Το Σούμο είναι απάτη... (Παραβολή με βάση τη στατιστική)

Απο το φίλο του blog, cdu:

Ένα βιβλίο που έχει κάνει μεγάλη επιτυχία στην Αμερική είναι το Freakonomics από τους Levitt και Dubner. Οι συγγραφείς χρησιμοποιούν οικονομική ανάλυση και στατιστική να εξηγήσουν ή να απόδείξουν θέματα εκτός της επίσημης οικονομίας, όπως γιατί τα μέλη συμμοριών μένουν με τις μητέρες τους (δεν κάνουν αρκετά λεφτά) ή ότι οι δάσκαλοι "κλέβουν" στα διαγωνίσματα των μαθητών τους για να φανούν αυτοί ότι κάνουν καλή δουλειάστις τάξεις τους και άλλα αρκετά ενδιαφέροντα.  Το αγαπημένο μου θέμα είναι όμως είναι πώς αποδεικνύουν με στατιστική ότι οι παλαιστές σούμο κανονίζουν τους αγώνες.

Λοιπόν, τα τουρνουά σούμο έχουν 16 αγώνες για κάθε παλαιστή. Όταν στο τελευταίο αγώνα παλεύει ένας αθλητής που έχει στο τουρνουά ρεκόρ 8-7 με έναν που έχει 7-8, τα στατιστικά δείχνουν ότι νικάει τις πιο πολλές φορές ο δεύτερος.  Έτσι, τελικά βρίσκονται και οι δύο με το μη-αρνητικό 8-8.  Ένας αθλητής με losing record μπαίνει σε ένα άτυπο υποβιβασμό οπότε αυτός με το αρνητικό ρεκόρ έχει μεγαλύτερο κίνητρο από έναν με ελαφρά θετικό ρεκόρ.Κάτι δηλαδή σαν το ποδόσφαιρο να παίζει μια αδιάφορη ομάδα στη μέση της βαθμολογίας με μια που αγωνίζεται να γλυτώσει τον υποβιβασμό.  Θα μου πείτε, λογικό, ο ένας αθλητής παίζει τη "ζωή" του, ο άλλος δεν έχει κίνητρο, τα ίδια και στο ποδόσφαιρο. Ωραία ως εδώ.

Οι συγγραφείς όμως δείχνουν ότι την επόμενη φορά που παλεύουν οι ίδιοι αθλητές, στην συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων νικάει ο 8-7. Δηλαδή επιστρέφεται η χάρη που εκ των πραγμάτων είχε γίνει στον προηγούμενο αγώνα. Η στατιστική λοιπόν αποκαλύπτει φτιαχτούς αγώνες. Δεν μπορεί να αποκαλύψει ποιοι αγώνες είναι οι φτιαχτοί, απλά ότι κάποιοι είναι. Από κει και πέρα υπάρχει η έρευνα. Στην περίπτωση του σούμο, όντως, έγιναν και αποκαλύψεις που επιβεβαίωσαν τους φτιαχτούς αγώνες,

Πως μου ήρθε στο μυαλό; Είναι κάτι περίεργοι αγώνες στο πρωτάθλημα φέτος και κάτι κουφά αποτελέσματα από πέρυσι. Θα άξιζε να γίνει και στο ελληνικό ποδόσφαιρο μια στατιστική έρευνα.