Η Ευρωπαϊκή "Ένωση" της αλληλεγγύης ... αν το επιτρέπουν τα συμφέροντα του κάθε εταίρου και των τραπεζιτών του ...

 Κανένας δεν περίμενε ουσιαστική συνδρομή από την ΕΕ στα προβλήματα Ελλάδος και Κύπρου με την Τουρκία και βέβαια κανένας δεν ανέμενε τίποτα παραπάνω από ευχολόγια στο τέλος της συνόδου όπως και στις προηγούμενες (και όπως και στις επόμενες). Απλά η κυβέρνηση συντηρούσε και συντηρεί μια ουτοπία, ότι η χώρα είναι προστατευμένη σαν μέλος της Ευρωπαϊκής "οικογένειας".

Τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα του κάθε εταίρου σε μια τέτοια "Ένωση" ... υπερτερούν της όποιας αλληλεγγύης μεταξύ των εταίρων και του όποιου σεβασμού του διεθνούς δικαίου.
Στη συγκεκριμένη περίσταση μάλιστα, η Ένωση και η αρωγή της φάνηκε ακόμα πιο γελοία όταν ακόμα και οι ΗΠΑ του Τραμπ πήραν μέτρα απέναντι στην Τουρκία εκεί που οι εταίροι μας, πχ Γερμανία και Ιταλία αρνούνται τον όποιο περιορισμό πώλησης όπλων.

Η Ισπανία λέγεται ότι είναι εκτεθειμένη στα Τουρκικά ομόλογα. Ενώ από τα δικά μας δάνεια, όλοι είναι εξασφαλισμένοι ότι θα τα πάρουν μέχρι δεκάρας και σε βάρος ακόμα και αυτής της κοινωνικής πρόνοιας της χώρας και του λαού μας. Και τα προϊόντα όλων είναι εξασφαλισμένα ότι θα πουλιούνται και θα αγοράζονται στην Ελλάδα.

Ο Μακρόν πιθανόν και λόγω των υπαναχωρήσεων για τις φρεγάτες και ίσως γιατί δεν τον παίρνει και πιο πολύ, τελικά και αυτός συναίνεσε με τους "εταίρους" της άποψης ότι η Τουρκία είναι αναγκαίος σύμμαχος και μην τη δυσκολέψουμε τώρα.

Αν κάποια στιγμή γίνει κάτι σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου, πιο σοβαρό από τα όσα σοβαρά ήδη γίνονται, οι "εταίροι" μας θα ρίξουν μερικά κροκοδείλια δάκρυα λίγο πιο έντονα, θα βγάλουν και κανένα ακόμα δακρύβρεκτο ανακοινωθέν και θα καλέσουν τα δυο μέρη να τα βρουν...
Τέτοια Ένωση είναι η ΕΕ. Στο ΝΑΤΟ, άντε θα έλεγε κάποιος, θέλουν να κρατήσουν ισορροπίες γιατί και οι δυο χώρες είναι μέλη. Αλλά μάλλον το παλιό "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο", δεν ήταν στην πράξη και τόσο λάθος.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μια πορεία μέσα στην άκρατη γραφειοκρατία και στις αγκυλώσεις και στη δόμησή της να περιστρέφεται γύρω από τα συμφέροντα της Γερμανίας. Θα ήθελα να ζω μετά από 100 χρόνια να δω τι θα γράφει η Ιστορία για όλα αυτά.

Για μας νομίζω αρχίζει να φαίνεται πιο έκδηλα ότι δεν μας βοηθάει τίποτα άλλο από το να μπορούμε μόνοι μας να σταθούμε, όσο περισσότερο γίνεται όπως καταντήσαμε τη χώρα και να είμαστε όσο λιγότερο γίνεται δεκτικοί και υποχωρητικοί. 

ΥΓ: Διαβάζω ότι ο Μακρόν και ο Αυστριακός Καγκελάριος πείσθηκαν από τη Μέρκελ να μην επιμείνουν σχετικά με κυρώσεις τώρα απέναντι στην Τουρκία. Και το επιχείρημα της Μέρκελ ήταν γιατί να πάρουμε σαν Ευρώπη τώρα μέτρα απέναντι στην Τουρκία αφού θα πάρει η νέα Αμερικανική Προεδρία, που θα αναλάβει τον Ιανουάριο.  Όχι ότι φοβούνται με χάσουν τα μπικικίνια από τα όπλα που πουλάνε στους Τούρκους οι Γερμανοί. Ούτε φοβούνται μην τους στείλει ο Σουλτάνος νέα πακέτα από μετανάστες και ακόμα χειρότερα και κάποιους από τους τζιχαντιστές που βρίσκουν καταφύγιο στη χώρα του. Αφού οι Γιάνκηδες του Μπάιντεν θα το πάρουν πάνω τους, μην γινόμαστε τώρα εμείς κακοί και χάσουμε και δουλειές... Το μεγαλείο της Ευρώπαϊκής Ένωσης στον κολοφώνα του. 

Ελπιδοφόρα και νικηφόρα πρεμιέρα του Πανιωνίου με τον Πανναξιακό

 Το τελικό σκορ ήταν εντυπωσιακό, 4-1 αλλά πιο εντυπωσιακή ήταν η διάθεση και το πάθος των νέων ποδοσφαιριστών να υποστηρίξουν τη βαριά φανέλα που φορούν και τους έλαχε ο κλήρος να τη στηρίξουν στη πιο δύσκολη ίσως φάση της μεγάλης ιστορίας της.

Μου άρεσε ο Ζάχι ο αριστερός μπακ, που είναι θηρίο και παίζει μοντέρνα με επιθετικές προσπάθειες και ασίστ. Ο διπλός σκόρερ ο Μούντριχας έχει ένα κτύπημα κόμπρας. Εκεί που λες ότι την έχασε τη φάση, κάνει την κίνηση του σκοραρίσματος.

Οι δυο έμπειροι, Κοντοές και Γροντής, στήριξαν με την εμπειρία τους σημαντικά τους νέους.

Μπράβο σε όλους και στον Κοροπούλη, που τους εμπνέει την Πανιώνια ιδέα. Συγκινητική η ομιλία του που πρόβαλαν σε βίντεο στην αναμετάδοση του αγώνα.

Υπομονή, δουλειά και επιμονή και εμείς οι υπόλοιποι κάρτες διαρκείας και εγγραφή στον Ερασιτέχνη. Με 3000 κάρτες διαρκείας, έστω στη θύρα 2, νομίζω ότι έχουμε καλύψει τα έξοδα της χρονιάς.

YΓ: Χάσαμε στο μπάσκετ αλλά ήταν αναμενόμενο αφού μόλισ συμπληρώθηκε η ομάδα (Πανιώνιος - ΝΕ Μεγαρίδας 60-81).

Κάρτες διαρκείας για τους εκτός Νέας Σμύρνης Πανιώνιους

 Όσοι Πανιώνιοι είναι μακριά από τη Νέα Σμύρνη, μπορούν να προμηθευτούν κάρτες διαρκείας ποδοσφαίρου για να βοηθήσουν την ομάδα στο eshop της μπουτίκ του Πανιωνίου.

ΥΓ: Ο αγώνας την Κυριακή με το Πανναξιακό θα μεταδοθεί από το κανάλι του Πανιωνίου στο YouTube (PanioniosGSSchannel).

Κάρτες ποδοσφαίρου για την ενίσχυση του τμήματος

Τις ώρες που μπορεί ο κόσμος να προμηθευτεί τα ποδοσφαιρικά εισιτήρια διαρκείας από το κατάστημα, γνωστοποίησε η επίσημη μπουτίκ του Πανιωνίου. 

Αναλυτικά: 

 Ελάτε να παραλάβετε τις κάρτες διαρκείας απο το κατάστημα μας! 

 Δευτέρα-Παρασκευή 10πμ-2μμ & 5μμ-9μμ 

 Σάββατο 10πμ-2μμ

ΥΓ: Πιθανόν να βάλουν και του μπάσκετ τα εισιτήρια στην μπουτίκ. Νομίζω λόγω των ωρών λειτουργίας της, η μπουτίκ είναι πιο βολική για όλους.

Ένα πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι είναι μάλλον αδύνατο χωρίς ύπαρξη ενός τραπεζικού λογαριασμού, να μπορέσουν να βοηθήσουν με αγορά καρτών διαρκείας και οι Πανιώνιοι του εξωτερικού ή σε άλλες μακρινές πόλεις του εσωτερικού.

Μια λύση θα ήταν ίσως αν με κάποιο τρόπο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το eshop της μπουτίκ για την μακρόθεν αγορά καρτών διαρκείας. Με κάποιο τρόπο θα πρέπει να λυθεί αυτό το θέμα γιατί κάθε έσοδο είναι αναγκαίο και είναι κρίμα να υπάρχουν Πανιώνιοι, που θέλουν να βοηθήσουν και δεν μπορούν.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΣΑΚΙΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΕΔΩ

 Την επιστολή Τσακίρη σχετικά με το πως έφθασε εδώ η ΠΑΕ Πανιώνιος, μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.

Από μέρους μου τα εξής σχόλια:

Υπάρχει μια κρίσιμη λεπτομέρεια την οποία δεν αναφέρει ο κύριος Τσακίρης παρότι έκανε αναφορά στον εμπλεκόμενο σε αυτή το μακαρίτη Τσολακάκη. Αναφέρθηκε στη μεταγραφή Τζιμπούρ αλλά δεν αναφέρθηκε στο πρόστιμο από την εφορία που υπέστη ο Πανιώνιος για αυτή τη μεταγραφή και από την οποία άρχισε να διογκώνεται υπερβολικά το χρέος προς το Δημόσιο. 

Επίσης νομίζω ότι ο κύριος Τσακίρης στον αριθμό των μεταγραφώ, έχει συμπεριλάβει τον πολύ μεγάλο αριθμό δανεικών παικτών, που είχε ο Πανιώνιος σε όλη αυτή την περίοδο. 

Τέλος αν βλέπει αδιέξοδη την πορεία που ακολουθεί ο σύλλογος για την επανεκκίνηση του ποδοσφαιρικού τμήματος, που εγώ προσωπικά πιθανότατα σε κάποιες παραμέτρους μπορεί και να συμφωνήσω, ας μας πει τώρα και όχι εκ των υστέρων, ποιο δρόμο εκείνος θα πρότεινε. Με αυτή την πρόταση σε αυτή τη στιγμή, ίσως βοηθούσε πραγματικά την ομάδα. Αλλά τώρα και όχι πάλι όταν δεν θα έχει πια καμιά χρησιμότητα.

Πανιώνιος - ποδόσφαιρο: Και τώρα, τι;

 Ο Πανιώνιος όπως αναμενόταν, κατέληξε στη Γ Εθνική. Αν μείνουμε τώρα σαν οπαδοί του να καταριόμαστε το Ζαμάνη και το Δάρα, θα ομφαλοσκοπούμε... Εξάλλου νομίζω τα είπε όλα ο κύριος Σκούρας. Προσπάθησαν το 2015 να κρατήσουν την ομάδα να μην κατρακυλήσει αλλά το σχέδιο ήταν μη βιώσιμο και υπήρχε μια χιονοστιβάδα ιδίως Δημοσίων χρεών, που ούτε καν τις ρυθμίσεις μπορούσαν να κρατήσουν τρέχοντας παράλληλα τα κόστη μιας ομάδας Super League.

Η ομάδα για φέτος θα παίξει για να μην πέσει από την κατηγορία (αφού δεν επιτρέπεται από τους κανονισμούς να ανεβεί) βασισμένη στην Κ19 και κάποιες προσθήκες εμπείρων γιατί η κατηγορία δεν είναι και ότι καλύτερο για νέους παίκτες. 
Η διατήρηση της Κ19 δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση γιατί ήδη την έχουν πέσει στους νεαρούς και τους γονείς τους διάφορα κοράκια - μάνατζερς.

Για μας τους οπαδούς, αυτό που μένει σαν πρώτιστο χρέος είναι η εγγραφή και η συνδρομή του ερασιτέχνη. Αλλά πρέπει κάπως να οργανωθεί. Ούτε φόρμα μέσω ίντερνετ δεν υπάρχει, ούτε επίσημα ώρες λειτουργίας. Ας το δουν λίγο να διευκολύνουν τον κόσμο που θέλει να βοηθήσει σε χαλεπούς καιρούς.

Και μετά την Γ Εθνική, που παγώνουν τα χρέη, τι;

Νομίζω ότι με την άνοδο σε επαγγελματική κατηγορία, τα χρέη τα ιδιωτικά, προς παίκτες κλπ, που ελέγχει η ΦΙΦΑ / ΟΥΕΦΑ, πέφτουν στο 50% αλλά μένουν τα Δημόσια χρέη, που είναι το πολύμεγάλο κομμάτι. 
Διαβάζω για πολιτικές παρεμβάσεις κλπ γιατί παλιά άλλοι, ΑΕΚ, κλπ, τα απέφυγαν αυτά τα χρέη και μάλιστα υπερπολλαπλάσια αυτών του Πανιωνίου τώρα . 
Θεωρώ ότι τέτοιες πολιτικές παρεμβάσεις δεν θα έχουν αποτέλεσμα γιατί τα χρέη προς το Δημόσιο είναι πια κάπως σαν μνημονιακή υποχρέωση. 
Δεν είμαι σίγουρος για τις επιπτώσεις της αγοράς ενός νέου ΑΦΜ για τα Δημόσια χρέη (τα ιδιωτικά δεν αλλάζουν λόγω ΟΥΕΦΑ) ως προς την ονομασία, χρώματα, έδρα κλπ. Αλλά ποτέ με αυτά τα Δημόσια χρέη δεν πρόκειται να ξανασταθούμε σε επαγγελματική κατηγορία, ούτε να βρεθεί κάποιος παράγοντας να τα φορτωθεί. Ακόμα και με ρυθμίσεις. Η λύση του νέου ΑΦΜ έχει ίσως κάπως δαιμονοποιηθεί αλλά πιθανότατα δεν θα βρεθεί άλλη λύση και επίσης να έχουμε υπόψη ότι πιθανότατα και αρκετοί από τους τέως παράγοντες δεν θα ήθελαν τα χρέη αυτά να γίνουν δικά τους προσωπικά χρέη.

Δηλώνω αρκετά άσχετος στα οικονομικά αυτά κομμάτια οπότε για να μην λέω μπαρούφες ίσως, κλίνω αυτή την ανάρτησή με μια ανακούφιση ότι κάνουμε κάποια επανεκκίνηση και ίσως φέρει κάποια κάθαρση από τα βαρίδια του παρελθόντος αλλά το μέλλον αυτής της επανεκκίνησης δεν φαίνεται ούτε ξεκάθαρο ούτε στρωμένο βέβαια με ροδοπέταλα, αλλά κυρίως όχι ξεκάθαρο αφού φαίνεται ότι πάμε να προσπαθήσουμε πράγματα (πχ πολιτικές παρεμβάσεις) που είναι έωλες και ουτοπικές (κατά τη γνώμη μου).

Καλό ταξίδι Χρίστο Χαραλαμπόπουλε

Καλό παράδεισο Χρίστο Χαραλαμπόπουλε. Εδώ και χρόνια πολεμούσε με την ασθένειά του. 

Ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος ήταν δημοσιογράφος και της αθλητικής δημοσιογραφίας, ο οποίος τίμησε το επάγγελμά του με το έργο του.

Συλλυπητήρια στους οικείους του. Θλιβερό όταν φεύγει ένας σχετικά νέος άνθρωπος. 

 Επισυνάπτω και την ανακοίνωση των ΠΑΝΘΗΡΩΝ: 

"Καλό ταξίδι Χρίστο Χαραλαμπόπουλε. Ήσουν φως στο σημερινό σκοτάδι που περικλείει τον Σύλλογο. Πάντα δίπλα στους Πάνθηρες, διάβαζες τις ανακοινώσεις μας από την εκπομπή σου στον Sport Fm, πάντα δίπλα σε εκείνους που το είχαν ανάγκη ως κοινωνικός αγωνιστής. Συλλυπητήρια στους δικούς του. Η Πανιώνια οικογένεια χάνει έναν άξιο (εκπρόσωπο και) άνθρωπό της".

Πανιώνια Σιγή ...

Ο Πανιώνιος συνεχίζει να βρίσκεται σε απόλυτη σιγή στο ποδόσφαιρο και όλοι περιμένουν την ημερομηνία λήξης των δηλώσεων συμμετοχής στα πρωταθλήματα για να μάθουν τι θα γίνει εν τέλει.

 Έφυγαν και οι Παπανικολάου και Σταυρόπουλος και μάλλον κάποιους σαν το Νίκα φερ' ειπείν, θα γίνει προσπάθεια να κρατήσουμε στην ομάδα. Ακούγονται διάφορα πχ για SL2, Β' κατηγορία κλπ αλλά όλα είναι προς το παρόν φήμες. 

Εκκρεμεί και το γεγονός ότι ο Πανιώνιος έχει τιμωρηθεί ήδη με -6 βαθμούς για οφειλές Ανσαριφάντ και Μπανανά και δεν έχω δει κάπου αν η ποινή είναι πλέον οριστική. 

Πρόεδρος της ΠΑΕ δεν υπάρχει μετά την αποχώρηση Δάρα (άραγε έδωσε και τις μετοχές του κάπου ή τις διατηρεί;). 

Σίγουρα όσο δεν υπάρχει κανένας οικονομικός παράγοντας και παραμένουν οι ίδιες δυνάμεις στην ΠΑΕ, δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά. 

Δεν υπάρχει και καμιά προσπάθεια ο όποιος Πανιώνιος Κόσμος υπάρχει να οργανωθεί μήπως μπορεί να συνεισφέρει κάτι κάπως. Έγιναν εν μέσω πανδημίας και καλοκαιριού κάποιες ανοικτές συνελεύσεις χωρίς πολύ κόσμο, όπως ήταν φυσιολογικό μάλλον και αυτό δημιούργησε μεγαλύτερη απογοήτευση αν όχι παραίτηση. 

Προσωπικά πιστεύω ότι κάτι θα γινόταν αν υπήρχε μια κίνηση σοβαρή, κάποιο πρόσωπο να εμπνεύσει κάποια ελπίδα και μια προσπάθεια οργάνωσης. Δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν υφίστανται. Θεωρώ ότι ο Πανιώνιος σαν ΠΑΕ θα μπορέσει να αναγεννηθεί αν με κάποιο τρόπο κινηθεί ξανά το project του γηπέδου. Είναι το μόνον που μπορεί να έλξει κάποια ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια στην ομάδα. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι πολύ δύσκολο αν λάβουμε υπόψην τις αντιδράσεις του παρελθόντος, την ελάχιστη διάθεση στο Δήμο Νέας Σμύρνης για κάτι τέτοιο αλλα και τη γενικότερη άσχημη οικονομική κατάσταση. 

 Έχουν δει το φως της δημοσιότητας και διάφορες λύσεις εξαγοράς ΑΦΜ. Από όσα γράφτηκαν σε αυτή την περίπτωση μάλλον επιτρέπεται στον τίτλο της ΠΑΕ να διατηρηθεί κάπως το όνομα Πανιώνιος σε μια σύνθετη ονομασία. Νομίζω αυτή είναι λύση αντίστοιχη με αυτή που ακολούθησε ο Ηρακλής. 

Ο Μάκης Διόγος έχει δημοσιεύσει αναλυτικά τις διάφορες εναλλακτικές, μεταξύ αυτών και την παραπάνω και τη συσχέτιση τους με την πληρωμή των χρεών. Νομίζω σε καμιά εναλλακτική λύση δεν γλυτώνουμε τα χρέη που αφορούν παίκτες, προπονητές και εν γένει όσα ελέγχονται από τη FIFA. 

 Είναι φανερό ότι κανένας Πανιώνιος δεν θα ακολουθήσει λύσεις που θα δημιουργήσουν μια ομάδα χωρίς το όνομα και τα χρώματα του Ιστορικού Πανιωνίου.

  ΥΓ: Μετά την παραίτηση του Χρήστου Δάρα η ΠΑΕ αναγκαστικά και για να κερδίσει χρόνο λειτουργεί πλέον με διοίκηση πρωτοδικείου, η οποία έχει τρίμηνη διάρκεια και μπορεί να παραταθεί για τρεις μήνες ακόμα.

Πρόεδρος αυτής της διοίκησης είναι ο Νίκος Μιγόπουλος, με τον Σωτήρη Κοκκώνη να παίρνει την θέση του αντιπροέδρου και τον Πέτρο Μπούκη την θέση του διευθύνοντα συμβούλου.

ΥΓ-2: Κάτι φαίνεται να κινείται σήμερα περί Ρώσων επενδυτών με σημαντικό μπάτζετ και σχέσεις με τη Λοκομοτίβ. (10-9-2020). Για να δούμε...

Αντιμετώπιση Πανδημίας: Η ειλικρίνεια έχει μεγαλύτερη πειθώ από τις αντιφάσεις

Τι να πει κανείς; Κατά τον κύριο Χαρδαλιά και τις σημερινές απαντήσεις του στη συνέντευξή του, δεν φταίει καθόλου το άνοιγμα της χώρας για τον τουρισμό (και όχι μόνον. Πχ άνοιγμα για εργατικά χέρια στη Βόρειο Ελλάδα) αλλά μόνον η μη τήρηση μέτρων εγχωρίως. Να τον ρωτήσει κάποιος αν στα λιμάνια κάνουν όντως δειγματοληπτικούς ελέγχους ή όποιος μόνον θέλει, πάει να κάνει το τεστ. Να τον ρωτήσει κάποιος αν αυτοί που θερμομετρούνται με πυρετό, υποχρεώνονται να κάνουν το τεστ ή όχι. Να τον ρωτήσει κάποιος αν υπάρχει κάποιος έλεγχος και πρόστιμα για την τήρηση της 80% πληρότητας των επιβατηγών πλοίων. Τα ρεπορτάζ που παρακολούθησα, δεν απαντούν αυτές τις ερωτήσεις με τρόπο που να δικαιώνουν τη σωστή εφαρμογή των προφυλακτικών μέτρων εκ μέρους της πολιτείας. Συνεχίζεται νομίζω αντιφατική πολιτική και προσπάθεια δικαιολόγησης ενεργειών, που έγιναν για την ενεργοποίηση της οικονομίας. Νομίζω η ειλικρίνεια θα είχε μεγαλύτερη πειθώ.

Covid-19. Στο έπακρο η ανακολουθία των μέτρων

Τόση ανακολουθία είναι πραγματικά λυπηρή.
Ενώ γίνονται πιο αυστηρά τα μέτρα για τη χρήση των μασκών... την ίδια ώρα αυξάνουν το όριο πληρότητας των επιβατηγών πλοίων από 60% σε 80%. Και ποια πλοία; Πλοία που δεν έχουν καν τα φίλτρα καθαρισμού του εξαερισμού που χρειάζονται. Ας μας πουν αν έχουν τέτοια φίλτρα τα συμβατικά πλοία, που ο κόσμος αναγκαστικά μένει στους εσωτερικούς χώρους του πλοίου για πολλές ώρες κατά το ταξίδι του; Τα έχουν ελέγξει; Τα απαιτούν μόνον στα υδροπτέρυγα με ευθύνη του πλοιοκτήτη. Στα υδροπτέρυγα και καταμαράν όντως οι επιβάτες δεν μπορούν να βγουν αλλά στα άλλα τα συμβατικά άραγε, μπορείς να μείνεις έξω συνέχεια σε μακρά ταξίδια; Έτσι γίνεται άραγε...
Και την ίδια ώρα μειώνεται ο αριθμός των καλεσμένων σε γαμήλια γλέντια (που αυτή την εποχή είναι κατά κανόνα σε ανοικτούς χώρους) από 150 σε 100 άτομα.
Δεν είμαι ειδικός αλλά αυτή η εικόνα είναι τέτοια που δεν πείθει τον κόσμο και δημιουργεί τη χαλάρωση. Πραγματικά λυπηρή η αντιφατική αυτή κατάσταση.
ΥΓ-1: Και ενώ η πληρότητα αυξάνεται σε 80%-85%...
"Στα πλοία της περ. (α), η κάλυψη των καθισμάτων αεροπορικού τύπου ανέρχεται στο πενήντα τοις εκατό (50%)."
...Καθίστε όρθιοι η πάρτε καμπίνες οπωσδήποτε...
ΥΓ-2: Η επιτροπή των ειδικών τι λέει; Είναι δυνατόν να συμφωνεί με τέτοια μέτρα και αν ναι, ας βγει να το δικαιολογήσει επιστημονικά. Μετά θα φταίει ο κόσμος που δεν τηρεί τα μέτρα για την επέκταση της Πανδημίας.

Πανιώνιος. Και τώρα τι; Θα κλαίμε στα ερείπια και μόνο και θα περιμένουμε τον από μηχανής Θεό;

Όπως είναι τα πράγματα στον Πανιώνιο (να πούμε για την ΠΑΕ αλλά και το μπάσκετ ζει το δράμα του) χρειάζεται συνδυασμός πραγμάτων. Η αρχή δεν φαίνεται να μπορεί να γίνει με κάποιο μεγαλοεπενδυτή γιατί και τέτοιος με τόσα λεφτά και διάθεση να χάνει για χρόνια μάλλον δεν υπάρχει. Αλλά ίσως υπάρχουν διαθέσιμοι κάποιοι με οικονομική επιφάνεια που να μπορούν να μπουν στην ομάδα αν ξέρουν ότι υπάρχουν βοήθειες και μια μάζα κόσμου να συνεισφέρει το ότι λίγο μπορεί ο καθένας. Διαβάζω εδώ και εκεί ανθρώπους με πίκρα για την κατάσταση της ομάδας. Ίσως όλοι αυτοί να συγκινηθούν να συνεισφέρουν το ότι μπορούν αν βρεθεί κάποιος να συντονίσει μια τέτοια προσπάθεια. Ίσως τότε και δύο τρεις πιο ισχυροί μπουν στο παιχνίδι. Μην περιμένουμε το Σωτήρα να έρθει μόνος του. Πρέπει να τον φέρουμε. Και οι οργανωμένοι ή έστω και αυτή η νυν ΠΑΕ κάτι τέτοιο θα έπρεπε να κινήσει αντί για τη θανατίλα της πλήρους ακινησίας που εκπέμπεται από παντού τούτες τις μέρες. Αντί να βρίσκουμε ανακούφιση στο βόλεϊ και στο πόλο με τα νέα τα παυσίπονα από αυτά, που τονίζουν ακόμα περισσότερο πόσο νεκρά θεωρούμε τα άλλα, μήπως όσοι ακόμα υπαρχουμε, να μαζέψουμε τα συντρίμμια μας και να προσπαθήσουμε να δηλώσουμε ζωντανοί;

Διάρκειας γιατί δεν μαζεύαμε ποτέ; Γιατί όλοι πιστεύουμε ότι κάποιος άλλος θα τρέξει τον Πανιώνιο και όλοι μας εμείς οι άλλοι θα τον παρακολουθούμε. Δυσκολίες υπάρχουν τεράστιες. Αλλά είναι η πρώτη φορά στη ιστορία του συλλόγου που δεν υπάρχει κανένας να συντονίσει τίποτα. Οι οργανωμένοι οπαδοί λένε στο Ζαμάνη φέρε μας επενδυτή και ο Ζαμάνης τους αντιτείνει βρείτε τον. Και λοιπόν κύριοι εφόσον δεν υπάρχει, τι κάνουμε; Τίποτα άλλο να πιαστείτε χέρι χέρι να μην πέσουμε όλοι στον γκρεμό δεν υπάρχει; Να περιμένουμε τη μετεμψύχωση του Αλέξανδρου Ωνάση; Δυστυχώς ούτε να δώσει πια ο Δήμος το γήπεδο σε κάποιον μήπως συγκινηθεί να επενδύσει γίνεται ούτε μάλλον τίποτα ελκυστικό για κάποιους να συνεισφέρουν... Και ας δούμε γύρω μας ποιοι επενδύουν κατά κύριο λόγο στο ποδοσφαιρικό χώρο σε ομάδες με όχι μεγάλη μάζα οπαδών αλλά και σε πολλές περιπτώσεις και σε αυτές. Αν δεν μας έκαναν οι Δάρας και Ζαμάνης, θα μας έκαναν κάποιοι άλλοι ολόγυρα μας;
Πρέπει να ξεκινήσει η προσπάθεια κάπως. Να δούμε πρακτικά πως;
Ποιος θα κάνει την αρχή, την έκκληση να μαζέψουμε όλες τις δυνάμεις μας και να συντονιστούμε; Στις καλές μέρες, όταν ο κύριος Τσακίρης ζήτησε βοήθειες, δεν εμφανίστηκε σχεδόν κανείς. Τώρα στα δύσκολα;

Αναδιάρθρωση γιοκ?

Η SL των Μπέων και συναφών δεν δέχεται την αναδιάρθρωση και βέβαια και πίσω από αυτό βλέπε και NOVA ή τα επακόλουθα από τα μειωμένα τηλεοπτικά της NOVA.
Εγώ δεν θεωρώ πρώτιστο για τον Πανιώνιο να μείνει στην SL1 σε αυτήν την κατάσταση που βρίσκεται εκτός και αν έρθει κάποιος να τρέξει την ομάδα για του χρόνου, να πληρώσει τις ρυθμίσεις χρεών και τις προσφυγές. Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιος χασοσκόπος ή εν πάση περιπτώσει άνθρωπος με λεφτά που να αγαπάει και να σέβεται την ιστορία αυτού του συλλόγου και να δέχεται να χάσει λεφτά για αρκετά χρόνια.

Νομίζω ότι το πρώτιστο που θα έπρεπε να απασχολεί τον Πανιώνιο είναι που και πως να συνεχίσει για να κάνει μια επανεκκίνηση με υπομονή και επιμονή για να μπορέσει να κτιστεί σιγά-σιγά κάτι νέο και βιώσιμο. Αν περιμένουμε να βρεθεί κάποιος σωτήρας, μάλλον τα καλά της ΚΑΕ θα δούμε.
Εξάλλου δείτε γύρω ποιοι είναι οι "επενδυτές" στο ποδόσφαιρο και αν αυτοί όλοι όντως έχουν λεφτά για να τρέχουν τις ομάδες τους εκτός ίσως τριών που όντως έχουν και οι ομάδες τους έχουν και οι ίδιες κάποιους ικανούς πόρους. Λεφτά ίσως έχουν κάποιοι εκτός αυτών αλλά ας μην επεκταθώ ... Ειδάλλως τα πάντα είναι τα μονοπωλιακά τηλεοπτικά δικαιώματα, τα οποία φαίνεται να κρίνουν και τα της αναδιάρθρωσης.

Μπορεί ο Πανιώνιος να έχει βιώσιμο αύριο μετά το χθεσινό αγωνιστικό του υποβιβασμό;

O Πανιώνιος χθες υποβιβάστηκε από τη Super League αφού στο τελευταίο ματς απλά κατάφερε να μην χάσει, κάτι που όμως έκανε και η Ξάνθη στη Λάρισα.
Ουσιαστικά αγωνιστικά έχασε όλη τη χρονιά το περασμένο Σάββατο στο ματς στο γήπεδό του με το Αγρίνιο, αφού και με ισοπαλία εκεί, θα ήταν πάνω από την Ξάνθη. Και είναι κρίμα που τον ξεπέρασε μια ομάδα, επί της οποίας είχε καλύτερα αποτελέσματα όλη την αγωνιστική περίοδο.

Υποβιβάστηκε μεν ο Πανιώνιος αλλά σε ποια κατηγορία θα παίξει του χρόνου είναι άγνωστο.
Υπάρχει ένα ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης της Super League αν τη δεχθεί η Nova και την υπογράψει ο Υπουργός. Αν όχι, δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να παίξει στην αμέσως κατώτερη κατηγορία με τα χρέη και τις ρυθμίσεις και τις προσφυγές και την αβεβαιότητα στην ΠΑΕ και τους αρμοδίους, που ο κόσμος θεωρεί υπεύθυνους και ζητάει να φύγουν.

Το μοντέλο που προσπάθησαν οι νυν της ΠΑΕ να υποστηρίξουν ήταν ένα μοντέλο σταδιακού ξεχρεώματος με παραγωγή και πώληση ποδοσφαιριστών και εκμετάλλευση παράλληλα των όποιων πόρων, πχ τηλεοπτικών δικαιωμάτων, έφερνε η συμμετοχή της ομάδας στην SL.
Δυστυχώς η ελληνική αγορά είναι ολιγοπωλιακή και σε περιμένει με το ντουφέκι να πάρει τους παίκτες ελεύθερους (ας θυμηθούμε την υπόθεση Μπακασέτα), η δε αγορά του εξωτερικού ελέγχεται από μάνατζερς, που αντιπροσωπεύουν παίκτες-πελάτες και προσπαθούν για την καλύτερη προσφορά για τους πελάτες τους και όχι για την ομάδα τους.
Το ποδόσφαιρο χρειάζεται αρκετούς παίκτες και έτσι χρησιμοποιούσαμε δανεικούς για να συμπληρώνουμε το ρόστερ, και ο Πανιώνιος βέβαια δεν είναι ο μόνος που το έκανε. Και αυτό δημιουργούσε δούναι και λαβείν γιατί και οι δανεικοί χρειάζονταν να πληρώνονται και σε πολλές περιπτώσεις υπήρχαν αλλησιβερίσια σε μεταγραφές σε αντιστάθμιση δανεισμών.

Εν πάση περιπτώσει, κάποια χρόνια φάνηκε βιώσιμο αυτό το μοντέλο αλλά δυστυχώς τα τελευταία δυο χρόνια κατέρρευσε σταδιακά.

Το αύριο είναι άδηλο. Ακόμα και στην περίπτωση της αναδιάρθρωσης, δεν βλέπω πως μπορούμε έτσι να συνεχίσουμε. Επίσης πρέπει να βρούμε και τους πέραν των χρεών λόγους, που και στον Αστέρα Ραχούλας όλο και βρίσκεται κάποιος να βάλει χρήματα, στον Πανιώνιο όμως ΚΑΝΕΝΑΣ.

Η πίκρα είναι μεγάλη για το που έχουμε πέσει και πολύ μεγαλύτερη από τις άλλες δυο περιπτώσεις υποβιβασμών της ομάδας. Τότε είχαμε κάποιο έμψυχο υλικό να στηριχθούμε και ανθρώπους να τρέξουν την ομάδα. Τώρα τίποτα δεν είναι σίγουρο.

ΥΓ: Ίσως η λύση να είναι ότι ο Πανιώνιος θα πρέπει να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, που θα τηρήσει τις όποιες ρυθμίσεις έχει και θα φτιάξει ένα ρόστερ με δικούς του παίκτες και προπονητή-εργάτη και δεν θα τον ενδιαφέρει η όποια παραμονή όπου και να παίξει για 1-2 χρόνια αλλά η οικονομική εξυγίανση και η δημιουργία ενός σκελετού δικών του παικτών.
 

Για την παραίτηση Δάρα

Η ΠΑΕ είχε υποχρεώσεις από ρυθμίσεις και χρωστούμενα. Το να μείνει τώρα χωρίς κανένα στο πηδάλιο, πόσο καλό είναι; Είναι αξιοπρέπεια η πλήρης διάλυση; Όσο για τον κο Δάρα, νομίζω ότι οφείλει να φύγει μεν εφόσον το απαιτεί ο κόσμος αλλά να φύγει συντεταγμένα, παραδίδοντας την ομάδα η διοίκηση του σε κάποιον και όχι αφήνοντάς την έρμαιο.
Κάποιοι θεωρούν αξιοπρέπεια την πλήρη διάλυση. Αρκεί να φύγουν οι όποιοι "γαύροι" και δεν συμμαζεύεται από την ΠΑΕ. Λες και όλοι εμείς ξέρουμε τι και πως χρειάζεται η ομάδα από πρώτο χέρι. Και έχουμε όλοι την απολυτότητα του Πανιωνισμού εν σχέσει με τους πάντες γύρω μας.
Ο Δάρας έχει τις ευθύνες του και είναι γεγονός ότι ότι και αν έκανε για αυτήν, ξένο σώμα θα τον θεωρούσαν. Ο Δάρας και ο Ζαμάνης πήγαν με τους όποιους σωστούς ή λάθος τρόπους να εξυπηρετήσουν ένα μοντέλο επιβίωσης της ΠΑΕ με σταδιακή εξάλειψη των χρεών και παραμονή στη Super League. Τα τελευταία 2 χρόνια απέτυχαν οικτρά.
Αλλά τώρα τι ζητάμε; Να φύγουν παραδίδοντας την ομάδα ως οφείλει μια διοίκηση να κάνει ή να φύγουν διαλύοντας την ομάδα τελείως;
Η διοίκηση Δάρα, Ζαμάνη οφείλει να φύγει δίνοντας κάποιες λύσεις και συντεταγμένα οι δε κραυγάζοντες να σκεφθούν αν πρέπει για να ικανοποιήσουν την έστω και δίκαιη οργή τους να διαλύσουν τελείως την ΠΑΕ του ιστορικού συλλόγου; Και στο κάτω-κάτω τι ζητάμε; Να δώσουμε την εύκολη διέξοδο διαφυγής; Γιατί κάπως έτσι μου μοιάζει όλο αυτό. Συγγνώμη από όλους τους Συμπανιώνιους αν κάνω λάθος. Ξέρω ότι όλοι πονάμε την ομάδα. Στα δύσκολα εγώ θα πρότεινα να βρούμε λύσεις. Το να φύγει ο ένας και ο άλλος και να μείνει ο Πανιώνιος βάρκα χωρίς κουπιά στο πέλαγος, εμένα μου μοιάζει απλή κατεδάφιση αλλά θα έχουμε ψηλά το κεφάλι μέσα στην ανυπαρξία.
Να δούμε ποιος θα έρθει για να έχουμε ψηλά το κεφάλι ξανά. Εκτός από έναν ίσως, εγώ δεν γνωρίζω άλλους. Να δούμε.

ΥΓ-1: Να αφήσουμε την ομάδα να προσπαθήσει να πέσει με ψηλά το κεφάλι. Εκτός του ματς με το Αγρίνιο, η αλήθεια είναι ότι έκαναν φιλότιμη προσπάθεια. Οι κραυγές της πίκρας και της οργής και η έλλειψη ψυχραιμίας, ποτέ δεν υπήρξαν καλοί σύμβουλοι.

ΥΓ-2: Επειδή διαβάζω διάφορα, παιδιά δεν βρήκαν και κανένα παράδεισο όταν ανέλαβαν οι Δάρας, Ζαμάνης. Μια χρεωμένη ομάδα βρήκαν που την είχαν και οι προηγούμενοι για να πέσει στην Γ Εθνική και βάλε. Το πρόβλημα του Πανιωνίου είναι χρόνιο μετά την "υπέρβαση" Τσακίρη. Μην έχουμε κοντή μνήμη.

Δυστυχώς χάσαμε...

Στα playouts ως τώρα, λίγο ο ζήλος λίγο σε αρκετές περιπτώσεις η αδιαφορία των αντιπάλων, τα καταφέρναμε να μείνουμε στο παιχνίδι της αγωνιστικής σωτηρίας.
Χθες μια ομάδα με αδύναμο ρόστερ από τις απαγορεύσεις και τα χρέη και πιο αδύναμο ακόμα, αφού είχε χάσει τους δυο καλύτερους σκόρερς του και τον μόνον έμπειρο κεντρικό αμυντικό, κλήθηκε να δώσει τον υπέρ πάντων τελικό με μια ομάδα ενισχυμένη μετά τον πρώτο γύρο με έμπειρους ξένους και έλληνες παίκτες. Εμείς περιμέναμε το θαύμα να το κάνει η φανέλα και η ψυχή.
Αλλά θαύματα δεν γίνονται συχνά. Ελάχιστα. Συνήθως επικρατεί η λογική.Και δεν έγινε και χθες.

Ναι, ο Πανιώνιος δεν έχανε στο παρελθόν τέτοιες μάχες και μάλιστα μέσα στο γήπεδό του (εγώ θυμάμαι βέβαια ότι στο δεύτερο υποβιβασμό τη δεκαετία του 90 τις έχασε). Αλλά και ποτέ δεν ήταν σε αυτή την κατάσταση.

Λυπάμαι αλλά πέρα από την αγωνιστική πτώση, δεν είμαι σίγουρος αν και η νίκη χθες θα σήμαινε πραγματική σωτηρία για την ομάδα μας. Πως θα τα βγάλουμε πέρα με τις ίδιες απαγορεύσεις και τα διάφορα χρέη, που μπορεί και να αυξηθούν από τη φετινή χρονιά;

Η πίκρα είναι μεγάλη αλλά αν μου έλεγαν ότι θα πέφταμε και θα είχαμε σεισάχθεια ώστε να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα με υγιείς βάσεις, τότε η πίκρα μάλλον χαρά θα γινόταν.

ΥΓ: Διάβαζα για το χθεσινό varista και τις εργασιακές σχέσεις της αδελφής του. Όχι ότι μας φταίει ντε και καλά αυτό αν και όλη η αυστηρότητα έχει εξαντληθεί πάνω μας. Αλλά τα όσα διαβάζω δείχνουν τη βρώμα αυτού του δήθεν αθλητικού γεγονότος, που απορώ γιατί ασχολούμαστε μαζί του ακόμα.. Αλλά η ντροπή είναι γενική γύρω μας.Το ποδόσφαιρο δεν θα αποτελούσε εξαίρεση.

Οι ευχές όλων μας είναι μαζί τους

Έχω ζήσει πολλά τόσα χρόνια σαν φίλαθλος του Πανιωνίου σε όλα τα σπόρς. Ο σύλλογος αυτός ιστορικά είναι πάνω από την οποιαδήποτε συγκυριακή επιτυχία ή αποτυχία. Αυτό το ξέρουν σε όλη την Ελλάδα.
Σήμερα είναι άλλη μια αθλητικά κρίσιμη μέρα στην ιστορία του.
Μια μέρα που οι ποδοσφαιριστές του θα προσπαθήσουν να κρατήσουν αγωνιστικά όρθια την ομάδα. Ήδη έχουν προσπαθήσει πολύ στα playouts.
Οι ευχές όλων μας είναι μαζί τους.
Δεν θα γράψω τίποτα παραπάνω.
Παραπέμπω και στα ΠΑΝΙΩΝΙΑ ΝΕΑ με το επίκαιρο άρθρο τους που εκφράζει τις ελπίδες όλων μας.

Η αποστολή του Πανιωνίου στη Λάρισα

Αρσε, Ντομίνγκες, Δούμτσιος, Ευαγγέλου, Γρίβας, Κόρμπος, Λυμπεράκης, Μαξίμοβιτς, Κότνικ, Μιλόγεβιτς, Νίκας, Οικονομίδης, Παπαγεωργίου, Παπανικολάου, Ρέντζας, Σαραμαντάς, Σταυρόπουλος, Τσιλούλης, Σιντί Αλί, Κιάκος.

Δυστυχώς είμαστε χωρίς τους βασικούς σκόρερς της ομάδας Αραμπούλι και Εμμανουηλίδη (ο δεύτερος μόνιμα πια εκτός ομάδας).
Βέβαια στα playouts σκοράρει ο Τσιλούλης και ας ελπίσουμε να συνεχίσει. Και βέβαια σε τέτοιους αγώνες όλα ξεκινούν από την οπισθοφυλακή και από την οργάνωση της ομάδας να σπάσει το παιχνίδι του αντιπάλου.

14 χρόνια χωρίς το Μπόμπαν

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΚΥΑΝΕΡΥΘΡΕΣ ΨΥΧΕΣ

Πανιώνιος - Ξάνθη 2-1. Η ελπίδα συνεχίζει να ζει

Ο Πανιώνιος χθες πήρε μια κορυφαία νίκη επί της Ξάνθης στην προσπάθειά του για αγωνιστική σωτηρία.
Αν και προηγήθηκε 2-0, στο τέλος υπήρξε ένα θρίλερ, ιδίως με το πέναλτι, που κέρδισε η Ξάνθη και έκανε το 2-1. Δυστυχώς η αδυναμία μας να κρατήσουμε τη ψυχραιμία μας στο τέλος στην πίεση, που ασκεί ο αντίπαλος, συνεχίζει να υπάρχει όπως και στην κανονική αγωνιστική περίοδο. Πιστεύω ότι είναι θέμα ψυχολογίας και έλλειψης αυτοπεποίθησης.
Σημαντική η οξυδέρκεια του Μαξίμοβιτς να εκμεταλλευτεί το λάθος του Λισγάρα στο πρώτο γκολ. Ανεβαίνει με το σκοράρισμα που κάνει, η αυτοπεποίθηση του Τσιλούλη.

Ο Πανιώνιος, τις μέρες πριν τον αγώνα, δέχτηκε μια επίθεση αμφισβήτησης του αποτελέσματός του στη Λαμία. Κατά τη γνώμη μου, αν δεις άλλα ματς και συμπεριφορές αδιάφορων αντιπάλων, αυτή η επίθεση έγινε σκόπιμα. Και έγινε αγνοώντας ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα και πρωτάθλημα, η Ξάνθη θα έπρεπε να έχει ήδη υποβιβαστεί και έχει μείνει λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων (αυτοί που καθοδηγήθηκαν στις πράξεις τους από τέτοιες σκοπιμότητες ξέρουν πολύ καλά ότι θα πληρώσουν πολιτικό κόστος αλλά έχουν ζυγίσει ότι αυτό θα είναι μικρότερο από ότι θα πλήρωναν αλλιώς. Πάντως να ξέρουν ότι θα προσπαθήσουμε να μην ξεχαστούν οι "Πόντιοι Πιλάτοι").

Υπάρχει δρόμος ακόμα και ακόμα και αν ο δρόμος στο τέρμα του μας βρει όρθιους, υπάρχει μια ακόμα πιο δύσκολη διαδρομή μετά. Ελπίζουμε και προσπαθούμε.

Γεια σου ρε Αλέφαντε - Το αντίο στον κυρ Νίκο

Έφυγε σήμερα ο Νίκος Αλέφαντος. Τα θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του. Να τον θυμούνται με αγάπη.
Ο αποδημήσας υπήρξε ένας ποδοσφαιράνθρωπος για μισό αιώνα. Είχε γνώσεις μεγάλες στην τεχνική αλλά έχυνε το γάλα από την καρδάρα γιατί δεν μπορούσε να ελιχθεί καθόλου λόγω της μεγάλης ευθύτητας του χαρακτήρα του.

Μια από τις καλύτερες περιόδους του ήταν το πέρασμα του από τον Πανιώνιο το 1984-1985, που έκανε ένα τρομερό γύρο πρωταθλητισμού στον τότε Πανιώνιο του Σταματελάτου. Έγινε τραγούδι, έγινε βιβλίο, έγινε θρύλος με το ριγέ τυχερό μακό μέσα στα κρύα και τις βροχές. Το τραγούδι του από τα Παιδιά από την Πάτρα, ακόμα το θυμούνται.

Θυμάμαι κάποια περιστατικά όπως την έφοδο που έκανε από την μπαλκονόπορτα στο διαμέρισμα του Μακροδημήτρη πριν νομίζω από το ματς με τον ΠΑΟ για να ελέγξει μην ξενυχτάει κλπ.
Θρυλική ατάκα στον Αποσπόρη πριν από το ματς με τον Ολυμπιακό, να μην μπει στο γήπεδο και πάει να χαιρετήσει τον Αναστόπουλο λες και είναι η Βουγιουκλάκη.
Θυμάμαι στο Αιγάλεω που σκοράραμε πρώτοι και σηκώθηκε να πανηγυρίσει και του πέταξαν οι καλοί φίλαθλοι από την κερκίδα ένα στέρεο ραδιομαγνητόφωνο από τα μεγάλα φορητά της εποχής. Και βέβαια θυμάμαι τον πανηγυρισμό του προς το Γιώργο Βαρδινογιάννη στο γκολ του Πανιωνίου απέναντι στον ΠΑΟ, που ο καπετάνιος σηκώθηκε και του έδειξε την κουμπούρα κάτω από το σακάκι του αλλά τότε δεν γινόταν να τιμωρηθεί αλά Σαββίδης.

Ξανάρθε ο κυρ Νίκος στον Πανιώνιο το 1995-1996, για πολύ λίγο, σε έναν από τους χειρότερους Πανιώνιους μαζί με φέτος, όλων των εποχών. Είχαμε αλλάξει ένα κάρο προπονητές. Πιαστήκαμε από τα μαλλιά μας μήπως και κάνει το θαύμα ο κυρ Νίκος. Θυμάμαι σαν τώρα στο τελευταίο παιχνίδι του, πριν φύγει και αυτός, να λεει σε οπαδούς ότι δεν γίνεται τίποτα, δεν έχουμε σωτηρία. Όπως και έγινε. Σίγουρα δεν παίζουν οι προπονητές όσο και αν αποτελούν σημαντικό παράγοντα της πορείας της ομάδας.

Έφυγε λίγο μετά το χρόνο από την απώλεια του τότε ποδοσφαιριστή του, του Μήτσου του Μαυρίκη, που με τον Αλέφαντο έπαιξε την καλύτερη μπάλα της ζωής του μετά τον τελικό του 1979.

Γεια σου ρε Αλέφαντε. Καλό παράδεισο. Θα λείψεις από το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Εϊμαστε ακόμα ζωντανοί

Περάσαμε λοιπόν και από τη Λαμία με τρίποντο που μας φέρνει κοντά στο να σωθούμε αγωνιστικά αν συνεχίσουμε έτσι στα επόμενα παιχνίδια.
Ακόμα μια απώλεια επιθετικού με τον τραυματισμού του σκόρερ Τσιλούλη. Ας ελπίσουμε να επανέλθουν οι Αραμπουλί και Εμμανουηλίδης.
Υπάρχει και η περίπτωση αναδιάρθρωσης όπου μάλλον δεν θα πέσει κανείς. Πάντως μπαράζ δεν θα γίνει. Προέχει βέβαια να κρατήσουμε την ορμή μας και να σωθούμε στο γήπεδο.

ΥΓ: Προφανώς δεν πήραμε ούτε αδειοδότηση Super League. Πως; Με προσφυγές παικτών και  χρέη στο δημόσιο; Η αγωνιστική σωτηρία μπορεί να μην λέει τίποτα αν συνεχίσουμε στον ίδιο ρου. Χρειάζεται κάτι σημαντικό να γίνει να αλλάξουμε ρότα. Αναζητείται.

Δεν είναι μακριά μας. Είναι πάντα στη ψυχή μας.

Δανείζομαι την εικόνα τη μνημόσυνη απο τους Πάνθηρες.

ΘΑ ΤΟΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ. Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΜΟΝΟΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΥ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΕΦΕΡΝΕ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΤΑΥΤΟΣΗΜΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΙΩΝΙΑ ΙΔΕΑ. Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ.

Καλύτερο από το τίποτα - Αστέρας-Πανιώνιος 0-0

Πήραμε την ισοπαλία στην Τρίπολη, που όμως δεν μας έφερε κοντύτερα σε όσους καταδιώκουμε αλλά συνεχίζει να διατηρεί τις ελπίδες.
Είχε ευκαιρίες ο Πανιώνιος. Κυρίως αυτή του Γρίβα μπροστά στην εστία αλλά και δοκάρι με το δραστήριο Λυμπεράκη και ανάγκασε και σε μεγάλη απόκρουση τον Παπαδόπουλο.
Δοκάρι είχε και ο Αστέρας και αρκετές ευκαιρίες με επεμβάσεις του Κότνικ. Στο διάστημα 57 με 67, ο Πανιώνιος έδειξε να υποχωρεί επικίνδυνα στα καρέ του και να δέχεται σημαντική πίεση.
Κάτι μικρολεπτομέρειες όμως και συγκυρίες παίζουν το ρόλο τους στη δύσκολη θέση που βρισκόμαστε. Για να τα βγάλουμε πέρα, πρέπει να εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο τις ευκαιρίες, που μας παρουσιάζονται. Ας ελπίσουμε στη συνέχεια να έχουμε δυνάμεις και όρεξη να το παλέψουμε ως το τέλος.

ΥΓ: Βλέπω σε πολλά ματς αυτό το συρφετό λατινοαμερικάνων, αφρικανών και λοιπών μισθοφόρων γυρολόγων και αναρωτιέμαι τι σόι ελληνικό πρωτάθλημα είναι αυτό που βλέπουμε και γιατί χρειάζεται ένα τέτοιο πρωτάθλημα. 

Αδειοδοτήσεις και άλλα

Δεν είναι κάποια έκπληξη που ο Πανιώνιος (μαζί και ο Παναιτωλικός) δεν πήρε αδειοδότηση UEFA. Πιθανόν να μην πάρει ούτε αδειοδότηση Super League 1. H ΠΑΕ ταλανίζεται από μια πολύ άσχημη, ίσως αδιέξοδη, οικονομική κατάσταση με χρέη και προσφυγές. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί πιθανότατα να αναστραφεί με όσα μέσα και τρόπους χρησιμοποιήθηκαν την τελευταία περίπου οκταετία. Χρειάζεται κάποια επανεκκίνηση και νέο αίμα και ελπίζουμε αυτό να είναι καθαρό και να μην οδηγήσει σε νέες νοσηρότητες  αν και όποτε γίνει η μετάγγιση. Ίσως εν τω μεταξύ ζήσουμε τα πικρά και τα δύσκολα. Να δούμε.

ΥΓ: Για την ανακοίνωση των Πανθήρων υπέρ Θ13, που συζητείται έντονα στα αθλητικά sites, νομίζω ότι εκφράζει περισσότερο θέσεις που αφορούν τις σχέσεις των διοικήσεων των αθλητικών εταιριών και των οργανωμένων οπαδικών συνδέσμων, έναν τομέα που δεν γνωρίζω και για αυτό δεν θα ήθελα να σχολιάσω περισσότερο.
Για τα όσα γράφονται για το πως διοικούν οι διάφορες διοικήσεις των αθλητικών εταιριών στην Ελλάδα, σε γενικές γραμμές οι περισσότεροι φίλαθλοι θα συμφωνούσαν πιστεύω.

Σε αυτή τη φάση του Πανιωνίου πάντως, τέτοιου είδους εξωστρέφεια αφορά αυτούς που την εκφράζουν κυρίως.

Πανιώνιος-Βόλος 1-0

Ένα μικρό βήμα έγινε σήμερα με τη νίκη με το Βόλο με 1-0. Γκολ στο 57' ο Τσιλούλης μετά από προσπάθεια και ασίστ του δραστήριου Εμμανουηλίδη.
Τραυματίστηκε στο 41' ο Αραμπουλί με πιθανή θλάση προσαγωγού.
Ο Πανιώνιος ανέβηκε μετά το 30' και πάτησε καλύτερα στο γήπεδο. Κάναμε και την Ελληνική πρεμιέρα του ποδοσφαίρου μετά το lockdown.

Πανιώνιος:Κότνικ, Σαραμαντάς, Ντομίνγκες, Σταυρόπουλος, Παπανικολάου, Ρέντζας, Οικονομίδης, Κόρμπος, Τσιλούλης, Αραμπούλι, Εμμανουηλίδης.
Έπαιξαν και σαν αλλαγές οι Λυμπεράκης, Μιλόγεβιτς, Παπαγεωργίου.

Βόλος:Γκαραβέλης, Δημόπουλος, Οικονόμου, Φεράρι, Ντεντάκης, Τσοκάνης, Μπαλογιάννης, Μουνίθ, Λύρατζης, Ζοάο, Μαντζης.

Πανιώνιος-Βόλος στις 7.15.Τελικός για μας

Κακά τα ψέματα. Αν θέλουμε να έχουμε κάποιες ελπίδες, πρέπει σήμερα να νικήσουμε το Βόλο. Ο αγώνας είναι στις 7.15. Το δείχνει η Nova.
Η ΠΑΕ έχει επιπρόσθετα προβλήματα πια λόγω του κινδύνου αφαίρεσης βαθμών λόγω χρεών σε Σιώπη και Ανσαριφάντ οπότε όπως καλά ξέρουμε, μόνη της η όποια αγωνιστική ανάσταση, δεν φτάνει για να εγγυηθεί το μέλλον της ομάδας.
Σε αυτό το περιβάλλον, οι ποδοσφαιριστές και οι παράγοντες της ομάδας, πρέπει να ξεπεράσουν εαυτούς, να παίξουν ίσως στο 100% για τη φανέλα και την ιστορία της ομάδας. Μιας ομάδας, που δεν ξέρω πόσο μπόρεσε να τους κρατήσει κάπως ικανοποιητικά μέσα στο γενικότερα ζοφερό περιβάλλον, που ζούμε και στο θλιβερό αντίστοιχο του Πανιωνίου.
Ας ευχηθούμε σε ότι καλύτερο κρατήσει κάπως την αξιοπρέπεια της ομάδας μας.
Τίποτα δεν εγγυάται το μέλλον αλλά ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον ότι μπορούμε στο παρόν.

Εν όψει του όποιου μέλλοντος

Εν όψει των Play-out και του όποιου μέλλοντος, αυτή η εικόνα είναι τόσο όμορφη και ελπιδοφόρα που δεν άντεξα να την κοπιάρω από την ανάρτηση της Λέσχης Φίλων Πανιωνίου (Λέσχη Φίλων Πανιωνίου: "Κανείς δεν περισσεύει στην προσπάθεια μας")

ΧΑΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ

Κοίταζα μέσα στο lockdown τα βιβλία που είχα στη βιβλιοθήκη μου και μεταξύ άλλων είδα ένα που είχα πρωτοδιαβάσει σαν πρωτοετής φοιτητής,τη Χαμένη Άνοιξη του Στρατή Τσίρκα. Πολιτικό βιβλίο με αναφορά στα λεγόμενα Ιουλιανά, την αποστασία κλπ. όσο το θυμάμαι.

Αλλά ο συνειρμός μου τώρα ήταν για την περίοδο που περάσαμε και περνάμε. Μια Χαμένη Άνοιξη είναι τούτη. Μπήκαμε μέσα όταν κιτρίνιζε ο τόπος από τις βρούβες και βγήκαμε με καμένες τις μαργαρίτες και τις παπαρούνες από τον παράδοξα ζεστό ήλιο του Μάη.

Μια Χαμένη Άνοιξη για να βοηθήσουμε τη ζωή να συνεχίσει. Είθε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να συνεχίσουμε χωρίς φόβο και όχι με μισοκρυμένο πρόσωπο πίσω από μάσκες. Και χωρίς μεγάλες ελπίδες ότι θα αλλάξουμε, μακάρι λίγο να βελτιωθούμε και για μας και για το περιβάλλον. Έστω και από φόβο, δείξαμε μια αλληλεγγύη και κοινωνική προσοχή κατά τη διάρκεια της απομόνωσης. Και τώρα προσπαθούμε να κρατάμε τις προφυλάξεις και για μας και για τους άλλους. Μπορεί από ατομικό φόβο; Ίσως. Κάποιες εικόνες των όσων ζήσαμε, ίσως όμως τελικά να μας κάνουν να σκεφτόμαστε και πέρα από το φόβο για τον εαυτό μας.

Μια ερώτηση για ένα θάνατο πριν την πανδημία, τώρα τον καιρό της πανδημίας

Με κάθε σεβασμό στη μνήμη του αποδημήσαντος άξιου ηθοποιού και αξιόλογου συνανθρώπου μας, Γιώργου Κοτανίδη, αναρωτιόμουν για την κατάληξη της ΕΔΕ, που διερευνούσε αν ο θάνατος του είχε αίτιο πιθανό ιατρικό λάθος. Η περίπτωση του μου θύμισε έντονα την παλαιότερη περίπτωση του θανάτου του δημοσιογράφου Κακαουνάκη.

Από την έναρξη της ΕΔΕ μεσολάβησε η πανδημία του κορωνοϊού. Στο διαδίκτυο δεν στάθηκε δυνατόν να βρω περαιτέρω πληροφορία.

Είναι καιροί, που η διαφάνεια, αν μη τι άλλο, θα τονώσει το ηθικό όλων να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις.
Αποφάσισα να ανεβάσω αυτή την ανάρτηση - ερώτηση γιατί παρακινήθηκα από την απώλειά του και μέσα στην πανδημία αποφάσισα να διαβάσω το βιβλίο του "Όλοι μαζί τώρα", μια αυτοβιογραφική αφήγηση μέσα στα δύσκολα χρόνια της νιότης του, που εν μέρει συνέπεσαν και με την επταετία της χούντας.
Πάντα άσχετα με ταύτιση απόψεων και ιδεών, ένιωθα και νιώθω μεγάλο σεβασμό για εκείνους που με ειλικρίνεια ζουν και δρουν με βάση ιδέες και ηθικό πιστεύω, ίσως και σε βάρος προσωπικής εξέλιξης και ατομικών συμφερόντων. Και θεωρώ ότι ο Κοτανίδης ήταν τέτοιος άνθρωπος.

Να μου πεις τώρα χάνονται πολλοί και εσύ ψάχνεις ψύλλους στ' άχυρα; Κάθε ανθρώπινη ζωή έχει αξία. Και την αξία της αυτή πρέπει να της τη δίνουμε ως το τέλος και στη μνήμη της μετά το τέλος. Και κάθε τι που ξεκαθαρίζει, αν μπορεί να ξεκαθαρίσει, είναι καλό για όλους.

Σε κάθε περίπτωση, ας θεωρηθεί και σαν ένα μνημόσυνο, στη μνήμη του μακαρίτη, που έφυγε λίγο πριν τη λαίλαπα που ζούμε και που σε τέτοιες μέρες προφανώς ούτε και συμβατικό μνημόσυνο θα μπόρεσε να έχει, παρά μόνο στις καρδιές και στο μυαλό των συγγενών και φίλων του.

https://www.ethnos.gr/politismos/theatro/86431_kotanidis-ede-gia-pithano-iatriko-lathos-apo-toys-giatroys-toy-gennimatas

ΜΠΟΜΠΑΝ - ΑΘΑΝΑΤΟΣ

AΘΑΝΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΥΑΝΕΡΥΘΡΕΣ ΨΥΧΕΣ

Υγειονομική κρίση και Ελληνικό χρέος

Θα μπορούσε η Ελλάδα να ζητήσει την διαγραφή ή έστω αναστολή για κάποια χρόνια του χρέους της, επικαλούμενη τις έκτακτες ανάγκες λόγω της υγειονομικής κρίσης και το διεθνές δεδικασμένο στο διεθνές δικαστήριο μεταξύ Ελλάδος (κυβέρνηση Μεταξά) και Βελγίου το 1936;

Θυμίζω την περίπτωση:

"Το 1936, ἡ Ἑλλάδα (επί δικτατορικής κυβέρνησης Ἰωάννη Μεταξὰ), ἀρνήθηκε νὰ συνεχίσει τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ δανείου ποὺ εἶχε συνάψει μὲ τὴ βελγικὴ τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique». Ἡ κυβέρνηση τοῦ Βελγίου προσέφυγε στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο, ποὺ εἶχε ἱδρύσει ἡ Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν, κατηγορώντας τὴν Ἑλλάδα ὅτι ἀθετεῖ τὶς διεθνεῖς της ὑποχρεώσεις.

Ἡ Ἑλλάδα ἀπάντησε ὅτι ἀδυνατεῖ νὰ ἐκπληρώσει τὶς δανειακές της ὑποχρεώσεις, διότι δὲν μπορεῖ νὰ θέσει σὲ κίνδυνο τὴν κατάσταση τοῦ Λαοῦ καὶ τῆς χώρας! Στὸ ὑπόμνημά της, ἡ Ἑλληνικὴ κυβέρνηση ἀνέφερε:

«Ἡ Κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος, ἀνήσυχη γιὰ τὰ ζωτικὰ συμφέροντα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ γιὰ τὴ διοίκηση, τὴν οἰκονομικὴ ζωή, τὴν κατάσταση τῆς ὑγείας καὶ τὴν ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερικὴ ἀσφάλεια τῆς χώρας, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ προβεῖ σὲ ἄλλη ἐπιλογή. Ὅποια κυβέρνηση κι ἂν ἦταν στὴν θέση της, θὰ ἔκανε τὸ ἴδιο». (Yearbook of the International Law Commission, 1980, v.l., σέλ.25).

Τὸ ἐπιστέγασμα ἦρθε μὲ τὸ ὑπόμνημα ποὺ κατέθεσε στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο ὁ νομικὸς ἐκπρόσωπος τῆς Ἑλληνικῆς κυβέρνησης τὸ 1938, ὅπου τόνισε τὰ αὐτονόητα:

«Ἐνίοτε, μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μία ἔκτακτη κατάσταση, ἡ ὁποία κάνει ἀδύνατο γιὰ τὶς Κυβερνήσεις νὰ ἐκπληρώσουν τὶς…ὑποχρεώσεις τους πρὸς τοὺς δανειστὲς καὶ πρὸς τὸν Λαό τους. Οἱ πόροι τῆς χώρας εἶναι ἀνεπαρκεῖς γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν καὶ τὶς δύο ὑποχρεώσεις ταυτόχρονα. Εἶναι ἀδύνατον νὰ πληρώσει μία Κυβέρνηση τὸ χρέος καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ παρασχεθεῖ στὸν λαὸ ἡ κατάλληλη διοίκηση καὶ οἱ ἐγγυημένες συνθῆκες γιὰ τὴν ἠθική, κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη. Πρέπει νὰ ἐπιλέξει ἀνάμεσα στὰ δύο.

Καὶ φυσικά, τὸ καθῆκον τοῦ Κράτους νὰ ἐξασφαλίσει τὴν εὔρυθμη λειτουργία τῶν βασικῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν, ὑπερτερεῖ ἔναντί της πληρωμῆς τῶν χρεῶν της. Ἀπὸ κανένα κράτος δὲν ἀπαιτεῖται νὰ ἐκπληρώσει, μερικὰ ἢ ὁλικά, τὶς χρηματικές του ὑποχρεώσεις, ἂν αὐτὸ θέτει σὲ κίνδυνο τὴν λειτουργία τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν του κι’ ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὴν ἀποδιοργάνωση τῆς διοίκησης τῆς χώρας (σᾶς θυμίζει κάτι;). Στὴν περίπτωση ποὺ ἡ ἀποπληρωμὴ τῶν χρεῶν θέτει σὲ κίνδυνο τὴν οἰκονομικὴ ζωὴ καὶ τὴ διοίκηση, ἡ Κυβέρνηση εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ διακόψει ἢ καὶ νὰ μειώσει τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ χρέους»

Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνὲς δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικὸ προηγούμενο.

Είναι καθαρό ότι η χώρα αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια έκτακτη κρίσιμη κατάσταση. Και έχει και απειλή εκτός της υγειονομικής από γείτονα χώρα, που εμφανίζεται να διεκδικεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Ίσως η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται στη μορφή του χρέους, που τότε ήταν προς μια Τράπεζα ενώ τώρα είναι προς κρατικές οντότητες. Ίσως αυτή η διαφορά δείχνει πόσο επισφαλείς ήταν οι χειρισμοί του χρέους στη δεκαετία της οικονομικής κρίσης.

Ποδόσφαιρο και δεύτερο στάδιο της αντιμετώπισης της πανδημίας

Η UEFA θέλει με κάθε τρόπο να συνεχιστούν τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που διεκόπησαν λόγω κορωνοϊού. Αναρωτιέται κάποιος γιατί όταν όλες οι εκδηλώσεις με κόσμο και συγχρωτισμό είναι επικίνδυνες. Βέβαια από ότι καταλαβαίνω οι διοικούντες το ποδόσφαιρο αναφέρονται σε διεξαγωγή αγώνων χωρίς θεατές.

Το σύστημα λειτουργεί με χρήμα και κάπου μπαίνουν λίγο στο κάδρο και τα λοιπά όπως η υγεία, η αξία της ζωής κλπ. Ακόμα και χωρίς θεατές στις κερκίδες, τα λεφτά από τηλεοπτικά, διαφημίσεις κλπ, είναι πολλά. Τώρα για τους αθλητές; ... Το περιουσιακό στοιχείο των σπορς; Αν υπάρξουν παράπλευρες απώλειες; ...
Νέοι είναι οι αθλητές, μικρές οι πιθανότητες σοβαρής αρρώστιας. Μπροστά στον παρά τώρα, τι να λέμε. Εδώ έπαιξαν Αταλάντα-Βαλένθια και έκαναν δυο χώρες μπουρλότο από CoVid-19.
Πάντως οι αθλητές λόγω της προσπάθειας στον αγώνα γεννούν φλεγμονές στον οργανισμό τους και είναι για κάποιες μέρες πιο επιρρεπείς στις λοιμώξεις. Επίσης έχουν οικογένεια, γονείς κλπ.
Αλλά η οικονομία πρέπει να κινηθεί και όπως είπαμε τα λεφτά εδώ είναι πολλά.
Δυστυχώς δεν έχουμε κοινωνία που να κινείται με κάτι που να είναι σε προτεραιότητα παραπάνω από το κέρδος και ότι επετεύχθη από κράτη και κοινωνίες αυτούς τους δυο μήνες είναι πραγματικά εξαίρεση λαμπρή, που έσωσε ζωές. Αλλά οι μπίζνες κινούν τον κόσμο μας. Να δούμε πως θα μπορέσουν να τις συνδυάσουν με το ρίσκο τού να ξανανάψουν την πανδημία. Αυτό το στάδιο, πέρα από την εφαρμογή του στο ποδόσφαιρο, εν γένει σε όλους τους τομείς, θα είναι πάρα πολύ πιο δύσκολο από την πρώτη φάση του ριζικού περιορισμού.

Υπομονή και εγκαρτέρηση

Τα πράγματα είναι δύσκολα, όπως λέει και ο Παπαδόπουλος στη διαφήμιση ή μάλλον καλύτερα στο κοινωνικό μήνυμα, που προβάλει η τηλεόραση. Ξεκινήσαμε με κάτι σαν γρίπη και σιγά σιγά βλέπουμε να κτυπάει όχι μόνον τους γηραιότερους και όχι μόνον ανθρώπους με υποκείμενα νοσήματα έστω και αν αυτοί είναι βέβαια η πλειονότητα των κρουσμάτων και θυμάτων.
Και βέβαια δεν είναι γρίπη η ίωση για την οποία δεν έχουμε εμβόλιο, φάρμακο, αντισώματα και ανοσία και δεν έχουμε σαφή στοιχεία για τη μεταδοτικότητα και θνησιμότητα.

Η επιστήμη προσπαθεί ως τώρα υποστηρικτικά και όχι θεραπευτικά, με τα συστήματα υγείας στα περισσότερα μέρη να έχουν ξεπεράσει τα όρια τους και σε κάποιες περιπτώσει σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν βέβαια οι χώρες, που συνεχίζουν να παίρνουν χαλαρά μέτρα μέσα από τη θεώρηση του να πλήξουν λιγότερο την οικονομία τους. Η οικονομία. Άλλο ένα θύμα. Πολλοί συνάνθρωποί μας χωρίς δουλειές και το κράτος καλείται να τους στηρίξει. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτό είναι το κράτος που μόλις είχε βγει από την δεκαετή δημοσιονομική κρίση με χρέη και δεσμεύσεις μέχρι το λαιμό.
Και η αλληλεγγύη δοκιμάζεται και αυτή των ατόμων, ημών δηλαδή των ιδίων αλλά και εκείνη των κρατών. πχ βλέπε ΕΕ, που αδυνατεί να πάρει για μια ακόμα φορά μια ουσιαστική απόφαση αλληλεγγύης για τα μέλη της.

Αγαπητοί φίλοι, που διαδικτυακά έχουμε συνδεθεί για χρόνια τώρα και που ίσως ποτέ δεν περιμέναμε να βρεθούμε σε τέτοια κατάσταση αλά Contagion, το φιλμ, που πρόσφατα έδειξε και η τηλεόραση. Εύχομαι σε όλους σας, Συμπανιώνιους και μη, να είστε καλά στην υγεία σας, εσείς και οι δικοί σας και να βγούμε όλοι μας γεροί από την υγειονομική κρίση και να ξανασχοληθούμε με όλα αυτά, που ήταν το αλατοπίπερο της ζωής μας ως πριν την πανδημία.

ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΗ.

ΥΓ: Το διάβασα, δεν είναι δικό μου αλλά μου έκανε εντύπωση σε αναφορά στη σχετικότητα του χρόνου. Πως οι 18 μήνες φαντάζουν σαν 18 χρόνια. Αναφέρεται στο χρόνο που χρειάζεται για την ανάπτυξη του εμβολίου για τον κορωναϊό.

ΥΓ2: Και κάτι Πανιώνιο για να θυμόμαστε. Σαν σήμερα πέθανε το 1979 ο Νίκος Πεντζαρόπουλος, ένας άνθρωπος που η Πανιώνια Μνήμη θα πρέπει πάντα να έχει στην αγκάλη της.

Χριστιανοί εν μέσω του τρέχοντος βιολογικού πολέμου

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο δίδαγμα του Χριστιανισμού είναι το "ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ" και στη δεδομένη περίσταση πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να περιορίσουμε τις επιπτώσεις του ιού στην κοινωνία γύρω μας.
Δεν είμαι ο ειδήμων στα θρησκευτικά αλλά θα ήθελα να ερωτήσω τους πάντες αν το γράμμα ή το πνεύμα του νόμου έχει σημασία σε τέτοιες περιστάσεις, που η κοινωνία βρίσκεται σε βιολογικό πόλεμο.
Επίσης στους ειδήμονες επί των θρησκευτικών, ας εκφράσω μια άποψη (που είμαι σίγουρος ότι θα την θεωρήσουν αιρετική, αλλά θα την πω με κάθε σεβασμό στο Θεό και στο Χριστό). Έχει μείζονα σημασία το κοινόν ποτήριον του Μυστικού Δείπνου ή αυτό καθ' εαυτό το αίμα του Κυρίου, το γέννημα της αμπέλου, που περιείχε; Υπάρχει τουλάχιστον ένα Ευαγγέλιο, αυτό του Λουκά, που δεν φαίνεται και τόσο καθαρά η από κοινού πόσις αλλά ο διαμοιρασμός. Και ο ίδιος ο Κύριος ομιλεί για το γέννημα της αμπέλου και αναφέρει:
"Λέγω δε υμίν, ου μη πίω απ’ άρτι εκ τούτου του γενήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν αυτό πίνω μεθ’ υμών καινόν εν τη βασιλεία του Πατρός μου".
Εν πάση περιπτώσει, για μένα η πίστη είναι σεβαστή αλλά το μέγιστο αυτής της πίστης είναι η αγάπη στο συνάνθρωπο, που μέσα από τον καθένα γύρω μας, θα έπρεπε να βλέπουμε τον ίδιο τον Χριστό.
Ξέρω ότι όλα αυτά είναι σε επίπεδο μεταφυσικό και όχι φυσικό και ερμηνευόμενο από τη λογική. Αλλά ας θεωρήσουμε και τη λογική του ανθρώπου και την επιστήμη, Θείο Δώρο και Θεία Πρόνοια.
Στον πόλεμο, αναγκάζεται ο στρατιώτης να αμυνθεί για την Πατρίδα του με μέσα που κάθε άλλο παρά σύμφωνα με το "ου φονεύσεις" και τα χριστιανικά ιδεώδη είναι. Και όμως, τους αμυνόμενους για την Πατρίδα, η εκκλησία δεν τους θεωρεί δολοφόνους. Και σήμερα σε πόλεμο είμαστε. Βιολογικό Πόλεμο απέναντι στην κοινωνία μας.

Ζούμε ένα πόλεμο. Ας πολεμήσουμε όλοι μαζί

Το 1981 είχε εκδοθεί ένα βιβλίο θρίλερ, "The eyes of darkness". Μπορείτε να το βρείτε στην Wikipedia.

Το βιβλίο ήταν άκρως προφητικό και προέβλεπε γύρω στο 2020 (!!!) επιδημία ιού του αναπνευστικού και μάλιστα τον ονόμαζε Γιουχάν...
Στο βιβλίο βέβαια, ο ιός είναι βιολογικό όπλο της Κίνας.

Άσχετα από την όποια υπόθεση συνωμοσίας, αυτό που ζούμε είναι ένας πόλεμος απέναντι σε ένα αόρατο εχθρό, που επίσης ασχέτως της προέλευσής του, δρα σαν βιολογικό όπλο.
Στις περισσότερες γενιές, τυχαίνει να έρθουν αντιμέτωπες με το δικό τους "πόλεμο", πραγματικό ή αντίστοιχο ενός πραγματικού, όπως ο σημερινός.
Ας δούμε την Πανδημία σαν τον πόλεμο των γενιών μας και όχι σαν απλή γρίπη για κάποιους. Οι κάποιοι είναι δίπλα μας, είναι η κοινωνία μας.
Ο πόλεμος κερδίζεται όταν υπάρχει θέληση για μάχη, πίστη για νίκη και σύμπνοια και συντονισμός των δράσεων όλων.
Αν στον πόλεμο, ο καθένας νοιάζεται για την πάρτη του αποκλειστικά, ο πόλεμος θα χαθεί.

Όλοι που ζητάμε κοινωνικό κράτος και όχι πολιτικές σαν του Μπόρις Τζόνσον πχ, η οικονομία πάνω από την υγεία, πρέπει να επιδείξουμε και οι ίδιοι ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

ΘΑ ΚΑΤΣΩ ΣΠΙΤΙ

"Θα μείνω σπίτι" είναι το logo στο διαδίκτυο για την υποστήριξη των μέτρων έναντι στην Πανδημία.

ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΗΛΑΙΔΟΝΗ ΣΕ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟ.
Το άλλαξα λίγο για μια νότα χιούμορ (black?) μέσα στην κατήφεια της περίστασης:

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
λοιπόν απόψε δεν πρόκειται να βγω
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
και θα κάνω και μπάνιο με αντισηπτικό.

Και όταν ακούω να χτυπάει το τηλέφωνο
θα το κοιτάζω και δε θα απαντώ
γιατί και πάνω στό τηλέφωνο αυτό
ε δεν μπορεί, θα έχει λίγο κορωναϊό.

γι' αυτό

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
οχυρωμένος κι από μέσα το κλειδί
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
γιατί τέτοιο ιό δεν έχω ξαναδεί

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
και το 112 να καλέσει, δεν πρόκειται να βγω
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
κι ας ακούω στα νέα των κρουσμάτων τον αριθμό.

Γιατί άν βγω θα κολλήσω κορωναϊό
κι ένας Θεός ξέρει που θα κοιμηθώ
και όπως είδαν κι οι Ιταλοί για τον ιό
επτά φορές στις εκατό είναι για κακό

γι' αυτό

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
και δε σκοπεύω από δω να κουνηθώ…
Μη με στείλουν στην καραντίνα για να μπω.
Και άντε τότε εγώ να ξαναβγώ.

Ατρόμητος μπροστά στη δικαιοσύνη (της Ελλάδας)

Δεν φοβάται τίποτα ο Πανόπουλος της Ξάνθης. Να πάνε όλα στη δικαιοσύνη της Ελλάδας, όχι έξω, για να αποδειχθούν. Κάπως αργά όμως μου φαίνεται ότι βγήκε να κάνει αυτού του είδους τις δηλώσεις, μετά από τροπολογίες, αποφάσεις  κλπ. Και έχει και το παράπονο ότι θα του μείνει η ρετσινιά...

Εν πάση περιπτώσει, η προσωπική μου άποψη είναι πως το μέγιστο πρόβλημα του Ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ότι εδώ και κάποια χρόνια, δεν παίζεται στα γήπεδα ως επί το πλείστον.
Επίσης τι σόι Ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αυτό με τάγματα τριτοκλασάτων γυρολόγων μισθοφόρων και στρατιές δανεικών από 2 ομάδες της χώρας; Τι βλέπουμε πια και γιατί;

Όσο αφορά τον Πανιώνιο, ακόμα και να έπεφτε η Ξάνθη, αν σωθούμε έτσι, σε ποια καλυτέρευση μπορούμε πια να ελπίζουμε; Να πληρωθούν τα χρέη μας ίσως ευκολότερα στη μεγάλη κατηγορία με περισσότερα έσοδα; Μπορεί αλλά δεν έγινε αυτό την τελευταία πενταετία παρ' ότι το προσπαθήσαμε και πιθανόν σε ευχερέστερες συνθήκες. 

Κοροναϊός. Ήπια και μετρημένη αντιμετώπιση; Είναι πια ενδεδειγμένη;

Πόσο έξυπνο ήταν ενώ απαγορεύσαμε τις εκδρομές των σχολείων, να αφήσουμε να γίνονται αυτές των ΚΑΠΗ; Και μάλιστα όταν έχουμε να κάνουμε με έναν ιό, που είναι πιο επικίνδυνος για τους ηλικιωμένους;
Είναι σίγουρο τι επίσημα προτάσσεται; Η τιθάσευση της επέκτασης του ιού ή υπάρχει κάποια δυστοκία μέτρων, που σχετίζεται με την άμεση οικονομική επίπτωση; Ίσως η ήπια αντιμετώπιση του προβλήματος, δεν είναι τελικά τόσο ενδεδειγμένη σε όλες τις περιπτώσεις αν και πάντα το "παν μέτρον άριστον" στη ζωή φαίνεται να χρειάζεται. Αλλά ας μην μας θυμίσει η όλη αντιμετώπιση το τι έγινε με την ηπιότητα στο χειρισμό των οικονομικών προβλημάτων πριν την κρίση, το 2008 και το 2009.

Η "εύκολη" κριτική της κυρίας Γέλπκε και το "κρυφτούλι" της Ευρώπης πίσω από τη συνθήκη του Δουβλίνου

Όπως αναμενόταν, με τεράστια πλειοψηφία, η Γερμανική βουλή απέρριψε την υποδοχή ευάλωτων προσφύγων και ασυνόδευτων παιδιών από το hot spots της Ελλάδας.
Λυπηρό και ενδεικτικό της διάθεσης της Ευρώπης να αφήσει το προσφυγικό πρόβλημα στις χώρες πρώτης υποδοχής, βλέπε Ελλάδα.
Λυπηρή αλλά και αναμενόμενη είναι όμως και η "εύκολη" κριτική της Αριστεράς για την κρίση στα ελληνικά σύνορα, που εξέφρασε η κυρία Γέλπκε:

"Κριτική σε αυτή τη στάση άσκησε η εκπρόσωπος του κόμματος η Αριστερά Ούλα Γέλπκε. Κατά τη άποψή της, όχι μόνο θα πρέπει να γίνουν δεκτοί στη Γερμανία πρόσφυγες από ελληνικούς καταυλισμούς, αλλά και αυτοί που έχουν συγκεντρωθεί στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο. Σφοδρά επιτέθηκε η κ. Γέλπκε στην ελληνική κυβέρνηση. Την κατηγόρησε ότι κατήργησε το δικαίωμα ασύλου και ότι παράνομα στέλνει στα σύνορα πρόσφυγες πίσω στην Τουρκία. «Στην Ελλάδα», υποστήριξε, «αστυνομία και στρατός χέρι-χέρι με ένοπλες φασιστικές ομάδες κλείνουν τα σύνορα»."

Η κυρία Γέλπκε θα είχε δίκιο στην κριτική της αν οι συνάδελφοί της στη Γερμανική Βουλή δεν είχαν κλείσει την έξοδο από την Ελλάδα προς την ΕΕ για τους πρόσφυγες, εδώ και χρόνια και αν έβλεπε ότι τους έπειθε έστω και για το ελάχιστο, που συζητήθηκε χθες στη Γερμανική Βουλή. Θα ήταν πολύ ενδεικτικό να αφήναμε όλους τους πρόσφυγες στη χώρα μας να κινηθούν όπως και στο παρελθόν προς την Ειδομένη και τα Βόρεια σύνορά μας για να δει η κυρία Γέλπκε και όλοι στην Ευρώπη, ποιοι δεν δέχονται το προσφυγικό κύμα και ότι η Ελλάδα απλά χρησιμοποιείται σαν κυματοθραύστης και αποθήκη ανθρώπων, που δεν γέμιζε τα τελευταία χρόνια λόγω της συμφωνίας με την Τουρκία και που χωρίς ούτε και αυτήν, θα πλημμυρίσει, γκετοποιώντας παράλληλα όλους αυτούς τους ανθρώπους σε μια χώρα, που δεν έχουν διαλέξει για να παραμείνουν.

Είναι ώρα επιτέλους και ας χάσουμε το Σέγκεν, να φύγει η Ελλάδα από τη συμφωνία του Δουβλίνου για να δούμε πόσο εύκολη κριτική θα μπορέσει τότε να ασκήσει η κάθε κυρία Γέλπκε.

Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι οι υπερθεματισμοί της Ευρωπαϊκής Αριστεράς αλλά η στοιχειώδης έλλειψη συντονισμού και αναλογικού χειρισμού του προβλήματος από την ΕΕ και οι ρατσιστικές αγκυλώσεις που κυριαρχούν στην Ευρώπη. Μια Ευρώπη, που στην πλειονότητά της, έχει βολευτεί από τη συνθήκη του Δουβλίνου και τη μετάθεση του προβλήματος στις χώρες πρώτης υποδοχής και σφυρίζει κλέφτικα.
Αν δεν αρέσκεστε εκεί στην Εσπερία στην υποδοχή των προσφύγων, που πολλοί είναι από χώρες, που και κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών της ΕΕ κατέστρεψαν, τότε πείτε καθαρά ότι κλείνουν όλα τα Ευρωπαϊκά σύνορα και δεν μπαίνει κανένας και όχι να κάνετε αυστηρή κριτική εκ του ασφαλούς.

Κρατάω από τη συζήτηση της Γερμανικής Βουλής, τα μετρημένα λόγια του σοσιαλδημοκράτη Πιστόριους:

"Κριτική στη στάση της γερμανικής κυβέρνησης και συνεπώς και στους κομματικούς του φίλους στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, άσκησε και ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εσωτερικών της Κάτω Σαξονίας Μπόρις Πιστόριους. Μιλώντας στην ομοσπονδιακή βουλή επεσήμανε ότι ήδη πέντε ευρωπαϊκά κράτη έχουν εκφράσει τη θέλησή τους να υποδεχθούν πρόσφυγες από την Ελλάδα. Επιτιμώντας τη στάση αναμονής της γερμανικής κυβέρνησης, επεσήμανε πως «αν όλοι περιμένουν να συμμετέχουν όλοι, δεν θα κάνει κανείς τίποτα». Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα πρέπει, σύμφωνα με τον κ. Πιστόριους, να επιτρέψει στις δεκάδες γερμανικές πόλεις και τα ομόσπονδα κρατίδια που έχουν εκφράσει τη διάθεση να υποδεχτούν πρόσφυγες από την Ελλάδα."

Η απόφαση για Ξάνθη και ΠΑΟΚ

Ξέρουμε βέβαια σε ποια χώρα ζούμε και σε ποιο χώρο (ελληνικό ποδόσφαιρο = κάτι κοντά σε οχετό) αναφέρεται η συγκεκριμένη απόφαση για Ξάνθη και ΠΑΟΚ (-12 και -7 βαθμοί αντίστοιχα).
Και από νομικής πλευράς βέβαια, δεν μιλάμε για κανένα Άρειο Πάγο αλλά για το Μονομελές Πειθαρχικό όργανο της ΕΠΟ...
Εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν κάποια περαιτέρω ερωτηματικά.
Το παράπτωμα δεν είναι στιγμιαίο και εξέλειπε αλλά όσο υπάρχει η ίδια ιδιοκτησία και μετοχολόγιο μήπως νομικά συνεχίζει η ύπαρξή του;
Και αν ναι, πως τιμωρείται πλέον; Με αφαιρέσεις βαθμών στη συνέχεια;
Αν όντως υπάρχουν οι δέουσες αλλαγές καλώς αλλά είναι άραγε η σημερινή απόφαση, η κολυμβήθρα του Σιλοάμ και από εδώ και πέρα μπορεί να συνεχίζει η κατάσταση ως είχε πριν;
Επιπροσθέτως, το πιστοποιητικό συμμετοχής, που αφαίρεσε η ΕΕΑ, δεν δίνεται πίσω με αυτή την απόφαση. Να μου πεις και ο Πανιώνιος έτσι άνευ είναι. Αλλά θα ήθελα να ρωτήσω. Το ότι αυτό το πιστοποιητικό αφαιρέθηκε, αν δεν εκλείψουν οι λόγοι για τους οποίους αφαιρέθηκε, μπορεί να δικαιολογήσει την έγκριση συμμετοχής αυτών των ομάδων στο νέο πρωτάθλημα και αν ναι πως; Με νέα αφαίρεση βαθμών;

ΥΓ: Προσωπικά σαν οπαδός του Πανιωνίου, δεν με ενδιαφέρει να υποβιβασθεί έτσι ο οιοσδήποτε για να σωθεί η ομάδα μου. Ίσως δεν αξίζει και στην ιστορία της αυτό αλλά και δώρον-άδωρον είναι όσο ο ίδιος ο Πανιώνιος είναι στο σημερινό του χάλι. Στην ιστορία άλλων, που μηχανορράφησαν και στο παρελθόν για "εθνικούς λόγους" τριπλέτες αποτελεσμάτων και πολλαπλές ισοβαθμίες για να σωθούν, μπορεί να ταιριάζει.
Σαν πολίτης αυτής της χώρας, δεν ανέχομαι όμως την εκ των υστέρων αλλαγή νόμων και την κατ' επίφαση δικαιοσύνη. Και αναλόγως θα πράξω όταν έρθει η ώρα να ασκήσω τα πολιτικά μου δικαιώματα γιατί δεν υπάρχει άλλος νόμιμος τρόπος αντίδρασης.
Και βέβαια υπάρχει και η όποια καθημερινή έκφραση της αντίθεσης σε αυτά τα φαινόμενα ώστε αν μη τι άλλο να μην μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας και να έχουν και την αίσθηση ότι όλα είναι όμορφα και αγγελικά πλασμένα.

