Μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, με κανένα διακριθέντα, και μόνη καλή προσπάθεια, το πρέσιγκ του πρώτου μέρους ως τη στιγμή του γκολ.
Δεν είχε σημασία η ήττα αλλά είχε σημασία η συντριβή και η απογοητευτική εμφάνιση.
Έτσι δεν πάμε πουθενά. Ας μην μας τυφλώσει το ματς με ΑΕΚ και κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Σήμερα κάναμε τη χειρότερη εμφάνιση από την αρχή του πρωταθλήματος και αν και δεν κρίνει τα πράγματα αυτό το παιχνίδι, είναι ο κώδωνας κινδύνου, ότι χρειαζόμαστε "θεραπείες" και τώρα και το Γενάρη.
Τέλος έγινε σαφές σήμερα ότι χωρίς το Μανιάτη είμαστε πολύ κατώτεροι απ΄ότι με τον αρχηγό. Δεν υπάρχει διάθεση να γράψω κάτι παραπάνω. Απλά όπως ανέφερα και στον τίτλο, θυμίσαμε σήμερα το αντίστοιχο επί Λεμονή παιχνίδι στο Καραϊσκάκη, πριν δυο χρόνια. Και τότε σε κρίση και τώρα σε κρίση. Ας ελπίσουμε να βρούμε κάποιες λύσεις.
YΓ: Δυστυχώς όταν έγραφα την ανάρτηση, δεν είχαμε δεχθεί το πέμπτο γκολ, οπότε καταφέραμε να υπερβούμε και το ματς του Λεμονή.
Περιμέναμε την ήττα, ίσως ακόμα και τα πολλά γκολ, αλλά όχι αμαχητί. Αν χάναμε όπως χάσαμε στο μπάσκετ θα είμαστε υπερήφανοι και θα είχε διατηρηθεί η ελπίδα, που βλάστησε την προηγούμενη βδομάδα. Τώρα;
Κρίμα. Ας μαζέψουμε τώρα τα συντρίμμια για το ματς ζωής και θανάτου με τον Ατρόμητο.
ΥΓ-2: ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΝΤΖΙΟΥ: «Κρατάμε μόνο το πρώτο μέρος, στο δεύτερο ημίχρονο εμφανίστηκε μία διαφορετική ομάδα στο γήπεδο. Καταρρεύσαμε μετά το 2-0 και η εικόνα μας στο γήπεδο ήταν το λιγότερο απαράδεκτη. Χρειάζεται ηρεμία, έχουμε ένα γολγοθά να αντιμετωπίσουμε. Θεωρώ πως σταθήκαμε πολύ καλά στο πρώτο μέρος, καθώς ο Ολυμπιακός δεν είχε κλασική ευκαιρία. Δεχθήκαμε το πρώτο γκολ ύστερα από ατομικό λάθος και μετά το 2-0 ήρθε η κατάρρευση και δεν υπήρχε Πανιώνιος στο γήπεδο. Η φυσική κατάσταση είναι το μόνο πρόβλημα που δεν έχουμε. Τα γκολ που δεχθήκαμε είναι απαράδεκτα για επίπεδο Α' Εθνικής. Είμαι αισιόδοξος και πολεμιστής, δεν μπορούμε να τα παρατήσουμε. Υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος στο πρωτάθλημα».
Τελικά μόνον ο Μπάγκσμπο πέτυχε στο τομέα της φυσικής κατάστασης από όλο το πλάνο Κιντή...
Δηλώσεις του στυλ "είμαι αγωνιστής" και "δεν τα παρατάμε", μόνον το μέγεθος της απελπισίας μας μπορούν να δείξουν, που με τέτοιες δηλώσεις προσπαθούμε να κρύψουμε, αυτοντοπαριζόμενοι ψυχολογικά.
Πάντως με τέτοιο κέντρο δεν πάμε πουθενά, ούτε και αν θέλουμε να παίξουμε καταστροφικά για το αποτέλεσμα. Πάνω από δυο μπαλιές δύσκολα κάνουμε.
Τέλος πάντων, είναι ανάγκη ν' αφήσουμε γρήγορα πίσω τη συντριβή και να κοιτάξουμε τα επόμενα και πολύ πιο σημαντικά.
ΥΓ-3: "ο Μάχο κυριολεκτικά αν τον έπιανες από την μύτη θα έσκαζε. Ο πορτιέρε του Πανιώνιου τα έψαλε στους συμπαίκτες του σε άγριο ύφος και μονολογούσε "μα τι συμβαίνει, γιατί δεν παίζουμε μπάλα;".
Τι σου έμελλε να πάθεις και συ κακόμοιρε Γιούργκεν εδώ που σου έλαχε να παίξεις...
Πάντως για να παίξεις μπάλα πρέπει και να θέλεις και να μπορείς. Το να μην θέλουν κάποιοι μετά απ' όσα είδαμε με την ΑΕΚ, μου φαίνεται ότι αφορά ελάχιστη μειψοηφεία... Άρα μάλλον για κάποιους λόγους δεν μπορούμε.
Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010
Πανιώνιος-Ολυμπιακός 70-77 αλλά ελπιδοφόρα νέα αρχή
ΤΑ ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ: 22-17, 38-35, 51-55, 70-77
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ (Μπαρτζώκας): Αθανασούλας 6, Βούγιανιτς 14, Γιαννόπουλος 5, Τσιάρας 3, Αθηναίου, Μπατής 10, Γιάνκοβιτς 5, Ιωάννου 3, Σαρικόπουλος, Ελονού 8, Παραγυιός 5, Μπάρλος 11
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Ίβκοβιτς): Παπαλουκάς 10, Νεστέροβιτς 12, Γκόρντον 2, Σπανούλης 24, Μπουρούσης 10, Κέσελ 1, Πελεκάνος 1, Γλυνιαδάκης, Νίλσεν 12, Παπανικολάου, Τεόντοσιτς 5, Κατσίβελης
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Ίβκοβιτς): Παπαλουκάς 10, Νεστέροβιτς 12, Γκόρντον 2, Σπανούλης 24, Μπουρούσης 10, Κέσελ 1, Πελεκάνος 1, Γλυνιαδάκης, Νίλσεν 12, Παπανικολάου, Τεόντοσιτς 5, Κατσίβελης
Ο Πανιώνιος στάθηκε στο νέο του ξεκίνημα με Μπαρτζώκα στον πάγκο και Βούγιανιτς στο παρκέ, σαν ίσος προς ίσο με τον Ολυμπιακό των εκατομμυρίων.
Αν και όχι ακόμα τελείως έτοιμος, ο Βούγιανιτς συνεισέφερε στην άνοδο της ομάδας, όπως και ο πιο καλά πια προετοιμασμένος Μπάρλος. Με μεγάλη ψυχή ο Μπατής, και με αρκετά καλά διαστήματα οι Ελόνου, Γιαννόπουλος, Αθανασούλας και Παραγυιός και με μια γενικότερη εικόνα της ομάδας να παίζει με πάθος, δύναμη αλλά και για αρκετά διαστήματα να έχει και καλές μπασκετικές προσπάθειες.
Σίγουρα το νέο ξεκίνημα είναι ικανοποιητικό και θεωρώ ότι και ο πάγκος βοήθησε. Πιστεύω ότι πολλοί στα επόμενα ματς θα δείξουν ακόμα πιο βελτιωμένο πρόσωπο.
Για τη διαιτησία, πιστεύω ότι στο μπάσκετ το επίπεδο της διαιτησίας αυτή τη στιγμή είναι χαμηλότερο από παλιά και αν και συγκρίνω ανόμοια πράγματα, θεωρώ ότι είναι χειρότερη και απ' αυτή του ποδοσφαίρου.
Για τον Ολυμπιακό, πιστεύω ότι το ματς το πήρε κυρίως η ποιότητα του Σπανούλη, ο οποίος όμως κατά διαστήματα φέρεται σαν να επιθυμεί να πάρει τον τίτλο ... του Καραγκούνη του μπάσκετ.
Προκλητικός και κακός ο Τεόντοσιτς.
Συμπαράσταση...
Ενός κακού, μύρια έπονται...
Επειδή πολλά πικρά έχουν ειπωθεί τελευταία μέσα στον Πανιώνιο μικρόκοσμό μας για τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Πανιώνιος, Κωνσταντίνο Τσακίρη, με αφορμή την κάκιστη πορεία της ομάδας και τις επιλογές του στη διαχείρισή της και ήρθε χθες και το περιστατικό της πειρατείας του δεξαμενόπλοιού του, Polar, στη Σομαλία και άλλα δεινά, που φημολογούνται ότι τον ταλαιπωρούν τελευταία, γι' αυτό αισθάνομαι την ανάγκη κάπως ν' απολογηθώ, στο μερίδιο που μου αναλογεί, για το ότι τις δύσκολες στιγμές ενός ανθρώπου, οι κριτικές μας, μερικές μάλιστα ακραίες, τις έκαναν χειρότερες. Στο κάτω-κάτω το ότι ο Τσακίρης είναι το μεγάλο ψάρι, που βρέθηκε στη δίνη, δεν παύει να με κάνει να αισθάνομαι το ίδιο στενάχωρα, όπως θα αισθανόμουν αν μάθαινα παρόμοιες άσχημες καταστάσεις να συμβαίνουν σε άλλους Πανιώνιους φίλους, στην κλίμακα τη δική μας, των μικρών ψαριών.
Ο Κωνσταντίνος Τσακίρης, δεν παύει, παρ' όλα τα σφάλματά του, όσο αφορά την ΠΑΕ Πανιώνιος, να είναι ο άνθρωπος, που έστω ας πούμε και από προσδοκία επιχειρηματικού συμφέροντος (πχ νέο γήπεδο και εκμετάλλευσή του), μας έκανε για κάμποσο να πιστέψουμε στην πιθανότητα υπέρβασης του αγαπημένου μας ιστορικού συλλόγου και να έχουμε προσδοκίες για καλύτερες μέρες, που γενιές και γενιές Πανιωνίων θεωρούσαν αδύνατες. Δεν ήρθαν αυτές οι μέρες και ίσως να μην έρθουν ποτέ και μάλιστα φθάσαμε στο να φθάσουμε στον πάτο και ν' αναζητούμε εναγωνίως τρόπους να ξανασηκωθούμε. Τώρα ήρθαν τα δύσκολα και για τον Κωνσταντίνο Τσακίρη και κάποιοι βρίσκονται τουλάχιστον όσο αφορά τον Πανιώνιο, δίπλα του, προσπαθώντας να βοηθήσουν. Στα δύσκολα φαίνονται οι φίλοι. Αν μη τι άλλο, στον κυκεώνα που φαίνεται να έχει πέσει, του αξίζει ή έστω μικρής σημασίας, ηθική μας συμπαράσταση.
Όσο αφορά την αγαπημένη μας ομάδα, είναι φανερό ότι στις παρούσες συνθήκες, μας έχει ανάγκη όλους μονοιασμένους, περισσότερο παρά ποτέ.
ΥΓ: Ν' αφιερώσουμε στον Τσακ τη σημερινή μεγάλη εκτός έδρας νίκη της Κ-20 επί του Ολυμπιακού με 2-1, του Τσακ, που πίστεψε στην δυνατότητα του Πανιωνίου να γίνει ανεξάρτητος από τις οικονομικές δυνατότητες των εκάστοτε Προέδρων και Ιδιοκτητών του, με βάση την παραγωγή ταλέντων και που έστω και όχι με επιτυχία -προς το παρόν- την προσπάθησε μέσω των πλάνων Κιντή και όχι μόνο. Ίσως είναι και αυτό μια σταγόνα χαράς και ελπίδας...
Για όσους ενδιαφέρονται, τα γκολ και τα δυο ο Κοντοχρήστος. Ναι, εκεί στην Κ-20 παίζει και ο Σκούρτης.
Επειδή πολλά πικρά έχουν ειπωθεί τελευταία μέσα στον Πανιώνιο μικρόκοσμό μας για τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Πανιώνιος, Κωνσταντίνο Τσακίρη, με αφορμή την κάκιστη πορεία της ομάδας και τις επιλογές του στη διαχείρισή της και ήρθε χθες και το περιστατικό της πειρατείας του δεξαμενόπλοιού του, Polar, στη Σομαλία και άλλα δεινά, που φημολογούνται ότι τον ταλαιπωρούν τελευταία, γι' αυτό αισθάνομαι την ανάγκη κάπως ν' απολογηθώ, στο μερίδιο που μου αναλογεί, για το ότι τις δύσκολες στιγμές ενός ανθρώπου, οι κριτικές μας, μερικές μάλιστα ακραίες, τις έκαναν χειρότερες. Στο κάτω-κάτω το ότι ο Τσακίρης είναι το μεγάλο ψάρι, που βρέθηκε στη δίνη, δεν παύει να με κάνει να αισθάνομαι το ίδιο στενάχωρα, όπως θα αισθανόμουν αν μάθαινα παρόμοιες άσχημες καταστάσεις να συμβαίνουν σε άλλους Πανιώνιους φίλους, στην κλίμακα τη δική μας, των μικρών ψαριών.
Ο Κωνσταντίνος Τσακίρης, δεν παύει, παρ' όλα τα σφάλματά του, όσο αφορά την ΠΑΕ Πανιώνιος, να είναι ο άνθρωπος, που έστω ας πούμε και από προσδοκία επιχειρηματικού συμφέροντος (πχ νέο γήπεδο και εκμετάλλευσή του), μας έκανε για κάμποσο να πιστέψουμε στην πιθανότητα υπέρβασης του αγαπημένου μας ιστορικού συλλόγου και να έχουμε προσδοκίες για καλύτερες μέρες, που γενιές και γενιές Πανιωνίων θεωρούσαν αδύνατες. Δεν ήρθαν αυτές οι μέρες και ίσως να μην έρθουν ποτέ και μάλιστα φθάσαμε στο να φθάσουμε στον πάτο και ν' αναζητούμε εναγωνίως τρόπους να ξανασηκωθούμε. Τώρα ήρθαν τα δύσκολα και για τον Κωνσταντίνο Τσακίρη και κάποιοι βρίσκονται τουλάχιστον όσο αφορά τον Πανιώνιο, δίπλα του, προσπαθώντας να βοηθήσουν. Στα δύσκολα φαίνονται οι φίλοι. Αν μη τι άλλο, στον κυκεώνα που φαίνεται να έχει πέσει, του αξίζει ή έστω μικρής σημασίας, ηθική μας συμπαράσταση.
Όσο αφορά την αγαπημένη μας ομάδα, είναι φανερό ότι στις παρούσες συνθήκες, μας έχει ανάγκη όλους μονοιασμένους, περισσότερο παρά ποτέ.
ΥΓ: Ν' αφιερώσουμε στον Τσακ τη σημερινή μεγάλη εκτός έδρας νίκη της Κ-20 επί του Ολυμπιακού με 2-1, του Τσακ, που πίστεψε στην δυνατότητα του Πανιωνίου να γίνει ανεξάρτητος από τις οικονομικές δυνατότητες των εκάστοτε Προέδρων και Ιδιοκτητών του, με βάση την παραγωγή ταλέντων και που έστω και όχι με επιτυχία -προς το παρόν- την προσπάθησε μέσω των πλάνων Κιντή και όχι μόνο. Ίσως είναι και αυτό μια σταγόνα χαράς και ελπίδας...
Για όσους ενδιαφέρονται, τα γκολ και τα δυο ο Κοντοχρήστος. Ναι, εκεί στην Κ-20 παίζει και ο Σκούρτης.
Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010
Νίκη του Πανιωνίου στο ντέρμπι του Πόλο στο Λαιμό με 5-6 επί της Βουλιαγμένης
Τα οκτάλεπτα: 1-1, 2-3, 2-0, 0-2.
Τα γκολ:
Βουλιαγμένη: Βουλγαράκης 2, Γούνας 1, Κουρλιάφτης 1, Κατσαούνης 1.
Πανιώνιος: Μίραλης 2, Κοκκινάκης 1, Παπαδόγκωνας 1, Θωμάκος 2.
O αγώνας, πρώτος των αναμετρήσεων των δυο ομάδων σε πρωτάθλημα και Len Trophy κρίθηκε στο τέλος με πέναλτι που κέρδισε ο Μουρίκης και εκτέλεσε ο Μίραλης και στη συνέχεια αποτυχημένη επίθεση της Βουλιαγμένης. Δυστυχώς το πέναλτι έφερε εκνευρισμό και επεισόδιο μετά το τέλος του αγώνα μεταξύ Κατσαούνη και Μουρίκη, αλλά τελικά πρυτάνευσε ο κατευνασμός των πνευμάτων από τους ψυχραιμοτέρους.
Nέα τροφή για σχολιασμό δίνει η Συνέντευξη Παπανδρέου στο Panorama
Νέα ενδιαφέρουσα συνέντευξη Παπανδρέου δημοσιεύεται στο ιταλικό Panorama και δίνει αρκετή τροφή για σχολιασμούς. Αναδημοσιεύω και σχολιάζω αποσπάσματα από nooz.gr:
"Στην ερώτηση αν «η χώρα είναι εκτός κινδύνου;», απαντά: «Ας το θέσουμε έτσι: είμαστε εκτός άμεσου κινδύνου χρεοκοπίας, αλλά πρέπει να κρατήσουμε σταθερή πορεία για να μην το διακινδυνεύσουμε»".
ΣΧΟΛΙΟ: Ίσως η πλέον σωστή ερώτηση να είναι η εξής προς τον κύριο Παπανδρέου. Ας πούμε ότι ολοκληρώνεται απρόσκοπτα το πρόγραμμα του Μνημονίου και φθάνουμε στο τέλος του 2013 στην έξοδο με το προβλεπόμενο χρέος στα 145% του ΑΕΠ.
Κινδυνεύει να χρεοκοπήσει από εκεί και πέρα η χώρα; Θα μπορεί να δανειστεί από τις αγορές;
"Σχετικά με τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, ο πρωθυπουργός εξηγεί ότι «μπορεί να δώσουν και πράσινο φως στα σχέδιά μας. Πρόκειται για μια ψήφο ευθύνης εκ μέρους των Ελλήνων, που πρέπει να αποφασίσουν αν είναι έτοιμοι να συνεχίσουν να με ακολουθούν»".
ΣΧΟΛΙΟ: Το ζήτημα είναι ότι τα σχέδια σας κύριε Παπανδρέου δεν είναι καθόλου σαφή και ξεκαθαρισμένα. Ακόμα και το Μνημόνιο δεν είναι παρά ένα ασαφές περίγραμμα, προσαρμοστέο στις περιστάσεις και στις εκάστοτε συνθήκες. Ποια σχέδια σας να εγκρίνει ο Ελληνικός Λαός κύριε Πρωθυπουργέ; Αυτά προ των εκλογών ή εκείνα τα άγνωστα και θρυλούμενα για μετά τις εκλογές; Συνεπώς η αιτούμενη ψήφος ευθύνης, πιο πολύ μοιάζει με λευκή επιταγή.
"Αν οι ομάδες συμφερόντων που πλήξαμε με τις μεταρρυθμίσεις μας, πούνε “φτάνει, πρέπει να σταματήσουμε τις αλλαγές που είναι σε εξέλιξη”, τότε δεν μου μένει παρά να απευθυνθώ σε όλο τον ελληνικό λαό», εξηγεί ο πρωθυπουργός.
Σε σχέση με ενδεχόμενη πολιτική αστάθεια, στην οποία αναφέρεται ο Ιταλός δημοσιογράφος, Πίνο Μπουοντζιόρνο, ο Γιώργος Παπανδρέου, παρατηρεί: «Τι είναι πιο ασταθές; Μία κυβέρνηση που δεν μπορεί να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις, ή μια κυβέρνηση που διαθέτει λαϊκή εντολή για να εφαρμόσει τις αλλαγές;». "
ΣΧΟΛΙΟ: Όπως ξαναέγραψα, για την προδιαγραφή των εκλογών σαν δημοψήφισμα για το Μνημόνιο αντί του πραγματικού τους τοπικού χαρακτήρα, ευθύνεται ΚΑΙ ο κύριος Παπανδρέου, που για λόγους τακτικής επέλεξε τη σύγκρουση με τους αντιπάλους του σε ένα πεδίο (περιφερειακές και δημοτικές εκλογές), που είχε το πλήρες περιθώριο λόγω του χαρακτήρα των εκλογών αυτών, να την αποφύγει. Τοπικούς άρχοντες χρειάζεται να βγάλουμε και όχι να στείλουμε αντιπροσωπεία εκλεγμένη για ν' επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο...
Αν ηττηθεί ο κύριος Παπανδρέου στις περιφερειακές αυτές εκλογές, ελπίζει σε μεγαλύτερη τρομοκράτηση των ψηφοφόρων ώστε να αντιστρέψει το αποτέλεσμα σε πιθανές μετέπειτα εθνικές εκλογές. Τα διλήμματα θα γίνουν πιο δύσκολα και πιθανότατα και με έξωθεν βοήθειες. Μόνο σε ακραίες συνθήκες θα επιλέξει συμμαχίες με τα λεγόμενα "εξαπτέρυγα" για να μην αλληλοφθαρούν από τη συνεργασία τους και οι μεν και δε.
Αλλά προηγούμενες εμπειρίες δείχνουν ότι το βράδυ των δημοτικών εκλογών ... δεν υπάρχουν ηττημένοι! Οι κομματικοί μηχανισμοί έχουν τη σοφιστική ικανότητα να εμφανίζουν εαυτούς νικητές μέσω διαφόρων τεχνασμάτων, πχ αυθαίρετες εντάξεις ανεξαρτήτων στα δικα μας παιδιά, συμμαχίες για το δεύτερο γύρο, που ανατρέπουν την πλειοψηφική εικόνα του πρώτου γύρου, μη κλείσιμο διαφορών με πολιτικούς αντιπάλους σε σχέση με προηγούμενες ή και προ-προηγούμενες εκλογές. Υπάρχουν κόλπα και μαγικά για το ζήτημα αυτό. Άρα προς τι τόση φασαρία κύριε Παπανδρέου για εκλογές;
"Αναφερόμενος στις περικοπές, ο δημοσιογράφος του Panorama, παρατηρεί: «Η συνταγή σας μοιάζει με εκείνη του βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον. Δεν υπάρχουν, πλέον, διαφορές, ανάμεσα σε σοσιαλιστικές και συντηρητικές κυβερνήσεις;»
Στην απάντησή του ο πρωθυπουργός υπογραμμίζει ότι «δεν του αρέσει ο όρος λιτότητα, που χρησιμοποιεί ο Κάμερον. Προτιμά τη λέξη ευθύνη. Και υπάρχουν τριών ειδών ευθύνες. Η πρώτη: μια καλύτερη διακυβέρνηση, δηλαδή, μια καλύτερη χρήση του δημόσιου χρήματος. Μια μελέτη υπολογίζει ότι αν η Ελλάδα καταπολεμούσε τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά όπως κάνει η Σκανδιναβία, θα μπορούσε να έχει ένα συν 8% στο ΑΕΠ, δηλαδή πάνω από 20 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεύτερο: η ευθύνη μας πρέπει να είναι ίση. Οι πλούσιοι θα πρέπει να πληρώνουν και οι φτωχοί να πληρώνουν λιγότερο. Η τρίτη ευθύνη, είναι η προστασία του περιβάλλοντος». "
ΣΧΟΛΙΟ: Καλά δεν θα μαλώσουμε τώρα κύριε Παπανδρέου για το αν θα λες τις περικοπές λιτότητα ή ευθύνη...Όπως νοιώθεις καλύτερα. Και ας πάψει ανέξοδα να χρησιμοποιείται η προστασία του περιβάλλοντος, που δεν την βλέπουμε δυστυχώς, σαν προοδευτικό πρόσχημα για να κρύβει άλλες μεταρρυθμίσεις, ασχημονούσες σε βάρος της κοινωνίας. Η προστασία του περιβάλλοντος είναι πολύ σοβαρό θέμα για να παίζουμε μαζί της, δείχνοντας φιλολογικό ενδιαφέρον μικροπολιτικών ωφελειών.
Για τη δικαιοσύνη στη φορολόγηση πλουσίων και φτωχών, σχόλιο παρακάτω.
"Σε σχέση με τις περικοπές στον δημόσιο τομέα, ο πρωθυπουργός προσθέτει ότι «ήμασταν σε μια κατάσταση επικείμενης χρεοκοπίας. Έπρεπε να δωρίσουμε αίμα για να μπορέσει να επιζήσει ο ασθενής. Πήραμε όσα λιγότερα χρήματα γινόταν από τους φτωχούς, συνταξιούχους και πολλά από τους πιο εύπορους εργαζόμενους. Το πρόβλημα δεν είναι μόνον η δημόσια γραφειοκρατία αλλά και ο ιδιωτικός τομέας. Πρέπει να καταπολεμηθεί με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα η φοροδιαφυγή. Αλλά δεν μπορούσαμε να το κάνουμε μέσα σε μόλις 2 μήνες. Αυτή, αν θέλετε, ήταν η πραγματική αδικία. Τώρα πρέπει να διορθωθεί». "
ΣΧΟΛΙΟ: Το παράδειγμα με τον ασθενή που χρειάζεται μετάγγιση αίματος είναι πετυχημένη μεταφορά αλλά προσωπικά μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια σε άλλες εποχές όταν κάποιος άλλος μίλαγε για ασθενείς στο γύψο και επέμενε να χρησιμοποιεί παραβολές προερχόμενες από τον κόσμο της Ιατρικής.
Μπορεί να έχει δίκιο ο κύριος Παπανδρέου ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς αλλά και πάλι αυτό το Κράτος δεν έγινε από παρθενογένεση. Κάποιοι το έκαναν έτσι ανίκανο, κυβερνώντας εδώ και 35 χρόνια. Μπορεί αναλογικά να πήρε πιο πολλά ο κύριος Παπανδρέου από τους υψηλόμισθους απ' ότι από τους χαμηλόμισθους, αλλά θεωρεί ότι έτσι έκανε κάτι; Κατ' αρχάς, τα επίπεδα μισθών των χαμηλόμισθων δεν δικαιολογούσαν να πάρει οτιδήποτε απ' αυτούς ο κύριος Πρωθυπουργός. Απλά πέτυχε να μεγαλώσει το ποσοστό όσων σιτίζονται σε συσσίτια, βοηθώντας ελάχιστα τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Από την άλλη αισθάνεται να πράττει δίκαια φορολογώντας τους υψηλόμισθους εργαζομένους, που δεν μπορεί να διαφύγουν τον έλεγχο και έτσι και αλλιώς αυτοί συνεισέφεραν τα μέγιστα στην φορολογική πίτα και συνάμα αφήνοντας την τεράστια παραοικονομία της χώρας αλώβητη;
Η δήλωση ότι η αδικία στη φορολόγηση των αδυνάτων είναι η ώρα να διορθωθεί, αποτελεί δημόσια δέσμευση ή προεκλογική υπόσχεση με φρούδες ελπίδες πραγματοποίησης όταν οι εκλογές αποτελέσουν παρελθόν;
Ρωτώ γιατί εδώ τελευταία διαδίδονται μέχρι και περί επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους από κυβερνητικούς κύκλους, που υποτίθεται πρόσκεινται στο Μνημόνιο. Και υποψήφιοι με χρίσμα ΠΑΣΟΚ βγαίνουν και λένε, αντίθετα με την άποψη του Προέδρου του κόμματός, ότι οι εκλογές είναι τοπικές και όχι δημοψήφισμα του Μνημονίου. Γενικά επικρατεί μια ...ας την χαρακτηρίσω με ήπιο τρόπο... αναστάτωση, όπου πια δεν ξέρεις τι να πιστέψεις και τι όχι.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα, ο κύριος Παπανδρέου ζητάει λευκές επιταγές ... από ένα Λαό, που με όλους τους δυνατούς τρόπους τρέπεται στην σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό, ενώ παράλληλα του ζητάμε του Λαού αυτού (των διεφθαρμένων, που τα έφαγαν τα λεφτά μαζί με τον κύριο Πάγκαλο;;;) ν' αναλάβει ευθύνες αποφάσεων σε θέματα που ήδη έχουν δεσμευτεί οι πολιτικοί του κατά τρόπο πιθανόν μη αναστρέψιμο και πάντως εν πολλοίς άγνωστο στον, υποτίθεται, κυρίαρχο Λαό.
"Στην ερώτηση αν «η χώρα είναι εκτός κινδύνου;», απαντά: «Ας το θέσουμε έτσι: είμαστε εκτός άμεσου κινδύνου χρεοκοπίας, αλλά πρέπει να κρατήσουμε σταθερή πορεία για να μην το διακινδυνεύσουμε»".
