Ο Λόλο της καρδιάς μας

Από το Κώστα Παπαδάκο πήρα, όπως και άλλοι φίλοι της ομάδας, το εξής email:

"Μου ζητήθηκε από τον Φαμπιάν να σας μεταφέρω τις κάτωθι δηλώσεις του (βοήθησε στη μετάφραση η Μαρίνα).

«Θα ήθελα να πω σε όλους τους φίλους του Πανιωνίου πως όλα όσα δήλωσα λίγες μέρες πριν στην εφημερίδα του συλλόγου, είναι πέρα για πέρα αληθινά. Επιθυμία μου ήταν και είναι να παραμείνω στην πλατεία, δυστυχώς όμως οι συγκυρίες τα έφεραν αλλιώς. Σκεπτόμενος λογικά και έχοντας γνώση της οικονομικής κατάστασης του Πανιωνίου, ο δανεισμός μου στην Peñarol είναι μια καλή λύση ώστε να μην επιβαρυνθεί κι άλλο ο προϋπολογισμός της ομάδας.
Σήμερα ήμουν παρών στο γήπεδο και ομολογώ ότι δεν υπάρχει κάτι πιο συγκινητικό από το να ακούς τον κόσμο να φωνάζει το όνομά σου. Δε θα ξεχάσω ποτέ την αγάπη και την εκτίμηση που μου δείξατε αυτά τα δύο χρόνια. Πραγματικά σας ευχαριστώ! Για τη νέα αγωνιστική περίοδο, εύχομαι καλό ξεκίνημα στην «Πανιωνάρα» και ελπίζω η πορεία της αυτή τη σεζόν να είναι ακόμα καλύτερη από την περσινή. Σας αποχαιρετώ με τις καλύτερες αναμνήσεις και εύχομαι καλή αντάμωση σε ένα χρόνο. Επιθυμώ οι δηλώσεις μου αυτές να δημοσιευθούν στα φόρουμ των φίλων της ομάδας. Fabián Estoyanoff».

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ... ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΜΕ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΕΣ ΦΑΝΕΛΕΣ (Ραφίκ της ΑΕΚ, Ντάριο του Άρη, Λόλο της Πενιαρόλ).

Να 'σαι καλά Φαμπιάν και αν το θέλει η μοίρα να γυρίσεις πίσω κάποια στιγμή, να γυρίσεις υγιής και να ξαναντυθείς τα κυανέρυθρα.  Και να βοηθήσεις την νυν ομάδα σου όσο μπορείς. Και εκεί σε αγαπάνε πολύ. Και όχι πολλές "ποδιές" γιατί αυτές στο Βέλγιο πλήρωσες πέρυσι. Τώρα για τα σχετικά με τον προϋπολογισμό κλπ, υπάρχει πολύ αχρηστία άλλη, που αθροιστικά, αν έφευγε θα ελάφρυνε το ίδιο ή περισσότερο την ομάδα. Και υπάρχουν και κάποιοι που είχαν σαφείς στόχους μεταξύ των οποίων και το δανεισμό σου. Να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας ... από τον Μάιο ξεκίνησαν την προσπάθεια ν' απαλλαγούν από σένα, με αρχή την Κύπρο. Και αυτοί νοιώθουν πολύ πετυχημένοι αυτή τη στιγμή. Δεν ευχόμαστε η φετινή πορεία ν' αλλάξει τα συναισθήματα τους, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί αυτό θα σημαίνει τεράστια δεινά για τον Πανιώνιο. Απλά οι κύριοι (ή ο κύριος) των περικοπών ας μας δείξει και κάποιες προσπάθειες για να αυξήσει τα έσοδα της ομάδας, που μέχρι στιγμής είναι αόρατες (εκτός αυτής με τους μετανάστες), έτσι για να μην έχουμε εμείς οι γκρινιάρηδες να λέμε συνέχεια.

Αλλά τέρμα ως εδώ. Πανιώνιοι δεν είμαστε για τον κάθε υποτιθέμενο super MBAer που βρίσκει πεδίο δράσης ευρύ στην διοίκηση ΠΑΕ. Ας κάνει αυτός τη δουλειά του και μεις θα είμαστε δίπλα στην ομάδα όσο μπορούμε. Έχουμε χρόνια ζήσει πίκρες και πίκρες και σταθήκαμε δίπλα στο σύλλογο ... που για μας είναι βίωμα και όχι εργασιακό αντικείμενο. Θα συνεχίσουμε να λέμε τη γνώμη μας, προσπαθώντας να διαφυλάσσουμε το κλίμα εκείνο, που δεν θα βλάπτει το σύλλογο. Και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. Δεν ισχυριζόμαστε ότι έχουμε κάποιο αλάθητο και ίσως βλέπουμε από συγκεκριμένη γωνία τα πράγματα. Ας ελπίσουμε όμως, αν αντικειμενικά λέμε κάτι ορθό, να υπάρχουν από την αντιπέρα άκρη ευήκοα ώτα.

Με τον Πανιώνιο και για τον Πανιώνιο.

ΥΓ: Μέσα στη φούρια των πρόσφατων Πανιώνιων εξελίξεων, το blog ξεπέρασε τις 1000 αναρτήσεις, από τη στιγμή που πρωτοεμφανίστηκε το Μάρτιο του 2009. Η χιλιοστή ανάρτηση ήταν κοινωνικού περιεχομένου, αυτή για την αυριανή απεργία, που ελπίζω, η αγωνιστικότητά της να είναι για το καλό του τόπου και για το καλό όλων, όσο και αν πια τέτοιες ελπίδες φαίνονται αρκετά δύσκολες, τούτες τις μέρες. Ευχαριστώ όλους όσους διαβάζουν ή διάβαζαν στο διάβα αυτής της χρονικής περιόδου το blog και ελπίζω που και που να αποφέρει κάτι εποικοδομητικό η παρακολούθησή του.