Η Ευρωπαϊκή "Ένωση" της αλληλεγγύης ... αν το επιτρέπουν τα συμφέροντα του κάθε εταίρου και των τραπεζιτών του ...

 Κανένας δεν περίμενε ουσιαστική συνδρομή από την ΕΕ στα προβλήματα Ελλάδος και Κύπρου με την Τουρκία και βέβαια κανένας δεν ανέμενε τίποτα παραπάνω από ευχολόγια στο τέλος της συνόδου όπως και στις προηγούμενες (και όπως και στις επόμενες). Απλά η κυβέρνηση συντηρούσε και συντηρεί μια ουτοπία, ότι η χώρα είναι προστατευμένη σαν μέλος της Ευρωπαϊκής "οικογένειας".

Τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα του κάθε εταίρου σε μια τέτοια "Ένωση" ... υπερτερούν της όποιας αλληλεγγύης μεταξύ των εταίρων και του όποιου σεβασμού του διεθνούς δικαίου.
Στη συγκεκριμένη περίσταση μάλιστα, η Ένωση και η αρωγή της φάνηκε ακόμα πιο γελοία όταν ακόμα και οι ΗΠΑ του Τραμπ πήραν μέτρα απέναντι στην Τουρκία εκεί που οι εταίροι μας, πχ Γερμανία και Ιταλία αρνούνται τον όποιο περιορισμό πώλησης όπλων.

Η Ισπανία λέγεται ότι είναι εκτεθειμένη στα Τουρκικά ομόλογα. Ενώ από τα δικά μας δάνεια, όλοι είναι εξασφαλισμένοι ότι θα τα πάρουν μέχρι δεκάρας και σε βάρος ακόμα και αυτής της κοινωνικής πρόνοιας της χώρας και του λαού μας. Και τα προϊόντα όλων είναι εξασφαλισμένα ότι θα πουλιούνται και θα αγοράζονται στην Ελλάδα.

Ο Μακρόν πιθανόν και λόγω των υπαναχωρήσεων για τις φρεγάτες και ίσως γιατί δεν τον παίρνει και πιο πολύ, τελικά και αυτός συναίνεσε με τους "εταίρους" της άποψης ότι η Τουρκία είναι αναγκαίος σύμμαχος και μην τη δυσκολέψουμε τώρα.

Αν κάποια στιγμή γίνει κάτι σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου, πιο σοβαρό από τα όσα σοβαρά ήδη γίνονται, οι "εταίροι" μας θα ρίξουν μερικά κροκοδείλια δάκρυα λίγο πιο έντονα, θα βγάλουν και κανένα ακόμα δακρύβρεκτο ανακοινωθέν και θα καλέσουν τα δυο μέρη να τα βρουν...
Τέτοια Ένωση είναι η ΕΕ. Στο ΝΑΤΟ, άντε θα έλεγε κάποιος, θέλουν να κρατήσουν ισορροπίες γιατί και οι δυο χώρες είναι μέλη. Αλλά μάλλον το παλιό "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο", δεν ήταν στην πράξη και τόσο λάθος.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μια πορεία μέσα στην άκρατη γραφειοκρατία και στις αγκυλώσεις και στη δόμησή της να περιστρέφεται γύρω από τα συμφέροντα της Γερμανίας. Θα ήθελα να ζω μετά από 100 χρόνια να δω τι θα γράφει η Ιστορία για όλα αυτά.

Για μας νομίζω αρχίζει να φαίνεται πιο έκδηλα ότι δεν μας βοηθάει τίποτα άλλο από το να μπορούμε μόνοι μας να σταθούμε, όσο περισσότερο γίνεται όπως καταντήσαμε τη χώρα και να είμαστε όσο λιγότερο γίνεται δεκτικοί και υποχωρητικοί. 

ΥΓ: Διαβάζω ότι ο Μακρόν και ο Αυστριακός Καγκελάριος πείσθηκαν από τη Μέρκελ να μην επιμείνουν σχετικά με κυρώσεις τώρα απέναντι στην Τουρκία. Και το επιχείρημα της Μέρκελ ήταν γιατί να πάρουμε σαν Ευρώπη τώρα μέτρα απέναντι στην Τουρκία αφού θα πάρει η νέα Αμερικανική Προεδρία, που θα αναλάβει τον Ιανουάριο.  Όχι ότι φοβούνται με χάσουν τα μπικικίνια από τα όπλα που πουλάνε στους Τούρκους οι Γερμανοί. Ούτε φοβούνται μην τους στείλει ο Σουλτάνος νέα πακέτα από μετανάστες και ακόμα χειρότερα και κάποιους από τους τζιχαντιστές που βρίσκουν καταφύγιο στη χώρα του. Αφού οι Γιάνκηδες του Μπάιντεν θα το πάρουν πάνω τους, μην γινόμαστε τώρα εμείς κακοί και χάσουμε και δουλειές... Το μεγαλείο της Ευρώπαϊκής Ένωσης στον κολοφώνα του.