ΣΧΟΛΙΟ: Ίσως η πλέον σωστή ερώτηση να είναι η εξής προς τον κύριο Παπανδρέου. Ας πούμε ότι ολοκληρώνεται απρόσκοπτα το πρόγραμμα του Μνημονίου και φθάνουμε στο τέλος του 2013 στην έξοδο με το προβλεπόμενο χρέος στα 145% του ΑΕΠ.
Κινδυνεύει να χρεοκοπήσει από εκεί και πέρα η χώρα; Θα μπορεί να δανειστεί από τις αγορές;
"Σχετικά με τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, ο πρωθυπουργός εξηγεί ότι «μπορεί να δώσουν και πράσινο φως στα σχέδιά μας. Πρόκειται για μια ψήφο ευθύνης εκ μέρους των Ελλήνων, που πρέπει να αποφασίσουν αν είναι έτοιμοι να συνεχίσουν να με ακολουθούν»".
ΣΧΟΛΙΟ: Το ζήτημα είναι ότι τα σχέδια σας κύριε Παπανδρέου δεν είναι καθόλου σαφή και ξεκαθαρισμένα. Ακόμα και το Μνημόνιο δεν είναι παρά ένα ασαφές περίγραμμα, προσαρμοστέο στις περιστάσεις και στις εκάστοτε συνθήκες. Ποια σχέδια σας να εγκρίνει ο Ελληνικός Λαός κύριε Πρωθυπουργέ; Αυτά προ των εκλογών ή εκείνα τα άγνωστα και θρυλούμενα για μετά τις εκλογές; Συνεπώς η αιτούμενη ψήφος ευθύνης, πιο πολύ μοιάζει με λευκή επιταγή.
"Αν οι ομάδες συμφερόντων που πλήξαμε με τις μεταρρυθμίσεις μας, πούνε “φτάνει, πρέπει να σταματήσουμε τις αλλαγές που είναι σε εξέλιξη”, τότε δεν μου μένει παρά να απευθυνθώ σε όλο τον ελληνικό λαό», εξηγεί ο πρωθυπουργός.
Σε σχέση με ενδεχόμενη πολιτική αστάθεια, στην οποία αναφέρεται ο Ιταλός δημοσιογράφος, Πίνο Μπουοντζιόρνο, ο Γιώργος Παπανδρέου, παρατηρεί: «Τι είναι πιο ασταθές; Μία κυβέρνηση που δεν μπορεί να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις, ή μια κυβέρνηση που διαθέτει λαϊκή εντολή για να εφαρμόσει τις αλλαγές;». "
ΣΧΟΛΙΟ: Όπως ξαναέγραψα, για την προδιαγραφή των εκλογών σαν δημοψήφισμα για το Μνημόνιο αντί του πραγματικού τους τοπικού χαρακτήρα, ευθύνεται ΚΑΙ ο κύριος Παπανδρέου, που για λόγους τακτικής επέλεξε τη σύγκρουση με τους αντιπάλους του σε ένα πεδίο (περιφερειακές και δημοτικές εκλογές), που είχε το πλήρες περιθώριο λόγω του χαρακτήρα των εκλογών αυτών, να την αποφύγει. Τοπικούς άρχοντες χρειάζεται να βγάλουμε και όχι να στείλουμε αντιπροσωπεία εκλεγμένη για ν' επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο...
Αν ηττηθεί ο κύριος Παπανδρέου στις περιφερειακές αυτές εκλογές, ελπίζει σε μεγαλύτερη τρομοκράτηση των ψηφοφόρων ώστε να αντιστρέψει το αποτέλεσμα σε πιθανές μετέπειτα εθνικές εκλογές. Τα διλήμματα θα γίνουν πιο δύσκολα και πιθανότατα και με έξωθεν βοήθειες. Μόνο σε ακραίες συνθήκες θα επιλέξει συμμαχίες με τα λεγόμενα "εξαπτέρυγα" για να μην αλληλοφθαρούν από τη συνεργασία τους και οι μεν και δε.
Αλλά προηγούμενες εμπειρίες δείχνουν ότι το βράδυ των δημοτικών εκλογών ... δεν υπάρχουν ηττημένοι! Οι κομματικοί μηχανισμοί έχουν τη σοφιστική ικανότητα να εμφανίζουν εαυτούς νικητές μέσω διαφόρων τεχνασμάτων, πχ αυθαίρετες εντάξεις ανεξαρτήτων στα δικα μας παιδιά, συμμαχίες για το δεύτερο γύρο, που ανατρέπουν την πλειοψηφική εικόνα του πρώτου γύρου, μη κλείσιμο διαφορών με πολιτικούς αντιπάλους σε σχέση με προηγούμενες ή και προ-προηγούμενες εκλογές. Υπάρχουν κόλπα και μαγικά για το ζήτημα αυτό. Άρα προς τι τόση φασαρία κύριε Παπανδρέου για εκλογές;
"Αναφερόμενος στις περικοπές, ο δημοσιογράφος του Panorama, παρατηρεί: «Η συνταγή σας μοιάζει με εκείνη του βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον. Δεν υπάρχουν, πλέον, διαφορές, ανάμεσα σε σοσιαλιστικές και συντηρητικές κυβερνήσεις;»
Στην απάντησή του ο πρωθυπουργός υπογραμμίζει ότι «δεν του αρέσει ο όρος λιτότητα, που χρησιμοποιεί ο Κάμερον. Προτιμά τη λέξη ευθύνη. Και υπάρχουν τριών ειδών ευθύνες. Η πρώτη: μια καλύτερη διακυβέρνηση, δηλαδή, μια καλύτερη χρήση του δημόσιου χρήματος. Μια μελέτη υπολογίζει ότι αν η Ελλάδα καταπολεμούσε τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά όπως κάνει η Σκανδιναβία, θα μπορούσε να έχει ένα συν 8% στο ΑΕΠ, δηλαδή πάνω από 20 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεύτερο: η ευθύνη μας πρέπει να είναι ίση. Οι πλούσιοι θα πρέπει να πληρώνουν και οι φτωχοί να πληρώνουν λιγότερο. Η τρίτη ευθύνη, είναι η προστασία του περιβάλλοντος». "
ΣΧΟΛΙΟ: Καλά δεν θα μαλώσουμε τώρα κύριε Παπανδρέου για το αν θα λες τις περικοπές λιτότητα ή ευθύνη...Όπως νοιώθεις καλύτερα. Και ας πάψει ανέξοδα να χρησιμοποιείται η προστασία του περιβάλλοντος, που δεν την βλέπουμε δυστυχώς, σαν προοδευτικό πρόσχημα για να κρύβει άλλες μεταρρυθμίσεις, ασχημονούσες σε βάρος της κοινωνίας. Η προστασία του περιβάλλοντος είναι πολύ σοβαρό θέμα για να παίζουμε μαζί της, δείχνοντας φιλολογικό ενδιαφέρον μικροπολιτικών ωφελειών.
Για τη δικαιοσύνη στη φορολόγηση πλουσίων και φτωχών, σχόλιο παρακάτω.
"Σε σχέση με τις περικοπές στον δημόσιο τομέα, ο πρωθυπουργός προσθέτει ότι «ήμασταν σε μια κατάσταση επικείμενης χρεοκοπίας. Έπρεπε να δωρίσουμε αίμα για να μπορέσει να επιζήσει ο ασθενής. Πήραμε όσα λιγότερα χρήματα γινόταν από τους φτωχούς, συνταξιούχους και πολλά από τους πιο εύπορους εργαζόμενους. Το πρόβλημα δεν είναι μόνον η δημόσια γραφειοκρατία αλλά και ο ιδιωτικός τομέας. Πρέπει να καταπολεμηθεί με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα η φοροδιαφυγή. Αλλά δεν μπορούσαμε να το κάνουμε μέσα σε μόλις 2 μήνες. Αυτή, αν θέλετε, ήταν η πραγματική αδικία. Τώρα πρέπει να διορθωθεί». "
ΣΧΟΛΙΟ: Το παράδειγμα με τον ασθενή που χρειάζεται μετάγγιση αίματος είναι πετυχημένη μεταφορά αλλά προσωπικά μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια σε άλλες εποχές όταν κάποιος άλλος μίλαγε για ασθενείς στο γύψο και επέμενε να χρησιμοποιεί παραβολές προερχόμενες από τον κόσμο της Ιατρικής.
Μπορεί να έχει δίκιο ο κύριος Παπανδρέου ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς αλλά και πάλι αυτό το Κράτος δεν έγινε από παρθενογένεση. Κάποιοι το έκαναν έτσι ανίκανο, κυβερνώντας εδώ και 35 χρόνια. Μπορεί αναλογικά να πήρε πιο πολλά ο κύριος Παπανδρέου από τους υψηλόμισθους απ' ότι από τους χαμηλόμισθους, αλλά θεωρεί ότι έτσι έκανε κάτι; Κατ' αρχάς, τα επίπεδα μισθών των χαμηλόμισθων δεν δικαιολογούσαν να πάρει οτιδήποτε απ' αυτούς ο κύριος Πρωθυπουργός. Απλά πέτυχε να μεγαλώσει το ποσοστό όσων σιτίζονται σε συσσίτια, βοηθώντας ελάχιστα τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Από την άλλη αισθάνεται να πράττει δίκαια φορολογώντας τους υψηλόμισθους εργαζομένους, που δεν μπορεί να διαφύγουν τον έλεγχο και έτσι και αλλιώς αυτοί συνεισέφεραν τα μέγιστα στην φορολογική πίτα και συνάμα αφήνοντας την τεράστια παραοικονομία της χώρας αλώβητη;
Η δήλωση ότι η αδικία στη φορολόγηση των αδυνάτων είναι η ώρα να διορθωθεί, αποτελεί δημόσια δέσμευση ή προεκλογική υπόσχεση με φρούδες ελπίδες πραγματοποίησης όταν οι εκλογές αποτελέσουν παρελθόν;
Ρωτώ γιατί εδώ τελευταία διαδίδονται μέχρι και περί επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους από κυβερνητικούς κύκλους, που υποτίθεται πρόσκεινται στο Μνημόνιο. Και υποψήφιοι με χρίσμα ΠΑΣΟΚ βγαίνουν και λένε, αντίθετα με την άποψη του Προέδρου του κόμματός, ότι οι εκλογές είναι τοπικές και όχι δημοψήφισμα του Μνημονίου. Γενικά επικρατεί μια ...ας την χαρακτηρίσω με ήπιο τρόπο... αναστάτωση, όπου πια δεν ξέρεις τι να πιστέψεις και τι όχι.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα, ο κύριος Παπανδρέου ζητάει λευκές επιταγές ... από ένα Λαό, που με όλους τους δυνατούς τρόπους τρέπεται στην σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό, ενώ παράλληλα του ζητάμε του Λαού αυτού (των διεφθαρμένων, που τα έφαγαν τα λεφτά μαζί με τον κύριο Πάγκαλο;;;) ν' αναλάβει ευθύνες αποφάσεων σε θέματα που ήδη έχουν δεσμευτεί οι πολιτικοί του κατά τρόπο πιθανόν μη αναστρέψιμο και πάντως εν πολλοίς άγνωστο στον, υποτίθεται, κυρίαρχο Λαό.
Να και η αποστολή στο "τηγάνι". Λευκό μαντήλι στο Βαζ Τε;
Μάχο, Παναγόπουλος, Σιόβας, Κοντοές, Λάτκα, Όμο, Βαρό, Κουμορτζί, Κούκετς, Γουνδουλάκης, Τσότσαλιτς, Αναστασόπουλος, Κολοβός, Σάμαρης, Χίκα, Σαλαλί, Ριέρα, Μπάλαμπαν.
Βαζ Τε και Οκπάκο εκτός σε σχέση με την προηγούμενη αποστολή και αναγκαστικά εκτός ο Μανιάτης, λόγω τιμωρίας. Νέα πρόσωπα ο Όμο και ο Κολοβός.
Αυτός ο Σκούρτης τόσο χάλια είναι που δεν μπορούμε να τον βάλουμε ούτε στην 18άδα; Τι στο καλό επιλέγαμε όλο το καλοκαίρι και τρέχαμε μετά και για έκδοση δελτίων και αλλαγές νόμων; Καλά για Ρίσγκαρντ δεν ρωτώ πια... ενώ για το Βαζ Τε φαίνεται ότι πρέπει να ετοιμάζω λευκό μαντήλι.
Η άποψη, που έχει χιλιοδιατυπωθεί παντού είναι ότι ασχέτως, χρώματος, φυλής και προτιμήσεων οπαδών και άλλων τινών, οι ικανότεροι στις προπονήσεις πρέπει να παίζουν. Εγώ πρόσθετα πάντα ότι θέση έχουν και αυτοί με κάποια ποιότητα, που μπορεί στις δύσκολες στιγμές να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ο προπονητής σαφώς ξέρει καλύτερα απ' όλους, αρκεί να επιλέγει με βάση την τεχνική του άποψη και όχι προκαταλήψεις και προτιμήσεις του περιβάλλοντος. Το σχόλιο είναι γενικό και δεν αφορά τον Άκη Μάντζιο και τις τωρινές του επιλογές, που φαίνονται λογικές. Γενικές αρχές διατυπώνω για όλους εμάς, που μας αρέσει πριν, και μετά τους αγώνες, να σχολιάζουμε αυτές τις επιλογές.
Πάντως αυτές οι επιλογές μάλλον δείχνουν ότι σύντομα θα γίνει το ξεσκαρτάρισμα των επιλογών της Στοροκιντείου Μπαγκσμποκικής περιόδου.
Βαζ Τε και Οκπάκο εκτός σε σχέση με την προηγούμενη αποστολή και αναγκαστικά εκτός ο Μανιάτης, λόγω τιμωρίας. Νέα πρόσωπα ο Όμο και ο Κολοβός.
Αυτός ο Σκούρτης τόσο χάλια είναι που δεν μπορούμε να τον βάλουμε ούτε στην 18άδα; Τι στο καλό επιλέγαμε όλο το καλοκαίρι και τρέχαμε μετά και για έκδοση δελτίων και αλλαγές νόμων; Καλά για Ρίσγκαρντ δεν ρωτώ πια... ενώ για το Βαζ Τε φαίνεται ότι πρέπει να ετοιμάζω λευκό μαντήλι.
Η άποψη, που έχει χιλιοδιατυπωθεί παντού είναι ότι ασχέτως, χρώματος, φυλής και προτιμήσεων οπαδών και άλλων τινών, οι ικανότεροι στις προπονήσεις πρέπει να παίζουν. Εγώ πρόσθετα πάντα ότι θέση έχουν και αυτοί με κάποια ποιότητα, που μπορεί στις δύσκολες στιγμές να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ο προπονητής σαφώς ξέρει καλύτερα απ' όλους, αρκεί να επιλέγει με βάση την τεχνική του άποψη και όχι προκαταλήψεις και προτιμήσεις του περιβάλλοντος. Το σχόλιο είναι γενικό και δεν αφορά τον Άκη Μάντζιο και τις τωρινές του επιλογές, που φαίνονται λογικές. Γενικές αρχές διατυπώνω για όλους εμάς, που μας αρέσει πριν, και μετά τους αγώνες, να σχολιάζουμε αυτές τις επιλογές.
Πάντως αυτές οι επιλογές μάλλον δείχνουν ότι σύντομα θα γίνει το ξεσκαρτάρισμα των επιλογών της Στοροκιντείου Μπαγκσμποκικής περιόδου.
Πανιώνιο ... "ευτράπελο"(!?)...
Από Sportnet:
"... Παρελθόν αποτελούν από τον Πανιώνιο και οι σκάουτερ της ομάδας Λαγωνικάκης, Φαμέλης, ο γυμναστής των νεαρών τερματοφυλάκων, Κύρκος και ο οδηγός του πούλμαν, Παπαδόπουλος."
Βέβαια δεν μπορούμε να κάνουμε χιούμορ στις μέρες μας όταν άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, αλλά αυτή η απόλυση του οδηγού του πούλμαν, φαντάζει κάπως παράταιρη...
Για τους άλλους μπορεί να πεις ότι υπάρχουν και αγωνιστικοί λόγοι τέλος πάντων. Για τον οδηγό, να υποθέσουμε, ότι 'στούκαρε' κάπου με ευθύνη του; Να πούμε ότι το πήγαινε από τις λακκούβες και ζαλίζονταν οι παίκτες και είχαν μειωμένη απόδοση; Πάντως βλέποντάς τον, αρκετά Σαββατοκύριακα, να κάνει ζογκλερικές μανούβρες στα παρκαρίσματα / ξεπαρκαρίσματα στο γκαράζ του γηπέδου στο χώρο μπροστά από τα γήπεδα τένις του Μίλωνα, μου είχε φανεί αρκετά δεξιοτέχνης...Κανείς δεν ξέρει βέβαια...
Αν πρόκειται πάντως για μείωση προσωπικού λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, ελπίζω να μην καταργηθεί το πούλμαν και πηγαίνουν οι παίκτες με λεωφορείο, ούτε να δούμε τον φίλο τον Κώστα τον Παπαδάκο με δίπλωμα επαγγελματικής οδήγησης, ν' αναλαμβάνει και αυτή τη δουλειά, στα πλαίσια των αναγκαίων περικοπών.
"... Παρελθόν αποτελούν από τον Πανιώνιο και οι σκάουτερ της ομάδας Λαγωνικάκης, Φαμέλης, ο γυμναστής των νεαρών τερματοφυλάκων, Κύρκος και ο οδηγός του πούλμαν, Παπαδόπουλος."
Βέβαια δεν μπορούμε να κάνουμε χιούμορ στις μέρες μας όταν άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, αλλά αυτή η απόλυση του οδηγού του πούλμαν, φαντάζει κάπως παράταιρη...
Για τους άλλους μπορεί να πεις ότι υπάρχουν και αγωνιστικοί λόγοι τέλος πάντων. Για τον οδηγό, να υποθέσουμε, ότι 'στούκαρε' κάπου με ευθύνη του; Να πούμε ότι το πήγαινε από τις λακκούβες και ζαλίζονταν οι παίκτες και είχαν μειωμένη απόδοση; Πάντως βλέποντάς τον, αρκετά Σαββατοκύριακα, να κάνει ζογκλερικές μανούβρες στα παρκαρίσματα / ξεπαρκαρίσματα στο γκαράζ του γηπέδου στο χώρο μπροστά από τα γήπεδα τένις του Μίλωνα, μου είχε φανεί αρκετά δεξιοτέχνης...Κανείς δεν ξέρει βέβαια...
Αν πρόκειται πάντως για μείωση προσωπικού λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, ελπίζω να μην καταργηθεί το πούλμαν και πηγαίνουν οι παίκτες με λεωφορείο, ούτε να δούμε τον φίλο τον Κώστα τον Παπαδάκο με δίπλωμα επαγγελματικής οδήγησης, ν' αναλαμβάνει και αυτή τη δουλειά, στα πλαίσια των αναγκαίων περικοπών.
Θέλουμε συγκρούσεις σε πεδία Δον Kιχωτικών μαχών ή συναίνεση, συνεργασίες και πραγματικά εθνική πολιτική;
"...Αναφερόμενος στο θέμα των πρόωρων εκλογών, τόνισε ότι, δεν είχε και δεν έχει καμία πρόθεση να πάμε σε εθνικές εκλογές, διότι, όπως συμπλήρωσε, πρόθεση του ήταν «να συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε με το ίδιο πάθος και την ίδια αφοσίωση». Αλλά όπως σημείωσε «προϋπόθεση, για να πετύχει η τεράστια προσπάθεια της χώρας, του λαού μας σήμερα είναι η ενότητα, είναι η αφοσίωση, είναι η ανάγκη να συνταχθούμε όλοι μαζί μπροστά στο μεγάλο στόχο».
ΣΧΟΛΙΟ: Ποιες κινήσεις συνεργασίας και ενότητας έχει κάνει από μέρους του ο κύριος Πρωθυπουργός, έστω και προς αυτούς που ασπάζονται την υποστήριξη του Μνημονίου, ώστε να δικαιούται τώρα να ζητάει ενότητα και σύνταξη όλων σε κοινό αγώνα;
Πως δεν είχε και δεν έχει πρόθεση για διεξαγωγή εθνικών εκλογών, όταν μόνος του και χωρίς πρόκληση του ζητήματος από τους πολιτικούς αντιπάλους του, έθεσε το θέμα;
Γιατί αυτοϋπονομεύει την, κατά τα δικά του λεγόμενα, τεράστια προσπάθεια της χώρας, παίζοντας το παιχνίδι των αντιπάλων του και μετατρέποντας τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε δημοψήφισμα για το Μνημόνιο, τι στιγμή που κάλλιστα θα μπορούσε με πλήρη συνάφεια με τη λογική των πραγμάτων, ν' αρνηθεί να "παίξει" στο γήπεδο των αντιπάλων του και να θέσει τις επερχόμενες τοπικές εκλογές, επίσημα "εκτός θέματος";
Επίσης όπως υπογράμμισε στην συνέχεια «δεν πρόκειται ούτε μια στιγμή να διστάσω να κάνω αυτό που επιβάλλουν οι συνθήκες, αν συνεχιστεί η αντιπατριωτική απόπειρα υπονόμευσης αυτής της ενότητας, αυτού του αγώνα, που κάνει ο λαός μας».".
"Και συμπλήρωσε: «Κριτής όλων μας, ήταν, είναι και θα είναι ο Ελληνικός λαός. Αυτός είναι που απαντάει πάντα στα αδιέξοδα. Στη Δημοκρατία, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Γι’ αυτό και στις 7 του Νοέμβρη απαντάμε μαζικά σε όλους εκείνους που υπονομεύουν την προσπάθεια. Που επιχειρούν να διακόψουν την πορεία σωτηρίας και ανόρθωσης της χώρας. Είναι στο χέρι κάθε Έλληνα, κάθε Ελληνίδας, στο χέρι όλων μας, να στείλουμε στις 7 του Νοέμβρη ένα ισχυρό μήνυμα σταθερότητας και συνέχισης των μεγάλων αλλαγών, που βγάζουν τη χώρα από την κρίση. Να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να τινάξει στον αέρα τις θυσίες που έχει κάνει ο λαός μας για να αποφύγει η χρεοκοπία»".
«Ούτε προειλημμένες αποφάσεις υπάρχουν, ούτε μπλόφες. Υπάρχει μόνο η απόφαση, η ψήφος ευθύνης κάθε πολίτη στις 7 του Νοέμβρη», υπογράμμισε επίσης ο πρωθυπουργός".
ΣΧΟΛΙΟ: Αντί να καλέσει το λαό να ψηφίσει κατά βούληση τους πιο άξιους, όπως υπαγορεύει η Δημοκρατία, που δεν έχει αδιέξοδα, καλεί τον κόσμο να ψηφίσει ασχέτως των αναγκών του τόπου του, για τον οποίον διεξάγονται οι εκλογές. Εκτός αν θεωρεί αξιωματικά ότι οι επιλογές των υποψηφίων, που έδωσε το χρίσμα, είναι ασχέτως της λαϊκής ετυμηγορίας, οι πλέον άξιες και ικανές. Αλλά καλώς ή κακώς, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα ... και τα αδιέξοδα δεν έχουν χρώμα για τη Δημοκρατία, είτε είναι μπλε, είτε κόκκινοι, είτε πράσινοι, αυτοί που τα βάζουν.
"Κατά την διάρκεια της ομιλία του ο Γιώργος Παπανδρέου άσκησε κριτική στην Νέα Δημοκρατία τονίζοντας ότι την κρίσιμη αυτή στιγμή για τη χώρα, υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να ανακόψουν αυτή την πορεία, όπως δυστυχώς και η Αξιωματική Αντιπολίτευση, η οποία επιμένει να υπερασπίζεται και να ταυτίζεται με το παρελθόν της, με όσα προκάλεσε στην πατρίδα μας.
Επίσης άσκησε κριτική και σε κόμματα της Αριστεράς σημειώνοντας: «Το ίδιο κάνει και ένα μεγάλο μέρος της άλλης Αριστεράς, που έχει βολευτεί με το να κρύβεται πίσω από τα αθέμιτα προνόμια μικρών μειοψηφιών και κάποιων συντεχνιών. Που μας λέει να μην αλλάξουμε τίποτα, να μην αλλάξει ένα Κράτος, που καταπίεζε για χρόνια τον πολίτη. Ακόμη όπως πρόσθεσε «αυτές οι δυνάμεις επέλεξαν να πουν ένα «όχι» σε όλες τις μεγάλες προοδευτικές αλλαγές, αυτές που χρειάζεται η χώρα, για να αναπνεύσει και να απελευθερωθεί»".
ΣΧΟΛΙΟ: Είναι πραγματικά ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΟ, ο αρνητής όλων των μικρών προσπαθειών του παρελθόντος, που δειλά έγιναν για αλλαγές παρόμοιες αλλά μικρότερης κλίμακας από τις τωρινές, να έρχεται τώρα και ν' ασκεί κριτική χωρίς ούτε σταγόνα ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ. Και συνεχίζει να επιρρίπτει πλήρως τις ευθύνες σε συγκεκριμένο χώρο απ' όσους εξουσίασαν τη χώρα στην μεταπολίτευση, αγνοώντας και αποσιωπώντας τις ευθύνες, που βαρύνουν και το δικό του χώρο. Και σε όλο το μεγαλείο έλλειψης αιδούς, έρχεται να κατηγορήσει για το Κράτος, που ο ίδιος και οι συν αυτώ έκτισαν εδώ και τριανταπέντε χρόνια, τον χώρο της άλλης Αριστεράς, αυτής που μόνη δεν βαρύνεται από ευθύνες διακυβέρνησης και μόνον μπορείς να την κατηγορήσεις για στείρα και ανέξοδη αντιπολίτευση διαμαρτυρίας, χωρίς προτάσεις λύσεων.
Και πως μπορεί να μιλάει για ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ, όταν μεταξύ άλλων ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ (απ' όσους σκέφτονται λογικά και ρεαλιστικά τουλάχιστον) συμπεριλαμβάνει κατά τρόπο ανοργάνωτο και τραγικά αστείο σε πολλές περιπτώσεις, μέτρα αποδόμησης του κράτους πρόνοιας για τους αδυνάτους, με περικοπές μισθών και συντάξεων σε χαληλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους ως τις περικοπές των παπουτσιών για τους διαβητικούς και το κλείσιμο των ΚΑΠΗ.
Λυπάμαι αλλά πιστεύω ότι η τακτική σύγκρουσης, που διάλεξε ν' ακολουθήσει ο κύριος Παπανδρέου γι' αυτές τις εκλογές, υπονομεύει την ίδια του την κυβερνητική προσπάθεια και μπορεί να συσπειρώνει τους λίγους, που πια έχουν μείνει πιστοί στα κομματικά φέουδα της μεταπολίτευσης αλλά απομακρύνει τους πολλούς που ζητούν πραγματική συναίνεση, συνεννόηση και συνεργασία, πέρα από κόμματα και ιδεοληψίες. Και μ' αυτό τον τρόπο, ο κύριος Παπανδρέου αδικεί τον εαυτό του και τ' ότι προσπαθεί από τον περασμένο Γενάρη να κάνει (γιατί πριν το Γενάρη απλά προσέθετε υλικά στις ταφόπλακες, που πάνε να θάψουν τη χώρα...). Αντί για εκλογές και αδιέξοδα στη Δημοκρατία, ας κοιτάξει να κυβερνήσει με πραγματικές και όχι εικονικές συνεργασίες με όσους μπορεί να συνεργαστεί στα πλαίσια της πολιτικής, που θεωρεί ότι θα διασώσει τη χώρα και ας κοιτάξει να πετύχει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση των υπολοίπων, σταματώντας να κάνει μόνον το καλό παιδί στις επιταγές των δανειστών και προσπαθώντας να τους πείσει ότι πιο πολλά λεφτά θα πάρουν πίσω, αν δεν εξαθλιώσουν τη χώρα ως το τέλος του 2013 και αν αντί ν' αποσύρουν τις επενδύσεις τους απ' αυτήν, την βοηθήσουν ν' αναπτυχθεί και όχι απλά να πληρώνει τους τόκους των δανεικών.
Η χώρα κύριε Παπανδρέου (και οι υπόλοιποι) δεν έχει ανάγκη συγκρούσεων όπου Δον Κιχώτες πολεμούν με ανεμόμυλους. Έχει ανάγκη εθνικής πολιτικής για τη χώρα και όχι πολιτικής για το συμφέρον απλά των δανειστών της και με την κάποια κρυφή ελπίδα ότι η μετάθεση της χρεοκοπίας για λίγο καιρό, ίσως σώσει κάτι.
Και αυτός ο αγώνας είναι ευκαιρία για αποδείξεις
Με την ίδια τακτική και σύνθεση λέει η Sentragoal ότι θα δούμε το Σάββατο τον Πανιώνιο στο Καραϊσκάκη. Η μόνη διαφορά (μόνη αλλά βασική...) είναι η αναγκαστική αντικατάσταση του Μανιάτη στο δεξί άκρο της άμυνας από το Βαρό.
Είναι μια ευκαιρία να αποδειχθεί πόσο αυτή η αλλαγή παίζει ρόλο στην απόδοση της ομάδας. ¨Οταν ο Μανιάτης έπαιζε στο κέντρο, φαινόταν η ομάδα να υστερεί δεξιά, τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην αμυντική λειτουργία. Ο Γάλλος, που σημειωτέον αγοράστηκε για να παίζει αριστερά, αλλά δεν έπεισε ότι είναι καλύτερος εκεί από τον επίσης δεξιοπόδαρο Κοντοέ, καλείται τώρα ν' αποδείξει ότι είναι αν μη τι άλλο αξιόπιστη λύση στη φυσική του θέση και μπορεί να προσφέρει σύμφωνα με την εμπειρία του.
Ο αγώνας είναι και μια ευκαιρία για τον Πανιώνιο, να παίξει με μειωμένο άγχος, σοβαρά και συνετά, προσανατολισμένος στο στόχο ενός θετικού αποτελέσματος και όχι με διαθέσεις αυτοχειριασμού, απλά για να λέμε μετά, ότι παίξαμε ανοικτά και επιθετικογενώς προς χάρην του καλού ποδοσφαίρου (πράγμα που κάναμε σε αρκετή έκταση στο πρόσφατο παρελθόν).
Όχι στα "ταμπούρια", που δεν αρέσουν σε κανένα αλλά και δεν δίνουν λύσεις αλλά ούτε στην αμετροεπή τακτική ότι παίζουμε το ποδόσφαιρό μας ασχέτως έδρας και αντιπάλου και με άγνοια κινδύνου.
Ούτε και ντε και καλά ότι δεν μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα γιατί κάθε αγώνας και με τον πιο δύσκολο αντίπαλο δεν είναι εκ προοιμίου χαμένος και κάθε βαθμός, στη φάση που είμαστε, είναι υπερπολύτιμος και διεκδικητέος. Το ποδόσφαιρο είναι και παιχνίδι τακτικής και σαφώς δεν ενδείκνυται για "καμικάζι" αλλά για μαχητές με στρατηγική και σχέδιο.
Ακόμα και αν δεν πάρουμε θετικό αποτέλεσμα αύριο, είναι και αυτός ο αγώνας και ο τρόπος που θα παίξουμε, μια ευκαιρία για πολλούς και για την ομάδα, ν' αποδείξουν πράγματα.
Είναι μια ευκαιρία να αποδειχθεί πόσο αυτή η αλλαγή παίζει ρόλο στην απόδοση της ομάδας. ¨Οταν ο Μανιάτης έπαιζε στο κέντρο, φαινόταν η ομάδα να υστερεί δεξιά, τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην αμυντική λειτουργία. Ο Γάλλος, που σημειωτέον αγοράστηκε για να παίζει αριστερά, αλλά δεν έπεισε ότι είναι καλύτερος εκεί από τον επίσης δεξιοπόδαρο Κοντοέ, καλείται τώρα ν' αποδείξει ότι είναι αν μη τι άλλο αξιόπιστη λύση στη φυσική του θέση και μπορεί να προσφέρει σύμφωνα με την εμπειρία του.
Ο αγώνας είναι και μια ευκαιρία για τον Πανιώνιο, να παίξει με μειωμένο άγχος, σοβαρά και συνετά, προσανατολισμένος στο στόχο ενός θετικού αποτελέσματος και όχι με διαθέσεις αυτοχειριασμού, απλά για να λέμε μετά, ότι παίξαμε ανοικτά και επιθετικογενώς προς χάρην του καλού ποδοσφαίρου (πράγμα που κάναμε σε αρκετή έκταση στο πρόσφατο παρελθόν).
Όχι στα "ταμπούρια", που δεν αρέσουν σε κανένα αλλά και δεν δίνουν λύσεις αλλά ούτε στην αμετροεπή τακτική ότι παίζουμε το ποδόσφαιρό μας ασχέτως έδρας και αντιπάλου και με άγνοια κινδύνου.
Ούτε και ντε και καλά ότι δεν μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα γιατί κάθε αγώνας και με τον πιο δύσκολο αντίπαλο δεν είναι εκ προοιμίου χαμένος και κάθε βαθμός, στη φάση που είμαστε, είναι υπερπολύτιμος και διεκδικητέος. Το ποδόσφαιρο είναι και παιχνίδι τακτικής και σαφώς δεν ενδείκνυται για "καμικάζι" αλλά για μαχητές με στρατηγική και σχέδιο.
Ακόμα και αν δεν πάρουμε θετικό αποτέλεσμα αύριο, είναι και αυτός ο αγώνας και ο τρόπος που θα παίξουμε, μια ευκαιρία για πολλούς και για την ομάδα, ν' αποδείξουν πράγματα.
Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010
Στη "ζυγαριά" οι αποφάσεις για το θέμα προπονητή στον Πανιώνιο. Γέρνει ως τώρα στην παραμονή Μάντζιου και βλέπουμε...
Διαβάζω στο ethnos.gr ότι οι διοικούντες τον Πανιώνιο νοιώθουν σχετικά ασφαλείς με τον Άκη Μάντζιο και εμφανίζονται να μην βιάζονται για να βρουν νέο προπονητή. Πάνε με τον Άκη και μετά τον Ολυμπιακό ίσως, εκτός και αν βρεθεί λύση πολύ καλή και φθηνή.
Δεν θέλω να μειώσω τον Άκη, που σε σχέση με αρκετές από τις περιπτώσεις που δημοσιοποιήθηκαν, έχει το τεράστιο πλεονέκτημα της γνώσης της ομάδας, αλλά σίγουρα η νέα λύση προπονητή δεν σημαίνει και την αποχώρηση του Μάντζιου από το τεχνικό επιτελείο. Και παράλληλα και πάλι βάζουμε τα σχετικά ρίσκα μας, αν καθηλωθούμε στην περίπτωση παραμονής Μάντζιου και δεν ξέρω πόσο η κατάστασή μας χωράει και άλλες ζαριές στην τύχη. Πρέπει να δουν ότι αν δεν τραβήξει σε βάθος χρόνου η περίπτωση Μάντζιου, τότε μπορεί να είναι πολύ αργά για διορθώσεις πια.
Όπως έγραψα και χθες όταν διώχνεις προπονητή όπως έγινε με το Στόρε, εκκρεμούν έξοδα για την αποζημίωση του και αυτά μειώνουν πολύ τον προϋπολογισμό, που έχεις για το νέο τεχνικό. Πέρυσι δεν έγινε το ίδιο με την αποχώρηση Φερέρα, που δεδομένου ότι ήδη είχε κλείσει στη Λόκερεν και ήθελε να φύγει και ο ίδιος, δεν έθεσε θέμα αποζημίωσης. Και οι περιπτώσεις των διαθέσιμων προπονητών δεν φάνηκε να εμπνέουν τέτοια σιγουριά, που να δικαιολογούν οικονομική υπέρβαση.
Το ζήτημα είναι ιδιαίτερα δύσκολο για να ληφθούν αποφάσεις αλλά και συνάμα κρίσιμο. Προς το παρόν μένουμε με τις δάφνες της νίκης μας επί της ΑΕΚ και με το γεγονός ότι πάμε χωρίς άγχος στο Καραϊσκάκη για ένα παιχνίδι, που η επιτυχία δεν είναι κάτι στο οποίο υπολογίζαμε (ή εν τέλει από δω και μπρος δεν πρέπει τίποτα να το βλέπουμε έτσι και να κτυπάμε τα πάντα και τον παραμικρό βαθμό; Υπάρχει βέβαια και ο κίνδυνος να προσπαθήσεις με τον Ολυμπιακό και να έχεις απώλειες για τον επόμενο αγώνα ζωής και θανάτου με τον Ατρόμητο...Έτσι είναι η ζωή...Ζυγαριά ακριβείας, που πρέπει να σταθμίζεις καλά τ' αντίβαρα για να ισορροπεί).
ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ποιο μακρυά και από τη σχετική ανακοίνωση της ΠΑΕ, το πάει το πράγμα το e-go.gr σήμερα:
"Το θέλημα του Ακη Μάντζιου και πολλών φίλων του Πανιωνίου έγινε πραγματικότητα, αφού χθες η διοίκηση του συλλόγου αποφάσισε να τον στηρίξει και να τον κρατήσει στον πάγκο της ομάδας. Σύμφωνα με κύκλους της ΠΑΕ, «ο Πανιώνιος έχει προπονητή τον Ακη Μάντζιο, ο οποίος χαίρει της εκτίμησης της διοίκησης».
Αρα οι «κυανέρυθροι» συνεχίζουν με τον υπηρεσιακό τεχνικό, που γίνεται μόνιμος και δεν θα κριθεί μόνο από τα επόμενα ένα-δύο αποτελέσματα. Πέρα από τη διοίκηση και η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών φαίνεται πως συμφωνεί με αυτή την απόφαση και όλοι μαζί ενωμένοι θα προσπαθήσουν να βγάλουν την ομάδα από τη δύσκολη βαθμολογική κατάσταση που βρίσκεται. Δεν αποκλείεται, με τη νέα χρονιά, να γίνουν κάποιες επαφές ή κρούσεις για προπονητή, όμως κάτι τέτοιο θα αφορά το πλάνο της αγωνιστικής περιόδου 2011-12! Ακόμα είναι πολύ νωρίς για τέτοιες σκέψεις."
Συγχαρητήρια στον Άκη το Μάντζιο και τους πολλούς φίλους του συλλόγου, που έκαναν το θέλημά τους πραγματικότητα.
Πέρυσι δεν τους βγήκε και στο μεσοδιάστημα από την αποπομπή Φερέρα δεν ήρθαν τ' αποτελέσματα και υπήρχαν και κάποια λεφτά στην άκρη και έτσι ήρθε ο μπαρμπά Γιώργος ο Παράσχος να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Φέτος ήρθαν "πιο βολικά" τα πράγματα για να γίνει το θέλημα, πραγματικότητα και μάλιστα με συμφωνία και της πλεονότητας των ποδοσφαιριστών, ιδίως αυτών που δεν έπαιζαν πιθανότατα στην Στοροκίντειο περίοδο και δεν είναι και ώρα τώρα να χρειαστεί να πείσουν νέο προπονητή που δεν τους ξέρει και θα πάει στις εύκολες λύσεις.
Αν αληθεύει το ότι ο Μάντζιος δεν κρίνεται από τα επόμενα 1-2 ματς, απλά να υπενθυμίσω ότι το ένα απ' αυτά (με τον Ατρόμητο) είναι εκ των ουκ άνευ, να νικήσει η ομάδα. Αν ο μη γένοιτο δεν μας βγει, τι ακριβώς θα γίνει; Θα πούμε "Δεν πειράζει...Αυτά έχει η ζωή"; Θα κάνουμε πλάνα για την επόμενη χρονιά;
Εν πάση περιπτώσει, η ομάδα υποτίθεται ότι είναι κάπως καλά προετοιμασμένη και αυτό που χρειάζεται από δω και μπρος είναι διαχείριση. Και αν την κατάφερε ο Σταματόπουλος πριν δυο χρόνια, μάλλον μπορεί να την κάνει και ο Μάντζιος τώρα. Αρκεί να μην ξεχνούν οι παίκτες να παίζουν, όπως στη Ρόδο... Ίσως δεν γίνεται να συμβαίνει συνέχεια η αποκορύφωση της απόδοσης κάποιων, σαν και αυτή που είδαμε με την ΑΕΚ, αλλά δεν χρειάζεται και πάντα μια τέτοια αποκορύφωση για να παίρνεις θετικά αποτελέσματα. Αρκεί ένας αξιοπρεπής μέσος όρος απόδοσης ... εκτός και αν σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει η θέληση...
Μια καλή πρόταση επίσης είναι να κάνουμε συμβόλαιο σε προπονητή για 6 μήνες, να κάνει την προετοιμασία , να τρώει και ότι "λούκια" προκύψουν στην αρχή και μετά να έρχεται εκπαιδευμένος ο βοηθός και να αναλαμβάνει. Ίσως είναι κακεντρεχές το παραπάνω αλλά το κάναμε πρόπερσι, το κάνουμε φέτος, πήγαμε να το κάνουμε και πέρυσι, οπότε τείνει να γίνει μέθοδος.
Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω όλα να πάνε κατ' ευχήν και να μην προκύψουν οι δυσκολίες του ρίσκου που αποφασίστηκε. Εδώ ο Μουρίνιο από μεταφραστής έγινε σούπερ προπονητής, γιατί να μην βγει και ο Άκης, που έχει και εμπειρίες και σαν παίκτης και σαν τεχνικός, λίρα εκατό; Όλα γίνονται. Απλά αυτή τη ριμάδα την τύχη φοβάμαι, που όποτε την χρειαστήκαμε εδώ και καιρό, μας γύριζε την πλάτη...
ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ποιο μακρυά και από τη σχετική ανακοίνωση της ΠΑΕ, το πάει το πράγμα το e-go.gr σήμερα:
"Το θέλημα του Ακη Μάντζιου και πολλών φίλων του Πανιωνίου έγινε πραγματικότητα, αφού χθες η διοίκηση του συλλόγου αποφάσισε να τον στηρίξει και να τον κρατήσει στον πάγκο της ομάδας. Σύμφωνα με κύκλους της ΠΑΕ, «ο Πανιώνιος έχει προπονητή τον Ακη Μάντζιο, ο οποίος χαίρει της εκτίμησης της διοίκησης».