ΥΓ2: Από όσο έμαθα, η Ξάνθη έχει αλλάξει μετοχολόγιο και τιμωρήθηκε γιατί δεν ενημέρωσε έγκαιρα. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο ζήτημα που εκκρεμεί ώστε να ισχύουν τα όσα έγραψα για συνέχιση της ύπαρξης των παραπτωμάτων. Βέβαια υπάρχει το παράπτωμα της αλλαγής των νόμων... Σε κάθε περίπτωση είναι κρίμα που στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο έχει αναχθεί από αθλητικό αγώνισμα σε νομικές υποθέσεις.

Φαύλος κύκλος

Η χώρα μας έχει κληθεί να βγάλει το φίδι από την τρύπα εν μέσω ενός διεθνούς εκβιαστή, που εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό / προσφυγικό και συμμάχων που εγκλώβισαν ψυχές στην Ελλάδα για να κρατήσουν την πάρτη τους μακριά από το πρόβλημα.

Βλέπω τις προσπάθειες των Τούρκων, ποιων, των Τούρκων, που έχουν γράψει όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την Κύπρο, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, να προσπαθούν εναγωνίως με βιντεοσκοπήσεις, να δείξουν push-backs Ελληνικού λιμενικού στο Αιγαίο. Ως θεματοφύλακες του Διεθνούς Δικαίου... Ο λύκος ενδιαφέρεται για τα πρόβατα.
Βλέπω τα τούρκικα χημικά που ρίχνουν όσοι προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα στον Έβρο.
Δεν βλέπω την άφαντη Frontex και το ΝΑΤΟ και όλους εκείνους, που φοβούνται μην χάσουν τα αφεντικά τον παρά στην Τουρκία.
Ακούω κάποια ζορισμένα αχ και βαχ από την Εσπερία (αντί βέβαια να κάνουν και κάτι που θα βοηθούσε κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους να γυρίσουν στις πατρίδες τους αντί να θεωρούν σαν μόνη ελπίδα την Ευρώπη (άραγε γιατί όχι πχ και την αναπτυσσόμενη Ανατολή ή τη Ρωσία; Εκεί μάλλον οι πόρτες είναι ερμητικά κλειστές. Εκεί δεν μπορούν οι ΜΚΟ να δράσουν...).

Σε αυτό το λυπηρό περιβάλλον, χάνεται κάθε έννοια ανθρωπιάς. Τίποτα. Όλα για τα συμφέροντα αυτών, που διαφεντεύουν τον κόσμο και έχουν φτιάξει αυτό το δράμα, που παρακολουθούμε. Ένας φαύλος κύκλος, που απλοί άνθρωποι έχουν γίνει θύματα και έρμαια και τα πιο αδύνατα κράτη, υποχείρια των παγκόσμιων ολιγαρχών και των γεωπολιτικών συμφερόντων.

ΥΓ: Και η μυλωνού τον άνδρα της... Αναφέρομαι στο Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπορίσοφ, που είναι και εταίρος στην ΕΕ της Ελλάδας (!!!), που πήγε στον Ερντογάν υποτίθεται να μεσολαβήσει.  Για ανίερες συμμαχίες, που θα τον κρατήσουν στο απυρόβλητο και πιθανόν να του αποφέρουν και κάποια πλεονεκτήματα, αναλόγως των εξελίξεων, πήγε. Τυχαίο ότι δεν υπάρχει καμιά μεταναστευτική / προσφυγική ροή προς Βουλγαρία; Τίποτα εκεί. Μήπως ξέρει ο κος Μπορίσοφ τίποτα για κλειστά σύνορα; Λέω, μήπως θυμάται άραγε;

Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα είναι ένας σάκος του μποξ στο πρόβλημα και έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για να μας κατηγορεί ο ένας και ο άλλος και για να κάνει τα παιχνίδια του ο Σουλτάνος. Ο Σουλτάνος στον οποίο η Ευρώπη με τις συμφωνίες, που έχει κάνει, έχει δώσει τα κλειδιά του προβλήματος. Ο ασκός του Αιόλου είναι ανοικτός και από το γεγονός ότι δεν είναι δυνάμεις της συντεταγμένης πολιτείας μόνον στα σύνορα και όσοι άλλοι εμπλεκόμενοι υπάρχουν είναι προφανώς επιρρεπείς στο να μην τηρούν τα όσα πρέπει να γίνονται.

Το μεταναστευτικό / προσφυγικό ζήτημα έχει επίσης δώσει δουλειά σε πολλούς για αρκετό καιρό τώρα και είναι φανερό ότι δεν είναι ένα πρόβλημα που θα λυθεί με τη δουλειά τέτοιων και με χρηματοδοτήσεις, παρά μόνον όταν τα παγκόσμια συμφέροντα, που συγκρούονται στις επίμαχες περιοχές των δεινοπαθούντων, σταματήσουν να διαλύουν τις χώρες τους. Αν μη τι άλλο έτσι, ένας κλάδος του προβλήματος, το καθαρά προσφυγικό, δεν βρει σχετική διέξοδο. Το πρόβλημα των ροών των οικονομικών μεταναστών θα παραμείνει και δεν μπορεί να λυθεί βέβαια με αποθήκες ψυχών και αρκετές ΜΚΟ που βοηθούν στην αποθήκευση και κράτη, που δεν θέλουν να συνεισφέρουν σε τίποτα πέραν του να πληρώνουν άλλους για να αποφύγουν οι ίδιοι το ζήτημα.

ΥΓ2: Το άκουσα από τον κύριο Φίλη στην ΕΡΤ1 και νομίζω δικαιολογεί το πως και γιατί πρόσφυγες και μετανάστες δεν μένουν στην Τουρκία. Σαφώς και οι οικονομικές συνθήκες στην Ευρώπη είναι πιο ελκυστικές αλλά υπάρχει και άλλο ζήτημα. Στην Τουρκία δεν υφίσταται το να πάρουν πολιτικό άσυλο αλλά μόνον ένα καθεστώς προσωρινής προστασίας. Συνεπώς είναι σε πλήρη αβεβαιότητα εκεί με δυνατότητες μαύρης εργασίας ως επί το πλείστον και με καμιά προοπτική εκτός του να μπορέσουν να φύγουν.

ΥΓ3: Πρέπει να διαχωρίσουμε την περίπτωση τη σημερινή από τη γενικότερη θέση στο προσφυγικό.  Οι πρόσφυγες έχουν δικαιώματα κατοχυρωμένα από το διεθνές δίκαιο και σεβαστά.
Το τωρινό ζήτημα είναι ότι η μαζικότητα των ανθρώπων στα σύνορα, δεν οφείλεται στο Ιντλίμπ και στο προσφυγικό κύμα εκεί από τα τρέχοντα γεγονότα. Οφείλονται στα παιχνίδια πίεσης των Τούρκων προς τη Δύση. Και σε πράξη δολιοφθοράς προς την Ελλάδα όπως αποδεικνύει και η ανυπαρξία ροών προς Βουλγαρία. Και το δεδομένο είναι ότι η Ελλάδα είναι κλειστή για τους πρόσφυγες όχι ως είσοδος, που είναι τώρα, αλλά ως έξοδος κυρίως και αυτό από το 2015. Και συνάμα δεσμεύεται σαν χώρα υποδοχής από τις συνθήκες του Δουβλίνου.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το να φωνάζουμε "ανοίξτε τα σύνορα", που πολλοί φωνάζουν και διαδηλώνουν, θα έπρεπε περισσότερο και πρώτιστα να αφορά την Ευρώπη.
Ειδάλλως ζητάμε από την Ελλάδα να σηκώσει ένα βάρος που δεν της αναλογεί και δεν μπορεί και να σηκώσει αντικειμενικά. Και που οι ίδιοι οι πρόσφυγες δεν το θέλουν γιατί δεν θέλουν να μείνουν αλλά να περάσουν από την Ελλάδα για ισχυρότερους οικονομικά προορισμούς στην μεγάλη τους πλειονότητα. Είναι πολύ καλός ο ανθρωπισμός και η συμπόνια αλλά πολύ καλύτερος όταν είναι ρεαλιστικός και μπορεί να αποβεί σε πραγματική προσφορά προς όσους δεινοπαθούν. Ειδάλλως φωνάζουμε σαν κύμβαλα αλαλάζοντα για να δείξουμε και όχι για να προσφέρουμε.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι πρέπει να ρίξουμε το ανάθεμα στους πρόσφυγες ή και μετανάστες, που αποζητούν μια λύτρωση από πολέμους και βασανισμούς ή έστω μια καλύτερη ζωή.
Και κυρίως δεν πρέπει να κάνουμε τις οποιεσδήποτε απάνθρωπες ακρότητες και να αφήσουμε ΜΟΝΟΝ τη συντεταγμένη πολιτεία να αντιδράσει οργανωμένα.
Προσωπικά θεωρώ ότι η νυν κρίση αποδεικνύει ότι η χώρα πρέπει να φύγει από το Δουβλίνο έστω και σε βάρος της συμμετοχής της στο Σέγκεν. Ή να απειλήσει έστω ότι θα φύγει κάτω από τις νυν περιστάσεις. Αυτό θα έκαναν ηγέτες του παρελθόντος που είχαν το απαιτούμενο πολιτικό ανάστημα.
Δεν είναι δυνατόν να βάζουμε τα ΜΑΤ, το στρατό και τους ακρίτες κατοίκους να πληρώνουν το μάρμαρο (και να έχουν και την κατακραυγή ένθεν και εκείθεν). Αν κάποιος λέει ότι είναι πολιτικός ηγέτης, οφείλει να το αποδεικνύει στις κρίσεις και με τρόπους, που θα δώσουν λύσεις και όχι θα συντηρήσουν το πρόβλημα σε βάρος εν τέλει όλων εκτός όσων θα έπρεπε να επωμιστούν ευθύνες και βάρη, που τους αναλογούν.

Στη χώρα που πέφτουμε από τα σύννεφα και δρούμε μετά εορτής

Αιφνιδιαστήκαμε λέει τώρα ο Πρωθυπουργός από το μέγεθος του προσφυγικού προβλήματος. Μα που βρισκόταν τόσο καιρό άραγε; Έπρεπε να φθάσει κόσμος και αστυνομία να αλληλοδέρνονται στα νησιά για να το κατανοήσει; Ήταν στα πλαίσια των δηλώσεων του προκατόχου του για την κρίση και τα μνημόνια, που έλεγα θα βαράει τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές και άλλα τέτοια ευτράπελα.
Να μου πεις πιο ευτράπελοι, είμαστε εμείς τελικά.

Τώρα με το θέμα της δημόσιας υγείας και τον κοροναϊό, ενώ ήξεραν από την Παρασκευή το πρόβλημα στην Ιταλία, δεν πήραν κανένα περαιτέρω μέτρο ελέγχου στις εισόδους της χώρας και πέραν των λίγων τωρινών κρουσμάτων, πιστεύω ότι πιθανόν υπάρχουν περισσότερα μη διαγνωσμένα και κατ' ουσίαν αφήσαμε ανεμπόδιστη την είσοδο της νόσου στη χώρα σε σημείο που θα δυσκολέψει τον έλεγχό της.
Σίγουρα δεν είναι για πανικό και πιθανόν σε άλλα απαιτούμενα, υπάρχει καλύτερη προετοιμασία, αλλά δημιουργεί κάποια εντύπωση ότι εφησυχάσαμε μέχρι να υπάρξει κρούσμα, όσο και αν δεν ήταν πανάκεια ο έλεγχος και κάποια πιθανή καραντίνα για κάποιες μέρες όσων έρχονταν από τη Λομβαρδία (και μάλιστα δεν πάρθηκαν μέτρα ως το κρούσμα παρόλο που και η ίδια η Ιταλία πήρε άμεσα σημαντικά μέτρα).

Σε αυτή τη χώρα φαίνεται συνέχεια να πέφτουμε τελικά από τα σύννεφα και να πιανόμαστε εξαπίνης...

ΥΓ: Διαβάζω ότι την πάτησαν στην Ιταλία επειδή άλλαξαν την οδηγία για το ποιος πρέπει να υποβάλλεται στο τεστ για κορωνοϊό. Η αρχική οδηγία συμπεριελάμβανε άτομα τα οποία παρουσιάζουν απροσδόκητη κλινική πορεία ή επιδείνωση παρά την κλινική θεραπεία. Ο ασθενής 0 ήταν μαραθωνοδρόμος και ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, που παρουσίασε εικόνα πνευμονίας και με βάση αυτή την οδηγία έπρεπε να υποβληθεί στο τεστ. Αλλά η οδηγία είχε αλλάξει και προέβλεπε εξέταση μόνον ατόμων με κάποια συσχέτιση με την Κίνα. Έτσι ο ασθενής 0 έμεινε χωρίς διάγνωση να διασπείρει τον ιό για 36 ώρες.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΟΚΟΛΟΣ

Δυο άνθρωποι συνδέονται και με τις δυο ανόδους του Πανιωνίου από τη Β στην Α Εθνική, τη δεκαετία του 1990. Ο ένας ήταν ο μακαρίτης ο Κυράστας ως προπονητής της ομάδας. Ο άλλος ήταν ο αρχηγός του Κυπέλλου του 1998, Λεωνίδας Βόκολος.
Μάλλον στον τελευταίο θα δοθεί και μια τρίτη ευκαιρία του χρόνου να επαναλάβει το παρελθόν του.
Εκτός και αν φέτος, γίνει το θαύμα των θαυμάτων.
ΥΓ: Μάλλον θα επανέλθει σε κάποια παιχνίδια των play-outs και ο Μαξίμοβιτς. Από τις βασικές μας πληγές φέτος, ο τραυματισμός του. Λήγει και το συμβόλαιό του, οπότε μάλλον δεν θα τον ξαναβλέπαμε αν δεν έπαιζε. Να δούμε.

Ήττα στο Αγρίνιο στον "τελικό" - Το ναυάγιο συνεχίζεται

Προσωπικά ελάχιστες ελπίδες είχα ότι ο Πανιώνιος θα έπαιρνε θετικό αποτέλεσμα στο Αγρίνιο. Οι ισχυρότατες ενδείξεις ήταν σε αυτή την κατεύθυνση. Η ομάδα είναι σε κατιούσα φορά από το τέλος Νοεμβρίου. Ο προπονητής "την έκανε" πριν το λεγόμενο "τελικό" σαν λαγός και διασπείροντας τη φήμη, που είναι υποψία πάρα πολλών, ότι παίκτες και τιμ είναι απλήρωτοι καιρό τώρα. Την ομάδα αναλαμβάνει ο Κοροπούλης, φιλότιμος εργάτης του συλλόγου, αλλά πως να το κάνουμε με τι εμπειρία από επίπεδο Super League (βέβαια και ο Παπαβασιλείου σιγά την εμπειρία που είχε). Ίσως σε άλλες εποχές είχαμε τις μνήμες να φεύγει ο Κυράστας και να αναλαμβάνει ο Εμβολιάδης και να παίρνουμε κύπελλο. Αλλά υπήρχε τότε και ηθικό και διοίκηση που μπορούσε κάπως να ανταπεξέλθει οικονομικά και οι παίκτες ήταν οι παίκτες που πήραν το κύπελλο.

Χθες στο γήπεδο είχαμε 4 άντε 5 παίκτες, που αξίζουν να παίζουν σε αυτή την κατηγορία και προφανώς δεν είχαμε συγκροτημένη ομάδα. Ο Κοροπούλης προσπάθησε με αυτό το υλικό, που διέθετε, να παίξει ταμπούρι και οριακά δεν τα κατάφερε. Αλλά μετά το γκολ που δεχθήκαμε, δεν μπορούσαμε τίποτα παραπάνω. Δεν γινόταν να αντιδράσουμε με αυτή την ομάδα.
Ας σκεφθούμε ότι παίξαμε φέτος 4 φορές με τον Παναιτωλικό και χάσαμε την τέταρτη και μάλλον πιο κρίσιμη, όπου τον αντιμετωπίσαμε με την πιο αποδυναμωμένη ομάδα όχι από άτομα τόσο αλλά από ψυχολογία.

Τέλος πάντων. Φέτος τίποτα δεν πήγε σωστά. Κάναμε προετοιμασία με τον προπονητή - στρατιώτη, που όποια ομάδα ως τώρα έχει ο ίδιος προετοιμάσει, έχει υποβιβαστεί. Δεν μας έκανε ούτε αυτός, γιατί ζήτησε κάτι σωστό, ένα παίκτη στο κέντρο, που έβλεπε το χάος και αντ' αυτού που ζήταγε, φέραμε έναν παίκτη, που δεν ήθελε να παίξει στην ομάδα, ήρθε και πήγε άμεσα για ... εγχείριση... και όσο έπαιξε, έδειξε το τι αισθανόταν έκδηλα μέσα στο γήπεδο και με το τι πρόσφερε. Φέραμε για τεχνικό έναν άνθρωπο χωρίς εμπειρία της κατηγορίας, που τυχοδιωκτικά έφυγε από εκεί, που έφυγε και τυχοδιωκτικά μας εγκατέλειψε και εμάς. Έναν προπονητή, που ούτε το στοιχειώδες στην άμυνα, που προσπάθησε χθες ο Κοροπούλης, δεν το μπόρεσε σχεδόν μια ολόκληρη σεζόν.
Δυο ξένους χαφ με εμπειρία, που είχαμε παρακαταθήκη από πέρυσι, τους χάσαμε και τους δυο, μάλλον ανεπιστρεπτί (Να δούμε). Ο μόνος έμπειρος σέντερ μπακ, έμεινε εκτός ομάδας σχεδόν ενάμισι γύρο. Ο βασικός τερματοφύλακας, πότε έπαιζε και πότε όχι για αιτίες ιατρικές (και μη ιατρικές μάλλον).
Ενίσχυση το Γενάρη, δεν έγινε γιατί η ρύθμιση δεν ήταν δυνατή και η ομάδα δεν πήρε ενημερότητα. Την ίδια στιγμή, οι ανταγωνιστές, πχ Παναιτωλικός, ενισχύθηκαν σημαντικά.
Οι νέοι, που ήρθαν στην ομάδα, με αυτό το κλίμα, που βρήκαν, δεν μπόρεσαν να φανούν ή να βελτιωθούν και πολλοί παίκτες από την περυσινή ομάδα, έκαναν σαφή βήματα πίσω.

Το μόνο, που ελπίζουμε είναι να μην μεγαλώσουν τα χρέη προς παίκτες και προπονητές και να μπορέσουμε να μείνουμε στη ρύθμιση για τα χρέη στο Δημόσιο. Αν τα εξωαγωνιστικά τουλάχιστον γίνει κατορθωτό να κρατηθούν σε έναν έλεγχο, ίσως ο Πανιώνιος έχει κάποιο μέλλον.
Η διοίκηση της ΠΑΕ, θα έλεγα πως οφείλει στην Ιστορία της ομάδας, να ζητήσει την αρωγή και συνεργασία όποιων από τον Πανιώνιο Κόσμο έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν και να δημιουργηθεί μια νέα διοίκηση για να μπορέσει να κρατήσει τον Πανιώνιο σε μια κατάσταση επιβίωσης. Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να γίνει. Αγωνιστικά υπάρχουν βέβαια και τα play-outs αλλά ο τελευταίος Πανιώνιος θα παίξει σε αυτά με τη χαμηλότερη βαθμολογία και με το δυσμενέστερο πρόγραμμα. Ελάχιστη πιθανότητα. Ίσως υπάρχει και το θέμα της Ξάνθης αλλά σε αυτή τη χώρα, που όλα δουλεύουν όχι με βάση το γράμμα του νόμου αλλά το τι βολεύει και πως, δεν κρατάω ούτε καν μικρό καλάθι.

Πολλές εξελίξεις χθες στον Πανιώνιο

Πολλές εξελίξεις έγιναν χθες στον Πανιώνιο.

Θεωρώ σημαντικότερη και για το μέλλον την ένταξη της ΠΑΕ σε εξωδικαστικό συμβιβασμό για τα χρέη προς το Δημόσιο σε 72 δόσεις.  Ήταν κάτι τέτοιο εκ των ουκ άνευ για την ύπαρξη της ΠΑΕ ασχέτως των αγωνιστικών της αποτελεσμάτων.
Βέβαια έχουμε ουκ ολίγες εκκρεμότητες πλέον με παίκτες κλπ οπότε δεν είναι και για να πανηγυρίζουμε. Που θα βρεθούν άραγε όλα αυτά τα χρήματα;

Η δεύτερη εξέλιξη ήταν η παραίτηση Παπαβασιλείου για να πάει μάλλον στην Αίγυπτο. Ο άνθρωπος, που όχι μόνον με δική του υπαιτιότητα, έγινε συνώνυμος της ΗΤΤΑΣ σε αντίθεση με το όνομά του (Νίκι), μας αφήνει γεια πρό του αγώνος, που ο ίδιος ονόμασε ΤΕΛΙΚΟ για το φετινό Πανιώνιο, αυτόν του Αγρινίου!!! Αν δεν τον έδιωξαν ... το να φεύγει έτσι δείχνει αν μη τι άλλο δειλία ή προσπάθεια να αποφύγει τις ευθύνες στα χειρότερα.
Όχι ότι είχαμε και προσδοκίες ότι θα συνεισέφερε κάτι στην ομάδα η παραμονή του,
Ούτε στοιχειωδώς να φτιάξει λίγο την άμυνα δεν μπόρεσε τόσο καιρό. Και βέβαια είχε τη δικαιολογία των πολλών και σοβαρών απωλειών αλλά μπάλα έστω και στοιχειωδώς καλύτερη, δεν έπαιξε μαζί του η ομάδα σχεδόν ποτέ.
Από ότι διάβαζα, ο Κοροπούλης θα πάει την ομάδα να δώσει τον τελικό στο Αγρίνιο. Οι ελπίδες δεν είναι ιδιαίτερες. Ας έχουμε τουλάχιστον λίγο τύχη, που και αυτή φέτος λείπει.

Στο μπάσκετ, ο Σάμουελς έφυγε Γαλλία αν και λέγεται ότι έχει συμβόλαιο με Πανιώνιο και δεν είναι καθόλου σαφές ποιες ενέργειες έγιναν, γίνονται ή θα γίνουν γι' αυτό. Το μόνο που είναι καθαρό είναι ότι οι μεταγραφές της ομάδας μπλοκάριστηκαν από τη FIBA για παλιά χρέη προς παίκτες, οπότε δεν γίνεται να αντικατασταθεί ο Σάμουελς. Τώρα πως αυτή η ομάδα, που ήταν σάκκος του μποξ πριν έρθει ο Σάμουελς, θα μπορέσει να ανταπεξέλθει από δω και μπρός. μαύρο και σκοτεινό φαίνεται.

ΥΓ: Δεν κάνει πια σε κανέναν εντύπωση το μέγεθος της ΞΕΦΤΙΛΑΣ των ποδοσφαιρικών πραγμάτων. Συνεπώς το παρακάτω είναι και αυτό στα αναμενόμενα μια που οι παράγκες χρώματα αλλάζουν αλλά ποτέ δεν πεθαίνουν:

"Ο Ουρουγουανός χαφ Ντίας (και αρχηγός του Παναιτωλικού) απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής στον τελικό με τον Πανιώνιο, καθώς έπεσε η ποινή που πρωτόδικα του είχε επιβληθεί."

ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ...

Τι ασχολούμαστε; Πάμε να δούμε κανέναν αγώνα κατς καλύτερα.

H "επέτειος" του Σπανέα

Σε αυτή τη χώρα ζούμε σε πολιτική και επαγγελματικό αθλητισμό, χρωματικές περιόδους, όπως αυτές που έχουν οι καλλιτέχνες. Πχ μιλάμε για μπλε και ροζ περίοδο του Πικάσο.

Έτσι και στην "ΠΑΡΑΓΚΑ" υπάρχουν οι κόκκινες περίοδοι, οι μαύρες και κάποτε υπήρχε η περίοδος της Πράσινης Παράγκας.

Σημαντικό εκπρόσωπό της βλέπουμε εδώ το Γιώργο Σπανέα που στις 18/2/1996 "μεγαλούργησε" στον τομέα της ταχυδακτυλουργικής διαιτησίας και ανέτρεψε το αποτέλεσμα του αγώνα Πανιωνίου-ΠΑΟ, μένοντας για πάντα στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας, μιας χώρας, που το ποδόσφαιρό της φημίζεται πιο πολύ για τέτοια περιστατικά παρά πχ για το κατόρθωμα του Euro 2004.

Το εν λόγω περιστατικό, δεν είναι κάτι μεμονωμένο. Σε μικρότερη κλίμακα υπήρχαν και υπάρχουν τέτοια και πολύ δύσκολα θα σταματήσουν να υπάρχουν. Και δεν είναι μόνον αθλητικό θέμα αφού παρόμοια βλέπουμε σε πολύ πιο σοβαρούς τομείς της κοινωνίας. Ας πούμε από τα πιο πρόσφατα, Novartis.

Για τους Πανιώνιους, το 1996 ήταν ίσως η χειρότερη χρονιά της ποδοσφαιρικής ομάδας. Χάλια παντού. Που να ξέραμε βέβαια...

Όταν στηρίζουμε ο ένας τον άλλον

«Ήμουν κάθαρμα όλη μου την ζωή, ήμουν εγωιστής. Υπήρξα σκληρός μερικές φορές, δύσκολος στη συνεργασία και είμαι ευγνώμων που τόσοι εδώ μέσα μου έδωσαν δεύτερη ευκαιρία. Νομίζω πως τότε είμαστε στα καλύτερά μας: όταν στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Όχι όταν ακυρώνουμε ο ένας τον άλλον για παλιά μας λάθη, αλλά όταν βοηθάμε ο ένας τον άλλον να αναπτυχθεί. Όταν μορφώνουμε ο ένας τον άλλον, όταν αλληλοκαθοδηγούμαστε προς την εξιλέωση. Αυτό είναι το καλύτερο στην ανθρωπότητα».

Από την ομιλία του Χοακίμ Φοίνιξ στη βράβευσή του στα βραβεία Όσκαρ.

Η δικαιοσύνη και η ισονομία των εκβιασμών και του φόβου της διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής (plus 0-0 με την Ξάνθη).

 Ο Πανιώνιος (όπως και ο Κούγιας) ζήτησε να εφαρμοσθεί η απόφαση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού της ανάκλησης του πιστοποιητικού συμμετοχής της Ξάνθης και παράλληλα να μην γίνει ο σημερινός αγώνας του με την ομάδα της Ξάνθης.

Ως γνωστόν οι νόμοι δεν εφαρμόζονται όταν κάποιοι απειλούν εκβιαστικά την κοινωνική συνοχή με ... αίμα και εμφύλιο ... 

Επίσης για "Εθνικούς" λόγους, ουκ ολίγες φορές υπήρξε αντιμετώπιση αβρότητας για την ακριτική ομάδα και στην αρχή της δεκαετίας του 1990, την κράτησαν στην κατηγορία σε βάρος του Πανιωνίου με μια τριπλή συμπαιγνία, που οι φίλοι του Πανιωνίου ποτέ δεν θα ξεχάσουν.

Ο φετινός Πανιώνιος έχει χίλια δυο προβλήματα και οι νόμοι εφαρμόζονται πάνω του με πληρότητα και καμιά επιείκεια. Μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να σωθεί και να τα καταφέρει με τα προβλήματά του, έτσι και αλλιώς. Άσχετα από αυτό, όλοι σε τούτη τη ζωή επιζητούμε ισονομία και δικαιοσύνη. 

Αν οι νόμοι εφαρμόζονται όταν δεν είσαι υπό την προστασία ολιγαρχών, αν εφαρμόζονται μόνον σε αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να εκβιάσουν και να προκαλέσουν τον φόβο του πολιτικού κόστους στους υπεύθυνους, τότε υπάρχει πρόβλημα πέραν του Πανιωνίου και του ποδοσφαίρου γενικότερα. Βέβαια δεν πέφτουμε και από τα σύννεφα...

ΥΓ: Επειδή σε αυτή την περίοδο ζούμε με το παρελθόν της ομάδας για να ξεχνάμε το παρόν:

https://video.search.yahoo.com/search/video?fr=mcafee_uninternational&p=%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%91%CE%95%CE%9A+3-1+1979#id=3&vid=08373283bec2f02018702f24ec0ffc5c&action=click

ΥΓ2: 0-0 με την Ξάνθη. Λογικό με το υπάρχον ρόστερ και το συγκεκριμένο προπονητή. Το ότι δεν δεχθήκαμε γκολ ή πέναλτι, αποτελεί εξαίρεση των από το τέλος Νοεμβρίου εμφανίσεών μας.
Η μόνη ελπίδα θεωρώ είναι η επάνοδος, αν γίνει, κυρίως στα play-out,  των Μαξίμοβιτς και Άρτσε, που ίσως δώσει κάποια δημιουργικότητα και ποιότητα στο υπάρχον σχήμα. 

Αν μη τι άλλο ο Κόρμπος έδωσε δείγματα ήθους και ανθρωπιάς

Ο Πανιώνιος δεν ήταν από τη γέννησή του κάτι μόνον αθλητικό. Ήταν μια νησίδα γενικότερου πολιτισμού. Κατά καιρούς και στις διοικήσεις και στις κερκίδες, αυτή η γενεσιουργός αρχή του συλλόγου χάθηκε ή εκφυλίστηκε.
Μέσα στα φετινά αγωνιστικά και διοικητικά σκοτάδια, το ότι η ομάδα έχει αρχηγό τον Παναγιώτη Κόρμπο, είναι μια ακτίδα φωτός στις ψυχές των φίλων του Πανιωνίου. Παίζοντας άρρωστος και αποτίωντας φόρο τιμής στο τέλος και παρά την πίκρα της ήττας στους αδικοχαμένους του Άρη, έδειξε αυτό το ψυχικό μεγαλείο που όλοι μας θέλουμε να αντανακλά η ιδέα ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ.
Και για κάτι τέτοια διαχρονικά, ο σύλλογος αυτός και η ποδοσφαιρική του ομάδα, δεν αξίζουν τον ευτελισμό και τη διάλυση. Γιατί είναι ο σύλλογος, που ιστορικά μπορεί και πρέπει να έχει ρόλο κοινωνικά και πολιτιστικά και πέρα από τον αθλητισμό ή καλύτερα με φορέα τον αθλητισμό, να προσφέρει και παραπέρα.

Αγωνιστικά τώρα ήμασταν σχεδόν το τίποτα. Χάσαμε από δικά μας λάθη αλλά ο Άρης θα μπορούσε αν ήταν πιο προσεκτικός, να έχει βάλει και άλλα γκολ και έχασε πολλές ευκαιρίες. Από την άλλη τις ένα-δυο δικές μας ο Αραμπουλί από τον οποίο περιμένουμε τα πάντα μπροστά, δεν μπόρεσε να τις αξιοποιήσει. Μπροστά είμαστε επιπόλαιοι στην ανάπτυξη των μόνων επιθέσεων, που μπορούμε, των κόντρα επιθέσεων και πίσω επιρρεπείς σε ερασιτεχνικά λάθη.
Για τα δικά μας λάθη τώρα, μπορεί άραγε αυτός ο προπονητής μετά από τόσο καιρό να ελπίζουμε ότι στοιχειωδώς θα φτιάξει άμυνα στην ομάδα; Ας φτιάξει μια ομάδα έστω πλήρως ανασταλτική. Δεν έχει βέβαια και τους παίκτες. Τι να πει κανείς αν ο πιο έμπειρος αμυντικός της ομάδας, ο Ντομίνγκες, είναι η πηγή των λαθών; Ίσως η απληρωσιά και η αδιαφορία έχει πια διαβρώσει πολλούς. Επίσης καταλάβαμε πια γιατί δεν βγαίνει σε εξόδους ο Μαλέρμπ... Το είδαμε στο δεύτερο γκολ... Τώρα γιατί μια παίζει ο Μαλέρμπ και μια ο Κότνικ επίσης δεν το πολυκαταλαβαίνω... Είναι επιλογή του προπονητή ή πληρώνονται έτσι το μισό μισθό τους; Διαβάζω βέβαια για πρόβλημα του Κότνικ της τελευταίας στιγμής. Έχει επαναληφθεί αυτό το σενάριο βέβαια πολλές φορές και δύσκολα γίνεται πιστευτό. Αλλά τώρα αυτό να ήταν μόνον.
Τέλος ας μας εξηγήσει κάποιος γιατί συμπεριελήφθη ο Καμαρά στην αποστολή και μπήκε να παίξει χθες; Για να μείνουμε και με λιγότερους παίκτες; Τι περιμένουμε από αυτόν πια;

Στους κύκλους των οπαδών της ομάδας, δυστυχώς η συζήτηση έχει να κάνει με το σε πια κατηγορία θα παίξει ο ιστορικός σύλλογος του χρόνου. Η ΠΑΕ δεν κατάφερε να μπει σε κάποια ρύθμιση, δεν πήρε ενημερότητα και από ότι φαίνεται η παρούσα κατάσταση αδυνατεί να κρατήσει πια τον Πανιώνιο ζωντανό. Φως στο τούνελ δεν φαίνεται και όλοι ζουν με την ελπίδα της αρχαίας τραγωδίας για τον από μηχανής Θεό. 

Ποδοσφαιρική Ιλαροτραγωδία στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας

Η υπόθεση ΠΑΟΚ και Ξάνθης, οι απειλές για αίμα και εμφύλιο (!!!) και η προαναγγελία αλλαγής του νόμου για να μην θιγεί η κοινωνική συνοχή, αποδεικνύει μάλλον περίτρανα σε τι καραγκιόζ μπερντέ ζούμε και πως οι νόμοι είναι για να εφαρμόζονται σε τίποτα καθαρίστριες με πλαστό απολυτήριο Δημοτικού, ή γιαγιάδες που πουλάνε κάλτσες χωρίς άδεια στη Λαϊκή αγορά αλλά όχι σε όσους έχουν ΜΜΕ και "στρατούς" (διαφόρων ειδών, όχι μόνον φανατικών οπαδών αλλά και εξαρτώμενων με διάφορα πόστα εξουσιών).
Και γιατί για παράδειγμα δεν είναι εξοντωτική η ποινή απαγόρευσης μεταγραφών και αφαίρεσης βαθμών για μια ομάδα σαν τον Πανιώνιο για χρέη στο Δημόσιο, που κατ' ουσίαν την υποβιβάζει και είναι εξοντωτική η προβλεπόμενη ποινή για αυτούς που γελοιοποίησαν το πρωτάθλημα με αχυρανθρώπους και πολυϊδιοκτησίες;
Μήπως το συγκεκριμένο συνιστά και απάτη για όσους έπαιζαν το στοίχημα του ΟΠΑΠ σε αυτό το πρωτάθλημα;
Και ποιοι μιλάνε για ιστορικές ομάδες και δεν συμμαζεύεται; Άραγε αυτοί που συναίνεσαν να πέσει ο Ηρακλής, η παλαιότερη ομάδα της Θεσσαλονίκης; Αυτή δεν ήταν ιστορική ομάδα;
Τι ευτελισμός της δικαιοσύνης είναι αυτός του να δικάσεις κάποιους και μετά να προσαρμόσεις το νόμο ώστε να πέσουν στα μαλακά; Ελέω της κοινωνικής συνοχής που απειλούν; Και αυτούς που απείλησαν άραγε την κοινωνική συνοχή, έστω και με λόγια, τους αφήνουμε άγγιχτους, παράδειγμα για τους επόμενους, που θα θελήσουν να εκβιάσουν με βάση την κοινωνική συνοχή; Δεν παλεύεις να αποδείξεις το δίκιο σου αλλά απειλείς ότι αν δεν το δεχτούν θα τα κάνεις λίμπα. Αυτή είναι άραγε η σωστή Πολιτεία;
Και άραγε πως θα αντιμετωπίσουν εκείνους που θίγονται από την αλλαγή της νομοθεσίας που προανήγγειλαν;
Αλλά τι τους νοιάζει; Το πολιτικό κόστος να μην υπάρξει και όλα καλά είναι. Πάμε παρακάτω.
Και σε άλλα με υγείαν.

ΥΓ: Φοβερός Ζαγοράκης... Δεν απείλησε με παραίτηση γιατί ουκ ολίγες οι απολαβές του Ευρωκοινοβουλίου αλλά με ανεξαρτητοποίηση. Πραγματική ιλαροτραγωδία όλα σε τούτο τον τόπο. Και οι άλλοι τον διέγραψαν αλλά σιγά τώρα, όλα καλά. Αργότερα μπορεί να ξαναενταχθεί όταν πέσει ο θόρυβος. Και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αλλά αυτοί φταίνε; Ο Λαός στέλνει στην εξουσία.

ΥΓ2: Για να είμαι δίκαιος με ΠΑΟΚ κλπ και στους άλλους αν συνέβαινε, αντίστοιχα θα έπρατταν. Αυτοί είμαστε δυστυχώς... Για αυτό δεν έχουμε καταφέρει κοινωνικά και κρατικά σύμφωνα με τα ταλέντα και τα προσόντα τα ατομικά, που υπάρχουν σε τούτον τον τόπο και φευ αναγκάζονται να φύγουν εκτός για να προκόψουν.

Αντίο στο Γιώργο Κοτανίδη

Πέθανε σήμερα σε ηλικία 74 ετών ο ηθοποιός, συγγραφέας και αντιστασιακός επί Χούντας, Γιώργος Κοτανίδης. Ίσως για τους νεώτερους να μη θυμίζει το όνομα τη φυσιογνωμία του εκλιπόντος και τις πολλές ταινίες και θεατρικά αλλά και τηλεοπτικά παλαιότερων εποχών. Μπορεί να τον θυμηθείτε σαν τον ηλικιωμένο κύριο της διαφήμισης του Mollers 2 σε 1, που κάνει γύρους στο γήπεδο και καλεί το νέο να τον ακολουθήσει παίρνοντας τις βιταμίνες.
Για εμένα είναι ο εκλιπών εφηβική θύμηση από μια τηλεοπτική σειρά του τέλους της δεκαετίας του 1970, τη μεταφορά στη μικρή οθόνη της νουβέλας του Θεοτοκά, Αργώ. Ο Κοτανίδης έπαιζε το Δαμιανό Φραντζή, έναν κομμουνιστή φοιτητή από την πόλη, φανατικό και αεικίνητο. Η Αργώ ήταν για μένα τότε ένα σχολείο της πολιτικής ιστορίας της χώρας και οι χαρακτήρες και τα πεπραγμένα είχαν ομοιότητες με όσα σαν έφηβος ζούσα σε εκείνη την πρώτη περίοδο της μεταπολίτευσης.
Αντίο λοιπόν στο "Δαμιανό Φραντζή" της εφηβείας μου (ίσως πιο σωστά εις το επανειδείν) και εύχομαι καλό ταξίδι και συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Να ζήσουν και να το θυμούνται με αγάπη.
Αφιερώνω σε όσους μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν αυτό το blog, μια φράση του Κοτανίδη από μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του:

"Αν μπορούσα να διαλέξω μια μόνο συμβουλή από αυτές που λέω στην κόρη μου είναι μία: «Να βάζεις δυσκολίες στον εαυτό σου. Να πολεμάς τις ευκολίες σου. Να "πολεμάς" το ταλέντο σου για να το μεγαλώσεις» "

Στα ίδια παρά τη νίκη και την άνοδο της ψυχολογίας

Νικήσαμε χθες και συγχαρητήρια στην ομάδα που έδειξε διάθεση και διεκδίκησε τη νίκη με πείσμα.
Και πάλι βέβαια η ΠΑΕ, που δεν έχει μαντήλι να κλάψει, θα πληρώσει χοντρά πρόστιμα λόγω επεισοδίων...
Η νίκη έδωσε κάποιο ηθικό αλλά βαθμολογικά απλά μας κράτησε στα ίδια αφού ο Άρης ... βούλιαξε ... στο Αγρίνιο.

Τώρα διαβάζω κάτι που περιμέναμε ... ότι ο Μασούρας είπε αντίο και πάει Λάρισα... Βέβαια ο άνθρωπος δεν απέδιδε στις συνθήκες που βρισκόταν στον Πανιώνιο. Αλλά είναι γεγονός ότι η ομάδα, που προσπαθεί το δύσκολο αγώνα της σωτηρίας της, συνεχώς αποδυναμώνεται. Και παραμένει χωρίς ενημερότητα για τις όποιες προσθήκες θα την βοηθούσαν στη συνέχεια.

Σε αντιστάθμισμα, αναφέρεται ότι πάνε καλά οι τραυματίες Άρτσε και Μαξίμοβιτς. Αν γυρίσουν να παίξουν βέβαια και δεν παραμείνουν εικονικοί τραυματίες σαν τον Καμαρά λόγω έλλειψης χρημάτων.

ΥΓ: Στο μπάσκετ ζήσαμε ένα ψείγμα της ιλαροτραγωδίας της περυσινής τελευταίας αγωνιστικής με τον Σάμουελς να είναι στον αγωνιστικό χώρο σε κρίσιμο ματς και οιονεί να παίζει - δεν παίζει για να πάρει το ότι τέλος πάντων θεωρούσε ότι του χρωστούν.

Εν όψει των πέτρινων χρόνων

Η νέα ήττα με κάτω τα χέρια στην Τρίπολη, δείχνει ότι δεν υπάρχει πιθανότατα διέξοδος. Παίκτες, προπονητής, διοίκηση, δεν μπορούν και δεν έχουν και την ψυχολογία πια να το παλέψουν ψύχραιμα και οργανωμένα... Η διοίκηση αδυνατεί ούτε την ενημερότητα να πάρει για να ενισχύσει την ομάδα, ούτε να αλλάξει τον προπονητή, που δεν μπορεί να βελτιώσει στοιχειωδώς καμιά γραμμή της ομάδας.

Διαβάζω την στενοχώρια όλων για αυτή την ψυχοφθόρα κατάσταση και μια κατάσταση που δεν δείχνει να έχει φως στο τούνελ. Για αυτό το θέμα ήθελα σήμερα να γράψω. Για την τεράστια απογοήτευση των οπαδών.

Ίσως είμαι μεγάλος σε ηλικία για να δω την ομάδα να αναγεννάτε από την τέφρα της. Αλλά κάθε πέσιμο, βάζει ένα νέο σκοπό, το σήκωμα. Μπορεί να πάρει χρόνο. Αλλά είναι ο νέος σκοπός για όλους τους Πανιώνιους με ότι ο καθένας μπορεί να προσφέρει, έστω το να μείνει Πανιώνιος στα πέτρινα και άσχημα χρόνια. Απαξιώνεται η ομάδα όταν μείνει χωρίς τους φίλους και οπαδούς της, τη ΨΥΧΗ ΤΗΣ. Και όλοι εμείς δεν γίναμε Πανιώνιοι και δεν είμαστε Πανιώνιοι για τις νίκες, τους θριάμβους και τους τίτλους, ούτε γιατί η δύναμη της ομάδας, μας έδινε κύρος προσωπικό και πηγαίναμε με τους νικητές για να δείξουμε μέσα από τη δυναμή τους κάτι και για το εγώ μας. Ας θυμηθούμε γιατί είμαστε Πανιώνιοι για να κατανοήσουμε γιατί θα είμαστε Πανιώνιοι ακόμα και στα πιο δύσκολα.

Ζήσαμε μια προσπάθεια διασώσεων της ομάδας σε επίπεδο πρωταθλητισμού, που μάλλον εκ των πραγμάτων πάει να αποδειχθεί μη βιώσιμη. Η προσπάθεια είναι να μπορέσουμε να βγούμε από το τούνελ. Σίγουρα δεν αρκούμε εμείς οι απλοί οπαδοί αλλά η βάση για να ξεκινήσει κάτι νέο είναι να υπάρχουμε εμείς κοντά της.

Ήττα και από τον ΟΦΗ ... και χωρίς ενημερότητα ακόμα

Οι παίκτες αυτοί δεν μπορούν κάτι παραπάνω και ψυχολογικά φοβούνται και τη σκιά τους (βλέπε την  μη εκτέλεση από τον Τσιλούλη στο κραυγαλέο τετ-α-τετ στο τέλος ... Φοβόταν να πάρει την ευθύνη ...). Ο προπονητής τόσο καιρό δεν μπόρεσε να φτιάξει άμυνα της προκοπής, που στοιχειωδώς αρμόζει σε επαγγελματική ομάδα. Έτσι δεν υπάρχει ελπίδα.
Αλλά εκ των ουκ άνευ όπου και αν βρεθούμε, είναι να μπούμε σε ρύθμιση και να πάρουμε ενημερότητα. Βέβαια η ρύθμιση νομίζω είναι εξωδικαστική και δεν γνωρίζω πως θα διαρθρωθεί και πόσο εφικτό θα είναι να την τηρήσουμε. Σήμερα γράφεται ότι με τη νέα βδομάδα θα υπάρξει ρύθμιση και ενίσχυση με Τσαρδάρη και Δουβίκα. Αλλά ήδη χάθηκαν τα ματς με Λαμία και ΟΦΗ και να βάλω και αυτό με τον ΠΑΟ, που δεν είναι βέβαια καμιά ανυπέρβλητη ποδοσφαιρική υπερδύναμη.

Mε επανόδους στο ματς απέναντι στον ΟΦΗ

Επανέρχονται Κόρμπος και Μασούρας σήμερα στον αγώνα απέναντι στον ΟΦΗ. Επίσης στη διάθεση τιυ προπονητή είναι και οι Αραμπουλί και Εμμανουηλίδης.

Για να δούμε αν η ομάδα μπορέσει να ανταποκριθεί καλύτερα.

Καλή επιτυχία και καλή τύχη.

Αποχαιρετισμός στη Ρενάτα

Επειδή αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα υγείας, δεν είχα το χρόνο να ενημερώσω ως τώρα το blog.
H ήττα από τον ΠΑΟ είναι κάτι επουσιώδες μπροστά στη απώλεια της Ρενάτας Λαζάρου, που έκανε τον Πανιώνιο κόσμο να πενθεί.
Τη Ρενάτα αισθάνομαι την ανάγκη να αποχαιρετίσω.
Καλό παράδεισο Ρενάτα.
Ελπίζουμε όλοι, ο σύλλογος που αγάπησες, να κάνει κάτι να κρατήσει τη μνήμη σου ζωντανή.
Εμείς θα σε θυμόμαστε και είμαστε σίγουροι πως εκεί ψηλά έχεις κρεμάσει κυανέρυθρο κασκόλ. Συλλυπητήρια στους δικούς σου και σε όλους πανελληνίως, που σε αισθάνθηκαν μέσα από τον αγώνα σου, σαν δική τους και σε αισθάνονται και τώρα στη απώλειά σου.

"Αμερικανικές" συμπτώσεις και εμπορία των Εθνών

Όταν υπήρξε η παραπομπή Κλίντον για τη Λεβίνσκι, επακολούθησε η εμπλοκή των ΗΠΑ στον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας. Πιθανότατα θα γινόταν αλλά ίσως σε μικρότερη κλίμακα.
Τώρα με την παραπομπή Τραμπ, να σου ο Σουλεϊμανί και το Ιράν και οι σειρήνες πολέμου. Σύμπτωση; Τυχαίο;

Επίσης άραγε η συνεχής και διαχρονική τριβή Τουρκίας και Ελλάδος και η συνεχής οικονομική αιμορραγία τους, γίνεται προς όφελος των λαών τους; Ποιοι επωφελούνται; Πόσα έχουν δώσει και οι δυο χώρες για να εξοπλιστούν στα πλαίσια αυτής της τριβής για πάρα πολλά χρόνια; Ακόμα και αν η μια επικρατήσει πλήρως, τα κέρδη της θα αντισταθμίσουν τα όσα θα έχουν ξοδευτεί; Και προς ποιους θα πάνε αυτά τα κέρδη κυρίως; Και ποιοι θα κερδίσουν ούτως ή άλλως;

Έμποροι των Εθνών κατά μια έννοια κάπως διαφορετική από αυτήν που έγραφε ο Παπαδιαμάντης στο έργο του αλλά που εκφράζει μάλλον στην κυριολεξία το συγκεκριμένο θέμα.

Δεν μπορούμε έτσι... Ήττα από τη Λαμία

Ένα γκολ, ξεβράκωμα της άμυνάς μας, έφτανε. Τι και αν έπαιξαν σχεδόν ένα αγώνα με 10 οι της Λαμίας. Ίσως ήταν και χειρότερο για μας, μια που αν βγάζαμε κάποιο γκολ, ίσως στην κόντρα να μπορούσαμε να το κάναμε με τη χθεσινή σύνθεση ανάγκης. Είμαστε μια ομάδα, που με δυσκολία βγάζει μια τρίτη πάσα στην κυκλοφορία της μπάλας. Με το μείον παίκτη της Λαμίας και τη συσπείρωσή της στα μετόπισθεν, αχρηστεύτηκαν και κάποιες αιχμές μας όπως ο Εμμανουηλίδης.
Ο Πανιώνιος χθες έπαιξε χωρίς κανένα από τα βασικά του χαφ και με παίκτες όπως ο Κιάκος, χωρίς προηγούμενη εμπειρία σε επίσημο αγώνα (δεν ήταν βέβαια και κακός ο παίκτης σε σύγκριση με άλλους). Η διοίκηση δεν μπόρεσε καν να βοηθήσει την ομάδα και να μπει σε ρύθμιση ώστε να ενταχθεί ο Τζανδάρης στην ομάδα. Δεν γίνεται τίποτα έτσι.
Διάβασα και πολλά σχόλια της απελπισίας, για άχρηστο Παπαβασιλείου και προπονηταρά Μάντζιο. Δεν βλέπω πολλά, που θα μπορούσε να κάνει ο Παπαβασιλείου χθες, Ίσως να άφηνε τον Εμμανουηλίδη και να άλλαζε αντ' αυτού τον Τσιλούλη. Τώρα αν στα λάθη της διοίκησης, συμπεριλαμβάνεται και η αλλαγή προπονητή, δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι ο Μάντζιος ήθελε να μείνει και άντεχε με αυτό το ρόστερ. Απ' οτι έχω ακούσει είχε έρθει σε σύγκρουση γιατί ήθελε δανεικό τον Ανδρίτσο και όχι το Μασούρα. Μπορεί να είχε δίκιο. Αλλά πόσο καλύτερος, θα ήταν ο Πανιώνιος, δεν μπορώ να το πω και δεν το πιστεύω και πολύ. Στη Λαμία, είναι αλλιώς. Η ομάδα έχει έμπειρο ρόστερ και με βάθος και είχε πριν έναν άπειρο προπονητή.
Τέλος πάντων. Θεωρώ ότι και με τον καλύτερο προπονητή, με αυτό το άπειρο αλλά και με μεγάλες απώλειες ρόστερ, λίγα καλύτερα θα βλέπαμε.
Δεν ελπίζω ιδιαίτερα για πολύ καλύτερα στην κανονική περίοδο. Ας πάρουμε ενημερότητα τουλάχιστον και να δούμε τι ενίσχυση είναι εφικτή. Δυστυχώς και από τους υπάρχοντες, πολλοί ήταν υπερτιμημένοι και έχουν κάνει βήματα πίσω. Άλλοι, αρκετοί, προσπαθούν φιλότιμα αλλά πολλοί είναι άπειροι και έχουν πέσει στα βαθιά.

ΥΓ: Η διοίκηση της ΠΑΕ θα θερίσει μάλλον τώρα τη σπορά της αδιαφάνειας χρόνων διαχείρισης, που κανένας δεν μάθαινε τι και πόσα έπαιρνε από όσους παίκτες έδινε. Τι και πόσα χρωστούσε. Και δεν είναι μόνον η τωρινή διοίκηση αλλά όλες οι μετά Τσακίρη. Εν πάση περιπτώσει, το χρέος δεν φαίνεται να μειώθηκε από το δούναι και λαβείν τόσων χρόνων. Δεν λέω ότι ήταν εύκολο, τα έξοδα λειτουργίας δεν είναι αμελητέα, αλλά ορισμένα όπως η "απορρύθμιση" από τις 100 δόσεις, είναι θέματα, που πιθανότατα αποβούν μοιραία.