Το κολύμπι

Εδώ και μέρες, βδομάδες, μέσα στην κρίση και το αλισβερίσι των διαπραγματεύσεων με ΕΕ και ΔΝΤ, γυρνάει στο μυαλό μου η γνωστή ρήση του παλιού Καραμανλή σχετικά με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ:

"Θα τους ρίξω στη θάλασσα και θα μάθουν να κολυμπούν".

Το έλεγε εν είδει παραβολής, θέλοντας να τονίσει αφ' ενός τη δυσκολία της αναπτυσσόμενης τότε Ελλάδας να ακολουθήσει τα βήματα των ήδη ανεπτυγμένων και πλουσίων εταίρων της, αφ' ετέρου το πόσο εξαρτάται η επιτυχία του εγχειρήματος στην αυτενέργεια και την προσπάθεια των ίδιων των Ελλήνων.

Η σύμπτωση ήταν να διαβάσω σήμερα μια σχετική με το θέμα και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάρτηση του κου Γεωργίου Στάικου στο Real Politics:

"Δυστυχώς, τόσο η ερώτηση όσο και η απάντηση, ήσαν λανθασμένες. Ο Καραμανλής δεν μας έριξε το 1981 στη θάλασσα, όπως νόμιζε, αλλά στην πισίνα! Αυτή είναι η αλήθεια, μας πήρε από τη θάλασσα, όπου κολυμπούσαμε με επιτυχία, όπως δείχνει η ηρωική πορεία 1950 -1980, και μας έριξε στην «προστατευτική» πισίνα της ΕΟΚ, όπου ξεχάσαμε να κολυμπάμε, όπως δείχνει η σημερινή χρεοκοπία."

Ενδιαφέρουσα οπτική γωνία του θέματος αλλά κατά τη γνώμη μου λάθος η επιλογή της επίκρισης της ένταξης στην ΕΟΚ και λάθος και λόγω του ότι δεν λαμβάνει υπ' όψη και τις συνθήκες εκείνης της εποχής και λάθος και γιατί την κρίνει με βάση το πρίσμα μετέπειτα αλλά και σημερινών εξελίξεων.

Πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν ήταν ο προστατευτισμός της ΕΟΚ/ΕΕ όπως αναπτύσσει η ανάρτησή του κου Στάικου αλλά ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποίησαν τα “πακέτα” οι κυβερνήσεις μετά το 1980 και ιδίως οι πρώτες που μάλιστα ανέπτυξαν και ένα είδος νοοτροπίας στον κόσμο και τον γαλούχησαν στον άκοπο ευδαιμονισμό. Ο original Καραμανλής εν μέσω οξύτατων Ελληνοτουρκικών προβλημάτων ήθελε να μπούμε στην ΕΟΚ κυρίως για τα πολιτικά πλεονεκτήματα που μας έδινε. Δεν είχε στο μυαλό του βέβαια τότε άλλους πολιτικούς που ανέλαβαν τις τύχες της χώρας και μίλαγαν και για ανεκτά δωράκια των κρατικών λειτουργών, σε ένα δημόσιο που έβριθε από την διαπλοκή και τη διαφθορά. Και δεν υπήρχε τότε ούτε Μάαστριχτ ούτε ΟΝΕ, που διαμόρφωσαν ένα άλλο διαφορετικό περιβάλλον στη "θάλασσα" του μακαρίτη Κ. Καραμανλή. Το ότι καταρρεύσανε οι οικονομικοί μας τομείς εν μέσω ποσοστώσεων των εξαγωγων μας και του σκληρού Ευρώ, απλά δείχνει την αποτυχία των πολιτικών μας να προσαρμόσουν στοιχειωδώς την Ελλάδα στις Ευρωπαϊκές απαιτήσεις, των συμφωνιών που υπέγραφαν, χωρίς μάλιστα ποτέ να τις φέρουν σε δημοψήφισμα στο λαό και επί πλέον επί μια και πλέον γενεά αλλοτρίωναν τη συνείδηση του Ελληνικού λαού ασκώντας πολιτικές χαϊδέματος αυτιών και βάσει των επιταγών του πολιτικού κόστους.

Συνεπώς, ναι μας έριξε ο Καραμανλής στην πισίνα αλλά εκεί δεν έχει το αλάτι της θάλασσας για να σε ανεβάζει στην επιφάνεια, είναι πιο δύσκολα για ένα που δεν ξέρει να κολυμπά … και οι ναυαγοσώστες μας έριχναν συνεχώς σανίδες για να κρατιόμαστε και έτσι κολύμπι ποτέ δεν μάθαμε…