Αρα οι «κυανέρυθροι» συνεχίζουν με τον υπηρεσιακό τεχνικό, που γίνεται μόνιμος και δεν θα κριθεί μόνο από τα επόμενα ένα-δύο αποτελέσματα. Πέρα από τη διοίκηση και η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών φαίνεται πως συμφωνεί με αυτή την απόφαση και όλοι μαζί ενωμένοι θα προσπαθήσουν να βγάλουν την ομάδα από τη δύσκολη βαθμολογική κατάσταση που βρίσκεται. Δεν αποκλείεται, με τη νέα χρονιά, να γίνουν κάποιες επαφές ή κρούσεις για προπονητή, όμως κάτι τέτοιο θα αφορά το πλάνο της αγωνιστικής περιόδου 2011-12! Ακόμα είναι πολύ νωρίς για τέτοιες σκέψεις."
Συγχαρητήρια στον Άκη το Μάντζιο και τους πολλούς φίλους του συλλόγου, που έκαναν το θέλημά τους πραγματικότητα.
Πέρυσι δεν τους βγήκε και στο μεσοδιάστημα από την αποπομπή Φερέρα δεν ήρθαν τ' αποτελέσματα και υπήρχαν και κάποια λεφτά στην άκρη και έτσι ήρθε ο μπαρμπά Γιώργος ο Παράσχος να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Φέτος ήρθαν "πιο βολικά" τα πράγματα για να γίνει το θέλημα, πραγματικότητα και μάλιστα με συμφωνία και της πλεονότητας των ποδοσφαιριστών, ιδίως αυτών που δεν έπαιζαν πιθανότατα στην Στοροκίντειο περίοδο και δεν είναι και ώρα τώρα να χρειαστεί να πείσουν νέο προπονητή που δεν τους ξέρει και θα πάει στις εύκολες λύσεις.
Αν αληθεύει το ότι ο Μάντζιος δεν κρίνεται από τα επόμενα 1-2 ματς, απλά να υπενθυμίσω ότι το ένα απ' αυτά (με τον Ατρόμητο) είναι εκ των ουκ άνευ, να νικήσει η ομάδα. Αν ο μη γένοιτο δεν μας βγει, τι ακριβώς θα γίνει; Θα πούμε "Δεν πειράζει...Αυτά έχει η ζωή"; Θα κάνουμε πλάνα για την επόμενη χρονιά;
Εν πάση περιπτώσει, η ομάδα υποτίθεται ότι είναι κάπως καλά προετοιμασμένη και αυτό που χρειάζεται από δω και μπρος είναι διαχείριση. Και αν την κατάφερε ο Σταματόπουλος πριν δυο χρόνια, μάλλον μπορεί να την κάνει και ο Μάντζιος τώρα. Αρκεί να μην ξεχνούν οι παίκτες να παίζουν, όπως στη Ρόδο... Ίσως δεν γίνεται να συμβαίνει συνέχεια η αποκορύφωση της απόδοσης κάποιων, σαν και αυτή που είδαμε με την ΑΕΚ, αλλά δεν χρειάζεται και πάντα μια τέτοια αποκορύφωση για να παίρνεις θετικά αποτελέσματα. Αρκεί ένας αξιοπρεπής μέσος όρος απόδοσης ... εκτός και αν σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει η θέληση...
Μια καλή πρόταση επίσης είναι να κάνουμε συμβόλαιο σε προπονητή για 6 μήνες, να κάνει την προετοιμασία , να τρώει και ότι "λούκια" προκύψουν στην αρχή και μετά να έρχεται εκπαιδευμένος ο βοηθός και να αναλαμβάνει. Ίσως είναι κακεντρεχές το παραπάνω αλλά το κάναμε πρόπερσι, το κάνουμε φέτος, πήγαμε να το κάνουμε και πέρυσι, οπότε τείνει να γίνει μέθοδος.
Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω όλα να πάνε κατ' ευχήν και να μην προκύψουν οι δυσκολίες του ρίσκου που αποφασίστηκε. Εδώ ο Μουρίνιο από μεταφραστής έγινε σούπερ προπονητής, γιατί να μην βγει και ο Άκης, που έχει και εμπειρίες και σαν παίκτης και σαν τεχνικός, λίρα εκατό; Όλα γίνονται. Απλά αυτή τη ριμάδα την τύχη φοβάμαι, που όποτε την χρειαστήκαμε εδώ και καιρό, μας γύριζε την πλάτη...
Απομνημονεύματα αποδοχής ευθυνών κατά ανέξοδο τρόπο
«Κανένας δεν υπέστη μεγαλύτερο σοκ και δεν θύμωσε περισσότερο από μένα όταν δεν βρήκαμε τα όπλα».
Ε και τι έγινε που θύμωσες; Και αφού δεν ήσουν σίγουρος γιατί το έκανες και διαβεβαίωνες απόλυτα για τα στοιχεία που είχες; Ο κόσμος βέβαια το έχει τούμπανο το γιατί αλλά τι σημασία έχει τώρα; Αυτό που ήταν να γίνει, έγινε. Και δεν είναι η πτώση του δικτάτορα, που έχει σημασία, όσο το πόσο κοστολογήθηκαν οι ζωές, που χάθηκαν και χάνονται και το πόσο ανέξοδα μπορεί να εξαπατούν κάποιοι την κοινή γνώμη για να επιβάλουν γεωπολιτικές.
Από tanea.gr αντιγράφω το σχετικά απόσπασμα των απομνημονευμάτων Τζωρτζ Μπους, "Decision Points":
«Με αρρωσταίνει η σκέψη ότι δεν βρήκαμε όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ» γράφει στην βιογραφία του ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, αποκαλύπτοντας ότι είχε σκεφτεί να αντικαταστήσει τον Ντικ Τσέινι, αποκαλώντας τον «Νταρθ Βέιντερ της κυβέρνησης» (ο πιο σκοτεινός χαρακτήρας στον Πόλεμο των Άστρων).
Στην βιογραφία του με τίτλο «Decision Points», η οποία θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα, ο Τζορτζ Μπους υπερασπίζεται την απόφασή του για εισβολή στο Ιράκ, λέγοντας ότι οι Ιρακινοί πολίτες είναι σε καλύτερη κατάσταση χωρίς τον Σαντάμ Χουσεΐν, τον οποίο αποκαλεί «δολοφόνο δικτάτορα».
Η αντιμετώπιση από τον υπεύθυνο πολιτικό άνδρα, της πρόκλησης ενός πολέμου, βασισμένου σε ψεύτικα στοιχεία και με αποτέλεσμα χιλιάδες θύματα και μια κατάσταση, που χρόνια μετά, παραμένει έκρυθμη στο Ιράκ, σαν μια απλή πολιτική ευθύνη, που δημιουργεί τύψεις, θα μείνει στην Ιστορία για να χαρακτηρίζει εγγράφως πλέον και με αυτοτεκμηρίωση, τον τέως ηγέτη του Λευκού Οίκου. Ούτε καν χρειάζεται ο λεγόμενος ιστορικός του μέλλοντος για να κρίνει σε αυτή την περίπτωση.
Και το αν η κατάσταση είναι καλύτερη στη δύσμοιρη χώρα, δεν λέει αυτό και πολλά πράγματα, αν σκεφτούμε το πόσοι ξένοι στρατοί χρειάζονται για να τη συντηρούν αυτήν την κατάσταση και πόσο δύσκολη είναι η αποχώρησή των. Και παρ' όλα αυτά τα θύματα αυτής της ιστορίας συνεχίζουν ν' αυξάνονται. Πρόσφατα περιστατικά δίνουν, για τραγική ειρωνεία λίγο πιο κάτω στη σελίδα τους, tanea.gr, με τη σφαγή εκκλησιάσματος στη Βαγδάτη. Οι συγκρίσεις είναι πολύ αδύναμες για να στηρίξουν αθωωτικά επιχειρήματα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ναι, η ανθρώπινη δικαιοσύνη δεν έχει πάντα το θάρρος ή τη δυνατότητα να κρίνει και να κρίνει σε πραγματικό χρόνο. Απ' ότι φαίνεται και η ανθρώπινη συνείδηση τύπτει μεν τους υπευθύνους αλλά οριακά και ανεπαίσθητα. Η ιστορία είναι εκεί πάντα και καταγράφει...
Ε και τι έγινε που θύμωσες; Και αφού δεν ήσουν σίγουρος γιατί το έκανες και διαβεβαίωνες απόλυτα για τα στοιχεία που είχες; Ο κόσμος βέβαια το έχει τούμπανο το γιατί αλλά τι σημασία έχει τώρα; Αυτό που ήταν να γίνει, έγινε. Και δεν είναι η πτώση του δικτάτορα, που έχει σημασία, όσο το πόσο κοστολογήθηκαν οι ζωές, που χάθηκαν και χάνονται και το πόσο ανέξοδα μπορεί να εξαπατούν κάποιοι την κοινή γνώμη για να επιβάλουν γεωπολιτικές.
Από tanea.gr αντιγράφω το σχετικά απόσπασμα των απομνημονευμάτων Τζωρτζ Μπους, "Decision Points":
«Με αρρωσταίνει η σκέψη ότι δεν βρήκαμε όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ» γράφει στην βιογραφία του ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, αποκαλύπτοντας ότι είχε σκεφτεί να αντικαταστήσει τον Ντικ Τσέινι, αποκαλώντας τον «Νταρθ Βέιντερ της κυβέρνησης» (ο πιο σκοτεινός χαρακτήρας στον Πόλεμο των Άστρων).
Στην βιογραφία του με τίτλο «Decision Points», η οποία θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα, ο Τζορτζ Μπους υπερασπίζεται την απόφασή του για εισβολή στο Ιράκ, λέγοντας ότι οι Ιρακινοί πολίτες είναι σε καλύτερη κατάσταση χωρίς τον Σαντάμ Χουσεΐν, τον οποίο αποκαλεί «δολοφόνο δικτάτορα».
Η αντιμετώπιση από τον υπεύθυνο πολιτικό άνδρα, της πρόκλησης ενός πολέμου, βασισμένου σε ψεύτικα στοιχεία και με αποτέλεσμα χιλιάδες θύματα και μια κατάσταση, που χρόνια μετά, παραμένει έκρυθμη στο Ιράκ, σαν μια απλή πολιτική ευθύνη, που δημιουργεί τύψεις, θα μείνει στην Ιστορία για να χαρακτηρίζει εγγράφως πλέον και με αυτοτεκμηρίωση, τον τέως ηγέτη του Λευκού Οίκου. Ούτε καν χρειάζεται ο λεγόμενος ιστορικός του μέλλοντος για να κρίνει σε αυτή την περίπτωση.
Και το αν η κατάσταση είναι καλύτερη στη δύσμοιρη χώρα, δεν λέει αυτό και πολλά πράγματα, αν σκεφτούμε το πόσοι ξένοι στρατοί χρειάζονται για να τη συντηρούν αυτήν την κατάσταση και πόσο δύσκολη είναι η αποχώρησή των. Και παρ' όλα αυτά τα θύματα αυτής της ιστορίας συνεχίζουν ν' αυξάνονται. Πρόσφατα περιστατικά δίνουν, για τραγική ειρωνεία λίγο πιο κάτω στη σελίδα τους, tanea.gr, με τη σφαγή εκκλησιάσματος στη Βαγδάτη. Οι συγκρίσεις είναι πολύ αδύναμες για να στηρίξουν αθωωτικά επιχειρήματα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ναι, η ανθρώπινη δικαιοσύνη δεν έχει πάντα το θάρρος ή τη δυνατότητα να κρίνει και να κρίνει σε πραγματικό χρόνο. Απ' ότι φαίνεται και η ανθρώπινη συνείδηση τύπτει μεν τους υπευθύνους αλλά οριακά και ανεπαίσθητα. Η ιστορία είναι εκεί πάντα και καταγράφει...
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010
Προπονητολογίας συνέχεια...
Από Sentragoal:
Οι υπέρογκες (ως και άκρως παράλογες!) απαιτήσεις του Τάκη Λεμονή δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθούν, με συνέπεια ο Γιόσεφ Μπουμπένκο να κερδίζει έδαφος. Στο «τραπέζι» έχει πέσει και το όνομα του Γερμανού, Μάρσελ Κόλερ, που συγκεντρώνει αρκετές δυσκολίες πάντως.
Οι ενδείξεις είναι ότι μάλλον τίποτα δεν θα κλείσει ή έστω δεν θ' ανακοινωθεί ως τον αγώνα στο Καραϊσκάκη και αυτή η άποψη ενισχύεται μετά το καλό κοουτσάρισμα του Άκη Μάντζιου στον αγώνα με την ΑΕΚ. Να προσθέσουμε εδώ, αυτό που είπε και ο ίδιος ο Μάντζιος, ότι η ομάδα δεν είναι χάλια αγωνιστικά και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το Στόρε ότι δεν τη δούλεψε. Η ομάδα έχει κάποια ουσιαστικά κενά, που την κάνουν αναποτελεσματική και με δυσκολία να γυρνάει αποτελέσματα, αν βρεθεί από κάτω στη διάρκεια του ματς. Και από πλευράς συστήματος παιχνιδιού, δεν προσαρμοζόταν στο στόχο του να πάρει το αποτέλεσμα μέσα στον αγώνα, παρά την εικόνα που έδειχνε, με την καλή κυκλοφορία της μπάλας.
Είναι μάλλον σαφές ότι η ΠΑΕ δεν μπορεί οικονομικά ν' ανταπεξέλθει σε απαιτήσεις προπονητικών αμοιβών ευρωπαϊκού επιπέδου Α' κατηγορίας. Σε κάποιες περιπτώσεις, πιθανότατα οι υπερβολικές απαιτήσεις μπαίνουν και για ν' αποφευχθεί προσχηματικά η εμπλοκή στα δύσκολα από κάποιους, που φοβούνται να χαλάσουν τη φήμη τους στην περίπτωση αποτυχίας και που προφανώς δεν έχουν και μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους.
Διαβάζω και ακούω ότι η οικονομική δυσκολία σχετίζεται με τα προβλήματα που άφησε πίσω της η διοίκηση Κιντή αλλά να μην ξεχνάμε ότι ήδη υπήρχε και από τον προηγούμενο ισολογισμό μεγάλη μαύρη τρύπα. Δεν γνωρίζουμε επίσης τις λεπτομέρειες του οικονομικού διακανονισμού της κοινής συναίνεσης, που οδήγησε τον Μίκαελ Στόρε στην πόρτα εξόδου του Πανιωνίου.
