Ένα πρώτο βασικό συμπέρασμα των αποτελεσμάτων των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών είναι ότι ο Ελληνικός Λαός αποδέχεται την ανάγκη διαρθρωτικών μέτρων αλλά δεν συμφωνεί με τον τρόπο εφαρμογής τους και με τη συνταγή τους, που δεν δημιουργεί τις απαραίτητες ελπίδες ανάκαμψης.
Το συμπέρασμα αυτό το στηρίζω στη όχι τόσο δραστική συρρίκνωση του διπολισμού και στο γεγονός ότι ναι μεν ο ένας πόλος του διπόλου, η ΝΔ, αντιδρά σε μέτρα του μνημονίου αλλά παρά την όποια φραστική αντιμνημονιακή επικοινωνιακή τακτική της, είναι φανερό ότι αποδέχεται την αναγκαιότητα των διαρθρωτικών μέτρων και κυρίως επιζητεί ένα άλλο μείγμα πολιτικής αλλά με την αυτή κατεύθυνση.
Βλέποντας σήμερα τα δημοσιεύματα των ξένων (nooz.gr), διακρίνω μια τάση των Αμερικανών να βλέπουν τα θετικά σημεία για την κυβέρνηση και τη διαρθρωτική της πολιτική, δηλαδή ότι επέζησε των εκλογών με κάποιες απώλειες, που όμως τις επιτρέπουν να συνεχίσει, εν αντιθέσει με τα Ευρωπαϊκά ΜΜΕ, τα οποία δείχνουν έμφαση στο δύσκολο πολιτικό κλίμα και στη μη υιοθέτηση από τον Ελληνικό λαό του προγράμματος λιτότητας.
Είναι φανερές οι δυο διαφορετικές φιλοσοφίες, αυτή που εκφράζεται "υπερατλαντικά" και αντιστοιχεί στην τακτική ΔΝΤ, να έχει μια επιτυχία η άσκηση της πολιτικής του στην Ελλάδα (...μετά από τόσες αποτυχίες ανά την Υφήλιο...) και να αποτελέσει βάση στήριξης για συνέχιση της εμπλοκής του στα Ευρωπαϊκά πράγματα και αυτή των Ευρωπαίων να σώσουν απλά κάποια από τα λεφτά που δανείζουν και να τελειώσουν το πρόγραμμα στήριξης στα ως τώρα συμφωνηθέντα χρονικά πλαίσια, έχοντας προφάσεις και δικαιολογίες στη συνέχεια για να περάσουν σε αυτό που θεωρούν ως δραστική λύση, δηλαδή την ελεγχόμενη πτώχευση (που ορθά έχει χαρακτηριστεί "ελεγχόμενη" για εκείνους και "πτώχευση" για την Ελλάδα).
Διαβάζοντας συνέντευξη του Ρουμπίνι στα ΝΕΑ το Σάββατο, θεωρώ ότι μάλλον περιέγραψε τη μόνη διέξοδο που υπάρχει, δηλαδή τήρηση του προγράμματος στήριξης (με αναγκαίες κατά τη γνώμη μου αλλαγές, που να δίνουν έμφαση στις περικοπές και την όποια ανάπτυξη υπαρχόντων παραγωγικών τομέων και όχι άμεσα νέων και καινοτομιών, που χρειάζονται λεφτά και χρόνο και λιγότερο βάρος στην αύξηση εσόδων, με την άδικη για το Λαό και προβληματική στην είσπραξή τους, εφαρμογή τους) ωσότου αυτό διαρκέσει (με πιθανή επέκταση έστω μόνο από το ΔΝΤ) και κάποια στιγμή πριν το 2013, αναδιάρθρωση του χρέους, που να δώσει κάποια παράταση στην αποπληρωμή χρεών, έτσι ώστε να μπορέσει η χώρα να έχει ανάπτυξη υπό συνθήκες δυσβάστακτου χρέους, που θα έχει αυξηθεί πολύ στο τέλος του 2013, λόγω της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος μέσω των δανεικών του Μνημονίου.
Η κυβέρνηση καλείται μετά απ' αυτές τις εκλογές να συνεργαστεί με την Τρόικα για ν' αλλάξουν το μείγμα της συνταγής, ώστε να γίνει πιο αποδοτικό, δίνοντας όμως παράλληλα στον κόσμο κάποιες ελπίδες ανάκαμψης και όχι μόνον κοιτάζοντας στείρα το ποσοστό μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Και αν οι Ευρωπαίοι εταίροι, ναι αυτοί που έφτιαξαν μια ευρωπαϊκή οικονομία με ενιαίο νόμισμα, αλλά πρακτικά χωρίς κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική και χωρίς μέριμνες αλληλοστήριξης, θέλουν να διασωθεί η Ελλάδα και ν' αποτελέσει φορέα συνεισφοράς στο μέλλον για την Ευρώπη, ας τη στηρίξουν με επενδύσεις και όχι με το να φεύγουν οι επιχειρήσεις τους από τη χώρα (αφού σε αρκετές περιπτώσεις λεηλάτησαν την αγορά της), ειδάλλως ας αφήσουν την Ελληνική Πολιτεία να βρει και διεξόδους αλλού, γεγονός που φημολογείται ότι σε κάποιες περιπτώσεις, που θα βοηθούσαν την Ελλάδα, το απέτρεψαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου