Αναζητείται Όραμα. Αναζητείται Ελπίς

Είχε δημοσιευθεί κάποια στιγμή το 2009, πριν η κρίση γίνει τόσο έντονη όσο τώρα. Δυστυχώς πολλά απ' αυτά δεν μπορέσαμε να προλάβουμε να τα κάνουμε πριν μπούμε σε περιπέτειες και υποθηκεύσουμε τη χώρα και τους εαυτούς μας. Ίσως όμως ποτέ δεν είναι αργά. Το βασικότερο που μένει απ' αυτό το κείμενο είναι ότι χωρίς όραμα και στόχους, αυτό που θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια θα είναι η μιζέρια. Αν θέσουμε όραμα και στόχους τότε θα πυροδοτήσουμε την προσπάθεια και θα δώσουμε ζωή στην ελπίδα:

Στόχοι για μια νέα Ελληνική Πραγματικότητα

Η χώρα βρίσκεται σε μια φάση της ζωής της, που πρέπει να γιατρέψει τις πληγές, που της δημιούργησε ο ευδαιμονισμός και η έλλειψη αναπτυξιακών στόχων των προηγούμενων δεκαετιών.
Αποδείχθηκε ότι το να ζούμε με δανεικά επ’ άπειρον και μάλιστα το να θέλουμε έτσι να ζούμε και πλουσιοπάροχα και με ανέσεις , είναι παράλογο και ανέφικτο και έχει οδηγήσει σε μια παρακμιακή κατάσταση, που τείνει να διαλύσει τον κοινωνικό μας ιστό.
Πέρα λοιπόν από το γιάτρεμα των πληγών μας, που πρέπει να γίνει αναγκαστικά και με στερήσεις και με θυσίες (όπως έγινε και στο παρελθόν σε αντίστοιχες φάσεις και μετά το 1897 και μετά το 1922 και μετά το 1949), είναι απαραίτητο να βάλουμε οράματα και στόχους, που θ’ αποτελέσουν το κίνητρο για νέα δημιουργία και ανάπτυξη.
Αφού αποδεχθούμε την ανάγκη των θυσιών και προσπαθήσουμε να μπει μια τάξη, θα πρέπει να κοιτάξουμε και μπροστά και να επιλέξουμε τους τομείς, που η χώρα μας θα προσπαθήσει να παράγει και να δημιουργήσει για να ξεφύγουμε κάποια στιγμή από την ανάγκη του δανεισμού και τα χρέη. Μάλιστα είναι σωστό, ότι οι δυο προσπάθειες, του ξεχρεώματος και της ανάπτυξης, πρέπει όσο το δυνατόν να γίνουν παράλληλα. Πρέπει να ξυπνήσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις αυτής της χώρας, που κοίμησε ο ψευδο-ευδαιμονισμός και η καλοπέραση . Ναυτιλία, τουρισμός, λιμάνια, επιστημονική γεωργοκτηνοτροφία, ανάληψη έργων από τεχνικές μας εταιρίες, προσπάθειες στην καινοτομία και τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη, πρέπει να τα επιχειρήσουμε και να τα βάλουμε σαν αναπτυξιακούς στόχους. Έχουμε το δυναμικό σε άτομα με προσόντα και αντί να το χαραμίζουμε στα stage και τους διαγωνισμούς για αντιπαραγωγικές θέσεις του δημοσίου, αντί να το κάνουμε να έχει τη νοοτροπία του να τρυπώσει κάπου για να επιζήσει, οφείλουμε να το εμπνεύσουμε με τη νοοτροπία του επιχειρείν, με την καινοτόμο διάθεση και με την όρεξη για δημιουργία και ανάπτυξη.
Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει τα κίνητρα να είναι ισχυρά και να υπάρχει πρώτα απ’ όλα η διευκόλυνση με λιγότερες και λιγότερο χρονοβόρες διαδικασίες εκ μέρους του κράτους, με ένα πάγιο και ξεκάθαρο φορολογικό σύστημα, με συνθήκες ασφάλειας της εργασίας και του επιχειρείν και με ένα σύστημα υγιούς και όχι διαπλεκόμενου ανταγωνισμού. Και πρέπει να διευκολύνουμε και τους ξένους επενδυτές και επιχειρηματίες, που θέλουν να δημιουργήσουν βάζοντας λεφτά στη χώρα, χωρίς να τους προβάλλουμε προσκόμματα είτε συντεχνιακά είτε κρατισμού. Το κράτος οφείλει να εξασφαλίζει την εύρυθμη και νόμιμη λειτουργία των όσων δρουν οικονομικά στη χώρα, με κοινωνική πρόνοια για τους εργαζόμενους, αλλά αυτό οφείλει να το κάνει μέσα από καθαρά και σταθερά νομικά πλαίσια και όχι κατά περίπτωση και με βάση διαπλοκές με ιδιωτικά συμφέροντα.
Θα μπορέσει η νέα Ελλάδα στην παρούσα φάση να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση; Ο χρόνος θα δείξει αν όλοι εμείς αποδειχθούμε άξιοι των περιστάσεων.

Τα οράματα στην υπό υποθήκευση Ελλάδα είναι πιο δύσκολα και να τα θέσουμε και να τα προσπαθήσουμε, αλλά είναι απαραίτητα για να συγκλίνουμε τις προσπάθειές μας και να ενώσουμε τις δυνάμεις, για να πιαστούμε χέρι-χέρι και να βγούμε από το σκοτεινό τουνελ του παρόντος. Αυτοί που θα σταθούν ταγοί της προσπάθειας οφείλουν να βάλουν τους στόχους και να σηματοδοτήσουν την ελπίδα της ελληνικής κοινωνίας.