Σε κάθε περίπτωση, η ανάγκη δεν πρέπει να οδηγήσει το σύλλογο να υποκύψει σε υπερβολικές απαιτήσεις και ιδίως χωρίς εχέγγυα. Μπορεί να κατηγορούμε τον Κιντή για τον τρόπο, που εφάρμοσε τα πλάνα του, αλλά η γενική ιδέα της συνετής διαχείρισης (που "υποτίθεται" ότι θα υπηρετούσε η διοίκηση Κιντή) με στοχευμένες ενέργειες με βάση την κοινή λογική και μακριά από υπερβάσεις και ευπιστία σε μετρ και θαυματοποιούς χωρίς μαγικά ραβδάκια, χρειάζεται να ακολουθηθεί για να μην υποθηκεύουμε το μέλλον στις ανάγκες της στιγμής. Και σαφώς προτιμότερο είναι να μην προτιμηθούν "πομπώδεις" επιλογές και να μείνουν κάποια χρήματα για να καλυφθεί κάποια από τις τρύπες του ρόστερ τον Ιανουάριο, όσο το δυνατόν καλύτερα.
Οι υπέρογκες (ως και άκρως παράλογες!) απαιτήσεις του Τάκη Λεμονή δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθούν, με συνέπεια ο Γιόσεφ Μπουμπένκο να κερδίζει έδαφος. Στο «τραπέζι» έχει πέσει και το όνομα του Γερμανού, Μάρσελ Κόλερ, που συγκεντρώνει αρκετές δυσκολίες πάντως.
Οι ενδείξεις είναι ότι μάλλον τίποτα δεν θα κλείσει ή έστω δεν θ' ανακοινωθεί ως τον αγώνα στο Καραϊσκάκη και αυτή η άποψη ενισχύεται μετά το καλό κοουτσάρισμα του Άκη Μάντζιου στον αγώνα με την ΑΕΚ. Να προσθέσουμε εδώ, αυτό που είπε και ο ίδιος ο Μάντζιος, ότι η ομάδα δεν είναι χάλια αγωνιστικά και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το Στόρε ότι δεν τη δούλεψε. Η ομάδα έχει κάποια ουσιαστικά κενά, που την κάνουν αναποτελεσματική και με δυσκολία να γυρνάει αποτελέσματα, αν βρεθεί από κάτω στη διάρκεια του ματς. Και από πλευράς συστήματος παιχνιδιού, δεν προσαρμοζόταν στο στόχο του να πάρει το αποτέλεσμα μέσα στον αγώνα, παρά την εικόνα που έδειχνε, με την καλή κυκλοφορία της μπάλας.
Είναι μάλλον σαφές ότι η ΠΑΕ δεν μπορεί οικονομικά ν' ανταπεξέλθει σε απαιτήσεις προπονητικών αμοιβών ευρωπαϊκού επιπέδου Α' κατηγορίας. Σε κάποιες περιπτώσεις, πιθανότατα οι υπερβολικές απαιτήσεις μπαίνουν και για ν' αποφευχθεί προσχηματικά η εμπλοκή στα δύσκολα από κάποιους, που φοβούνται να χαλάσουν τη φήμη τους στην περίπτωση αποτυχίας και που προφανώς δεν έχουν και μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους.
Διαβάζω και ακούω ότι η οικονομική δυσκολία σχετίζεται με τα προβλήματα που άφησε πίσω της η διοίκηση Κιντή αλλά να μην ξεχνάμε ότι ήδη υπήρχε και από τον προηγούμενο ισολογισμό μεγάλη μαύρη τρύπα. Δεν γνωρίζουμε επίσης τις λεπτομέρειες του οικονομικού διακανονισμού της κοινής συναίνεσης, που οδήγησε τον Μίκαελ Στόρε στην πόρτα εξόδου του Πανιωνίου.
Σε κάθε περίπτωση, η ανάγκη δεν πρέπει να οδηγήσει το σύλλογο να υποκύψει σε υπερβολικές απαιτήσεις και ιδίως χωρίς εχέγγυα. Μπορεί να κατηγορούμε τον Κιντή για τον τρόπο, που εφάρμοσε τα πλάνα του, αλλά η γενική ιδέα της συνετής διαχείρισης (που "υποτίθεται" ότι θα υπηρετούσε η διοίκηση Κιντή) με στοχευμένες ενέργειες με βάση την κοινή λογική και μακριά από υπερβάσεις και ευπιστία σε μετρ και θαυματοποιούς χωρίς μαγικά ραβδάκια, χρειάζεται να ακολουθηθεί για να μην υποθηκεύουμε το μέλλον στις ανάγκες της στιγμής. Και σαφώς προτιμότερο είναι να μην προτιμηθούν "πομπώδεις" επιλογές και να μείνουν κάποια χρήματα για να καλυφθεί κάποια από τις τρύπες του ρόστερ τον Ιανουάριο, όσο το δυνατόν καλύτερα.
Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010
Δυστυχώς δεν μπορούμε έτσι, χωρίς ούτε έμπειρο πλέι μέικερ ούτε προπονητή. Ίκαρος-Πανιώνιος 61-56
Δεκάλεπτα: 23-18, 34-25, 45-39,61-56
IKAΡΟΣ: Αγαδάκος 3, Φαλέκας 3, Πολυτάρχου, Τόμπσον 5 , Καλαμπόκης 8, Κάρολ 16, ΜακΆλερνει16, Κατούφας, Πετροδημόπουλος, Κράσιτς 10
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: Αθανασούλας 3, Τσιάρας 8, Αθηναίου 3, Μπατής 13, Γιάνκοβιτς 2, Ιωάννου 5,
Σαρικόπουλος, Ελονού 10, Παραγιός 3, Μπάρλος 2, Γιαννόπουλος 8
Αφού μας πήρε η κατηφόρα στο ημίχρονο, και στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου, η διαφορά έφθασε τους 14 πόντους, μας σήκωσε κάποιος οίστρος κυρίως του Γιαννόπουλου στο τέλος του τρίτου και στις αρχές του τέταρτου δεκάλεπτου αλλά ως εκεί. Και οι δυο ομάδες ήταν πολύ μέτριες.
Μπράβο στην προσπάθεια βοήθειας από τους 100 Πάνθηρες. Εκεί ήταν και ο Βούγιανιτς, που ελπίζουμε να καθοδηγήσει την ομάδα με την εμπειρία του.
IKAΡΟΣ: Αγαδάκος 3, Φαλέκας 3, Πολυτάρχου, Τόμπσον 5 , Καλαμπόκης 8, Κάρολ 16, ΜακΆλερνει16, Κατούφας, Πετροδημόπουλος, Κράσιτς 10
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: Αθανασούλας 3, Τσιάρας 8, Αθηναίου 3, Μπατής 13, Γιάνκοβιτς 2, Ιωάννου 5,
Σαρικόπουλος, Ελονού 10, Παραγιός 3, Μπάρλος 2, Γιαννόπουλος 8
Αφού μας πήρε η κατηφόρα στο ημίχρονο, και στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου, η διαφορά έφθασε τους 14 πόντους, μας σήκωσε κάποιος οίστρος κυρίως του Γιαννόπουλου στο τέλος του τρίτου και στις αρχές του τέταρτου δεκάλεπτου αλλά ως εκεί. Και οι δυο ομάδες ήταν πολύ μέτριες.
Μπράβο στην προσπάθεια βοήθειας από τους 100 Πάνθηρες. Εκεί ήταν και ο Βούγιανιτς, που ελπίζουμε να καθοδηγήσει την ομάδα με την εμπειρία του.
Σχόλιο στο Sportnet: Το παιχνίδι δεν ήταν σε καμία περίπτωση χαμένο για την ομάδα του Νέναντ Μάρκοβιτς, αλλά ο Πανιώνιος έδειξε πως δεν έχει την εμπειρία να χτυπήσει ένα ματς που κρίνεται στις λεπτομέρειες. Ουσιαστικά είναι περισσότερο πρότζεκτ παρά ομάδα και σίγουρα έχει πολλά να περιμένει από τον νεοαποκτηθέντα Βούγιανιτς που βρέθηκε στο γήπεδο, όπως και πολλοί αξιόλογοι μπασκετάνθρωποι.
Δήλωση Βούγιανιτς: «Είμαι πολύ ευτυχισμένος που επιστρέφω στην Ελλάδα, ύστερα από τρία χρόνια. Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από τη χώρα αυτή και θα θυμάμαι για πάντα την κατάκτηση του triple crown με τον Παναθηναϊκό το 2007. Θέλω πολύ να βοηθήσω τον Πανιώνιο να πετύχει τους στόχους του και θα κάνω τα πάντα για αυτό».
Δήλωση Μάρκοβιτς: «Το μεγαλύτερο μας πρόβλημα ήταν στην επίθεση, οπού οι παίκτες χωρίς να καταλαβαίνω το λόγο είχαν πολύ μεγάλη πίεση άγχος. Ίσως έχουν πρόσθετη επειδή παίζουν σε μια μεγάλη ομάδα σαν τον Πανιώνιο. Εγώ ακόμα τους πιστεύω. Περνάνε μια δύσκολη περίοδο, αλλά δουλεύουμε καλά και θα δικαιωθούμε. Συγχαρητήρια στον Ίκαρο και στον προπονητή του, για τη νίκη. Σίγουρα ήταν πιο ψύχραιμοι και πιο συγκεντρωμένοι στα κρίσιμα σημεία από τη δική μας ομάδα».
...Δυστυχώς εδώ γεννάται το ζήτημα όχι αν ο Μάρκοβιτς πιστεύει ΑΚΟΜΑ τους παίκτες του αλλά αν οι παίκτες εμπιστεύονται πια τον προπονητή τους. Ας τον δούμε και με το Βούγιανιτς ... Έτσι και αλλιώς φέτος είναι η χρονιά της υπομονής και εγκαρτέρησης.
Μάντζιος: Θα ήθελα να μείνω. Το ερώτημα είναι αν πέρα από τη θέληση υπάρχει και σε βάθος χρόνου η δυνατότητα και η αντοχή και με βάση την κατάσταση της ομάδας
Συνέντευξη Μάντζιου στο sport-fm (εδώ σύνδεσμος με αποσπάσματα από το sportnet) φαίνεται να ενισχύει κάπως το σενάριο παραμονής του στο στυλ, όσο πετυχαίνω πράγματα προχωράμε.
«Μου ζητήθηκε να βοηθήσω την ομάδα. Το έκανα, όμως δεν είναι δικό μου θέμα αν θα μείνω. Πάντως, θα ήθελα να μείνω ως προπονητής στην τεχνική ηγεσία της ομάδας. Δεν μπορώ να πω ότι δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο».
Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο για τη θέση του προπονητή στον πάγκο του Πανιωνίου, πάντως χθες ο Άκης, αν μη τι άλλο, έκανε λογικές και ουσιαστικές κινήσεις.
Σημαντικό και το σημείο της συνέντευξης με την αναφορά στο Στόρε:
"Δεν θεωρώ ότι είναι υπεύθυνος για τα αποτελέσματα της ομάδας. Αν εξαιρέσουμε κάποια ματς, σε γενικές γραμμές η εικόνα του Πανιωνίου ήταν καλή. Πιστεύω ότι του έλειπε η τύχη".
Ο Στόρε έκανε ότι μπορούσε για την προετοιμασία της ομάδας, που υπέσκαψε η μεταγραφική δραστηριότητα Κιντή. Το ότι δούλεψε όσο μπορούσε αναγνωρίζεται νομίζω απ' όλους όσους αντικειμενικά εξετάζουν το ζήτημα. Δυστυχώς το "μειονέκτημα" (αν θεωρείται μειονέκτημα...) του τέως κόουτς της ομάδας, ότι δηλαδή έπαιζε ποδόσφαιρο όχι με στόχευση στο αποτέλεσμα και σκοπιμότητα, το χειροτέρευσε η τραγική αναποτελεσματικότητα της ομάδας, που υπήρχε και πέρυσι (για να μην πω και πρόπερσι στο Β' Γύρο) και την οποία αρνήθηκε να θεραπεύσει με μεταγραφικές κινήσεις η διοίκηση Κιντή.
Για τα σχετικά με την προπονητολογία, ο Άκης Μάντζιος υπήρξε παιδί που μεγάλωσε ποδοσφαιρικά στα πέτρινα χρόνια της ομάδας και την πονάει. Περισσότερο απ' όλους τους γύρω του, ο ίδιος πρέπει να σταθμίσει αντικειμενικά, αν μπορεί να σηκώσει το βάρος της ομάδας στις πλάτες του και με ειλικρίνεια να πει. Σίγουρα είναι θεμιτές οι φιλοδοξίες που έχουμε για τους εαυτούς μας και δεν τις αρνείται κανένας στον Άκη. Αλλά προέχει το συμφέρον της ομάδας (και η ομάδα βρέθηκε στο χειρότερο σημείο της δεκαπενταετίας) και αυτό, καλύτερα απ' όλους ίσως, μπορεί ο ίδιος να κρίνει αν έχει τις δυνάμεις, σε βάθος χρόνου στο πρωτάθλημα, να το υποστηρίξει. Ο Άκης γνωρίζει καλύτερα και από μέσα από τα πράγματα ότι χρόνος για πειραματισμούς δεν υπάρχει. Το"θέλω" πρέπει να συνοδεύεται και από σίγουρο "μπορώ" και ειδικά όταν το λέει ο Πανιώνιος Άκης Μάντζιος.
«Μου ζητήθηκε να βοηθήσω την ομάδα. Το έκανα, όμως δεν είναι δικό μου θέμα αν θα μείνω. Πάντως, θα ήθελα να μείνω ως προπονητής στην τεχνική ηγεσία της ομάδας. Δεν μπορώ να πω ότι δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο».
Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο για τη θέση του προπονητή στον πάγκο του Πανιωνίου, πάντως χθες ο Άκης, αν μη τι άλλο, έκανε λογικές και ουσιαστικές κινήσεις.
Σημαντικό και το σημείο της συνέντευξης με την αναφορά στο Στόρε:
"Δεν θεωρώ ότι είναι υπεύθυνος για τα αποτελέσματα της ομάδας. Αν εξαιρέσουμε κάποια ματς, σε γενικές γραμμές η εικόνα του Πανιωνίου ήταν καλή. Πιστεύω ότι του έλειπε η τύχη".
Ο Στόρε έκανε ότι μπορούσε για την προετοιμασία της ομάδας, που υπέσκαψε η μεταγραφική δραστηριότητα Κιντή. Το ότι δούλεψε όσο μπορούσε αναγνωρίζεται νομίζω απ' όλους όσους αντικειμενικά εξετάζουν το ζήτημα. Δυστυχώς το "μειονέκτημα" (αν θεωρείται μειονέκτημα...) του τέως κόουτς της ομάδας, ότι δηλαδή έπαιζε ποδόσφαιρο όχι με στόχευση στο αποτέλεσμα και σκοπιμότητα, το χειροτέρευσε η τραγική αναποτελεσματικότητα της ομάδας, που υπήρχε και πέρυσι (για να μην πω και πρόπερσι στο Β' Γύρο) και την οποία αρνήθηκε να θεραπεύσει με μεταγραφικές κινήσεις η διοίκηση Κιντή.
Για τα σχετικά με την προπονητολογία, ο Άκης Μάντζιος υπήρξε παιδί που μεγάλωσε ποδοσφαιρικά στα πέτρινα χρόνια της ομάδας και την πονάει. Περισσότερο απ' όλους τους γύρω του, ο ίδιος πρέπει να σταθμίσει αντικειμενικά, αν μπορεί να σηκώσει το βάρος της ομάδας στις πλάτες του και με ειλικρίνεια να πει. Σίγουρα είναι θεμιτές οι φιλοδοξίες που έχουμε για τους εαυτούς μας και δεν τις αρνείται κανένας στον Άκη. Αλλά προέχει το συμφέρον της ομάδας (και η ομάδα βρέθηκε στο χειρότερο σημείο της δεκαπενταετίας) και αυτό, καλύτερα απ' όλους ίσως, μπορεί ο ίδιος να κρίνει αν έχει τις δυνάμεις, σε βάθος χρόνου στο πρωτάθλημα, να το υποστηρίξει. Ο Άκης γνωρίζει καλύτερα και από μέσα από τα πράγματα ότι χρόνος για πειραματισμούς δεν υπάρχει. Το"θέλω" πρέπει να συνοδεύεται και από σίγουρο "μπορώ" και ειδικά όταν το λέει ο Πανιώνιος Άκης Μάντζιος.
Νικηφόρο νέο ξεκίνημα
Καθώς ήδη έχει περάσει η ώρα και έχουν γραφτεί πολλά για τον αγώνα, απλά εδώ θα μεταφέρω κάποιες δικές μου εντυπώσεις και σκέψεις, σαν μια δεύτερη ματιά στο ματς και στην επόμενη μέρα:
- Από χθες έγραφα ότι πολλοί από τους πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου θα παίξουν και για τον εαυτό τους, αφού τους έχει πάρει μπάλα η απαξίωση, αλλά θα είναι επικίνδυνο να παίξουν μόνον για τον εαυτό τους και όχι να βάλουν τον εαυτό τους μέσα στην ομάδα και κάτω από το ομαδικό συμφέρον.
Παρά λίγο σήμερα να πληρώσουμε το γεγονός ότι κάποιος ήθελε να στεφθεί ήρωας. Το γεγονός ότι ο Ριέρα πήρε μάλλον με το έτσι θέλω την εκτέλεση του πέναλτι, είναι κάτι που δεν στοίχισε τελικά σήμερα αλλά δεν πρέπει να επαναληφθεί, στη περίοδο αυτή, που κάθε γκολ και κάθε πόντος είναι υπερπολύτιμος.
Τα έφερε έτσι η τύχη, που ο Ριέρα από μοιραίος παίκτης στέφθηκε τελικά σκόρερ του γκολ, που έκρινε τον αγώνα, αλλά η τύχη γυρίζει και δεν μπορείς να στηρίζεσαι σ' αυτήν και ιδίως όταν υπάρχει και ο γνωστός νόμος του ποδοσφαίρου, που τιμωρεί όσους χάνουν ευκαιρίες.
Δεν μας παίρνει για άλλες επιπολαιότητες. Όλοι να βάλουν εαυτούς κάτω από την ομάδα.
- Άσχετα με το περιστατικό του πέναλτι, τα μεγάλα ονόματα της ομάδας πήραν τον αγώνα πάνω τους, με πρώτο τον Μπάλαμπαν, που έκανε μεγάλο παιχνίδι αλλά και το Ριέρα ν' ακολουθεί. Δυστυχώς ο ένας είναι κάποιας ηλικίας και ο άλλος προέρχεται από τον τραυματισμό με τους κοιλιακούς και δεν μπορούν 90 λεπτά αλλά όσο έπαιξαν πραγματικά τα έδωσαν όλα.
- Μεγάλο παιχνίδι στην άμυνα από Λάτκα και Σιόβα, που είχαν τον "δίαολο" "τρομοκράτη" απέναντί τους, από τον οποίο όλα μπορείς να τα περιμένεις σε κάθε στιγμή, σε κάθε λεπτό. Μπορεί να διευκολύνθηκε η αποστολή τους από τη στιγμή που η ΑΕΚ έμεινε με δέκα παίκτες αλλά δεν παύει να είναι το παιχνίδι τους σήμερα άψογο.
- Πολύ καλύτερος ο Πανιώνιος με το Μανιάτη στη φυσική του θέση στα δεξιό άκρο της άμυνας.
- Αλλαγή κλειδί η είσοδος Χίκα, που μπορούσε και να κρατάει μπάλα και ήταν κίνδυνος-θάνατος για την ΑΕΚ, που προσπαθούσε να ισοφαρίσει. Ο Αλβανός έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει έστω και σε ειδικές αποστολές.
- Θετικό το φετινό ντεμπούτο Σάμαρη. Ο νεαρός είναι λίγο αργός αλλά ξέρει μπάλα, καλύπτει χώρους, έχει σωστή πάσα και μάλλον δικαίωσε όσους έλεγαν ότι στις προπονήσεις βγάζει μάτια. Να, μεταπωλητική αξία κύριε Κιντή. Αλλά για το παιδί αυτό δεν υπήρχαν "χαρτάκια" στον πάγκο... γιατί δεν τον φέρατε εσείς μάλλον.
- Για μια ακόμα φορά φάνηκε η αναποτελεσματικότητα Βαζ Τε στις κόντρες, που έχασε σήμερα στο τέλος, αλλά μου έκανε καλή εντύπωση ότι γύρναγε και προσπαθούσε να καλύψει, έστω και ανορθόδοξα μερικές φορές. Η αναποτελεσματικότητα οφείλεται στο γεγονός ότι από τους τραυματισμούς του και τ' αδύναμα γόνατα, δεν πατάει καλά στο γήπεδο. Συνεχίζω να πιστεύω ότι μπορεί να βοηθήσει, εφόσον χρησιμοποιείται κατάλληλα και όχι απαραίτητα λόγω "μεταπωλητικής αξίας".
- Είχα αναφέρει στις αναρτήσεις προπονητολογίας ότι και για οικονομικούς λόγους ίσως παίξει ένα σενάριο που ο προσωρινός Μάντζιος, όσο κερδίζει μένει, παρόμοια με ότι γίνεται στον ΠΑΟΚ με το Χάβο. Δεν γνωρίζω αν η νίκη με την ΑΕΚ ενισχύει ένα τέτοιο σενάριο. Ίσως εξαρτηθεί και από τις διαθέσιμες λύσεις. Αν οι εναλλακτικές προτάσεις για προπονητή δεν εμπνέουν μεγάλη εμπιστοσύνη και είναι ακριβές, δεν ξέρω τι σκέψεις μπορεί να επικρατήσουν.
- Οι οπαδοί ήταν θα έλεγα και με σύγκριση άλλων περιπτώσεων σχεδόν άψογοι και σίγουρα βοήθησαν στα μέγιστα την ομάδα και ιδίως μετά την πτώση ηθικού από το χαμένο πέναλτι. Ανταποκρίθηκαν σε μεγάλο ποσοστό στην έκκληση της ΠΑΕ και στάθηκαν με σωστό τρόπο δίπλα στην ομάδα. Αυτά κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Μετά τον αγώνα υπήρξαν επεισόδια με αποδοκιμασίες για το Μάκο, που εν τέλει "κατέβασαν" από το πούλμαν τους άλλους παίκτες της ΑΕΚ για να ζητήσουν το λόγο και να έρθουν στα χέρια με οπαδούς. Μάλιστα αναφέρεται και επεισόδιο Τζιμπούρ με αστυνομικούς.
Προφανώς αυτά τα επεισόδια δεν είναι ότι καλύτερο. Καλώς ή κακώς το Μάκο θα τον βρίσκουμε αντίπαλο όταν παίζουμε με ΑΕΚ. Το ότι είναι "γενίτσαρος" δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε αλλά ο Πανιώνιος στην ιστορία του είχε πάρα πολλούς τέτοιους και ιδίως σε σχέση με την ΑΕΚ και πολύ καλύτερους σε αξία ποδοσφαιριστές από το Μάκο. Μάλλον πολύ αξία του δίνουμε για ν' ασχολούμαστε μαζί του και προφανώς δεν είναι δείγμα πολιτισμού το ότι παρόμοιο γίνεται εκτός αγώνα. Προσωπικά πάντως δεν είδα να κάνει κάτι το προκλητικό ο Μάκος στο σημερινό ματς ως τη λήξη και αποχώρηση (εκεί λέγεται ότι του βγήκε ο προπέρσινος Μάκος και πήγε να έρθει στα χέρια με οπαδό που τον έβριζε...Α ρε Γρηγόρη, δεν θα γίνεις ποτέ επαγγελματίας...για να μάθεις ότι εσύ οφείλεις να συγκρατείσαι και ο οπαδός είναι δικαιοδοσία αστυνομίας ... αλλά τα ψευτονταηλίκια και το "κρατάτε με, μην τον φάω" φαίνεται σου αρέσουν. Τέλος πάντων μη δικαιώσουμε τώρα και όσους έρχονται για να βρίσουν στο γήπεδο, αλλά και άλλη η θέση οπαδών, άλλη παικτών που πρέπει να μην εξάπτουν τα πνεύματα και να δίνουν το παράδειγμα), οπότε ας τον αφήσουμε με την όποια συνείδηση έχει για όσα έχει πει στο παρελθόν και ας μην ασχοληθούμε όσο δεν εκφράζεται στο παρόν.
...Αλλά τι σόι ομάδα είναι αυτή η ΑΕΚ του κου Αδαμίδη και του γενικού της αρχηγού κου Δημητριάδη, που αφήνει επαγγελματίς ποδοσφαιριστές να κατέβουν από το πούλμαν για να ζητήσουν τα ρέστα και να πλακωθούν με τους 10-20 υβριστές; Πραγματικό παράδειγμα επαγγελματικής συμπεριφοράς. - Ν' ασχοληθώ και λίγο με τους αντιπάλους "εντός αγώνα". Ο κύριος Χιμένεθ είναι διάσημος προπονητής και σαφώς εγώ δεν έχω τις γνώσεις να τον κρίνω αλλά νομίζω ότι η αλλαγή Λεονάρντο με Μπλάνκο, έκανε ακόμα λιγότερο επικίνδυνη την ΑΕΚ, έστω και αν πρόσθεσε ένα φορ στη φαρέτρα της. Ο Λεονάρντο, κυρίως με τα στημένα του σε συνδυασμό με την ύπαρξη Τζιμπούρ στην περιοχή Πανιωνίου, φαινόταν σαν ο μόνος κίνδυνος εναντίον μας όσο έπαιζε.
- Χιμένεθ. «Ακόμα και με 10 παίκτες δεν ήταν ανώτεροι από εμάς». Αν και η απομόνωση αυτού και μόνο του αποσπάσματος δεν δίνει ακριβή εικόνα των δηλώσεων του Ισπανού κόουτς, που δεν ήταν τόσο υποτιμητικές για τον Πανιώνιο, το συγκεκριμένο σημείο δεν τον τιμά. Η αλήθεια είναι ότι ως την αποβολή ήταν τυχερός που δεν έχανε με 2-0...Ας ξαναδεί το συγκεκριμένο κομμάτι. Όσο για το μέρος του αγώνα, που ο Πανιώνιος έδωσε χώρο στην ΑΕΚ των 10 παικτών και κοίταξε να κρατήσει το αποτέλεσμα, ε αρκετές βλακείες έχουμε κάνει φέτος επί Στόρε, που δεν μπορούσαμε να πάρουμε αποτελέσματα που μας άξιζαν. Σωστά παίξαμε με σκοπιμότητα. Βέβαια ο κύριος Χιμένεθ δεν οφείλει να γνωρίζει τα του Πανιωνίου.
- Η επόμενη μέρα. Καλά τα πανηγύρια, αλλά δεν έχουμε κάνει τίποτα ακόμα από το να μην μείνουμε στο πάτο μονάχοι και να ανυψώσουμε το ηθικό μας για τη συνέχεια. Τώρα χρειάζεται συνέπεια στις εμφανίσεις και στόχευση αποτελεσμάτων. Και όχι κίτρινες κάρτες χωρίς αιτία όπως κάποιες που πήραν σήμερα ορισμένοι.
- Να παρελθοντολογήσω λίγο. Ελπίζω, αν όντως έρθει η ανάκαμψη όπως ευχόμαστε όλοι στον Πανιώνιο και αν όπως απευχόμαστε όλοι, δεν κάναμε απλά το συνηθισμένο καλό παιχνίδι με ΑΕΚ των τελευταίων τριών ετών (ναι, ένα με Άρη και ένα με ΑΕΚ κάνουμε από εποχής Ρεκόμπα), να μη βγει κανένας Κιντής και κανένας Στόρε να μιλήσουν για δική τους ομάδα και για πλάνα, που θα έβγαζαν καρπούς το Δεκέμβριο. Και άντε το δεύτερο να τον ανεχθούμε γιατί έκανε την προετοιμασία των παικτών και θεωρούμε ότι μόχθησε παρά τα όποια ελαττώματά του. Ο πρώτος, που σαν ΑΕΚτζής στενοχωρήθηκε σήμερα, "δεν δικαιούται δια να ομιλεί" κατά την Κουτσογιώργειον έκφραση, γιατί έχει φέρει το σύλλογο στο χειρότερο σημείο της δεκαπενταετίας και γίνεται αγώνας δρόμου για να διορθωθούν οι παραλείψεις και οι αστοχίες που έγιναν εδώ και μήνες.
- Κλείνω με τον κύριο Λιανό. Μήπως είναι ευκαιρία ν' αγοραστούν και κάποια διαρκείας και να βοηθήσουμε και εκεί την κατάσταση μια που ο κύριος Λιανός έχει βρεθεί με δυο καρπούζια στο χέρι; Διαρκείας πουλιούνται και πριν τα ματς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)