Νέα σημερινή δήλωση του κου Ρεν μεταξύ άλλων αναφέρει(nooz.gr):
"... το κύριο δίδαγμα από αυτή την κρίση είναι ότι απαιτείται επειγόντως βαθύτερη και διευρυμένη επιτήρηση των οικονομικών πολιτικών, συμπεριλαμβανομένου του έγκαιρου εντοπισμού και της έγκαιρης αντιμετώπισης των ανισορροπιών, με στόχο να διασφαλιστεί καλύτερα η μακροοικονομική σταθερότητα στην ευρωζώνη".
Ο κος Ρεν μας λέει ότι θα γίνουν καλύτεροι στην πρόληψη τέτοιων προβλημάτων, όπως αυτό της Ελλάδος (...και όχι μόνο...) όταν δεν μπορούν (..ή δεν θέλουν...) στην παρούσα φάση να αντιδράσουν γρήγορα και αποφασιστικά στον ήδη εκδηλωθέν και υπάρχον πρόβλημα και έχουν απολέσει σε γενικές γραμμές τη δυνατότητα συντονισμένων, αποφασιστικών και έγκαιρων κινήσεων, που αν μη τι άλλο θα αποφόρτιζαν την κατάσταση. Θα μπορέσουν την πρόληψη όταν αδυνατούν στην θεραπεία της νόσου; Ναι στην ιατρική κάποιες φορές γίνεται ... Στην πολιτική της Ευρωπαϊκής συνάθροισης συμφερόντων;
Μια "χαλαρής διασύνδεσης λέσχη" που σκέφτεται και ξανασκέφτεται την όποια κίνησή της και που φάσκει και αντιφάσκει.
Δείτε μετά την, υποτίθεται, πανηγυρική ανακοίνωση στήριξης της Ελλάδος χθες, τι αφήνουν πηγές της ΕΕ να διαρρέει "από την πίσω πόρτα" ανεπισήμως:
"Δεν θα περίμενα τίποτε (συγκεκριμένο ως προς την οικονομική βοήθεια) στο Ecofin της επόμενης εβδομάδας", δήλωσε η πηγή που ζήτησε να μην κατονομασθεί διότι δεν είναι εξουσιοδοτημένη να κάνει δηλώσεις για τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
"Οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν να διατηρήσουν όσο το δυνατόν υψηλότερα την πίεση επί της Ελλάδας, όπως και επί της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, ώστε να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν τώρα", δήλωσε η πηγή.
Η απροθυμία να προτείνουν πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας γρήγορα βασίζεται στο γεγονός ότι οι (Ευρωπαίοι) ηγέτες αισθάνονται ότι "εξαπατήθηκαν" από την Ελλάδα επί χρόνια με ανακριβή στατιστικά στοιχεία και αθέτηση υποσχέσεων, πρόσθεσε η πηγή".
Μια στο καρφί λοιπόν και μια στο πέταλο. Δεν έχουν άδικο ότι, όχι τα τελευταία χρόνια, αλλά από την είσοδο της Ελλάδος στην πάλαι ποτέ ΕΟΚ, η πολιτική μας δεν ήταν να σοβαρευτούμε και να εκμεταλλευτούμε πόρους για να φτιάξουμε την οικονομία μας σε γερά θεμέλια, αλλά αντίθετα ξοδέψαμε πακέτα επί πακέτων επιχορηγήσεων σε χρηματοδότηση "ημετέρων" και σε αντιπαραγωγικά έργα βιτρίνας, σε εικονικά εκπαιδευτικά προγράμματα και στην καλύτερη περίπτωση σε έργα, που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν για την ανάπτυξη της χώρας σε συνδυασμό με άλλες πολιτικές όμως (που στις περισσότερες περιπτώσεις αυτά τα έργα "μαράζωσαν", ή δεν τα εκμεταλλευτήκαμε όπως χρειαζόταν). Και πέρα απ' αυτό, αναγκαστικά "χάσαμε" και τους παραδοσιακούς πόρους της οικονομίας, που αποτελούμενοι κυρίως από προϊόντα ή υπηρεσίες χαμηλού κόστους παραγωγής δεν μπορούν να σταθούν μέσα στη "βαριά" οικονομία της ΟΝΕ και στην ύπαρξη του "σκληρού" Ευρώ.
Και περαιτέρω ποτέ σχεδόν δεν στηριχθήκαμε αξιόλογα στα χίλια δυο προβλήματα γειτνίασης, που σχεδόν μόνο η Ελλάδα μέσα στην ΕΕ αντιμετωπίζει και που την ανάγκαζαν και την αναγκάζουν να αιμορραγεί διαρκώς για αγορές πανάκριβων στρατιωτικών εξοπλισμών. Και ποτέ δεν στηριχθήκαμε σε αυτό το ζήτημα γιατί οι πιο ισχυροί εταίροι μας και ανταγωνιστικοί έμποροι όπλων, μας έβλεπαν σα ένα μικρό αλλά αξιόλογο πελάτη, που θα έκαναν οτιδήποτε για να τον απομυζούν και να στηρίζουν τις σχετικές βιομηχανίες τους.
Πρόσφατα άνοιξαν αρχεία του Φόρεϊν Όφις, που αποκαλύπτουν συνομιλίες Καραμανλή - Θάτσερ το 1979. Ο μακαρίτης Καραμανλής είχε στόχο στην επίσκεψή του εκείνη να ζητήσει τη Βρετανική στήριξη για την είσοδο της Ελλάδος στην ΕΟΚ και για το Κυπριακό. Η σιδηρά κυρία σχεδόν ευθέως έβαζε θέμα αντισταθμιστικής αγοράς στρατιωτικών εξοπλισμών από την και τότε σε κρίση ευρισκόμενη μικρή Ελλάδα (αν ενθυμούμαι καλά, εμαίνετο πετρελαϊκή κρίση) για να προσφέρει σε αντάλλαγμα την όποια υποστήριξή της στα συγκεκριμένα ελληνικά θέματα.
Αυτή η συμπεριφορά υπήρχε όσο η χώρα μας είχε δυνατότητες με όποιο κουτσό στραβό τρόπο να αγοράζει και ν' αποτελεί μια έστω μικρή και περιφερειακή αγορά προϊόντων των εταίρων μας.
Η Ελλάδα τώρα καλείται να πληρώσει ακριβά 30 χρόνια, που ένα ποσοστό του πληθυσμού της διήγε σε ευδαιμονισμό δανεικού πλούτου και δυστυχώς καλείται πρώτο και καλύτερο το άλλο ποσοστό του πληθυσμού της, ναι αυτό χωρίς τα τζίπ και τις πισίνες και τα γιώτ, να πληρώσει τα σπασμένα προκλητικών αετονύχηδων και αμετροεπών πολιτικών και όπως δείχνουν τα μέτρα σε πολλές περιπτώσεις να τα πληρώσει άδικα κατ' αναλογία των δυνατοτήτων του. Επίσης η δυστυχία είναι ότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, οι θυσίες γίνονται χωρίς την ελπίδα βελτιώσεων, που θα γίνουν ορατές σε λογικό χρόνο και στον κόσμο και όχι μόνον στους δανειστές και στηρίζοντες τα μέτρα και χωρίς μακροπρόθεσμους στόχους πέραν της περικοπής δαπανών και της άγριας φορολόγησης. Πως να γίνει κε Αλμούνια και κε Ρεν ανταγωνιστική μια οικονομία που δεν παράγει πια τίποτα και που καμμιά επένδυση δεν μπορεί να γίνει υπό τις παρούσες συνθήκες; Είναι σαφές ότι οι προτάσεις ευελπιστούν να κάνουν ελκυστική την Ελλάδα σαν χώρα με πολύ χαμηλά μεροκάματα και μικρές παροχές στους εργαζόμενους. Λίγο αργότερα, το πιθανότερο θα είναι ότι τα πράγματα ελπίζετε να είναι ακόμα καλύτερα για τους όποιους επενδυτές ενδιαφέρονται για φτηνό εργατικό δυναμικό (και πιθανότατα με αρκετή εξειδίκευση και τυπικά προσόντα που πολλοί έχουν στη γενιά των 700 (???) Ευρώ) μέσα από στρατιές ανέργων, που θα δημιουργηθούν.
Σήμερα η Ελλάδα της απατηλής χλιδής 30 χρόνων καλείται να πληρώσει τον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο συμμετείχε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάποιοι σαφώς οδήγησαν τον Ελληνικό λαό σε δρόμους, που στην αργκό θα τους χαρακτηρίζαμε με το γνωστό "ότι φάμε, ότι πιούμε...". Αυτοί οι κάποιοι, εν ζωή και μη, θα λάβουν την τιμωρία τους από τον ιστορικό του μέλλοντος, που θα αποτιμήσει τις βαρύτατες ευθύνες τους. Εμείς οι υπόλοιποι καλούμαστε να προσπαθήσουμε και να πάψουμε να υποθηκεύουμε, όχι το μέλλον των παιδιών μας, που μάλλον ήδη το έχουμε βλάψει ανεπανόρθωτα, αλλά των εγγονών και δισέγγονων μας. Και βέβαια πρέπει να αναλογιστούμε και ότι κάποιοι μας έλεγαν λίγους μήνες πριν ότι για όλα έφταιγε η παγκόσμια κρίση ενώ η εναλλακτική λύση εξουσίας κραύγαζε ότι λεφτά υπάρχουν. Μπορεί όσοι κυβερνούν να κυβερνούν με ψέμματα και μεις να θέλουμε να ακούμε ψέμματα και να κρύβουμε όλοι μαζί τα προβλήματα κάτω από το χαλί;
Σήμερα η ΕΕ, ναι αυτή που αδυνατεί για το πιο ελάχιστο αλλά και για το πιο μέγιστο να λάβει σε πραγματικό χρόνο αποφάσεις και να προχωρήσει σε δράσεις, καλείται να σταθμίσει τη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση ετών και ετών. Ναι τώρα πλήττεται ο αδύναμος κρίκος του μικρού γραναζιού που λέγεται Ελλάδα. Αύριο; Μπορεί με αντιδράσεις που επιμερίζουν προβλήματα κατά τόπους και που απαξιώνουν την όποια κοινοτική αλληλεγγύη να υπάρχει πραγματική κοινότητα; Μπορεί οι αντιδράσεις μιας κοινότητας να γίνονται με τρόπο βήματος χελώνας και να έπονται των εξελίξεων ή να γίνονται έρμαιο των ορέξεων των αγορών και των συμφερόντων όσων εποφθαλμιούν την κοινότητα ή την ενότητα της;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου