"Ευελιξία και προσαρμογή αντί για λουκέτο" συνιστά η κυρία Κατσέλη σε πρόσφατες δηλώσεις της (in.gr). Όλο και πιο πολύ τελευταία, η κυρία Κατσέλη θυμίζει τον Δον Κιχώτη. Δεν μπορώ ν' αμφισβητήσω τις καλές προθέσεις της ούτε και τις προσπάθειές της ν' αποφύγει τα χειρότερα για τους εργαζόμενους. Αλλά μάλλον κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της όταν αναφέρεται στην χρησιμότητα των επιχειρησιακών συμβάσεων, γνωρίζοντας ότι και τώρα αλλά πολύ περισσότερο στο μέλλον, δεν αποτελούν δικλείδα ασφαλείας για τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Τώρα κανένας δεν εμποδίζει τους εργοδότες να προχωρούν σε απολύσεις και μειώσεις ως τα όρια των συλλογικών συμβάσεων, που και αυτές στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν παγωμένες για χρόνια και σε ελάχιστα επίπεδα πάνω από το όριο της αξιοπρεπούς αμοιβής. Οι μειώσεις μισθών ως τα όρια των συλλογικών συμβάσεων στην παρούσα κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα γίνονται με βάση τις ατομικές συμβάσεις και αν χρειαστεί να γίνουν μειώσεις κάτω των συλλογικών συμβάσεων, τότε χρειάζεται η ενεργοποίηση του μηχανισμού των επιχειρησιακών συμβάσεων. Και μάλιστα αυτές οι επιχειρησιακές συμβάσεις, δεν υπάρχει δικλείδα να χρησιμοποιούνται μόνον στην περίπτωση προβληματικών ζημιογόνων επιχειρήσεων αλλά μπορούν να γίνουν και σε επιχειρήσεις κερδοφόρες για λόγους ανταγωνιστικότητας ή αποφυγής πιθανού κινδύνου στο μέλλον. Τέλος, δεν είναι ιδιαίτερα διαφανές αν ο εποπτικός μηχανισμός εξετάζει αν οι μειώσεις περνούν στο προϊόν ή τις υπηρεσίες, που προσφέρει η επιχείρηση και αν απαιτείται πριν εγκριθούν οι συμβάσεις, να δοθεί από την επιχείρηση σαφής δέσμευση του ποσοστού μείωσης που θα περάσει στα προϊόντα και τις υπηρεσίες της.
Στο μέλλον, γνωρίζει η κυρία Κατσέλη, ότι η Τρόικα απαιτεί με ένταση να ισχύσουν ατομικές συμβάσεις κάτω των συλλογικών και το ότι δεν πέρασε άμεσα η απαίτηση της Τρόικα, δεν εξασφαλίζει διόλου ότι υπό την πίεση της έγκρισης του πακέτου στήριξης, δεν θα περάσει εν τέλει ως νόμος και αυτή τους η απαίτηση.
Το ότι λέει η κυρία Κατσέλη ότι η Τρόικα προτείνει και η κυβέρνηση αποφασίζει και υλοποιεί, δεν έχει νόημα και είναι μια κενολογία κατ' ουσίαν, δεδομένου ότι οι ανοχές που έχει η κυβέρνηση να αρνηθεί τις προτάσεις της Τρόικα είναι μηδαμινές και η πράξη το έχει αποδείξει. Και σε βάθος χρόνου μάλιστα, οι ανοχές αυτές τείνουν στο μηδέν. Και τέλος πάντων, ίσως κάποτε μετανιώσει η κυρία Κατσέλη να παίρνει πάνω της, τις αποφάσεις που στηρίζονται στις επιλογές των δανειστών μας, με τις όποιες μικρές παρεμβάσεις απόσβεσης επιχειρεί κατά καιρούς η ίδια.
«Το εθνικό στοίχημα είναι να πατήσουμε γκάζι και να στηρίξουμε τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Είναι αλήθεια ότι η ανεργία αυξάνει, αλλά θέλω να είμαι αισιόδοξη ότι δε θα οδηγηθούμε στα νούμερα που προβλέπουν οι μελέτες».
Η κυρία Κατσέλη "θέλει" να είναι αισιόδοξη, ξέρει τις μελέτες και όμως εφαρμόζει την πολιτική, που οδηγεί στην ανεργία. Και στην ανεργία δεν οδηγεί μόνον το κλείσιμο των επιχειρήσεων αλλά και η προσπάθεια να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα βασισμένοι ΜΟΝΟΝ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη μείωση του εργατικού κόστους.
