Σήμερα Διστομίτες και συμπαριστάμενοι, με ένα κερί στο χέρι, έκαναν ειρηνική παράσταση έξω από τη Γερμανική πρεσβεία, έχοντας κατά νου όχι τα χρήματα των αποζημιώσεων αλλά τη μετά θάνατο έμπρακτη δικαίωση θυμάτων και καταδίκη των θυτών. Και μην ξεχνάμε ότι το Δίστομο ήταν μια από τις πολλές θηριωδίες στην Κατοχική Ελλάδα.
Να προσθέσω και εγώ ότι η Ευρώπη πρέπει να θυμάται τι συνέβη όταν η αλληλεγγύη των λαών της είχε μετατραπεί σε εθνικιστικό φανατισμό και ιμπεριαλιστική τύφλωση των ισχυρών της γηραιάς ηπείρου. Να θυμάται και να διδάσκεται. Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα ξεκίνησαν οι προσπάθειες οικονομικοοπολιτικής προσέγγισης και συνεργασίας, που βλέπουμε σήμερα να τείνουν σε απόκλιση, γιατί ποτέ πιθανόν δεν στηρίχτηκαν στην πραγματική αλληλεγγύη για το κοινό καλό και σε σαφείς κανόνες που θα διασφάλιζαν τη συνύπαρξη με αλληλοσυνεργασίες πέρα από τα ίδια εθνικά συμφέροντα. Περισσότερο συμβιβασμόί και κανόνες που εξυπηρετούν τις οικονομικές πολιτικές των ισχυρών υπάρχουν και η εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων με τη διεύρυνση των αγορών. Αλλά έστω και έτσι υπάρχουν δεσμοί μέσα από θεσμούς στην Ευρώπη και αυτούς καλούνται όλοι να τους προάγουν και όχι να τους υποβαθμίζουν και συρρικώνουν στα πλαίσια των εθνικών μεγαλοιδεατισμών τους.
Η σφαγή στο Δίστομο έγινε στις 10 Ιουνίου του 1944 και υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με 218 νεκρούς, εκ των οποίων οι 53 ήταν παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου