Ξέρουμε που πηγαίνουμε ή μας πάνε οι περιστάσεις και η δυναμική των γεγονότων;

Αντιγράφω από ΤΟ ΒΗΜΑ τη δήλωση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Unibios (πρώην ΒΙΟΣΩΛ) σχετικά με τις προσπάθειες της εταιρίας του να ξεπεράσει την κρίση:

"«Μεταφέραμε τη γραμμή παραγωγής θερμαντικών σωμάτων της Βιοσώλ από το Βόλο στην Τουρκία, αντικαταστήσαμε την παραγωγή προιόντων τύπου Ρούνταλ με εισαγωγές για να εξυπηρετείται απρόσκοπτα η ζήτηση ενώ θα σταματήσει και ο τομέας της κατασκευής κεντρικών κλιματιστικών μονάδων. Το προσωπικό στον όμιλο έχει μειωθεί από 195 άτομα σε 115. Συγχρόνως όμως προικοδοτούμε την εταιρεία με νέες δραστηριότητες. Ως αντίδοτο στην εποχικότητα των προϊόντων της Βιοσώλ, που είναι τα θερμαντικά σώματα, καταφέραμε και εξασφαλίσαμε την αντιπροσώπευση των κλιματιστικών προϊόντων της κινεζικής Galanz. Παράλληλα, έχουμε λάβει άδεια για τη δημιουργία φωτοβολταϊκού πάρκου ισχύος 1,5MW στο χώρο του εργοστασίου στο Βόλο και έχουμε αιτηθεί για μια νέα άδεια ισχύος 0,8 MW. Επίσης η εταιρεία δραστηριοποιείται πλέον και στον συναφή προς την κύρια δραστηριότητά της κλάδο της πώλησης και εγκατάστασης φωτοβολταϊκών συστημάτων σε στέγες και εισήγαγε τα προϊόντα της στην αγορά με τη διαφημιστική καμπάνια "τι κάνει ευρώ ευρώ στα κεραμίδια"; Εκτιμούμε ότι η δραστηριότητα των φωτοβολταϊκών από το 2010 θα προσδώσει στον όμιλο ένα θετικό ebitda της τάξης του 1 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=19&artid=383448&dt=09/02/2011#ixzz1DSXLaua5"

Όπως μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης των δηλώσεων, οι φιλότιμες προσπάθειες για να διασωθεί η επιχείρηση, περνούν από μείωση των θέσεων εργασίας και από το σταμάτημα της παραγωγής προϊόντων στην Ελλάδα. Αντί για Ελληνική παραγωγή έχουμε εισαγωγές και αντιπροσωπεύσεις ξένων προϊόντων. Σε τίποτα δεν θέλω να ψέξω τον επιχειρηματία, που ο ρόλος του είναι πρώτιστα και κρατήσει ζωντανή την επιχείρησή του. Αναφέρομαι στα παραπάνω για να δείξω ότι αν και ζητούμενο στα χείλη των κρατικών υπευθύνων είναι η παραγωγή, η ανάπτυξη και οι εξαγωγές, στην πρακτική, στην αληθινή ζωή, η επιβίωση επιβάλλει στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, σταμάτημα της παραγωγής, σταμάτημα της εγχώριας ανάπτυξης λόγω έλλειψης επενδυτικών πόρων αλλά και αγορών από τη μη ανταγωνιστικότητα αλλά ακόμα και εισαγωγές προϊόντων που θ' αντικαθιστούν τα Ελληνικά που δεν θα μπορούν να παράγονται. Όταν στις δεκαετίες 70 και 80 εξαφάνισαν τις Ελληνικές βιομηχανίες Ηλεκτρικών Συσκευών, παρομοίως οι εισαγωγές τους θέριεψαν εις βάρος του ισοζυγίου εισαγωγών -εξαγωγών, εις βάρος του ΑΕΠ, εις βάρος θέσεων εργασίας κάποιων και υπέρ της τσέπης κάποιων άλλων.

Οι δηλώσεις του ιθύνοντος της τέως ΒΙΟΣΩΛ είναι ενδεικτικές του μοντέλου στο οποίο οι εξελίξεις και τα γεγονότα σπρώχνουν την οικονομία αυτής της χώρας αλλά και την πορεία ανάπτυξης (;;;) με μάλλον βέβαιο επακόλουθο τη μετανάστευση προσωπικού και ιδίως υψηλού επιπέδου (γεμίσαμε βλέπεις με ανθρώπους με υπερβάλλοντα τυπικά προσόντα που σπούδαζαν χρόνια και χρόνια και καλούνται τώρα να παλέψουν για την επιβίωσή τους). Η παντελής αδυναμία τοποθέτησης αναπτυξιακών στόχων από τους κρατικούς ιθύνοντες για το σχεδιασμό του μέλλοντος, ενισχύει αυτή την πορεία. Ακολουθώντας τις επιταγές των δανειστών μας (κυρίως της ΕΕ) υποχρεωνόμαστε στην πλήρη προσήλωση στην προσπάθεια μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος με αποτέλεσμα αυτό να οδηγεί σε πνιγμό όλη την υπόλοιπη οικονομία. Ένα τούνελ που καταλήγει σε τοίχο, στο τεράστιο χρέος, που είτε με την επιμήκυνσή του είτε όχι, είτε με το χαμηλότερο επιτόκιο είτε όχι, θα είναι δυσβάστακτο και δύσκολα διαχειρίσιμο και ακόμα πιο δυσχερές να το κουμαντάρουμε, όταν δεν προετοιμαζόμαστε γι'αυτό.

Κλείνω παραφράζοντας φράση από άρθρο του κυρίου Στ. Τζανάκη στα ΝΕΑ του Σαββάτου. Η Γερμανία (σαν κύριος εκπρόσωπος των δανειστών μας) δεν θέλει μικρές Γερμανίες (βλέπε καινοτομίες και ανάπτυξη και άλλα παχιά λόγια των κυβερνώντων, που μένουν δυστυχώς μόνον λόγια) αλλά νέες Βουλγαρίες.