Η ώρα των γενναίων πράξεων έφθασε για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;

Σε απάντηση στους δολοφόνους προβοκάτορες, ο ρυθμιστής του πολιτεύματος οφείλει στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, που λέγεται ότι τελικά θα γίνει, να θέσει την κυβέρνηση προ των ευθυνών της. Υπάρχουν τρία σημεία με βάση τα οποία μπορεί να εκτονωθεί η λαϊκή οργή, που είναι σαφές ότι αν μείνει ως έχει, θα οδηγήσει το οικονομικό πρόγραμμα σε αποτυχία. Ο Πρόεδρος οφείλει αν μη τι άλλο να προσπαθήσει σε αυτή την κατεύθυνση ειδάλλως ιστορικά θα έχει ευθύνες για το ότι επακολουθήσει. Τα τρία σημεία είναι τα εξής:

1. Απόσυρση όλων των οικονομικών περικοπών μισθών και συντάξεων, που ετησίως δεν υπερβαίνουν το τρέχον αφορολόγητο των 12000 Ευρώ.
2. Να μείνει ο ΦΠΑ των τροφίμων στο προηγούμενο προ των μέτρων ποσοστό του 10%,  χωρίς μεταφορά ανελαστικών ειδών διαβίωσης προς τον μεγάλο ΦΠΑ του 23%.
3. Να υπάρξει κυβερνητικός ανασχηματισμός με επιλογή εξωκοινοβουλευτικών στελεχών, τεχνοκρατών και ανθρώπων ευρείας κοινωνικής και επιστημονικής αποδοχής, στα οικονομικά υπουργεία, στο υπουργείο εξωτερικών ενώ να απαιτηθεί η επανασύσταση των υπουργείων ναυτιλίας και τουρισμού ή έστω ξεχωριστών υφυπουργείων αποκλειστικά για αυτούς τους τομείς υπό την αιγίδα του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας.

Το σημείο (1) θα εκτονώσει το αίσθημα κοινωνικής αδικίας σε πολύ μεγάλο βαθμό και χωρίς να σπείρει τη διχόνοια που προμηνύουν οι ειδικές επιτροπές για την εξιχνίαση του εγκλήματος της οικονομίας, που εξήγγειλε η κυβέρνηση, μια κομματική κυβέρνηση που δεν έχει τη δυνατότητα να πείσει για τον αντικειμενικό χειρισμό εκ μέρους της βουλευτικής πλειοψηφίας της, τέτοιων θεμάτων (και λόγω του ένοχου κομματικού της παρελθόντος μεταξύ άλλων). Το σημείο αυτό είναι και απόλυτα λογικό να γίνει και δεν βγάζει από το οικονομικό πρόγραμμα μεγάλα ποσά, που κάλλιστα μπορεί το οικονομικό επιτελείο να βρει άλλους τρόπους να τα καλύψει από πιο προνομιούχες τάξεις.

Το σημείο (2) θα δώσει στους κυβερνώντες την καλή μαρτυρία της κοινωνικής μέριμνας και της μη ισοπεδωτικά σκληρής πολιτικής. Δεν δικαιολογείται ν' αυξάνει τον ΦΠΑ των βασικών ειδών ή να τα μεταφέρει στον υψηλό ΦΠΑ όταν άλλες χώρες σε κρίση τον κρατούν στο 0%. Δεν δικαιολογείται να αυξάνει αυτόν τον ΦΠΑ όταν δεν μπορούσε να μαζέψει από τα λαμόγια τον παλιό ΦΠΑ του 19% και άφησε ένα τετράμηνο χωρίς μέτρα, που κορύφωσε την κρίση.
Το σημείο (3) μετά τους σημερινούς νεκρούς, είναι άκρως απαραίτητο. Δεν είναι ότι τεχνοκράτες και εξωκοινοβουλευτικοί θα πάρουν άμεσα διαφορετικά μέτρα, αλλά σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι με γνώσεις, που δεν θα κάνουν τις επιπολαιότητες που έκαναν οι τωρινοί  εδώ και μήνες και έχουν εμπειρίες, που μπορούν να βοηθήσουν και στο τέλος-τέλος πιθανότατα με την κοινωνική και επιστημονική αποδοχή τους να ανεβάσουν την αξιοπιστία της κυβέρνησης και την εμπιστοσύνη του λαού σε αυτή. Όλοι βλέπουν ότι υπάρχει τεράστια δυσαρέσκεια προς το πολιτικό κατεστημένο, που μας έφερε εδώ που μας έφερε, συνεπώς κάτι πρέπει να γίνει σε αυτό τον τομέα. Κυβέρνηση που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη με συνεχείς παλινωδίες και καθυστερήσεις χρειάζεται ενίσχυση και διακοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική.

Κε Πρόεδρε είναι γνωστές οι περιορισμένες εξουσίες που έχετε αλλά είναι και ξεκάθαρο ότι ο ρόλος σας δεν είναι διακοσμητικός, όπως κάποιοι της παράταξης που ανήκατε τον ήθελαν. Μπορείτε με τις δηλώσεις και τις πρωτοβουλίες σας να κουνήσετε συνειδήσεις. Και αυτό περιμένουμε να πράξετε.
Δεν είμαι ειδήμονας και ίσως αυτά που πρότεινα παραπάνω να μην μπορούν να εφαρμοσθούν ή να μην μπορούν πλήρως να εφαρμοσθούν.  Ανάλογα μέτρα μπορούν να βρεθούν και αν είναι να πάτε σε συμβούλιο αρχηγών για να πιείτε μόνο τον καφέ σας και να κάνει μετά Μουσολινικές δηλώσεις ο κος Καρατζαφέρης τότε καλύτερα μην το κάνετε γιατί ο κόσμος θα το εκλάβει ως μια νέα παρωδία, ως μια νέα κοροϊδία. Είναι η ώρα των πράξεων και δη των γενναίων. Πολλοί θα πουν ότι ήδη ξένα κοινοβούλια ψήφισαν ή ψηφίζουν τη βοήθεια με βάση αυτά τα μέτρα. Δεν καλούμε να μειωθούν προβλέψεις και πλάνα, καλούμε στο να ορθολογιστούν υπέρ των αδυνάτων της κοινωνίας μας. Εκτός και αν αυτό το κράτος είναι το κράτος των κυρίων που έβγαλαν τις καταθέσεις του στην Κύπρο και στην Ελβετία και διασπάθισαν για χρόνια τις ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις όχι για ανάπτυξη της χώρας αλλά για προσωπικό πλουτισμό. Και τώρα ζητάνε απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις και μειώσεις μισθών και συντάξεων. Γιατί κάποιοι απ' αυτούς έθεσαν τα θέματα στους επιτρόπους του ΔΝΤ, απούσας της ΓΣΕΕ, που αρνιόταν τον διάλογο και εν τέλει βρέθηκε προ τετελεσμένων (Συνδικαλιστές. Δυστυχώς αποτέλεσαν έναν από τους πόλους της κατάντιας μας. Ανάξιοι των περιστάσεων και στο παρελθόν και τώρα). Και έτσι έγειρε η βάρκα από τη μια μεριά. Αν η Ελλάδα είναι η Ελλάδα αυτών των κυρίων, ειλικρινά λυπάμαι. Μας αξίζει ότι πάθουμε.