Άλλες λύσεις

Όπως έγραφα και χθες το ζητούμενο για την Ελλάδα είναι να αφήσει την οικονομία της μεν ανοικτή για ιδιωτικές επενδύσεις (και να σταθεροποιήσει επιτέλους ένα πάγιο φορολογικό σύστημα, δίκαιο μεν αλλά παράλληλα και ελκυστικό για επενδύσεις, που θα αφήνουν προστιθέμενη αξία στη χώρα και θα αυξάνουν το ΑΕΠ), αλλά να μην κάτσει να περιμένει πότε θα γίνει ελκυστική για την παγκοσμιοποιημένη οικονομία σε συνθήκες τέτοιου ανταγωνισμού, που απόλυτα κερδοσκοπικά επενδύει εκεί που θα θεωρήσει ότι έχει το ύψιστο κέρδος.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να μην στηριχτεί στη δημιουργία συνθηκών ελαχίστου εργασιακού κόστους για τους επενδυτές αν μπορέσει να εκμεταλλευτεί το ως τώρα Ευρωπαϊκό προφίλ της και δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής σταθερότητας και επενδυτικής ασφάλειας. Μειώσει δηλαδή το ρίσκο της επένδυσης. Ο επενδυτής θα βάζει τα λεφτά του σε μια χώρα με αποδεδειγμένη δημοκρατική εναλλαγή στην εξουσία και σε ένα κράτος που θα υπάρχουν πάγιες συνθήκες επένδυσης, που θα συμφωνηθούν από όλους τους πολιτικούς φορείς και δεν θα αλλάζουν κατά το δοκούν και από τη μια στιγμή στην άλλη. Αν θέλουμε ανοικτή οικονομία, νομίζω ότι αυτό είναι σημαντικό να γίνει.

Η Ελλάδα σε αυτή την περίοδο έχει και το πλεονέκτημα ενός υψηλά καταρτισμένου δυναμικού με αρκετά τυπικά προσόντα. Θα το έχει αυτό για κάποια χρόνια ίσως ακόμα και σημαντικό είναι να τρέξουμε να το εκμεταλλευτούμε γιατί θα το εξανεμίσει η κρίση μέσα σε συνθήκες μετανάστευσης και μικρότερων δαπανών για την Παιδεία (που και εκεί επιτέλους πρέπει να υπάρξει μια σταθερότητα και όχι αυτή η συνεχής αλλαγή συστημάτων και εκπαιδευτικών παραμέτρων που κάνει ο καθένας που παίρνει την πολιτική εξουσία και βαυκαλίζεται να θεωρεί εαυτόν καινοτόμο και που στην πράξη όλα αυτά έχουν αποφέρει μηδέν τόσα χρόνια, καμιά ουσιαστική βελτίωση).
Το υψηλής κατάρτισης αυτό δυναμικό της χώρας θα πρέπει να επιδιωχθεί σαν ατού για να φέρει επενδύσεις καινοτομίας και πράσινης οικονομίας. Επενδύσεις που δεν βλέπουν οι επενδυτές πρώτιστα το ελάχιστο εργασιακό κόστος αλλά το υψηλό δυναμικό απόδοσης των εργαζομένων τους.

Και ας αφήσουν διάφορες φαιδρότητες ιδίως οι κυβερνητικοί εταίροι των χθεσινών νικητών ότι θα επιδιώξουν ανάπτυξη με βάση ...τον Τουρισμό... έναν οικονομικό τομέα στον οποίο καμιά οικονομία δεν μπορεί να βασιστεί και μάλιστα εν καιρώ κρίσης. Έναν τομέα που μπορεί να πληγεί από το οιοδήποτε ζήτημα που δεν ελέγχουμε μάλιστα και ανά πάσα στιγμή. Ακούστηκε και αυτό μέσα στα πολλά που λέγονταν προεκλογικά και γι' αυτό το αναφέρω.

