Η νέα ήττα με κάτω τα χέρια στην Τρίπολη, δείχνει ότι δεν υπάρχει πιθανότατα διέξοδος. Παίκτες, προπονητής, διοίκηση, δεν μπορούν και δεν έχουν και την ψυχολογία πια να το παλέψουν ψύχραιμα και οργανωμένα... Η διοίκηση αδυνατεί ούτε την ενημερότητα να πάρει για να ενισχύσει την ομάδα, ούτε να αλλάξει τον προπονητή, που δεν μπορεί να βελτιώσει στοιχειωδώς καμιά γραμμή της ομάδας.
Διαβάζω την στενοχώρια όλων για αυτή την ψυχοφθόρα κατάσταση και μια κατάσταση που δεν δείχνει να έχει φως στο τούνελ. Για αυτό το θέμα ήθελα σήμερα να γράψω. Για την τεράστια απογοήτευση των οπαδών.
Ίσως είμαι μεγάλος σε ηλικία για να δω την ομάδα να αναγεννάτε από την τέφρα της. Αλλά κάθε πέσιμο, βάζει ένα νέο σκοπό, το σήκωμα. Μπορεί να πάρει χρόνο. Αλλά είναι ο νέος σκοπός για όλους τους Πανιώνιους με ότι ο καθένας μπορεί να προσφέρει, έστω το να μείνει Πανιώνιος στα πέτρινα και άσχημα χρόνια. Απαξιώνεται η ομάδα όταν μείνει χωρίς τους φίλους και οπαδούς της, τη ΨΥΧΗ ΤΗΣ. Και όλοι εμείς δεν γίναμε Πανιώνιοι και δεν είμαστε Πανιώνιοι για τις νίκες, τους θριάμβους και τους τίτλους, ούτε γιατί η δύναμη της ομάδας, μας έδινε κύρος προσωπικό και πηγαίναμε με τους νικητές για να δείξουμε μέσα από τη δυναμή τους κάτι και για το εγώ μας. Ας θυμηθούμε γιατί είμαστε Πανιώνιοι για να κατανοήσουμε γιατί θα είμαστε Πανιώνιοι ακόμα και στα πιο δύσκολα.
Ζήσαμε μια προσπάθεια διασώσεων της ομάδας σε επίπεδο πρωταθλητισμού, που μάλλον εκ των πραγμάτων πάει να αποδειχθεί μη βιώσιμη. Η προσπάθεια είναι να μπορέσουμε να βγούμε από το τούνελ. Σίγουρα δεν αρκούμε εμείς οι απλοί οπαδοί αλλά η βάση για να ξεκινήσει κάτι νέο είναι να υπάρχουμε εμείς κοντά της.
Διαβάζω την στενοχώρια όλων για αυτή την ψυχοφθόρα κατάσταση και μια κατάσταση που δεν δείχνει να έχει φως στο τούνελ. Για αυτό το θέμα ήθελα σήμερα να γράψω. Για την τεράστια απογοήτευση των οπαδών.
Ίσως είμαι μεγάλος σε ηλικία για να δω την ομάδα να αναγεννάτε από την τέφρα της. Αλλά κάθε πέσιμο, βάζει ένα νέο σκοπό, το σήκωμα. Μπορεί να πάρει χρόνο. Αλλά είναι ο νέος σκοπός για όλους τους Πανιώνιους με ότι ο καθένας μπορεί να προσφέρει, έστω το να μείνει Πανιώνιος στα πέτρινα και άσχημα χρόνια. Απαξιώνεται η ομάδα όταν μείνει χωρίς τους φίλους και οπαδούς της, τη ΨΥΧΗ ΤΗΣ. Και όλοι εμείς δεν γίναμε Πανιώνιοι και δεν είμαστε Πανιώνιοι για τις νίκες, τους θριάμβους και τους τίτλους, ούτε γιατί η δύναμη της ομάδας, μας έδινε κύρος προσωπικό και πηγαίναμε με τους νικητές για να δείξουμε μέσα από τη δυναμή τους κάτι και για το εγώ μας. Ας θυμηθούμε γιατί είμαστε Πανιώνιοι για να κατανοήσουμε γιατί θα είμαστε Πανιώνιοι ακόμα και στα πιο δύσκολα.
Ζήσαμε μια προσπάθεια διασώσεων της ομάδας σε επίπεδο πρωταθλητισμού, που μάλλον εκ των πραγμάτων πάει να αποδειχθεί μη βιώσιμη. Η προσπάθεια είναι να μπορέσουμε να βγούμε από το τούνελ. Σίγουρα δεν αρκούμε εμείς οι απλοί οπαδοί αλλά η βάση για να ξεκινήσει κάτι νέο είναι να υπάρχουμε εμείς κοντά της.
Σιγά σιγά ας το πάρουμε απόφαση οτι ήρθε η ώρα για φούντο!Δυστυχώς πάντα μια κλίκα στο όνομα του Πανιωνίου διαχρονικά καθόριζε τις εξελίξεις προς δικό της ώφελος!Ολοι Πανιωνάρες από κούνια ή στην πορεία το παίζανε Πανιωνάρες....Τουλάχιστον ας μη μας ταίζουν κουτόχορτο...!Επίσης αυτή η κωμωδία με τα αστεία πέναλτυ σε κάθε ματς είναι πολύ προβλέψιμη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε ιλαροτραγωδία σε πολλούς τομείς. Θλιβερή κατάσταση. Δεν είναι ο υποβιβασμός το κακό. Είναι ότι είμαστε σε μια παγίδα χρεών και διοικητικής αγκύλωσης που πιθανόν δυσχεραίνει απόλυτα την εύρεση οιωνδήποτε εναλλακτικών λύσεων, που θα μπορούσαν μετά την πτώση, να οδηγήσουν σιγά σιγά την ομάδα έξω από το τούνελ.
ΔιαγραφήΤο κακό είναι ότι και όσοι παίζουν φέτος και κάποιοι από τους οποίους θα μπορούσαν να μείνουν να βοηθήσουν την επόμενη μέρα, και αυτοί "καίγονται" μέσα από τις αλλεπάλληλες ήττες με τον τρόπο, που έρχονται.