Σαν εκλογικός επίλογος

Αφού ανέβασα κάποιες αναρτήσεις πολιτικού περιεχομένου σε όλο αυτό το προεκλογικό διάστημα, οφείλω να κλείσω τα σχόλιά μου με έναν επίλογο μετά τα χθεσινά αποτελέσματα.

Σαν πρώτο, θεωρώ ότι την οποιαδήποτε κυβέρνηση εξαγγέλλει ότι θα εργαστεί υπέρ των πολιτών και κατά των συμφερόντων, οφείλουμε να την βοηθήσουμε και να τη στηρίξουμε ώστε να μπορέσει να το αποδείξει στην πράξη. Και οφείλουμε να το κάνουμε δρώντας σαν συνειδητοποιημένοι πολίτες με κοινωνική συνείδηση και αλληλεγγύη ασχέτως βραχυπρόθεσμων προσωπικών συμφερόντων και να σπάσουμε τις κομματικές μας αγκυλώσεις. Δεν μιλάω για λευκή επιταγή και άκριτη υποστήριξη αλλά για εποικοδομητική στάση και επιτέλους να καταλάβουμε όλοι μας ότι αν και ίδιοι δεν βελτιώσουμε συμπεριφορές και στάσεις, κάποια πράγματα δύσκολα θα αλλάξουν.

Προσωπικά διατύπωσα αρκετές αντιρρήσεις και απορίες όλο αυτό το διάστημα, ορμώμενος όχι από κομματικά ελατήρια τα οποία δεν έχω, αλλά από την κοινή λογική και την ανάγνωση δεδομένων, όσο μπορούσα τουλάχιστον με τις γνώσεις που έχω να τα αναλύσω.

Θεωρώ ότι η χώρα έχει ανάγκη μιας δραστικής ανακατανομής του εργατικού της δυναμικού σε τομείς παραγωγής και ανάπτυξης από τομείς, που δεν μπορούν να μας δώσουν την ώθηση, που τώρα χρειαζόμαστε, για να κτίσουμε μια χώρα, που δεν θα φυλλορροήσει, δεν θα χάσει τα καλύτερα μυαλά της και τους νέους της, δεν θα χάσει το μέλλον της.

Πιστεύω ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη ούτε από μεγαλύτερο κράτος για να μειώσει την ανεργία, ούτε από μικρότερο και δήθεν πιο ευέλικτο κράτος για να αναδιοργανωθεί. Έχει ανάγκη από οργανωμένο κράτος με γνώση και έλεγχο, που θα μπορεί να στηρίξει τις κοινωνικές πρόνοιες και να κρατάει τα όρια προστασίας των πολιτών του.

Πιστεύω ότι η χώρα δεν μπορεί να περιμένει να εξαθλιωθεί για να έρθουν ιδιώτες κερδοσκόποι επενδυτές να φτιάξουν θέσεις εργασίας με βάση το ελάχιστο εργασιακό κόστος. Η χώρα έχει ανάγκη από την οικονομική αναθέρμανση με βάση τις δημόσιες επενδύσεις σε ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥΣ τομείς (και όχι σε δρόμους και ντουβάρια και ούτε σε ημέτερους, που δυστυχώς πάντα υπάρχουν ή, ΠΡΟΣΟΧΗ, είναι πρόθυμοι να υπάρξουν). Αλλά πως να τις κάνει άραγε όταν έχει αυτό το δυσβάστακτο χρέος να αποπληρώνει κατά προτεραιότητα σε σχέση με τις ανάγκες της κοινωνίας; Και εδώ μπαίνει η ανάγκη της αναδιαπραγμάτευσης, όχι συγκρουσιακά και τυφλά αλλά με ρεαλισμό και συνοχή, με στόχο την ενδυνάμωση της θέσης μας και όχι το "ελευθερία ή θάνατος". Μια διαπραγμάτευση που μπορεί να έχει τα πάντα σαν στόχους αλλά στα δικά μας κρυφά χαρτιά πρέπει να έχουμε προτεραιότητες και σαφή οπτική διακριτότητα του εφικτού από το επιθυμητό.

Θεωρώ ότι η πολιτική πρέπει να είναι τολμηρή αλλά συνάμα και ρεαλιστική και να λαμβάνει υπόψη της τις διεθνείς παραμέτρους για να κινηθεί προς το συμφέρον της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει να ξέρεις πότε αμύνεσαι και πότε επιτίθεσαι. Στη μάχη δεν πας για να πεθάνεις και ιδίως στην πολιτική που δεν είναι υπόθεση ατομικής αυτοθυσίας αλλά κοινωνικής επιβίωσης.

Δεν έμαθα στη ζωή μου να βάζω ταμπέλες, να έχω ιδεοληψίες και να ζω στη μισαλλοδοξία. Θα ήθελα κάποια από αυτά να αποτελέσουν στο μέλλον τις ράγες για τα τρένα με τα οποία "έπαιζαν" διάφοροι πολιτικοί μας στην προεκλογική περίοδο.

Δεν με νοιάζει αν ο νέος Πρωθυπουργός είναι πραγματικός Αριστερός ή απομίμηση  όπως μας φωνάζει η λεγόμενη ορθόδοξη κομμουνιστική Αριστέρα, αν εργαστεί με συνέπεια και ειλικρίνεια για να ξαναστήσει το κοινωνικό κράτος που θα δίνει την ευκαιρία στον απλό πολίτη να αναπτύξει με ελευθερία και δικαιοσύνη τις όποιες δεξιότητές του και θα τον προστατεύει από τις αυθαιρεσίες μεγαλοσυμφερόντων, τα οποία θα μπορεί να ελέγχει και να εμποδίζει να δημιουργούν στεγανά.

Έχω άποψη αν θέλετε ότι οι νικητές των εκλογών είναι αυτοί που υιοθέτησαν στην κομματική τους ατζέντα αυτά που απεμπόλησε όχι μόνον στη χώρα μας αλλά παγκοσμίως η σοσιαλδημοκρατία και οι οπαδοί του κοινωνικού κράτους στη σύγχρονή πολιτική πραγματικότητα.
Και ας έχουμε υπ' όψη μας και το ιστορικό παράδειγμα  των κοινωνικών κρατών που με ανοικτούς θεσμούς έστησαν οι Σκανδιναβικές σοσιαλδημοκρατίες, τα οποία υπάρχουν ακόμα για να προστατεύουν τους πολίτες τους και να αναπτύσσουν τις χώρες τους και εκείνων των άλλων των "ορθόδοξων" που στήθηκαν σε κλειστά συστήματα και τα εξαφάνισε ο χρόνος και η σύγκρουση με τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό (ίσως παροδικά όπως θεωρούν οι οπαδοί του ιστορικού ντετερμινισμού - να το δεχτώ γιατί εγώ δεν κάνω τον προφήτη - αλλά ωσότου έρθει η ώρα εκείνη τι γίνεται άραγε;).
Μόνον που αμφιβάλλω όχι για τις προθέσεις αλλά για τακτικές, για τη συνοχή των απόψεων, για την ρεαλιστική αντίληψη και για την έλλειψη παρωπίδων σε αρκετούς από προσωπικές ιδεοληψίες και κατάλοιπα του παρελθόντος. Και διατηρώ το δημοκρατικό μου δικαίωμα να αμφιβάλλω και να μην χορεύω στις πλατείες αλλά να έχω την καλόπιστη και εποικοδομητική κριτική και την προσωπική μου συναίνεση και ευχή για επιτυχία της προσπάθειας και να περιμένω το "Αρχήν άνδρα δείκνυσι" να αποδείξει στην πράξη την χαρά.

ΥΓ: Για πολλές σε ατομικό επίπεδο επιλογές του Ελληνικού λαού  θα ήθελα να εκφράσω και ονομαστικά τη χαρά μου αλλά ίσως είναι άηθες να το κάνω ιδίως όταν η χαρά αυτή αφορά επιλογές αποδοκιμασίας αυτών των προσώπων. Σε άλλες πάλι επιλογές, το αισθητήριο του λαού έπεσε μάλλον θύμα βαρύγδουπων ονομάτων παντελούς κενότητας. Τι να κάνουμε; Μην τα θέλουμε όλα. Πάντως σε αρκετές περιπτώσεις ο απλός ψηφοφόρος έψαξε το καλό σε αυτό που επέλεξε να ψηφίσει και ας ελπίσουμε το καλό αυτό να επιβεβαιώσει τις ικανότητές του.