Τη δεκαετία του 80 υπήρχε αντίδραση στην είσοδο μας στην ΕΟΚ βασισμένη στο σύνθημα "δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης". Ήταν μάλλον φανερή, έστω και σ' εκείνα τα πρώτα βήματα της Ελλάδας στην Ευρώπη, η εγχώρια αδυναμία μας να στηρίξουμε την πρωτογενή μας παραγωγή μέσα από τους μηχανισμούς της κοινότητας και στα πλαίσια της κοινής Ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής. Θεωρούσαμε ότι το μόνο, που μπορούσαμε να προάγουμε σε αυτό το πλαίσιο ανάπτυξης που ενταχθήκαμε, ήταν οι τουριστικές υπηρεσίες, βασισμένες στις ομορφιές και το κλίμα της χώρας μας.Ο χρόνος έδειξε ότι οι φόβοι εκείνοι όχι μόνον επαληθεύτηκαν αλλά μέσα στη φουρτούνα της κρίσης παρακαλάμε πλέον για τουριστική κίνηση. Παρακαλάμε, να μας θεωρούν οι εκτός Ελλάδας , αξιοπρεπή και καλά γκαρσόνια και να μας επισκέπτονται για να αφήνουν χρήματα αφού άλλου είδους επενδύσεις, δείχνουμε ανίκανοι ή αδύναμοι να προσελκύσουμε.
Ναι άλλαξαν οι καιροί πολύ... Αυτό που απαξιώναμε τότε, παρακαλάμε να προσφερθεί τώρα σαν ίσως η τελευταία ελπίδα να πιαστούμε από κάπου πριν αρχίζουμε ν' αποχαιρετιόμαστε σε σταθμούς, λιμάνια και αεροδρόμια, προς αναζήτηση καλύτερης τύχης αλλού.
Εγώ «Ήχος και Φως»,
μπρος σε γκρουπ τουριστών
Ντίσκο στη διαπασών
Με φωνάζουν "γκαρσόν!"
μπρος σε γκρουπ τουριστών
Ντίσκο στη διαπασών
Με φωνάζουν "γκαρσόν!"
Μιά ακόμη ανοησία της καταστροφικής δεκαετίας του 80, τότε που η συνθηματολογία είχε επικρατήσει της λογικής. Δεν θέλαμε να γίνουμε γκαρσόνια, αλλά δεν μας πείραζε να γίνουμε οι εστιάτορες. Ούτε θέλαμε βιομηχανία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι "θέλαμε" τη βιομηχανία διώχνώντας την. Πχ ανοίγοντας την κερκόπορτα των προβληματικών, επιτρέψαμε σε κάποιους να κλείσουν τις μονάδες τους και να βγάλουν τα λεφτά στην Ελβετία ή σπρώξαμε στο ουσιαστικό κλείσιμο μονάδες, προωθώντας στείρα συνδικαλιστικά αιτήματα. Και όχι μόνο βοηθήσαμε στην απογύμνωση από την όποια έστω και ελαφρά βιομηχανία αλλά αντιμετωπίσαμε κατά τελείως ανεδαφικό τρόπο τις όποιες προτάσεις για νέες μονάδες. Πχ ναι, τα πετροχημικά είναι μια επικίνδυνη για το περιβάλλον βιομηχανία, από την άλλη είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρα. Προφανώς υπάρχουν τρόποι να υπάρξει σωστή μέριμνα στα μέρη όπου φτιάχνονται τέτοιες βιομηχανίες, αλλά εμείς αντί να κατευθυνθούμε προς αυτή την μεριά, αποκλείσαμε με μαύρες σημαίες την εγκατάστασή τους. Βέβαια ίσως οι κάτοικοι γνωρίζοντας τη φύση του κράτους μας, σωστά αντέδρασαν, σώζωντας τον τόπο τους από την οικολογική καταστροφή που θα τον απειλούσε από την ακινησία της αμέριμνης κρατικής μηχανής...Αλλά το κράτος τι έκανε; Εδώ βέβαια δεν μπορεί να πείσει για τα ΧΥΤΑ τόσα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον τουρισμό, σίγουρα δεν είναι ότι πιο ελκυστικό σαν απασχόληση για κάποιους με βαθύτερες αναζητήσεις και επιστημονικά ενδιαφέροντα και όταν έχεις άλλες εναλλακτικές λύσεις ... αλλά πια είναι ίσως η μοναδική βάση που έχει μείνει, αν έχει μείνει..., για να προσπαθήσεις να κτίσεις πάνω εκεί ένα νέο σύστημα, που στο απότερο μέλλον θα δώσει εναλλακτικές λύσεις... Όχι όμως με τον τρόπο που υπάρχει σήμερα και με τη μορφή υπηρεσιών που προσφέρει κυρίως των περιφεριακών υπηρεσιών, αν γίνομαι κατανοητός και όχι αυτών καθ' εαυτών των κυρίως υπηρεσίων πυρήνα της τουριστικής βιομηχανίας.
Προφανώς έχεις δίκιο. Το σύνθημα εμπεριέχει όλη την μεγαλοιδαετική κενότητα που κατα καιρούς επικρασεί στην Ελλάδα. Το παραπδειγμά σου με το πετροχημικό - λόγω και επαγγελματικού αντικειμένου - είναι ακριβώς ότι είχα στο μυαλό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή