Χαμένη Γενιά ή Γενιά της Αναγέννησης; Όχι μόνο κυνήγι των αριθμών αλλά εδώ και τώρα σχεδιασμός των στόχων της Νέας Ελλάδας

Η επέτειος από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου εξελίσσεται πλέον σε αντίστοιχο για τη Νέα Γενιά, της επετείου του Πολυτεχνείου. Στο πνεύμα αυτής της επετείου και με βάση την ακλόνητη πεποίθησή μου ότι το ζητούμενο είναι πως να κτίσουμε κάτι νέο και όχι πως να γκρεμίσουμε απλά το παλιό και παρωχημένο, αναδημοσιεύω από το ΒΗΜΑ μια κατά τη γνώμη μου ενδιαφέρουσα δήλωση, που έκανε ο κύριος Γιώργος Βερνίκος, άνθρωπος με σημαντική αντιδικτατορική δράση:

"Κάθε γενιά προσπαθεί να βρει τις δικές της λύσεις,να δημιουργήσει τα δικά της πρότυπα.Το να βρίσκει μια κοινωνία τα σημεία ισορροπίας σε αντιτιθέμενες απόψεις και συμφέροντα,με τη λιγότερο δυνατή βία και με σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή,είναι πολιτισμική κατάκτηση- κάτι που έχει επιτευχθεί με ιδρώτα και αίμα".

[Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=371287&dt=05/12/2010#ixzz17GxNuEv0"]

Στις δεδομένες περιστάσεις, δεν είμαι καθόλου βέβαιος για τις δυνατότητες της κοινωνίας μας να τιθασεύσει οργή και απόγνωση στα πλαίσια όχι μόνο του πολιτισμού που επικαλείται ο κύριος Βερνίκος αλλά και της αναγκαιότητας να μην ερειπώσουμε πριν αρχίσουμε να κτίζουμε. Αλλά για να μην φθάσουμε στα ερείπια, κάποιοι πρέπει να δώσουν τα κίνητρα και τα εφόδια στους νέους ανθρώπους για να μπορέσουν να κτίσουν και να κατευθύνουν την ορμή τους στην ατραπό της δημιουργίας και όχι σε αυτή μιας δίκαιης αλλά στείρας αντίδρασης. Και αυτοί που έχουν την υπευθυνότητα αυτή, φαίνεται να μην καταλαβαίνουν ότι οι καιροί απαιτούν το να προβληθούν νέα οράματα και όχι μόνον η κατάθλιψη του κυνηγιού των αριθμών του μνημονίου και τα μνημόσυνα για τη Χαμένη Γενιά.

Μετά το Μνημόνιο σκέφτονται πως θα συνεχίσουν να δανείζονται χωρίς να ξέρουν τι θα κάνουν με αυτά που δανείζονται για να μην ξανακαταλήξουν στο ίδιο χάλι. Σχεδιάστε τι θα κάνουν οι Νέοι μετά το Μνημόνιο. Δώστε από τώρα το περίγραμμα αυτού του φωτός στην άκρη του τούνελ για να δώσετε στους συνεχιστές αυτής της χώρας ΕΛΠΙΔΑ στη θέση της ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ. Αντί για επαίνους για το πόσο καλό είναι το Μνημόνιο και τι ευκαιρία για τη χώρα, αδράξτε λοιπόν την ευκαιρία, που λέτε ότι σας δίνει για να σχεδιάσετε το μέλλον, με ρεαλισμό και πρακτική σκέψη και όχι μόνο με "πράσινα" φούμαρα για καινοτομίες, που μπορεί να καταλήξουν σε κενο-τομίες και σε αιθεροβάμονες φρούδες επιδιώξεις. Καμιά φορά το πιο εύκολο και απλό μπορεί να δίνει τις λύσεις, που τα πιο περίπλοκα, που φαντάζουν ελκυστικά, δεν δίνουν. Κάποια πράγματα που πετάξαμε στα σκουπίδια της ΔΗΘΕΝ ισχυρής Ελλάδας, ίσως αν τα ανασύρουμε και τα προσαρμόσουμε στους καιρούς, να δώσουν τις βάσεις πάνω στις οποίες να στηριχτούν τα άλλα, τα πιο νέα και πιθανόν πιο μακροπρόθεσμα.

Βάλτε τους αναγκαίους στόχους ώστε η Χαμένη Γενιά να γίνει η Γενιά της Αναγέννησης. Χαμένες ήταν οι δικές μας γενιές που έφαγαν τα έτοιμα των γονιών μας, βίωσαν τις ουτοπίες της ισχυρής Ελλάδας των εκσυγχρονιστών με τις χορηγίες των πολυεθνικών εταιρειών και έζησαν με δανεικά που καλούμε τους επόμενους να πληρώσουν. Τους υπονομεύσαμε στο έπακρο. Ας κάνουμε έστω και αργά το ελάχιστο.
Να τους δώσουμε την ελπίδα ότι μπορούν να ξανακτίσουν και αυτή τη φορά όχι τα παλάτια στην άμμο, που φτιάξαμε εμείς.