Τελικά ήρθαν οι επί μακρόν αιτούμενες συμφωνίες στήριξης της ΕΕ προς την Ελλάδα με παράλληλες δηλώσεις στήριξης της οικονομίας της από τους ισχυρούς εταίρους Γαλλία και Γερμανία. Μάλιστα δηλώσεις έγιναν και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που χαιρέτησε τις εξελίξεις και δήλωσε πρόθυμο να προσφέρει την τεχνογνωσία του και την υποστήριξή του, που κατά δήλωση της εκπροσώπου του, είναι αναγκαίες.
Ο καθένας μπορεί να κατανοήσει ότι μιλάμε για υποστήριξη υπό το κράτος βαριάς επιτήρησης και υψηλού κόστους στο βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού και πιθανότατα με την ελπίδα να ευδοκιμήσουν κάποιοι αριθμοί και μόνο, που ενδιαφέρουν κυρίως τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και τους δανειστές της χώρας, αλλά πολύ δύσκολα θα οδηγήσουν στην πραγματική πρόοδο της χωράς, που κάποια στιγμή θα επιφέρει αντιστάθμισμα των απωλειών στην ελληνική κοινωνία (τουλάχιστον όχι εν ζωή των περισσοτέρων από μας). Ό στόχος είναι η σαφής μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας και μάλιστα με μέτρα που θα μπορέσουν σχετικά σύντομα να το πετύχουν. Η χώρα όμως πάσχει και από υψηλό χρέος και από τραγικά ανισοβαρείς εισαγωγές προς εξαγωγές και από την καταστροφή του παραγωγικού της ιστού και από πάρα πολύ χαμηλή ανταγωνιστικότητα. Προφανώς η συμφωνία θα διευκολύνει ώστε το χρέος να μην διογκωθεί περαιτέρω και τα spreads ήδη έχουν ξεκινήσει να πέφτουν. Αλλά από την αποφυγή της διόγκωσης και από πιθανούς διακανονισμούς στην πληρωμή του χρέους ως την απαλλαγή απ' αυτό τον βραχνά, η απόσταση είναι τεράστια και μειώνει σοβαρά τις ελπίδες πραγματικής ανάκαμψης. Τέτοια μέτρα όπως αυτά που ήδη έχουν αποφασισθεί, ελλοχεύουν την τραγική αύξηση της ανεργίας (βλέπε παράδειγμα πρόσφατο της Ιρλανδίας, που μάλιστα χρησιμοποιείται ως πρότυπο για το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα) ενώ μέτρα όπως η αύξηση της τιμής ανελαστικών προϊόντων (πχ βενζίνη) για είσπραξη μεγαλύτερων φόρων, εμπεριέχουν το ρίσκο σε συνδυασμό με το πάγωμα ή καλύτερα τη μείωση μισθών / συντάξεων, να οδηγήσουν σε πάγωμα της αγοράς και της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας. Να σημειωθεί ότι η "στήριξη" θα συνοδευτεί από συστάσεις για τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων, που θα εξειδικευτούν στις 16/2 στη Σύνοδο του Eco/Fin.
Ας μην γελιόμαστε. Δεν χωρούν πανηγυρισμοί. Η χώρα είναι κατ' ουσίαν υπό διεθνή κηδεμονία, που υπαγορεύει τα μέτρα. Αυτό συμφωνεί με την δήλωσης προθυμίας του ΔΝΤ να κληθεί να προσφέρει την ΑΝΑΓΚΑΙΑ γνώση του στο χειρισμό τέτοιων θεμάτων.
Η αδυναμία της προηγούμενης κυβέρνησης, από το Σεπτέμβριο του 2008 κυρίως, να κυβερνήσει ουσιαστικά και όχι υπό το φόβο του πολιτικού κόστους και με γνώμονα τις δημοσκοπήσεις αλλά και η αμφιθυμία ως προς τη λήψη εμπρόθεσμων αναγκαίων μέτρων έγκαιρα από τη νέα κυβέρνηση, υπό το κράτος δημαγωγικών προεκλογικών υποσχέσεων (που δεν χρειαζόταν για να νικήσει και που μάλλον καθαρά γνώριζε ότι δεν μπορεί να τηρήσει), έκαναν σαφώς τα πράγματα χειρότερα, σε μια χώρα, που από τότε που μπήκε στην ΕΟΚ (νυν ΕΕ), αλλοτρίωσε τη φυσιογνωμία της και απώλεσε τις όποιες αρετές δημιουργικότητας και παραγωγικής ικανότητας διέθετε.
Ο μακαρίτης Καραμανλής έλεγε ότι σας βάζω στα βαθιά της ΕΟΚ και τώρα πρέπει να κολυμπήσετε. Αλλά δυστυχώς ο χρόνος έδειξε ότι βέβαια γλυτώσαμε προσωρινά τον πνιγμό χωρίς όμως να έχουμε μάθει κολύμπι, απλά κρατώντας το σωσίβιο, που μας πετάξανε οι εταίροι μας.
Κατά συνέπεια, ναι δεν θα το κλείσουμε το "μαγαζί" (ακόμα), μάλλον το σώσαμε. Πόσοι από μας, όμως και πόσο θα βγουν "ζωντανοί" από το τούνελ της κρίσης και τι πληγές θα έχουμε, είναι άγνωστο. Όπως άγνωστο είναι πότε και πόσο θα ισχύσει αυτό που λένε για χώρες όπως είναι τώρα η Ελλάδα, "όταν δεν μπορείς να εξάγεις προϊόντα, εξάγεις ανθρώπους". Ναι είναι πιθανός ένας νέος κύκλος μετανάστευσης Ελλήνων στο εξωτερικό για δουλειά και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Και τώρα δεν θα είναι απλοί ανειδίκευτοι εργάτες όπως τη δεκαετία του 50 αλλά το επιστημονικό προλεταριάτο των 700 Ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου