Το πρότυπο

Είμαι σίγουρος ότι οι φίλοι αυτού του blog, πολύ εύκολα μπορούν να βρούν τις πληροφορίες, που θ' αναφέρω σε αυτή την ανάρτηση. Συνεπώς δεν κομίζω γλαύκας εν Αθήναις. Θεώρησα όμως ότι ίσως εξοικονομώ κάποιο χρόνο σε κάποιους και ίσως δημιουργώ μια βάση για συζήτηση, παραθέτοντας εδώ, κάποια απ' όσα διάβασα για το διοικητικό και διαχειριστικό πρότυπο ποδοσφαιρικής εταιρίας που έχει στο μυαλό του ο κος Κιντής να εφαρμόσει και στον Πανιώνιο, για την Ολυμπίκ Λυών.

Κατ' αρχάς μια ομοιότητα είναι ότι το πρότυπο μας είναι και αυτό ...κάπως κυανέρυθρο στο χρώμα! Επίσης στις δεκαετίες 60 & 70 είχε κάποιες κατακτήσεις κυπέλλων και κάποιες μεσαίου επιπέδου επιδόσεις και έβγαλε μερικούς πολύ καλούς και διάσημους ποδοσφαιριστές της εποχής από τους οποίους εγώ προσωπικά θυμάμαι με θαυμασμό τους Λακόμπ και Ντζορκαέφ.

Από το 1987 την ανέλαβε ο πολύς Ζαν Μισέλ Ολάς, που αφού κάλυψε τα χρέη της, την διοίκησε κατά πρωτοποριακό τρόπο σαν κανονική επιχείρηση και την έφθασε αφ' ενός να είναι μεταξύ των πλουσιωτέρων συλλόγων του κόσμου (λειτουργεί στο Ευρωπαϊκό χρηματιστήριο) αφ' ετέρου κατάφερε να έχει διαρκή κυριαρχία στο Γαλλικό ποδόσφαιρο από το 2000 και μετά κυρίως και συνεχείς αξιόλογες Ευρωπαϊκές εμφανίσεις.

Το πρώτο διάστημα ο Ολάς στηρίχτηκε στον προπονητή του, Ρεϊμόντ Ντομενέκ (γνωστό νυν προπονητή της Εθνικής Γαλλίας, που στον πάγκο των πετεινών έχει μάλλον αποτυχημένη παρουσία - εξού και το προσωνύμιόν του, "Μυρωδιάς"). Στον Ντομενέκ είχε δώσει ο Ολάς την απόλυτη εξουσία να φέρνει όποιον παίκτη-ταλέντο θεωρούσε ικανό για την επίτευξη των στόχων ανόδου, που υπήρχαν. Μετά από τις αρχικές πετυχημένες χρονιές, ήρθαν απογοητευτικά αποτελέσματα και ο Ντομενέκ εγκατέλειψε το πλοίο και αντικαταστάθηκε από τον παλιό κορυφαίο Γάλλο διεθνή Τιγκανά. Τη δεκαετία μετά το 2000, η Λυών έγινε διάσημη για τα μεγάλα ταλέντα που στρατολογούσε και αναδείκνυε, όπως οι Εσσιέν, Μαλουντά, Ντιαρά (με Ελληνικό ξεκίνημα στον ΟΦΗ), Μπενζεμά και Ζουνίνιο.

Το πρότυπο μας όμως έχει έδρα μια μεγάλη Γαλλική πόλη και είχε ανέκαθεν σημαντική βάση οπαδών σε μια χώρα που η πρωτεύουσά της έχει μόνο μια ισχυρή ομάδα, την Παρί Σαιν Ζερμαίν. Αυτή τη στιγμή θεωρείται ότι η οπαδική της βάση καλύπτει πάνω από το 11% των Γάλλων, αλλά στη Γαλλία δεν υπήρχε ΠΟΚ και μεγάλες ομάδες του παρελθόντος εύκολα κατέληγαν στον πάτο του ποδοσφαιρικού καταλόγου της χώρας.
Επίσης η Γαλλία ήταν μια αποικιοκρατική δύναμη που προσέλκυε και προσελκύει το δυναμικό της Μαύρης Ηπείρου, λόγω του Γαλλοτραφούς παρελθόντος του.
Οι ομοιότητες αυτού του περιβάλλοντος με την Ελλάδα είναι μάλλον λίγες αλλά και τα διδάγματα του παραδείγματος Λυών (ίσως και της Λιλ πιο πρόσφατα) δεν είναι ανάξια λόγου για να τα υιοθετήσει κάποιος στο δικό μας ποδοσφαιρικό χώρο, αν μπορέσει να τα προσαρμόσει σε συνθήκες και καταστάσεις. Αυτό είναι το ζητούμενο. Όταν μεταφυτεύεις κάτι κάπου αλλού, κοιτάς το νέο χώρο που θα ριζώσει το φυτό, τον ήλιο και τον άνεμο στη νέα θέση. Αν δεν ταιριάζουν με την παλιά ή με ότι εν τέλει χρειάζεται το φυτό, τότε πρέπει να φροντίσεις και γι' άλλα πράγματα, λιπάσματα, ποτίσματα, φωτισμό.

Και κάτι για τον παράγοντα τύχη. Ο Ντομενέκ που ξεκίνησε το πείραμα με την πλήρη εμπιστοσύνη του ιδιοκτήτη, είχε την καλή τύχη να πετύχει αρχικά ενώ λίγο μετά άρχισε η κατρακύλα. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε φάει τη μούρη του στην αρχή και η όλη προσπάθεια να ναυαγούσε στο ξεκίνημά της. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο Θεός παίζει και ζάρια όσο και αν δεν το δεχόταν ο Θείος Άλμπερτ ... και δεν το δέχεται ο κος Κιντής.