Υπάρχουν κυανέρυθροι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΙ;

Διαβάζω το σκεπτικισμό πολλών φίλων ότι αν θέλουμε ένα αυτάρκη Πανιώνιο πρέπει να κάνουμε υπομονή και να στηρίξουμε τους χειρισμούς Κιντή. Αναρωτιούνται αν είναι προτιμητέος ο Πανιώνιος που πουλάει παίκτες και προσπορίζεται έσοδα ή ο Πανιώνιος της ατιμίας, των κομπινών και του μαύρου χρήματος.

Σε ερωτήματα όπως το παραπάνω είναι σαφής και καθαρή η απάντηση κάθε λογικού ανθρώπου. Δεν χρειάζεται συζήτηση. Το ζήτημα είναι αν οι χειρισμοί Κιντή είναι ο μονόδρομος προς τον αυτάρκη Πανιώνιο. Είναι κάτι αντίστοιχο με το ερώτημα που μπαίνει στην πολιτική της χώρας αν ο δανεισμός από το ΔΝΤ ήταν μονόδρομος, αλλά ας μην μεγαλοποιώ τον κυανέρυθρο μικρόκοσμο με τα απείρως σημαντικότερα, πολυπλοκότερα και σπουδαιότερα κρατικά μας προβλήματα.

Επανερχόμενος στο θέμα, το να απαντήσει κάποιος, αν υπάρχουν εναλλακτικοί χειρισμοί στα όσα γίνονται πρόσφατα στον Πανιώνιο βάσει σχεδίου Κιντή, χρειάζεται γνώση λεπτομερειών και στοιχείων, που απλοί φίλαθλοι δεν μπορούν να έχουν. Συνεπώς τι κάνουμε; Στηρίζουμε άνευ κριτικής και με πλήρη εμπιστοσύνη τον κο Κιντή; Ή πάμε στην άλλη άκρη της πλήρους αντίδρασης και του εξοβελισμού του με κάθε τρόπο πίεσης;

Προσωπικά δεν πιστεύω σε μονόδρομους και δεν πιστεύω σε ανθρώπους που παρουσιάζονται απείρως σίγουροι και βέβαιοι για τις ενέργειες και τα πλάνα τους λες και κατέχουν το αλάθητο του Πάπα. Θα παραπέμψω σε άρθρο του κου Καίσαρη στο τέλος Απριλίου, όταν ανακοινώθηκε η ανάληψη των διοικητικών καθηκόντων Κιντή:

"Κάποιος που πιστεύει ακράδαντα ότι μπορεί να τετραγωνίσει τον κύκλο, δεν αμφιβάλλει. Έχει ατράνταχτα επιχειρήματα. Δεν το διακωμωδούμε, αλλά τόσες είναι και οι πιθανότητες να ευδοκιμήσει ένα σχέδιο για να γίνει μια ποδοσφαιρική ομάδα στην Ελλάδα αυτάρκης. Κανείς δεν το έχει καταφέρει μέχρι τώρα. Εξαίρεση στον κανόνα το “ταμείο” της Σκόντα Ξάνθης από τις αμέτρητες πωλήσεις ποδοσφαιριστών και σε καλές τιμές μάλιστα.

Από το να πηγαίνεις στην τύχη βέβαια και στο “ό,τι κάτσει”, είναι σαφώς προτιμότερο να έχεις ένα πλάνο. Δεν έχει να χάσει ή να διακινδυνεύσει τίποτα ο Τσακίρης από το σχέδιο Κιντή. Υπάρχει μάλιστα η πιθανότητα σ’ ένα βαθμό να βγει κερδισμένος. Ο κύκλος πάντως δεν τετραγωνίζεται με τίποτα".

Η άποψη μου είναι ότι το σχέδιο περικοπών και συντηρητικής διαχείρισης ήταν απαραίτητο στον Πανιώνιο, των υπερβάσεων και των επιπολαιοτήτων του παρελθόντος. Και η τρέχουσα περιρρέουσα οικονομική ατμόσφαιρα το έκανε πιο επιτακτικό. Το ζήτημα είναι όμως να μην χάνεις το μέτρο. Όπως το χάσαμε τον καιρό των υπερβάσεων και κτίζαμε "παλάτια στην άμμο", πολύ πιθανόν να το έχουμε και τώρα χάσει από την αντίθετη κατεύθυνση, πιστεύοντας υπέρ του δέοντος σε πράγματα που δεν μπορεί να βγουν και χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει κάποια βάση ασφαλείας να περικόπτουμε περισσότερο από όσο μας παίρνει στη δεδομένη περίσταση, σωρώνοντας ρίσκα, που δεν θα έχουμε τις δυνατότητες ν' αντέξουμε.

Αυτοί που είναι έτοιμοι να πάρουν τα όπλα ενάντια στους διοικούντες ας σκεφτούν τι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν. Αυτοί που σπεύδουν να παρουσιάσουν σαν μονόδρομο τη διαχείριση Κιντή, ας σκεφτούν τα εχέγγυα που δίνει και τα ρίσκα που παίρνει και ας αναλογιστούν αν αυτό που υποστηρίζουν είναι η θεραπεία μέσω ισχυρού ηλεκτροσόκ ενός ασθενούς, που ίσως παίρνει ίαση με μια συντηρητική θεραπεία. Το ηλεκτροσόκ είτε θα θεραπεύσει είτε θα σκοτώσει τον ασθενή. Η συντηρητική θεραπεία μπορεί να φέρει την αρρώστια σε ύφεση και να δώσει την ελπίδα για το μέλλον. Αλλά το ηλεκτροσόκ το διαλέγει συνήθως σα θεραπεία ο γιατρός που αγαπάει την ιατρική και όχι τον ασθενή.