Δεν σταματάνε... Προχωράνε ... σε νέα μέτρα, καλώντας παράλληλα τον κόσμο να στηρίξει τη "σταθερότητα" στο Β' Γύρο

Αν κάποιοι θέλησαν δια της αποχής να στείλουν κάποιο μήνυμα, να μιλήσουν δηλαδή σιωπώντας, ας διαβάσουν κάποιες σημερινές ειδήσεις και ας το ξανασκεφθούν. Ας σκεφθούν αν ακούστηκαν ή αν τους παράκουσαν:

"Ο Ελληνικός Λαός απέδειξε ότι λέει ΝΑΙ στη σταθερότητα", μας λέει περιχαρής ο κύριος Πεταλωτής και προσθέτει και με το δικό του στόμα, τα ρηθέντα υπό του Πρωθυπουργού:

"Προχωράμε μπροστά, δεν σταματάμε"

Και καλεί τους πολίτες να πάρουν ενεργά μέρος στον αγώνα για το δεύτερο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και να επιλέξουν τους υποψήφιους που θα οδηγήσουν στη χώρα σε νέα εποχή.

Λίγο πιο πριν έχει γραφτεί η είδηση:

"Νέα μέτρα ζητάει ο κύριος Γιούνκερ"

Είναι η πρώτη φορά από τις 18 Οκτωβρίου, που αξιωματούχος της ΕΕ ζητάει νέα μέτρα για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων. Τυχαίο; Δεν νομίζω...

Ο κύριος Γιούνκερ έρχεται να καθησυχάσει μάλιστα κατ' ουσίαν τους "δανειστές" ότι η Ελληνικές αρχές θα μείνουν πιστές στο πρόγραμμα σταθερότητας της "ελληνικής οικονομίας".

Είναι σαφές ότι κανένα μήνυμα δεν έλαβαν και προχωράνε μπροστά χωρίς σταματημό... Το γεγονός ότι από την ύφεση, το πρόγραμμα "σταθερότητας" κινδυνεύει να γίνει τόσο "σταθερό", που θα παγώσει πλήρως την ελληνική οικονομία, δεν τους τρομάζει. Και δεν τους τρομάζει γιατί βασικός στόχος του προγράμματος σταθερότητας ως το τέλος του 2013 είναι η εξοικονόμηση πόρων για την πληρωμή των δανειστών για να μην χάσουν τα λεφτά που είχαν σε ελληνικά ομόλογα και που θα έκανε αέρα η πτώχευση. Πως η υπερχρεωμένη χώρα, η χωρίς αναπτυξιακές δραστηριότητες Ελλάδα, θα μπορέσει να σταθεί μετά το 2013, απλά και μόνον επειδή θα έχει καλύψει το δημοσιονομικό της έλλειμμα με νέα ογκώδη χρέη; Με ποια παραγωγή και ποια ανταγωνιστικά προϊόντα; Γιατί δεν λένε στον κόσμο, ποιο τεράστιο ετήσιο πλεόνασμα και για πόσα χρόνια απαιτεί το Μνημόνιο, ώστε η χώρα να μπορέσει να σταθεί μετά το 2013;

Ο κύριος Πεταλωτής κάλεσε τον κόσμο να συμμετάσχει ενεργά στο δεύτερο γύρο των εκλογών. Ναι. Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία του κόσμου να κάνει σαφές το μήνυμα ότι δεν θέλει να μείνει προσκολλημένος στο παρελθόν αλλά δεν μπορεί να δεχτεί μοιρολατρικά το μέλλον, που κτίζεται με βάση συμφέροντα, που δεν είναι καθόλου σαφές ότι τον εξυπηρετούν και έχουν προτεραιότητα τη δική του έξοδο από την κρίση.
Και εν τέλει αν θέλουν να πείσουν τον κόσμο ότι τα όσα αδιαπραγμάτευτα δέχτηκαν να εφαρμόσουν, θα τον βγάλουν από την κρίση, ας τολμήσουν ν' απαντήσουν στο ερώτημα, γιατί οι αγορές (ένα μη στοχαστικό φαινόμενο, όχι ιδιαίτερα προβλέψιμο) θα δεχτούν να δανείσουν με νορμάλ επιτόκια, το 2014, τη χώρα με ένα από τα υψηλότερα χρέη σε ποσοστό ΑΕΠ παγκοσμίως και χωρίς θετικούς δείκτες ανάπτυξης; Μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα, πιθανόν να έπειθε ότι υπάρχει σχέδιο μακρόπνοο και όχι παιχνίδι καθυστέρησης τριετίας και έχει ο Θεός.

Υπάρχει έτοιμη απάντηση στο στόμα τους. Θα μας δανείσουν γιατί θα έχουμε αποκτήσει αξιοπιστία μετά την εφαρμογή του προγράμματος και αυτό θα εκτιμηθεί ανάλογα...Αυτό θα γινόταν πιστευτό αν οι αγορές ήσαν ο Τρισέ και ο Γιούνκερ αλλά μήπως οι αγορές είναι κάποιοι επάρατοι κερδοσκόποι, που τους μεμφόταν ο κύριος Παπανδρέου και οι οποίοι γενικώς δεν διακρίνονται για τις αγαθές προθέσεις τους και την εκτίμηση καλών συμπεριφορών;

Δεν υπάρχει μαύρο-άσπρο, Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο. Το Μνημόνιο είναι μια χάρτα γενικών κατευθύνσεων, των οποίων η υλοποίηση γίνεται με βάση τα μέτρα που λαμβάνονται σαν πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης. Το Αντιμνημόνιο είναι από μια ακαθόριστη άρνηση των πάντων ως τη διαφωνία για τα επιμέρους μέτρα, το μείγμα τους και το πως υλοποιούνται.
Το Μνημόνιο έχει σαν αντιστάθμισμα τον ήπιο δανεισμό της χώρας από το ΔΝΤ και τον ΛΗΣΤΡΙΚΟ δανεισμό από την ΕΕ, στα πλαίσια των πολιτικών της κυρίας Μέρκελ. Αυτόν τον ληστρικό δανεισμό τον δεχόμαστε γιατί μας έβαλαν στην γωνία, αφότου με δική μας ευθύνη μετατρέψαμε την κρίση δημοσιονομικού ελλείμματος σε κρίση δανεισμού. Το μείγμα ληστρικού δανεισμού και υπερταχείας κάλυψης του δημοσιονομικού ελλείμματος με μέτρα που εφαρμόζονται κατά μη αναλογικό και δίκαιο τρόπο, λόγω ελλείψεως κατάλληλων μηχανισμών και η αδυναμία αναπτυξιακών επενδύσεων, αποτελούν τη βάση της πολιτικής συνταγής, που εφαρμόζεται και πνίγει την οικονομία.
Υπάρχει λοιπόν, αυτή η συνταγή που πάει λάθος, φαίνεται αυτό στην πράξη και χρειάζεται διόρθωση. Όσο νωρίτερα διεκδικήσει η κυβέρνηση αυτή τη διόρθωση,τόσο το καλύτερο.

Μπορεί να λένε εκεί στην κυβέρνηση ότι προχωράνε και δεν σταματάνε, αλλά ίσως θα έπρεπε παράλληλα να ακούνε και να μιλάνε.
Ο κόσμος βέβαια ελεύθερος είναι να κάνει τις επιλογές του.
Μπορεί ν' ακούσει τις επικλήσεις του κυρίου Πεταλωτή για "σταθερότητα". Αλλά πόσο σταθερή είναι αυτή η σταθερότητα, που απαιτεί συνέχεια νέα μέτρα και που το χειρότερο, τα κρύβουν αδιάντροπα προεκλογικά (...λες και μπορούν να κρυφτούν στη σύγχρονη εποχή της πληροφορίας!);
Μπορεί όμως και να πάρει την πρωτοβουλία να κάνει εντονότερο το μήνυμα στην κυβέρνηση, ότι ο καλός και υπάκουος μαθητής πρέπει να είναι και λίγο έξυπνος για να προαχθεί. Χρειάζεται αξιοπιστία και σεβασμός των συμφωνιών αλλά και διεκδίκηση και επαναπροσδιορισμός όταν υπάρχουν ενδείξεις ότι το φως στο τούνελ ίσως δεν είναι η έξοδος αλλά ένα άλλο τρένο που έρχεται αντίκρυ μας.