρθει σε αντιπαράθεση με προσπάθειες ωραιοποίησης των Πανιώνιων προβλημάτων. Είχε δε σε διάφορες περιπτώσεις δημοσιοποιήσει τις αντιρρήσεις του, για απόψεις, που παρουσιάζονταν τόσο στον Πανιώνιο Κόσμο όσο και στα Ιντερνετικά Κυανέρυθρα Νέα και που κινούνταν κατά καιρούς σε μια κατεύθυνση της απόκρυψης προβλημάτων "κάτω από το χαλί". Αυτό πάντα έγινε με βάσιμα επιχειρήματα, που πολλά απ' αυτά δικαιώνει το διάβα του χρόνου.

Σε αυτή την περίσταση δεν έχει πια καμιά σημασία η δικαίωση προσωπικών απόψεων. Σημασία έχει μέσα από κοινά μετερίζια να δώσουμε την όποια δύναμη μπορούμε στην ομάδα να βγει από το αδιέξοδο που έχει μπει και να αποφύγει την παγίδα, που της έχουν στήσει (γιατί σίγουρα ενοχλεί πολλούς η αντισυμβατική ύπαρξη του Πανιωνίου - Ναι υπάρχουν αυτοί, που φανερά βάζουν τα πανό και εξωτερικεύουν το τι νοιώθουν αλλά υπάρχουν και άλλοι, που είναι πιο επικίνδυνοι και των οποίων ενδείξεις της σκοτεινής δράσης, βλέπουμε εβδομαδιαία στο γήπεδο...). Είναι σίγουρο βέβαια, ότι στη σημερινή κατάσταση, μεγάλο μερίδιο ευθυνών έχει και ο ίδιος ο Πανιώνιος και διοικητικά και αγωνιστικά. Είναι σαφές ότι εμείς οι ίδιοι επιτρέψαμε να πάμε να γίνουμε εύκολη λεία.

Ας κοιτάξουμε όμως τώρα μπροστά για να μπορούμε στο άμεσο μέλλον να κοιτάξουμε πίσω μας και να βρούμε λάθη και ευθύνες.

Οι πιο μεγάλοι, που έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις ας θυμηθούν το 1991 και όταν το φέρουν στη μνήμη τους, είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβουν.

Παρ' όλη τη έντονη, αλλά σε ευγενή πάντα πλαίσια, κατά καιρούς αντιπαράθεσή μου με το Μάκη Διόγο, σε αυτή τη φάση αισθάνομαι υποχρεωμένος να προσυπογράψω τη σημερινή του ανάρτηση.
Το ζητούμενο είναι με λογική και ψυχραιμία, όλοι σα μια γροθιά να σταθούμε δίπλα στην ομάδα. Είναι σαφές ότι όλες οι περυσινές και φετινές πίκρες μας ζητούν δικαίωση. Η πρώτη δικαίωση ας είναι να ορθοποδήσει η ομάδα και γι'αυτό το σκοπό η διχόνοια και η αναστάτωση δεν μπορούν να σταθούν βοηθοί.

Ξέρω ότι έχετε όλοι χορτάσει από ωραιοποιήσεις κατά καιρούς και δύσκολα μπορείτε να δεχθείτε και την ειλικρινέστερη τέτοιων εκκλήσεων πια. Χωρίς κανένα συμφέρον από καμιά διοίκηση και από κανένα Πρόεδρο, απλά με τις μνήμες αλλοτινών βασάνων χαραγμένες στο μυαλό μου, πιστεύω ότι τώρα είναι η ώρα να βγει η πραγματική αγάπη όλων μας για τον Πανιώνιο. Για τον Πανιώνιο των οπαδών του και όχι για τον Πανιώνιο του όποιου Προέδρου του. Για το δικό μας Πανιώνιο.

O "τελειώμενος"

Στον αγώνα Ντανούμπιο-Λίβερπουλ της Κλοζούρα (πρωταθλήματος Ουρουγουάης) με τελικό σκορ 2-2 και τα δυο γκολ της Ντανούμπιο μπήκαν με ασσίστ του "ιατρικά τελειωμένου" Αλβάρο Ρεκόμπα...
Δεν κάνω κανένα άλλο σχόλιο επ' αυτού. Η κρίση επαφίεται στους φίλους του blog και του Πανιωνίου γενικότερα ... σε συνδυασμό με την κατάσταση της ομάδας μας στην παρούσα φάση.

Και τώρα;

Ο χειρότερος σύμβουλος αυτή τη στιγμή είναι ν' αρχίσουμε να βρίσκουμε ενόχους και να τρωγόμαστε μεταξύ μας.
Σε αυτή τη φάση χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι σα μια γροθιά και να προσπαθήσουμε ν' αποφύγουμε τα χειρότερα.
Όταν συμβεί αυτό, μπορούμε να μοιράσουμε ευθύνες και κατηγόριες.

Διάβασα ότι πολλοί πήγαν να περιμένουν το πούλμαν της ομάδας, προφανώς για να αποδοκιμάσουν ή έστω να ζητήσουν την προσπάθεια για το καλύτερο, με το δικό τους τρόπο...

Άποψη μου είναι ότι το να περιμένουμε το πούλμαν για ν' αποδοκιμάσουμε, είναι ενέργεια εκτός τόπου και χρόνου και δείχνει πλήρες χάσιμο της ψυχραιμίας μας, συναίσθημα που θα μεταδώσουμε και στον προπονητή και στους παίκτες.
Ξέρω και αναγνωρίζω ότι δεν παίξαμε καλά, παρ' όλα αυτά θα μπορούσαμε να μην χάναμε, γιατί όλα κρίθηκαν σε δυο φάσεις με δυο αποφάσεις των διαιτητών (μάλλον και στο γκολ υπάρχει κτύπημα στον Ανδριόλα), αλλά θα πρέπει να δώσουμε το περιθώριο στον Παράσχο να ανασυντάξει αυτήν την ομάδα όσο μπορεί και να προσπαθήσει.

Το επόμενο ματς είναι το κρίσιμο και εκεί πρέπει όλοι να δείξουμε ότι πέρα από Τσακίρηδες, κομμισάριους και προπονητές, εμείς είμαστε Πανιώνιοι για τον Πανιώνιο.
Εκεί χρειάζεται να είμαστε όλοι και όχι σήμερα στο πούλμαν για ν' αποδοκιμάσουμε.
Και εκεί είμαι σίγουρος ότι όλοι θα σταθούμε δίπλα στην ομάδα μας στον Πανιώνιο.

Είναι σαφές ότι ο Πανιώνιος βάλλεται γιατί δεν μπορεί τα τόσα περιστατικά με τη διαιτησία να θεωρηθούν πια σύμπτωση ή ανικανότητα. Η διοίκηση πρέπει να προσπαθήσει να προστατεύσει την ομάδα σε αυτή τη φάση και αυτός είναι πια ο κυρίως ρόλος, που έχει να επιτελέσει. Μπορεί; Αν δεν μπορεί τότε νομίζω ότι η κατάσταση, που προδιαγράφεται δεν μπορεί ν' ανατραπεί από Παράσχο και ποδοσφαιριστές και ανάταση της ομάδας (που οπωσδήποτε είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ προϋπόθεση, αναγκαία αλλά όχι ίσως ικανή από μόνη της).

Ατρόμητος-Πανιώνιος 1-0. Ως πότε οι επόπτες θα βλέπουν ως οφσάιντ τα γκολ του Πανιωνίου;

Ατρόμητος(Δώνης): Μιχαηλίδης, Νάστος, Μπαζίνσκι, Μελισσάς, Ολιβέϊρα, Νεμπεγλέρας, Φαβάλι, Σαρμιέντο, Μπρίτο(Καλατζής 85'), Περόνε(Σαγανόφσκι 71'), Αναστασάκος(Μπλένχιο 90').

Πανιώνιος(Παράσχος): Ανδριόλας, Γιόνσον(Σκούφαλης 85'), Λάτκα, Όμο, Κοντόες, Κουμορτζί, Νικολάου, Σιόβας(Μπαρόνι 70'), Ριέρα, Εστογιανόφ, Μπάλαμπαν.

Κίτρινες: Λάτκα(43΄), Κοντοές(45'), Μελισσάς (58'), Περόνε(65' Ατρόμητος), Όμο(77').

Όταν σε αυτή την "πισίνα", στο 54' ο κος επόπτης βλέπει οφσάιντ το καθαρό γκολ του Εστογιανόφ και στο 55' δεχόμαστε γκολ, που καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα, τι άλλο μπορεί κανείς να πει γι' αυτό τον αγώνα;

Όταν για δεύτερο συνεχή αγώνα ακυρώνεται κανονικό γκολ του Πανιωνίου, που αλλοιώνει το τελικό αποτέλεσμα, τι είδους πρωτάθλημα να θεωρήσουμε ότι διεξάγεται;

Όταν ιδιοκτήτης ομάδας, που πυροδοτούσε τις τελευταίες μέρες το κλίμα του αγώνα, μπαίνει εκτός εαυτού στον αγωνιστικό χώρο, τι παράδειγμα αποφυγής της βίας στα γήπεδα δείχνει αυτός ο κύριος και ποια ποινή θα έπρεπε να υφίσταται για τέτοια περιστατικά με βάση και το αξίωμα του κυρίου;
Και κατά πόσο μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ο εκτός εαυτού κύριος ιδιοκτήτης επηρέασε με τις πράξεις του την άρση της σημαίας του κου βοηθού διαιτητή;

Όσο για τα μέσα ενημέρωσης, που ρίχνουν το λάθος του κου βοηθού στην "κακή μοίρα του", λυπάμαι να βλέπω φέτος τόσους πολλούς βοηθούς με τέτοιο κισμέτ...

Για τον Πανιώνιο ο δρόμος είναι τραχύς από δω και μπρος και κάποιων οι εμφανίσεις και σήμερα δεν έπεισαν ότι μπορούν να προσφέρουν αυτά που χρειάζονται.
Για μας τους οπαδούς του συλλόγου, ο μονόδρομος της στήριξης της ομάδας θα συνεχιστεί ως το τέλος και ελπίζουμε ο νέος προπονητής να προλάβει να διορθώσει ότι δυνατόν περισσότερο στα όσα βρήκε.

Κλίμα φανατισμού πριν τον αγώνα Ατρομήτου-Πανιωνίου

Κάτι ο πριν δυο χρόνια υποβιβασμός του Ατρομήτου πριν δυο χρόνια μετά από ήττα από τον Πανιώνιο στον τελευταίο αγώνα, κάτι ο Παράσχος που υπήρξε προπονητής του ΧαλκιδονΑτρόμητου, κάτι τα φθηνά εισιτήρια του κου Σπανού για να συσπειρώσει τον κόσμο του, να και κάτι δηλώσεις και συνεντεύξεις του στυλ "δεν έχω εγώ πρόβλημα με τον Πανιώνιο αλλά οι οπαδοί μου δεν ξέρω", δεν θέλει και πολύ να δέσει το πράγμα και να δημιουργηθεί "μια ωραία ατμόσφαιρα" πριν τον αυριανό αγώνα Ατρομήτου-Πανιωνίου.

Αν βάλουμε κάτω τα πράγματα, η αντίδραση των οπαδών του Ατρομήτου δεν είναι ιδιαίτερα παράλογη. Και μεις για χρόνια και ακόμα και τώρα, θεωρούμε τη Λάρισα δήμιο μας όταν το 91 χωρίς κανένα ιδιαίτερο συμφέρον μας διέλυσε και σε συνδυασμό με τη συμπαιγνία Αθηναϊκού και Ξάνθης, μας έριξε στη Β' Εθνική. Βέβαια στην περίπτωσή μας με Ατρόμητο, όποιος θυμάται καλά και δεν θέλει απλά να φανατίζεται, ο Πανιώνιος είχε κίνητρο να νικήσει γιατί έτσι προκρινόταν στα play-off παίρνοντας την 5η θέση και είχε ελπίδες για ΟΥΕΦΑ (βγήκε τελικά Ιντερτότο με όλες τις βλαπτικές από τότε επιπτώσεις).

Τώρα αν θέλει ο πονηρός κος Σπανός να εκμεταλλευτεί το παρελθόν για να βοηθήσει το παρόν, εμείς δεν θα πρέπει να πέσουμε στην παγίδα του φανατισμού, που μας στήνει έντεχνα.

Και διαφωνώ ότι είναι ματς υποβιβασμού και σωτηρίας το συγκεκριμένο. Είναι σημαντικότατος αγώνας που θα πρέπει να διεκδικήσουμε θετικό αποτέλεσμα αλλά αν πάμε με τη λογική "νίκη ή θάνατος" θα παίξουμε με την πλάτη στον τοίχο, σε ένα εις βάρος μας φανατισμένο περιβάλλον και με όχι καθαρό μυαλό.

Ήδη αν πάρουμε τα δεδομένα που υπάρχουν, η ομάδα έχει πολλά μείον στον ανασταλτικό της τομέα (Μανιάτης, Τζαβέλας, Καστελιόνε) και έχει κυριολεκτικά δυο άγνωστους Χ, Τσότσαλιτς (αν παίξει) και Γιόνσον για τους οποίους κανείς δεν μπορεί να πει τι μπορούν να κάνουν.

Το ζήτημα είναι όσοι παίξουν να παίξουν χωρίς άγχος και να εφαρμόσουν επακριβώς αυτά που θα τους έχει πει ο προπονητής τους. Όχι βλέμμα στις κερκίδες, όχι νεύρα, προσήλωση και ψυχραιμία.

Δεν είναι το μόνο κρίσιμο ματς από δω και μπρος. Όπως φθάσαμε όλα είναι κρίσιμα και όλα χρειάζονται το μέγιστο των δυνατοτήτων μας. Οι διαφορές των ομάδων φέτος είναι μικρές και τα πάντα κρίνονται στο μικρότερο λάθος, στην ελαχιστότατη ολιγωρία.
ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ και ας έχουμε λίγο και την τύχη του Α' γύρου.

Για το δε κο Σπανό και τους φίλους του Ατρομήτου, αυτοί θα κάνουν τη δουλειά τους και κοιτάνε την ομάδα τους και καλά κάνουν. Ας πουν ότι θέλουν και ας βάλουν και ελεύθερη είσοδο. Ας αποδείξουν επιτέλους οι ποδοσφαιριστές μας ότι είναι επαγγελματίες όχι μόνο στις πληρωμές αλλά και στη νοοτροπία και οι επαγγελματίες δεν επηρεάζονται από κάτι τέτοια και μπορεί μεν να μην παίζουν πια τόσο πολύ για φανέλες αλλά παίζουν τουλάχιστον για την ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.