Δεν κάνουμε πχ έρευνα να δούμε αν συγκεκριμένοι τομείς για να γίνουν ανταγωνιστικοί θα πρέπει να υπάρξουν φοροαπαλλαγές της επιχειρηματικότητας και των εξαγωγικών προσπαθειών αφού αυτές δεν μπορούν να επιδοτηθούν από το ελλειμματικό δημόσιο. Πως να το κάνουμε, που περιμένουμε με το τουφέκι να φορολογήσουμε όσους έχουν κέρδη για να πληρώσουν το ναυάγιο στο οποίο έφερε το κράτος, το πολιτικό μας σύστημα.
Δεν κάνουμε προσπάθειες να τονώσουμε την πώληση των Ελληνικών προϊόντων στην εσωτερική αγορά, εκεί που τ' ανταγωνίζονται τα ξένα και πολλές φορές τα εκτός ΕΕ. Πως να το κάνουμε, που μας εμποδίζει η διαστροφή του φιλελευθερισμού της ΕΕ, περί παρεμπόδισης του ελεύθερου ανταγωνισμού, ενός ανταγωνισμού που σχεδόν ποτέ στην Ελλάδα δεν έφερε μείωση τιμών και ευεργετικά επακόλουθα για τους καταναλωτές.
Δεν μειώνουμε τις εργοδοτικές και εργατικές εισφορές στα ταμεία για να τονώσουμε την επιχειρηματικότητα γιατί τα ταμεία τα καταστήσαμε προβληματικά, διασπαθίζοντας τις εισφορές χρόνων σε σπατάλες και αμετροεπείς επενδύσεις - φούσκες.
Δεν βελτιώνουμε τον παθογόνο δημόσιο τομέα που δεν μπορεί να υποστηρίξει την επιχειρηματικότητα με τις αγκυλώσεις του. Μιλάει η κυρία Κατσέλη για την εφαρμογή του 1 προσλαμβάνεται στους 5 που φεύγουν στο Δημόσιο αλλά δεν ξέρω πόσο προβληματίζονται αν το ήδη δύσκαμπτο Δημόσιο χωρίς αλλαγή οργάνωσης, νοοτροπίας, δομών και διαδικασιών, θα μπορέσει να λειτουργήσει πιο εύρυθμα ή ακόμα χειρότερα με το λιγότερο δυναμικό (και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων δεν έδειξε το εύρος και τον όγκο του δημοσίου τόσο όσο έλεγαν αυτοί που εκεί επικέντρωναν το πρόβλημά του. Αντιθέτως γίνεται φανερό ότι η οργάνωση και η κατανομή του δυναμικού είναι στην πραγματικότητα η αχίλλειος πτέρνα). Γιατί ναι μεν είναι απαιτούμενη η μείωση του ελλείμματος αλλά αν ο τρόπος που γίνεται, οδηγήσει σε αύξηση της δυσλειτουργίας, μακροοικονομικά δεν θα πετύχουμε τίποτα.
Μας διαβεβαιώνει ακόμα η κυρία Κατσέλη ότι δεν θα κοπεί ο 13ος και 14ος μισθός στον Ιδιωτικό τομέα αλλά και εδώ κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της γιατί οι περικοπές που θα γίνουν στους μισθούς των εργαζομένων θα είναι ισοδύναμες αν όχι πολλαπλάσιες της περικοπής του 13ου και 14ου μισθού.
Όταν η βασική προτεραιότητα της Υπουργού Εργασίας αυτή την περίοδο κατά δήλωσή της είναι η στήριξη του ΟΑΕΔ, όλοι καταλαβαίνουμε το μέλλον που μας περιμένει. Απλά ας δει η κυρία Κατσέλη ότι στις μειώσεις μισθών πρέπει να προσθέσει και πληθωρισμό που τρέχει με συνέχεια και συνέπεια πλέον πάνω από το 5% και που οι αυξήσεις σε καύσιμα, εισιτήρια, διόδια, πρώτες ύλες, ΦΠΑ, δεν αφήνει να πέσει. Τι σόι εσωτερική υποτίμηση μπορεί έτσι να επιτευχθεί; Και ας ελπίσουμε ότι δεν είναι αλήθεια η ράδιο αρβύλα που ακούγεται ότι ο δανεισμός των επιχειρήσεων "περνάει" μέσα από συγκεκριμένο ποσοστό μείωσης του εργατικού κόστους.
Οι ανεμόμυλοι κυρία Κατσέλη δεν είναι στο βάθος του τούνελ. Είναι μπροστά σας. Προσοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου