Οι Τροϊκανοί γιατροί, οι κυβερνητικοί νοσοκόμοι και η λάθος συνταγή στο φάρμακο

Ο κος Στρος Καν πρόσφατα έκανε την παρομοίωση της Τρόικας με γιατρό και του Μνημονίου με φάρμακο. Και ζήτησε να μην μαχόμαστε τους γιατρούς και ανέφερε ότι το φάρμακο είναι πικρό αλλά αναγκαίο. Δυστυχώς, όμως το αναγκαίο φάρμακο μοιάζει περισσότερο με εκείνα τα πειραματικά που δοκιμάζονται σε ακραίες απέλπιδες περιπτώσεις νοσούντων χωρίς άλλη ελπίδα, περισσότερο για να υπάρξουν κλινικά αποτελέσματα για την αποδοτικότητα, τις παρενέργειες και τις αντενδείξεις αλλά μ' ελάχιστες πιθανότητες θεραπείας.

Η Τρόικα και η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από την εργοδοτική τάξη των Ελλήνων επιχειρηματιών με το όχι και τόσο αγνό παρελθόν (μια-δυο γενιές πριν έκαναν τις επιχειρήσεις τους προβληματικές και έβγαζαν χρήματα στην Ελβετία, βοηθούμενοι και από την αμετροέπεια μια άλλης λαϊκίστικης κυβέρνησης) επέβαλαν τα νέα μέτρα στον ιδιωτικό τομέα, επικαλούμενοι ότι θα έχουν σαν αποτέλεσμα την τόνωση της ανταγωνιστικότητας με βάση τη μείωση του κόστους παραγωγής.
Αυτού του κόστους παραγωγής, που η ίδια η αρμόδια Υπουργός χαρακτήρισε ότι ελάχιστα επιβαρύνεται στην Ελλάδα από το εργατικό κόστος, που είναι αρκετά χαμηλό και πλήττεται περισσότερο από τις υπερβολικές εισφορές για ενα Ασφαλιστικό Σύστημα διάτρητο και αδηφάγο, που προσφέρει ελάχιστες υπηρεσίες και κακής ποιότητας και διακρίνεται για τη σπατάλη και διαφθορά του.
Αυτού του κόστους που αυξάνει η ατέλειωτη ανελαστικότητα και γραφειοκρατία του παραλυμένου Ελληνικού Δημοσίου.

Δικαιούταν η κυβέρνηση και η Τρόικα να πάρουν τέτοια μέτρα αν είχε προηγηθεί επιτέλους η εκκαθάριση των πληγών του Δημοσίου, αν είχαν ληφθεί διαρθρωτικά μέτρα για την γραφειοκρατία, αν είχε εξυγιανθεί η καταβόθρα της Υγείας και των Νοσοκομείων, που αυξάνει και τις ανάγκες για εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων, αν είχαν χειριστεί τις μαύρες τρύπες, που τους δημιουργούν ΔΕΚΟ σαν τον ΟΣΕ. Εκεί όμως κωλλυσιέργησαν προεκλογικά και μετεκλογικά.
Θα δικαιούνταν να πάρουν τέτοια μέτρα στα πλαίσια της συντήρησης της βιωσιμότητας των υπαρχουσών επιχειρήσεων, αν παράλληλα έπαιρναν μέτρα για παράδειγμα φοροαπαλλακτικά για την υγιή επιχειρηματικότητα, που θα προσέλκυαν νέες επενδύσεις και θα δημιουργούσαν νέες θέσεις εργασίας και ανταγωνιστικότητα υπηρεσιών και προϊόντων με βάση των ανταγωνισμό των επιχειρήσεων, που θα δραστηριοποιούνταν ανά τομέα. Αντί γι' αυτό επί μήνες διαφημίζονταν "δραστικά" μέτρα για έκτακτες εισφορές των κερδοφόρων επιχειρήσεων, που δρουν απωθητικά στην όποια νέα επένδυση στην έτσι και αλλιώς μη ελκυστική ελληνική οικονομία.
Θα δικαιούνταν να παρθούν κάποια τέτοια μέτρα για τα εργασιακά του ιδιωτικού τομέα αν παίρνονταν παράλληλα μέτρα πριμοδοτήσεως με φοροαπαλλαγές, όσων επιχειρήσεων διατηρούν τις θέσεις εργασίας τους ή δημιουργούν νέες.

Αλλά η λογική των "γιατρών" είναι άλλη. Η θεραπεία περιλαμβάνει το σοκ της ύφεσης και της ανεργίας, ευελπιστώντας πως μέσα από την εξαθλίωση θα δημιουργήσουν Ασιατικές εργασιακές συνθήκες, πρόσφορες ώστε να ρίξουν το κόστος παραγωγής, Μόνο που το φάρμακο μπορεί να αποβεί δράσης όμοιας με κάποια ισχυρά κυτταροστατικά φάρμακα χημειοθεραπείας, που εξαφανίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς και τον καθιστούν επιρρεπή σε ισχυρές και κάποτε μοιραίες λοιμώξεις.

Η ίδια η υπουργός μίλησε σήμερα με ειλικρίνεια στην τηλεόραση και προς τιμήν της παραδέχτηκε ότι ο νόμος είναι επιρρεπής σε υπερβάσεις και υπερβολές στην εφαρμογή του και χρειάζεται συνεχή και στενή παρακολούθηση. Δεν αναφέρθηκε όμως στο ποιους μηχανισμούς έχει για να ασκήσει μια τέτοια παρακολούθηση και γιατί αφού χρειάζεται αυτή η παρακολούθηση, ο νόμος μειώνει το δυναμικό της διαιτησίας, που θα μπορούσε να μεταλλαχθεί σε δικλείδα ασφαλείας σε βάρος όσων ζητούν ευκαιρία για να εκδηλώσουν την αντεργατική τους συμπεριφορά, νομότυπα με βάση το νομοσχέδιο για τα εργασιακά.

Για περισσότερα σχετικά με τα εργασιακά, δείτε .tanea.gr.