Δεν μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε με σταυρωμένα τα χέρια τους ιδιώτες επενδυτές να έρθουν. Εκτός από τα πολλά θεσμικά που πρέπει να γίνουν και που όλο ξεκινούν και όλο αναιρούνται από πολιτικές σκοπιμότητες και κάθε είδους καιροσκοπισμούς, χρειάζονται άμεσα Δημόσιες επενδύσεις που να αυξήσουν το ΑΕΠ και να μειώσουν την ανεργία. Γιατί καλύτερα να πληρώνει το Δημόσιο ένα εργαζόμενο παρά έναν άνεργο με επιδόματα ανεργίας. Αλλά πως να κάνεις Δημόσιες Επενδύσεις; Με χρέος στα ουράνια;

Στο ψάξιμο μου στο διαδίκτυο βρήκα τα σχετικά για μια ημερίδα, που είχε γίνει καλή ώρα τέτοια εποχή περίπου πέρυσι από το Ινστιτούτο Levi και μάλιστα οργανώθηκε από την Αυγή και το ΣΥΡΙΖΑ και αναφερόταν στο παράλληλο νόμισμα (Δείτε protothema.gr).

Παραθέτω παρακάτω ένα απόσπασμα της δημοσίευσης του παραπάνω συνδέσμου και θεωρώ ότι πρέπει τάχιστα να κινηθεί η χώρα σε εναλλακτικές λύσεις, όπως άλλωστε ευαγγελίζονται και οι νέοι κυβερνώντες, με αποφασιστικότητα και με συνοχή με την Ευρωπαϊκή Ένωση και χωρίς ιδεοληψίες ότι μόνον οι δημόσιες επενδύσεις θα μας σώσουν ή μόνον οι ιδιωτικές επενδύσεις θα φέρουν λεφτά στη χώρα. Χρειαζόμαστε όλα τα όπλα στη φαρέτρα μας με ανοικτά μυαλά, ρεαλισμό και όχι αγκυλώσεις:

"H ενδεικνυόμενη λύση για την Ελλάδα, σύμφωνα με το αμερικανικό think tank Levy Institute, είναι η υιοθέτηση προγράμματος στην κατεύθυνση της εξασφάλισης απασχόλησης μέσω του κράτους σε ρόλο "ύστατου καταφυγίου για την απασχόληση" -Εmployment of Last Resort-, που το ονομάζει ELR, και το οποίο θα χρηματοδοτηθεί μέσω διάφορων εναλλακτικών, ανάμεσα στις οποίες και ένα προσωρινό παράλληλο χρηματοοικονομικό σύστημα εντός της ευρωζώνης.

Το παράλληλο χρηματοοικονομικό σύστημα, σύμφωνα με τη μελέτη "Strategic Analysis - Prospects and Policies for the Greek economy", θα βασιστεί στην έκδοση νέων κρατικών ομολόγων με τα οποία το Κράτος θα πληρώνει υποχρεώσεις του (π.χ. επιστροφές φόρων, πληρωμές προμηθευτών κ.λπ.) και τα οποία θα δέχεται επίσης για εξόφληση οφειλών προς το Δημόσιο και θα έχουν ίση αξία με το ευρώ.

Ισχυρό επιχείρημα για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής αυτής, είναι η μικρή ελαστικότητα που παρουσιάζει το ελληνικό εξωτερικό εμπόριο σε σχέση με την ισοτιμία αλλά και με τη μείωση των αμοιβών (εσωτερική υποτίμηση), με αποτέλεσμα το Levy να καταλήγει στη διαπίστωση ότι η εσωτερική υποτίμηση δεν εξασφαλίζει την άνοδο του ΑΕΠ ούτε τη δημιουργία απασχόλησης, ενώ ούτε η θεωρητική υποτίμηση του νομίσματος (με έξοδο από το ευρώ ή εισαγωγή δεύτερου υποτιμημένου νομίσματος) θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα στην άνοδο του ΑΕΠ.

To ινστιτούτο διαπιστώνει ότι ούτε η εσωτερική υποτίμηση ούτε η νομισματική υποτίμηση -ή έξοδος από το ευρώ- σε συνδυασμό με συνεχιζόμενη σφικτή δημοσιονομική πολιτική είναι αρκετές για την οικονομική ανάκαμψη και εστιάζει στην ανάγκη για τόνωση της εσωτερική ζήτησης..."

(Η συνέχεια στον σύνδεσμο που έδωσα παραπάνω - το σημαντικό είναι ότι μιλάνε για παράλληλο νόμισμα σε ισοτιμία με το Ευρώ. Πόσο εφικτό  είναι αυτό ίσως άνθρωποι με οικονομικές γνώσεις μπορούν να το πουν. Απλά σε μένα το μη ειδικό η συγκεκριμένη ιδέα φαντάζει σαν ένας εναλλακτικός δρόμος, που μπορεί να δώσει μια ώθηση).