Ιθαγένεια και Εθνικότητα - Σχετικά με τη χθεσινή αναγγελθείσα συμφωνία με τα Σκόπια

Βέβαια η χώρα αντιμετωπίζει πολύ πιο μεγάλους εθνικούς κινδύνους και έχει τεράστια δομικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, τέτοια ώστε το λεγόμενο Μακεδονικό ή Σκοπιανό ζήτημα, συγκριτικά να φαντάζει ως έχον τις μικρότερες συνέπειες στον Ελληνικό Λαό.

Παρ' όλα αυτά θεωρώ ότι σε οποιαδήποτε διεθνή συμφωνία, σαν χώρα πρέπει να επιδιώκεις το καλύτερο εφικτό πάντα και να κοιτάς και τις οιεσδήποτε μελλοντικές επιπτώσεις ή συνέπειες των παραχωρήσεων, που θα κάνεις.

Δεν έχουμε εδώ το βεληνεκές να αναλύσουμε σε βάθος το θέμα. Ούτε την αντίστοιχη εξειδίκευση και δυνατότητα μελέτης των λεπτομερειών, μια που σε τέτοιες καταστάσεις, οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.

Θα ήθελα απλά να αναφερθώ στο θέμα της ιθαγένειας, που η συμφωνία προβλέπει ως "Μακεδονική / Πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας". Η λογική αυτής της έκφρασης λέει ότι υπάρχουν και "Μακεδόνες" λοιπόν Πολίτες άλλων κρατών. Έτσι που εκφράζεται η Iθαγένεια (citizenship), το πρώτο της σκέλος, "Μακεδονική", δείχνει σαν να εκφράζει την Εθνικότητα (nationality). Μου φαίνεται σαν να είναι ακόμα χειρότερο από το σκέτο "Ιθαγένεια: Μακεδονική" που θα αναφερόταν απλά και καθαρά στην Ιθαγένεια και μόνον, δηλαδή στη σχέση του πολίτη με το κράτος του. Ένα ερώτημα είναι αν το  "Μακεδονική / Πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας" ισχύει και για τους Αλβανικής Εθνικότητας πολίτες της χώρας. Επίσης άλλο ερώτημα είναι αν τα έγγραφα της γείτονος χώρας και το σύνταγμά της αναφέρονται σε ιθαγένεια (citizenship), που αναφέρει η συμφωνία, ή σε Εθνικότητα (nationality).

Άραγε οι πολίτες της Νοτίου Κορέας έχουν ιθαγένεια Νοτιοκορεατική ή Κορεατική;

ΥΓ: Δεν ξέρω αν ο προερχόμενος σχολικά από την Ευαγγελική Σχολή, Νίκος Φίλης, διαβάζει αυτό το blog, αλλά σε παρέμβασή του στο Real, αναφέρθηκε σε δυο σημεία που θίγει αυτή εδώ η ανάρτηση:

1. Μίλησε για το θέμα της "Μακεδονικής" εθνικότητας στη συμφωνία και αναφέρθηκε σε υπηκοότητα και όχι εθνικότητα αλλά ω της εκπλήξεως, είπε "υπηκοότητα, nationality δηλαδή".
   Η αγγλική ερμηνεία του όρου nationality που τα περισσότερα κράτη έχουν στα έγγραφά τους, είναι διφορούμενη, όπως έγραψα και πιο πάνω, και τείνει στην ερμηνεία της "εθνικότητας" μάλλον παρά της "υπηκοότητας". Μακεδονική εθνικότητα λοιπόν. Όπως είπαμε στις λεπτομέρειες, κρύβεται το ζουμί.
   
2. Έφερε σαν παράδειγμα τη ΒΟΡΕΙΑ Κορέα (ξέρει  άραγε τι ισχύει εκεί; Εγώ προτίμησα τη Νότια Κορέα, που είναι πιο "ανοικτή" διαδικτυακά για να βρει κάποια πληροφορίες). Κατά Φίλη, οι πολίτες της Βορείου Κορέας έχουν υπηκοότητα Κορεατική...
   Μήπως κύριε Φίλη έχουν ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ Κορεατική, όπως έχουν βεβαίως και οι πολίτες της Νότιας Κορέας; Γιατί μιλάμε για ένα κοινό έθνος.
   Ας έχουμε υπ' όψη ότι και η Βόρειος και η Νότιος Κορέα, λόγω της ψυχρο(θερμο)πολεμικής τους σχέσης, θεωρούν Κορεάτες υπηκόους ένθεν και εκείθεν του 38ου παραλλήλου.
   Τελικά δεν είναι καλό παράδειγμα η διαιρεμένη Κορέα με το σαφώς κοινό εθνικό στάτους κβο για να το αντιπαραβάλουμε με τα της "Βορείου Μακεδονίας".

H μη αδειοδότηση του Πανιωνίου για τη Super League και κάποια συναφή και μη

Εφόσον ίσχυαν τα ίδια άρθρα και για την αδειοδότηση στη Super League, όπως αυτά για την αδειοδότηση της UEFA, δεν καταλάβαινα την αισιοδοξία που υπήρχε ότι θα δοθεί η αδειοδότηση για τη Super League στον Πανιώνιο, που και εν τέλει δεν δόθηκε χθες για το ίδιο άρθρο 52 της μελλοντικής βιωσιμότητας.

Αν και το άρθρο 52 φαίνεται ιδιαιτέρως έωλο (δηλαδή πως κρίνεται η μελλοντική βιωσιμότητα και αν κρίνεται για όλους με τα ίδια μέτρα και σταθμά και πόσο αυτά τα μέτρα και σταθμά είναι ικανά να προβλέψουν το μέλλον), μάλλον φέτος υπήρξε ελέω και Παναθηναϊκού, ειδική και ελαφρά μεταχείριση στις μη αδειοδοτήσεις. Κάτι πρέπει να γίνει να μπει κάποιο περαιτέρω χρήμα στην ομάδα, είτε με χορηγίες είτε με εισιτήρια διαρκείας, πωλήσεις παικτών ή με κάποιο νέο τρόπο, που πρέπει να αναζητηθεί. Είναι φανερό ότι ίσως η τωρινοί διαχειριστικοί τρόποι έχουν πιάσει κάπως ταβάνι και χρειάζεται κάτι ακόμα.

Όσο περνάει ο χρόνος, γίνεται πιο έκδηλη η αδυναμία της ομάδας να εξεύρει πόρους από πώληση παικτών του περυσινού της δυναμικού, και γιατί η αγορά είναι δύσκολη στην αγορά παικτών, που δεσμεύονται με συμβόλαιο και γιατί σε αυτό το δυναμικό δεν υπήρχε ο παίκτης, που να ξεχώρισε τόσο ώστε να γίνει ελκυστικός σε τυχόν αγοραστές.

Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η μη επίσημη ανακοίνωση του Ανινγκό ως τώρα και μάλιστα το ότι βγαίνουν ειδήσεις ότι υπήρξαν και επαφές μαζί του  σε αυτό το μεσοδιάστημα, Γαλλικών ομάδων μικρότερης κατηγορίας, που δεν ευδοκίμησαν. Ήταν άραγε τόσο επί ξύλου κρεμάμενη η πρόσληψή του;

YΓ: Στο μπάσκετ αναζητούνταν από τον κόσμο απαντήσεις από τον κύριο μέτοχο για τα όσα έγιναν ιδίως στο τέλος του πρωταθλήματος αν και όχι μόνον. Υπάρχει συγκρουσιακό κλίμα και μεγάλη ενδοσκόπηση. Νομίζω η συνέλευση της ΚΑΕ ίσως είναι ο τόπος και χρόνος να δοθούν απαντήσεις, να υπάρξει ειλικρινής αποδοχή σφαλμάτων και αυτοκριτική και να ξεφύγουμε επιτέλους από τη σύγκρουση στη συνεργασία. Επίσης ας έχουμε υπ' όψη ότι και η μετάνοια και η συγχώρεση είναι ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΡΕΤΕΣ και τέλος "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω".

ΥΓ2: Επίσημα ο Ανινγκό.
Επίσημα και ο Άλμπεργκ.
Προφανώς αναμενόταν να τελεσιδικήσει η αδειοδότηση.

Τα παιχνίδια με το χρέος

Σχετικά με τα όσα διαμείβονται σχετικά με τους χειρισμούς για το ελληνικό χρέος, νομίζω είναι χαρακτηριστικά και ρεαλιστικά τα όσα γράφει η Γερμανική Süddeutsche Zeitung, που αξίζει ο κόπος να τα διαβάσουμε και να τα έχουμε υπ' όψη για το μέλλον:

«...ο πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ένας μετρ των πολιτικών συμβολισμών. Στην παρούσα φάση υποδύεται τον αγγελιοφόρο μιας νέας εποχής που αναμένεται να ξεκινήσει το καλοκαίρι. Τον Αύγουστο λήγει το δανειακό πρόγραμμα και η Ελλάδα αναμένεται να ανακτήσει την κυριαρχία της, να απαλλαγεί από το δόγμα της λιτότητας των πιστωτών και να επιστρέψει στις αγορές προκειμένου να αναχρηματοδοτηθεί. Ωστόσο η εικόνα αυτή παραβλέπει την πραγματικότητα. Ήδη από τώρα ο δανειακός κορσές έχει δεθεί σφιχτά έως το 2060. Εάν δεν γίνουν κι άλλες ελαφρύνσεις του χρέους, η Ελλάδα θα παραμείνει αυτό που είναι τώρα: ένα κράτος υπό ξένη διοίκηση. Όπως φαίνεται, η Γερμανία δεν θέλει να αλλάξει αυτό. Από φόβο έναντι των λαϊκιστών στη Βουλή, η καγκελάριος και ο υπ. Οικονομικών προσπαθούν πάση θυσία να αποτρέψουν την ελάφρυνση του χρέους. Έτσι εναντιώνονται στη συμβουλή του ΔΝΤ. Το Βερολίνο ζητούσε την εμπειρία του μόνον όσο αυτή συμβάδιζε με τους πολιτικούς του στόχους. Τώρα που το ΔΝΤ ζητά κάτι που δεν βολεύει, η γερμανική κυβέρνηση κάνει ένα κόλπο. Για να κρατήσει ήρεμες τις αγορές, εξετάζει το ενδεχόμενο να δώσει στην Αθήνα ένα πρόσθετο μαξιλάρι δισεκατομμύριων. Τα αναγκαία χρήματα υπάρχουν. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να πείσουν τους (γερμανούς) πολίτες ότι δεν χρειάζεται ελάφρυνση χρέους, τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες γερμανικές εκλογές».